rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2018-11-20
rok: 2018
data dokumentu: 2018-11-20
rok: 2018
sygnatury akt.:
KIO 2274/18
KIO 2274/18
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Ewa Kisiel, Lubomira Matczak - Mazuś, Małgorzata Matecka Protokolant: Klaudia Ceyrowska
Przewodniczący: Ewa Kisiel, Lubomira Matczak - Mazuś, Małgorzata Matecka Protokolant: Klaudia Ceyrowska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2018 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 listopada 2018 r. przez wykonawcę J.W.,
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy Konserwacja
Terenów Zielonych J.W. z siedzibą w Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 w
postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego – Zarząd Dróg Miejskich w Gliwicach z
siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31;
przy udziale wykonawcy M. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład
Usług Drogowych i Komunalnych „Dromar” M.K. z siedzibą w Stanicy przy ul. Gliwickiej
25, zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 listopada 2018 r. przez wykonawcę J.W.,
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy Konserwacja
Terenów Zielonych J.W. z siedzibą w Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 w
postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego – Zarząd Dróg Miejskich w Gliwicach z
siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31;
przy udziale wykonawcy M. K., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład
Usług Drogowych i Komunalnych „Dromar” M.K. z siedzibą w Stanicy przy ul. Gliwickiej
25, zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
orzeka:
1.
oddala odwołanie;
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę J.W., prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J.W. z
siedzibą w Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 i:
2.1
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę J.W.
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy
Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w Bytomiu przy ul.
Władysława Łokietka 4 tytułem wpisu od odwołania;
2.2
zasądza od wykonawcy J.W., prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą Zakład Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w
Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 na rzecz Zarządu Dróg Miejskich w
Gliwicach z siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31 kwotę 3 600 zł 00 gr
(słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2018 r., poz. 1986) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Gliwicach.
Przewodniczący: …………..……….…….…
…………..……….…….…
…………..……….…….…
Sygn. akt: KIO 2274/18
UZASADNIENIE
Zarząd Dróg Miejskich w Gliwicach z siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31 (dalej:
„Zamawiający” lub „ZDM”), prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r.,
poz. 1986) – zwanej dalej "ustawą" lub "Pzp" – postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego pn. „Oczyszczanie pasów drogowych na terenie Miasta Gliwice w latach
2018-2020”.
Szacunkowa wartość przedmiotowego zamówienia jest wyższa od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w dniu 27 kwietnia 2018 r. w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2018/S 082-184189.
Pismem z dnia 25 października 2018 r. przesłanym drogą elektroniczną Zamawiający
poinformował wykonawcę J. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład
Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w Bytomiu przy
ul. Władysława Łokietka 4 (dalej: „Odwołujący” lub „ZUKTZ”) m. in. o unieważnieniu
prowadzonego postępowania - w zakresie zadania nr 1 - na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp.
W dniu 5 listopada 2018 r. Odwołujący wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odwołanie od niezgodnej z przepisami ustawy czynności Zamawiającego, polegającej na
unieważnieniu postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp w zakresie zadania nr 1.
Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenie art. 93 ust. 1 pkt. 1 Pzp poprzez
unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w sytuacji, gdy
w postępowaniu istnieje oferta Odwołującego, która nie podlega odrzuceniu, a kwestia
zasadności i zgodności z prawem dokonania czynności odrzucenia oferty Odwołującego nie
została zakończona.
Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu
unieważnienie czynności unieważnienia postępowania, bowiem w sprawie nie ma zastosowania
przesłanka unieważnienia wskazana w art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp, a tak dokonana czynność w
sposób rażący narusza prawa Odwołującego oraz przepisy ustawy.
W uzasadnieniu Odwołujący wyjaśniał, że w wyniku uwzględnienia skargi przez Sąd,
Odwołujący ma możliwość uzyskania przedmiotowego zamówienie, bowiem Zamawiający już
dwukrotnie dokonywał wyboru jego oferty, jako najkorzystniejszej, co oznacza, że Zamawiający
nie miał żadnych wątpliwości, że Odwołujący spełnia warunki udziału w postępowaniu w
zakresie opisanym w specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej: „siwz” lub
„specyfikacja”). Zdaniem Odwołującego nie został on ostatecznie wykluczony z postępowania,
a jego oferta nie została w ogóle odrzucona. Nie jest przedmiotem niniejszego odwołania
podstawa wykluczenia wykonawcy albowiem ta nie została jeszcze rozstrzygnięta i będzie
rozważana przez Sąd Okręgowy w Gliwicach. Istotne w ramach niniejszego odwołania jest
natomiast ustalenie, iż Zamawiający dokonał nowej czynności, która ma istotny wpływ na
kontynuację postępowania, mimo iż podstawa tej czynności określona w art. 93 ust. 1 pkt 1
ustawy nie jest przesądzona. W piśmie z dnia 25 października 2018 r. Zamawiający wskazał,
że dokonał czynności wykluczenia Odwołującego na podstawie postanowień wyroku KIO
1888/18.
Odwołujący wskazywał, że o zasadności uznawania, iż odwołanie jest w pełni zasadne
i istnieją podstawy do jego złożenia przesądziło orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, z
którego jego zdaniem wynika, że o braku interesu wykonawcy we wnoszeniu środków ochrony
prawnej można mówić jedynie wówczas, gdy oferta danego wykonawcy została ostatecznie
odrzucona, tj. został wydany wyrok przez Krajową Izbę Odwoławczą, a wykonawca nie
zaskarżył takiego orzeczenia do sądu okręgowego. Wobec tego Odwołujący twierdził, że nie
został ostatecznie wykluczony a jego oferta nie została ostatecznie odrzucona to przysługuje
mu środek zaskarżenia. Tym bardziej postępowanie nie może zostać unieważnione z powodu
braku ważnej oferty.
