rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2016-06-15
rok: 2016
data dokumentu: 2016-06-15
rok: 2016
sygnatury akt.:
KIO 948/16
KIO 948/16
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu
14 czerwca 2016 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
2 czerwca 2016 r. przez
wykonawcę
Biuro Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124
Kraków w postępowaniu prowadzonym przez
Akademię Muzyczną im. Feliksa
Nowowiejskiego w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz
przy udziale wykonawcy
„PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62,
04-314 Warszawa zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
14 czerwca 2016 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
2 czerwca 2016 r. przez
wykonawcę
Biuro Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124
Kraków w postępowaniu prowadzonym przez
Akademię Muzyczną im. Feliksa
Nowowiejskiego w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz
przy udziale wykonawcy
„PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62,
04-314 Warszawa zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
orzeka:
1. uwzględnia odwołanie w zakresie zarzutów dotyczących braku w pracy
konkursowej Przystępującego reżyserki znajdującej się w sąsiedztwie sali
koncertowo – kameralnej, jak i braku reżyserki w sąsiedztwie sali koncertowo -
organowej, w zakresie pozostałych zarzutów oddala odwołanie i nakazuje
Zamawiającemu unieważnienie wyboru pracy konkursowej Przystępującego -
wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62, 04-314
Warszawa.
2. kosztami postępowania obciąża Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego
w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz i:
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez
Biuro
Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków
tytułem wpisu od odwołania;
2.2.
zasądza od
Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy,
ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz na rzecz Biura Projektów L. Ł.
Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków kwotę w wysokości 18
870 zł 00 gr (słownie: osiemnaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt złotych zero
groszy) stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu
od odwołania, wynagrodzenia pełnomocnika oraz dojazdu na rozprawę.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 22 grudnia 2015 r. poz. 2164) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Bydgoszczy.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 948/16
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia w formie konkursu o wartości powyżej kwot
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp pn: „Konkurs na prace
projektowe dotyczące opracowania koncepcji urbanistyczno-architektonicznej obiektu
Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul. Chodkiewicza 9-11
w Bydgoszczy”, zostało wszczęte ogłoszeniem w Dzienniku Urzędowym Oficjalnych
Publikacji Wspólnot Europejskich za numerem 2016/S 006 - 006851 z 09.01.2016 r., przez
Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7,
85-008 Bydgoszcz zwaną dalej: „Zamawiającym”.
W dniu 23.05.2016 r. (e-mailem) Zamawiający poinformował o wynikach konkursu
i przyznaniu I nagrody za zajecie I miejsca pracy: „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o.,
ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62, 04-314 Warszawa zwany dalej: „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o.”
albo „Przystępującym”. Z kolei II miejsce zajęła praca: Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k.,
ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków zwanego dalej: „Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o.
Sp.k.” albo „Odwołującym”.
W dniu 02.06.2016 r. (wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) wpłynęło odwołanie
Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k. Kopia odwołania Zamawiający otrzymał
w dniu 02.06.2016 r. (faxem). Zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 122 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.
U. z 22 grudnia 2015 r. poz. 2164) zwanej dalej: „Pzp”
w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu
na prace projektowe dotyczące opracowania koncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy
ul. Chodkiewicza 9-11, nr A2020.ZP.2015.21, zwanego dalej: „Regulaminem Konkursu"
w zw. z pkt A.3 Programu funkcjonalno-użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu
Konkursu, zwanego dalej „PFU" w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 zał. nr 2 do Regulaminu
Konkursu, zwanego dalej: „Regulaminem Sądu Konkursowego" w zw. z pkt III.l Regulaminu
Konkursu i § 28 ust. 3 pkt 6 uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca
2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Bocianowo-
Chodkiewicza" w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098) zwana dalej: „Uchwałą nr
UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca 2014 r.” poprzez wybór jako najlepszej
pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada
warunkom opisanym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU, bowiem zakłada
powierzchnię zabudowy przekraczającą wyznaczone w projekcie 4.500 m
2
o 500 m
2
, a w
pianie miejscowym dopuszczalną powierzchnię zabudowy (15% powierzchni działki)
w wysokości 4.559,89 m
2
o 440 m
2
, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie
spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
2. art. 122 ust 1 i 2 Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU w zw. z § 9 ust.
1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w pkt III.4 i pkt A.2 PFU, bowiem nie zapewnia czytelności i strefowania funkcji,
a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu, tj. zespołu
sal koncertowych, domu studenta, administracji i dydaktyki, jednocześnie komplikując
możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcje, a zatem jako najlepsza została wybrana
praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
3. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.6.1.3 PFU w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.6.1.3 PFU,
bowiem nie przewiduje baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
4. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.5.4 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-
kameralnej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
5. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną i w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.7.3 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo -
organowej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
6. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.l.10.2 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem nie
spełnia wymogów wysokościowych dotyczących pomieszczeń prób indywidualnych,
w których wymagana wysokość wynosi 4 m wobec zaproponowanych 3,25 m, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
7. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 70 i § 244 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (t.j. Dz.U.2015.1422), zwanego dalej: „Rozporządzeniem” w zw. z § 9 ust.
1 pkt. 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w § 70 Rozporządzenia, bowiem przewiduje nachylenie pochylni związanych
z budynkiem ponad dopuszczalne sześć punktów procentowych, a zatem jako najlepsza
została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów
projektu i przepisów techniczno-budowlanych,
8. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 238 Rozporządzenia w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS
3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w § 238
Rozporządzenia, bowiem przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch, a zatem
jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu i przepisów techniczno-budowlanych. W związku z czym wnosił o:
1. nakazanie unieważnienia czynności Zamawiającego z 23.05.2016 r. - rozstrzygnięcia
i ogłoszenia wyników konkursu, nakazanie powtórzenia czynności rozstrzygnięcia w/w
konkursu, wyboru projektu (pracy konkursowej) przedstawionego przez Odwołującego,
któremu w rozstrzygnięciu i ogłoszeniu, których unieważnienia żąda Odwołujący, przyznano
II nagrodę, ogłoszenia nowych wyników konkursu i przyznanie Odwołującemu I nagrody,
2. ewentualnie, na wypadek zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego,
o unieważnienie tej umowy,
3. ewentualnie, na wypadek stwierdzenia, że doszło do zawarcia umowy w sprawie
zamówienia publicznego w okolicznościach dopuszczonych w ustawie, o stwierdzenie
naruszenia przepisów ustawy,
4. zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania
odwoławczego, w tym wpisu oraz uzasadnionych kosztów Odwołującego, w szczególności
kosztów związanych z dojazdem na rozprawę lub posiedzenie oraz wynagrodzenia
pełnomocnika w wysokości 3.600 zł.
Do konkursu zgłoszono 18 prac. Wśród nich znalazły się praca Odwołującego oraz
„PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. 23.05.2016 r. Zamawiający ogłosił wyniki konkursu, w którym
pierwszą nagrodę przyznał „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. (30.000 zł oraz zaproszenie do
negocjacji warunków umowy na szczegółowe opracowanie pracy konkursowej w trybie
zamówienia z wolnej ręki), natomiast drugą nagrodę przyznał Odwołującemu (20.000 zł). Co
istotne, przewodniczący sądu konkursowego wyraził sprzeciw wobec wyboru laureata
pierwszego miejsca wskazując, że uważa go za błędny z punktu widzenia jakości
architektury i jej walorów stylistycznych dla tej funkcji.
W pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU podano charakterystyczne parametry
określające wielkość obiektu, określając maksymalną powierzchnię zabudowy na poziomie
4.500 m
2
. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Praca wybrana jako najlepsza nie
spełnia tego warunku, bowiem zakłada zabudowę na powierzchni terenu 5.000 m
2
, a zatem
o 500 m
2
więcej niż określona w Regulaminie Konkursu i PFU. Co więcej, zgodnie z § 28 ust.
3 pkt 6 uchwały nr LIV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26.03.2014 r. w sprawie
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego
„Bocianowo-Chodkiewicza"
w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098) powierzchnia zabudowy terenu nie może
być większa niż 15% powierzchni działki budowlanej. Z uwagi na to, że działka ma
powierzchnię 30.399 m
2
, dopuszczalna powierzchnia zabudowy wynosi maksymalnie
4.559,89 m
2
, tymczasem zwycięski projekt przekracza tę powierzchnię o 440 m
2
, co nie
powinno mieć miejsca, bowiem uczestnik zobowiązany jest na podstawie pkt III.l Regulaminu
Konkursu do przestrzegania zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace
konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust.
2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac
konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy
rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy
konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt III.4
Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU, tymczasem praca konkursowa Odwołującego spełniała
te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby
do wyboru pracy Odwołującego.
W pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU określono ogólne założenia
projektowe, zgodnie z którymi budynek powinien stanowić spójny organizm, natomiast jego
poszczególne części wmuszą posiadać możliwość niezależnego funkcjonowania w taki
sposób, by zapewnić czytelność i strefowanie funkcji. Praca wybrana jako najlepsza nie
spełnia tych wymagań, ponieważ sale gimnastyczna i baletowa wraz z pokojami do ćwiczeń
została zlokalizowana w piwnicy w sąsiedztwie zaplecza sal koncertowych, a na balkony tych
sal prowadzą schody służące do obsługi części dydaktycznej oraz akademika. Powyższe
stanowi o braku czytelności i strefowania funkcji, komplikując użytkowanie budynku z uwagi
na przemieszanie funkcji. Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu
o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga
konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy
stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem
dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych
w ogłoszeniu, w tym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU, tymczasem praca
konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria (podział funkcji w projekcie Odwołującego
jest jednoznaczny), co uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp
Zgodnie z pkt A.6.1.3 PFU foyer (kuluary) przewiduje się następujące funkcje
uzupełniające: bar z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, blok sanitariatów,
szatnie. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno- budowlanych. Zwycięski projekt nie zawiera w foyer
(kuluarach) baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami. Nawet jeżeli uznać, że
zwycięzca traktuje przestrzeń pod wspartą na słupach wyższą częścią budynku jako bar, to
powierzchnia ta przekracza dozwoloną przez miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, Regulamin Konkursu i PFU powierzchnię zabudowy. Mając na uwadze art.
122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie
z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie
z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych
najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs
w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy
z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A.6.1.3 PFU, tymczasem
praca konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria (w projekcie bar oznaczono jako
kawiarnia), co uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp
Pkt A. 1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowi, że w bezpośrednim sąsiedztwie sali koncertowo- kameralnej powinny
znajdować się w szczególności następujące pomieszczenia: reżyserka dźwięku,
pomieszczenie do realizacji oświetlenia, projekcji filmowych i realizacji dźwięku w czasie
projekcji, podręczny magazyn dla ekipy obsługującej technikę sceniczną, trzy garderoby
z toaletami dla muzyków i solistów, pomieszczenie dla inspicjenta. § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Załącznika stanowi, że prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-
użytkowych i trafności przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu,
a zatem również pod kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew
powyższym wymaganiom Zwycięska praca przewiduje usytuowanie reżyserki poza
bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-kameralnej. Mając na uwadze art. 122 ust. 1
Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A. 1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe
przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
Pkt A. 1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowi, że w bezpośrednim sąsiedztwie sali koncertowo- organowej powinny
znajdować się w szczególności następujące pomieszczenia: reżysernia dźwięku, dwie
garderoby z toaletami dla solistów. § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Załącznika stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych*,
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew powyższym wymaganiom
Zwycięska praca przewiduje usytuowanie reżyserni poza bezpośrednim sąsiedztwem sali
koncertowo-organowej. Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu
o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga
konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy
stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem
dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych
w ogłoszeniu, w tym w pkt A.l.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego
wraz z technika sceniczną, tymczasem praca konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria
(w projekcie Odwołującego reżysernia przylega do sali koncertowo - organowej), co
uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp.
Pkt A. 1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz
z technika sceniczną stanowi, że sale do prób indywidualnym powinny mieć przynajmniej 4
m wysokości. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew powyższym wymaganiom
Zwycięska praca przewiduje sale do prób indywidualnych o wysokości 3,25 m. Mając na
uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe
zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp,
zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac
konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy
rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy
konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A.
1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną,
co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby do wyboru
pracy Odwołującego. § 70 Rozporządzenia określa maksymalne nachylenie pochylni
związanych z budynkiem. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że
prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności
przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod
kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. W przypadku zwycięskiej pracy
maksymalne nachylenie pochylni winno wynosić maksymalnie 6%, bowiem jest to pochylnia
na zewnątrz budynku bez przekrycia dla ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych
poruszających się przy użyciu wózka inwalidzkiego o wysokości ponad 0,5 m, z tym że
pochylnie o długości ponad 9 m powinny być podzielone na krótsze odcinki przy
zastosowaniu spoczników o długości co najmniej 1,4 m, tymczasem z projektu wynika, że
nachylenie pochylni przekracza sześć punktów procentowych. Mając na uwadze art. 122 ust.
