rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2020-02-11
rok: 2020

sygnatury akt.:

KIO 156/20
KIO 171/20

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Przemysław Dzierzędzki Członkowie: Danuta Dziubińska, Magdalena Grabarczyk Protokolant: Rafał Komoń

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2020 r. w Warszawie
odwołania wniesionego
do Pr
ezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A) w dniu 27 stycznia 2020 r.
przez wykonawcę COIG S.A. w Katowicach (sygn. akt KIO
156/20),
B) w dniu 27 stycznia 2020
r. przez wykonawcę Comarch Polska S.A. w Krakowie (sygn.
akt KIO 171/20)

w
postępowaniu prowadzonym przez Komendę Wojewódzką Policji w Krakowie

przy udziale wykonawcy COIG S.A. w Katowicach,
zgłaszającego przystąpienie do
post
ępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 po stronie zamawiającego,

przy udziale wykonawcy Comarch Polska S.A. w Krakowie,
zgłaszającego przystąpienie
do post
ępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 po stronie
zamawia
jącego,

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp.
z o.o. w Warszawie oraz
Advatech sp. z o.o. we Wrocławiu, zgłaszających przystąpienie
do postępowań odwoławczych w sprawach o sygn. akt KIO 156/20 i KIO 171/20 po stronie
zamawiającego

orzeka:
1.
uwzględnia częściowo odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 i nakazuje
zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej,
unieważnienie czynności poprawienia innej omyłki w ofercie wykonawców

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w
Warszawie oraz Advatech sp. z o.o. we Wrocławiu oraz powtórzenie czynności
badania i oceny ofert, w tym:
a)
odrzucenie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w Warszawie oraz Advatech sp. z o.o. we
Wrocławiu z powodu zaoferowania serwerowego systemu operacyjnego dla
DEV niezgodnego z
wymaganiem równoważności opisanym w pkt 1 tabeli str.
70 OPZ,
b)
odrzucenie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w Warszawie oraz Advatech sp. z o.o. we
Wrocławiu z powodu zaoferowania laptopów, których klawiatury nie posiadają
wydzielonego bloku numerycznego, w którym mowa w pkt 11 tabeli na s. 4
załącznika nr 4 do OPZ,
2.
w pozostałym zakresie oddala odwołanie w sprawie KIO 156/20,
3. umarz
a postępowanie odwoławcze w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 w części
dotyczącej zarzutów opisanych w odwołaniu w pkt 3a, 4, 5c i 6 (w zakresie
zaniechania wezwania do złożenia wyjaśnień w odniesieniu do monitorów) z
powodu wycofania odwołania w tej części,
4.
uwzględnia częściowo odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 i nakazuje
zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej,
unieważnienie czynności poprawienia innej omyłki w ofercie wykonawców
wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w
Warszawie oraz A
dvatech sp. z o.o. we Wrocławiu oraz powtórzenie czynności
badania i oceny ofert, w tym:
a)
odrzucenie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w Warszawie oraz Advatech sp. z o.o. we
Wrocławiu z powodu zaoferowania serwerowego systemu operacyjnego dla
DEV niezgodnego z
wymaganiem równoważności opisanym w pkt 1 tabeli str.
70 OPZ,
b)
odrzucenie oferty wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Eskom IT sp. z o.o. w Warszawie oraz Advatech sp. z o.o. we
Wrocławiu z powodu zaoferowania laptopów, których klawiatury nie posiadają
wydzielonego bloku numerycznego, w którym mowa w pkt 11 tabeli na s. 4
załącznika nr 4 do OPZ,
5.
w pozostałym zakresie oddala odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 171/20,
6.
kosztami postępowania w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 obciąża Komendę
Wojewódzką Policji w Krakowie i:

6.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
COIG S.A. w Katowicach
tytułem wpisu od odwołania,
6.2.
zasądza od Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie na rzecz COIG S.A. w
Katowicach
kwotę 18.600 zł 00 gr (słownie: osiemnastu tysięcy sześciuset
złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z tytułu
wpisu od odwołania i wynagrodzenia pełnomocnika,
7.
kosztami postępowania w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 obciąża Komendę
Wojewódzką Policji w Krakowie i:
7.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł 00 gr
(słownie: piętnastu tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę
Comarch Polska S.A. w Krakowie
tytułem wpisu od odwołania,
7.2.
zasądza od Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie na rzecz wykonawcy
Comarch Polska S.A. w Krakowie
kwotę 15.000 zł 00 gr (słownie: piętnastu
tysięcy złotych zero groszy), stanowiącą uzasadnione koszty strony poniesione z
tytułu wpisu od odwołania.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Krakowie.

