rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2016-07-01
rok: 2016
data dokumentu: 2016-07-01
rok: 2016
sygnatury akt.:
KIO 1049/16
KIO 1049/16
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Justyna Tomkowska Członkowie: Klaudia Szczytowska - Maziarz, Ryszard Tetzlaff Protokolant: Agata Dziuban
Przewodniczący: Justyna Tomkowska Członkowie: Klaudia Szczytowska - Maziarz, Ryszard Tetzlaff Protokolant: Agata Dziuban
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym z udziałem stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego w dniu 30 czerwca 2016 roku w Warszawie odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 16 czerwca 2016 roku przez wykonawcę
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie
w postępowaniu prowadzonym przez
Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
w Warszawie
przy udziale wykonawcy
Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. z siedzibą
w Warszawie, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego,
odwoławczego w dniu 30 czerwca 2016 roku w Warszawie odwołania wniesionego do
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 16 czerwca 2016 roku przez wykonawcę
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie
w postępowaniu prowadzonym przez
Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
w Warszawie
przy udziale wykonawcy
Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. z siedzibą
w Warszawie, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego,
postanawia:
1.
odrzuca odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie
i:
a)
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
GEMALTO Sp.
z o. o. z siedzibą w Tczewie tytułem wpisu od odwołania
b)
zasądza od wykonawcy
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie na rzecz
Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa w Warszawie kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie:
trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione
z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: …………………
Członkowie:
………………….
………………......
Sygn. akt: KIO 1049/16
U z a s a d n i e n i e
W dniu 16 czerwca 2016 roku do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w Warszawie,
na podstawie art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych,
zwanej dalej „ustawą Pzp”, odwołanie złożył wykonawca GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą
w Tczewie, zwany dalej „Odwołującym”.
Postępowanie
o
udzielenie
zamówienia publicznego
w trybie przetargu
ograniczonego prowadzi Zamawiający: Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
w Warszawie na „Wybór podmiotu wydającego karty do tachografów cyfrowych”. Numer
ogłoszenia w TED: Dz.U./S S108 z 07.06.2016 193574-2016-PL. Wpis od odwołania
w wysokości 15.000 zł został wniesiony na rachunek UZP, kopia odwołania przekazana
została Zamawiającemu.
Odwołanie dotyczy treści ogłoszenia o zamówieniu.
Odwołujący wskazał, że ma interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia i może
ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Zamawiający opisał warunki udziału w postępowaniu, kryteria oceny ofert oraz dokonał opisu
przedmiotu zamówienia z naruszeniem przepisów prawa, w tym z naruszeniem zasad
zachowania
uczciwej
konkurencji,
równego
traktowania
wykonawców
oraz
proporcjonalności. W przypadku zgodnego z prawem działania Zamawiającego Odwołujący
mógłby złożyć wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a co za tym idzie ofertę,
co stwarzałoby Odwołującemu możliwość uzyskania przedmiotowego zamówienia
publicznego.
Odwołujący zarzuca Zamawiającemu naruszenie:
1)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) Nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów
stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr
3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego, w tym w szczególności art. 26 ust. 1, poprzez nadanie ogłoszeniu o zamówieniu
treści niezgodnej z przepisami ww. rozporządzenia oraz art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, a także
poprzez pominięcie wymagań wynikających z ww. rozporządzenia UE,
2)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o systemie tachografów cyfrowych, poprzez opisanie warunku udziału w postępowaniu,
o którym mowa w pkt III.2.3) Kwalifikacje techniczne lit. A ppkt 1 ogłoszenia o zamówieniu,
niezgodnie ze wskazanymi przepisami, w szczególności z wiążącymi Zamawiającego
wytycznymi ustawowymi odnoszącymi się do doświadczenia podmiotu wybieranego na
podstawie ww. art. 18 ust. 1,
3)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 22 ust. 1, ust. 4 i ust. 5 ustawy Pzp, poprzez
opisanie warunku udziału w postępowaniu, o którym mowa w pkt III.2.3) Kwalifikacje
techniczne lit. A ppkt 1 Ogłoszenia o zamówieniu, z naruszeniem ww. przepisów,
w szczególności zasad zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców oraz zasady proporcjonalności,
4)
art. 7 ust. 1 ustawy Pźp oraz art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy Pzp poprzez
opisanie przedmiotu zamówienia w sposób niejednoznaczny, który utrudnia uczciwą
konkurencję oraz uprzywilejowuje dotychczasowego wykonawcę, a dyskryminuje
pozostałych wykonawców,
5)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 91 ust. 2 i ust. 3 ustawy Pzp, poprzez
sformułowanie w pkt IV.2.1) ppkt 1 i ppkt 2 ogłoszenia o zamówieniu, kryteriów oceny ofert:
„gotowość produkcyjna systemu” oraz „projekt deklaracji praktyk wykorzystywanych przy
wydawaniu kart”, które:
a)
odnosi się do właściwości podmiotowych wykonawcy (potencjału technicznego
wykonawcy),
b)
uprzywilejowuje dotychczasowego wykonawcę, a dyskryminuje pozostałych
wykonawców,
c)
nie spełnia cech koniecznych kryterium oceny ofert, tj. obiektywizmu, lecz
pozwala na wybór oferty najkorzystniejszej w oparciu o subiektywne odczucie
i nieuzasadnione preferencje oceniającego.
Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu
dokonanie zmiany treści ogłoszenia o zamówieniu poprzez:
1)
skreślenie opisu warunku udziału w postępowaniu, o którym mowa w pkt
III.2.3) Kwalifikacje techniczne lit. A ppkt 1 ogłoszenia o zamówieniu, a w przypadku nie
uwzględnienia tego żądania - zmianę wskazanego warunku poprzez:
a)
wymaganie 10 000 000 zł brutto zamiast 35 000 000 zł brutto w odniesieniu do
jednej usługi,
b)
wymaganie personalizacji 100 000 zamiast 200 000 spersonalizowanych kart,
c)
skreślenie wymagania dotyczącego wydawania kart,
2)
skreślenia z opisu przedmiotu zamówienia, o którym mowa w pkt II.1.5) Krótki
opis zamówienia lub zakupu ogłoszenia o zamówieniu wymagania stanowiącego, że podmiot
wybrany do wydawania kart do tachografów będzie zobowiązany do wydawania kart do
tachografów od dnia zawarcia umowy, oraz wprowadzenie do treści ogłoszenia
o zamówieniu okresu, w wymiarze 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy w sprawie
zamówienia publicznego, na wykonanie przez wykonawcę, któremu zostanie udzielone
zamówienie, czynności przygotowawczych niezbędnych do wydawania kart do tachografów,
3)
skreślenia kryteriów oceny ofert, o których mowa w pkt IV.2.1) ppkt 1 I ppkt 2
ogłoszenia o zamówieniu, tj. kryteriów: „gotowość produkcyjna systemu” oraz „projekt
deklaracji praktyk wykorzystywanych przy wydawaniu kart”, oraz nakazanie wprowadzenia
dwustopniowej oceny ofert, poprzez:
a)
uwzględnienie
obligatoryjnych
technicznych
testów
rozwiązania
informatycznego i jego oceny punktowej w zgodzie z rozporządzeniami wykonawczymi do
Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r.
w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym w oparciu o udostępnione
wykonawcom dopuszczonym do postępowania scenariusze testowe,
b)
dopuszczenie do złożenia i ich oceny punktowej ofert podmiotów, których
rozwiązania w zakresie CA (Centrum Authority) spełniają wymagania określone
w rozporządzeniu wykonawczym Komisji wraz z załącznikami, rozporządzeniu
wykonawczym Komisji (UE) 2016/799 z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie wykonania
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 ustanawiającego
wymogi dotyczące budowy, sprawdzania, instalacji, użytkowania i naprawy tachografów oraz
ich elementów składowych do rozporządzenia Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych
w transporcie drogowym,
4)
uzupełnienie opisu przedmiotu zamówienia o wymagania wynikające z prawa
UE, w szczególności z ww. Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr
165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie
drogowym, w szczególności w zakresie opisanym w lit. B.2. uzasadnienia odwołania.