1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w § 70 Rozporządzenia, tymczasem praca konkursowa
Odwołującego spełniała te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie
konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
§ 238 Rozporządzenia stanowi, że pomieszczenie powinno mieć co najmniej dwa
wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co najmniej 5 m. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu
Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań
funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych
projektu, a zatem również pod kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych.
Zwycięski projekt odpowiada warunkom opisanym w § 238 Rozporządzenia, bowiem
przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch. Mając na uwadze art. 122 ust 1 Pzp,
zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w § 238 Rozporządzenia, tymczasem praca konkursowa
Odwołującego spełniała te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie
konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
Zamawiający w dniu 06.06.2016 r. wezwał (e-mailem) w trybie art. 185 ust.1 Pzp
uczestników postępowania przetargowego do wzięcia udziału w postępowaniu
odwoławczym.
W dniu 08.06.2016 r. (wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) „PLUS 3-Architekci” Sp.
z o.o. zgłosiła przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Kopia zgłoszenia została przekazana Zamawiającemu oraz Odwołującemu.
Odnośnie zarzut 1. Powierzchnia zabudowy w projekcie konkursowym liczona jest
zgodnie z obowiązującą normą PN-ISO 9836. Ocena prawidłowości obliczeń, oraz ich
zgodności z zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania „Bocianowo - Chodkiewicza"
(UCHWAŁA Nr UV/1177/14 RADY MIASTA BYDGOSZCZY z dnia 26 marca 2014 r.) nastąpi
na etapie wniosku o pozwolenie na budowę, wówczas projekt nowej siedziby Akademii
Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego będzie można uznać za skończony pod względem
wszelkich
parametrów:
zabudowy,
kubatury,
czy
intensywności.
Podkreślił,
iż
w postępowaniu konkursowym wybierano koncepcję, a nie projekt budowlano -wykonawczy.
Koncepcja podlegała będzie zmianom i korektom według wytycznych Zamawiającego, stąd
nie można jej oceniać, jak dokumentacji budowlano-wykonawczej. Zwracamy ponadto
uwagę, że na etapie konkursu wiele parametrów zostało określone orientacyjnie, co wydaje
się słuszne przy obiekcie i działce tej wielkości. Przykładowo uwzględnienie domu
studenckiego należało ująć jako opcjonalne, co wskazuje, że Zamawiający zakłada
możliwość korekty programu - funkcjonalnego na kolejnych etapach projektowania obiektu,
a co za tym idzie parametrów zabudowy. Informacja dotycząca opcjonalności akademika
była zawarta w wytycznych do konkursu, oraz wszelkie wątpliwości na ten temat rozwiano
w odpowiedziach na pytania, udzielonych zgodnie z Regulaminem Konkursu.
Odnośnie zarzutu 2. Nasza praca (koncepcja, której przyznano Nagrodę nr I) zakłada
bardzo i czytelne strefowanie funkcji, w szczególności poprzez rozdział poszczególnych
bloków funkcjonalnych na odrębne kondygnacje, oraz zapewnienie odrębnych pionów
komunikacyjnych i wejść. Zostało to naszym zdaniem trafnie dostrzeżone i docenione przez
Sąd Konkursowy w sentencji rozstrzygnięcia. Zwrócił uwagę, że akademik umieszczony na
dwóch ostatnich kondygnacjach został wyposażony w niezależną windę i klatkę schodową
oraz hall na parterze, z niezależnym wejściem z zewnątrz. Inne elementy komunikacji
pionowej pełnią funkcję dodatkową lub ewakuacyjną i będą odpowiednio zaprogramowane
w systemie kontroli dostępu. Część administracyjna również posiada niezależne wejście
z zewnątrz oraz komunikację pionową, na potrzeby tej tylko funkcji. W rozumieniu autorów
opracowania koncepcji, intencją Zamawiającego było uzyskanie obiektu, w którym
poszczególne strefy funkcjonalne są ze sobą logicznie powiązane i uporządkowane, a nie
stanowią niezależne strefy i jak np. oddzielne budynki.
Odnośnie zarzutu 3. Z foyer dostępna jest bezpośrednio sala restauracyjna z barem.
Ponadto, nasz Projektant założył, że restauracja będzie dysponować również barem
mobilnym, który może być wykorzystywany w różnych lokalizacjach jak foyer główne, ogród
czy taras restauracji (tak zostało to pokazane na rzucie parteru pracy konkursowej).
Rozwiązanie to, naszym zdaniem, spełnia oczekiwania Zamawiającego, jak również
poprawia elastyczności funkcjonowania tego elementu, bez konieczności budowania
kolejnego zaplecza gastronomicznego.
Odnośnie zarzutu 4. Reżyserka sali koncertowo-kameralnej została zlokalizowana
bezpośrednio pod tylną częścią, na poziomie -1. Lokalizacja ta zapewnia bardzo korzystne
warunki dla rozprowadzenia kabli techniki elektro-akustycznej pomiędzy salą a reżyserką.
Nasz Projektant zakłada, że kontakt będzie zrealizowany jako łącze audio-video, co jest
rozwiązaniem wręcz preferowanym przez wielu reżyserów dźwięku. Ponadto, zwracamy
uwagę, że dzięki temu rozwiązaniu reżyserka ta mogła znaleźć się na poziomie -1, gdzie
również zostało zlokalizowane całe skrzydło innych pomieszczeń bloku reżyserii dźwięku. Ta
bliskość funkcjonalna jest bezsprzecznie atutem zwłaszcza, że jak opisano to
w materiałach konkursowych, reżyserki są również pomieszczeniami dydaktycznymi
Wydziału Reżyserii Dźwięku. W jego ocenie, Sąd Konkursowy, mając w swoim składzie
eksperta w dziedzinie reżyserii dźwięku, jak i Pedagoga Uczelni niewątpliwie dysponował
bardzo fachową oceną tego rozwiązania.
Odnośnie zarzutu 5. Zarzut sformułowany w pkt. 5 Odwołania należy uznać za
bezzasadny. Reżyserka sali koncertowej organowej została zlokalizowana bezpośrednio pod
salą, na poziomie -1. Uzasadnienie jak w pkt. 4.
Odnośnie zarzutu 6. Stwierdził, jakoby wysokość sal dydaktyki muzycznej została
w pracy zwycięskiej określona jako 3,25m. Zgodnie z warunkami konkursu zostały
przedstawione, dwa przekroje w skali 1:250, które na tym etapie określają wstępne i ogólne
założenia wysokościowe, a pokazują wysokości głównie w dwóch najważniejszych salach
koncertowych w obiekcie - t.j. sali koncertowej symfonicznej i sali koncertowej teatralno-
operowej. Wymiar ten występuje na detalu elewacji w skali 1:25, co jednak nie może być
uznane za regułę. Rysunek ten pokazuje zasadę kształtowania elewacji, detal jej
wykończenia, a nie wysokości wszystkich sal dydaktycznych. Ponadto należy stwierdzić, iż
program sal dydaktycznych Uczelni jest tak rozbudowany i różnorodny, że z pewnością będą
to musiały być sale o różnych wysokościach, z uwzględnieniem szczegółowych opracowań
akustycznych dla tych sal na kolejnych etapach przygotowania dokumentacji projektowej.
Znaczna część sal dydaktyki muzycznej została zlokalizowana na kondygnacjach (+3 ) i (+4)
przykrytych dachem skośnym, gdzie możliwa do uzyskania będzie również wysokość
znacznie wyższa aniżeli 4m.
Odnośnie zarzutu 7. Skarżący nie określił jaką pochylnię ma na myśli formułując
zarzut. Jedyna pochylnia zawarta w koncepcji naszej - zwycięskiej pracy konkursowej - to
pochylnia zjazdowa do garażu podziemnego i strefy dostaw. Jest to pochylnia przeznaczona
tylko dla ruchu samochodów i nie ma żadnej potrzeby funkcjonalnej ani ewakuacyjnej, żeby
dostosowywać ją dla potrzeb pieszych. Pochylnia ta spełnia wymagania stawiane
w Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690),
wraz z późniejszymi zmianami
i jako pochylnia niezadaszona została rozliczona z 15%
spadkiem.
Odnośnie zarzutu 8. Skarżący nie określił, dla której z sal, jego zdaniem, powinny
zostać zaprojektowane dwa wyjścia ewakuacyjne. Zdaniem naszego Projektanta w pracy
konkursowej nie ma takiej sali, dla której wymagana ilość wyjść ewakuacyjnych jest za mała.
Możemy jedynie domniemywać, że Skarżący miał na myśli, albo salę audytorium
uczelnianego, gdzie na poziomie (+4) znajduje się jedno wyjście, ale drugie wyjście
ewakuacyjne zostało zaprojektowane na poziomie (+5), albo salę kameralną, gdzie
wprawdzie na foyer zastosowano jedno wyjście, natomiast po stronie sali zapewniono dwa
wyjścia ewakuacyjne, odsunięte od siebie o min. 5 m (przedsionek jest już traktowany jak
droga ewakuacyjna).
Reasumując w ocenie naszej pracowni - uczestnika konkursu, któremu przyznano,
decyzją Zamawiającego (na podstawie oceny Sądu Konkursowego) I nagrodę
-
przedstawione przez Odwołującego zarzuty są bezzasadne, co wykazano powyżej. Często
wskazują one na nieprawidłowe odczytanie koncepcji (być może z braku dostępu do pełnego
opracowania konkursowego), a ich charakter uważamy za nieprawdziwy i nieadekwatny do
poziomu szczegółowości określonego w Regulaminie Konkursu na etapie oceny prac
konkursowych tak rozbudowanego obiektu architektonicznego. Wnosił o utrzymanie w mocy
decyzji Zamawiającego o wyborze naszej koncepcji (przyznaniu nam nagrody nr I) oraz
o oddalenie odwołania Odwołującego jako całkowicie bezzasadnego i zawierającego
w swojej treści zarzuty niezgodne z wymaganiami Regulaminu Konkursu..
Do otwarcia posiedzenia Zamawiający wobec wniesienia odwołanie do Prezesa KIO
nie wniósł na piśmie, w trybie art. 186 ust. 1 Pzp, odpowiedzi na odwołanie.
Skład
orzekający
Krajowej
Izby
Odwoławczej
po
zapoznaniu
się
z
przedstawionymi
poniżej
dowodami,
po
wysłuchaniu
oświadczeń,
jak
i stanowisk stron oraz Przystępującego złożonych ustnie do protokołu w toku
rozprawy, ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 Pzp, a Wykonawca
wnoszący odwołanie posiadał interes w rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp, uprawniający do jego
złożenia. Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia, kwalifikowany możliwością
poniesienia szkody w przypadku zarzutów dotyczących pracy Przystępującego
sklasyfikowanej wyżej niż praca Odwołującego, ponieważ w świetle postanowień
Regulaminu Konkursu nie można wykluczyć, że sąd konkursowy, po uwzględnieniu tych
zarzutów i uwzględnieniu odwołania przez Izbę i w konsekwencji unieważnieniu czynności
zatwierdzenia rozstrzygnięcia konkursu, przyznałaby pracy Odwołującego I miejsce
i zarekomendowałby pracę Odwołującego do realizacji. W tym zakresie Izba oparła swoje
stanowisko w tym zakresie na wyroku KIO z 31.10.2013 r., sygn. akt: KIO 2427/13 oraz
wcześniejszym wyroku KIO z 15.02.2011 r., sygn. akt: KIO 211/11.
W ocenie Izby, czynność unieważnienia wyboru pracy konkursowej Przystępującego -
wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. - nie prowadzi do konieczności unieważnienia
konkursu, gdyż istnieje możliwość wyłonienia następnej najlepszej pod względem
merytorycznym pracy konkursowej bez przeprowadzania powtórnej oceny pozostałych prac
konkursowych, która jest wykluczona z uwagi dokonaną już identyfikację autorów tych prac.
Z kart ocen wynika nadto, iż praca konkursowa Odwołującego spełnia wszystkie wymagania
odnośnie zawartości merytorycznej. Po obligatoryjnym unieważnieniu wyboru pracy
Przystępującego - wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., możliwe jest zatem dokonanie
wyboru pracy Odwołującego w celu pomyślnego zakończenia konkursu.
Dodatkowo podnosząc, że okolicznością która ostatecznie przeważyła za uznaniem
interesu Odwołującego - był fakt, że postanowienia Regulaminu Konkursu nie zawierają, jak
ma to często miejsce, postanowienia uprawniającego Sąd Konkursowy do nie przyznawania
I nagrody /Cz. II pkt 2 lit. a Regulaminu Konkursu – względem nagród pieniężnych -
stwierdza jedynie, że: „Sąd konkursowy, (…) nie jest zobowiązany do przyznania wszystkich
przewidzianych wyżej nagród”/. Jednocześnie, Izba wskazuje, że w Regulaminie Konkursu
w Cz. II pkt 2 lit. b – względem zaproszenia do negocjacji warunków umowy na szczegółowe
opracowanie pracy konkursowej w trybie zamówienia z wolnej ręki - stoi, że: „W przypadku
niewybrania jednej najlepszej pracy lub niepowodzenia negocjacji warunków umowy na
szczegółowe opracowanie z autorem najlepszej pracy w terminie 2 miesięcy od dnia
publikacji rozstrzygnięcia konkursu z przyczyn lezących po stronie autora najlepszej pracy
konkursowej Zamawiający przewiduje dodatkowe nagrody. W przypadku opisanym wyżej
Zamawiający może podjąć negocjacje z autorami kolejnych nagrodzonych prac, zgodnie
z kolejnością przyznanych nagród”.