Odwołujący wskazywał również na takie rozumienie interesu we wnoszeniu odwołania
zaprezentowane przez Krajową Izbę Odwoławczą w wyroku z dnia 4 października 2018 r.
o sygn. akt KIO 1888/18, a więc wyroku dotyczącym tego zamówienia, które jest obecnie
przedmiotem odwołania. Tym samym zdaniem Odwołującego nie mogą do niniejszego
odwołania zostać zastosowane odmienne reguły. KIO w sprawie o sygn. akt. KIO 1888/18, a
więc wyroku stanowiącym podstawę do unieważnienia czynności wyboru Odwołującego i
podjęcia decyzji o wykluczeniu stanęła na stanowisku, że wniesienie skargi statuuje posiadanie
interesu w zaskarżaniu dalszych czynności Zamawiającego podejmowanych w tym
postępowaniu. Izba przyznała, że wykonawca Dromar posiada interes w zaskarżeniu wyboru,
bowiem jak stwierdziła oferta Dromar na skutek wniesienia skargi (która na dzień rozpatrywania
odwołania nie była nawet opłacona, co podnosił Odwołujący) jest uczestnikiem postępowania
odwoławczego i może skarżyć pozostałe czynności Zamawiającego. Wobec tego Odwołujący
podnosił, że w rozpoznawanym stanie faktycznym tego odwołania mamy do czynienia z
identyczną sytuacją faktyczną, polegającą na tym, że wykonawca „wykluczony/odrzucony”
wyrokiem Izby wnosi odwołanie na dalsze czynności Zamawiającego. Tym samym złożenie
odwołania przez wykonawcę ZUKTZ w jego ocenie jest uprawnione, bowiem czynność
unieważnienia nie była zaskarżona w poprzednim odwołaniu. Wyrok Krajowej Izby
Odwoławczej odnosił się jedynie do wykluczenia wykonawcy tak, więc nie można mówić o tym,
że unieważnienie postępowania jest np. czynnością wykonaną zgodnie z wyrokiem.
Odwołujący twierdził, że wadliwość podjętej czynności wynika z okoliczności już
opisanych wyżej, w tym także w tej części odwołania, która odnosi się do istnienia interesu po
stronie wykonawcy do złożenia odwołania. Czynności te sprowadzają się do braku ostatecznego
rozstrzygnięcia w sprawie wykluczenia Odwołującego, ale również z faktu, że Zamawiający
wcale nie dokonał czynności odrzucenia oferty Odwołującego. Tak, więc w ocenie
Odwołującego nie zachodzi okoliczność wskazana w art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp. Wykonawca
ZUKTZ zaznaczał również, że nie upłynął termin związania ofertą, a także oferta wciąż
skutecznie zabezpieczona jest wadium.
Odwołujący zaznaczał, że art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że Zamawiający
unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli nie złożono żadnej oferty
niepodlegającej odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w
postępowaniu do wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu. Zdaniem Odwołującego przepis
ten należy rozumieć w ten sposób, że jeśli istnieją wątpliwości, co do wykluczenia wykonawcy,
a takie istnieć muszą w związku z zapowiedzią zaskarżenia wyroku KIO 1888/18 to brak jest
podstaw do zastosowania przesłanki braku ważnej oferty. Ponadto wykonawca ZUKZ wyjaśniał,
że złożone odwołanie jest jedynym środkiem ochrony interesów Odwołującego w kontekście
dokonanej czynności unieważniania, ponieważ wykonawca nie ma innej drogi prawnej by
wstrzymać uprawomocnienie się nowej czynności Zamawiającego.
Odwołujący wyjaśniał, że zamierza wnieść skargę, a zatem Zamawiający nie mógł
podjąć decyzji o unieważnieniu postępowania z powołaniem się na przesłankę art. 93 ust. 1 pkt
1 ustawy. Zdaniem Odwołującego zaskarżenie czynności Zamawiającego, polegającej na
unieważnieniu postępowania, to jedyny sposób, żeby czynność ta nie uprawomocniła się, a w
konsekwencji by wykonawca miał nadal szansę uzyskania zamówienia, a także by skarga na
wyrok KIO 1888/18 była rozpatrywana merytorycznie a nieuznana za bezprzedmiotową z uwagi
na uprawomocnienie się unieważnienia.
Mając na uwadze powyższe Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania, bowiem do
czasu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w przedmiocie skargi Odwołującego na wyrok
Krajowej Izby Odwoławczej w sprawie o sygn. akt. KIO 1888/18 w postępowaniu istnieje, co
najmniej jedna, ważna i niepodlegająca odrzuceniu oferta Odwołującego.
Uwzględniając treść dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia
przekazanej przez Zamawiającego, dowody oraz stanowiska i oświadczenia Stron oraz
Przystępującego złożone w pismach procesowych oraz na rozprawie, Izba ustaliła i
zważyła, co następuje.
Na wstępie Krajowa Izba Odwoławcza stwierdza, że Odwołujący legitymuje się
uprawnieniem do korzystania ze środków ochrony prawnej, o którym stanowi przepis art. 179
ust. 1 Pzp, według którego środki ochrony prawnej określone w ustawie przysługują wykonawcy,
uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu
danego zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez
Zamawiającego przepisów niniejszej ustawy.
Z ustaleń dokonanych przez Izbę wynika, że Odwołujący w dniu 2 listopada 2018 r.
pokwitował odbiór orzeczenia Izby (zwrotne potwierdzenie odbioru, znajdujące się w aktach
sprawy) z dnia 4 października 2018 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18 a następnie wniósł do
Sądu Okręgowego w Gliwicach skargę na ww. orzeczenie Izby.