Z tych powodów Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania.
W dniu 29 czerwca 2016 roku Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której
w pierwszej kolejności wnosił o jego odrzucenie na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 1 ustawy
Pzp, gdyż w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy.
Zamawiający zauważył, że nie jest obowiązany do stosowania przepisów ustawy. Bez
znaczenia dla uprawnień wykonawców co do możliwości składania środków odwoławczych
jest fakt, że zamawiający dobrowolnie do prowadzonego postępowania stosuje określony
tryb i zasady obowiązujące w Pzp. Błędne pouczenie nie rodzi po stronie wykonawców
uprawnień do wnoszenia środków ochrony prawnej (tak Krajowa Izba Odwoławcza
w postanowieniu z dnia 9 stycznia 2013 roku, sygn. akt KIO 2824/12). W niniejszej sprawie,
takie błędne pouczenie znalazło się w ogłoszeniu ale fakt ten nie tworzy kognicji Izy do
rozpoznania odwołania. Podobnie Izba orzekła w postanowieniu z dnia 15 czerwca 2012
roku, sygn. akt KIO 1119/12 oraz w postanowieniu z dnia 3 marca 2015 roku, sygn. akt KIO
320,321/15.
Prowadzone postępowanie nie jest z mocy prawa poddane regułom ustawy Pzp. Po
pierwsze wynika to z art. 2 pkt 13 ustawy Pzp, gdzie zamówienie publicznym jest umowa
odpłatna. Pomiędzy stronami zaś Zamawiający a wyłonionym podmiotem po
przeprowadzeniu procedury nie dojdzie do zawarcia odpłatnej umowy, ponieważ płatność
taka musi wynikać z umowy. W stosunku prawnym, który powstanie wskutek
przeprowadzonego postępowania nie wystąpi płatność. Z art. 20 ust. 3 w związku z art.9
ustawy o systemie tachografów cyfrowych wynika, że opłaty za wydanie karty uiszcza
bezpośrednio na rzecz podmiotu wydającego karty, wnioskodawca (kierowca, przewoźnik
drogowy, podmiot prowadzący warsztat). Zamawiający jako organ, o którym mowa w art. 26
ust. 1 rozporządzenia UE nr 165/2014 jest jedynie zobowiązany do zapewnienia, by karty
były wydawane. Nie jest płatnikiem i nie jest obowiązany żadnym przepisem do zapłaty
wynagrodzenia podmiotowi wydającemu karty. Między innymi z tej przyczyny ustawodawca
ustanowił w przepisach ustawy o systemie tachografów odrębną od ustawy Pzp podstawę
prawną wyłonienia podmiotu wydającego karty.
Art. 18 ust. 1 ustawy o systemie tachografów cyfrowych stanowi, że minister właściwy
do spraw transportu wybiera podmiot wydający karty, mając na uwadze znaczenie zadań
realizowanych przez podmiot wydający karty dla krajowej polityki bezpieczeństwa, posiadany
przez ten podmiot potencjał techniczny oraz zdolność i gotowość do natychmiastowego
poniesienia nakładów inwestycyjnych na uruchomienie procesów w zakresie wydawania kart,
dotychczasowe doświadczenie w dziedzinie personalizacji i elektronicznych zabezpieczeń
dokumentów istotne z punktu widzenia zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa
systemu oraz biorąc pod uwagę możliwość skutecznego nadzoru przez administrację
rządową. Do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówień publicznych dotyczące przetargu ograniczonego.
Przepis nakazuje jako procedurę wyłonienia podmiotu wydającego karty zastosować
odpowiedni „przepisy ustawy Pzp o przetargu ograniczonym”. „Odpowiednio” oznacza, że
nawet przy identycznym stosowaniu przywołanych norm, podstawa prawna ich stosowania
jest odrębna. Nie mają więc zastosowania jako podstawa prawna przetargu przepisy ustawy
Pzp, nawet gdyby całość postępowania miała być prowadzona w sposób analogiczny do
przewidzianego w ustawie Pzp. Odwołanie więc nie może być poddane pod rozstrzygnięcie
KIO.
Do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy Pzp dotyczące
przetargu ograniczonego, a zgodnie z zasadami dobrej legislacji wskazywanymi przez
Rządowe Centrum Legislacji (np. A. Kozak, artykuł „Odesłanie do przepisu zawierającego
upoważnienie ustawowe przez użycie sformułowania przepisy stosuje się odpowiednio”
w publikacja RCL „Dobre praktyki legislacyjne”, str. 116) przy zastosowaniu takiego
odesłania niezbędne jest jednoznaczne wskazanie przepisu lub przepisów prawnych, do
których się odsyła. Nie ulega wątpliwości, że ustawodawca w przepisie art. 18 ust. 1 odesłał
wyłącznie do odpowiedniego stosowania przepisów o przetargu ograniczonym nie zaś do
całości przepisów ustawy. Przepisy o przetargu ograniczonym to przepisy art. 47 do 55
ustawy Pzp, a także przepisy, do których przepisy tego rozdziału odsyłają, w tym przepisy
o ogłoszeniach. Stąd Zamawiający był zobowiązany do zamieszczenia ogłoszenia
o zamówieniu, mimo że nie jest obowiązany do stosowania w całości przepisów ustawy Pzp.
Potwierdza to także wykładnia autentyczna przedstawiona w uzasadnieniu zawartym
w druku sejmowym nr 4332 Sejmu IV kadencji, w której Senat jako autor przepisu
w ostatecznym brzmieniu wskazał, że obowiązek stosowania odpowiedniego przepisów
o przetargu ograniczonym odnosi się do procedury przetargowej rozpoczynającej się
ogłoszeniem a następnie do składania wniosków i ofert.
Brak podstaw do wniesienia odwołania wynika także z faktu, że art. 18 ust. 1 ustawy
stc nakazując jedynie odpowiednie stosowanie przepisów Pzp o przetargu ograniczonym
i zwalniając z obowiązku stosowania Pzp in extenso, stanowi że zadania realizowane przez
wybierany podmiot są objęte krajową polityką bezpieczeństwa. Norma ta przesądza o nie
stosowaniu wprost Pzp do wyłonienia podmiotu wydającego karty tachografów. Wyłączenie
to wynika z łącznej normy art. 18 ustawy stc i art. 4 pkt 5 ustawy Pzp będącego podstawą do
odstąpienia od stosowania ustawy Pzp ze względu na istotny interes bezpieczeństwa
Państwa lub ochronę bezpieczeństwa publicznego. Dane, do których uzyskuje się dostęp, to
dane o szczególnym znaczeniu gospodarczo – społecznym.
Ponadto zakres wyłączenia wynikającego z art. 18 stc odpowiada regułom
pierwotnego prawa UE w tym zakresie, w szczególności przepisom TFUE (art. 51) wskazując
na możliwość ograniczenia lub wyłączenia możliwości prowadzenia działalności
gospodarczej, gdy wkracza w sferę wykonywania władzy publicznej.
Przystępujący przyłączył się do stanowiska Zamawiającego i poparł przedstawioną
przez niego argumentację.
Odwołujący odnosząc się do argumentacji Zamawiającego o zawarciu umowy
o charakterze nieodpłatnym, wskazał, że jest to zbyt wąskie rozumienie pojęcia odpłatności
umowy. Odwołał się do treści publikacji Witolda Czachórskiego „Zobowiązania. Zarys
wykładu”, Warszawa 2007 str. 152, wskazując, iż od pojęciem odpłatności należy rozumieć
uzyskanie określonej korzyści majątkowej dla każdej ze stron stosunku zobowiązaniowego.
Wobec takiego rozumienia pojęcia odpłatności umowa w przedmiotowym postępowaniu
będzie zawierała wynagrodzenie, a korzyść majątkowa skonkretyzuje się w postaci
przychodu z tytułu opłat za wydawanie karty. Korzyścią majątkową będzie zatem prawo do
eksploatacji usług. Eksploatację rozumieć należy jako prawo do pobierania opłat za
wydawanie kart.
