rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2012-07-24
rok: 2012
data dokumentu: 2012-07-24
rok: 2012
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 1444/12
KIO 1444/12
KIO 1446/12
KIO 1451/12
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Aneta Mlącka Członkowie: Agata Mikołajczyk, Luiza Łamejko Protokolant: Agata Dziuban
Przewodniczący: Aneta Mlącka Członkowie: Agata Mikołajczyk, Luiza Łamejko Protokolant: Agata Dziuban
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2012 r. w Warszawie w sprawie odwołań
wniesionych do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawcę KARMAR S. A., 02 – 681 Warszawa, Al.
Wyścigowa 6
B. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Konsorcjum: Strabag Sp. z o.o., Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP
Bratislava spol. s.r.o., 08 – 500 Pruszków, Ul. Parzniewska 10
C. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawcę ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via
G.V.Bona 65
w postępowaniu prowadzonym przez Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze", 00
– 906 Warszawa, ul. świrki i Wigury 1
przy udziale:
A. wykonawcy ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via G.V.Bona 65 zgłaszających swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego sygn. akt KIO 1444/12, KIO 1446/12
po stronie odwołującego,
B. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum:
HOCHTIEF Polska S.A., HOCHTIEF SOLUTIONS AG, 08 – 500 Pruszków,
ul.
Parzniewska 10 zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego
o sygn. akt KIO 1444/12, KIO 1446/12 oraz KIO 1451/12 po stronie zamawiającego,
C. wykonawcy KARMAR S.A., 02 – 681 Warszawa, Al. Wyścigowa 6 zgłaszających
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1446/12 po
stronie odwołującego, o sygn. akt KIO 1451/12 po stronie zamawiającego
D. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum:
Strabag Sp. z o.o., Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o., 08 –
500 Pruszków, Ul. Parzniewska 10 zgłaszających swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1444/12 oraz 1451/12 po stronie
zamawiającego,
wniesionych do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawcę KARMAR S. A., 02 – 681 Warszawa, Al.
Wyścigowa 6
B. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Konsorcjum: Strabag Sp. z o.o., Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP
Bratislava spol. s.r.o., 08 – 500 Pruszków, Ul. Parzniewska 10
C. w dniu 09.07.2012 r. przez wykonawcę ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via
G.V.Bona 65
w postępowaniu prowadzonym przez Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze", 00
– 906 Warszawa, ul. świrki i Wigury 1
przy udziale:
A. wykonawcy ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via G.V.Bona 65 zgłaszających swoje
przystąpienie do postępowania odwoławczego sygn. akt KIO 1444/12, KIO 1446/12
po stronie odwołującego,
B. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum:
HOCHTIEF Polska S.A., HOCHTIEF SOLUTIONS AG, 08 – 500 Pruszków,
ul.
Parzniewska 10 zgłaszających swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego
o sygn. akt KIO 1444/12, KIO 1446/12 oraz KIO 1451/12 po stronie zamawiającego,
C. wykonawcy KARMAR S.A., 02 – 681 Warszawa, Al. Wyścigowa 6 zgłaszających
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1446/12 po
stronie odwołującego, o sygn. akt KIO 1451/12 po stronie zamawiającego
D. wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Konsorcjum:
Strabag Sp. z o.o., Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o., 08 –
500 Pruszków, Ul. Parzniewska 10 zgłaszających swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego o sygn. akt KIO 1444/12 oraz 1451/12 po stronie
zamawiającego,
orzeka:
1. oddala odwołania;
2. zalicza w poczet kosztów postępowania kwotę 60 000 zł 00 gr (słownie: sześćdziesiąt
tysięcy złotych, zero groszy) uiszczoną tytułem wpisu od odwołań przez wykonawców:
KARMAR S.A., 02 – 681 Warszawa, Al. Wyścigowa, Konsorcjum: Strabag Sp. z o.o.,
Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o., 08 – 500 Pruszków, Ul.
Parzniewska 10, ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via G.V.Bona 65
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………
Członkowie:
……………………
……………………
Sygn. akt: KIO 1444/12
Sygn. akt: KIO 1446/12
Sygn. akt: KIO 1451/12
UZASADNIENIE
Zamawiający Przedsiębiorstwo Państwowe „Porty Lotnicze" prowadzi postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego na „Modernizację Strefy Tl wraz z jej pełną integracją ze
Strefą T2 Terminala A w Porcie Lotniczym im F. Chopina w Warszawie". Ogłoszenie o
zamówieniu ukazało się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 30 grudnia 2011 r.
pod nr 2011/S 251-410397.
Odwołujący KARMAR S.A. (dalej: „Karmar”), konsorcjum: Strabag Sp. z o.o., Strabag AG,
Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o. (dalej: „konsorcjum Strabag”) oraz ASTALDI
S.p.A. (dalej: „Astaldi”), wnieśli odwołanie wobec czynności Zamawiającego polegających na
nieprawidłowej ocenie ofert.
Odwołujący Karmar zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez
odrzucenie jego oferty, a także art. 87 ust 2 pkt 3 ustawy; naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2
ustawy poprzez zaniechanie odrzucenia oferty konsorcjum Hochtief Polska S.A. ul Elbląska
14, 01-737 Warszawa oraz Hochtief Solutions AG - Opernplatz 2 D-45128 Essen (dalej:
„konsorcjum Hochtief") pomimo, iż oferta tego Wykonawcy jest niezgodna z SIWZ i podlega
odrzuceniu; naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 5) ustawy poprzez wybór jako
najkorzystniejszej oferty konsorcjum Hochtief Polska; naruszenie art. 7 ust 1 ustawy poprzez
zastosowanie różnych zasad oceny w stosunku do ofert wykonawców - Odwołującego oraz
konsorcjum Hochtief.
Odwołujący Karmar wniósł o nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności
Zamawiającego w zakresie oceny ofert, dokonania ponownej oceny ofert z uwzględnieniem
oferty Odwołującego, odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum Hochtief.
Odwołujący Astaldi zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy
Pzp: art. 7 ust. 1 Pzp, art. 89 ust. 1 pkt 2 i 4 Pzp, art. 90 ust. 2 i 3 Pzp. 91 ust. 1 Pzp.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: unieważnienia czynności oceny oferty
Odwołującego, unieważnienia czynności wyboru oferty złożonej przez Konsorcjum Hochtief,
uznania za niezgodną z prawem decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego, dokonania
merytorycznej oceny oferty Odwołującego i w konsekwencji uznania za najkorzystniejszą
oferty złożonej przez Odwołującego.
Odwołujący Konsorcjum Strabag zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt. 1 i 2,
91 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. Odwołujący wniósł o nakazanie
Zamawiającemu unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej, dokonania ponownej oceny
oferty Odwołującego i uznanie jej za spełniającą wymogi SIWZ i ustawy oraz dokonanie
ponownej oceny oferty Konsorcjum Hochtief i jej odrzucenie jako niezgodnej z SIWZ.
Izba ustaliła, iż wszyscy Odwołujący posiadają interes w rozumieniu art. 179 ustawy Prawo
zamówień publicznych.
Zamawiający - Przedsiębiorstwo Państwowe Porty Lotnicze Biuro Zamówień Publicznych -
przesłał Odwołującym informację - zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej.
Przedstawione wyniki oceny ofert wskazują na wybór jako oferty najkorzystniejszej oferty
konsorcjum Hochtief, a także odrzucenie pozostałych ofert,
Odwołujący nie zgodzili się z oceną Zamawiającego przedstawioną w informacji o wyborze
oferty najkorzystniejszej.
Z uwagi na to, iż wskazany przez Zamawiającego przyczyny odrzucenia ofert wszystkich
trzech Odwołujących były zbliżone w większości przypadków, Izba, o ile w treści wyroku nie
wskazano inaczej, Izba dokonała łącznego rozpoznania tych zarzutów, chyba, że z treści
wyroku wynika inaczej.
Ad. 1 Bezzasadność odrzucenia ofert Odwołujących w świetle art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
Zamawiający w pkt 2 Programu Funkcjonalno - Użytkowego wskazał, że przepustowość
operacyjna systemu SORT1 dla bagażu przesyłanego z SORT2 nie może być mniejsza niż
1000 bag/h.
Odwołujący podnieśli, że Zamawiający nie uwzględnił wyjaśnień Odwołującego.
Zamawiający uznał, iż Odwołujący nie zapewniają zgodnej z PFU przepustowości, tj. 1000
bag/h, a jako uzasadnienie wskazał, że z ofert oraz przedstawionych przez Odwołujących
wyjaśnień wynika, że przepustowość może być mniejsza i wynosić jedynie 750 bag/h (przy
oferowanej przez Wykonawcę prędkości taśmociągów 0,75 m/s i oknie 3/6 m).
W ocenie Odwołujących powyższy wniosek jest błędny. Odwołujący wyjaśnili, że
zapewnienie przepustowości przesyłu bagażu z SORT 2 do SORT 1 na poziomie nie
mniejszym niż 1000 bag/h.
Uwzględniając wyjaśnienia wszystkich trzech Odwołujących, co do możliwych zakresów
poszczególnych ustawień od 0,75 do 1 m/s (prędkość taśmociągu) przy oknie 2,7 do 3,6 m
(długość okna), Zamawiający zgodził się, iż możliwe jest takie skonfigurowanie systemu BHS,
aby osiągnąć wymaganą wydajność (przepustowość) 1000 bagaży na godzinę (pkt 2d PFU-
BHS). Tym samym w tym zakresie Zamawiający uwzględnił zarzut zawarty we wszystkich
trzech odwołaniach.
Zamawiający w treści Programu Funkcjonalno – Użytkowego napisał, iż „System obsługi
bagażu w SORT 1 musi zostać zaprojektowany, wykonany i w pełni zintegrowany (na
poziomie sprzętowym i programowym) z systemem w SORT 2. System w SORT 2 posiada
zamontowane 3 taśmociągi, które w momencie integracji mogą zostać rozbudowane do
urządzeń zainstalowanych w SORT 1, a całość BHS jest zarządzana przez platformę
BagStage oraz system SCADA oparty na oprogramowaniu WinCC. Specyfikacja techniczna
jest w posiadaniu Zamawiającego. Zamawiający dopuszcza możliwość zastosowania nowej,
jednolitej platformy zarządzania systemem BHS (SORT 1 i SORT 2) o funkcjonalności nie
niższej niż obecnie funkcjonująca platforma i zgodnie z wymaganiami szczegółowymi
określonymi w dalszej części dokumentu.” Zamawiający wyjaśnił, że opisał w SIWZ, iż jest
możliwe według wyboru Wykonawcy albo zaprojektowanie rozwiązania przewidującego
połączenie się z istniejącym systemem, albo zaprojektowanie i wykonanie nowej platformy
programowej, która zarządzałaby całkowicie zintegrowaną sortownią bagażu (SORT1 i
SORT2). Zamawiający podkreślił, iż system funkcjonujący w istniejącej sortowni bagażu
SORT2 w Strefie T2 jest wyposażony w interfejsy, które są dziełem autorskim podmiotu
trzeciego (Logan), który projektował i wykonał ten system dla Strefy T2. Zamawiający
oświadczył, że nie jest w stanie udostępnić kodów źródłowych interfejsów, którymi nie
dysponuje, gdyż stanowią one własność intelektualną firmy Logan. Zamawiający wyjaśnił, iż
odrzucił ofertę Odwołujących, gdyż z treści ofert oraz wyjaśnień udzielonych przez
Odwołujących wynikało, że ich oferty przewidują warunkowe zarządzanie zrzutniami i EBS
przez jeden system/aplikację dla zintegrowanego systemu BHS (SORT1 i SORT2).
Odwołujący zaoferowali spełnienie tego wymagania, uzależniając je od spełnienia
nieprzewidywanych przez Zamawiającego w SIWZ świadczeń udostępnieniea kodów
źródłowych, co jest niedopuszczalne i stanowi naruszenie art. 82 ust 1 ustawy. Tym samym
Zamawiający uznał, iż treść ofert wszystkich Odwołujących jest sprzeczna z SIWZ, w
szczególności z pkt 6 Programu Funkcjonalno-Użytkowego wykonania Systemu Obsługi
Bagażu oraz z Ustawą.
Z powyższym zarzutem nie zgodzili się Odwołujący.
Odwołujący podnosili, że System BHS w T2 podlegający procesowi integracji w jeden
system /aplikację wymaga umożliwienia dostępu przez Zamawiającego i nie sposób
wyobrazić sobie integracji zarządzania nowotworzonym systemem z systemem już
istniejącym u Zamawiającego bez współpracy oraz koordynacji z Zamawiającym jako
użytkownikiem. Zdaniem Odwołujących wymagany jest chociażby dostęp fizyczny do
systemu istniejącego, aby móc zapewnić taką integrację.
Odwołujący uznali, iż Zamawiający, z faktu, iż przewidział możliwość integracji, udostępni
kody źródłowe, które są rozwiązaniem umożliwiającym wykonanie zamówienia poprzez
integrację, a więc poprzez sposób przewidziany w PFU. Podkreślili, iż Zamawiający nie
określił w PFU, iż nie jest w stanie udostępnić kodów źródłowych. W ocenie Odwołujących
oświadczenie Zamawiającego na etapie odpowiedzi na odwołanie, iż nie posiada kodów
źródłowych potwierdza nierówne traktowanie wykonawców. Odwołujący uznali, że
Zamawiając faworyzuje firmę LOGAN jako tę, której znany jest kod źródłowy.
W powyższym zakresie Izba podzieliła stanowisko przedstawione przez Zamawiającego. Brak
zapisu w PFU potwierdzającego zapewnienie przekazania wykonawcy kodów źródłowych
oprogramowania oznacza, że Zamawiający nie udostępni tych kodów źródłowych. W ocenie
Izby treść PFU nie dawała wykonawcom podstaw do przypuszczenia, iż kody te zostaną im
udostępnione przez Zamawiającego lub też że Zamawiający zapewni ich udostępnienie.
Powyższego stanowiska nie zmieniają twierdzenia Odwołujących, iż z faktu, że Zamawiający
przewidział możliwość integracji nowotworzonego systemu z system już istniejącym, wynikać
ma konieczność udostępnienia przez Zamawiającego kodów źródłowych istniejącego systemu.
Odwołujący pomijają bowiem fakt, że integracja dwóch systemów była tylko jedną z dwóch
równorzędnych możliwości realizacji zamówienia w tym zakresie. Zamawiający na równi z
integracją dopuścił możliwość stworzenia nowej, jednolitej platformy zarządzania systemami
BHS (SORT 1 i SORT 2), o funkcjonalności nie niższej niż obecnie funkcjonująca platforma.
Dopuszczenie przez Zamawiającego zastosowania dwóch alternatywnych rozwiązań powoduje,
że niezasadny jest postawiony przez Odwołujących zarzut nierównego traktowania
wykonawców.