Izba nie podziela stanowiska Zamawiającego, który twierdził, że wykonawca ZUKTZ nie
ma interesu w uzyskaniu zamówienia w ramach prowadzonego przez Zamawiającego
postępowania.
W omawianej kwestii Izba w pełni podziela stanowisko Izby wyrażone w uzasadnieniu
wyroku KIO z dnia 4 października 2018 r. zapadłego w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18, która
dotyczyła nie tylko tego zamówienia, ale również podobnej sytuacji, dotyczącej interesu we
wniesieniu odwołania, z tym zastrzeżeniem, że w roli składającego odwołanie występował
wówczas nie wykonawca ZUKTZ a wykonawca M. K., prowadzący działalność gospodarczą
pod firmą Zakład Usług Drogowych i Komunalnych „Dromar” M.K. z siedzibą w Stanicy przy ul.
Gliwickiej 25 (dalej: „Dromar” lub „Przystępujący”), obecnie przystępujący do postepowania
odwoławczego po stronie Zamawiającego. W powyższym uzasadnieniu wyroku „odnosząc się
do kwestii interesu we wniesieniu odwołania, Izba uznała, iż Odwołujący posiada interes we
wniesieniu odwołania. Izba wskazuje na konieczność szerokiego rozumienia interesu we
wnoszeniu środków ochrony prawnej, co na gruncie polskich przepisów przekłada się na to, że
interesu wykonawcy w uzyskaniu kontraktu nie należy odnosić tylko do „danego postępowania”,
ale do „danego zamówienia”. Pojęcie „danego zamówienia” jest, więc pojęciem szerszym od
pojęcia samego postępowania o udzielenie zamówienia. Zamówienia bowiem można udzielić
nie tylko w wyniku przeprowadzenia jednego postępowania, lecz tych postępowań może być
więcej, zwłaszcza w sytuacji, kiedy w wyniku poprzedniego postępowanie w tej samej sprawie
nie wyłoniono wykonawcy albo nie udzielono zamówienia. Odwołujący, jako podmiot, który
wniósł skargę na wyrok KIO 1600/18, nie utracił statusu wykonawcy i cały czas ma szansę na
uzyskanie przedmiotowego zamówienia może, zatem ponieść szkodę na skutek niezgodnych z
ustawą decyzji Zamawiającego, a tym samym ma interes w uzyskaniu zamówienia w rozumieniu
art. 179 ustawy Pzp. Pogląd ten jest zgodny z poglądem Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej wyrażonym m.in. w wyroku w sprawie C-131/16”.
W kontekście powyższego stwierdzić należy, że pozostawanie w terminie na wniesienie
skargi do właściwego sądu okręgowego lub też jej wniesienie przez wykonawcę powoduje, że
wykonawca nie traci statusu wykonawcy w postepowaniu, co jednocześnie przekłada się na
możliwość skorzystania ze środka ochrony prawnej w postaci odwołania. Z taką sytuacją mamy
do czynienia w niniejszej sprawie, dlatego też Izba stwierdziła, że Odwołujący legitymuje się
uprawnieniem do wniesienia odwołania, opisanym w art. 179 ust. 1 Pzp.
Przechodząc do merytorycznego rozpoznania sprawy wskazać należy, że przedmiotem
sporu pomiędzy stronami była czynność Zamawiającego, polegająca na unieważnieniu
postępowania - w zakresie zadania nr 1 - na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy. Po dokonaniu
oceny zarzutu podniesionego w odwołaniu Izba stwierdziła, że nie zasługuje on na
uwzględnienie.
Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp Zamawiający jest zobligowany unieważnić
postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli nie złożono żadnej oferty niepodlegającej
odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu od
wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3. Natomiast według
przepisu art. 93 ust. 1 pkt 2 i 3 Pzp Zamawiający unieważnia postępowanie o udzielenie
zamówienia, jeżeli: w postępowaniu prowadzonym w trybie zapytania o cenę nie złożono co
najmniej dwóch ofert niepodlegających odrzuceniu (pkt 2) w postępowaniu prowadzonym w
trybie licytacji elektronicznej wpłynęły mniej niż dwa wnioski o dopuszczenie do udziału w
licytacji (pkt 3).
Izba wskazuje, że analiza treści przepisu art. 93 ust. 1 Pzp wprost prowadzi do wniosku,
że katalog przesłanek unieważnienia postępowania ma charakter katalogu zamkniętego i nie
może podlegać wykładni rozszerzającej. W kontekście powyższego na uwagę zasługuje
cel
prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, którym bez wątpienia jest wybór
najkorzystniejszej oferty. Z tych względów instytucję unieważnienia postępowania należy postrzegać
w charakterze wyjątku.
Co istotne, do
wyboru oferty najkorzystniejszej może dojść tylko wtedy, gdy
Zamawiający otrzyma, co najmniej jedną odpowiednią ofertę, czyli taką, która spełnia wszystkie
wymagania Zamawiającego.
Nie ulega wątpliwości, że unieważnienie postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego w oparciu o art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy jest czynnością obligatoryjną
względem Zamawiającego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonego postepowania
nie otrzyma
on żadnej takiej oferty.
W ocenie Izby właśnie z taką sytuacja mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Izba
ustaliła, że w wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1600/18 Krajowa Izba
Odwoławcza potwierdziła prawidłowość czynności Zamawiającego, polegającej na odrzuceniu oferty
Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp. Kolejno wyrokiem z dnia 4 października
2018 r. Izba nakazała Zamawiającemu - w ramach zadania nr 1 - wykluczenie z prowadzonego
postępowania wykonawcy ZUKTZ na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 Pzp. Skutkiem tego, na
podstawie art. 24 ust. 4 Pzp należało automatycznie uznać, że oferta wykonawcy wykluczonego (tj.