Przewodniczący: ………………….…

Członkowie:
…………………….

…………………….

Sygn. akt: KIO 156/20, KIO 171/20

U z a s a d n i e n i e
Komenda
Wojewódzka Policji w Krakowie, zwana dalej „zamawiającym”, prowadzi
postępowanie o udzielenie zamówienia na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. 2019 r. poz. 1843), zwanej dalej „ustawą
Pzp”, którego przedmiotem jest „wdrożenie e-usług publicznych, wewnątrzadministracyjnych,
nowych rozwiązań IT oraz modernizację systemu obiegu dokumentów w ramach realizacji
p
rojektu „Nowoczesna Policja dla Małopolski”.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 15 października 2019 r. nr 2019/S 199-483067.
15 stycznia 2020
r. zamawiający zawiadomił wykonawcę COIG S.A. w Katowicach,
zwanego
dalej „odwołującym COIG”, oraz wykonawcę Comarch Polska S.A. w Krakowie,
zwanego
dalej „odwołującym Comarch”, o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej
przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Eskom IT sp. z o.o.
w Warszawie oraz Advatech
sp. z o.o. we Wrocławiu, zwanych dalej „przystępującym
Eskom
”, wykonawcą „Eskom” lub „Eskom”.
W dniu 27 stycznia 2020
r. do Prezesa Izby wpłynęły odwołania złożone przez
odwołującego COIG i odwołującego Comarch. Postępowania odwoławcze wywołane
wniesionym
i odwołaniami oznaczono odpowiednio sygn. akt KIO 156/20 oraz sygn. akt KIO
171/20.

Odwołujący COIG wniósł odwołanie w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 wobec:
1)
czynności wyboru oferty przystępującego Eskom jako najkorzystniejszej,
2)
zaniechania czynności odrzucenia oferty przystępującego Eskom,
3)
zaniechania czynności odrzucenia oferty Comarch Polska S.A. w Krakowie, zwanego
również „wykonawcą Comarch” lub „przystępującym Comarch”.
Odwołujący COIG zarzucił zamawiającemu naruszenie:
1)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 3
ustawy Pzp
przez bezpodstawne poprawienie innej omyłki w treści oferty
przystępującego Eskom, w sytuacji, gdy brak było podstaw do dokonania jej
poprawienia;
2)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez zaniechanie
odrzucenia oferty wykonawcy Eskom
, mimo że oferta tego wykonawcy jest sprzeczna z
treścią SIWZ;