Skoro Zamawiający dopuścił możliwość zaprojektowania i wykonania przez wykonawcę
całkowicie nowej platformy programowej, zamiast połączenia z istniejącym systemem,
nieuzasadniony jest także zarzut Odwołujących, jakoby świadczenie w powyższym zakresie w
przypadku nieprzekazania im kodów źródłowych, było świadczeniem niemożliwym.
Tym samym Izba uznała stanowisko Zamawiającego za uzasadnione. Uzależnienie przez
Odwołujących od przekazania przez Zamawiającego określonych informacji, co do których
Odwołujący nie mieli żadnej wiedzy, że są one w posiadaniu Zamawiającego i że będą mogły
być Odwołującym udzielone, mogło zostać przez Zamawiającego uznane jako złożenie ofert
warunkowych.
Zamawiający uznał również, iż treść ofert wszystkich trzech Odwołujących nie zapewniają
monitorowania i sterowania urządzeniami systemu BHS przez jeden system/aplikację
SCADA dla zintegrowanej sortowni (SORT1 i SORT2), wymaganej w świetle pkt 7 PFU.
Odwołujący nie zgodzili się z twierdzeniem Zamawiającego. W ich ocenie, złożone oferty
spełniają wymogi określone w PFU. Argumentowali, że zaproponowany przez nich w
ofertach system VIBES, to system nadrzędny, w ramach którego będą funkcjonowały dwa
podsystemy SORT1 (dla Strefy Tl) i SORT2 (dla Strefy T2) i który zapewni monitorowanie i
sterowanie każdym z tych systemów BHS z jednego stanowiska operatorskiego.
Zgodnie z pkt 6 Programu Funkcjonalno - Użytkowego Zamawiający wymagał, aby
zarządzanie zrzutniami i EBS było zapewnione przez jeden system / aplikację dla
zintegrowanego systemu BHS (SORT1 i SORT2), z jednego pomieszczenia Centrum
operacyjnego zarządzania zasobami. W punkcie 7 Programu Funkcjonalno – Użytkowego
Zamawiający postawił wymaganie: „Monitorowanie i sterowanie urządzeniami BHS musi być
zapewnione przez 1 system/aplikację SCADA dla zintegrowanej sortowni SORT 1 i SORT 2, z
jednego pomieszczenia centrum operatorskiego SCADA.”
Zamawiający podniósł, iż jednoznacznie określił w PFU, w części dotyczącej BHS, że
wymaga monitorowania i sterowania urządzeniami systemu BHS przez jeden system/
aplikację SCADA (system do sterowania i monitorowania pracy systemu BHS) dla obydwu
sortowni bagażu. Zaś rozwiązanie zaproponowane przez Odwołujących, zdaniem
Zamawiającego, jednoznacznie wskazuje na funkcjonowanie dwóch systemów SCADA,
odrębnie dla istniejącej sortowni SORT2 i odrębnie dla projektowanej sortowni SORT1.
Okoliczność, że systemy te będą podłączone do jednego systemu nadrzędnego, nie zmienia
faktu, że nie jest to spełnienie wymagania określonego przez Zamawiającego w pkt. 7 PFU-
BHS, wskazującego wprost na konieczność funkcjonowania jednego systemu SCADA dla
obydwu sortowni.
Dodatkowo odnosząc się do kwestii warunkowości oferty Odwołującego Karmar
Zamawiający oświadczył, iż nie odrzucił tej oferty z powodu jej warunkowości, gdyż
powodem jej odrzucenia był w tym wypadku brak spełnienia wymagania określonego w pkt 7
PFU-BHS, czyli zapewnienia jednego systemu SCADA dla systemów bagażowych SORT1 i
SORT2.
W zakresie powyższego zarzutu Izba podzieliła stanowisko Zamawiającego.
Izba wzięła pod uwagę fakt, że Odwołujący nie zaprzeczyli, aby w ich ofertach zaproponowane
zostały dwa podsystemy. Każdy z wykonawców Odwołujących wyjaśniał, iż w złożonych
ofertach mamy do czynienia z dwoma podsystemami, co potwierdza w ocenie Izby, że
wykonawcy nie spełnili wymagania Zamawiającego, określonego jednoznacznie w punkcie 7
PFU, wskazującego wprost na konieczność funkcjonowania jednego systemu SCADA dla
obydwu sortowni.
Zgodność ofert z pkt 30 Programu Funkcjonalno-Użytkowego BHS
Zamawiający zarzucił, iż Odwołujący nie wykazali w ofertach wszystkich elementów/ miejsc
nieredundantnych, tj. nie zapewnili redundancji dla obsługi systemu przesyłu i kontroli
bieżącej w obszarze przesyłu bagażu, a także w obszarze połączenia systemu BHS w SORT
1 i SORT 2, co czyniło ich oferty sprzecznymi z treścią SIWZ. Tym samym Zamawiajacy
uznał, iż treść ofert jest sprzeczna z punktem 30 PFU.
W ocenie Odwołujących powyższy zarzut jest całkowicie nieuzasadniony. Zgodnie z pkt 30
Programu Funkcjonalno-Użytkowego, Zamawiający wprowadził wymóg opracowania
systemu zapewniającego stosowne rozwiązania redundancji dla obsługi systemu przesyłu i
kontroli bagaży w sytuacjach awarii lub konserwacji systemu. Jednocześnie w Specyfikacji
Istotnych Warunków Zamówienia, tj. w. pkt 13.7.2. SIWZ, Zamawiający określił sposób
przyznawania punktów w ten sposób, że: za brak miejsc nieredundantnych przyznano 10
pkt, a za każde miejsce, w którym występuje brak redundancji 0,5 pkt mniej.
Zamawiający wskazał przy tym, iż będzie przyznawał punkty w oparciu o przygotowany
przez Wykonawcę projekt koncepcyjny. Zamawiający przedstawił również definicję
redundancji. Pod tym pojęciem Zamawiający rozumiał możliwość skierowania bagażu inną
drogą, która eliminuje elementy w danej chwili uszkodzone, zapewniając tym samym
niezbędną funkcjonalność systemu BHS/ transport i kontrolę bezpieczeństwa bagażu od
miejsca zrzutu do miejsca odbioru w SORT 1. Natomiast pod pojęciem miejsc
nieredundantnych Zamawiający zgodnie z SIWZ rozumiał miejsca/elementy, których
nieprawidłowe działanie lub uszkodzenie powoduje utratę całkowitej funkcjonalności systemu
BHS.
Odwołujący twierdzili, że wobec istnienia kilku wysp odpraw awaria powodująca niemożność
korzystania z jednej z tych wysp nie spowoduje, iż wyspa ta powinna zostać uznana za
miejsce nieredundantne. W ocenie Odwołujących w przypadku wystąpienia takiej awarii
istnieje możliwość przekierowania bagażu do innej wyspy, dzięki czemu system
funkcjonował będzie nadal, choć ze zmniejszoną wydajnością.
Odwołujący Karmar wskazał, iż zapewnienie redundancji dla taśmociągu sprowadzającego
bagaż z południowej wyspy check-in do sortowni jest opisane w punkcie 2.4 ppkt 16. na str.
69 oferty. Założona redundancja dotyczy przeniesienia odpraw na pozostałe stanowiska
check-in w przypadku awarii transportera z wyspy południowej check-in. Osiągnięta w tym
przypadku redundancja to 62,5%
Odwołujący Karmar podniósł, że Zamawiający nie może poczynić Odwołującemu zarzutu
braku zapewnienia redundancji dla obsługi systemu przesyłu i kontroli bagażu w obszarze
przesyłu bagażu pomiędzy południową wyspą stanowiska check-in i obszarze połączenia
systemu BHS w SORT 1 i SORT 2. Ponadto, nawet kontrfaktyczne założenie braku
redundancji w tym zakresie nie stanowi podstawy odrzucenia oferty, lecz jest uwzględniane
w jej ocenie w świetle powyższych kryteriów.
Zamawiający w treści odpowiedzi na odwołanie wskazał, że powód odrzucenia oferty
Odwołujących opisuje inną część systemu BHS, tj. połączenie wyspy południowej z obszarem
sortowni bagażu. Sprowadzenie z tej wyspy bagażu do sortowni jest zapewnione przez jeden
taśmociąg, którego uszkodzenie spowoduje całkowitą utratę funkcjonalności systemu w tym
obszarze. Bagaże, które zostaną odprawione na wyspie południowej, nie zostaną
automatycznie przekierowane na wyspę centralną, gdyż pomiędzy samymi wyspami
Odwołujący Karmar nie zapewnił żadnego taśmociągu łączącego. W związku z tym bagaże
odprawione na wyspie południowej, przy uszkodzonym taśmociągu sprowadzającym je z
wyspy do sortowni, musiałyby być przeniesione na wyspę centralną ręcznie. Tak więc ten
punkt stanowi miejsce nieredundantne niewskazane w Tabeli Parametrów Systemu BHS
stanowiącej część oferty.
Izba uznała powyższy zarzut za uzasadniony.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że w treści informacji o odrzuceniu ofert
wykonawców, Zamawiający wskazał jako przyczynę odrzucenia ofert niespełnienie wymagań
zawartych w pkt. 30 PFU.
Jednakże dopiero w trakcie postępowania odwoławczego Zamawiający wskazał rzeczywistą
przyczynę odrzucenia ofert. Zamawiający doprecyzował, iż przyczyną odrzucenia ofert było
niepełnienie wymagań określony w pkt. 31 PFU, a nie w pkt. 30. Takie postępowanie
Zamawiającego uniemożliwiło pełne odniesienie się przez wykonawców do przyczyn
odrzucenia ich ofert w odwołaniach i przedstawienie pełnej argumentacji, gdyż Odwołujący
mogli dopiero na rozprawie przedstawić swoją argumentację (polemikę z twierdzeniami
Zamawiającego).
Jednocześnie Izba wskazuje na zawartą PFU dwoistość sposobu oceny spełnienia
parametru redundantności. Z treści pkt. 13.7.2 PFU wynika, że Zamawiający przyznawać
miał punkty: za brak miejsc redundantnych 10 pkt., natomiast za każde miejsce, w którym
występuje brak redundancji – 0,5 pkt. mniej. Z treści tego punktu PFU wynika, że parametr
redundantności był parametrem ocennym, którego spełnienie skutkowało przyznaniem
wykonawcy dodatkowych punktów. Oznacza to też, że nie było konieczne zapewnienie
pełnej redundancji.
Zamawiający w trakcie postępowania odwoławczego podnosił, że treść pkt 30 i 31 PFU
wskazuje, że dla systemu BHS wymagania w zakresie redundancji były obligatoryjne dla
wszystkich wykonawców i niespełnienie tych wymagań oznaczało niegodność oferty z treścią
SIWZ. Jednakże w treści punktu 30 i 31 PFU nie znalazło się stwierdzenie, że w zakresie
określonym w tych punktach wymagana jest pełna redundancja, co w połączeniu z ogólnym
zapisem zawartym w pkt 13.7.2 mogło sugerować wykonawcom, że także w odniesieniu do
systemów opisanych w punkcie 30 i 31 parametr redundancji jest parametrem ocennym.
Izba uznała, że uzasadnione są twierdzenia Odwołujących, iż taka dwoistość zapisów PFU
mogła wprowadzać wykonawców w błąd co do konieczności 100% zapewnienia
redundantności. Zamawiający opisał bowiem kwestię redundantności z jednej strony jako
obligatoryjnie wymaganą, z drugiej strony zaś jako dodatkowo ocenianą opcję. Brak
jednoznacznego rozdzielenia w treści PFU, w jakim zakresie redundantność ma być w pełni
zapewniona, a w jakim zakresie jest tylko dodatkowo oceniana powoduje, że potwierdziły się
w tym zakresie zarzuty Odwołujących.
Z powyższych także względów, (biorąc pod uwagę fakt ocenności kryterium redundancji)
Izba nie uwzględniła zarzutów Odwołujących względem oferty konsorcjum Hochtief
dotyczących braku miejsc redundancji.
Zamawiający odrzucił ofertę wszystkich trzech Odwołujących, zrzucając ich niespełnienie
wymagań SIWZ w zakresie przenośników. W odniesieniu do oferty Odwołującego Karmar,
zamawiający stwierdził, że „z treści oferty oraz wyjaśnień udzielonych przez Wykonawcę
wynika, że Wykonawca nie zaoferował wyposażenia stanowisk check-in w trzy przenośniki
pośrednie dla obsługi i przygotowania bagażu. Tym samym treść oferty jest sprzeczna z
SIWZ (pkt 55 Programu Funkcjonalno-Użytkowego wykonania Systemu Obsługi Bagażu
(…))”. Zgodnie ze wskazanym punktem PFU, Zamawiający wymagał aby stanowiska check-
in były wyposażone w trzy przenośniki pośrednie dla obsługi i przygotowania bagażu.
Przenośnik wyposażony w wagę przy stanowiskach check-in miał być wyposażony w
rozwiązanie techniczne umożliwiające wysunięcie przenośnika w celach serwisowych.
Odwołujący KARMAR wskazał w odwołaniu, że zarówno w ofercie, jak i w wyjaśnieniach
uwzględniono trzy przenośniki.
Zamawiający podtrzymał swojej stanowisko, gdyż zdaniem Zamawiającego w ofercie tego
Odwołującego, zarówno w wersji rysunkowej jak i opisowej, Odwołujący wskazał, iż zamierza
zainstalować dwa przenośniki pośrednie, co jest niezgodne z pkt. 55 PFU-BHS.
W powyższym zakresie Izba uznała za uzasadnione stanowisko Zamawiającego.
Odwołujący KARMAR zawarł w swojej ofercie rysunek poglądowy, z którego wynika, iż
zaoferował dwa przenośniki. Odwołujący KARMAR nie wykazał, aby jego oferta zawierała
stwierdzenie, iż oferowane są trzy przenośniki. W ocenie Izby opisanie przenośników jako
przenośnika podającego oraz ważącego/etykietowania wskazuje, że Odwołujący KARMAR
zaoferował dwa urządzenia, a nie trzy – jak tego wymagał Zamawiający. Opisanie
przenośnika jako ważącego/etykietowania zdaniem Izby wskazuje bowiem, że jest to jedno
urządzenie o dwóch funkcjach, co oznacza, że oferta Odwołującego nie spełnia wymogów
Zamawiającego w zakresie ilości przenośników.
Odwołujący konsorcjum Strabag w wyjaśnieniach udzielonych w dniu 22 czerwca 2012 roku
zawarł następujące stwierdzenie: „W związku z czym, po dokładnym przeanalizowaniu
wymogów systemu obsługi bagażu w obu terminalach, złożono zastosowanie rozwiązania
wyposażenia stanowisk check-in w dwa przenośniki pośrednie, zgodnie z rysunkami
stanowiącymi integralną część SIWZ(…)”. „Jednakże w przypadku gdy Zamawiający
jednoznacznie uzna za konieczne zastosowanie trzech przenośników check – in zamiast
dwóch, to wykonawca niniejszym potwierdza możliwość doprojektowania na etapie projektu
wykonawczego oraz wykonania trzech przenośników.”