Odwołującego) została uznana za odrzuconą.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w ramach zadania nr 1
nie złożono żadnej
oferty niepodlegającej odrzuceniu, co powoduje wypełnienie się przesłanki, opisanej w art. 93
ust. 1 pkt 1 Pzp, skutkujące koniecznością unieważnienia postępowania.
Izba za nieuzasadnioną uznaje argumentację Odwołującego zasadzającą się na tym, że
Zamawiający jest zobowiązany do niepodejmowania czynności unieważnienia postępowania w
sytuacji, gdy wyroki Izby zarówno ten z dnia 24 sierpnia 2018 r. o sygn. akt KIO 1600/18 jak
również wyrok z dnia 6 października 2018 r. sygn. akt KIO 1888/18 zostały zaskarżone przez
wykonawców: Dromar i ZUKTZ do Sądu Okręgowego w Gliwicach.
W zakresie egzekwowania wykonalności orzeczeń Izby podziela argumentację
prezentowana przez Urząd Zamówień Publicznych w opinii prawnej, w której stwierdzono
m. in.: „(…) Dodatkowo wskazać należy na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada
2005 roku (sygn. akt III CZP 85/05), z której uzasadnienia wynika, że jeżeli wyrok Zespołu
Arbitrów (obecnie Krajowej Izby Odwoławczej) jest skuteczny i wykonalny, to zamawiający
zobowiązany jest go wykonać, a ewentualne wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje jego
wykonania. Ustawa Pzp przewiduje ponadto szczególny tryb, w którym dopuszczalne jest
żądanie wykonania wyroku, w przypadku, gdy zamawiający uchyla się od wykonania czynności
wskazanych w sentencji. Kwestię wykonalności orzeczeń Krajowej Izby Odwoławczej reguluje
art. 197 ust. 1 ustawy – Pzp, zgodnie z którym orzeczenie Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego
wykonalności, ma moc prawną na równi z wyrokiem sądu. Przepis art. 781 § 2 ustawy z dnia 17
listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio. Cytowany
przepis ustawy Pzp odsyła do przepisu art. 781 § 2 K.p.c. Stosuje się go do orzeczeń Izby
(wyroków oraz postanowień kończących postępowanie w sprawie), które są „innymi tytułami” w
rozumieniu tego przepisu. Zgodnie ze wzmiankowanym przepisem sąd rejonowy właściwości
ogólnej dłużnika może nadać „innym tytułom” klauzulę wykonalności, w następstwie czego stają
się tytułami wykonawczymi (art. 776 zd. 2 K.p.c.) i jako takie stanowią podstawę wszczęcia
przez wierzyciela egzekucji sądowej. W myśl art. 197 ust. 3 ustawy Pzp sąd stwierdza
wykonalność orzeczenia Izby nadającego się do wykonania w drodze egzekucji, nadając
orzeczeniu klauzulę wykonalności. O tym czy orzeczenie Izby nadaje się do egzekucji sądowej
przesądza jego treść. Wyroki Izby mogą nadawać się do egzekucji sądowej, gdy chodzi o
rozstrzygnięcia co do istoty sprawy oraz w przedmiocie kosztów postępowania. Wobec
powyższego zasadnym jest stwierdzenie, iż egzekucja wyroków Krajowej Izby Odwoławczej
podlega przepisom Kodeksu postępowania cywilnego regulującym postępowanie egzekucyjne
i przeprowadzana jest przez właściwe organy egzekucyjne”. (Źródło: Informator Urzędu
Zamówień Publicznych nr 9/2012 str. 19-20).
Dostrzec również należy, że jedyną czynnością, której dokonania zakazuje
Zamawiającemu przepis art. 183 ust. 1 Pzp - do czasu ogłoszenia przez Izbę orzeczenia
kończącego postępowanie odwoławcze - w przypadku wniesienia odwołania jest zawarcie
umowy. A contrario, stwierdzić należy, że Zamawiający jest uprawniony do dokonywania innych
czynności w prowadzonym postępowaniu, zarówno w przypadku wniesienia odwołania - przed
ogłoszeniem przez Izbę orzeczenia kończącego postępowanie odwoławcze, jak i po jego
ogłoszeniu.
W kontekście powyższego Izba uznała, że rację ma Przystępujący, który twierdził, że „po
wydaniu przez KIO orzeczenia w sprawie przepisy nie wprowadzają dla zamawiającego już
żadnych ograniczeń i nie limitują czynności, które może on dokonywać w postępowaniu. Skoro,
więc po wydaniu orzeczenia przez KIO Zamawiający może nawet zawrzeć umowę, udzielając
zamówienia wykonawcy, co do prawidłowości oferty, którego może być przecież wniesiona
skarga do sądu okręgowego, to tym bardziej Zamawiający może również podjąć decyzję o
unieważnieniu postępowania, w którym nie złożono żadnej niepodlegającej odrzuceniu oferty i
zabezpieczyć realizację swoich potrzeb poprzez wszczęcie nowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego. (…) Z przepisów ustawy Pzp nie wynika obowiązek by Zamawiający
zobowiązany był każdorazowo czekać na rozstrzygnięcie sądu okręgowego w przedmiocie
prawidłowości wyroku KIO, czego domaga się Odwołujący. Żaden z przepisów ustawy Pzp nie
nadaje, bowiem skardze suspensywnego charakteru, tym samym prawnie obojętna jest w
sprawie okoliczność, że orzeczenie Izby w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18 jest
nieprawomocne”.
Konkludując, Izba nie stwierdziła naruszenia przez Zamawiającego przepisu art. 93
ust. 1 pkt 1 Pzp, polegającego na nieprawidłowym unieważnieniu postępowania na podstawie
art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp w zakresie zadania nr 1.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 Pzp orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp stosownie
do wyniku sprawy oraz zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2, § 3 pkt 1, § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
…………………………..