3)
art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez zaniechanie
odrzucenia oferty wykonawcy Comarch
, mimo że oferta tego wykonawcy jest
sprzeczna z treścią SIWZ.
Odwołujący COIG wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1)
unieważnienia czynności wyboru oferty wykonawcy Eskom jako najkorzystniejszej;
2)
powtórzenia czynności badania i oceny ofert, w tym:
a)
unieważnienia czynności poprawienia innej omyłki w ofercie wykonawcy Eskom,
b) odrzucenia oferty wykonawcy Eskom
z uwagi na jej sprzeczność z treścią SIWZ;
c)
odrzucenia oferty wykonawcy Comarch z uwagi na jej sprzeczność z treścią SIWZ.
W uzasadnieniu odwołania co do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z
art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp
odwołujący COIG podniósł,
że poprawienie innej omyłki na podstawie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp stanowi wyjątek od
ogólnej zasady określonej w art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, zgodnie z którą niedopuszczalne jest
prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty
oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści. Wywiódł, że
ratio legis przepisu art. 87 ust. 2 to sanowanie ofert obarczonych nieistotnymi wadami,
będącymi wynikiem różnego rodzaju błędów i omyłek, które nie prowadzą do istotnych zmian
w treści oferty - nie zniekształcając oświadczenia woli wykonawcy ubiegającego się o
zamówienie. Podniósł, że zamawiający celem wykazania prawidłowości swojego stanowiska
winien wykazać zaistnienie wszystkich podanych przesłanek art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.
Wskazał, że należyta staranność profesjonalisty (art. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 355 kc)
nakłada na wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego obowiązek
zweryfikowania i upewnienia się, czy składana przez niego oferta w sposób oczywisty nie
jest sprzeczna z treścią SIWZ. Zdaniem odwołującego COIG takiej należytej staranności w
przygotowaniu oferty przetargowej brak
było po stronie wykonawcy ESKOM. Odwołujący
COIG argumentował, że art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp nie stanowi narzędzia do -
naprawiania -
„błędnie" złożonych ofert, lecz stanowi podstawę poprawy omyłek, której to
poprawy może dokonać zamawiający, a znaczenie tych poprawek dla całości złożonego
oświadczenia woli (oferty) przez wykonawcę w kontekście SIWZ nie będzie istotne.
Odwołujący COIG podniósł, że treść oświadczenia woli (oferty) wykonawcy ESKOM
wskazuje
na celowe złożenie oświadczania o treści sprzecznej z wymogami zamawiającego.
Zdaniem odwołującego z perspektywy oceny charakteru niezgodności treści oferty ESKOM z
treścią SIWZ istotne znaczenia ma porównanie formularza oferty przygotowanego przez
zamawia
jącego oraz treści oferty ESKOM.
Odwołujący COIG wywiódł, że w treści kolumny przewidzianej do uzupełnienia przez
w
ykonawcę zamawiający nie wskazał jakiegokolwiek podziału na serwerowe systemy
operacyjne oferowane do CD, ZCD oraz odrębnie do DEV. Tym samym to wykonawca

wypełniając przygotowany wzór formularza oferty w sposób zamierzony dokonał podziału
oferowanych serwerowych systemów operacyjnych odrębnie dla CD, ZCD oraz odrębnie dla
DEV. Mając na uwadze powyższe wywiódł, że Izba winna ocenić niezgodność treści oferty
ESKOM z treścią SIWZ jako niemożliwą do poprawienia w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy
Pzp. Przyjęcie stanowiska przeciwnego, w szczególności mając na uwadze, że poprawa
miała miejsce po podniesieniu przez wykonawcę Comarch zarzutów w tym zakresie w
ramach toczącego się uprzednio postępowania odwoławczego oraz w wyniku uzyskanych
wyjaśnień oznaczałoby de facto, że możliwe jest poprawienie jakiejkolwiek niezgodności
treści oferty wykonawcy z treścią SIWZ, w każdym przypadku, ponieważ wykonawca będzie
zawsze posługiwał się argumentem, że jego intencją było złożenie oferty zgodnej z
postanowieniami SIWZ i uzyskanie zamówienia publicznego.
W
pkt II odwołania, w uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw.
z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy ESKOM,
odwołujący wskazał w pierwszej kolejności na brak zgodności zaoferowanego przez ESKOM
systemu bazodanowego z wymaganiami pkt. 3.4.5 OPZ.
Odwołujący przywołał
postanowienia pkt 3.4.5. OPZ. Pod
niósł, że wykonawca ESKOM w poz. 10 tabeli na stronie 6
formularza ofertowego zaoferował System Bazodanowy Microsoft SQL Server Standard
Edition 2017.
Argumentował, że wymagania zamawiającego określone pkt. 3.4.5 OPZ
dotyczące Systemu Bazodanowego nie są spełnione przez oprogramowanie Microsoft SQL
Server 2017 w edycji Standard. Kluczowe wymagania z
amawiającego w zakresie wysokiej
dostępności, czyli HA (ang. „High Availability") oraz równoważenia obciążenia sieciowego,
czyli NLB (ang. „NetWork Load Balancing"), uzupełnione wymaganiem zastosowania
konfiguracji klastra geograficznego, możliwe są do spełnienia wyłącznie przez edycję
Enterprise oprogramowania Microsoft SQL Server 2017. Jak bowiem wskazuje producent na
swojej stronie internetowej, w przypadku licencji Microsoft SQL Server w edycji Standard nie
pozwala ona na budowę systemu bazy danych składającego się z więcej niż dwóch części
(replik, węzłów) w konfiguracji klastra geograficznego. Co więcej zaoferowane przez ESKOM
rozwiązanie nie pozwala na budowę systemu bazy danych w oparciu o klaster NLB
(rozumiany jako możliwość równoważenia obciążenia sieciowego pozwalający na odczyt z
obu węzłów klastra), o czym szerzej wskazał w dalszej części odwołania.
W pkt II.1.a. odwołania odwołujący COIG przywołał postanowienie pkt 3.4.5 OPZ.
„System bazodanowy musi zostać zbudowany w konfiguracji klastra geograficznego (w
zależności od wyskalowania 1 lub więcej węzłów w CD i 1 lub więcej węzłów w ZCD). W
przypadku utraty węzła klastra usługa musi działać bezprzerwowo. System bazy danych
musi zostać skonfigurowany w taki sposób aby zminimalizować cel punktu odzyskiwania
(RPO) i cel czasu odzyskiwania (RTO)."