Odnosząc się do argumentacji z odpowiedzi na odwołanie związanej z treścią art. 18
ustawy o systemie tachografów cyfrowych i znajdującego się tam odniesienia do publikacji
RCL Odwołujący zauważył, iż nie dotyczy powyższe sytuacji jak w przedmiotowym
postępowaniu. Owo odesłanie w artykule dotyczy upoważnienia do wydawania
rozporządzenia. Podany zatem przykład w odpowiedzi na odwołanie jest nietrafny. Nie
dotyczy bowiem takiego odesłania jak znajduje się w art. 18 ustawy o systemie tachografów,
gdzie znajduje się odesłanie do innej ustawy. Ustawodawca zdecydował jednoznacznie, że
stosuje się przepisy Pzp do przetargu ograniczonego.
Co do sformułowania „odpowiednie stosowanie” przywołał art. 128 ust. 7 Pzp
w brzmieniu z roku 2007 i komentarz do tego artykułu z publikacji „Prawo zamówień
publicznych. Komentarz” 2007 r. Wydawnictwo CH BECK autorstwa Grzegorz Wicik, Piotr
Wiśniewski str. 578 do 581 odnoszący się do odpowiedniego stosowania przepisów
w przypadku udzielania koncesji. Sformułowanie „odpowiednie stosowanie” rozumieć należy
przez konieczność uwzględnienia zachodzących różnic. Z przepisu ustawy wynika które
przepisy się stosuje, których się nie stosuje, a które stosuje się z uwzględnieniem specyfiki.
O odpowiednim stosowaniu przepisów przesądziła decyzja ustawodawcy o stosowaniu Pzp,
stosowaniu odpowiedniego trybu i wskazaniu pewnych wytycznych przy prowadzeniu wyboru
podmiotu. Oznacza to, że nie stosuje się np. przepisów o przetargu nieograniczonym, czy
też innych trybach. W ocenie Odwołującego taki zabieg cechuje prawidłową technikę
legislacyjną. Wskazuje, iż art. 128 ust 7 w ówczesnym brzmieniu oznacza, że do
postępowania mającego na celu udzielanie koncesji stosuje się odpowiednio wszystkie
przepisy Pzp, także przepisy działu VI środki ochrony prawnej.
Co do argumentacji Zamawiającego, iż możliwość stosowania ustawy nie wynika
z błędnego pouczenia o możliwości korzystania ze środków ochrony prawnej Odwołujący
zaznaczył i przywołał treść ogłoszenia o zamówieniu, podnosząc, że treść ta jest wiążąca
zarówno dla Zamawiającego jak i Stron. Przywołał ogłoszenie o zamówieniu o nr 2012/S97-
161627 dotyczące poprzedniego postępowania, gdzie nie było żadnych wątpliwości, iż
w postępowaniu tym stosuje się Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:
W dniu 20 czerwca 2016 roku, odpowiadając na wezwanie Zamawiającego, do
postępowania odwoławczego przystąpił po stronie Zamawiającego wykonawca
Polska
Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. z siedzibą w Warszawie. Przystąpienie
spełniało przesłanki formalne, wniesione zostało w ustawowym terminie 3 dni, jego kopia
została przekazana Zamawiającemu i Odwołującemu, tym samym więc uznano je za
skuteczne. Wykonawca wnosił o uznanie zarzutów za bezzasadne.
W ocenie Izby odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie przepisu art. 189 ust. 2
pkt 1 ustawy Pzp, w świetle którego Izba odrzuca odwołanie jeżeli w sprawie nie mają
zastosowania przepisy ustawy.
Izba podziela argumentację Zamawiającego przedstawioną w odpowiedzi na
odwołanie związaną z treścią art. 18 ust. 1 ustawy o systemie tachografów cyfrowych.
Przepis ten w swej treści wyraźnie stanowi, iż do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych dotyczące
przetargu ograniczonego. W ocenie składu orzekającego Izby „odpowiednie stosowanie”
przepisów dotyczących przetargu ograniczonego oznacza, że tylko ten zakres ustawy Pzp
związany z regulacjami odnoszącymi się do określonego trybu postępowania przy wyborze
podmiotu wydającego karty znajduje zastosowanie. Podstawą więc prowadzenia
postępowania jest nie ustawa Prawo zamówień publicznych, ale art. 18 ustawy o systemie
tachografów cyfrowych przy uwzględnieniu przepisów dotyczących przetargu ograniczonego
opisanych w ustawie Prawo zamówień publicznych. To zaś oznacza, że inne przepisy
przywołanej ustawy Pzp nie mogą w takiej sytuacji znaleźć zastosowania w prowadzonej
procedurze, w szczególności dotyczy to przepisów związanych z systemem środków
ochrony prawnej.
Dostrzeżenia wymaga, iż odesłanie o podobnym charakterze znajduje się w samej
ustawie Pzp, z art. 185 ust. 7 ustawy Pzp wynika bowiem, że do postępowania
odwoławczego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego o sądzie polubownym (arbitrażowym), jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej. Stanowisko doktryny jest w tym zakresie jednoznaczne, iż w takim
przypadku do postępowania odwoławczego znajdują zastosowanie jedynie przepisy KPC
o sądzie polubownym, które w pewnych kwestiach odsyłają do regulacji ogólnych kodeksu
postępowania cywilnego, ale inne uregulowania KPC nie mogą być stosowane, odesłanie
obejmuje bowiem jedynie określone przepisy kodeksu postępowania cywilnego .
Za orzecznictwem sądów okręgowych powtórzyć należy, iż „(…) odesłanie z art. 184
ust. 6 ustawy Prawo zamówień publicznych (po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy) ma
charakter szczególny, wyjątkowy i w pierwszej kolejności należy stosować przepisy ustawy
Prawo zamówień publicznych, na co wskazuje zawarty w art. 184 ust. 6 tej ustawy
(po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy) zwrot: "jeżeli ustawa nie stanowi inaczej." Z tego
względu odesłanie to winno być interpretowane i stosowane ściśle. Konkluzja ta prowadzi do
wniosku, że brak regulacji dotyczących pełnomocnictwa w przepisach kodeksu
postępowania cywilnego, do których odsyła przepis art. 184 ust. 6 tej ustawy (po nowelizacji
art. 185 ust. 7 tej ustawy), skutkuje tym, że poszukując regulacji dotyczących tej kwestii
należy powrócić na grunt ustawy Prawo zamówień publicznych, nie zaś - za pośrednictwem
przepisu art. 13 § 2 k.p.c. - przechodzić do innych przepisów kodeksu postępowania
cywilnego aniżeli te wskazane w odesłaniu ustawowym z art. 184 ust. 6 tej ustawy
(po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy)” – tak stanowisko Sądu Okręgowego w Gorzowie
Wielkopolskim (sygn. akt: VII Ga 36/09, niepubl.).
Odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących przetargu ograniczonego w ustawie
o systemie tachografów zakreśla obszar odesłania przez ustawodawcę do przepisów ustawy
Pzp. Obszar ten ograniczono jedynie do wskazania jednego z trybów dopuszczalnych przez
ustawę Pzp. Gdyby przyjąć inne rozumienie tegoż odesłania, regulacja w art. 18 ust. 1
ustawy o systemie tachografów cyfrowych nie miałaby racji bytu. Zauważyć należy bowiem,że do wyboru podmiotu wydającego karty zobowiązany jest organ administracji publicznej
bezwzględnie zobowiązany do stosowania przepisów ustawy Pzp w każdym przypadku
związanym z gospodarowaniem środkami o charakterze publicznym. Jednakże
ustawodawca w ustawie o charakterze szczególnym w stosunku do Pzp zobowiązał podmiot
administracji publicznej do odpowiedniego stosowania przepisów ustawy w pewnym
zakresie, którą w innych przypadkach podmiot zobowiązany jest stosować bez żadnych
ograniczeń. Zatem wskazanie na konieczność odpowiedniego stosowania przepisów ustawy
Pzp w odniesieniu jedynie do przetargu ograniczonego miało na celu wyłączenie stosowania
innych przepisów ustawy Pzp niż te o przetargu ograniczonym do wyboru podmiotu
wydającego karty. Gdyby przyjąć odmiennie, wyłączenie nie byłoby konieczne,
a Zamawiający zobowiązany byłby do stosowania Pzp w całym zakresie lub wyłączenie
określono by jako możliwość zastosowania tylko jednego określonego trybu (np. Do wyboru
podmiotu stosuje się przetarg ograniczony w uregulowany w ustawie Prawo Zamówień
Publicznych). Sam Odwołujący na posiedzeniu przed Izbą wskazywał, że zwrot
„odpowiednie stosowanie” rozumieć można jako „konieczność uwzględnienia zachodzących
różnic. Z przepisu ustawy wynika które przepisy się stosuje, których się nie stosuje, a które
stosuje się z uwzględnieniem specyfiki”. Może więc dojść do sytuacji, kiedy odpowiednio
pewne regulacje nie będą stosowane.