Wynika wiec z ostatniego zdania, że sam Sąd Konkursowy przewiduje dodatkowe
nagrody i negocjacje z autorem kolejnej nagrodzonej pracy. W tym zakresie Cz. II pkt 2 lit. a
Regulaminu Konkursu nie ma też wyraźnego zastrzeżenia o możliwości nie przyznania
I nagrody. Należy podkreślić, że w zakresie kwestii interesu istnieje spór. Istnieją bowiem
orzeczenia sądów okręgowych – wyrok SO w Lublinie z 17.11.2005 r., sygn. akt: II Ca
663/09 oraz wyrok SO w Lublinie z 26.11.2009 r., sygn. akt: IX Ga 233/09 stwierdzające, że
dokonanie badania i oceny prac przez sąd konkursowy jest czynnością jednorazową, gdyż
po niej następuje identyfikacja prac. Podobnie wyrok KIO z 02.02.2009 r., sygn. akt:
KIO/UZP 90/09, czy też wyrok KIO z 08.11.2011 r., sygn. akt: KIO 2293/11, choć istniały tam
różnice w regulaminie m.in. nie było możliwości zmiany składu sądu konkursowego. Z kolei
przedstawiciele doktryny oponują przed klasycznym rozumienie interesu w procedurze
konkursowej - Ewa Wiktorowska, Buduj z Głową - BzG 2/2007, Zamówienia publiczne -
http://www.bzg.pl/node/443
: „Konkursu nie można traktować analogicznie jak postępowania
o zamówienie publiczne. Nie można również bezpośrednio przenosić interpretacji interesu
prawnego z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego na grunt konkursu.
Wykonawca nie może bowiem w konkursie skutecznie domagać się zmiany oceny jego pracy
dokonanej przez sąd konkursowy.”.
Skład orzekający Izby, działając zgodnie z art. 190 ust. 7 Pzp dopuścił w niniejszej
sprawie dowód z: dokumentacji postępowania konkursowego przekazanej przez
Zamawiającego do akt sprawy w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym
w szczególności postanowień Regulaminu Konkursu, w tym także Programu funkcjonalno-
użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu Konkursu (PFU), Regulaminu Sądu
Konkursowego stanowiącego zał. nr 2 do Regulaminu Konkursu (Regulamin Sądu
Konkursowego), PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowiącego zał. nr 2 do PFU, uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy
z 26 marca 2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
„Bocianowo-Chodkiewicza" w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098), jak i pracy
konkursowej Przystępującego (oryginał przedłożony przez Zamawiającego na czas wydania
orzeczenia i sporządzenia uzasadnienia) wraz z częścią opisową, tabelaryczną oraz
graficzną /5-planszami/. Nadto, dowód z protokołów z obrad Sądu Konkursowego z dnia
02.12.2015 r., z dnia 05.02.2016 r., z dnia 29.04.2016 r., z dnia 22.05.2016 r., z dnia
23.05.2016 r. Dodatkowo, Izba dopuściła jako dowód opracowanie przygotowane na zlecenie
Zamawiającego (oryginał przedłożony przez Zamawiającego na czas wydania orzeczenia
i sporządzenia uzasadnienia): „Analiza zgodności prac konkursowych złożonych na
konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul.
Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno -
Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez
Studio Akustyczne K A. K. .
Izba dopuściła jako dowód również zdjęcie fragmentu trzeciej planszy pracy
projektowej Przystępującego złożone przez Odwołującego na rozprawie – Przystępujący
potwierdził, iż jest to zdjęcie z jego pracy konkursowej. Dopuszczono również załącznik do
pisma procesowego Przystępującego złożonego na posiedzeniu (a-mail z 13.06.2016 r.).
Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę
także odwołanie, przystąpienie, odpowiedz na odwołanie złożoną na posiedzeniu przez
Zamawiającego oraz pismo procesowe Przystępującego złożone także na posiedzeniu,
stanowiska i oświadczenia stron oraz Przystępującego złożone ustnie do protokołu.
Odnosząc się do podniesionych w treści odwołania zarzutów stwierdzić należy, że
odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
[Zarzuty Odwołującego zawarte w odwołaniu]
1. art. 122 ust. 1 i 2
Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu w zw. z pkt A.3 PFU w zw.
z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego w zw. z pkt III.l Regulaminu Konkursu
i § 28 ust. 3 pkt 6 uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca 2014 r.
poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy
praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU,
bowiem zakłada powierzchnię zabudowy przekraczającą wyznaczone w projekcie 4.500 m
2
o 500 m
2
, a w pianie miejscowym dopuszczalną powierzchnię zabudowy (15% powierzchni
działki) w wysokości 4.559,89 m
2
o 440 m
2
, a zatem jako najlepsza została wybrana praca,
która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
2. art. 122 ust 1 i 2 Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU w zw. z § 9 ust.
1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w pkt III.4 i pkt A.2 PFU, bowiem nie zapewnia czytelności i strefowania funkcji,
a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu, tj. zespołu
sal koncertowych, domu studenta, administracji i dydaktyki, jednocześnie komplikując
możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcje, a zatem jako najlepsza została wybrana
praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
3. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.6.1.3 PFU w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.6.1.3 PFU,
bowiem nie przewiduje baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
4. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.5.4 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-
kameralnej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
5. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną i w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.7.3 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo -
organowej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
6. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.l.10.2 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem nie
spełnia wymogów wysokościowych dotyczących pomieszczeń prób indywidualnych,
w których wymagana wysokość wynosi 4 m wobec zaproponowanych 3,25 m, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
7. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 70 i § 244 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (t.j. Dz.U.2015.1422), zwanego dalej: „Rozporządzeniem” w zw. z § 9 ust.
1 pkt. 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w § 70 Rozporządzenia, bowiem przewiduje nachylenie pochylni związanych
z budynkiem ponad dopuszczalne sześć punktów procentowych, a zatem jako najlepsza
została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów
projektu i przepisów techniczno-budowlanych,
8. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 238 Rozporządzenia w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS
3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w § 238
Rozporządzenia, bowiem przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch, a zatem
jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu i przepisów techniczno-budowlanych. W związku z czym wnosił o:
Izba dokonała następujących ustaleń odnośnie przedmiotowego odwołania:
W tym zakresie, Izba przywołuje postanowienia Regulaminu Konkursu w tym także
Programu funkcjonalno-użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu Konkursu (PFU),
Regulaminu Sądu Konkursowego stanowiącego zał. nr 2 do Regulaminu Konkursu
(Regulamin Sądu Konkursowego), PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego
wraz z technika sceniczną stanowiącego zał. nr 2 do PFU, odpowiedzi na pytania
z 22.02.2016 r., 29.02.2016 r., 06.03.2016 r., pracy konkursowej Przystępującego wraz
z częścią opisową, tabelaryczną oraz graficzną /5-planszami/. Nadto, protokoły z obrad Sądu
Konkursowego z dnia 02.12.2015 r., z dnia 05.02.2016 r., z dnia 29.04.2016 r., z dnia
22.05.2016 r. oraz z dnia 23.05.2016 r. Dodatkowo, Izba przywołuje opracowanie
przygotowane na zlecenie Zamawiającego: „Analiza zgodności prac konkursowych
złożonych na konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-
architektonicznej obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy
przy ul. Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie
Funkcjonalno - Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki
scenicznej” przez Studio Akustyczne K A. K. . W pozostałym zakresie, ustalenia
szczegółowe Izby zostaną przywołane przy rozpatrywaniu stosownego zarzutu w dalszej
części.
Biorąc pod uwagę ustalenia i stan rzeczy ustalony w toku postępowania (art. 191
ust.1 Pzp), Izba stwierdziła co następuje.
Odnośnie zarzutu pierwszego. W tym zakresie Izba, podnosi przed wszystkim, że
ciężar dowodu spoczywa po stronie Odwołującego, czemu niniejszy Wykonawca nie
sprostał. Na rozprawie bowiem, padło wiele oświadczeń i twierdzeń ze strony Odwołującego
w zakresie przedmiotowego zarzutu, jednakże nie przedstawiono nawet wyliczeń
uprawdopodabniających te twierdzenia. Izba zauważa, że członkowie Sądu Konkursowego
w przedmiotowym zakresie mają wiedzę fachową, z tej przyczyny, chcąc podważyć
rzetelność stanowiska Sądu Konkursowego, Odwołujący winien przedstawić, coś więcej niż
tylko same twierdzenia, bazujące na ogólnodostępnych planszach wystawionych w siedzibie
Zamawiającego i ogólniedostępnych danych tam zawartych, będących podstawą
przeprowadzonych manualnie obliczeń z uwzględnieniem skali graficznej, a następnej
zweryfikowanej w konturze po skali, jak stwierdził na rozprawie Odwołujący. Takie wyliczenia
nie zostały jednakże przedłożone. W konsekwencji Izba nie mogła w żaden sposób ich
zweryfikować. Nadto, nie zapoznał się Odwołujący ani z częścią opisową, ani częścią
graficzna pracy konkursowej Przystępującego. To po stronie Odwołującego spoczywa ciężar
dowodu zgodnie z jego rozłożeniem, wynikającym z tego, że Odwołujący jest podmiotem
twierdzącym i podważającym określony stan rzeczy. Postępowanie przed Izbą ma charakter
kontraktydoryjny i nie jest rolą składu orzekającego Izby zastępowanie w tym zakresie
Odwołującego. Ewentualne wyliczenia zostałyby poddane weryfikacji pozwoliły odnieść się
do stanowiska sędziego referenta i Sądu Konkursowego: „Sędzia Referent przedstawiła
analizy wszystkich nadesłanych prac konkursowych oraz wyniki ekspertyzy (…) Wszystkie
oceniane prace spełniały wymagania Regulaminu Konkursu (…) Sędzia Referent
przedstawiła analizę wybranych pięciu prac (…)” /protokół z posiedzenia Sądu
konkursowego z 22.05.2016 r. – str. 2 i 3 (nieponumerowane)/ i Zamawiającego
z odpowiedzi na odwołanie oraz rozprawy, że „Koncepcja wybrana jako najlepsza zakłada
zabudowę na powierzchni a zatem w części naziemnej odpowiadającą wymaganiom
Zamawiającego”. Izba dostrzegła pojawiające się w toku postępowania konkursowego
pytania i odpowiedzi z 06.03.2016 r. nr 3 i 8 i wynikające z nich wątpliwości, jednakże nie
zmienia, to ciężaru dowodowego spoczywającego na Odwołującego w zakresie wskazanym
powyżej. Należy także zauważyć, że Przystępujący przedłożył w ramach swojej pracy
konkursowej w części tabelarycznej – tabele zestawienia powierzchni (zał. nr 5) –
zawierającą stosowne dane w tym zakresie, gdzie wprost podaje się, że powierzchnia
zabudowy wynosi 4500 m
2
, w konsekwencji Odwołujący winien udowodnić zasadność
swoich twierdzeń, a nie ograniczyć się do samych twierdzeń. Z tej przyczyny, Izba uznała
zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu drugiego. Przedmiotowy zarzut skupiał się na nie zapewnieniu,
w ocenie Odwołującego, w pracy konkursowej Przystępującego, czytelności i strefowania
funkcji, a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu,
komplikując możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcję. W ocenie Izby, niniejszy
zarzut stanowi wyraz tylko i wyłącznie ocennego charakteru tych cech koncepcji, albowiem
niewątpliwie zakwestionowane przez Odwołującego cechy koncepcji Przystępującego
zostały przez Sąd Konkursowy uznane za wymagające – w sensie pozytywnym,
podkreślenia (czemu dał wyraz w uzasadnieniu wyboru pracy konkursowej). Inaczej mówiąc
były one jedną z podstaw wyboru tej pracy jako zwycięskiej przez Sąd Konkursowy.