Odwołujący COIG wskazał, że zamawiający wymaga w OPZ, aby system działał na
sprzęcie serwerowym umieszczonym w dwóch osobnych serwerowniach, znajdujących się w
osobnych budynkach na terenie miasta. W informatyce mówi się w takim przypadku, że
serwerownie są „rozdzielone geograficznie". W specyfikacji zamawiający używa pojęcia
„centrum danych": pierwsza serwerownia nazywa się „Centrum Danych" (w skrócie CD), a
druga to „Zapasowe Centrum Danych" (w skrócie ZCD). Cytowany powyżej wymóg dla
systemu bazy danych, aby był on zbudowany w konfiguracji „klastra geograficznego"
oznacza, że baza danych ma być podzielona na części (w informatyce używa się pojęcia
„replika" lub „węzeł") w taki sposób, aby mogła działać zarówno w pierwszej serwerowni
(CD), jak i w drugiej (ZCD), przy czym w przypadku awarii części bazy danych działającej w
CD ma nastąpić automatyczne uruchomienie drugiej części bazy danych, znajdującej się w
ZCD.
Odwołujący COIG argumentował, że dodatkowo zamawiający wymaga, aby system
bazodanowy miał możliwość zbudowania go z większej niż 1 ilości części (Zamawiający
używa pojęcia „węzeł") w każdej z serwerowni (zarówno CD, jak i ZCD). Oznacza to, że baza
danych musi umożliwiać stworzenie minimum dwóch części („węzłów") w pierwszej
serwerowni (CD) i minimum dwóch części („węzłów") w drugiej serwerowni (ZCD). Razem
daje to minimum cztery części („węzły"). Zdaniem odwołującego COIG edycja bazy danych
zastosowana przez ESKOM tj. Microsoft SQL Server 2017 w wersji Standard, umożliwia
zrealizowanie maksymalnie dwóch części („węzłów") w ramach systemu bazodanowego, a
tym samym nie spełnia wymagania zamawiającego. Wywiódł, że baza danych Microsoft SQL
Server w edycji Standard umożliwia budowę maksymalnie dwóch części („replik", „węzłów")
(podstawowej i zapasowej).
Odwołujący COIG przytoczył w odwołaniu

o
pis funkcjonalności wysokiej dostępności
(ang. HA, High Availability) posz
czególnych edycji bazy danych Microsoft SQL Server,
zawarty w dokumentacji producenta.
Odwołujący COIG, powołując się na cytat z dokumentacji producenta, w zakresie
kluczowych dla Zamawiającego funkcjonalności Systemu Bazodanowego, w obszarze
wysokiej dos
tępności (HA), wskazał, że producent Microsoft w edycji Standard swojej bazy
danych gwarantuje:
1)
„Database mirroring” - "Yes. Full safety only", co oznacza, że klastrowanie bazy danych
zadziała, ale tylko w rozumieniu zapewnienia pełnego bezpieczeństwa danych. Drugi
węzeł bazy danych (ang. secondary replica) stanowić będzie kopię węzła podstawowego
(ang. primary replica) i zostanie uruchomiony dla wymagającej tego aplikacji (w
rozpatrywanym kontekście aplikacji e-usług) wyłącznie w przypadku wystąpienia awarii
węzła podstawowego. Nie ma możliwości skorzystania z węzła zapasowego w ramach
bieżącej pracy systemu, czyli nie ma możliwości równoważenia obciążenia sieciowego