Nie sposób nie zauważyć, że ustawodawca w sytuacji kiedy zobowiązuje określone
podmioty do stosowania ustawy Pzp w całości posługuje się odmiennym odesłaniem, czego
przykładem może być art. 6g ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu
czystości i porządku w gminach, gdzie zaznaczono, że do przetargów, o których mowa w art.
6d ust. 1, w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie stosuje się ustawę z dnia 29
stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych. W takiej sytuacji podmioty zobowiązane są
do stosowania wszystkich przepisów ustawy Pzp z uwzględnieniem okoliczności
szczególnych wynikających z ustawy odsyłającej. W przedmiotowej sprawie jednak
odesłanie ustawowe ma charakter zawężający do jednego z trybów ustawy Pzp, nie zaś do
jej innych uregulowań.
Argumentację powyższą potwierdza choćby orzeczenie Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2012 roku (sygn. akt II SA/Wa 2096/2011),
w którym stwierdzono, że „Odpowiednie stosowanie przepisów k.p.a. oznacza, że jedne
przepisy Kodeksu będą stosowane wprost, bez żadnych modyfikacji, a niektóre –
z dostosowaniem do charakteru rozpoznawanej sprawy. Ustawodawca, odsyłając do
odpowiedniego stosowania k.p.a., zwraca uwagę, że decyzje organów uczelni nie są takimi
samymi aktami, jak decyzje podejmowane przez organy administracji publicznej. Nakaz
odpowiedniego stosowania k.p.a. należy rozumieć w ten sposób, iż wszystkie gwarancje,
jakie przysługują adresatowi decyzji administracyjnej na podstawie Kodeksu, winny mieć
także zastosowanie do decyzji organu uczelni, chyba że szczególne cechy sprawy wprost to
uniemożliwiają - patrz wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 673/10 (publik.
LEX nr 612172)”. Sprawa ta dotyczyła zagadnienia interpretacji treści przepisu art. 207 § 1
ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze
zm.) w brzmieniu: „Do decyzji, o których mowa w art. 169 ust. 7 i 8, decyzji podjętych przez
organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach
nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu
studenckiego, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) oraz
przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego”. Gdyby ustawodawca chciał, aby
z ustawy o systemie tachografów cyfrowych wynikało, że ustawę Pzp stosuje się w całości
z możliwością wykorzystania tylko jednego z trybów tej ustawy, to w taki sposób
skonstruowałby odesłanie. Tymczasem z art. 18 ustawy stc wynika odmiennie, iż stosuje się
tylko tę część ustawy Pzp, która dotyczy przetargu ograniczonego.
Dalej zauważyć należy, iż obowiązku stosowania ustawy Pzp nie można wywodzić
z pouczenia o możliwości wnoszenia środków ochrony prawnej, zamieszczonego przez
Zamawiającego w treści ogłoszenia o zamówieniu. Błędne pouczenie wykonawców w tym
zakresie nie rodzi po ich stronie uprawnień do wnoszenia środków ochrony prawnej
przewidzianych dla postępowań, w których stosowanie przepisów ustawy Pzp jest
obligatoryjne. Brak możliwości stosowania ustawy Pzp skutkuje również brakiem możliwości
korzystania ze środków ochrony prawnej przewidzianych w tej ustawie, co potwierdziło
orzecznictwo przywołane przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie. Choć dotyczy
ono w dużej mierze zamówień sektorowych, to teza ta niewątpliwie pozostaje aktualna
w przedmiotowej sprawie.
Bez wpływu także na ocenę prawidłowości obecnie prowadzonego postępowania
i prawidłowości stosowania ustawy Pzp pozostaje uprzednio przeprowadzone w 2012 roku
postępowanie. Owo postępowanie nie jest i nie może być przedmiotem zainteresowania
składu orzekającego Izby wyznaczonego do rozpoznania niniejszej sprawy.
Co do argumentacji Odwołującego związanej z treścią art. 128 ust. 7 ustawy Pzp
w brzmieniu z roku 2007, to zauważyć należy, że odesłanie znajdowało się w obrębie
jednego aktu prawnego, tj. ustawy Pzp. Przepisy dotyczące udzielania zamówień przez
koncesjonariuszy robót budowlanych (Rozdział 4) miały szczególny charakter. Odnosiły się
bowiem do trybu, który nie był trybem zwykłym, ale szczególnym, gdyż został umiejscowiony
w dziale III regulującym przepisy szczególne, podobnie jak zasady prowadzenia konkursu,
zawierania umowy ramowej, czy też zamówienia sektorowe. Tak więc odesłanie w takim
brzmieniu było konieczne do określenia, jaki zakres ustawy Pzp stosuje się w sytuacji trybów
szczególnych. Kwestia środków ochrony prawnej regulowana była, jak i jest obecnie
w ramach Działu VI. Istotna dla rozpatrywanego zagadnienia jest okoliczność tego rodzaju,że art. 179 ust. 1 ustawy Pzp umiejscowiony został w ramach rozdziału 1, co oznacza, że
miał, jak i ma teraz charakter przepisów wspólnych dla całej ustawy Pzp. W konsekwencji,
gdy stwierdza, że środki ochrony prawnej określone w niniejszym dziale przysługują
wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi, to odnosi się także do
wykonawcy, takiego jak koncesjonariusz. Aktualnie podobne odesłanie jak podnoszone
przez Odwołującego znajduje się w art. 99 ustawy Pzp i dotyczy zawierania umów
ramowych.
Izba nie podzieliła rozważań Zamawiającego związanych z nieodpłatnym
charakterem umowy, która wiązała będzie Zamawiającego i podmiot zobowiązany do
wydawania kart. O ile niewątpliwie regulacje ustawy Pzp stosuje się do umów odpłatnych, to
pojęcie odpłatności umowy, ekwiwalentności świadczeń w ocenie składu orzekającego Izby
rozumieć należy w sposób szeroki. Za taką ekwiwalentność (wymianę) świadczeń uznać
można uzyskiwanie przychodu z tytułu otrzymywanych od podmiotów trzecich opłaty za
kartę. Tym niemniej nie uznanie tej argumentacji nie wpływało na decyzję składu
orzekającego Izby o odrzuceniu odwołania.
Reasumując, należało uznać, że w sprawie nie znajdują zastosowania przepisy
ustawy. Konsekwencją takiego stanu jest konieczność odrzucenia odwołania.
Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie. Orzeczenie Izby w rozpatrywanej sprawie w żadnej części nie miało
charakteru merytorycznego rozstrzygnięcia przedmiotu sporu, a odnosiło się do zbadania
formalnych przesłanek skuteczności złożonego środka ochrony prawnej, zatem musiało
przybrać postać postanowienia.
Zgodnie z art. 189 ust. 3 zd. 1 ustawy Pzp, Izba może odrzucić odwołanie na
posiedzeniu niejawnym. W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 w zw. z
art. 189 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 189 ust. 3 ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz w
oparciu o przepisy § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41
poz. 238). W myśl powołanych przepisów, a także zgodnie z poglądem jednolicie
prezentowanym w orzecznictwie tak Izby, jak i Sądów Okręgowych, w przypadku odrzucenia
odwołania Odwołującego obciąża się całością wniesionego wpisu, zgodnie z zasadą
odpowiedzialności za wynik postępowania wynikającą z art. 192 ust. 10 ustawy Pzp (por.
przykładowo wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 22 listopada 2012 r., sygn. akt XII Ga
517/11).