Zasadnie bowiem z planszy nr 2 wynikają poszczególne strefy funkcjonalne budynku
w ramach odrębnych kondygnacji oraz zapewnienie odrębnych pionów komunikacyjnych
i wejścia dotyczy to części administracyjnej i akademika. Odwołujący, na rozprawie, de facto
stwierdził, że jego zarzut wynika z tego, iż w ramach koncepcji Przystępującego, nastąpi
wymieszanie studentów i innych osób które będą korzystać z sal koncertowych. Wydaje się,że stanowisko Zamawiającego, że Odwołujący nie dostrzega, faktu, iż studenci także będą
musieli korzystać z sal koncertowych, z uwagi na konieczność zaliczeń oraz wykonywania
określonych utworów na sali koncertowej jest uzasadnione główną funkcją obiektu, czyli
funkcją dydaktyczną. Inaczej mówiąc takie przenikanie, w którym Odwołujący widzi wadę jest
jej zaletą. Uzasadnienie zarzutu wskazuje na to, że de facto swój sposób strefowania funkcji
stara się Odwołujący narzucić jako obowiązujący także w stosunku do koncepcji
Przystępującego. W ocenie Izby, jest to jego autorska interpretacja pomijająca okoliczności
wynikające chociażby z pkt 6.1, 6.1.1 PFU, czy też pkt 6.1 PFU do Projektu akustyki
i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, że sala koncertowa będzie służyć
różnym funkcją i pewnego rodzaju przenikanie było zakładane. Po prostu Przystępujący,
zastosował się do treści różnych warunków konkursu, znajdując rozwiązanie mające je
pogodzić. Z tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu trzeciego. W pierwszej kolejności, stwierdzając, że brak jest
jednoznacznych podstaw do uznania, że bar miał mieć charakter oddzielny względem sali
restauracyjnej (w tym zakresie pkt 6.1.3 oraz pkt 6.2 PFU nie są jednoznaczne). Izba nadto
dostrzegła, tak jak podnosił Przystępujący na rozprawie, w ramach strefy gastronomicznej, iż
mamy do czynienia z salą restauracyjną z barem na tarasie. (plansza nr 3 – kondygnacja
+1). Z tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu czwartego i piątego, czyli braku reżyserki poza bezpośrednim
sąsiedztwem sali koncertowo-kameralnej, czy też analogicznie reżyserki poza bezpośrednim
sąsiedztwem sali koncertowo-organowej, Izba uznała w/w zarzuty za podlegające
uwzględnieniu. Istota sporu sprowadza się do tego, czy dopuszczalne było zaproponowanie
takiego bezpośredniego sąsiedztwa z salą koncertowo-kameralną, czy też analogicznie
bezpośredniego sąsiedztwa z salą koncertowo-organową, jak uczynił to Przystępujący, tzn.
nie jest to sąsiedztwo horyzontalne, lecz poprzez strop /plansza nr 1, rzut kondygnacji
poziom -1/, bez okna, jak stwierdził Przystępujący w przystąpieniu oraz na rozprawie, kontakt
z salami byłby zachowany poprzez łącze audio-video, co jest preferowane przez wielu
reżyserów dźwięku. W tym zakresie należy w pierwszej kolejności wskazać na odpowiedź na
pytanie 52 – udzieloną pismem z 22.02.2016 r. przez Zamawiającego: „Czy przypisane
poszczególnym salom studia nagrań mogą występować w jednym zespole, w sąsiedztwie
tych sal, czy powinny sąsiadować bezpośrednio z każdą z nich ? ODPOWIEDŹ W celu
zachowania kontaktu wzrokowego z poszczególnymi salami oraz pełnienia podwójnej funkcji
przez pomieszczenia Reżyserni (jako pomieszczenia kontrolne do obsługi nagłośnienia
wydarzeń artystycznych i rejestracji wielokanałowej), każda z Reżyserni powinna sąsiadować
z przypisana do niej salą koncertową.”. Izba wskazuję, że w udzielonej odpowiedzi wyraźnie
wskazano, że owe sąsiedztwo jest konieczne z uwagi na cel, tj. zachowanie kontaktu
wzrokowego z poszczególnymi salami. Brak okna /wymóg z pkt A. 9.3 PFU do Projektu
akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną – str. 33/ – czy to
w ramach sąsiedztwa horyzontalnego, czy też sąsiedztwa poprzez strop czyni niemożliwym
zachowania kontaktu wzrokowego. Z całą pewnością takim kontaktem wzrokowym nie byłby
kontakt za pomocą łączy audio – video. Izba wskazuje, że do takich wniosków doszła
analizując nie tylko przywołaną odpowiedź, ale wynik ekspertyzy akustycznej wykonanej na
zlecenie Zamawiającego – opracowanie: „Analiza zgodności prac konkursowych złożonych
na konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul.
Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno -
Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez
Studio Akustyczne K A. K. . W jej ramach w zakresie analizy dotyczącej – pracy konkursowej
Przystępującego - w pkt 5.3.1/5.3.2 /odnośnie sali koncertowo-kameralnej/, zaś w pkt
11.3.1/11.3.2 /odnośnie sali koncertowo-organowej/ stwierdzono, że brak owego okna w obu
wypadkach - ma charakter błędu krytycznego w ramach pracy konkursowej Przystępującego,
czyli błędu, który nie podlega poprawie w ramach zleconej z wolnej ręki pracy projektowej.
Wynika więc z tego, że w pracy konkursowej Przystępującego mamy do czynienia z takim
sąsiedztwem reżyserki ze stosownymi salami, które jest sprzeczne z
bezwzględnymi warunkami Zamawiającego w tym zakresie oraz udzieloną odpowiedzi nr 52.
Z tych względów Izba uwzględniła ten zarzut, a w konsekwencji całe odwołanie.
Odnośnie zarzutu szóstego. Względem tego zarzutu, Izba oddalając go kierowała się
przede wszystkim tym, że czym innym jest koncepcja, a czym innym projekt. Izba podkreśla,że różnica między koncepcją architektoniczna, a projektem budowlanym jest zasadnicza,
w przeciwnym razie nie byłoby konieczności ich terminologicznego rozróżnienia. Izba
podziela w tym zakresie, definicje wyrażoną w wyroku KIO z 28.03.2013 r., sygn. akt: KIO
572/13: „Koncepcja programowo-przestrzenna jest opracowaniem o charakterze ideowym,
ogólnym w porównaniu do projektu budowlanego. Praca taka stanowi indywidualne
wyobrażenie wykonawcy co do realizacji założeń funkcjonalnych i użytkowych, określonych
przez zamawiającego. Nie jest to projekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa
budowlanego, zatem fakt, iż koncepcja programowo-przestrzenna zawiera pewne
niedokładności w porównaniu do wymagań dotyczących projektu budowlane nie
dyskwalifikuje takiej pracy jako nieodpowiadającej wytycznym programu użytkowego lub
obowiązującym przepisom.” W rezultacie nie ma przeszkód korekty pewnych niedokładności.
Podobnie w wyroku KIO z 12.05.2016 r., sygn. akt: KIO 678/16.
W ocenie Izby, kwestia będąca podstawą zarzutu jest możliwa do poprawienia,
a nawet przekroje i rzuty z planszy nr 2 i 4 na taką możliwość wskazują (zwiększona
wysokość kondygnacji pianistycznych sal skrzydła dydaktycznego – pkt 5 opisu na planszy
4). Naturalnie wymóg wysokości 4 m dla sal ćwiczeń indywidualnych znajduje się w PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną – w pkt 10.2 –
tabela - str. 36. Izba potwierdza, także że znajdują się tam parametry wysokości dla różnego
rodzaju sal. Izba także wskazuje, że w opracowaniu zleconym przez Zamawiającego -
„Analiza zgodności prac konkursowych złożonych na konkursie architektonicznym na
opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej obiektu Akademii Muzycznej im.
Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul. Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy
w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno - Użytkowym dotyczącym, akustyki,
elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez Studio Akustyczne K A. K. - znajduje
się odnośnik dotyczący sali ćwiczeń indywidualnych – w pkt 13.1, ale zupełnie względem
innego pkt 10.3, str. 37 owego załącznika, czyli dotyczy zupełnie odmiennej kwestii).
Jednakże zgodnie z zakresem przedmiotowego opracowania – dotyczy ono najistotniejszych
wymagań (na wstępie opracowania – pkt 2, str. 2 „nie numerowane”) – stąd należy uznać, że
wobec jego braku w tej analizie – tym bardziej należy uznać, że wymóg dotyczący
zachowania przez sale do ćwiczeń indywidualnych wysokości 4 m – nie ma takiego
charakteru, czyli nie jest błędem krytycznym i może zostać poprawiony na etapie projektu. Z
tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu siódmego. W tym zakresie, zarzut jest niezasadny, albowiem
jedyna pochylnia ujęta w koncepcji Przystępującego, to pochylnia zjazdowa do garażu
podziemnego i strefy dostaw (poziom -1 plansza nr 1 oraz - 2 plansza nr 2), która nie
przeznaczona dla ruchu pieszego w konsekwencji obostrzenia wskazane przez
Odwołującego, a wynikające z rozporządzenia z 2002 r. nie mają tutaj zastosowania.
Powyższą okoliczność przyznał de facto na rozprawie sam Odwołujący, w żaden sposób nie
odnosząc się do stanowiska i argumentacji Przystępującego z przystąpienia oraz rozprawy,
przechodząc następnie do formułowania zupełnie nowego zarzutu bazującego na § 256 pkt 3
rozporządzenia z 2002 r. Izba odnosząc się do tej nowej kwestii – uznaje ją za nowy zarzut,
który niepodległa rozpoznaniu z uwagi na art. 192 ust. 7 Pzp. W konsekwencji, w zakresie
zarzutu pierwotnego, uznając, że podlega on oddaleniu.
Odnośnie zarzutu ósmego. W tym zakresie należy zgodzić się, że zarzut ten na
etapie odwołania został sformułowany w sposób nieprecyzyjny, tj. gołosłowny, gdyż nie
określono jakich pomieszczeń dotyczy. Stoi to w sprzeczności chociażby z precyzją zarzutów
dotyczących reżyserek. Dopiero na etapie rozprawy Odwołujący stwierdził, że chodzi o sale
organową oraz wyjaśnił, że co prawda, są tam dwa wyjścia (tak też wskazywał Zamawiający
w swojej odpowiedzi na odwołanie), jednak jedno z nich nie ma charakteru wyjścia
ewakuacyjnego z uwagi na to, iż drzwi nie otwierają się na zewnątrz. Tego typu, jak miało to
miejsce, działanie Odwołującego, ma charakter spóźniony i niedopuszczalny na tym etapie
postępowania i z tej przyczyny także z uwagi na art. 192 ust. 7 Pzp, skutkuje to jego
pozostawieniem bez rozpoznania, tym bardziej, że tego typu działanie miało charakter
celowego, co tym bardziej jest niedopuszczalne.
Względem zarzutu dotyczącego tzw. toalet, Izba podkreśla, że z uwagi na art. 192
ust. 7 Pzp, nie może w jakimkolwiek zakresie go rozpatrzeć, gdyż został sformułowany
dopiero na etapie rozprawy, a Izba może orzekać tylko co do zarzutów zwartych
w odwołaniu. Tego rodzaju zabieg Ustawodawcy był celowy, aby uniknąć sytuacji, że na
rozprawie formułowane są zupełnie nowe zarzuty, o których nie miała wiedzy strona
przeciwna, tj. Zamawiający.
W tym stanie rzeczy, Izba uwzględniła odwołanie na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie
pierwsze i ust. 2 Pzp oraz orzekła jak w sentencji na podstawie art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a i b oraz § 5 ust. 3 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba uznała wniosek
Odwołującego o zasądzenie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3.600,00 zł, tj.
w maksymalnej kwocie dopuszczonej przez w/w rozporządzenie (§ 3 pkt 2 lit. b w/w
rozporządzenia) oraz o zasądzenie kosztów dojazdu Odwołującego na rozprawę - koszty
dojazdu na rozprawę
/270, 00 zł - bilety kolejowy/
(§ 3 pkt 2 lit. a w/w rozporządzenia).
Przewodniczący:
………………………………
1. uwzględnia odwołanie w zakresie zarzutów dotyczących braku w pracy
konkursowej Przystępującego reżyserki znajdującej się w sąsiedztwie sali
koncertowo – kameralnej, jak i braku reżyserki w sąsiedztwie sali koncertowo -
organowej, w zakresie pozostałych zarzutów oddala odwołanie i nakazuje
Zamawiającemu unieważnienie wyboru pracy konkursowej Przystępującego -
wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62, 04-314
Warszawa.
2. kosztami postępowania obciąża Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego
w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz i:
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez
Biuro
Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków
tytułem wpisu od odwołania;
2.2.
zasądza od
Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy,
ul. Juliusza Słowackiego 7, 85-008 Bydgoszcz na rzecz Biura Projektów L. Ł.
Sp. z o.o. Sp.k., ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków kwotę w wysokości 18
870 zł 00 gr (słownie: osiemnaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt złotych zero
groszy) stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu
od odwołania, wynagrodzenia pełnomocnika oraz dojazdu na rozprawę.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 22 grudnia 2015 r. poz. 2164) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Bydgoszczy.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 948/16
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia w formie konkursu o wartości powyżej kwot
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp pn: „Konkurs na prace
projektowe dotyczące opracowania koncepcji urbanistyczno-architektonicznej obiektu
Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul. Chodkiewicza 9-11
w Bydgoszczy”, zostało wszczęte ogłoszeniem w Dzienniku Urzędowym Oficjalnych
Publikacji Wspólnot Europejskich za numerem 2016/S 006 - 006851 z 09.01.2016 r., przez
Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, ul. Juliusza Słowackiego 7,
85-008 Bydgoszcz zwaną dalej: „Zamawiającym”.