(ang. NLB) poprzez wykorzystanie dodatkowego (dodatkowych) węzłów. Po stronie edycji
Ent
erprise nie ma żadnych ograniczeń w zakresie ilość możliwych do wykorzystania
węzłów.
2)
„Always On failover cluster instances" z komentarzem oznaczonym jako „2" - „Yes" co
oznacza potwierdzenie możliwości uruchomienia klastra wysokiej dostępności (HA), ale
tylko i wyłącznie w zakresie zgodnym z wskazanym w odnośniku komentarzem, czyli „On
Enterprise Edition, the number of nodes is the operating system maximum. On Standard
edition there is support for two nodes.
". Producent zwraca tym samym szczególną uwagę
użytkowników, że liczba węzłów klastra HA w edycji Standard jest ograniczona do dwóch.
3)
„Always On availability groups" z komentarzem oznaczonym jako „3" - "No", co oznacza,
że w wypadku edycji Standard nie ma mowy o uruchomieniu jakichkolwiek
funkcjona
lności/benefitów gwarantowanych przez Always On availability groups.
Odwołujący COIG nadmieniał, że edycja Enterprise spełnia to wymaganie, ponieważ
została stworzona do realizacji rozbudowanych, rozdzielonych geograficznie środowisk
bazodanowych, w tak d
użych i wymagających projektach, jak ten opisany przez
Zamawiającego w OPZ.
4) „Basic availability groups" z komentarzem oznaczonym jako „4" - "Yes", oznacza to, że
producent dla edycji Standard przewidział tylko prosty schemat wysokiej dostępności.
Treść komentarza producenta "Standard Edition supports basic availability groups. A
basic
availability group supports two replicas, with one database.", ponownie wskazuje, że
uruchomienie klastra HA, będzie możliwe tylko w ramach dwuwęzłowej bazy danych.
Następnie producent odsyła do innego publicznie dostępnego dokumentu „Basic
Availability Groups", którego obszerny odwołujący przytoczył w zakresie zarzutu nr ll.l.c.

Odwołujący COIG podniósł, że w edycji Standard zastosowana jest funkcja Basic
Availability Grou
ps (jest to nazwa własna Microsoft, którą producent używa zamiennie z
określeniem Always On Basic Availability Groups - nie mylić z całkowicie inną
funkcjonalnością Always On Availability Groups). W edycji Standard nie ma możliwości
uruchomienia rozproszon
ej grupy dostępności (ang. „Basic availability groups can not be part
of a distributed availability group
"), ponieważ Basic Availability Groups nie może być częścią
składową rozproszonej grupy dostępności. Konsekwencją tego jest brak możliwości
uruchomieni
a klastra geograficznego o architekturze zdefiniowanej przez Zamawiającego w
OPZ.
Odwołujący COIG podniósł, że oprócz publicznie dostępnych dokumentów Microsoft,
najprostszą ilustracją braku możliwości spełnienia wymagań zamawiającego jest komunikat
błędu konsoli zarządzania bazą danych (oprogramowania Microsoft SQL Server
Management Studio), która to konsola stanowi element zarządzający bazy danych Microsoft