Przewodniczący: …………………
Członkowie:
………………….
………………......
1.
odrzuca odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie
i:
a)
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
GEMALTO Sp.
z o. o. z siedzibą w Tczewie tytułem wpisu od odwołania
b)
zasądza od wykonawcy
GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą w Tczewie na rzecz
Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa w Warszawie kwotę 3 600 zł 00 gr (słownie:
trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione
z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907 ze zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: …………………
Członkowie:
………………….
………………......
Sygn. akt: KIO 1049/16
U z a s a d n i e n i e
W dniu 16 czerwca 2016 roku do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w Warszawie,
na podstawie art. 180 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych,
zwanej dalej „ustawą Pzp”, odwołanie złożył wykonawca GEMALTO Sp. z o. o. z siedzibą
w Tczewie, zwany dalej „Odwołującym”.
Postępowanie
o
udzielenie
zamówienia publicznego
w trybie przetargu
ograniczonego prowadzi Zamawiający: Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
w Warszawie na „Wybór podmiotu wydającego karty do tachografów cyfrowych”. Numer
ogłoszenia w TED: Dz.U./S S108 z 07.06.2016 193574-2016-PL. Wpis od odwołania
w wysokości 15.000 zł został wniesiony na rachunek UZP, kopia odwołania przekazana
została Zamawiającemu.
Odwołanie dotyczy treści ogłoszenia o zamówieniu.
Odwołujący wskazał, że ma interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia i może
ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Zamawiający opisał warunki udziału w postępowaniu, kryteria oceny ofert oraz dokonał opisu
przedmiotu zamówienia z naruszeniem przepisów prawa, w tym z naruszeniem zasad
zachowania
uczciwej
konkurencji,
równego
traktowania
wykonawców
oraz
proporcjonalności. W przypadku zgodnego z prawem działania Zamawiającego Odwołujący
mógłby złożyć wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, a co za tym idzie ofertę,
co stwarzałoby Odwołującemu możliwość uzyskania przedmiotowego zamówienia
publicznego.
Odwołujący zarzuca Zamawiającemu naruszenie:
1)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) Nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów
stosowanych w transporcie drogowym i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr
3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz
zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu
drogowego, w tym w szczególności art. 26 ust. 1, poprzez nadanie ogłoszeniu o zamówieniu
treści niezgodnej z przepisami ww. rozporządzenia oraz art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, a także
poprzez pominięcie wymagań wynikających z ww. rozporządzenia UE,
2)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o systemie tachografów cyfrowych, poprzez opisanie warunku udziału w postępowaniu,
o którym mowa w pkt III.2.3) Kwalifikacje techniczne lit. A ppkt 1 ogłoszenia o zamówieniu,
niezgodnie ze wskazanymi przepisami, w szczególności z wiążącymi Zamawiającego
wytycznymi ustawowymi odnoszącymi się do doświadczenia podmiotu wybieranego na
podstawie ww. art. 18 ust. 1,
3)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 22 ust. 1, ust. 4 i ust. 5 ustawy Pzp, poprzez
opisanie warunku udziału w postępowaniu, o którym mowa w pkt III.2.3) Kwalifikacje
techniczne lit. A ppkt 1 Ogłoszenia o zamówieniu, z naruszeniem ww. przepisów,
w szczególności zasad zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców oraz zasady proporcjonalności,
4)
art. 7 ust. 1 ustawy Pźp oraz art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy Pzp poprzez
opisanie przedmiotu zamówienia w sposób niejednoznaczny, który utrudnia uczciwą
konkurencję oraz uprzywilejowuje dotychczasowego wykonawcę, a dyskryminuje
pozostałych wykonawców,
5)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp oraz art. 91 ust. 2 i ust. 3 ustawy Pzp, poprzez
sformułowanie w pkt IV.2.1) ppkt 1 i ppkt 2 ogłoszenia o zamówieniu, kryteriów oceny ofert:
„gotowość produkcyjna systemu” oraz „projekt deklaracji praktyk wykorzystywanych przy
wydawaniu kart”, które:
a)
odnosi się do właściwości podmiotowych wykonawcy (potencjału technicznego
wykonawcy),
b)
uprzywilejowuje dotychczasowego wykonawcę, a dyskryminuje pozostałych
wykonawców,
c)
nie spełnia cech koniecznych kryterium oceny ofert, tj. obiektywizmu, lecz
pozwala na wybór oferty najkorzystniejszej w oparciu o subiektywne odczucie
i nieuzasadnione preferencje oceniającego.
Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu
dokonanie zmiany treści ogłoszenia o zamówieniu poprzez:
1)
skreślenie opisu warunku udziału w postępowaniu, o którym mowa w pkt
III.2.3) Kwalifikacje techniczne lit. A ppkt 1 ogłoszenia o zamówieniu, a w przypadku nie
uwzględnienia tego żądania - zmianę wskazanego warunku poprzez:
a)
wymaganie 10 000 000 zł brutto zamiast 35 000 000 zł brutto w odniesieniu do
jednej usługi,
b)
wymaganie personalizacji 100 000 zamiast 200 000 spersonalizowanych kart,
c)
skreślenie wymagania dotyczącego wydawania kart,
2)
skreślenia z opisu przedmiotu zamówienia, o którym mowa w pkt II.1.5) Krótki
opis zamówienia lub zakupu ogłoszenia o zamówieniu wymagania stanowiącego, że podmiot
wybrany do wydawania kart do tachografów będzie zobowiązany do wydawania kart do
tachografów od dnia zawarcia umowy, oraz wprowadzenie do treści ogłoszenia
o zamówieniu okresu, w wymiarze 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy w sprawie
zamówienia publicznego, na wykonanie przez wykonawcę, któremu zostanie udzielone
zamówienie, czynności przygotowawczych niezbędnych do wydawania kart do tachografów,
3)
skreślenia kryteriów oceny ofert, o których mowa w pkt IV.2.1) ppkt 1 I ppkt 2
ogłoszenia o zamówieniu, tj. kryteriów: „gotowość produkcyjna systemu” oraz „projekt
deklaracji praktyk wykorzystywanych przy wydawaniu kart”, oraz nakazanie wprowadzenia
dwustopniowej oceny ofert, poprzez:
a)
uwzględnienie
obligatoryjnych
technicznych
testów
rozwiązania
informatycznego i jego oceny punktowej w zgodzie z rozporządzeniami wykonawczymi do
Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r.
w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym w oparciu o udostępnione
wykonawcom dopuszczonym do postępowania scenariusze testowe,
b)
dopuszczenie do złożenia i ich oceny punktowej ofert podmiotów, których
rozwiązania w zakresie CA (Centrum Authority) spełniają wymagania określone
w rozporządzeniu wykonawczym Komisji wraz z załącznikami, rozporządzeniu
wykonawczym Komisji (UE) 2016/799 z dnia 18 marca 2016 r. w sprawie wykonania
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 ustanawiającego
wymogi dotyczące budowy, sprawdzania, instalacji, użytkowania i naprawy tachografów oraz
ich elementów składowych do rozporządzenia Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych
w transporcie drogowym,
4)
uzupełnienie opisu przedmiotu zamówienia o wymagania wynikające z prawa
UE, w szczególności z ww. Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr
165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie
drogowym, w szczególności w zakresie opisanym w lit. B.2. uzasadnienia odwołania.
Z tych powodów Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania.
W dniu 29 czerwca 2016 roku Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której
w pierwszej kolejności wnosił o jego odrzucenie na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 1 ustawy
Pzp, gdyż w sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy.
Zamawiający zauważył, że nie jest obowiązany do stosowania przepisów ustawy. Bez
znaczenia dla uprawnień wykonawców co do możliwości składania środków odwoławczych
jest fakt, że zamawiający dobrowolnie do prowadzonego postępowania stosuje określony
tryb i zasady obowiązujące w Pzp. Błędne pouczenie nie rodzi po stronie wykonawców
uprawnień do wnoszenia środków ochrony prawnej (tak Krajowa Izba Odwoławcza
w postanowieniu z dnia 9 stycznia 2013 roku, sygn. akt KIO 2824/12). W niniejszej sprawie,
takie błędne pouczenie znalazło się w ogłoszeniu ale fakt ten nie tworzy kognicji Izy do
rozpoznania odwołania. Podobnie Izba orzekła w postanowieniu z dnia 15 czerwca 2012
roku, sygn. akt KIO 1119/12 oraz w postanowieniu z dnia 3 marca 2015 roku, sygn. akt KIO
320,321/15.