W dniu 23.05.2016 r. (e-mailem) Zamawiający poinformował o wynikach konkursu
i przyznaniu I nagrody za zajecie I miejsca pracy: „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o.,
ul. Chłopickiego 7/9, lok. 62, 04-314 Warszawa zwany dalej: „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o.”
albo „Przystępującym”. Z kolei II miejsce zajęła praca: Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k.,
ul. Dolnych Młynów 7/7, 31-124 Kraków zwanego dalej: „Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o.
Sp.k.” albo „Odwołującym”.
W dniu 02.06.2016 r. (wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) wpłynęło odwołanie
Biura Projektów L. Ł. Sp. z o.o. Sp.k. Kopia odwołania Zamawiający otrzymał
w dniu 02.06.2016 r. (faxem). Zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
1. art. 122 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.
U. z 22 grudnia 2015 r. poz. 2164) zwanej dalej: „Pzp”
w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu
na prace projektowe dotyczące opracowania koncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy
ul. Chodkiewicza 9-11, nr A2020.ZP.2015.21, zwanego dalej: „Regulaminem Konkursu"
w zw. z pkt A.3 Programu funkcjonalno-użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu
Konkursu, zwanego dalej „PFU" w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 zał. nr 2 do Regulaminu
Konkursu, zwanego dalej: „Regulaminem Sądu Konkursowego" w zw. z pkt III.l Regulaminu
Konkursu i § 28 ust. 3 pkt 6 uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca
2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Bocianowo-
Chodkiewicza" w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098) zwana dalej: „Uchwałą nr
UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca 2014 r.” poprzez wybór jako najlepszej
pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada
warunkom opisanym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU, bowiem zakłada
powierzchnię zabudowy przekraczającą wyznaczone w projekcie 4.500 m
2
o 500 m
2
, a w
pianie miejscowym dopuszczalną powierzchnię zabudowy (15% powierzchni działki)
w wysokości 4.559,89 m
2
o 440 m
2
, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie
spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
2. art. 122 ust 1 i 2 Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU w zw. z § 9 ust.
1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w pkt III.4 i pkt A.2 PFU, bowiem nie zapewnia czytelności i strefowania funkcji,
a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu, tj. zespołu
sal koncertowych, domu studenta, administracji i dydaktyki, jednocześnie komplikując
możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcje, a zatem jako najlepsza została wybrana
praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
3. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.6.1.3 PFU w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.6.1.3 PFU,
bowiem nie przewiduje baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
4. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.5.4 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-
kameralnej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
5. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną i w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.7.3 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo -
organowej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
6. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.l.10.2 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem nie
spełnia wymogów wysokościowych dotyczących pomieszczeń prób indywidualnych,
w których wymagana wysokość wynosi 4 m wobec zaproponowanych 3,25 m, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
7. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 70 i § 244 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (t.j. Dz.U.2015.1422), zwanego dalej: „Rozporządzeniem” w zw. z § 9 ust.
1 pkt. 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w § 70 Rozporządzenia, bowiem przewiduje nachylenie pochylni związanych
z budynkiem ponad dopuszczalne sześć punktów procentowych, a zatem jako najlepsza
została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów
projektu i przepisów techniczno-budowlanych,
8. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 238 Rozporządzenia w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS
3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w § 238
Rozporządzenia, bowiem przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch, a zatem
jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu i przepisów techniczno-budowlanych. W związku z czym wnosił o:
1. nakazanie unieważnienia czynności Zamawiającego z 23.05.2016 r. - rozstrzygnięcia
i ogłoszenia wyników konkursu, nakazanie powtórzenia czynności rozstrzygnięcia w/w
konkursu, wyboru projektu (pracy konkursowej) przedstawionego przez Odwołującego,
któremu w rozstrzygnięciu i ogłoszeniu, których unieważnienia żąda Odwołujący, przyznano
II nagrodę, ogłoszenia nowych wyników konkursu i przyznanie Odwołującemu I nagrody,
2. ewentualnie, na wypadek zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego,
o unieważnienie tej umowy,
3. ewentualnie, na wypadek stwierdzenia, że doszło do zawarcia umowy w sprawie
zamówienia publicznego w okolicznościach dopuszczonych w ustawie, o stwierdzenie
naruszenia przepisów ustawy,
4. zasądzenie od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kosztów postępowania
odwoławczego, w tym wpisu oraz uzasadnionych kosztów Odwołującego, w szczególności
kosztów związanych z dojazdem na rozprawę lub posiedzenie oraz wynagrodzenia
pełnomocnika w wysokości 3.600 zł.
Do konkursu zgłoszono 18 prac. Wśród nich znalazły się praca Odwołującego oraz
„PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. 23.05.2016 r. Zamawiający ogłosił wyniki konkursu, w którym
pierwszą nagrodę przyznał „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. (30.000 zł oraz zaproszenie do
negocjacji warunków umowy na szczegółowe opracowanie pracy konkursowej w trybie
zamówienia z wolnej ręki), natomiast drugą nagrodę przyznał Odwołującemu (20.000 zł). Co
istotne, przewodniczący sądu konkursowego wyraził sprzeciw wobec wyboru laureata
pierwszego miejsca wskazując, że uważa go za błędny z punktu widzenia jakości
architektury i jej walorów stylistycznych dla tej funkcji.
W pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU podano charakterystyczne parametry
określające wielkość obiektu, określając maksymalną powierzchnię zabudowy na poziomie
4.500 m
2
. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Praca wybrana jako najlepsza nie
spełnia tego warunku, bowiem zakłada zabudowę na powierzchni terenu 5.000 m
2
, a zatem
o 500 m
2
więcej niż określona w Regulaminie Konkursu i PFU. Co więcej, zgodnie z § 28 ust.
3 pkt 6 uchwały nr LIV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26.03.2014 r. w sprawie
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego
„Bocianowo-Chodkiewicza"
w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098) powierzchnia zabudowy terenu nie może
być większa niż 15% powierzchni działki budowlanej. Z uwagi na to, że działka ma
powierzchnię 30.399 m
2
, dopuszczalna powierzchnia zabudowy wynosi maksymalnie
4.559,89 m
2
, tymczasem zwycięski projekt przekracza tę powierzchnię o 440 m
2
, co nie
powinno mieć miejsca, bowiem uczestnik zobowiązany jest na podstawie pkt III.l Regulaminu
Konkursu do przestrzegania zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace
konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust.
2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac
konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy
rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy
konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt III.4
Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU, tymczasem praca konkursowa Odwołującego spełniała
te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby
do wyboru pracy Odwołującego.
W pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU określono ogólne założenia
projektowe, zgodnie z którymi budynek powinien stanowić spójny organizm, natomiast jego
poszczególne części wmuszą posiadać możliwość niezależnego funkcjonowania w taki
sposób, by zapewnić czytelność i strefowanie funkcji. Praca wybrana jako najlepsza nie
spełnia tych wymagań, ponieważ sale gimnastyczna i baletowa wraz z pokojami do ćwiczeń
została zlokalizowana w piwnicy w sąsiedztwie zaplecza sal koncertowych, a na balkony tych
sal prowadzą schody służące do obsługi części dydaktycznej oraz akademika. Powyższe
stanowi o braku czytelności i strefowania funkcji, komplikując użytkowanie budynku z uwagi
na przemieszanie funkcji. Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu
o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga
konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy
stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem
dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych
w ogłoszeniu, w tym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU, tymczasem praca
konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria (podział funkcji w projekcie Odwołującego
jest jednoznaczny), co uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp
Zgodnie z pkt A.6.1.3 PFU foyer (kuluary) przewiduje się następujące funkcje
uzupełniające: bar z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, blok sanitariatów,
szatnie. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno- budowlanych. Zwycięski projekt nie zawiera w foyer
(kuluarach) baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami. Nawet jeżeli uznać, że
zwycięzca traktuje przestrzeń pod wspartą na słupach wyższą częścią budynku jako bar, to
powierzchnia ta przekracza dozwoloną przez miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego, Regulamin Konkursu i PFU powierzchnię zabudowy. Mając na uwadze art.
122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie
z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie
z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych
najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs
w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy
z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A.6.1.3 PFU, tymczasem
praca konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria (w projekcie bar oznaczono jako
kawiarnia), co uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp
Pkt A. 1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowi, że w bezpośrednim sąsiedztwie sali koncertowo- kameralnej powinny
znajdować się w szczególności następujące pomieszczenia: reżyserka dźwięku,
pomieszczenie do realizacji oświetlenia, projekcji filmowych i realizacji dźwięku w czasie
projekcji, podręczny magazyn dla ekipy obsługującej technikę sceniczną, trzy garderoby
z toaletami dla muzyków i solistów, pomieszczenie dla inspicjenta. § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Załącznika stanowi, że prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-
użytkowych i trafności przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu,
a zatem również pod kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew
powyższym wymaganiom Zwycięska praca przewiduje usytuowanie reżyserki poza
bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-kameralnej. Mając na uwadze art. 122 ust. 1
Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A. 1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe
przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
Pkt A. 1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowi, że w bezpośrednim sąsiedztwie sali koncertowo- organowej powinny
znajdować się w szczególności następujące pomieszczenia: reżysernia dźwięku, dwie
garderoby z toaletami dla solistów. § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Załącznika stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych*,
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew powyższym wymaganiom
Zwycięska praca przewiduje usytuowanie reżyserni poza bezpośrednim sąsiedztwem sali
koncertowo-organowej. Mając na uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu
o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga
konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy
stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem
dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych
w ogłoszeniu, w tym w pkt A.l.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego
wraz z technika sceniczną, tymczasem praca konkursowa Odwołującego spełniała te kryteria
(w projekcie Odwołującego reżysernia przylega do sali koncertowo - organowej), co
uzasadnia wniosek, że konkurs przeprowadzono z naruszeniem Pzp.
Pkt A. 1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz
z technika sceniczną stanowi, że sale do prób indywidualnym powinny mieć przynajmniej 4
m wysokości. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą
oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych
rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod kątem
przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. Wbrew powyższym wymaganiom
Zwycięska praca przewiduje sale do prób indywidualnych o wysokości 3,25 m. Mając na
uwadze art. 122 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe
zgodnie z kryteriami określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp,
zgodnie z którym sąd konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac
konkursowych najlepszą pracę konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy
rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy
konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów określonych w ogłoszeniu, w tym w pkt A.
1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną,
co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie konkursu doprowadziłoby do wyboru
pracy Odwołującego. § 70 Rozporządzenia określa maksymalne nachylenie pochylni
związanych z budynkiem. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego stanowi, że
prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań funkcjonalno-użytkowych i trafności
przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych projektu, a zatem również pod
kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych. W przypadku zwycięskiej pracy
maksymalne nachylenie pochylni winno wynosić maksymalnie 6%, bowiem jest to pochylnia
na zewnątrz budynku bez przekrycia dla ruchu pieszego i dla osób niepełnosprawnych
poruszających się przy użyciu wózka inwalidzkiego o wysokości ponad 0,5 m, z tym że
pochylnie o długości ponad 9 m powinny być podzielone na krótsze odcinki przy
zastosowaniu spoczników o długości co najmniej 1,4 m, tymczasem z projektu wynika, że
nachylenie pochylni przekracza sześć punktów procentowych. Mając na uwadze art. 122 ust.
1 Pzp, zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w § 70 Rozporządzenia, tymczasem praca konkursowa
Odwołującego spełniała te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie
konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
§ 238 Rozporządzenia stanowi, że pomieszczenie powinno mieć co najmniej dwa
wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co najmniej 5 m. § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu
Sądu Konkursowego stanowi, że prace będą oceniane pod kątem trafności rozwiązań
funkcjonalno-użytkowych i trafności przyjętych rozwiązań architektonicznych i materiałowych
projektu, a zatem również pod kątem przestrzegania przepisów techniczno-budowlanych.
Zwycięski projekt odpowiada warunkom opisanym w § 238 Rozporządzenia, bowiem
przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch. Mając na uwadze art. 122 ust 1 Pzp,
zgodnie z którym sąd konkursowy ocenia prace konkursowe zgodnie z kryteriami
określonymi w ogłoszeniu o konkursie, a także art. 122 ust. 2 Pzp, zgodnie z którym sąd
konkursowy rozstrzyga konkurs, wybierając spośród prac konkursowych najlepszą pracę
konkursową, należy stwierdzić, że sąd konkursowy rozstrzygnął konkurs w sposób sprzeczny
z ustawą, albowiem dokonał oceny pracy konkursowej zwycięzcy z pominięciem kryteriów
określonych w ogłoszeniu, w tym w § 238 Rozporządzenia, tymczasem praca konkursowa
Odwołującego spełniała te kryteria, co uzasadnia wniosek, że prawidłowe przeprowadzenie
konkursu doprowadziłoby do wyboru pracy Odwołującego.
Zamawiający w dniu 06.06.2016 r. wezwał (e-mailem) w trybie art. 185 ust.1 Pzp
uczestników postępowania przetargowego do wzięcia udziału w postępowaniu
odwoławczym.
W dniu 08.06.2016 r. (wpływ bezpośredni do Prezesa KIO) „PLUS 3-Architekci” Sp.
z o.o. zgłosiła przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Kopia zgłoszenia została przekazana Zamawiającemu oraz Odwołującemu.