…………………………..
…………………………..
1.
oddala odwołanie;
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę J.W., prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J.W. z
siedzibą w Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 i:
2.1
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę J.W.
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład Usługowy
Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w Bytomiu przy ul.
Władysława Łokietka 4 tytułem wpisu od odwołania;
2.2
zasądza od wykonawcy J.W., prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą Zakład Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w
Bytomiu przy ul. Władysława Łokietka 4 na rzecz Zarządu Dróg Miejskich w
Gliwicach z siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31 kwotę 3 600 zł 00 gr
(słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych
(Dz. U. z 2018 r., poz. 1986) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia –
przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Gliwicach.
Przewodniczący: …………..……….…….…
…………..……….…….…
…………..……….…….…
Sygn. akt: KIO 2274/18
UZASADNIENIE
Zarząd Dróg Miejskich w Gliwicach z siedzibą w Gliwicach przy ul. Płowieckiej 31 (dalej:
„Zamawiający” lub „ZDM”), prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r.,
poz. 1986) – zwanej dalej "ustawą" lub "Pzp" – postępowanie o udzielenie zamówienia
publicznego pn. „Oczyszczanie pasów drogowych na terenie Miasta Gliwice w latach
2018-2020”.
Szacunkowa wartość przedmiotowego zamówienia jest wyższa od kwot wskazanych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w dniu 27 kwietnia 2018 r. w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2018/S 082-184189.
Pismem z dnia 25 października 2018 r. przesłanym drogą elektroniczną Zamawiający
poinformował wykonawcę J. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Zakład
Usługowy Konserwacja Terenów Zielonych J. W. z siedzibą w Bytomiu przy
ul. Władysława Łokietka 4 (dalej: „Odwołujący” lub „ZUKTZ”) m. in. o unieważnieniu
prowadzonego postępowania - w zakresie zadania nr 1 - na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp.
W dniu 5 listopada 2018 r. Odwołujący wniósł do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odwołanie od niezgodnej z przepisami ustawy czynności Zamawiającego, polegającej na
unieważnieniu postępowania na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp w zakresie zadania nr 1.
Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenie art. 93 ust. 1 pkt. 1 Pzp poprzez
unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w sytuacji, gdy
w postępowaniu istnieje oferta Odwołującego, która nie podlega odrzuceniu, a kwestia
zasadności i zgodności z prawem dokonania czynności odrzucenia oferty Odwołującego nie
została zakończona.
Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu
unieważnienie czynności unieważnienia postępowania, bowiem w sprawie nie ma zastosowania
przesłanka unieważnienia wskazana w art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp, a tak dokonana czynność w
sposób rażący narusza prawa Odwołującego oraz przepisy ustawy.
W uzasadnieniu Odwołujący wyjaśniał, że w wyniku uwzględnienia skargi przez Sąd,
Odwołujący ma możliwość uzyskania przedmiotowego zamówienie, bowiem Zamawiający już
dwukrotnie dokonywał wyboru jego oferty, jako najkorzystniejszej, co oznacza, że Zamawiający
nie miał żadnych wątpliwości, że Odwołujący spełnia warunki udziału w postępowaniu w
zakresie opisanym w specyfikacji istotnych warunków zamówienia (dalej: „siwz” lub
„specyfikacja”). Zdaniem Odwołującego nie został on ostatecznie wykluczony z postępowania,
a jego oferta nie została w ogóle odrzucona. Nie jest przedmiotem niniejszego odwołania
podstawa wykluczenia wykonawcy albowiem ta nie została jeszcze rozstrzygnięta i będzie
rozważana przez Sąd Okręgowy w Gliwicach. Istotne w ramach niniejszego odwołania jest
natomiast ustalenie, iż Zamawiający dokonał nowej czynności, która ma istotny wpływ na
kontynuację postępowania, mimo iż podstawa tej czynności określona w art. 93 ust. 1 pkt 1
ustawy nie jest przesądzona. W piśmie z dnia 25 października 2018 r. Zamawiający wskazał,
że dokonał czynności wykluczenia Odwołującego na podstawie postanowień wyroku KIO
1888/18.
Odwołujący wskazywał, że o zasadności uznawania, iż odwołanie jest w pełni zasadne
i istnieją podstawy do jego złożenia przesądziło orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, z
którego jego zdaniem wynika, że o braku interesu wykonawcy we wnoszeniu środków ochrony
prawnej można mówić jedynie wówczas, gdy oferta danego wykonawcy została ostatecznie
odrzucona, tj. został wydany wyrok przez Krajową Izbę Odwoławczą, a wykonawca nie
zaskarżył takiego orzeczenia do sądu okręgowego. Wobec tego Odwołujący twierdził, że nie
został ostatecznie wykluczony a jego oferta nie została ostatecznie odrzucona to przysługuje
mu środek zaskarżenia. Tym bardziej postępowanie nie może zostać unieważnione z powodu
braku ważnej oferty.