SQL Server 2017 Standard. Komunikat ten pojawia się przy próbie dodania kolejnej repliki
bazy danych.
Przytoczył treść tego komunikatu.
Odwołujący COIG podniósł, że przedstawiony powyżej komunikat błędu informuje, że
właśnie usiłowano wykonać operację niedozwoloną przez edycję Standard, zaoferowanego
Systemu Bazodanowego. Dzieje się tak, ponieważ w ramach funkcjonalności Basic
Availability Groups, dozwolona jest tylko jedna baza danych
(ang. „Only one database is
permitted per basic availability group.").
W pkt II.1.b. uzasadnienia odwołania odwołujący COIG przywołał fragment
wymagania 3.4.5. OPZ o treści: „Wymagane jest wdrożenie systemu bazodanowego
zapewniającego odpowiednią wydajność, skalowalność, niezawodność. W zakresie
funkcjonowania należy przewidzieć budowę w oparciu o klaster HA i NLB."
W odniesieniu do „wydajności NLB” odwołujący COIG podniósł, że zamawiający
wymaga, aby System Bazodanowy umożliwiał zbudowanie go w oparciu o „klaster NLB",
czyli klaster z równoważeniem obciążenia sieciowego (ang. NetWork Load Balancing). Jest
to sformułowanie techniczne, które oznacza, że baza danych ma być podzielona na części
(tzw. „węzły" lub „repliki"), w taki sposób, że dane są zapisywane i odczytywane z
dostępnych węzłów równocześnie. W szczególności oznacza to, że w ramach nominalnej
pracy System musi
mieć możliwość wykonywania odczytów zarówno z pierwszego węzła
bazy danych, jak i z węzłów kolejnych.
Odwołujący COIG argumentował, że Microsoft SQL Server 2017 w edycji Standard
nie daje żadnej możliwości uruchomienia mechanizmu NLB. Baza danych w tej edycji,
umożliwia skonfigurowanie wysokiej dostępności (HA) tylko i wyłącznie, jako tzw. „2-węzłowy
tryb failover" dla pojedynczej bazy danych. W trybie tym, nie istnieje możliwość dokonania
jakiegokolwiek odczytu z repliki zapasowej (czyli z drugiego -
pasywnego węzła klastra
failover), przed wystąpieniem awarii repliki podstawowej (czyli pierwszego - aktywnego węzła
klastra failover). Aplikacja (w rozpatrywanym kontekście aplikacje e-usługowe), która
korzystałaby z Systemu Bazodanowego w edycji Standard, uzyskałaby dostęp tylko i
wyłącznie do aktywnego (podstawowego) węzła bazy danych, a pasywny węzeł zapasowy,
byłby dla tej aplikacji niedostępny, aż do momentu uruchomienia go w przypadku
wystąpienia awarii węzła podstawowego. Tym samym w przypadku zastosowania
rozwiązania zaoferowanego przez wykonawcę ESKOM, pierwszy węzeł byłby całkowicie
obciążony operacjami wykonywanymi na bazie danych.
Odwołujący COIG wskazał, że przedstawiony sposób działania trybu failover
powoduje, że wymaganie Zamawiającego zdefiniowane, jako „NLB", czyli równoważenie
obciążenia sieciowego, do którego spełnienia niezbędny jest równoczesny odczyt z obu
węzłów klastra, nie jest możliwe do spełnienia. Wyraźnie wskazuje na to sam producent, w
publicznie dostępnym zestawieniu, porównującym funkcjonalności poszczególnych edycji