Odnośnie zarzut 1. Powierzchnia zabudowy w projekcie konkursowym liczona jest
zgodnie z obowiązującą normą PN-ISO 9836. Ocena prawidłowości obliczeń, oraz ich
zgodności z zapisami Miejscowego Planu Zagospodarowania „Bocianowo - Chodkiewicza"
(UCHWAŁA Nr UV/1177/14 RADY MIASTA BYDGOSZCZY z dnia 26 marca 2014 r.) nastąpi
na etapie wniosku o pozwolenie na budowę, wówczas projekt nowej siedziby Akademii
Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego będzie można uznać za skończony pod względem
wszelkich
parametrów:
zabudowy,
kubatury,
czy
intensywności.
Podkreślił,
iż
w postępowaniu konkursowym wybierano koncepcję, a nie projekt budowlano -wykonawczy.
Koncepcja podlegała będzie zmianom i korektom według wytycznych Zamawiającego, stąd
nie można jej oceniać, jak dokumentacji budowlano-wykonawczej. Zwracamy ponadto
uwagę, że na etapie konkursu wiele parametrów zostało określone orientacyjnie, co wydaje
się słuszne przy obiekcie i działce tej wielkości. Przykładowo uwzględnienie domu
studenckiego należało ująć jako opcjonalne, co wskazuje, że Zamawiający zakłada
możliwość korekty programu - funkcjonalnego na kolejnych etapach projektowania obiektu,
a co za tym idzie parametrów zabudowy. Informacja dotycząca opcjonalności akademika
była zawarta w wytycznych do konkursu, oraz wszelkie wątpliwości na ten temat rozwiano
w odpowiedziach na pytania, udzielonych zgodnie z Regulaminem Konkursu.
Odnośnie zarzutu 2. Nasza praca (koncepcja, której przyznano Nagrodę nr I) zakłada
bardzo i czytelne strefowanie funkcji, w szczególności poprzez rozdział poszczególnych
bloków funkcjonalnych na odrębne kondygnacje, oraz zapewnienie odrębnych pionów
komunikacyjnych i wejść. Zostało to naszym zdaniem trafnie dostrzeżone i docenione przez
Sąd Konkursowy w sentencji rozstrzygnięcia. Zwrócił uwagę, że akademik umieszczony na
dwóch ostatnich kondygnacjach został wyposażony w niezależną windę i klatkę schodową
oraz hall na parterze, z niezależnym wejściem z zewnątrz. Inne elementy komunikacji
pionowej pełnią funkcję dodatkową lub ewakuacyjną i będą odpowiednio zaprogramowane
w systemie kontroli dostępu. Część administracyjna również posiada niezależne wejście
z zewnątrz oraz komunikację pionową, na potrzeby tej tylko funkcji. W rozumieniu autorów
opracowania koncepcji, intencją Zamawiającego było uzyskanie obiektu, w którym
poszczególne strefy funkcjonalne są ze sobą logicznie powiązane i uporządkowane, a nie
stanowią niezależne strefy i jak np. oddzielne budynki.
Odnośnie zarzutu 3. Z foyer dostępna jest bezpośrednio sala restauracyjna z barem.
Ponadto, nasz Projektant założył, że restauracja będzie dysponować również barem
mobilnym, który może być wykorzystywany w różnych lokalizacjach jak foyer główne, ogród
czy taras restauracji (tak zostało to pokazane na rzucie parteru pracy konkursowej).
Rozwiązanie to, naszym zdaniem, spełnia oczekiwania Zamawiającego, jak również
poprawia elastyczności funkcjonowania tego elementu, bez konieczności budowania
kolejnego zaplecza gastronomicznego.
Odnośnie zarzutu 4. Reżyserka sali koncertowo-kameralnej została zlokalizowana
bezpośrednio pod tylną częścią, na poziomie -1. Lokalizacja ta zapewnia bardzo korzystne
warunki dla rozprowadzenia kabli techniki elektro-akustycznej pomiędzy salą a reżyserką.
Nasz Projektant zakłada, że kontakt będzie zrealizowany jako łącze audio-video, co jest
rozwiązaniem wręcz preferowanym przez wielu reżyserów dźwięku. Ponadto, zwracamy
uwagę, że dzięki temu rozwiązaniu reżyserka ta mogła znaleźć się na poziomie -1, gdzie
również zostało zlokalizowane całe skrzydło innych pomieszczeń bloku reżyserii dźwięku. Ta
bliskość funkcjonalna jest bezsprzecznie atutem zwłaszcza, że jak opisano to
w materiałach konkursowych, reżyserki są również pomieszczeniami dydaktycznymi
Wydziału Reżyserii Dźwięku. W jego ocenie, Sąd Konkursowy, mając w swoim składzie
eksperta w dziedzinie reżyserii dźwięku, jak i Pedagoga Uczelni niewątpliwie dysponował
bardzo fachową oceną tego rozwiązania.
Odnośnie zarzutu 5. Zarzut sformułowany w pkt. 5 Odwołania należy uznać za
bezzasadny. Reżyserka sali koncertowej organowej została zlokalizowana bezpośrednio pod
salą, na poziomie -1. Uzasadnienie jak w pkt. 4.
Odnośnie zarzutu 6. Stwierdził, jakoby wysokość sal dydaktyki muzycznej została
w pracy zwycięskiej określona jako 3,25m. Zgodnie z warunkami konkursu zostały
przedstawione, dwa przekroje w skali 1:250, które na tym etapie określają wstępne i ogólne
założenia wysokościowe, a pokazują wysokości głównie w dwóch najważniejszych salach
koncertowych w obiekcie - t.j. sali koncertowej symfonicznej i sali koncertowej teatralno-
operowej. Wymiar ten występuje na detalu elewacji w skali 1:25, co jednak nie może być
uznane za regułę. Rysunek ten pokazuje zasadę kształtowania elewacji, detal jej
wykończenia, a nie wysokości wszystkich sal dydaktycznych. Ponadto należy stwierdzić, iż
program sal dydaktycznych Uczelni jest tak rozbudowany i różnorodny, że z pewnością będą
to musiały być sale o różnych wysokościach, z uwzględnieniem szczegółowych opracowań
akustycznych dla tych sal na kolejnych etapach przygotowania dokumentacji projektowej.
Znaczna część sal dydaktyki muzycznej została zlokalizowana na kondygnacjach (+3 ) i (+4)
przykrytych dachem skośnym, gdzie możliwa do uzyskania będzie również wysokość
znacznie wyższa aniżeli 4m.
Odnośnie zarzutu 7. Skarżący nie określił jaką pochylnię ma na myśli formułując
zarzut. Jedyna pochylnia zawarta w koncepcji naszej - zwycięskiej pracy konkursowej - to
pochylnia zjazdowa do garażu podziemnego i strefy dostaw. Jest to pochylnia przeznaczona
tylko dla ruchu samochodów i nie ma żadnej potrzeby funkcjonalnej ani ewakuacyjnej, żeby
dostosowywać ją dla potrzeb pieszych. Pochylnia ta spełnia wymagania stawiane
w Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690),
wraz z późniejszymi zmianami
i jako pochylnia niezadaszona została rozliczona z 15%
spadkiem.
Odnośnie zarzutu 8. Skarżący nie określił, dla której z sal, jego zdaniem, powinny
zostać zaprojektowane dwa wyjścia ewakuacyjne. Zdaniem naszego Projektanta w pracy
konkursowej nie ma takiej sali, dla której wymagana ilość wyjść ewakuacyjnych jest za mała.
Możemy jedynie domniemywać, że Skarżący miał na myśli, albo salę audytorium
uczelnianego, gdzie na poziomie (+4) znajduje się jedno wyjście, ale drugie wyjście
ewakuacyjne zostało zaprojektowane na poziomie (+5), albo salę kameralną, gdzie
wprawdzie na foyer zastosowano jedno wyjście, natomiast po stronie sali zapewniono dwa
wyjścia ewakuacyjne, odsunięte od siebie o min. 5 m (przedsionek jest już traktowany jak
droga ewakuacyjna).
Reasumując w ocenie naszej pracowni - uczestnika konkursu, któremu przyznano,
decyzją Zamawiającego (na podstawie oceny Sądu Konkursowego) I nagrodę
-
przedstawione przez Odwołującego zarzuty są bezzasadne, co wykazano powyżej. Często
wskazują one na nieprawidłowe odczytanie koncepcji (być może z braku dostępu do pełnego
opracowania konkursowego), a ich charakter uważamy za nieprawdziwy i nieadekwatny do
poziomu szczegółowości określonego w Regulaminie Konkursu na etapie oceny prac
konkursowych tak rozbudowanego obiektu architektonicznego. Wnosił o utrzymanie w mocy
decyzji Zamawiającego o wyborze naszej koncepcji (przyznaniu nam nagrody nr I) oraz
o oddalenie odwołania Odwołującego jako całkowicie bezzasadnego i zawierającego
w swojej treści zarzuty niezgodne z wymaganiami Regulaminu Konkursu..
Do otwarcia posiedzenia Zamawiający wobec wniesienia odwołanie do Prezesa KIO
nie wniósł na piśmie, w trybie art. 186 ust. 1 Pzp, odpowiedzi na odwołanie.
Skład
orzekający
Krajowej
Izby
Odwoławczej
po
zapoznaniu
się
z
przedstawionymi
poniżej
dowodami,
po
wysłuchaniu
oświadczeń,
jak
i stanowisk stron oraz Przystępującego złożonych ustnie do protokołu w toku
rozprawy, ustalił i zważył, co następuje.
Skład orzekający Izby ustalił że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 Pzp, a Wykonawca
wnoszący odwołanie posiadał interes w rozumieniu art. 179 ust. 1 Pzp, uprawniający do jego
złożenia. Odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia, kwalifikowany możliwością
poniesienia szkody w przypadku zarzutów dotyczących pracy Przystępującego
sklasyfikowanej wyżej niż praca Odwołującego, ponieważ w świetle postanowień
Regulaminu Konkursu nie można wykluczyć, że sąd konkursowy, po uwzględnieniu tych
zarzutów i uwzględnieniu odwołania przez Izbę i w konsekwencji unieważnieniu czynności
zatwierdzenia rozstrzygnięcia konkursu, przyznałaby pracy Odwołującego I miejsce
i zarekomendowałby pracę Odwołującego do realizacji. W tym zakresie Izba oparła swoje
stanowisko w tym zakresie na wyroku KIO z 31.10.2013 r., sygn. akt: KIO 2427/13 oraz
wcześniejszym wyroku KIO z 15.02.2011 r., sygn. akt: KIO 211/11.
W ocenie Izby, czynność unieważnienia wyboru pracy konkursowej Przystępującego -
wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o. - nie prowadzi do konieczności unieważnienia
konkursu, gdyż istnieje możliwość wyłonienia następnej najlepszej pod względem
merytorycznym pracy konkursowej bez przeprowadzania powtórnej oceny pozostałych prac
konkursowych, która jest wykluczona z uwagi dokonaną już identyfikację autorów tych prac.
Z kart ocen wynika nadto, iż praca konkursowa Odwołującego spełnia wszystkie wymagania
odnośnie zawartości merytorycznej. Po obligatoryjnym unieważnieniu wyboru pracy
Przystępującego - wykonawcy „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., możliwe jest zatem dokonanie
wyboru pracy Odwołującego w celu pomyślnego zakończenia konkursu.
Dodatkowo podnosząc, że okolicznością która ostatecznie przeważyła za uznaniem
interesu Odwołującego - był fakt, że postanowienia Regulaminu Konkursu nie zawierają, jak
ma to często miejsce, postanowienia uprawniającego Sąd Konkursowy do nie przyznawania
I nagrody /Cz. II pkt 2 lit. a Regulaminu Konkursu – względem nagród pieniężnych -
stwierdza jedynie, że: „Sąd konkursowy, (…) nie jest zobowiązany do przyznania wszystkich
przewidzianych wyżej nagród”/. Jednocześnie, Izba wskazuje, że w Regulaminie Konkursu
w Cz. II pkt 2 lit. b – względem zaproszenia do negocjacji warunków umowy na szczegółowe
opracowanie pracy konkursowej w trybie zamówienia z wolnej ręki - stoi, że: „W przypadku
niewybrania jednej najlepszej pracy lub niepowodzenia negocjacji warunków umowy na
szczegółowe opracowanie z autorem najlepszej pracy w terminie 2 miesięcy od dnia
publikacji rozstrzygnięcia konkursu z przyczyn lezących po stronie autora najlepszej pracy
konkursowej Zamawiający przewiduje dodatkowe nagrody. W przypadku opisanym wyżej
Zamawiający może podjąć negocjacje z autorami kolejnych nagrodzonych prac, zgodnie
z kolejnością przyznanych nagród”.