Odwołujący wskazywał również na takie rozumienie interesu we wnoszeniu odwołania
zaprezentowane przez Krajową Izbę Odwoławczą w wyroku z dnia 4 października 2018 r.
o sygn. akt KIO 1888/18, a więc wyroku dotyczącym tego zamówienia, które jest obecnie
przedmiotem odwołania. Tym samym zdaniem Odwołującego nie mogą do niniejszego
odwołania zostać zastosowane odmienne reguły. KIO w sprawie o sygn. akt. KIO 1888/18, a
więc wyroku stanowiącym podstawę do unieważnienia czynności wyboru Odwołującego i
podjęcia decyzji o wykluczeniu stanęła na stanowisku, że wniesienie skargi statuuje posiadanie
interesu w zaskarżaniu dalszych czynności Zamawiającego podejmowanych w tym
postępowaniu. Izba przyznała, że wykonawca Dromar posiada interes w zaskarżeniu wyboru,
bowiem jak stwierdziła oferta Dromar na skutek wniesienia skargi (która na dzień rozpatrywania
odwołania nie była nawet opłacona, co podnosił Odwołujący) jest uczestnikiem postępowania
odwoławczego i może skarżyć pozostałe czynności Zamawiającego. Wobec tego Odwołujący
podnosił, że w rozpoznawanym stanie faktycznym tego odwołania mamy do czynienia z
identyczną sytuacją faktyczną, polegającą na tym, że wykonawca „wykluczony/odrzucony”
wyrokiem Izby wnosi odwołanie na dalsze czynności Zamawiającego. Tym samym złożenie
odwołania przez wykonawcę ZUKTZ w jego ocenie jest uprawnione, bowiem czynność
unieważnienia nie była zaskarżona w poprzednim odwołaniu. Wyrok Krajowej Izby
Odwoławczej odnosił się jedynie do wykluczenia wykonawcy tak, więc nie można mówić o tym,
że unieważnienie postępowania jest np. czynnością wykonaną zgodnie z wyrokiem.
Odwołujący twierdził, że wadliwość podjętej czynności wynika z okoliczności już
opisanych wyżej, w tym także w tej części odwołania, która odnosi się do istnienia interesu po
stronie wykonawcy do złożenia odwołania. Czynności te sprowadzają się do braku ostatecznego
rozstrzygnięcia w sprawie wykluczenia Odwołującego, ale również z faktu, że Zamawiający
wcale nie dokonał czynności odrzucenia oferty Odwołującego. Tak, więc w ocenie
Odwołującego nie zachodzi okoliczność wskazana w art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp. Wykonawca
ZUKTZ zaznaczał również, że nie upłynął termin związania ofertą, a także oferta wciąż
skutecznie zabezpieczona jest wadium.
Odwołujący zaznaczał, że art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że Zamawiający
unieważnia postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli nie złożono żadnej oferty
niepodlegającej odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w
postępowaniu do wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu. Zdaniem Odwołującego przepis
ten należy rozumieć w ten sposób, że jeśli istnieją wątpliwości, co do wykluczenia wykonawcy,
a takie istnieć muszą w związku z zapowiedzią zaskarżenia wyroku KIO 1888/18 to brak jest
podstaw do zastosowania przesłanki braku ważnej oferty. Ponadto wykonawca ZUKZ wyjaśniał,
że złożone odwołanie jest jedynym środkiem ochrony interesów Odwołującego w kontekście
dokonanej czynności unieważniania, ponieważ wykonawca nie ma innej drogi prawnej by
wstrzymać uprawomocnienie się nowej czynności Zamawiającego.
Odwołujący wyjaśniał, że zamierza wnieść skargę, a zatem Zamawiający nie mógł
podjąć decyzji o unieważnieniu postępowania z powołaniem się na przesłankę art. 93 ust. 1 pkt
1 ustawy. Zdaniem Odwołującego zaskarżenie czynności Zamawiającego, polegającej na
unieważnieniu postępowania, to jedyny sposób, żeby czynność ta nie uprawomocniła się, a w
konsekwencji by wykonawca miał nadal szansę uzyskania zamówienia, a także by skarga na
wyrok KIO 1888/18 była rozpatrywana merytorycznie a nieuznana za bezprzedmiotową z uwagi
na uprawomocnienie się unieważnienia.
Mając na uwadze powyższe Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania, bowiem do
czasu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w przedmiocie skargi Odwołującego na wyrok
Krajowej Izby Odwoławczej w sprawie o sygn. akt. KIO 1888/18 w postępowaniu istnieje, co
najmniej jedna, ważna i niepodlegająca odrzuceniu oferta Odwołującego.
Uwzględniając treść dokumentacji postępowania o udzielenie zamówienia
przekazanej przez Zamawiającego, dowody oraz stanowiska i oświadczenia Stron oraz
Przystępującego złożone w pismach procesowych oraz na rozprawie, Izba ustaliła i
zważyła, co następuje.
Na wstępie Krajowa Izba Odwoławcza stwierdza, że Odwołujący legitymuje się
uprawnieniem do korzystania ze środków ochrony prawnej, o którym stanowi przepis art. 179
ust. 1 Pzp, według którego środki ochrony prawnej określone w ustawie przysługują wykonawcy,
uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu
danego zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez
Zamawiającego przepisów niniejszej ustawy.
Z ustaleń dokonanych przez Izbę wynika, że Odwołujący w dniu 2 listopada 2018 r.
pokwitował odbiór orzeczenia Izby (zwrotne potwierdzenie odbioru, znajdujące się w aktach
sprawy) z dnia 4 października 2018 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18 a następnie wniósł do
Sądu Okręgowego w Gliwicach skargę na ww. orzeczenie Izby.
Izba nie podziela stanowiska Zamawiającego, który twierdził, że wykonawca ZUKTZ nie
ma interesu w uzyskaniu zamówienia w ramach prowadzonego przez Zamawiającego
postępowania.
W omawianej kwestii Izba w pełni podziela stanowisko Izby wyrażone w uzasadnieniu
wyroku KIO z dnia 4 października 2018 r. zapadłego w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18, która
dotyczyła nie tylko tego zamówienia, ale również podobnej sytuacji, dotyczącej interesu we
wniesieniu odwołania, z tym zastrzeżeniem, że w roli składającego odwołanie występował
wówczas nie wykonawca ZUKTZ a wykonawca M. K., prowadzący działalność gospodarczą
pod firmą Zakład Usług Drogowych i Komunalnych „Dromar” M.K. z siedzibą w Stanicy przy ul.