W ocenie Izby z powyższych stwierdzeń tego Odwołującego jednoznacznie wynika, że jego
zobowiązanie ofertowe obejmowało wyłącznie dwa przenośniki, a ewentualne zaoferowanie
trzeciego przenośnika wykonawca ten traktował jako potencjalną możliwość, nie objętą
jednakże ofertą złożoną przez tego wykonawcę. Tym samym w powyższym zakresie oferta
Odwołującego konsorcjum Strabag nie odpowiada wymogom SIWZ.
Odwołujący ASTALDI podnosił w odwołaniu, że złożona przez niego oferta uwzględnia
zaoferowanie Zamawiającemu trzech przenośników. Izba podziela jednak stanowisko
Zamawiającego dotyczące oferty tego wykonawcy. Zdaniem Izby z oferty tego Odwołującego
wynika, że uwzględnił on instalację tylko dwóch przenośników. Zaoferowania trzech
przenośników nie potwierdza ani część rysunkowa, ani część opisowa oferty tego
Odwołującego.
Stosownie do treści art. 192 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, Izba uwzględnia
odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć
istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. W niniejszym postępowaniu
odwoławczym, Zamawiający uwzględnił jeden z zarzutów podniesionych w odwołaniach
przez wykonawców KARMAR, konsorcjum Strabag i ASTALDI. Izba również uwzględniła
jeden z zarzutów podniesionych przez tych wykonawców w odwołaniach. Powyższe
okoliczności nie wpływają jednak na fakt, że uzasadniona była czynność Zamawiającego,
polegająca na odrzuceniu ofert tych wykonawców. W toku postępowania odwoławczego
uzasadnione okazały się podstawy odrzucenia ofert tych wykonawców w oparciu o inne
okoliczności faktyczne. Z tego też względu Izba nie uwzględniła odwołania, gdyż nawet
pomimo uwzględnienia dwóch zarzutów postawionych przez Odwołujących, w mocy
pozostaje decyzja Zamawiającego o odrzuceniu ofert Odwołujących, a tym samym sytuacja
Odwołujących nie ulegnie zmianie i wynik postępowania o udzielenie zamówienia pozostaje
taki sam, jak przed wniesieniem odwołania.
Ad 2 Zarzut zaniechania odrzucenia oferty konsorcjum Hochtief.
Odwołujący podnieśli, iż pomimo uchybień zawartych w ofercie złożonej przez konsorcjom
Hochtief w zakresie jej zgodności ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia,
Zamawiający nie odrzucił oferty tego wykonawcy na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy
Pzp.
Wskazywali, iż z oferty konsorcjum Hochtief wynika, że zaprojektowany taśmociąg łączący
stanowiska check-in wyspy 1.1 z taśmociągiem łączącym stanowiska check-in wyspy 1.2 jest
w kolizji z pomieszczeniami o innym przeznaczeniu. Zaprojektowany taśmociąg łączący
wyspę stanowisk check-in 2 z taśmociągami wprowadzającymi jest w kolizji z
pomieszczeniem biurowym, zaprojektowany taśmociąg i stanowisko ręcznego odczytu
kodowania bagażu jest w kolizji ze ścianami konstrukcyjnymi znajdującymi się w osiach i 97 /
C-B i 97-98 / B oraz wchodzi w obszar pomieszczenia elektrycznego nr 1-174 T.
Zaproponowane przez w/w Wykonawcę rozwiązanie jest niezgodne z zawartymi warunkami.
Są one sprzeczne z zasadami sztuki budowlanej, nie odpowiadają wymaganiom określonym
w pkt 1 PFU BHS, zgodnie z którym projekt zintegrowanego systemu BHS winien
uwzględniać planowaną przepustowość całości infrastruktury terminalowej wynoszącą
zgodnie z zapisami OPZ 15-18 min pax/rok.
Wykonawca zaprojektował taśmociągi bezpośrednio przy ścianie w osiach 97-99 / F bez
jednoczesnego
zapewnienia
przestrzeni
niezbędnej
do
wykonywania
czynności
serwisowych. Jak wynika natomiast z Programu Funkcjonalno-Użytkowego, tj. pkt 37 (PFU
BHS), urządzenia napędowe odcinków taśmociągów muszą być dostępne od strony
pomostów serwisowych. Dodatkowo pkt 50 (PFU BHS) określa, iż System BHS/HBS musi
być wyposażony w platformy dostępowe umożliwiające szybką interwencję operacyjną (np.
poprawa położenia fotokomórek, odblokowanie taśmociągów) dla każdego miejsca systemu,
z zachowaniem zasad dostępu dla personelu obsługującego system.
Izba nie uwzględniła zarzutu dotyczącego niespełnienia przez ofertę konsorcjum Hochtief
wymagań dotyczących umiejscowienia konstrukcji systemu taśmociągów.
Izba wzięła pod uwagę fakt, iż z treści SIWZ nie wynika, aby umiejscowienie konstrukcji
systemu taśmociągów miało zostać przedstawione w szczegółowym projekcie. Jak
wskazywał Zamawiający, a stanowisko to znalazło potwierdzenie w treści pkt. 6.10 PFU,
Zamawiający dopuszczał możliwość dokonania zmian w projekcie koncepcyjnym, pod
warunkiem przygotowania przez wykonawcę odpowiedniej dokumentacji projektowej,
zawierającej proponowane przez wykonawcę zmiany. Zgodnie bowiem z treścią pkt. 6.10
opisu przedmiotu zamówienia zawartego w SIWZ, „Wszelkie zmiany w realizacji prac, w
stosunku do rozwiązań przyjętych w dokumentacji projektowej (...) wynikające z rozwiązań
przyjętych w zatwierdzonym do realizacji projekcie systemu BHS i systemu EDS (opartym na
przekazanych przez Zamawiającego PFU, (...) wymagają przygotowania odpowiedniej
dokumentacji projektowej przez Wykonawcę".
Ponadto Izba uznała za uzasadnioną okoliczność, iż Odwołujący nie zaprzeczyli, że istnieje
możliwość zastosowania taśmociągów na konstrukcjach podwieszanych do sufitu i przy
zastosowaniu takich konstrukcji taśmociągi mogą przechodzić przez inne pomieszczenia.
Poniżej przedstawione zrzuty odnoszą się do kwestii związanej ze stosowaniem urządzeń
prześwietlających standardu 2 i 3.
Odwołujący Karmar podnosił, iż zaprojektowanie przez Wykonawcę konsorcjum Hochtief:
dwóch urządzeń EDS standardu 3 i dwóch urządzeń EDS standardu 2 powoduje, że przy
transferze bagażu ze stanowisk check-in wyspy 2 do systemu BHS nie jest zapewniona
redundancja w przypadku awarii taśmociągu prowadzącego bagaż do urządzenia
skanującego standardu 3 po stronie wschodniej - brak możliwości przekierowania bagażu do
drugiego urządzenia EDS standardu 3 (rysunek - układ funkcjonalny str. 21 oferty
Wykonawcy konsorcjum Hochtief). Określony powyżej brak redundancji w tym obszarze nie
został wykazany w tabeli miejsc nieredundantnych. Dodatkowo, w projekcie nie zapewniono
możliwości przekierowania bagażu transferowego do urządzenia EDS standardu 3 po stronie
zachodniej w przypadku awarii taśmociągu kierującego bagaż do urządzenia EDS standardu
3 po stronie wschodniej (rysunek - Układ Funkcjonalny Odlotów str. 21 oferty Wykonawcy
konsorcjum Hochtief). Również w tym wypadku, brak redundancji w tym obszarze nie został
wykazany tabeli miejsc nieredundantnych.
Odwołujący ASTALDI oraz konsorcjum Strabag zarzucili, że projekt koncepcyjny systemu
BHS nie spełnia wymagań dotyczących przepustowości systemu BHS i EDS. Zdaniem tych
Odwołujących związane jest to z koniecznością skierowania bagaży do maszyn standardu 3
lub standardu 2. Konieczność skierowania odpowiednich bagaży do maszyn o odpowiednim
standardzie powodować ma, iż przepustowość całego systemu jest mniejsza niż
deklarowana w ofercie konsorcjum Hochtief.
Kolejnym elementem, na który zwrócił uwagę Odwołujący Karmar, a także Astaldi (zarzut
zatytułowany Identyfikacja bagażu), jest zaprojektowanie przez Wykonawcę konsorcjum
Hochtief systemu BHS bez możliwości automatycznego odczytu kodu bagażu przed decyzją
skierowania bagażu do prześwietlenia urządzeniem EDS standardu 3 lub 2. Wynika to z
faktu, że urządzenia automatycznego odczytu zaprojektowano bezpośrednio przed
urządzeniami skanującymi (rysunek - Układ Funkcjonalny Odlotów str. 21 oferty Wykonawcy
konsorcjum Hochtief). W ten sposób zaproponowany projekt zastosowania urządzeń EDS
standardu 3 (2 szt.) i standardu 2 (2 szt.) oraz ulokowania urządzeń automatycznego
odczytu kodu bagażu po decyzji skierowania go do urządzenia odpowiedniego standardu,
nie zapewnia wymaganych standardów (odloty do USA). Ponadto, należy zauważyć, że przy
konieczności przekierowania bagażu do stacji ręcznego odczytu kodu i w sytuacji
zaprojektowania urządzeń EDS standardu 3 i standardu 2, nie ma pewności co do jakości
przeprowadzonego skanowania bagażu. W zaproponowanym przez konsorcjum Hochtief
systemie, brak jest możliwości transferu powrotnego bagażu do ponownego skanowania w
urządzeniach EDS, co wynika z rysunku - Układ Funkcjonalny Odlotów na str. 21 oferty
Wykonawcy konsorcjum Hochtief. Podobne zarzuty przedstawił wykonawca Astaldi w
punkcie 7 i 8 odwołania.
Odwołujący wskazywali, że oferta złożona przez konsorcjum Hochtief nie zapewnia
możliwości prześwietlania bagażu urządzeniem EDS standardu 3. Zarzuty w tym zakresie
dotyczyły niezapewnienia w tej ofercie redundancji w przypadku awarii taśmociągu
prowadzącego bagaż do urządzenia skanującego standardu 3 oraz niezapewnienia
możliwości automatycznego odczytu bagażu przed decyzją skierowania bagażu do
prześwietlenia urządzeniem standardu 3. Odwołujący KARMAR swoje stanowisko w
zakresie tego zarzutu poparł dodatkowo treścią rozporządzenia Komisji Europejskiej nr
185/2010, z którego wynika obowiązek stosowania normy 3, jak również treścią
ratyfikowanej przez Polskę umowy międzynarodowej.
Izba uznała powyżej przedstawione łącznie zarzuty Odwołujących za nieuzasadnione. W
ocenie Izby obowiązujące przepisy nie prawa nie wprowadzają wymogu, aby urządzenia do
prześwietlania bagażu spełniały standard 3. Obowiązujące w Polsce przepisy, w
szczególności rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19.06.2007r. w sprawie Krajowego
Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa,
wprowadzają obowiązek poddania bagażu kontroli w urządzeniach standardu 2. Powołane
przez Odwołującego KARMAR rozporządzenie Komisji Europejskiej, jak przyznał sam
Odwołujący, wprowadza obowiązek stosowania normy 3 w urządzeniach EDS instalowanych
dopiero od dnia 01.09.2014r., a wszystkie urządzenia EDS mają spełniać wymogi tej normy
od 01.09.2020r. Ponadto Odwołujący KARMAR w trakcie rozprawy przyznał, że obowiązek
stosowania urządzeń EDS standardu 3 nie wynika wprost z umowy międzynarodowej
ratyfikowanej przez Polskę, a jedynie pośrednio obowiązek ten można z tej umowy
wywodzić, co w ocenie Izby nie jest dowodem na to, aby umowa ta nakazywała stosowanie
urządzeń spełniających ten standard. Izba podziela w tym zakresie stanowisko
Zamawiającego, iż brak jest podstaw do rozciągnięcia na Zamawiającego wymogów
stawianych liniom lotniczym (a przywołana przez Odwołującego KARMAR umowa
międzynarodowa odnosi się właśnie do linii lotniczych).
Z uwagi na fakt, iż Odwołujący w toku postępowania nie wykazali, aby istniał obowiązek
stosowania urządzeń EDS standardu 3, Izba uznała za nieuzasadniony zarzut Odwołujących
dotyczący niezapewnienia urządzeń tego standardu w ofercie konsorcjum Hochtief.
Dodatkowo Odwołujący ASTALDI podnosił, że konsorcjum Hochtief zaoferowało w
składanej przez siebie ofercie 6 minutowy czas reakcji serwisu na awarię systemu BHS.
Zdaniem Odwołującego, podanie tego nierealnego parametru podlegającego ocenie winno
co najmniej spowodować wątpliwości Zamawiającego podlegające wyjaśnieniom.
Zamawiający nie podzielił opinii Odwołującego. Podawany przez Wykonawcę konsorcjum
Hochtief parametr czasowy reakcji serwisu był parametrem deklarowanym, dla którego nie
był wymagany opis sposobu reakcji na awarię. Zamawiający oświadczył, że z doświadczenia
własnego, jako zarządzającego portem lotniczym i sprawującego obsługę eksploatacyjno-
serwisową nad istniejącym systemem bagażowym, przy odpowiedniej organizacji pracy i
właściwym zabezpieczeniu logistycznym, osiągnięcie ww. parametru czasowego jest
możliwe. Dlatego też biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia Zamawiający stwierdził, że
zarzut Odwołującego jest bezzasadny.
Izba nie uwzględniła zarzutu Odwołującego. Odwołujący nie wskazał bezpośredniej
niezgodności z treścią SIWZ. Skoro parametr czas reakcji serwisu na awarię był parametrem
deklarowanym, to nie można takiej niezgodności z SIWZ wskazać. Ponadto Izba zauważa,
że Zamawiający nie ma obowiązku dokonywania czynności wyjaśnień, w szczególności w
sytuacji, gdy w zakresie technicznym określona okoliczność nie jest niemożliwa. W ocenie
Izby Odwołujący nie dowiódł, aby nieprawdziwe było twierdzenie Zamawiającego: „z
doświadczenia własnego, jako zarządzającego portem lotniczym i sprawującego obsługę
eksploatacyjno-serwisową nad istniejącym systemem bagażowym, przy odpowiedniej
organizacji pracy i właściwym zabezpieczeniu logistycznym, osiągnięcie ww. parametru
czasowego jest możliwe”.