Wynika wiec z ostatniego zdania, że sam Sąd Konkursowy przewiduje dodatkowe
nagrody i negocjacje z autorem kolejnej nagrodzonej pracy. W tym zakresie Cz. II pkt 2 lit. a
Regulaminu Konkursu nie ma też wyraźnego zastrzeżenia o możliwości nie przyznania
I nagrody. Należy podkreślić, że w zakresie kwestii interesu istnieje spór. Istnieją bowiem
orzeczenia sądów okręgowych – wyrok SO w Lublinie z 17.11.2005 r., sygn. akt: II Ca
663/09 oraz wyrok SO w Lublinie z 26.11.2009 r., sygn. akt: IX Ga 233/09 stwierdzające, że
dokonanie badania i oceny prac przez sąd konkursowy jest czynnością jednorazową, gdyż
po niej następuje identyfikacja prac. Podobnie wyrok KIO z 02.02.2009 r., sygn. akt:
KIO/UZP 90/09, czy też wyrok KIO z 08.11.2011 r., sygn. akt: KIO 2293/11, choć istniały tam
różnice w regulaminie m.in. nie było możliwości zmiany składu sądu konkursowego. Z kolei
przedstawiciele doktryny oponują przed klasycznym rozumienie interesu w procedurze
konkursowej - Ewa Wiktorowska, Buduj z Głową - BzG 2/2007, Zamówienia publiczne -
http://www.bzg.pl/node/443
: „Konkursu nie można traktować analogicznie jak postępowania
o zamówienie publiczne. Nie można również bezpośrednio przenosić interpretacji interesu
prawnego z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego na grunt konkursu.
Wykonawca nie może bowiem w konkursie skutecznie domagać się zmiany oceny jego pracy
dokonanej przez sąd konkursowy.”.
Skład orzekający Izby, działając zgodnie z art. 190 ust. 7 Pzp dopuścił w niniejszej
sprawie dowód z: dokumentacji postępowania konkursowego przekazanej przez
Zamawiającego do akt sprawy w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym
w szczególności postanowień Regulaminu Konkursu, w tym także Programu funkcjonalno-
użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu Konkursu (PFU), Regulaminu Sądu
Konkursowego stanowiącego zał. nr 2 do Regulaminu Konkursu (Regulamin Sądu
Konkursowego), PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika
sceniczną stanowiącego zał. nr 2 do PFU, uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy
z 26 marca 2014 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
„Bocianowo-Chodkiewicza" w Bydgoszczy (Dz.Urz.Woj.Kuj.-Pom.2014.1098), jak i pracy
konkursowej Przystępującego (oryginał przedłożony przez Zamawiającego na czas wydania
orzeczenia i sporządzenia uzasadnienia) wraz z częścią opisową, tabelaryczną oraz
graficzną /5-planszami/. Nadto, dowód z protokołów z obrad Sądu Konkursowego z dnia
02.12.2015 r., z dnia 05.02.2016 r., z dnia 29.04.2016 r., z dnia 22.05.2016 r., z dnia
23.05.2016 r. Dodatkowo, Izba dopuściła jako dowód opracowanie przygotowane na zlecenie
Zamawiającego (oryginał przedłożony przez Zamawiającego na czas wydania orzeczenia
i sporządzenia uzasadnienia): „Analiza zgodności prac konkursowych złożonych na
konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul.
Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno -
Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez
Studio Akustyczne K A. K. .
Izba dopuściła jako dowód również zdjęcie fragmentu trzeciej planszy pracy
projektowej Przystępującego złożone przez Odwołującego na rozprawie – Przystępujący
potwierdził, iż jest to zdjęcie z jego pracy konkursowej. Dopuszczono również załącznik do
pisma procesowego Przystępującego złożonego na posiedzeniu (a-mail z 13.06.2016 r.).
Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę
także odwołanie, przystąpienie, odpowiedz na odwołanie złożoną na posiedzeniu przez
Zamawiającego oraz pismo procesowe Przystępującego złożone także na posiedzeniu,
stanowiska i oświadczenia stron oraz Przystępującego złożone ustnie do protokołu.
Odnosząc się do podniesionych w treści odwołania zarzutów stwierdzić należy, że
odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
[Zarzuty Odwołującego zawarte w odwołaniu]
1. art. 122 ust. 1 i 2
Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu w zw. z pkt A.3 PFU w zw.
z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminu Sądu Konkursowego w zw. z pkt III.l Regulaminu Konkursu
i § 28 ust. 3 pkt 6 uchwały nr UV/1177/14 Rady Miasta Bydgoszczy z 26 marca 2014 r.
poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy
praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.3 PFU,
bowiem zakłada powierzchnię zabudowy przekraczającą wyznaczone w projekcie 4.500 m
2
o 500 m
2
, a w pianie miejscowym dopuszczalną powierzchnię zabudowy (15% powierzchni
działki) w wysokości 4.559,89 m
2
o 440 m
2
, a zatem jako najlepsza została wybrana praca,
która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
2. art. 122 ust 1 i 2 Pzp w zw. z pkt III.4 Regulaminu Konkursu i pkt A.2 PFU w zw. z § 9 ust.
1 pkt 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w pkt III.4 i pkt A.2 PFU, bowiem nie zapewnia czytelności i strefowania funkcji,
a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu, tj. zespołu
sal koncertowych, domu studenta, administracji i dydaktyki, jednocześnie komplikując
możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcje, a zatem jako najlepsza została wybrana
praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów projektu,
3. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.6.1.3 PFU w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.6.1.3 PFU,
bowiem nie przewiduje baru z zapleczem i strefą konsumpcyjną ze stolikami, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
4. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.5.4 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.5.4 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo-
kameralnej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
5. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.7.3 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną i w zw. z § 9 ust. 1 pkt 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.1.7.3 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem
przewiduje usytuowanie reżyserki poza bezpośrednim sąsiedztwem sali koncertowo -
organowej, a zatem jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych
wymogów w zakresie parametrów projektu,
6. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z pkt A.1.10.2 PFU do Projektu akustyki i systemu
elektroakustycznego wraz z technika sceniczną w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3 Regulaminem
Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS 3-Architekci”
Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w pkt A.l.10.2 PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, bowiem nie
spełnia wymogów wysokościowych dotyczących pomieszczeń prób indywidualnych,
w których wymagana wysokość wynosi 4 m wobec zaproponowanych 3,25 m, a zatem jako
najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu,
7. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 70 i § 244 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki
i ich usytuowanie (t.j. Dz.U.2015.1422), zwanego dalej: „Rozporządzeniem” w zw. z § 9 ust.
1 pkt. 1 i 3 Regulaminem Sądu Konkursowego, poprzez wybór jako najlepszej pracy
uczestnika „PLUS 3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom
opisanym w § 70 Rozporządzenia, bowiem przewiduje nachylenie pochylni związanych
z budynkiem ponad dopuszczalne sześć punktów procentowych, a zatem jako najlepsza
została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie parametrów
projektu i przepisów techniczno-budowlanych,
8. art. 122 ust. 1 i 2 Pzp w zw. z § 238 Rozporządzenia w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 1 i 3
Regulaminem Sądu Konkursowego poprzez wybór jako najlepszej pracy uczestnika „PLUS
3-Architekci” Sp. z o.o., podczas gdy praca ta nie odpowiada warunkom opisanym w § 238
Rozporządzenia, bowiem przewiduje jedno wyjście ewakuacyjne zamiast dwóch, a zatem
jako najlepsza została wybrana praca, która nie spełnia podstawowych wymogów w zakresie
parametrów projektu i przepisów techniczno-budowlanych. W związku z czym wnosił o:
Izba dokonała następujących ustaleń odnośnie przedmiotowego odwołania:
W tym zakresie, Izba przywołuje postanowienia Regulaminu Konkursu w tym także
Programu funkcjonalno-użytkowego, stanowiącego zał. nr 1 do Regulaminu Konkursu (PFU),
Regulaminu Sądu Konkursowego stanowiącego zał. nr 2 do Regulaminu Konkursu
(Regulamin Sądu Konkursowego), PFU do Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego
wraz z technika sceniczną stanowiącego zał. nr 2 do PFU, odpowiedzi na pytania
z 22.02.2016 r., 29.02.2016 r., 06.03.2016 r., pracy konkursowej Przystępującego wraz
z częścią opisową, tabelaryczną oraz graficzną /5-planszami/. Nadto, protokoły z obrad Sądu
Konkursowego z dnia 02.12.2015 r., z dnia 05.02.2016 r., z dnia 29.04.2016 r., z dnia
22.05.2016 r. oraz z dnia 23.05.2016 r. Dodatkowo, Izba przywołuje opracowanie
przygotowane na zlecenie Zamawiającego: „Analiza zgodności prac konkursowych
złożonych na konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-
architektonicznej obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy
przy ul. Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie
Funkcjonalno - Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki
scenicznej” przez Studio Akustyczne K A. K. . W pozostałym zakresie, ustalenia
szczegółowe Izby zostaną przywołane przy rozpatrywaniu stosownego zarzutu w dalszej
części.
Biorąc pod uwagę ustalenia i stan rzeczy ustalony w toku postępowania (art. 191
ust.1 Pzp), Izba stwierdziła co następuje.
Odnośnie zarzutu pierwszego. W tym zakresie Izba, podnosi przed wszystkim, że
ciężar dowodu spoczywa po stronie Odwołującego, czemu niniejszy Wykonawca nie
sprostał. Na rozprawie bowiem, padło wiele oświadczeń i twierdzeń ze strony Odwołującego
w zakresie przedmiotowego zarzutu, jednakże nie przedstawiono nawet wyliczeń
uprawdopodabniających te twierdzenia. Izba zauważa, że członkowie Sądu Konkursowego
w przedmiotowym zakresie mają wiedzę fachową, z tej przyczyny, chcąc podważyć
rzetelność stanowiska Sądu Konkursowego, Odwołujący winien przedstawić, coś więcej niż
tylko same twierdzenia, bazujące na ogólnodostępnych planszach wystawionych w siedzibie
Zamawiającego i ogólniedostępnych danych tam zawartych, będących podstawą
przeprowadzonych manualnie obliczeń z uwzględnieniem skali graficznej, a następnej
zweryfikowanej w konturze po skali, jak stwierdził na rozprawie Odwołujący. Takie wyliczenia
nie zostały jednakże przedłożone. W konsekwencji Izba nie mogła w żaden sposób ich
zweryfikować. Nadto, nie zapoznał się Odwołujący ani z częścią opisową, ani częścią
graficzna pracy konkursowej Przystępującego. To po stronie Odwołującego spoczywa ciężar
dowodu zgodnie z jego rozłożeniem, wynikającym z tego, że Odwołujący jest podmiotem
twierdzącym i podważającym określony stan rzeczy. Postępowanie przed Izbą ma charakter
kontraktydoryjny i nie jest rolą składu orzekającego Izby zastępowanie w tym zakresie
Odwołującego. Ewentualne wyliczenia zostałyby poddane weryfikacji pozwoliły odnieść się
do stanowiska sędziego referenta i Sądu Konkursowego: „Sędzia Referent przedstawiła
analizy wszystkich nadesłanych prac konkursowych oraz wyniki ekspertyzy (…) Wszystkie
oceniane prace spełniały wymagania Regulaminu Konkursu (…) Sędzia Referent
przedstawiła analizę wybranych pięciu prac (…)” /protokół z posiedzenia Sądu
konkursowego z 22.05.2016 r. – str. 2 i 3 (nieponumerowane)/ i Zamawiającego
z odpowiedzi na odwołanie oraz rozprawy, że „Koncepcja wybrana jako najlepsza zakłada
zabudowę na powierzchni a zatem w części naziemnej odpowiadającą wymaganiom
Zamawiającego”. Izba dostrzegła pojawiające się w toku postępowania konkursowego
pytania i odpowiedzi z 06.03.2016 r. nr 3 i 8 i wynikające z nich wątpliwości, jednakże nie
zmienia, to ciężaru dowodowego spoczywającego na Odwołującego w zakresie wskazanym
powyżej. Należy także zauważyć, że Przystępujący przedłożył w ramach swojej pracy
konkursowej w części tabelarycznej – tabele zestawienia powierzchni (zał. nr 5) –
zawierającą stosowne dane w tym zakresie, gdzie wprost podaje się, że powierzchnia
zabudowy wynosi 4500 m
2
, w konsekwencji Odwołujący winien udowodnić zasadność
swoich twierdzeń, a nie ograniczyć się do samych twierdzeń. Z tej przyczyny, Izba uznała
zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu drugiego. Przedmiotowy zarzut skupiał się na nie zapewnieniu,
w ocenie Odwołującego, w pracy konkursowej Przystępującego, czytelności i strefowania
funkcji, a także możliwości niezależnego funkcjonowania poszczególnych części obiektu,
komplikując możliwość ich użytkowania oraz mieszając funkcję. W ocenie Izby, niniejszy
zarzut stanowi wyraz tylko i wyłącznie ocennego charakteru tych cech koncepcji, albowiem
niewątpliwie zakwestionowane przez Odwołującego cechy koncepcji Przystępującego
zostały przez Sąd Konkursowy uznane za wymagające – w sensie pozytywnym,
podkreślenia (czemu dał wyraz w uzasadnieniu wyboru pracy konkursowej). Inaczej mówiąc
były one jedną z podstaw wyboru tej pracy jako zwycięskiej przez Sąd Konkursowy.