Gliwickiej 25 (dalej: „Dromar” lub „Przystępujący”), obecnie przystępujący do postepowania
odwoławczego po stronie Zamawiającego. W powyższym uzasadnieniu wyroku „odnosząc się
do kwestii interesu we wniesieniu odwołania, Izba uznała, iż Odwołujący posiada interes we
wniesieniu odwołania. Izba wskazuje na konieczność szerokiego rozumienia interesu we
wnoszeniu środków ochrony prawnej, co na gruncie polskich przepisów przekłada się na to, że
interesu wykonawcy w uzyskaniu kontraktu nie należy odnosić tylko do „danego postępowania”,
ale do „danego zamówienia”. Pojęcie „danego zamówienia” jest, więc pojęciem szerszym od
pojęcia samego postępowania o udzielenie zamówienia. Zamówienia bowiem można udzielić
nie tylko w wyniku przeprowadzenia jednego postępowania, lecz tych postępowań może być
więcej, zwłaszcza w sytuacji, kiedy w wyniku poprzedniego postępowanie w tej samej sprawie
nie wyłoniono wykonawcy albo nie udzielono zamówienia. Odwołujący, jako podmiot, który
wniósł skargę na wyrok KIO 1600/18, nie utracił statusu wykonawcy i cały czas ma szansę na
uzyskanie przedmiotowego zamówienia może, zatem ponieść szkodę na skutek niezgodnych z
ustawą decyzji Zamawiającego, a tym samym ma interes w uzyskaniu zamówienia w rozumieniu
art. 179 ustawy Pzp. Pogląd ten jest zgodny z poglądem Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej wyrażonym m.in. w wyroku w sprawie C-131/16”.
W kontekście powyższego stwierdzić należy, że pozostawanie w terminie na wniesienie
skargi do właściwego sądu okręgowego lub też jej wniesienie przez wykonawcę powoduje, że
wykonawca nie traci statusu wykonawcy w postepowaniu, co jednocześnie przekłada się na
możliwość skorzystania ze środka ochrony prawnej w postaci odwołania. Z taką sytuacją mamy
do czynienia w niniejszej sprawie, dlatego też Izba stwierdziła, że Odwołujący legitymuje się
uprawnieniem do wniesienia odwołania, opisanym w art. 179 ust. 1 Pzp.
Przechodząc do merytorycznego rozpoznania sprawy wskazać należy, że przedmiotem
sporu pomiędzy stronami była czynność Zamawiającego, polegająca na unieważnieniu
postępowania - w zakresie zadania nr 1 - na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy. Po dokonaniu
oceny zarzutu podniesionego w odwołaniu Izba stwierdziła, że nie zasługuje on na
uwzględnienie.
Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp Zamawiający jest zobligowany unieważnić
postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli nie złożono żadnej oferty niepodlegającej
odrzuceniu albo nie wpłynął żaden wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu od
wykonawcy niepodlegającego wykluczeniu, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3. Natomiast według
przepisu art. 93 ust. 1 pkt 2 i 3 Pzp Zamawiający unieważnia postępowanie o udzielenie
zamówienia, jeżeli: w postępowaniu prowadzonym w trybie zapytania o cenę nie złożono co
najmniej dwóch ofert niepodlegających odrzuceniu (pkt 2) w postępowaniu prowadzonym w
trybie licytacji elektronicznej wpłynęły mniej niż dwa wnioski o dopuszczenie do udziału w
licytacji (pkt 3).
Izba wskazuje, że analiza treści przepisu art. 93 ust. 1 Pzp wprost prowadzi do wniosku,
że katalog przesłanek unieważnienia postępowania ma charakter katalogu zamkniętego i nie
może podlegać wykładni rozszerzającej. W kontekście powyższego na uwagę zasługuje
cel
prowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, którym bez wątpienia jest wybór
najkorzystniejszej oferty. Z tych względów instytucję unieważnienia postępowania należy postrzegać
w charakterze wyjątku.
Co istotne, do
wyboru oferty najkorzystniejszej może dojść tylko wtedy, gdy
Zamawiający otrzyma, co najmniej jedną odpowiednią ofertę, czyli taką, która spełnia wszystkie
wymagania Zamawiającego.
Nie ulega wątpliwości, że unieważnienie postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego w oparciu o art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy jest czynnością obligatoryjną
względem Zamawiającego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonego postepowania
nie otrzyma
on żadnej takiej oferty.
W ocenie Izby właśnie z taką sytuacja mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Izba
ustaliła, że w wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2018 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1600/18 Krajowa Izba
Odwoławcza potwierdziła prawidłowość czynności Zamawiającego, polegającej na odrzuceniu oferty
Przystępującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 6 Pzp. Kolejno wyrokiem z dnia 4 października
2018 r. Izba nakazała Zamawiającemu - w ramach zadania nr 1 - wykluczenie z prowadzonego
postępowania wykonawcy ZUKTZ na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 Pzp. Skutkiem tego, na
podstawie art. 24 ust. 4 Pzp należało automatycznie uznać, że oferta wykonawcy wykluczonego (tj.
Odwołującego) została uznana za odrzuconą.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w ramach zadania nr 1
nie złożono żadnej
oferty niepodlegającej odrzuceniu, co powoduje wypełnienie się przesłanki, opisanej w art. 93
ust. 1 pkt 1 Pzp, skutkujące koniecznością unieważnienia postępowania.