Wykonawca ASTALDI podniósł, że negatywnym rezultatem projektu przedstawionego w
ofercie konsorcjum Hochtief jest to, „że bagaże często będą się zacinały sprawiając, że BHS
będzie (częściowo) niedostępny do transportu. Problem leży w licznych 90-stopniowych
przejściach,
po
których
bezpośrednio
następują
funkcje
następne
(złączenie,
przekierowanie, stanowisko pracy). To, że bagaże nie mają zapewnionego wystarczającego
okna, aby wykonać pełen zakręt zanim dotrą one do następnej funkcji, powodować będzie,
że będą się one blokowały między osłonami bocznymi. W momencie, gdy bagaż wreszcie
się uwolni, BHS już go nie rozpozna i wyśle go na inspekcję ręczną. W przyszłości projekt
wymagać będzie licznych zmian dostosowawczych w celu osiągnięcia rzeczywistej
zakładanej sprawności, lecz wymagany będzie do przeprowadzenia precyzyjnego
doregulowania BHS długi okres czasu (wiele miesięcy a nawet rok). W międzyczasie, PPL
doświadczał będzie zaniżonej wydajności BHS stanowiącej powód do frustracji dla obsługi
naziemnej, personelu i pasażerów PPL, co może spowodować ryzyko roszczeń
komercyjnych.”
Zamawiający nie podzielił opinii Odwołującego. Stwierdził, że zaproponowane rozwiązania
przechodzenia bagażu są stosowane w systemach obsługi bagażu na całym
świecie, w tym także na Lotnisku Chopina w Warszawie i nie powodują one
komplikacji w zakresie wydajności systemu BHS.
W zakresie tego zarzut, Izba nie dopatrzyła się bezpośredniej sprzeczności z treścią SIWZ.
Wzięła także pod uwagę fakt, że Odwołujący nie dowiódł, aby nieprawdziwe było
stwierdzenie Zamawiającego „zaproponowane rozwiązania przechodzenia bagażu są
stosowane w systemach obsługi bagażu na całym świecie, w tym także na Lotnisku Chopina
w Warszawie i nie powodują one komplikacji w zakresie wydajności systemu BHS”. Tym
samym Izba nie uwzględniła powyższego zarzutu.
Odwołujący konsorcjum Strabag podniósł, że w części opisowej swojej oferty Wykonawca
konsorcjum Hochtief wskazał, iż bagaże niewymiarowe są kierowane na specjalnie
wyznaczoną linię, a w części rysunkowej nie zobrazował tego faktu.
Zamawiający, oświadczył w odpowiedzi na odwołanie, że biorąc pod uwagę, iż
dokumentacja koncepcyjna składana przez Wykonawców w ramach oferty składa się
zarówno z części opisowej jak i rysunkowej, dokonał oceny łącznej dostarczonych
dokumentów.
Izba uznała powyższy zarzut za nieuzasadniony. Fakt, że w ofercie konsorcjum Hochtief
znalazła się informacja o sposobie realizacji kierowania bagaży niewymiarowych, uznać
należy, że wykonawca ten związany jest swoim oświadczeniem zawartym w ofercie. Izba
uznała za prawidłowe działanie Zamawiającego, polegające na kompleksowej ocenie oferty
konsorcjum Hochtief, w tym w szczególności na łącznej ocenie zarówno części rysunkowej,
jak i części opisowej oferty. Dlatego też Izba uznała, że Zamawiający dysponując zawartym
w ofercie oświadczeniem konsorcjum Hochtief, iż bagaże niewymiarowe kierowane są na
specjalnie wyznaczoną linie, mógł uznać, że wykonawca ten zaoferował takie rozwiązanie.
Ponadto Odwołujący Strabag podniósł, że „w ofercie konsorcjum Hochtief nie ma żadnych
informacji pozwalających na ustalenie, że zostały spełnione wymagania Zamawiającego
określone w punkcie 6 i 7 PFU dla BHS T1". Zamawiający nie zgodził się z powyższym
zarzutem. W odpowiedzi na odwołanie wskazał, że w projekcie koncepcyjnym systemu BHS
konsorcjum Hochtief wskazało, iż zapewnia „pełną integrację z Terminalem 2” poprzez
spełnienie wymagań określonych przez Zamawiającego oraz wskazało, że wykona zamówienie
w oparciu o urządzenia produkcji Logan zamontowane na Terminalu 2. Powyższa okoliczność
w sposób wystarczający potwierdza spełnienie wymagań określonych w SIWZ. Zamawiający
nie wymagał bowiem od wykonawców przedstawienia w ofercie szczegółowego rozwiązania
projektowego w tym zakresie.
Izba uznała powyższy zarzut za nieuzasadniony. W szczególności wzięła pod uwagę fakt, że
już w trakcie przebiegu rozprawy wykonawcy Odwołujący oświadczyli, że system Terminala
2 oparty jest na rozwiązaniach firmy Logan. Ponadto konsorcjum Hochtief oświadczyło w
swojej ofercie, że zobowiązuje się zapewnić pełną integrację z Terminalem oraz spełni
wszelkie wymagania Zamawiającego w tym zakresie. Biorąc pod uwagę fakt, że
Zamawiający nie wymagał przedstawienia przez wykonawców szczegółowego opisu, w jaki
sposób integracja ta ma zostać osiągnięta, za wystarczające uznać należy złożenie przez
wykonawcę
stosownego
oświadczenia
o
spełnieniu
wymogów
Zamawiającego.
Oświadczenie takie zawarte jest w ofercie konsorcjum Hochtief i wykonawca ten jest tym
oświadczeniem związany. Tym samym Zamawiający mógł uznać, że wykonawca ten spełnił
wymogi Zamawiającego dotyczące integracji z Terminalem 2.
Odwołujący ASTALDI i konsorcjum Strabag zarzucili również, że w ofercie konsorcjum
Hochtief przewidziano niewystarczającą wydajność prześwietleń związaną z tym, iż w
projekcie brak jest możliwość odsyłania odrzuconych bagaży z urządzeń standardu 2 do
urządzenia prześwietlającego o wyższym standardzie. Zdaniem Odwołujących spowoduje to
konieczność ręcznej inspekcji bagażu, a tym samym obniży przepustowość systemu BHS i
EDS.
Należy zauważyć, że Odwołujący nie podali żadnych konkretnych procedur czy przepisów,
które zawierałyby wymagania w zakresie opisanym w zarzucie. Zamawiający wyjaśnił, a Izba
dała wiarę powyższym wyjaśnieniom, że proces skanowania bagażu w urządzeniach EDS,
odbywa się jednokrotnie (a nie wielokrotnie jak opisali Odwołujący), a jedynie analiza
uzyskanych obrazów bagażu może być poddana kilkupoziomowemu sprawdzeniu. Nadto
Izba uznała za wiarygodne wyjaśnienia złożone przez konsorcjum Hochtief, zgodnie którymi
oferowane przez tego wykonawcę rozwiązanie przewiduje identyfikowanie bagażu na
stanowisku check in, przez co decyzja o przekierowaniu bagażu zapada już po pierwszej
kontroli. Tym samym powyższy zarzut należało uznać za nieuzasadniony.
Odwołujący Karmar podnosił, że przepływy bagażu wskazane na schemacie na stronie 21
oferty Wykonawcy konsorcjum Hochtief (Układ Funkcjonalny Odlotów) są w sprzeczności ze
schematem mechanicznym ukazanym na stronie 49 oferty. Powyższe stanowi istotną
niezgodność z SIWZ. Izba, podobnie jak Zamawiający, nie podzieliła Powyższego zarzutu
Odwołującego. Z przedstawionych schematów wynika, że wskazane przenośniki są
dwukierunkowe, co zapewni wymaganą funkcjonalność i potwierdza brak sprzeczności
pomiędzy wskazanymi dokumentami.
Odnosząc się do zarzutu wykonawcy Astaldi, że wykonawca konsorcjum Hochtief w swoich
wyjaśnieniach zawarł stwierdzenia, w których „niczego nie wyjaśnia, a jedynie posługuje się
stwierdzeniem: „Wykonawca potwierdza, iż..” Izba stwierdziła, że fakt udzielenia wyjaśnień w
taki sposób nie świadczy o tym, że oferta tego wykonawcy jest niezgodna z treścią SIWZ.
Odwołujący nie przytoczył konkretnego przykładu, w którym w takich samych
okolicznościach został potraktowany inaczej niż wykonawca Konsorcjum Hochtief.
Ad. 3 Zarzut dotyczący rażąco niskiej ceny w ofercie wykonawcy Astaldi
Odwołujący Astaldi złożył w niniejszym postępowaniu ofertę z najniższą ceną, a mianowicie
z ceną brutto w kwocie 307 279 474,40 PLN. W złożonej przez siebie ofercie Odwołujący
potwierdził spełnienie wszystkich wymagań specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
Zamawiający w dniu 18 czerwca 2012 r. wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień
dotyczących zaoferowanej przez Odwołującego ceny. Odwołujący złożył przedmiotowe
wyjaśnienia. Zamawiający stwierdził, że wyjaśnienia i dostarczone dowody potwierdzają że
zaoferowana cena jest ceną rażąco niską. W uzasadnieniu do odrzucenia oferty
Zamawiający wskazał m. in. na „ogólnikowość oświadczeń dotyczących ceny". Odwołujący
nie zgodził się z takim stwierdzeniem Zamawiającego wskazując, że charakter
prowadzonego postępowania polegający na zaprojektowaniu i wybudowaniu, a także wymóg
wskazania ceny jedynie na podstawie przedmiarów, które sam Zamawiający określił jako
„niewiążące i poglądowe", wymuszały określony sposób podejścia do kalkulacji ceny
ofertowej. Odwołujący wskazał ponadto, że, wbrew twierdzeniom Zamawiającego, jego
wyjaśnienia nie ograniczały się do ogólników, lecz wręcz przeciwnie, wskazywały konkretne
założenia i okoliczności, jakie brane były pod uwagę przy kalkulacji ceny. Odnosząc się do
prośby Zamawiającego wyrażonej w wezwaniu, a dotyczącej porównywania przez
Zamawiającego poszczególnych pozycji zawartych w kosztorysach ofertowych różnych
wykonawców, Odwołujący wyjaśnił, co jest przyczyną rozbieżności w poszczególnych
pozycjach. Otóż, zdaniem Odwołującego, zależnie od metody i przyjętych założeń do
kalkulacji, wykonawcy zawierali w poszczególnych pozycjach różne zakresy prac. Stąd nie
może być mowy o porównywalności ofert w poszczególnych pozycjach. Odwołujący zwraca
uwagę, że tylko zatem całościowe podejście do kalkulacji i ostatecznie wyliczona cena mogą
być przedmiotem wyjaśnień.
Odwołujący stwierdził, że zaoferowana przez niego cena stanowi 83% wartości
przewidywanej przez Zamawiającego kwoty szacunkowej zamówienia. Porównując tę
proporcję do innych przetargów, których przedmiotem były modernizacje lub budowy
terminali lotniczych należy stwierdził, że ceny najkorzystniejszych ofert wybranych w tych
postępowaniach oscylowały w granicach: od 50% do 93% (Port Lotniczy Lublin) budżetu
Zamawiającego.
Zamawiający stwierdził, że ciężar udowodnienia, wykazania, iż cena nie jest rażąco
zaniżona, że jest to cena wiarygodna i gwarantująca realizację oferty, przechodzi na
wykonawcę, oferującego tę cenę. To wykonawca - oferent musi w swoich wyjaśnieniach w
sposób przekonywujący wykazać, że cena nie jest zaniżona, a więc, że oferta jest rzetelna i
jej wybór nie narazi Zamawiającego na niebezpieczeństwo jej niezrealizowania przez
wykonawcę. Złożone wyjaśnienia Astaldi były zbyt ogólne, nie wyjaśniały przyczyny tak
niskich cen w stosunku do przedmiotu zamówienia i do ofert konkurencji. Zdaniem
Zamawiającego „wykonawca nie obalił domniemania rażąco niskiej ceny, a różnica w
stosunku do pozostałych ofert złożonych w postępowaniu prowadzi do stwierdzenia, iż cena
nie odpowiada cenom rynkowym. Wykonawca nie wykazał, żadnych nadzwyczaj korzystnych
okoliczności uzasadniających tak dużą dysproporcję w cenie.
Zamawiający wezwał wykonawcę do złożenia wyjaśnień dotyczących ceny zaoferowanej
przez Odwołującego ASTALDI i w ocenie Izby działanie Zamawiającego było w tym zakresie
uzasadnione. Cena w ofercie złożonej przez wykonawcę ASTALDI była o ponad 60 mln zł
niższa od cen zaoferowanych przez pozostałych wykonawców, którzy sporządzili swoje
oferty na realizację zamówienia w oparciu o ten sam system, co uzasadniało działanie
Zamawiającego mające na celu wyjaśnienie takiej różnicy w cenie.
Jednocześnie Izba uznała, że Zamawiający miał prawo uznać, że wyjaśnienia złożone przez
wykonawcę ASTALDI nie dają podstawy do uznania, że możliwa jest realizacja zamówienia
za cenę zaoferowaną przez tego wykonawcę.
Wyjaśnienia wykonawcy ASTALDI były ogólnikowe i nie dotyczyły przyjętych przez tego
wykonawcę wysokości poszczególnych składowych ceny ofertowej. Wykonawca ASTALDI
nie wyjaśnił przyjętej wysokości poszczególnych pozycji składających się na ofertę.
Podnoszony przez wykonawcę ASTALDI fakt, iż niektóre elementy składające się na ofertę
tego wykonawcy zostały ujęte w innych pozycjach, nie wyjaśnia, w jaki sposób wykonawcy
temu udało się tak znacznie zmniejszyć koszt oferty w stosunku do pozostałych
wykonawców. Samo przesunięcie elementów między poszczególnymi elementami oferty nie
tłumaczy tej różnicy, gdyż elementy te nadal (choć w różnych pozycjach oferty) powinny
zostać zaoferowane. Powoływanie się przez wykonawcę ASTALDI na takie okoliczności, jak
wielkość przedsiębiorstwa, doświadczenie, czy też odpowiedzialność, nie są okolicznościami
szczególnymi i wyjątkowymi, które dotyczyłyby wyłącznie tego wykonawcy. Zamawiający
wymagał od wykonawców składających oferty posiadania odpowiedniego potencjału oraz
doświadczenia. Okoliczności te są wspólne dla wszystkich wykonawców i w ocenie Izby
Zamawiający prawidłowo uznał, że nie uzasadniają one różnicy w cenie ofertowej, sięgającej
aż 61 mln zł.
Wskazać też należy, że wykonawca w zakresie cen robót i materiałów powołał się na dane
zawarte w wydawnictwie Sekocenbud dotyczące I kwartału 2011 roku. Izba zauważa, ze
dane te dotyczą okresu sprzed ponad roku przed złożeniem oferty przez wykonawcę
ASTALDI, a więc nie muszą uzasadniać ceny przyjętej w ofercie złożonej w II kwartale 2012
roku. Ponadto Izba zauważa, że wydawnictwo Sekocenbud publikuje średnie ceny
materiałów budowlanych i usług. Tymczasem w niniejszej sprawie Wykonawca ASTALDI
powinien wykazać, dlaczego ten konkretny wykonawca w tym konkretnym postępowaniu
zaoferował taką a nie inną cenę. Niniejsze zamówienie nie obejmuje wykonania wyłącznie
robót budowlanych.