Prowadzone postępowanie nie jest z mocy prawa poddane regułom ustawy Pzp. Po
pierwsze wynika to z art. 2 pkt 13 ustawy Pzp, gdzie zamówienie publicznym jest umowa
odpłatna. Pomiędzy stronami zaś Zamawiający a wyłonionym podmiotem po
przeprowadzeniu procedury nie dojdzie do zawarcia odpłatnej umowy, ponieważ płatność
taka musi wynikać z umowy. W stosunku prawnym, który powstanie wskutek
przeprowadzonego postępowania nie wystąpi płatność. Z art. 20 ust. 3 w związku z art.9
ustawy o systemie tachografów cyfrowych wynika, że opłaty za wydanie karty uiszcza
bezpośrednio na rzecz podmiotu wydającego karty, wnioskodawca (kierowca, przewoźnik
drogowy, podmiot prowadzący warsztat). Zamawiający jako organ, o którym mowa w art. 26
ust. 1 rozporządzenia UE nr 165/2014 jest jedynie zobowiązany do zapewnienia, by karty
były wydawane. Nie jest płatnikiem i nie jest obowiązany żadnym przepisem do zapłaty
wynagrodzenia podmiotowi wydającemu karty. Między innymi z tej przyczyny ustawodawca
ustanowił w przepisach ustawy o systemie tachografów odrębną od ustawy Pzp podstawę
prawną wyłonienia podmiotu wydającego karty.
Art. 18 ust. 1 ustawy o systemie tachografów cyfrowych stanowi, że minister właściwy
do spraw transportu wybiera podmiot wydający karty, mając na uwadze znaczenie zadań
realizowanych przez podmiot wydający karty dla krajowej polityki bezpieczeństwa, posiadany
przez ten podmiot potencjał techniczny oraz zdolność i gotowość do natychmiastowego
poniesienia nakładów inwestycyjnych na uruchomienie procesów w zakresie wydawania kart,
dotychczasowe doświadczenie w dziedzinie personalizacji i elektronicznych zabezpieczeń
dokumentów istotne z punktu widzenia zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa
systemu oraz biorąc pod uwagę możliwość skutecznego nadzoru przez administrację
rządową. Do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówień publicznych dotyczące przetargu ograniczonego.
Przepis nakazuje jako procedurę wyłonienia podmiotu wydającego karty zastosować
odpowiedni „przepisy ustawy Pzp o przetargu ograniczonym”. „Odpowiednio” oznacza, że
nawet przy identycznym stosowaniu przywołanych norm, podstawa prawna ich stosowania
jest odrębna. Nie mają więc zastosowania jako podstawa prawna przetargu przepisy ustawy
Pzp, nawet gdyby całość postępowania miała być prowadzona w sposób analogiczny do
przewidzianego w ustawie Pzp. Odwołanie więc nie może być poddane pod rozstrzygnięcie
KIO.
Do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy Pzp dotyczące
przetargu ograniczonego, a zgodnie z zasadami dobrej legislacji wskazywanymi przez
Rządowe Centrum Legislacji (np. A. Kozak, artykuł „Odesłanie do przepisu zawierającego
upoważnienie ustawowe przez użycie sformułowania przepisy stosuje się odpowiednio”
w publikacja RCL „Dobre praktyki legislacyjne”, str. 116) przy zastosowaniu takiego
odesłania niezbędne jest jednoznaczne wskazanie przepisu lub przepisów prawnych, do
których się odsyła. Nie ulega wątpliwości, że ustawodawca w przepisie art. 18 ust. 1 odesłał
wyłącznie do odpowiedniego stosowania przepisów o przetargu ograniczonym nie zaś do
całości przepisów ustawy. Przepisy o przetargu ograniczonym to przepisy art. 47 do 55
ustawy Pzp, a także przepisy, do których przepisy tego rozdziału odsyłają, w tym przepisy
o ogłoszeniach. Stąd Zamawiający był zobowiązany do zamieszczenia ogłoszenia
o zamówieniu, mimo że nie jest obowiązany do stosowania w całości przepisów ustawy Pzp.
Potwierdza to także wykładnia autentyczna przedstawiona w uzasadnieniu zawartym
w druku sejmowym nr 4332 Sejmu IV kadencji, w której Senat jako autor przepisu
w ostatecznym brzmieniu wskazał, że obowiązek stosowania odpowiedniego przepisów
o przetargu ograniczonym odnosi się do procedury przetargowej rozpoczynającej się
ogłoszeniem a następnie do składania wniosków i ofert.
Brak podstaw do wniesienia odwołania wynika także z faktu, że art. 18 ust. 1 ustawy
stc nakazując jedynie odpowiednie stosowanie przepisów Pzp o przetargu ograniczonym
i zwalniając z obowiązku stosowania Pzp in extenso, stanowi że zadania realizowane przez
wybierany podmiot są objęte krajową polityką bezpieczeństwa. Norma ta przesądza o nie
stosowaniu wprost Pzp do wyłonienia podmiotu wydającego karty tachografów. Wyłączenie
to wynika z łącznej normy art. 18 ustawy stc i art. 4 pkt 5 ustawy Pzp będącego podstawą do
odstąpienia od stosowania ustawy Pzp ze względu na istotny interes bezpieczeństwa
Państwa lub ochronę bezpieczeństwa publicznego. Dane, do których uzyskuje się dostęp, to
dane o szczególnym znaczeniu gospodarczo – społecznym.
Ponadto zakres wyłączenia wynikającego z art. 18 stc odpowiada regułom
pierwotnego prawa UE w tym zakresie, w szczególności przepisom TFUE (art. 51) wskazując
na możliwość ograniczenia lub wyłączenia możliwości prowadzenia działalności
gospodarczej, gdy wkracza w sferę wykonywania władzy publicznej.
Przystępujący przyłączył się do stanowiska Zamawiającego i poparł przedstawioną
przez niego argumentację.
Odwołujący odnosząc się do argumentacji Zamawiającego o zawarciu umowy
o charakterze nieodpłatnym, wskazał, że jest to zbyt wąskie rozumienie pojęcia odpłatności
umowy. Odwołał się do treści publikacji Witolda Czachórskiego „Zobowiązania. Zarys
wykładu”, Warszawa 2007 str. 152, wskazując, iż od pojęciem odpłatności należy rozumieć
uzyskanie określonej korzyści majątkowej dla każdej ze stron stosunku zobowiązaniowego.
Wobec takiego rozumienia pojęcia odpłatności umowa w przedmiotowym postępowaniu
będzie zawierała wynagrodzenie, a korzyść majątkowa skonkretyzuje się w postaci
przychodu z tytułu opłat za wydawanie karty. Korzyścią majątkową będzie zatem prawo do
eksploatacji usług. Eksploatację rozumieć należy jako prawo do pobierania opłat za
wydawanie kart.
Odnosząc się do argumentacji z odpowiedzi na odwołanie związanej z treścią art. 18
ustawy o systemie tachografów cyfrowych i znajdującego się tam odniesienia do publikacji
RCL Odwołujący zauważył, iż nie dotyczy powyższe sytuacji jak w przedmiotowym
postępowaniu. Owo odesłanie w artykule dotyczy upoważnienia do wydawania
rozporządzenia. Podany zatem przykład w odpowiedzi na odwołanie jest nietrafny. Nie
dotyczy bowiem takiego odesłania jak znajduje się w art. 18 ustawy o systemie tachografów,
gdzie znajduje się odesłanie do innej ustawy. Ustawodawca zdecydował jednoznacznie, że
stosuje się przepisy Pzp do przetargu ograniczonego.