Izba za nieuzasadnioną uznaje argumentację Odwołującego zasadzającą się na tym, że
Zamawiający jest zobowiązany do niepodejmowania czynności unieważnienia postępowania w
sytuacji, gdy wyroki Izby zarówno ten z dnia 24 sierpnia 2018 r. o sygn. akt KIO 1600/18 jak
również wyrok z dnia 6 października 2018 r. sygn. akt KIO 1888/18 zostały zaskarżone przez
wykonawców: Dromar i ZUKTZ do Sądu Okręgowego w Gliwicach.
W zakresie egzekwowania wykonalności orzeczeń Izby podziela argumentację
prezentowana przez Urząd Zamówień Publicznych w opinii prawnej, w której stwierdzono
m. in.: „(…) Dodatkowo wskazać należy na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada
2005 roku (sygn. akt III CZP 85/05), z której uzasadnienia wynika, że jeżeli wyrok Zespołu
Arbitrów (obecnie Krajowej Izby Odwoławczej) jest skuteczny i wykonalny, to zamawiający
zobowiązany jest go wykonać, a ewentualne wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje jego
wykonania. Ustawa Pzp przewiduje ponadto szczególny tryb, w którym dopuszczalne jest
żądanie wykonania wyroku, w przypadku, gdy zamawiający uchyla się od wykonania czynności
wskazanych w sentencji. Kwestię wykonalności orzeczeń Krajowej Izby Odwoławczej reguluje
art. 197 ust. 1 ustawy – Pzp, zgodnie z którym orzeczenie Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego
wykonalności, ma moc prawną na równi z wyrokiem sądu. Przepis art. 781 § 2 ustawy z dnia 17
listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio. Cytowany
przepis ustawy Pzp odsyła do przepisu art. 781 § 2 K.p.c. Stosuje się go do orzeczeń Izby
(wyroków oraz postanowień kończących postępowanie w sprawie), które są „innymi tytułami” w
rozumieniu tego przepisu. Zgodnie ze wzmiankowanym przepisem sąd rejonowy właściwości
ogólnej dłużnika może nadać „innym tytułom” klauzulę wykonalności, w następstwie czego stają
się tytułami wykonawczymi (art. 776 zd. 2 K.p.c.) i jako takie stanowią podstawę wszczęcia
przez wierzyciela egzekucji sądowej. W myśl art. 197 ust. 3 ustawy Pzp sąd stwierdza
wykonalność orzeczenia Izby nadającego się do wykonania w drodze egzekucji, nadając
orzeczeniu klauzulę wykonalności. O tym czy orzeczenie Izby nadaje się do egzekucji sądowej
przesądza jego treść. Wyroki Izby mogą nadawać się do egzekucji sądowej, gdy chodzi o
rozstrzygnięcia co do istoty sprawy oraz w przedmiocie kosztów postępowania. Wobec
powyższego zasadnym jest stwierdzenie, iż egzekucja wyroków Krajowej Izby Odwoławczej
podlega przepisom Kodeksu postępowania cywilnego regulującym postępowanie egzekucyjne
i przeprowadzana jest przez właściwe organy egzekucyjne”. (Źródło: Informator Urzędu
Zamówień Publicznych nr 9/2012 str. 19-20).
Dostrzec również należy, że jedyną czynnością, której dokonania zakazuje
Zamawiającemu przepis art. 183 ust. 1 Pzp - do czasu ogłoszenia przez Izbę orzeczenia
kończącego postępowanie odwoławcze - w przypadku wniesienia odwołania jest zawarcie
umowy. A contrario, stwierdzić należy, że Zamawiający jest uprawniony do dokonywania innych
czynności w prowadzonym postępowaniu, zarówno w przypadku wniesienia odwołania - przed
ogłoszeniem przez Izbę orzeczenia kończącego postępowanie odwoławcze, jak i po jego
ogłoszeniu.
W kontekście powyższego Izba uznała, że rację ma Przystępujący, który twierdził, że „po
wydaniu przez KIO orzeczenia w sprawie przepisy nie wprowadzają dla zamawiającego już
żadnych ograniczeń i nie limitują czynności, które może on dokonywać w postępowaniu. Skoro,
więc po wydaniu orzeczenia przez KIO Zamawiający może nawet zawrzeć umowę, udzielając
zamówienia wykonawcy, co do prawidłowości oferty, którego może być przecież wniesiona
skarga do sądu okręgowego, to tym bardziej Zamawiający może również podjąć decyzję o
unieważnieniu postępowania, w którym nie złożono żadnej niepodlegającej odrzuceniu oferty i
zabezpieczyć realizację swoich potrzeb poprzez wszczęcie nowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego. (…) Z przepisów ustawy Pzp nie wynika obowiązek by Zamawiający
zobowiązany był każdorazowo czekać na rozstrzygnięcie sądu okręgowego w przedmiocie
prawidłowości wyroku KIO, czego domaga się Odwołujący. Żaden z przepisów ustawy Pzp nie
nadaje, bowiem skardze suspensywnego charakteru, tym samym prawnie obojętna jest w
sprawie okoliczność, że orzeczenie Izby w sprawie o sygn. akt KIO 1888/18 jest
nieprawomocne”.
Konkludując, Izba nie stwierdziła naruszenia przez Zamawiającego przepisu art. 93
ust. 1 pkt 1 Pzp, polegającego na nieprawidłowym unieważnieniu postępowania na podstawie
art. 93 ust. 1 pkt 1 Pzp w zakresie zadania nr 1.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 Pzp orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 Pzp stosownie
do wyniku sprawy oraz zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 2, § 3 pkt 1, § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
…………………………..
…………………………..
…………………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 2211/18 z dnia 2018-12-19
- Sygn. akt KIO 2499/18 z dnia 2018-12-14
- Sygn. akt KIO 2426/18 z dnia 2018-12-11
- Sygn. akt KIO 2250/18 z dnia 2018-11-28
- Sygn. akt KIO 2325/18 z dnia 2018-11-27