Zasadnie bowiem z planszy nr 2 wynikają poszczególne strefy funkcjonalne budynku
w ramach odrębnych kondygnacji oraz zapewnienie odrębnych pionów komunikacyjnych
i wejścia dotyczy to części administracyjnej i akademika. Odwołujący, na rozprawie, de facto
stwierdził, że jego zarzut wynika z tego, iż w ramach koncepcji Przystępującego, nastąpi
wymieszanie studentów i innych osób które będą korzystać z sal koncertowych. Wydaje się,że stanowisko Zamawiającego, że Odwołujący nie dostrzega, faktu, iż studenci także będą
musieli korzystać z sal koncertowych, z uwagi na konieczność zaliczeń oraz wykonywania
określonych utworów na sali koncertowej jest uzasadnione główną funkcją obiektu, czyli
funkcją dydaktyczną. Inaczej mówiąc takie przenikanie, w którym Odwołujący widzi wadę jest
jej zaletą. Uzasadnienie zarzutu wskazuje na to, że de facto swój sposób strefowania funkcji
stara się Odwołujący narzucić jako obowiązujący także w stosunku do koncepcji
Przystępującego. W ocenie Izby, jest to jego autorska interpretacja pomijająca okoliczności
wynikające chociażby z pkt 6.1, 6.1.1 PFU, czy też pkt 6.1 PFU do Projektu akustyki
i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną, że sala koncertowa będzie służyć
różnym funkcją i pewnego rodzaju przenikanie było zakładane. Po prostu Przystępujący,
zastosował się do treści różnych warunków konkursu, znajdując rozwiązanie mające je
pogodzić. Z tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu trzeciego. W pierwszej kolejności, stwierdzając, że brak jest
jednoznacznych podstaw do uznania, że bar miał mieć charakter oddzielny względem sali
restauracyjnej (w tym zakresie pkt 6.1.3 oraz pkt 6.2 PFU nie są jednoznaczne). Izba nadto
dostrzegła, tak jak podnosił Przystępujący na rozprawie, w ramach strefy gastronomicznej, iż
mamy do czynienia z salą restauracyjną z barem na tarasie. (plansza nr 3 – kondygnacja
+1). Z tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu czwartego i piątego, czyli braku reżyserki poza bezpośrednim
sąsiedztwem sali koncertowo-kameralnej, czy też analogicznie reżyserki poza bezpośrednim
sąsiedztwem sali koncertowo-organowej, Izba uznała w/w zarzuty za podlegające
uwzględnieniu. Istota sporu sprowadza się do tego, czy dopuszczalne było zaproponowanie
takiego bezpośredniego sąsiedztwa z salą koncertowo-kameralną, czy też analogicznie
bezpośredniego sąsiedztwa z salą koncertowo-organową, jak uczynił to Przystępujący, tzn.
nie jest to sąsiedztwo horyzontalne, lecz poprzez strop /plansza nr 1, rzut kondygnacji
poziom -1/, bez okna, jak stwierdził Przystępujący w przystąpieniu oraz na rozprawie, kontakt
z salami byłby zachowany poprzez łącze audio-video, co jest preferowane przez wielu
reżyserów dźwięku. W tym zakresie należy w pierwszej kolejności wskazać na odpowiedź na
pytanie 52 – udzieloną pismem z 22.02.2016 r. przez Zamawiającego: „Czy przypisane
poszczególnym salom studia nagrań mogą występować w jednym zespole, w sąsiedztwie
tych sal, czy powinny sąsiadować bezpośrednio z każdą z nich ? ODPOWIEDŹ W celu
zachowania kontaktu wzrokowego z poszczególnymi salami oraz pełnienia podwójnej funkcji
przez pomieszczenia Reżyserni (jako pomieszczenia kontrolne do obsługi nagłośnienia
wydarzeń artystycznych i rejestracji wielokanałowej), każda z Reżyserni powinna sąsiadować
z przypisana do niej salą koncertową.”. Izba wskazuję, że w udzielonej odpowiedzi wyraźnie
wskazano, że owe sąsiedztwo jest konieczne z uwagi na cel, tj. zachowanie kontaktu
wzrokowego z poszczególnymi salami. Brak okna /wymóg z pkt A. 9.3 PFU do Projektu
akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną – str. 33/ – czy to
w ramach sąsiedztwa horyzontalnego, czy też sąsiedztwa poprzez strop czyni niemożliwym
zachowania kontaktu wzrokowego. Z całą pewnością takim kontaktem wzrokowym nie byłby
kontakt za pomocą łączy audio – video. Izba wskazuje, że do takich wniosków doszła
analizując nie tylko przywołaną odpowiedź, ale wynik ekspertyzy akustycznej wykonanej na
zlecenie Zamawiającego – opracowanie: „Analiza zgodności prac konkursowych złożonych
na konkursie architektonicznym na opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej
obiektu Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul.
Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno -
Użytkowym dotyczącym, akustyki, elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez
Studio Akustyczne K A. K. . W jej ramach w zakresie analizy dotyczącej – pracy konkursowej
Przystępującego - w pkt 5.3.1/5.3.2 /odnośnie sali koncertowo-kameralnej/, zaś w pkt
11.3.1/11.3.2 /odnośnie sali koncertowo-organowej/ stwierdzono, że brak owego okna w obu
wypadkach - ma charakter błędu krytycznego w ramach pracy konkursowej Przystępującego,
czyli błędu, który nie podlega poprawie w ramach zleconej z wolnej ręki pracy projektowej.
Wynika więc z tego, że w pracy konkursowej Przystępującego mamy do czynienia z takim
sąsiedztwem reżyserki ze stosownymi salami, które jest sprzeczne z
bezwzględnymi warunkami Zamawiającego w tym zakresie oraz udzieloną odpowiedzi nr 52.
Z tych względów Izba uwzględniła ten zarzut, a w konsekwencji całe odwołanie.
Odnośnie zarzutu szóstego. Względem tego zarzutu, Izba oddalając go kierowała się
przede wszystkim tym, że czym innym jest koncepcja, a czym innym projekt. Izba podkreśla,że różnica między koncepcją architektoniczna, a projektem budowlanym jest zasadnicza,
w przeciwnym razie nie byłoby konieczności ich terminologicznego rozróżnienia. Izba
podziela w tym zakresie, definicje wyrażoną w wyroku KIO z 28.03.2013 r., sygn. akt: KIO
572/13: „Koncepcja programowo-przestrzenna jest opracowaniem o charakterze ideowym,
ogólnym w porównaniu do projektu budowlanego. Praca taka stanowi indywidualne
wyobrażenie wykonawcy co do realizacji założeń funkcjonalnych i użytkowych, określonych
przez zamawiającego. Nie jest to projekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa
budowlanego, zatem fakt, iż koncepcja programowo-przestrzenna zawiera pewne
niedokładności w porównaniu do wymagań dotyczących projektu budowlane nie
dyskwalifikuje takiej pracy jako nieodpowiadającej wytycznym programu użytkowego lub
obowiązującym przepisom.” W rezultacie nie ma przeszkód korekty pewnych niedokładności.
Podobnie w wyroku KIO z 12.05.2016 r., sygn. akt: KIO 678/16.
W ocenie Izby, kwestia będąca podstawą zarzutu jest możliwa do poprawienia,
a nawet przekroje i rzuty z planszy nr 2 i 4 na taką możliwość wskazują (zwiększona
wysokość kondygnacji pianistycznych sal skrzydła dydaktycznego – pkt 5 opisu na planszy
4). Naturalnie wymóg wysokości 4 m dla sal ćwiczeń indywidualnych znajduje się w PFU do
Projektu akustyki i systemu elektroakustycznego wraz z technika sceniczną – w pkt 10.2 –
tabela - str. 36. Izba potwierdza, także że znajdują się tam parametry wysokości dla różnego
rodzaju sal. Izba także wskazuje, że w opracowaniu zleconym przez Zamawiającego -
„Analiza zgodności prac konkursowych złożonych na konkursie architektonicznym na
opracowaniekoncepcji urbanistyczno-architektonicznej obiektu Akademii Muzycznej im.
Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy przy ul. Chodkiewicza 9-11 w Bydgoszczy
w wymaganiami określonymi w Programie Funkcjonalno - Użytkowym dotyczącym, akustyki,
elektroakustyki, oświetlenia i techniki scenicznej” przez Studio Akustyczne K A. K. - znajduje
się odnośnik dotyczący sali ćwiczeń indywidualnych – w pkt 13.1, ale zupełnie względem
innego pkt 10.3, str. 37 owego załącznika, czyli dotyczy zupełnie odmiennej kwestii).
Jednakże zgodnie z zakresem przedmiotowego opracowania – dotyczy ono najistotniejszych
wymagań (na wstępie opracowania – pkt 2, str. 2 „nie numerowane”) – stąd należy uznać, że
wobec jego braku w tej analizie – tym bardziej należy uznać, że wymóg dotyczący
zachowania przez sale do ćwiczeń indywidualnych wysokości 4 m – nie ma takiego
charakteru, czyli nie jest błędem krytycznym i może zostać poprawiony na etapie projektu. Z
tej przyczyny, Izba uznała zarzut w tym zakresie za niepotwierdzony.
Odnośnie zarzutu siódmego. W tym zakresie, zarzut jest niezasadny, albowiem
jedyna pochylnia ujęta w koncepcji Przystępującego, to pochylnia zjazdowa do garażu
podziemnego i strefy dostaw (poziom -1 plansza nr 1 oraz - 2 plansza nr 2), która nie
przeznaczona dla ruchu pieszego w konsekwencji obostrzenia wskazane przez
Odwołującego, a wynikające z rozporządzenia z 2002 r. nie mają tutaj zastosowania.
Powyższą okoliczność przyznał de facto na rozprawie sam Odwołujący, w żaden sposób nie
odnosząc się do stanowiska i argumentacji Przystępującego z przystąpienia oraz rozprawy,
przechodząc następnie do formułowania zupełnie nowego zarzutu bazującego na § 256 pkt 3
rozporządzenia z 2002 r. Izba odnosząc się do tej nowej kwestii – uznaje ją za nowy zarzut,
który niepodległa rozpoznaniu z uwagi na art. 192 ust. 7 Pzp. W konsekwencji, w zakresie
zarzutu pierwotnego, uznając, że podlega on oddaleniu.
Odnośnie zarzutu ósmego. W tym zakresie należy zgodzić się, że zarzut ten na
etapie odwołania został sformułowany w sposób nieprecyzyjny, tj. gołosłowny, gdyż nie
określono jakich pomieszczeń dotyczy. Stoi to w sprzeczności chociażby z precyzją zarzutów
dotyczących reżyserek. Dopiero na etapie rozprawy Odwołujący stwierdził, że chodzi o sale
organową oraz wyjaśnił, że co prawda, są tam dwa wyjścia (tak też wskazywał Zamawiający
w swojej odpowiedzi na odwołanie), jednak jedno z nich nie ma charakteru wyjścia
ewakuacyjnego z uwagi na to, iż drzwi nie otwierają się na zewnątrz. Tego typu, jak miało to
miejsce, działanie Odwołującego, ma charakter spóźniony i niedopuszczalny na tym etapie
postępowania i z tej przyczyny także z uwagi na art. 192 ust. 7 Pzp, skutkuje to jego
pozostawieniem bez rozpoznania, tym bardziej, że tego typu działanie miało charakter
celowego, co tym bardziej jest niedopuszczalne.
Względem zarzutu dotyczącego tzw. toalet, Izba podkreśla, że z uwagi na art. 192
ust. 7 Pzp, nie może w jakimkolwiek zakresie go rozpatrzeć, gdyż został sformułowany
dopiero na etapie rozprawy, a Izba może orzekać tylko co do zarzutów zwartych
w odwołaniu. Tego rodzaju zabieg Ustawodawcy był celowy, aby uniknąć sytuacji, że na
rozprawie formułowane są zupełnie nowe zarzuty, o których nie miała wiedzy strona
przeciwna, tj. Zamawiający.
W tym stanie rzeczy, Izba uwzględniła odwołanie na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie
pierwsze i ust. 2 Pzp oraz orzekła jak w sentencji na podstawie art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a i b oraz § 5 ust. 3 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba uznała wniosek
Odwołującego o zasądzenie kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 3.600,00 zł, tj.
w maksymalnej kwocie dopuszczonej przez w/w rozporządzenie (§ 3 pkt 2 lit. b w/w
rozporządzenia) oraz o zasądzenie kosztów dojazdu Odwołującego na rozprawę - koszty
dojazdu na rozprawę
/270, 00 zł - bilety kolejowy/
(§ 3 pkt 2 lit. a w/w rozporządzenia).
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1403/16, KIO 1405/16 z dnia 2016-08-22
- Sygn. akt KIO 815/16, KIO 821/16, KIO 822/16 z dnia 2016-08-18
- Sygn. akt KIO 1332/16 z dnia 2016-08-05
- Sygn. akt KIO 1305/16 z dnia 2016-08-01
- Sygn. akt KIO 1287/16 z dnia 2016-07-28