Co do sformułowania „odpowiednie stosowanie” przywołał art. 128 ust. 7 Pzp
w brzmieniu z roku 2007 i komentarz do tego artykułu z publikacji „Prawo zamówień
publicznych. Komentarz” 2007 r. Wydawnictwo CH BECK autorstwa Grzegorz Wicik, Piotr
Wiśniewski str. 578 do 581 odnoszący się do odpowiedniego stosowania przepisów
w przypadku udzielania koncesji. Sformułowanie „odpowiednie stosowanie” rozumieć należy
przez konieczność uwzględnienia zachodzących różnic. Z przepisu ustawy wynika które
przepisy się stosuje, których się nie stosuje, a które stosuje się z uwzględnieniem specyfiki.
O odpowiednim stosowaniu przepisów przesądziła decyzja ustawodawcy o stosowaniu Pzp,
stosowaniu odpowiedniego trybu i wskazaniu pewnych wytycznych przy prowadzeniu wyboru
podmiotu. Oznacza to, że nie stosuje się np. przepisów o przetargu nieograniczonym, czy
też innych trybach. W ocenie Odwołującego taki zabieg cechuje prawidłową technikę
legislacyjną. Wskazuje, iż art. 128 ust 7 w ówczesnym brzmieniu oznacza, że do
postępowania mającego na celu udzielanie koncesji stosuje się odpowiednio wszystkie
przepisy Pzp, także przepisy działu VI środki ochrony prawnej.
Co do argumentacji Zamawiającego, iż możliwość stosowania ustawy nie wynika
z błędnego pouczenia o możliwości korzystania ze środków ochrony prawnej Odwołujący
zaznaczył i przywołał treść ogłoszenia o zamówieniu, podnosząc, że treść ta jest wiążąca
zarówno dla Zamawiającego jak i Stron. Przywołał ogłoszenie o zamówieniu o nr 2012/S97-
161627 dotyczące poprzedniego postępowania, gdzie nie było żadnych wątpliwości, iż
w postępowaniu tym stosuje się Pzp.
Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje:
W dniu 20 czerwca 2016 roku, odpowiadając na wezwanie Zamawiającego, do
postępowania odwoławczego przystąpił po stronie Zamawiającego wykonawca
Polska
Wytwórnia Papierów Wartościowych S.A. z siedzibą w Warszawie. Przystąpienie
spełniało przesłanki formalne, wniesione zostało w ustawowym terminie 3 dni, jego kopia
została przekazana Zamawiającemu i Odwołującemu, tym samym więc uznano je za
skuteczne. Wykonawca wnosił o uznanie zarzutów za bezzasadne.
W ocenie Izby odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie przepisu art. 189 ust. 2
pkt 1 ustawy Pzp, w świetle którego Izba odrzuca odwołanie jeżeli w sprawie nie mają
zastosowania przepisy ustawy.
Izba podziela argumentację Zamawiającego przedstawioną w odpowiedzi na
odwołanie związaną z treścią art. 18 ust. 1 ustawy o systemie tachografów cyfrowych.
Przepis ten w swej treści wyraźnie stanowi, iż do wyboru podmiotu stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych dotyczące
przetargu ograniczonego. W ocenie składu orzekającego Izby „odpowiednie stosowanie”
przepisów dotyczących przetargu ograniczonego oznacza, że tylko ten zakres ustawy Pzp
związany z regulacjami odnoszącymi się do określonego trybu postępowania przy wyborze
podmiotu wydającego karty znajduje zastosowanie. Podstawą więc prowadzenia
postępowania jest nie ustawa Prawo zamówień publicznych, ale art. 18 ustawy o systemie
tachografów cyfrowych przy uwzględnieniu przepisów dotyczących przetargu ograniczonego
opisanych w ustawie Prawo zamówień publicznych. To zaś oznacza, że inne przepisy
przywołanej ustawy Pzp nie mogą w takiej sytuacji znaleźć zastosowania w prowadzonej
procedurze, w szczególności dotyczy to przepisów związanych z systemem środków
ochrony prawnej.
Dostrzeżenia wymaga, iż odesłanie o podobnym charakterze znajduje się w samej
ustawie Pzp, z art. 185 ust. 7 ustawy Pzp wynika bowiem, że do postępowania
odwoławczego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego o sądzie polubownym (arbitrażowym), jeżeli ustawa nie
stanowi inaczej. Stanowisko doktryny jest w tym zakresie jednoznaczne, iż w takim
przypadku do postępowania odwoławczego znajdują zastosowanie jedynie przepisy KPC
o sądzie polubownym, które w pewnych kwestiach odsyłają do regulacji ogólnych kodeksu
postępowania cywilnego, ale inne uregulowania KPC nie mogą być stosowane, odesłanie
obejmuje bowiem jedynie określone przepisy kodeksu postępowania cywilnego .
Za orzecznictwem sądów okręgowych powtórzyć należy, iż „(…) odesłanie z art. 184
ust. 6 ustawy Prawo zamówień publicznych (po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy) ma
charakter szczególny, wyjątkowy i w pierwszej kolejności należy stosować przepisy ustawy
Prawo zamówień publicznych, na co wskazuje zawarty w art. 184 ust. 6 tej ustawy
(po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy) zwrot: "jeżeli ustawa nie stanowi inaczej." Z tego
względu odesłanie to winno być interpretowane i stosowane ściśle. Konkluzja ta prowadzi do
wniosku, że brak regulacji dotyczących pełnomocnictwa w przepisach kodeksu
postępowania cywilnego, do których odsyła przepis art. 184 ust. 6 tej ustawy (po nowelizacji
art. 185 ust. 7 tej ustawy), skutkuje tym, że poszukując regulacji dotyczących tej kwestii
należy powrócić na grunt ustawy Prawo zamówień publicznych, nie zaś - za pośrednictwem
przepisu art. 13 § 2 k.p.c. - przechodzić do innych przepisów kodeksu postępowania
cywilnego aniżeli te wskazane w odesłaniu ustawowym z art. 184 ust. 6 tej ustawy
(po nowelizacji art. 185 ust. 7 tej ustawy)” – tak stanowisko Sądu Okręgowego w Gorzowie
Wielkopolskim (sygn. akt: VII Ga 36/09, niepubl.).
Odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących przetargu ograniczonego w ustawie
o systemie tachografów zakreśla obszar odesłania przez ustawodawcę do przepisów ustawy
Pzp. Obszar ten ograniczono jedynie do wskazania jednego z trybów dopuszczalnych przez
ustawę Pzp. Gdyby przyjąć inne rozumienie tegoż odesłania, regulacja w art. 18 ust. 1
ustawy o systemie tachografów cyfrowych nie miałaby racji bytu. Zauważyć należy bowiem,że do wyboru podmiotu wydającego karty zobowiązany jest organ administracji publicznej
bezwzględnie zobowiązany do stosowania przepisów ustawy Pzp w każdym przypadku
związanym z gospodarowaniem środkami o charakterze publicznym. Jednakże
ustawodawca w ustawie o charakterze szczególnym w stosunku do Pzp zobowiązał podmiot
administracji publicznej do odpowiedniego stosowania przepisów ustawy w pewnym
zakresie, którą w innych przypadkach podmiot zobowiązany jest stosować bez żadnych
ograniczeń. Zatem wskazanie na konieczność odpowiedniego stosowania przepisów ustawy
Pzp w odniesieniu jedynie do przetargu ograniczonego miało na celu wyłączenie stosowania
innych przepisów ustawy Pzp niż te o przetargu ograniczonym do wyboru podmiotu
wydającego karty. Gdyby przyjąć odmiennie, wyłączenie nie byłoby konieczne,
a Zamawiający zobowiązany byłby do stosowania Pzp w całym zakresie lub wyłączenie
określono by jako możliwość zastosowania tylko jednego określonego trybu (np. Do wyboru
podmiotu stosuje się przetarg ograniczony w uregulowany w ustawie Prawo Zamówień
Publicznych). Sam Odwołujący na posiedzeniu przed Izbą wskazywał, że zwrot
„odpowiednie stosowanie” rozumieć można jako „konieczność uwzględnienia zachodzących
różnic. Z przepisu ustawy wynika które przepisy się stosuje, których się nie stosuje, a które
stosuje się z uwzględnieniem specyfiki”. Może więc dojść do sytuacji, kiedy odpowiednio
pewne regulacje nie będą stosowane.