Jednocześnie Izba zauważa, że wyjaśnienia złożone na rozprawie przed Izbą przez
wykonawcę ASTALDI mogłyby uzasadniać wysokość ceny zaoferowanej przez ASTALDI.
Jednakże wyjaśnienia te, o treści odmiennej od wyjaśnień złożonych Zamawiającemu,
zostały złożone dopiero w trakcie rozprawy. Zawarte w nich twierdzenia nie zostały
przedstawione Zamawiającemu w trakcie procedury składania wyjaśnień dotyczących ceny
zaoferowanej przez wykonawcę ASTALDI. Z powyższych względów Izba uznała, że bazując
na pierwotnych wyjaśnieniach wykonawcy ASTALDI, Zamawiający miał prawo uznać, że
złożone przez wykonawcę ASTALDI wyjaśnienia nie obaliły jego domniemania rażąco niskiej
ceny.
Izba stwierdziła, że przedstawiona w toku rozprawy przez Odwołującego Karmar opinia
sporządzona przez pana ………………………… dotycząca systemu BHS w ofercie
Konsorcjum Hochtief oraz 2 opinie techniczne autorstwa pana ……………….. dotyczące
systemu BHS w ofercie konsorcjum Hochtief mogą zostać potraktowane jako oświadczenie
strony. Nie posiadają one waloru niezależnej opinii biegłego powołanego przez Izbę.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania. Na podstawie § 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz
sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r., Nr 41, poz. 238) do kosztów
postępowania odwoławczego Izba zaliczyła w całości uiszczony wpis, zgodnie z § 3 pkt 1
rozporządzenia.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
1. oddala odwołania;
2. zalicza w poczet kosztów postępowania kwotę 60 000 zł 00 gr (słownie: sześćdziesiąt
tysięcy złotych, zero groszy) uiszczoną tytułem wpisu od odwołań przez wykonawców:
KARMAR S.A., 02 – 681 Warszawa, Al. Wyścigowa, Konsorcjum: Strabag Sp. z o.o.,
Strabag AG, Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o., 08 – 500 Pruszków, Ul.
Parzniewska 10, ASTALDI S.p.A., 00156 Rzym,
Via G.V.Bona 65
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………
Członkowie:
……………………
……………………
Sygn. akt: KIO 1444/12
Sygn. akt: KIO 1446/12
Sygn. akt: KIO 1451/12
UZASADNIENIE
Zamawiający Przedsiębiorstwo Państwowe „Porty Lotnicze" prowadzi postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego na „Modernizację Strefy Tl wraz z jej pełną integracją ze
Strefą T2 Terminala A w Porcie Lotniczym im F. Chopina w Warszawie". Ogłoszenie o
zamówieniu ukazało się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 30 grudnia 2011 r.
pod nr 2011/S 251-410397.
Odwołujący KARMAR S.A. (dalej: „Karmar”), konsorcjum: Strabag Sp. z o.o., Strabag AG,
Ed. Zueblin AG, ZIPP Bratislava spol. s.r.o. (dalej: „konsorcjum Strabag”) oraz ASTALDI
S.p.A. (dalej: „Astaldi”), wnieśli odwołanie wobec czynności Zamawiającego polegających na
nieprawidłowej ocenie ofert.
Odwołujący Karmar zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez
odrzucenie jego oferty, a także art. 87 ust 2 pkt 3 ustawy; naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2
ustawy poprzez zaniechanie odrzucenia oferty konsorcjum Hochtief Polska S.A. ul Elbląska
14, 01-737 Warszawa oraz Hochtief Solutions AG - Opernplatz 2 D-45128 Essen (dalej:
„konsorcjum Hochtief") pomimo, iż oferta tego Wykonawcy jest niezgodna z SIWZ i podlega
odrzuceniu; naruszenie art. 91 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 5) ustawy poprzez wybór jako
najkorzystniejszej oferty konsorcjum Hochtief Polska; naruszenie art. 7 ust 1 ustawy poprzez
zastosowanie różnych zasad oceny w stosunku do ofert wykonawców - Odwołującego oraz
konsorcjum Hochtief.
Odwołujący Karmar wniósł o nakazanie Zamawiającemu unieważnienia czynności
Zamawiającego w zakresie oceny ofert, dokonania ponownej oceny ofert z uwzględnieniem
oferty Odwołującego, odrzucenia oferty złożonej przez konsorcjum Hochtief.
Odwołujący Astaldi zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy
Pzp: art. 7 ust. 1 Pzp, art. 89 ust. 1 pkt 2 i 4 Pzp, art. 90 ust. 2 i 3 Pzp. 91 ust. 1 Pzp.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: unieważnienia czynności oceny oferty
Odwołującego, unieważnienia czynności wyboru oferty złożonej przez Konsorcjum Hochtief,
uznania za niezgodną z prawem decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego, dokonania
merytorycznej oceny oferty Odwołującego i w konsekwencji uznania za najkorzystniejszą
oferty złożonej przez Odwołującego.
Odwołujący Konsorcjum Strabag zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt. 1 i 2,
91 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. Odwołujący wniósł o nakazanie
Zamawiającemu unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej, dokonania ponownej oceny
oferty Odwołującego i uznanie jej za spełniającą wymogi SIWZ i ustawy oraz dokonanie
ponownej oceny oferty Konsorcjum Hochtief i jej odrzucenie jako niezgodnej z SIWZ.
Izba ustaliła, iż wszyscy Odwołujący posiadają interes w rozumieniu art. 179 ustawy Prawo
zamówień publicznych.
Zamawiający - Przedsiębiorstwo Państwowe Porty Lotnicze Biuro Zamówień Publicznych -
przesłał Odwołującym informację - zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej.
Przedstawione wyniki oceny ofert wskazują na wybór jako oferty najkorzystniejszej oferty
konsorcjum Hochtief, a także odrzucenie pozostałych ofert,
Odwołujący nie zgodzili się z oceną Zamawiającego przedstawioną w informacji o wyborze
oferty najkorzystniejszej.
Z uwagi na to, iż wskazany przez Zamawiającego przyczyny odrzucenia ofert wszystkich
trzech Odwołujących były zbliżone w większości przypadków, Izba, o ile w treści wyroku nie
wskazano inaczej, Izba dokonała łącznego rozpoznania tych zarzutów, chyba, że z treści
wyroku wynika inaczej.
Ad. 1 Bezzasadność odrzucenia ofert Odwołujących w świetle art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
Zamawiający w pkt 2 Programu Funkcjonalno - Użytkowego wskazał, że przepustowość
operacyjna systemu SORT1 dla bagażu przesyłanego z SORT2 nie może być mniejsza niż
1000 bag/h.
Odwołujący podnieśli, że Zamawiający nie uwzględnił wyjaśnień Odwołującego.
Zamawiający uznał, iż Odwołujący nie zapewniają zgodnej z PFU przepustowości, tj. 1000
bag/h, a jako uzasadnienie wskazał, że z ofert oraz przedstawionych przez Odwołujących
wyjaśnień wynika, że przepustowość może być mniejsza i wynosić jedynie 750 bag/h (przy
oferowanej przez Wykonawcę prędkości taśmociągów 0,75 m/s i oknie 3/6 m).
W ocenie Odwołujących powyższy wniosek jest błędny. Odwołujący wyjaśnili, że
zapewnienie przepustowości przesyłu bagażu z SORT 2 do SORT 1 na poziomie nie
mniejszym niż 1000 bag/h.
Uwzględniając wyjaśnienia wszystkich trzech Odwołujących, co do możliwych zakresów
poszczególnych ustawień od 0,75 do 1 m/s (prędkość taśmociągu) przy oknie 2,7 do 3,6 m
(długość okna), Zamawiający zgodził się, iż możliwe jest takie skonfigurowanie systemu BHS,
aby osiągnąć wymaganą wydajność (przepustowość) 1000 bagaży na godzinę (pkt 2d PFU-
BHS). Tym samym w tym zakresie Zamawiający uwzględnił zarzut zawarty we wszystkich
trzech odwołaniach.
Zamawiający w treści Programu Funkcjonalno – Użytkowego napisał, iż „System obsługi
bagażu w SORT 1 musi zostać zaprojektowany, wykonany i w pełni zintegrowany (na
poziomie sprzętowym i programowym) z systemem w SORT 2. System w SORT 2 posiada
zamontowane 3 taśmociągi, które w momencie integracji mogą zostać rozbudowane do
urządzeń zainstalowanych w SORT 1, a całość BHS jest zarządzana przez platformę
BagStage oraz system SCADA oparty na oprogramowaniu WinCC. Specyfikacja techniczna
jest w posiadaniu Zamawiającego. Zamawiający dopuszcza możliwość zastosowania nowej,
jednolitej platformy zarządzania systemem BHS (SORT 1 i SORT 2) o funkcjonalności nie
niższej niż obecnie funkcjonująca platforma i zgodnie z wymaganiami szczegółowymi
określonymi w dalszej części dokumentu.” Zamawiający wyjaśnił, że opisał w SIWZ, iż jest
możliwe według wyboru Wykonawcy albo zaprojektowanie rozwiązania przewidującego
połączenie się z istniejącym systemem, albo zaprojektowanie i wykonanie nowej platformy
programowej, która zarządzałaby całkowicie zintegrowaną sortownią bagażu (SORT1 i
SORT2). Zamawiający podkreślił, iż system funkcjonujący w istniejącej sortowni bagażu
SORT2 w Strefie T2 jest wyposażony w interfejsy, które są dziełem autorskim podmiotu
trzeciego (Logan), który projektował i wykonał ten system dla Strefy T2. Zamawiający
oświadczył, że nie jest w stanie udostępnić kodów źródłowych interfejsów, którymi nie
dysponuje, gdyż stanowią one własność intelektualną firmy Logan. Zamawiający wyjaśnił, iż
odrzucił ofertę Odwołujących, gdyż z treści ofert oraz wyjaśnień udzielonych przez
Odwołujących wynikało, że ich oferty przewidują warunkowe zarządzanie zrzutniami i EBS
przez jeden system/aplikację dla zintegrowanego systemu BHS (SORT1 i SORT2).
Odwołujący zaoferowali spełnienie tego wymagania, uzależniając je od spełnienia
nieprzewidywanych przez Zamawiającego w SIWZ świadczeń udostępnieniea kodów
źródłowych, co jest niedopuszczalne i stanowi naruszenie art. 82 ust 1 ustawy. Tym samym
Zamawiający uznał, iż treść ofert wszystkich Odwołujących jest sprzeczna z SIWZ, w
szczególności z pkt 6 Programu Funkcjonalno-Użytkowego wykonania Systemu Obsługi
Bagażu oraz z Ustawą.
Z powyższym zarzutem nie zgodzili się Odwołujący.
Odwołujący podnosili, że System BHS w T2 podlegający procesowi integracji w jeden
system /aplikację wymaga umożliwienia dostępu przez Zamawiającego i nie sposób
wyobrazić sobie integracji zarządzania nowotworzonym systemem z systemem już
istniejącym u Zamawiającego bez współpracy oraz koordynacji z Zamawiającym jako
użytkownikiem. Zdaniem Odwołujących wymagany jest chociażby dostęp fizyczny do
systemu istniejącego, aby móc zapewnić taką integrację.
Odwołujący uznali, iż Zamawiający, z faktu, iż przewidział możliwość integracji, udostępni
kody źródłowe, które są rozwiązaniem umożliwiającym wykonanie zamówienia poprzez
integrację, a więc poprzez sposób przewidziany w PFU. Podkreślili, iż Zamawiający nie
określił w PFU, iż nie jest w stanie udostępnić kodów źródłowych. W ocenie Odwołujących
oświadczenie Zamawiającego na etapie odpowiedzi na odwołanie, iż nie posiada kodów
źródłowych potwierdza nierówne traktowanie wykonawców. Odwołujący uznali, że
Zamawiając faworyzuje firmę LOGAN jako tę, której znany jest kod źródłowy.
W powyższym zakresie Izba podzieliła stanowisko przedstawione przez Zamawiającego. Brak
zapisu w PFU potwierdzającego zapewnienie przekazania wykonawcy kodów źródłowych
oprogramowania oznacza, że Zamawiający nie udostępni tych kodów źródłowych. W ocenie
Izby treść PFU nie dawała wykonawcom podstaw do przypuszczenia, iż kody te zostaną im
udostępnione przez Zamawiającego lub też że Zamawiający zapewni ich udostępnienie.
Powyższego stanowiska nie zmieniają twierdzenia Odwołujących, iż z faktu, że Zamawiający
przewidział możliwość integracji nowotworzonego systemu z system już istniejącym, wynikać
ma konieczność udostępnienia przez Zamawiającego kodów źródłowych istniejącego systemu.
Odwołujący pomijają bowiem fakt, że integracja dwóch systemów była tylko jedną z dwóch
równorzędnych możliwości realizacji zamówienia w tym zakresie. Zamawiający na równi z
integracją dopuścił możliwość stworzenia nowej, jednolitej platformy zarządzania systemami
BHS (SORT 1 i SORT 2), o funkcjonalności nie niższej niż obecnie funkcjonująca platforma.
Dopuszczenie przez Zamawiającego zastosowania dwóch alternatywnych rozwiązań powoduje,
że niezasadny jest postawiony przez Odwołujących zarzut nierównego traktowania
wykonawców.
Skoro Zamawiający dopuścił możliwość zaprojektowania i wykonania przez wykonawcę
całkowicie nowej platformy programowej, zamiast połączenia z istniejącym systemem,
nieuzasadniony jest także zarzut Odwołujących, jakoby świadczenie w powyższym zakresie w
przypadku nieprzekazania im kodów źródłowych, było świadczeniem niemożliwym.
Tym samym Izba uznała stanowisko Zamawiającego za uzasadnione. Uzależnienie przez
Odwołujących od przekazania przez Zamawiającego określonych informacji, co do których
Odwołujący nie mieli żadnej wiedzy, że są one w posiadaniu Zamawiającego i że będą mogły
być Odwołującym udzielone, mogło zostać przez Zamawiającego uznane jako złożenie ofert
warunkowych.
Zamawiający uznał również, iż treść ofert wszystkich trzech Odwołujących nie zapewniają
monitorowania i sterowania urządzeniami systemu BHS przez jeden system/aplikację
SCADA dla zintegrowanej sortowni (SORT1 i SORT2), wymaganej w świetle pkt 7 PFU.
Odwołujący nie zgodzili się z twierdzeniem Zamawiającego. W ich ocenie, złożone oferty
spełniają wymogi określone w PFU. Argumentowali, że zaproponowany przez nich w
ofertach system VIBES, to system nadrzędny, w ramach którego będą funkcjonowały dwa
podsystemy SORT1 (dla Strefy Tl) i SORT2 (dla Strefy T2) i który zapewni monitorowanie i
sterowanie każdym z tych systemów BHS z jednego stanowiska operatorskiego.