Nie sposób nie zauważyć, że ustawodawca w sytuacji kiedy zobowiązuje określone
podmioty do stosowania ustawy Pzp w całości posługuje się odmiennym odesłaniem, czego
przykładem może być art. 6g ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu
czystości i porządku w gminach, gdzie zaznaczono, że do przetargów, o których mowa w art.
6d ust. 1, w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie stosuje się ustawę z dnia 29
stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych. W takiej sytuacji podmioty zobowiązane są
do stosowania wszystkich przepisów ustawy Pzp z uwzględnieniem okoliczności
szczególnych wynikających z ustawy odsyłającej. W przedmiotowej sprawie jednak
odesłanie ustawowe ma charakter zawężający do jednego z trybów ustawy Pzp, nie zaś do
jej innych uregulowań.
Argumentację powyższą potwierdza choćby orzeczenie Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2012 roku (sygn. akt II SA/Wa 2096/2011),
w którym stwierdzono, że „Odpowiednie stosowanie przepisów k.p.a. oznacza, że jedne
przepisy Kodeksu będą stosowane wprost, bez żadnych modyfikacji, a niektóre –
z dostosowaniem do charakteru rozpoznawanej sprawy. Ustawodawca, odsyłając do
odpowiedniego stosowania k.p.a., zwraca uwagę, że decyzje organów uczelni nie są takimi
samymi aktami, jak decyzje podejmowane przez organy administracji publicznej. Nakaz
odpowiedniego stosowania k.p.a. należy rozumieć w ten sposób, iż wszystkie gwarancje,
jakie przysługują adresatowi decyzji administracyjnej na podstawie Kodeksu, winny mieć
także zastosowanie do decyzji organu uczelni, chyba że szczególne cechy sprawy wprost to
uniemożliwiają - patrz wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 673/10 (publik.
LEX nr 612172)”. Sprawa ta dotyczyła zagadnienia interpretacji treści przepisu art. 207 § 1
ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze
zm.) w brzmieniu: „Do decyzji, o których mowa w art. 169 ust. 7 i 8, decyzji podjętych przez
organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów, a także w sprawach
nadzoru nad działalnością uczelnianych organizacji studenckich oraz samorządu
studenckiego, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) oraz
przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego”. Gdyby ustawodawca chciał, aby
z ustawy o systemie tachografów cyfrowych wynikało, że ustawę Pzp stosuje się w całości
z możliwością wykorzystania tylko jednego z trybów tej ustawy, to w taki sposób
skonstruowałby odesłanie. Tymczasem z art. 18 ustawy stc wynika odmiennie, iż stosuje się
tylko tę część ustawy Pzp, która dotyczy przetargu ograniczonego.
Dalej zauważyć należy, iż obowiązku stosowania ustawy Pzp nie można wywodzić
z pouczenia o możliwości wnoszenia środków ochrony prawnej, zamieszczonego przez
Zamawiającego w treści ogłoszenia o zamówieniu. Błędne pouczenie wykonawców w tym
zakresie nie rodzi po ich stronie uprawnień do wnoszenia środków ochrony prawnej
przewidzianych dla postępowań, w których stosowanie przepisów ustawy Pzp jest
obligatoryjne. Brak możliwości stosowania ustawy Pzp skutkuje również brakiem możliwości
korzystania ze środków ochrony prawnej przewidzianych w tej ustawie, co potwierdziło
orzecznictwo przywołane przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie. Choć dotyczy
ono w dużej mierze zamówień sektorowych, to teza ta niewątpliwie pozostaje aktualna
w przedmiotowej sprawie.
Bez wpływu także na ocenę prawidłowości obecnie prowadzonego postępowania
i prawidłowości stosowania ustawy Pzp pozostaje uprzednio przeprowadzone w 2012 roku
postępowanie. Owo postępowanie nie jest i nie może być przedmiotem zainteresowania
składu orzekającego Izby wyznaczonego do rozpoznania niniejszej sprawy.
Co do argumentacji Odwołującego związanej z treścią art. 128 ust. 7 ustawy Pzp
w brzmieniu z roku 2007, to zauważyć należy, że odesłanie znajdowało się w obrębie
jednego aktu prawnego, tj. ustawy Pzp. Przepisy dotyczące udzielania zamówień przez
koncesjonariuszy robót budowlanych (Rozdział 4) miały szczególny charakter. Odnosiły się
bowiem do trybu, który nie był trybem zwykłym, ale szczególnym, gdyż został umiejscowiony
w dziale III regulującym przepisy szczególne, podobnie jak zasady prowadzenia konkursu,
zawierania umowy ramowej, czy też zamówienia sektorowe. Tak więc odesłanie w takim
brzmieniu było konieczne do określenia, jaki zakres ustawy Pzp stosuje się w sytuacji trybów
szczególnych. Kwestia środków ochrony prawnej regulowana była, jak i jest obecnie
w ramach Działu VI. Istotna dla rozpatrywanego zagadnienia jest okoliczność tego rodzaju,że art. 179 ust. 1 ustawy Pzp umiejscowiony został w ramach rozdziału 1, co oznacza, że
miał, jak i ma teraz charakter przepisów wspólnych dla całej ustawy Pzp. W konsekwencji,
gdy stwierdza, że środki ochrony prawnej określone w niniejszym dziale przysługują
wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi, to odnosi się także do
wykonawcy, takiego jak koncesjonariusz. Aktualnie podobne odesłanie jak podnoszone
przez Odwołującego znajduje się w art. 99 ustawy Pzp i dotyczy zawierania umów
ramowych.
Izba nie podzieliła rozważań Zamawiającego związanych z nieodpłatnym
charakterem umowy, która wiązała będzie Zamawiającego i podmiot zobowiązany do
wydawania kart. O ile niewątpliwie regulacje ustawy Pzp stosuje się do umów odpłatnych, to
pojęcie odpłatności umowy, ekwiwalentności świadczeń w ocenie składu orzekającego Izby
rozumieć należy w sposób szeroki. Za taką ekwiwalentność (wymianę) świadczeń uznać
można uzyskiwanie przychodu z tytułu otrzymywanych od podmiotów trzecich opłaty za
kartę. Tym niemniej nie uznanie tej argumentacji nie wpływało na decyzję składu
orzekającego Izby o odrzuceniu odwołania.
Reasumując, należało uznać, że w sprawie nie znajdują zastosowania przepisy
ustawy. Konsekwencją takiego stanu jest konieczność odrzucenia odwołania.
Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie. Orzeczenie Izby w rozpatrywanej sprawie w żadnej części nie miało
charakteru merytorycznego rozstrzygnięcia przedmiotu sporu, a odnosiło się do zbadania
formalnych przesłanek skuteczności złożonego środka ochrony prawnej, zatem musiało
przybrać postać postanowienia.
Zgodnie z art. 189 ust. 3 zd. 1 ustawy Pzp, Izba może odrzucić odwołanie na
posiedzeniu niejawnym. W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 zd. 2 w zw. z
art. 189 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 189 ust. 3 ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz w
oparciu o przepisy § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z
dnia 15 marca 2010r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41
poz. 238). W myśl powołanych przepisów, a także zgodnie z poglądem jednolicie
prezentowanym w orzecznictwie tak Izby, jak i Sądów Okręgowych, w przypadku odrzucenia
odwołania Odwołującego obciąża się całością wniesionego wpisu, zgodnie z zasadą
odpowiedzialności za wynik postępowania wynikającą z art. 192 ust. 10 ustawy Pzp (por.
przykładowo wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 22 listopada 2012 r., sygn. akt XII Ga
517/11).
Przewodniczący: …………………
Członkowie:
………………….
………………......
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1403/16, KIO 1405/16 z dnia 2016-08-22
- Sygn. akt KIO 815/16, KIO 821/16, KIO 822/16 z dnia 2016-08-18
- Sygn. akt KIO 1332/16 z dnia 2016-08-05
- Sygn. akt KIO 1305/16 z dnia 2016-08-01
- Sygn. akt KIO 1287/16 z dnia 2016-07-28