Zgodnie z pkt 6 Programu Funkcjonalno - Użytkowego Zamawiający wymagał, aby
zarządzanie zrzutniami i EBS było zapewnione przez jeden system / aplikację dla
zintegrowanego systemu BHS (SORT1 i SORT2), z jednego pomieszczenia Centrum
operacyjnego zarządzania zasobami. W punkcie 7 Programu Funkcjonalno – Użytkowego
Zamawiający postawił wymaganie: „Monitorowanie i sterowanie urządzeniami BHS musi być
zapewnione przez 1 system/aplikację SCADA dla zintegrowanej sortowni SORT 1 i SORT 2, z
jednego pomieszczenia centrum operatorskiego SCADA.”
Zamawiający podniósł, iż jednoznacznie określił w PFU, w części dotyczącej BHS, że
wymaga monitorowania i sterowania urządzeniami systemu BHS przez jeden system/
aplikację SCADA (system do sterowania i monitorowania pracy systemu BHS) dla obydwu
sortowni bagażu. Zaś rozwiązanie zaproponowane przez Odwołujących, zdaniem
Zamawiającego, jednoznacznie wskazuje na funkcjonowanie dwóch systemów SCADA,
odrębnie dla istniejącej sortowni SORT2 i odrębnie dla projektowanej sortowni SORT1.
Okoliczność, że systemy te będą podłączone do jednego systemu nadrzędnego, nie zmienia
faktu, że nie jest to spełnienie wymagania określonego przez Zamawiającego w pkt. 7 PFU-
BHS, wskazującego wprost na konieczność funkcjonowania jednego systemu SCADA dla
obydwu sortowni.
Dodatkowo odnosząc się do kwestii warunkowości oferty Odwołującego Karmar
Zamawiający oświadczył, iż nie odrzucił tej oferty z powodu jej warunkowości, gdyż
powodem jej odrzucenia był w tym wypadku brak spełnienia wymagania określonego w pkt 7
PFU-BHS, czyli zapewnienia jednego systemu SCADA dla systemów bagażowych SORT1 i
SORT2.
W zakresie powyższego zarzutu Izba podzieliła stanowisko Zamawiającego.
Izba wzięła pod uwagę fakt, że Odwołujący nie zaprzeczyli, aby w ich ofertach zaproponowane
zostały dwa podsystemy. Każdy z wykonawców Odwołujących wyjaśniał, iż w złożonych
ofertach mamy do czynienia z dwoma podsystemami, co potwierdza w ocenie Izby, że
wykonawcy nie spełnili wymagania Zamawiającego, określonego jednoznacznie w punkcie 7
PFU, wskazującego wprost na konieczność funkcjonowania jednego systemu SCADA dla
obydwu sortowni.
Zgodność ofert z pkt 30 Programu Funkcjonalno-Użytkowego BHS
Zamawiający zarzucił, iż Odwołujący nie wykazali w ofertach wszystkich elementów/ miejsc
nieredundantnych, tj. nie zapewnili redundancji dla obsługi systemu przesyłu i kontroli
bieżącej w obszarze przesyłu bagażu, a także w obszarze połączenia systemu BHS w SORT
1 i SORT 2, co czyniło ich oferty sprzecznymi z treścią SIWZ. Tym samym Zamawiajacy
uznał, iż treść ofert jest sprzeczna z punktem 30 PFU.
W ocenie Odwołujących powyższy zarzut jest całkowicie nieuzasadniony. Zgodnie z pkt 30
Programu Funkcjonalno-Użytkowego, Zamawiający wprowadził wymóg opracowania
systemu zapewniającego stosowne rozwiązania redundancji dla obsługi systemu przesyłu i
kontroli bagaży w sytuacjach awarii lub konserwacji systemu. Jednocześnie w Specyfikacji
Istotnych Warunków Zamówienia, tj. w. pkt 13.7.2. SIWZ, Zamawiający określił sposób
przyznawania punktów w ten sposób, że: za brak miejsc nieredundantnych przyznano 10
pkt, a za każde miejsce, w którym występuje brak redundancji 0,5 pkt mniej.
Zamawiający wskazał przy tym, iż będzie przyznawał punkty w oparciu o przygotowany
przez Wykonawcę projekt koncepcyjny. Zamawiający przedstawił również definicję
redundancji. Pod tym pojęciem Zamawiający rozumiał możliwość skierowania bagażu inną
drogą, która eliminuje elementy w danej chwili uszkodzone, zapewniając tym samym
niezbędną funkcjonalność systemu BHS/ transport i kontrolę bezpieczeństwa bagażu od
miejsca zrzutu do miejsca odbioru w SORT 1. Natomiast pod pojęciem miejsc
nieredundantnych Zamawiający zgodnie z SIWZ rozumiał miejsca/elementy, których
nieprawidłowe działanie lub uszkodzenie powoduje utratę całkowitej funkcjonalności systemu
BHS.
Odwołujący twierdzili, że wobec istnienia kilku wysp odpraw awaria powodująca niemożność
korzystania z jednej z tych wysp nie spowoduje, iż wyspa ta powinna zostać uznana za
miejsce nieredundantne. W ocenie Odwołujących w przypadku wystąpienia takiej awarii
istnieje możliwość przekierowania bagażu do innej wyspy, dzięki czemu system
funkcjonował będzie nadal, choć ze zmniejszoną wydajnością.
Odwołujący Karmar wskazał, iż zapewnienie redundancji dla taśmociągu sprowadzającego
bagaż z południowej wyspy check-in do sortowni jest opisane w punkcie 2.4 ppkt 16. na str.
69 oferty. Założona redundancja dotyczy przeniesienia odpraw na pozostałe stanowiska
check-in w przypadku awarii transportera z wyspy południowej check-in. Osiągnięta w tym
przypadku redundancja to 62,5%
Odwołujący Karmar podniósł, że Zamawiający nie może poczynić Odwołującemu zarzutu
braku zapewnienia redundancji dla obsługi systemu przesyłu i kontroli bagażu w obszarze
przesyłu bagażu pomiędzy południową wyspą stanowiska check-in i obszarze połączenia
systemu BHS w SORT 1 i SORT 2. Ponadto, nawet kontrfaktyczne założenie braku
redundancji w tym zakresie nie stanowi podstawy odrzucenia oferty, lecz jest uwzględniane
w jej ocenie w świetle powyższych kryteriów.
Zamawiający w treści odpowiedzi na odwołanie wskazał, że powód odrzucenia oferty
Odwołujących opisuje inną część systemu BHS, tj. połączenie wyspy południowej z obszarem
sortowni bagażu. Sprowadzenie z tej wyspy bagażu do sortowni jest zapewnione przez jeden
taśmociąg, którego uszkodzenie spowoduje całkowitą utratę funkcjonalności systemu w tym
obszarze. Bagaże, które zostaną odprawione na wyspie południowej, nie zostaną
automatycznie przekierowane na wyspę centralną, gdyż pomiędzy samymi wyspami
Odwołujący Karmar nie zapewnił żadnego taśmociągu łączącego. W związku z tym bagaże
odprawione na wyspie południowej, przy uszkodzonym taśmociągu sprowadzającym je z
wyspy do sortowni, musiałyby być przeniesione na wyspę centralną ręcznie. Tak więc ten
punkt stanowi miejsce nieredundantne niewskazane w Tabeli Parametrów Systemu BHS
stanowiącej część oferty.
Izba uznała powyższy zarzut za uzasadniony.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że w treści informacji o odrzuceniu ofert
wykonawców, Zamawiający wskazał jako przyczynę odrzucenia ofert niespełnienie wymagań
zawartych w pkt. 30 PFU.
Jednakże dopiero w trakcie postępowania odwoławczego Zamawiający wskazał rzeczywistą
przyczynę odrzucenia ofert. Zamawiający doprecyzował, iż przyczyną odrzucenia ofert było
niepełnienie wymagań określony w pkt. 31 PFU, a nie w pkt. 30. Takie postępowanie
Zamawiającego uniemożliwiło pełne odniesienie się przez wykonawców do przyczyn
odrzucenia ich ofert w odwołaniach i przedstawienie pełnej argumentacji, gdyż Odwołujący
mogli dopiero na rozprawie przedstawić swoją argumentację (polemikę z twierdzeniami
Zamawiającego).
Jednocześnie Izba wskazuje na zawartą PFU dwoistość sposobu oceny spełnienia
parametru redundantności. Z treści pkt. 13.7.2 PFU wynika, że Zamawiający przyznawać
miał punkty: za brak miejsc redundantnych 10 pkt., natomiast za każde miejsce, w którym
występuje brak redundancji – 0,5 pkt. mniej. Z treści tego punktu PFU wynika, że parametr
redundantności był parametrem ocennym, którego spełnienie skutkowało przyznaniem
wykonawcy dodatkowych punktów. Oznacza to też, że nie było konieczne zapewnienie
pełnej redundancji.
Zamawiający w trakcie postępowania odwoławczego podnosił, że treść pkt 30 i 31 PFU
wskazuje, że dla systemu BHS wymagania w zakresie redundancji były obligatoryjne dla
wszystkich wykonawców i niespełnienie tych wymagań oznaczało niegodność oferty z treścią
SIWZ. Jednakże w treści punktu 30 i 31 PFU nie znalazło się stwierdzenie, że w zakresie
określonym w tych punktach wymagana jest pełna redundancja, co w połączeniu z ogólnym
zapisem zawartym w pkt 13.7.2 mogło sugerować wykonawcom, że także w odniesieniu do
systemów opisanych w punkcie 30 i 31 parametr redundancji jest parametrem ocennym.
Izba uznała, że uzasadnione są twierdzenia Odwołujących, iż taka dwoistość zapisów PFU
mogła wprowadzać wykonawców w błąd co do konieczności 100% zapewnienia
redundantności. Zamawiający opisał bowiem kwestię redundantności z jednej strony jako
obligatoryjnie wymaganą, z drugiej strony zaś jako dodatkowo ocenianą opcję. Brak
jednoznacznego rozdzielenia w treści PFU, w jakim zakresie redundantność ma być w pełni
zapewniona, a w jakim zakresie jest tylko dodatkowo oceniana powoduje, że potwierdziły się
w tym zakresie zarzuty Odwołujących.
Z powyższych także względów, (biorąc pod uwagę fakt ocenności kryterium redundancji)
Izba nie uwzględniła zarzutów Odwołujących względem oferty konsorcjum Hochtief
dotyczących braku miejsc redundancji.
Zamawiający odrzucił ofertę wszystkich trzech Odwołujących, zrzucając ich niespełnienie
wymagań SIWZ w zakresie przenośników. W odniesieniu do oferty Odwołującego Karmar,
zamawiający stwierdził, że „z treści oferty oraz wyjaśnień udzielonych przez Wykonawcę
wynika, że Wykonawca nie zaoferował wyposażenia stanowisk check-in w trzy przenośniki
pośrednie dla obsługi i przygotowania bagażu. Tym samym treść oferty jest sprzeczna z
SIWZ (pkt 55 Programu Funkcjonalno-Użytkowego wykonania Systemu Obsługi Bagażu
(…))”. Zgodnie ze wskazanym punktem PFU, Zamawiający wymagał aby stanowiska check-
in były wyposażone w trzy przenośniki pośrednie dla obsługi i przygotowania bagażu.
Przenośnik wyposażony w wagę przy stanowiskach check-in miał być wyposażony w
rozwiązanie techniczne umożliwiające wysunięcie przenośnika w celach serwisowych.
Odwołujący KARMAR wskazał w odwołaniu, że zarówno w ofercie, jak i w wyjaśnieniach
uwzględniono trzy przenośniki.
Zamawiający podtrzymał swojej stanowisko, gdyż zdaniem Zamawiającego w ofercie tego
Odwołującego, zarówno w wersji rysunkowej jak i opisowej, Odwołujący wskazał, iż zamierza
zainstalować dwa przenośniki pośrednie, co jest niezgodne z pkt. 55 PFU-BHS.
W powyższym zakresie Izba uznała za uzasadnione stanowisko Zamawiającego.
Odwołujący KARMAR zawarł w swojej ofercie rysunek poglądowy, z którego wynika, iż
zaoferował dwa przenośniki. Odwołujący KARMAR nie wykazał, aby jego oferta zawierała
stwierdzenie, iż oferowane są trzy przenośniki. W ocenie Izby opisanie przenośników jako
przenośnika podającego oraz ważącego/etykietowania wskazuje, że Odwołujący KARMAR
zaoferował dwa urządzenia, a nie trzy – jak tego wymagał Zamawiający. Opisanie
przenośnika jako ważącego/etykietowania zdaniem Izby wskazuje bowiem, że jest to jedno
urządzenie o dwóch funkcjach, co oznacza, że oferta Odwołującego nie spełnia wymogów
Zamawiającego w zakresie ilości przenośników.
Odwołujący konsorcjum Strabag w wyjaśnieniach udzielonych w dniu 22 czerwca 2012 roku
zawarł następujące stwierdzenie: „W związku z czym, po dokładnym przeanalizowaniu
wymogów systemu obsługi bagażu w obu terminalach, złożono zastosowanie rozwiązania
wyposażenia stanowisk check-in w dwa przenośniki pośrednie, zgodnie z rysunkami
stanowiącymi integralną część SIWZ(…)”. „Jednakże w przypadku gdy Zamawiający
jednoznacznie uzna za konieczne zastosowanie trzech przenośników check – in zamiast
dwóch, to wykonawca niniejszym potwierdza możliwość doprojektowania na etapie projektu
wykonawczego oraz wykonania trzech przenośników.”
W ocenie Izby z powyższych stwierdzeń tego Odwołującego jednoznacznie wynika, że jego
zobowiązanie ofertowe obejmowało wyłącznie dwa przenośniki, a ewentualne zaoferowanie
trzeciego przenośnika wykonawca ten traktował jako potencjalną możliwość, nie objętą
jednakże ofertą złożoną przez tego wykonawcę. Tym samym w powyższym zakresie oferta
Odwołującego konsorcjum Strabag nie odpowiada wymogom SIWZ.
Odwołujący ASTALDI podnosił w odwołaniu, że złożona przez niego oferta uwzględnia
zaoferowanie Zamawiającemu trzech przenośników. Izba podziela jednak stanowisko
Zamawiającego dotyczące oferty tego wykonawcy. Zdaniem Izby z oferty tego Odwołującego
wynika, że uwzględnił on instalację tylko dwóch przenośników. Zaoferowania trzech
przenośników nie potwierdza ani część rysunkowa, ani część opisowa oferty tego
Odwołującego.
Stosownie do treści art. 192 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, Izba uwzględnia
odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć
istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. W niniejszym postępowaniu
odwoławczym, Zamawiający uwzględnił jeden z zarzutów podniesionych w odwołaniach
przez wykonawców KARMAR, konsorcjum Strabag i ASTALDI. Izba również uwzględniła
jeden z zarzutów podniesionych przez tych wykonawców w odwołaniach. Powyższe
okoliczności nie wpływają jednak na fakt, że uzasadniona była czynność Zamawiającego,
polegająca na odrzuceniu ofert tych wykonawców. W toku postępowania odwoławczego
uzasadnione okazały się podstawy odrzucenia ofert tych wykonawców w oparciu o inne
okoliczności faktyczne. Z tego też względu Izba nie uwzględniła odwołania, gdyż nawet
pomimo uwzględnienia dwóch zarzutów postawionych przez Odwołujących, w mocy
pozostaje decyzja Zamawiającego o odrzuceniu ofert Odwołujących, a tym samym sytuacja
Odwołujących nie ulegnie zmianie i wynik postępowania o udzielenie zamówienia pozostaje
taki sam, jak przed wniesieniem odwołania.
Ad 2 Zarzut zaniechania odrzucenia oferty konsorcjum Hochtief.
Odwołujący podnieśli, iż pomimo uchybień zawartych w ofercie złożonej przez konsorcjom
Hochtief w zakresie jej zgodności ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia,
Zamawiający nie odrzucił oferty tego wykonawcy na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy
Pzp.
Wskazywali, iż z oferty konsorcjum Hochtief wynika, że zaprojektowany taśmociąg łączący
stanowiska check-in wyspy 1.1 z taśmociągiem łączącym stanowiska check-in wyspy 1.2 jest
w kolizji z pomieszczeniami o innym przeznaczeniu. Zaprojektowany taśmociąg łączący
wyspę stanowisk check-in 2 z taśmociągami wprowadzającymi jest w kolizji z
pomieszczeniem biurowym, zaprojektowany taśmociąg i stanowisko ręcznego odczytu
kodowania bagażu jest w kolizji ze ścianami konstrukcyjnymi znajdującymi się w osiach i 97 /
C-B i 97-98 / B oraz wchodzi w obszar pomieszczenia elektrycznego nr 1-174 T.
Zaproponowane przez w/w Wykonawcę rozwiązanie jest niezgodne z zawartymi warunkami.
Są one sprzeczne z zasadami sztuki budowlanej, nie odpowiadają wymaganiom określonym
w pkt 1 PFU BHS, zgodnie z którym projekt zintegrowanego systemu BHS winien
uwzględniać planowaną przepustowość całości infrastruktury terminalowej wynoszącą
zgodnie z zapisami OPZ 15-18 min pax/rok.
Wykonawca zaprojektował taśmociągi bezpośrednio przy ścianie w osiach 97-99 / F bez
jednoczesnego
zapewnienia
przestrzeni
niezbędnej
do
wykonywania
czynności
serwisowych. Jak wynika natomiast z Programu Funkcjonalno-Użytkowego, tj. pkt 37 (PFU
BHS), urządzenia napędowe odcinków taśmociągów muszą być dostępne od strony
pomostów serwisowych. Dodatkowo pkt 50 (PFU BHS) określa, iż System BHS/HBS musi
być wyposażony w platformy dostępowe umożliwiające szybką interwencję operacyjną (np.
poprawa położenia fotokomórek, odblokowanie taśmociągów) dla każdego miejsca systemu,
z zachowaniem zasad dostępu dla personelu obsługującego system.
Izba nie uwzględniła zarzutu dotyczącego niespełnienia przez ofertę konsorcjum Hochtief
wymagań dotyczących umiejscowienia konstrukcji systemu taśmociągów.
Izba wzięła pod uwagę fakt, iż z treści SIWZ nie wynika, aby umiejscowienie konstrukcji
systemu taśmociągów miało zostać przedstawione w szczegółowym projekcie. Jak
wskazywał Zamawiający, a stanowisko to znalazło potwierdzenie w treści pkt. 6.10 PFU,
Zamawiający dopuszczał możliwość dokonania zmian w projekcie koncepcyjnym, pod
warunkiem przygotowania przez wykonawcę odpowiedniej dokumentacji projektowej,
zawierającej proponowane przez wykonawcę zmiany. Zgodnie bowiem z treścią pkt. 6.10
opisu przedmiotu zamówienia zawartego w SIWZ, „Wszelkie zmiany w realizacji prac, w
stosunku do rozwiązań przyjętych w dokumentacji projektowej (...) wynikające z rozwiązań
przyjętych w zatwierdzonym do realizacji projekcie systemu BHS i systemu EDS (opartym na
przekazanych przez Zamawiającego PFU, (...) wymagają przygotowania odpowiedniej
dokumentacji projektowej przez Wykonawcę".
Ponadto Izba uznała za uzasadnioną okoliczność, iż Odwołujący nie zaprzeczyli, że istnieje
możliwość zastosowania taśmociągów na konstrukcjach podwieszanych do sufitu i przy
zastosowaniu takich konstrukcji taśmociągi mogą przechodzić przez inne pomieszczenia.
Poniżej przedstawione zrzuty odnoszą się do kwestii związanej ze stosowaniem urządzeń
prześwietlających standardu 2 i 3.
Odwołujący Karmar podnosił, iż zaprojektowanie przez Wykonawcę konsorcjum Hochtief:
dwóch urządzeń EDS standardu 3 i dwóch urządzeń EDS standardu 2 powoduje, że przy
transferze bagażu ze stanowisk check-in wyspy 2 do systemu BHS nie jest zapewniona
redundancja w przypadku awarii taśmociągu prowadzącego bagaż do urządzenia
skanującego standardu 3 po stronie wschodniej - brak możliwości przekierowania bagażu do
drugiego urządzenia EDS standardu 3 (rysunek - układ funkcjonalny str. 21 oferty
Wykonawcy konsorcjum Hochtief). Określony powyżej brak redundancji w tym obszarze nie
został wykazany w tabeli miejsc nieredundantnych. Dodatkowo, w projekcie nie zapewniono
możliwości przekierowania bagażu transferowego do urządzenia EDS standardu 3 po stronie
zachodniej w przypadku awarii taśmociągu kierującego bagaż do urządzenia EDS standardu
3 po stronie wschodniej (rysunek - Układ Funkcjonalny Odlotów str. 21 oferty Wykonawcy
konsorcjum Hochtief). Również w tym wypadku, brak redundancji w tym obszarze nie został
wykazany tabeli miejsc nieredundantnych.
Odwołujący ASTALDI oraz konsorcjum Strabag zarzucili, że projekt koncepcyjny systemu
BHS nie spełnia wymagań dotyczących przepustowości systemu BHS i EDS. Zdaniem tych
Odwołujących związane jest to z koniecznością skierowania bagaży do maszyn standardu 3
lub standardu 2. Konieczność skierowania odpowiednich bagaży do maszyn o odpowiednim
standardzie powodować ma, iż przepustowość całego systemu jest mniejsza niż
deklarowana w ofercie konsorcjum Hochtief.
Kolejnym elementem, na który zwrócił uwagę Odwołujący Karmar, a także Astaldi (zarzut
zatytułowany Identyfikacja bagażu), jest zaprojektowanie przez Wykonawcę konsorcjum
Hochtief systemu BHS bez możliwości automatycznego odczytu kodu bagażu przed decyzją
skierowania bagażu do prześwietlenia urządzeniem EDS standardu 3 lub 2. Wynika to z
faktu, że urządzenia automatycznego odczytu zaprojektowano bezpośrednio przed
urządzeniami skanującymi (rysunek - Układ Funkcjonalny Odlotów str. 21 oferty Wykonawcy
konsorcjum Hochtief). W ten sposób zaproponowany projekt zastosowania urządzeń EDS
standardu 3 (2 szt.) i standardu 2 (2 szt.) oraz ulokowania urządzeń automatycznego
odczytu kodu bagażu po decyzji skierowania go do urządzenia odpowiedniego standardu,
nie zapewnia wymaganych standardów (odloty do USA). Ponadto, należy zauważyć, że przy
konieczności przekierowania bagażu do stacji ręcznego odczytu kodu i w sytuacji
zaprojektowania urządzeń EDS standardu 3 i standardu 2, nie ma pewności co do jakości
przeprowadzonego skanowania bagażu. W zaproponowanym przez konsorcjum Hochtief
systemie, brak jest możliwości transferu powrotnego bagażu do ponownego skanowania w
urządzeniach EDS, co wynika z rysunku - Układ Funkcjonalny Odlotów na str. 21 oferty
Wykonawcy konsorcjum Hochtief. Podobne zarzuty przedstawił wykonawca Astaldi w
punkcie 7 i 8 odwołania.
Odwołujący wskazywali, że oferta złożona przez konsorcjum Hochtief nie zapewnia
możliwości prześwietlania bagażu urządzeniem EDS standardu 3. Zarzuty w tym zakresie
dotyczyły niezapewnienia w tej ofercie redundancji w przypadku awarii taśmociągu
prowadzącego bagaż do urządzenia skanującego standardu 3 oraz niezapewnienia
możliwości automatycznego odczytu bagażu przed decyzją skierowania bagażu do
prześwietlenia urządzeniem standardu 3. Odwołujący KARMAR swoje stanowisko w
zakresie tego zarzutu poparł dodatkowo treścią rozporządzenia Komisji Europejskiej nr
185/2010, z którego wynika obowiązek stosowania normy 3, jak również treścią
ratyfikowanej przez Polskę umowy międzynarodowej.
Izba uznała powyżej przedstawione łącznie zarzuty Odwołujących za nieuzasadnione. W
ocenie Izby obowiązujące przepisy nie prawa nie wprowadzają wymogu, aby urządzenia do
prześwietlania bagażu spełniały standard 3. Obowiązujące w Polsce przepisy, w
szczególności rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19.06.2007r. w sprawie Krajowego
Programu Ochrony Lotnictwa Cywilnego realizującego zasady ochrony lotnictwa,
wprowadzają obowiązek poddania bagażu kontroli w urządzeniach standardu 2. Powołane
przez Odwołującego KARMAR rozporządzenie Komisji Europejskiej, jak przyznał sam
Odwołujący, wprowadza obowiązek stosowania normy 3 w urządzeniach EDS instalowanych
dopiero od dnia 01.09.2014r., a wszystkie urządzenia EDS mają spełniać wymogi tej normy
od 01.09.2020r. Ponadto Odwołujący KARMAR w trakcie rozprawy przyznał, że obowiązek
stosowania urządzeń EDS standardu 3 nie wynika wprost z umowy międzynarodowej
ratyfikowanej przez Polskę, a jedynie pośrednio obowiązek ten można z tej umowy
wywodzić, co w ocenie Izby nie jest dowodem na to, aby umowa ta nakazywała stosowanie
urządzeń spełniających ten standard. Izba podziela w tym zakresie stanowisko
Zamawiającego, iż brak jest podstaw do rozciągnięcia na Zamawiającego wymogów
stawianych liniom lotniczym (a przywołana przez Odwołującego KARMAR umowa
międzynarodowa odnosi się właśnie do linii lotniczych).
Z uwagi na fakt, iż Odwołujący w toku postępowania nie wykazali, aby istniał obowiązek
stosowania urządzeń EDS standardu 3, Izba uznała za nieuzasadniony zarzut Odwołujących
dotyczący niezapewnienia urządzeń tego standardu w ofercie konsorcjum Hochtief.
Dodatkowo Odwołujący ASTALDI podnosił, że konsorcjum Hochtief zaoferowało w
składanej przez siebie ofercie 6 minutowy czas reakcji serwisu na awarię systemu BHS.
Zdaniem Odwołującego, podanie tego nierealnego parametru podlegającego ocenie winno
co najmniej spowodować wątpliwości Zamawiającego podlegające wyjaśnieniom.
Zamawiający nie podzielił opinii Odwołującego. Podawany przez Wykonawcę konsorcjum
Hochtief parametr czasowy reakcji serwisu był parametrem deklarowanym, dla którego nie
był wymagany opis sposobu reakcji na awarię. Zamawiający oświadczył, że z doświadczenia
własnego, jako zarządzającego portem lotniczym i sprawującego obsługę eksploatacyjno-
serwisową nad istniejącym systemem bagażowym, przy odpowiedniej organizacji pracy i
właściwym zabezpieczeniu logistycznym, osiągnięcie ww. parametru czasowego jest
możliwe. Dlatego też biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia Zamawiający stwierdził, że
zarzut Odwołującego jest bezzasadny.
Izba nie uwzględniła zarzutu Odwołującego. Odwołujący nie wskazał bezpośredniej
niezgodności z treścią SIWZ. Skoro parametr czas reakcji serwisu na awarię był parametrem
deklarowanym, to nie można takiej niezgodności z SIWZ wskazać. Ponadto Izba zauważa,
że Zamawiający nie ma obowiązku dokonywania czynności wyjaśnień, w szczególności w
sytuacji, gdy w zakresie technicznym określona okoliczność nie jest niemożliwa. W ocenie
Izby Odwołujący nie dowiódł, aby nieprawdziwe było twierdzenie Zamawiającego: „z
doświadczenia własnego, jako zarządzającego portem lotniczym i sprawującego obsługę
eksploatacyjno-serwisową nad istniejącym systemem bagażowym, przy odpowiedniej
organizacji pracy i właściwym zabezpieczeniu logistycznym, osiągnięcie ww. parametru
czasowego jest możliwe”.
Wykonawca ASTALDI podniósł, że negatywnym rezultatem projektu przedstawionego w
ofercie konsorcjum Hochtief jest to, „że bagaże często będą się zacinały sprawiając, że BHS
będzie (częściowo) niedostępny do transportu. Problem leży w licznych 90-stopniowych
przejściach,
po
których
bezpośrednio
następują
funkcje
następne
(złączenie,
przekierowanie, stanowisko pracy). To, że bagaże nie mają zapewnionego wystarczającego
okna, aby wykonać pełen zakręt zanim dotrą one do następnej funkcji, powodować będzie,
że będą się one blokowały między osłonami bocznymi. W momencie, gdy bagaż wreszcie
się uwolni, BHS już go nie rozpozna i wyśle go na inspekcję ręczną. W przyszłości projekt
wymagać będzie licznych zmian dostosowawczych w celu osiągnięcia rzeczywistej
zakładanej sprawności, lecz wymagany będzie do przeprowadzenia precyzyjnego
doregulowania BHS długi okres czasu (wiele miesięcy a nawet rok). W międzyczasie, PPL
doświadczał będzie zaniżonej wydajności BHS stanowiącej powód do frustracji dla obsługi
naziemnej, personelu i pasażerów PPL, co może spowodować ryzyko roszczeń
komercyjnych.”
Zamawiający nie podzielił opinii Odwołującego. Stwierdził, że zaproponowane rozwiązania
przechodzenia bagażu są stosowane w systemach obsługi bagażu na całym
świecie, w tym także na Lotnisku Chopina w Warszawie i nie powodują one
komplikacji w zakresie wydajności systemu BHS.
W zakresie tego zarzut, Izba nie dopatrzyła się bezpośredniej sprzeczności z treścią SIWZ.
Wzięła także pod uwagę fakt, że Odwołujący nie dowiódł, aby nieprawdziwe było
stwierdzenie Zamawiającego „zaproponowane rozwiązania przechodzenia bagażu są
stosowane w systemach obsługi bagażu na całym świecie, w tym także na Lotnisku Chopina
w Warszawie i nie powodują one komplikacji w zakresie wydajności systemu BHS”. Tym
samym Izba nie uwzględniła powyższego zarzutu.
Odwołujący konsorcjum Strabag podniósł, że w części opisowej swojej oferty Wykonawca
konsorcjum Hochtief wskazał, iż bagaże niewymiarowe są kierowane na specjalnie
wyznaczoną linię, a w części rysunkowej nie zobrazował tego faktu.
Zamawiający, oświadczył w odpowiedzi na odwołanie, że biorąc pod uwagę, iż
dokumentacja koncepcyjna składana przez Wykonawców w ramach oferty składa się
zarówno z części opisowej jak i rysunkowej, dokonał oceny łącznej dostarczonych
dokumentów.
Izba uznała powyższy zarzut za nieuzasadniony. Fakt, że w ofercie konsorcjum Hochtief
znalazła się informacja o sposobie realizacji kierowania bagaży niewymiarowych, uznać
należy, że wykonawca ten związany jest swoim oświadczeniem zawartym w ofercie. Izba
uznała za prawidłowe działanie Zamawiającego, polegające na kompleksowej ocenie oferty
konsorcjum Hochtief, w tym w szczególności na łącznej ocenie zarówno części rysunkowej,
jak i części opisowej oferty. Dlatego też Izba uznała, że Zamawiający dysponując zawartym
w ofercie oświadczeniem konsorcjum Hochtief, iż bagaże niewymiarowe kierowane są na
specjalnie wyznaczoną linie, mógł uznać, że wykonawca ten zaoferował takie rozwiązanie.
Ponadto Odwołujący Strabag podniósł, że „w ofercie konsorcjum Hochtief nie ma żadnych
informacji pozwalających na ustalenie, że zostały spełnione wymagania Zamawiającego
określone w punkcie 6 i 7 PFU dla BHS T1". Zamawiający nie zgodził się z powyższym
zarzutem. W odpowiedzi na odwołanie wskazał, że w projekcie koncepcyjnym systemu BHS
konsorcjum Hochtief wskazało, iż zapewnia „pełną integrację z Terminalem 2” poprzez
spełnienie wymagań określonych przez Zamawiającego oraz wskazało, że wykona zamówienie
w oparciu o urządzenia produkcji Logan zamontowane na Terminalu 2. Powyższa okoliczność
w sposób wystarczający potwierdza spełnienie wymagań określonych w SIWZ. Zamawiający
nie wymagał bowiem od wykonawców przedstawienia w ofercie szczegółowego rozwiązania
projektowego w tym zakresie.
Izba uznała powyższy zarzut za nieuzasadniony. W szczególności wzięła pod uwagę fakt, że
już w trakcie przebiegu rozprawy wykonawcy Odwołujący oświadczyli, że system Terminala
2 oparty jest na rozwiązaniach firmy Logan. Ponadto konsorcjum Hochtief oświadczyło w
swojej ofercie, że zobowiązuje się zapewnić pełną integrację z Terminalem oraz spełni
wszelkie wymagania Zamawiającego w tym zakresie. Biorąc pod uwagę fakt, że
Zamawiający nie wymagał przedstawienia przez wykonawców szczegółowego opisu, w jaki
sposób integracja ta ma zostać osiągnięta, za wystarczające uznać należy złożenie przez
wykonawcę
stosownego
oświadczenia
o
spełnieniu
wymogów
Zamawiającego.
Oświadczenie takie zawarte jest w ofercie konsorcjum Hochtief i wykonawca ten jest tym
oświadczeniem związany. Tym samym Zamawiający mógł uznać, że wykonawca ten spełnił
wymogi Zamawiającego dotyczące integracji z Terminalem 2.
Odwołujący ASTALDI i konsorcjum Strabag zarzucili również, że w ofercie konsorcjum
Hochtief przewidziano niewystarczającą wydajność prześwietleń związaną z tym, iż w
projekcie brak jest możliwość odsyłania odrzuconych bagaży z urządzeń standardu 2 do
urządzenia prześwietlającego o wyższym standardzie. Zdaniem Odwołujących spowoduje to
konieczność ręcznej inspekcji bagażu, a tym samym obniży przepustowość systemu BHS i
EDS.
Należy zauważyć, że Odwołujący nie podali żadnych konkretnych procedur czy przepisów,
które zawierałyby wymagania w zakresie opisanym w zarzucie. Zamawiający wyjaśnił, a Izba
dała wiarę powyższym wyjaśnieniom, że proces skanowania bagażu w urządzeniach EDS,
odbywa się jednokrotnie (a nie wielokrotnie jak opisali Odwołujący), a jedynie analiza
uzyskanych obrazów bagażu może być poddana kilkupoziomowemu sprawdzeniu. Nadto
Izba uznała za wiarygodne wyjaśnienia złożone przez konsorcjum Hochtief, zgodnie którymi
oferowane przez tego wykonawcę rozwiązanie przewiduje identyfikowanie bagażu na
stanowisku check in, przez co decyzja o przekierowaniu bagażu zapada już po pierwszej
kontroli. Tym samym powyższy zarzut należało uznać za nieuzasadniony.
Odwołujący Karmar podnosił, że przepływy bagażu wskazane na schemacie na stronie 21
oferty Wykonawcy konsorcjum Hochtief (Układ Funkcjonalny Odlotów) są w sprzeczności ze
schematem mechanicznym ukazanym na stronie 49 oferty. Powyższe stanowi istotną
niezgodność z SIWZ. Izba, podobnie jak Zamawiający, nie podzieliła Powyższego zarzutu
Odwołującego. Z przedstawionych schematów wynika, że wskazane przenośniki są
dwukierunkowe, co zapewni wymaganą funkcjonalność i potwierdza brak sprzeczności
pomiędzy wskazanymi dokumentami.
Odnosząc się do zarzutu wykonawcy Astaldi, że wykonawca konsorcjum Hochtief w swoich
wyjaśnieniach zawarł stwierdzenia, w których „niczego nie wyjaśnia, a jedynie posługuje się
stwierdzeniem: „Wykonawca potwierdza, iż..” Izba stwierdziła, że fakt udzielenia wyjaśnień w
taki sposób nie świadczy o tym, że oferta tego wykonawcy jest niezgodna z treścią SIWZ.
Odwołujący nie przytoczył konkretnego przykładu, w którym w takich samych
okolicznościach został potraktowany inaczej niż wykonawca Konsorcjum Hochtief.
Ad. 3 Zarzut dotyczący rażąco niskiej ceny w ofercie wykonawcy Astaldi
Odwołujący Astaldi złożył w niniejszym postępowaniu ofertę z najniższą ceną, a mianowicie
z ceną brutto w kwocie 307 279 474,40 PLN. W złożonej przez siebie ofercie Odwołujący
potwierdził spełnienie wszystkich wymagań specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
Zamawiający w dniu 18 czerwca 2012 r. wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień
dotyczących zaoferowanej przez Odwołującego ceny. Odwołujący złożył przedmiotowe
wyjaśnienia. Zamawiający stwierdził, że wyjaśnienia i dostarczone dowody potwierdzają że
zaoferowana cena jest ceną rażąco niską. W uzasadnieniu do odrzucenia oferty
Zamawiający wskazał m. in. na „ogólnikowość oświadczeń dotyczących ceny". Odwołujący
nie zgodził się z takim stwierdzeniem Zamawiającego wskazując, że charakter
prowadzonego postępowania polegający na zaprojektowaniu i wybudowaniu, a także wymóg
wskazania ceny jedynie na podstawie przedmiarów, które sam Zamawiający określił jako
„niewiążące i poglądowe", wymuszały określony sposób podejścia do kalkulacji ceny
ofertowej. Odwołujący wskazał ponadto, że, wbrew twierdzeniom Zamawiającego, jego
wyjaśnienia nie ograniczały się do ogólników, lecz wręcz przeciwnie, wskazywały konkretne
założenia i okoliczności, jakie brane były pod uwagę przy kalkulacji ceny. Odnosząc się do
prośby Zamawiającego wyrażonej w wezwaniu, a dotyczącej porównywania przez
Zamawiającego poszczególnych pozycji zawartych w kosztorysach ofertowych różnych
wykonawców, Odwołujący wyjaśnił, co jest przyczyną rozbieżności w poszczególnych
pozycjach. Otóż, zdaniem Odwołującego, zależnie od metody i przyjętych założeń do
kalkulacji, wykonawcy zawierali w poszczególnych pozycjach różne zakresy prac. Stąd nie
może być mowy o porównywalności ofert w poszczególnych pozycjach. Odwołujący zwraca
uwagę, że tylko zatem całościowe podejście do kalkulacji i ostatecznie wyliczona cena mogą
być przedmiotem wyjaśnień.
Odwołujący stwierdził, że zaoferowana przez niego cena stanowi 83% wartości
przewidywanej przez Zamawiającego kwoty szacunkowej zamówienia. Porównując tę
proporcję do innych przetargów, których przedmiotem były modernizacje lub budowy
terminali lotniczych należy stwierdził, że ceny najkorzystniejszych ofert wybranych w tych
postępowaniach oscylowały w granicach: od 50% do 93% (Port Lotniczy Lublin) budżetu
Zamawiającego.
Zamawiający stwierdził, że ciężar udowodnienia, wykazania, iż cena nie jest rażąco
zaniżona, że jest to cena wiarygodna i gwarantująca realizację oferty, przechodzi na
wykonawcę, oferującego tę cenę. To wykonawca - oferent musi w swoich wyjaśnieniach w
sposób przekonywujący wykazać, że cena nie jest zaniżona, a więc, że oferta jest rzetelna i
jej wybór nie narazi Zamawiającego na niebezpieczeństwo jej niezrealizowania przez
wykonawcę. Złożone wyjaśnienia Astaldi były zbyt ogólne, nie wyjaśniały przyczyny tak
niskich cen w stosunku do przedmiotu zamówienia i do ofert konkurencji. Zdaniem
Zamawiającego „wykonawca nie obalił domniemania rażąco niskiej ceny, a różnica w
stosunku do pozostałych ofert złożonych w postępowaniu prowadzi do stwierdzenia, iż cena
nie odpowiada cenom rynkowym. Wykonawca nie wykazał, żadnych nadzwyczaj korzystnych
okoliczności uzasadniających tak dużą dysproporcję w cenie.
Zamawiający wezwał wykonawcę do złożenia wyjaśnień dotyczących ceny zaoferowanej
przez Odwołującego ASTALDI i w ocenie Izby działanie Zamawiającego było w tym zakresie
uzasadnione. Cena w ofercie złożonej przez wykonawcę ASTALDI była o ponad 60 mln zł
niższa od cen zaoferowanych przez pozostałych wykonawców, którzy sporządzili swoje
oferty na realizację zamówienia w oparciu o ten sam system, co uzasadniało działanie
Zamawiającego mające na celu wyjaśnienie takiej różnicy w cenie.
Jednocześnie Izba uznała, że Zamawiający miał prawo uznać, że wyjaśnienia złożone przez
wykonawcę ASTALDI nie dają podstawy do uznania, że możliwa jest realizacja zamówienia
za cenę zaoferowaną przez tego wykonawcę.
Wyjaśnienia wykonawcy ASTALDI były ogólnikowe i nie dotyczyły przyjętych przez tego
wykonawcę wysokości poszczególnych składowych ceny ofertowej. Wykonawca ASTALDI
nie wyjaśnił przyjętej wysokości poszczególnych pozycji składających się na ofertę.
Podnoszony przez wykonawcę ASTALDI fakt, iż niektóre elementy składające się na ofertę
tego wykonawcy zostały ujęte w innych pozycjach, nie wyjaśnia, w jaki sposób wykonawcy
temu udało się tak znacznie zmniejszyć koszt oferty w stosunku do pozostałych
wykonawców. Samo przesunięcie elementów między poszczególnymi elementami oferty nie
tłumaczy tej różnicy, gdyż elementy te nadal (choć w różnych pozycjach oferty) powinny
zostać zaoferowane. Powoływanie się przez wykonawcę ASTALDI na takie okoliczności, jak
wielkość przedsiębiorstwa, doświadczenie, czy też odpowiedzialność, nie są okolicznościami
szczególnymi i wyjątkowymi, które dotyczyłyby wyłącznie tego wykonawcy. Zamawiający
wymagał od wykonawców składających oferty posiadania odpowiedniego potencjału oraz
doświadczenia. Okoliczności te są wspólne dla wszystkich wykonawców i w ocenie Izby
Zamawiający prawidłowo uznał, że nie uzasadniają one różnicy w cenie ofertowej, sięgającej
aż 61 mln zł.
Wskazać też należy, że wykonawca w zakresie cen robót i materiałów powołał się na dane
zawarte w wydawnictwie Sekocenbud dotyczące I kwartału 2011 roku. Izba zauważa, ze
dane te dotyczą okresu sprzed ponad roku przed złożeniem oferty przez wykonawcę
ASTALDI, a więc nie muszą uzasadniać ceny przyjętej w ofercie złożonej w II kwartale 2012
roku. Ponadto Izba zauważa, że wydawnictwo Sekocenbud publikuje średnie ceny
materiałów budowlanych i usług. Tymczasem w niniejszej sprawie Wykonawca ASTALDI
powinien wykazać, dlaczego ten konkretny wykonawca w tym konkretnym postępowaniu
zaoferował taką a nie inną cenę. Niniejsze zamówienie nie obejmuje wykonania wyłącznie
robót budowlanych.
Jednocześnie Izba zauważa, że wyjaśnienia złożone na rozprawie przed Izbą przez
wykonawcę ASTALDI mogłyby uzasadniać wysokość ceny zaoferowanej przez ASTALDI.
Jednakże wyjaśnienia te, o treści odmiennej od wyjaśnień złożonych Zamawiającemu,
zostały złożone dopiero w trakcie rozprawy. Zawarte w nich twierdzenia nie zostały
przedstawione Zamawiającemu w trakcie procedury składania wyjaśnień dotyczących ceny
zaoferowanej przez wykonawcę ASTALDI. Z powyższych względów Izba uznała, że bazując
na pierwotnych wyjaśnieniach wykonawcy ASTALDI, Zamawiający miał prawo uznać, że
złożone przez wykonawcę ASTALDI wyjaśnienia nie obaliły jego domniemania rażąco niskiej
ceny.
Izba stwierdziła, że przedstawiona w toku rozprawy przez Odwołującego Karmar opinia
sporządzona przez pana ………………………… dotycząca systemu BHS w ofercie
Konsorcjum Hochtief oraz 2 opinie techniczne autorstwa pana ……………….. dotyczące
systemu BHS w ofercie konsorcjum Hochtief mogą zostać potraktowane jako oświadczenie
strony. Nie posiadają one waloru niezależnej opinii biegłego powołanego przez Izbę.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania. Na podstawie § 5
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości oraz
sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2010 r., Nr 41, poz. 238) do kosztów
postępowania odwoławczego Izba zaliczyła w całości uiszczony wpis, zgodnie z § 3 pkt 1
rozporządzenia.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