Microsoft SQL S
erver 2017. Opis funkcjonalności w zakresie wysokiej dostępności (ang.
RDBMS high availability), został zatem potraktowany bardzo szczegółowo i opatrzony
niezwykle istotnymi odnośnikami/komentarzami producenta. Załączył cytat z dokumentacji
producenta oprogramowania.
Powołując się na ww. cytat odwołujący COIG wskazał, że w zakresie kluczowych dla
z
amawiającego funkcjonalności Systemu Bazodanowego, w obszarze wysokiej dostępności
(HA), producent Microsoft w edycji Standard swojej bazy danych gwarantuje:
1) "Da
tabase mirroring” - "Yes. Full safety only.”, co oznacza, że klastrowanie bazy danych
zadziała, ale tylko w rozumieniu zapewnienia pełnego bezpieczeństwa danych.
Argumentował, że drugi węzeł bazy danych (ang. secondary replica) stanowić będzie
kopię węzła podstawowego (ang. primary replica) i zostanie uruchomiony dla
wymagającej tego aplikacji (w rozpatrywanym kontekście aplikacji e-usług) wyłącznie w
przypadku wystąpienia awarii węzła podstawowego. Nie ma możliwości skorzystania z
węzła zapasowego w ramach bieżącej pracy systemu, czyli nie ma możliwości
równoważenia obciążenia sieciowego (ang. NLB) poprzez wykorzystanie dodatkowego
(dodatkowych) węzłów. Po stronie edycji Enterprise nie ma tutaj żadnych ograniczeń.
2) "Always On failover cluster instances" z komentarzem oznaczonym jako "2" - "Yes" co
oznacza potwierdzenie możliwości uruchomienia klastra wysokiej dostępności (HA), ale
tylko i wyłącznie w zakresie zgodnym z wskazanym w odnośniku komentarzem, czyli "On
Enterprise Edition, the number of nodes is the operating system maximum. On Standard
edition there is support for two nodes.
". Producent zwraca tym samym szczególną uwagę
użytkowników, że liczba węzłów klastra HA w edycji Standard jest ograniczona do
dwóch.
3) "Always On availability groups" z komentarzem oznaczonym jako "3" - "No", co oznacza,
że w wypadku edycji Standard nie ma mowy o uruchomieniu jakichkolwiek
funkcjonalności/benefitów gwarantowanych przez Always On availability groups. Ze
spełnieniem czego edycja Enterprise nie ma żadnego problemu, ponieważ została
stworzona do realizacji rozbudowanych, rozdzielonych geograficznie środowisk
bazodanowych, w tak dużych i wymagających projektach, jak ten opisany przez
Zamawiającego w OPZ.
4) "Basic availability groups" z komentarzem oznaczonym jako "4"- "Yes
", oznacza to, że
producent dla edycji Standard przewidział tylko prosty schemat wysokiej dostępności.
Treść komentarza producenta "Standard Edition supports basie availability groups. A
basie availability group supports two replicas, with one database", ponownie wskazuje,
że uruchomienie klastra HA, będzie możliwe tylko w ramach dwuwęzłowej bazy danych.
Następnie producent odsyła do innego publicznie dostępnego dokumentu "Basic
Availability Groups", którego obszerny cytat przytoczył w zakresie zarzutu nr ll.l.c.

Odwołujący COIG wywiódł, że oprócz publicznie dostępnego zestawienia
porównującego funkcjonalności poszczególnych edycji Microsoft SQL Server tj. Standard i
Enterprise, potwierdzeniem braku możliwości dokonania odczytu z repliki drugorzędnej
(pasywn
y węzeł klastra HA SQL Server Standard), jest załączony przez niego do odwołania
zrzut z konsoli zarządzającej Microsoft SQL Server Management Studio. Konsola
zarządzająca w kolumnie „Readable Secondary" pokazuje, że nie ma możliwości wybrania
statusu „Yes", dostępny jest tylko status „No", oznaczający brak możliwości prowadzenia
odczytu z repliki drugorzędnej.
W pkt II.1.c odwołania odwołujący COIG przywołał fragment wymagania OPZ, pkt
3.4.5 System bazodanowy:
„Tabela wymagań minimalnych (równoważności) dla Systemu
Bazy Danych, 6. SBD musi umożliwiać tworzenie klastrów niezawodnościowych".
Odwołujący COIG wywiódł, że baza danych Microsoft SQL Server 2017 w edycji
Standard daje możliwość utworzenia tylko jednego, 2-węzłowego klastra tzw. „failover” - nie
daj
e możliwości tworzenia klastrów niezawodnościowych (liczba mnoga). Tym samym, baza
danych Microsoft SQL w edycji Standard nie spełnia powyższego wymagania OPZ. Zdaniem
odwołującego COIG potwierdzenie powyższego stwierdzenia znajduje się w dokumentacji
producenta Microsoft.
Załączył cytat z wskazanego dokumentu Microsoft:
Odwołujący COIG wywiódł, że producent Microsoft, w przywołanym dokumencie
opisującym funkcjonalność Basic Availability Groups, dostępnej w edycji Standard bazy
danych SQL Server 2017, stwierdza,
że funkcjonalność ta obsługuje środowisko
przełączania awaryjnego (ang. failover, czyli klastra niezawodnościowego), tylko i wyłącznie
dla pojedynczej bazy danych. Ponadto, producent literalnie wskazuje, że edycja Standard
umożliwia skonfigurowanie wysokiej dostępności (HA) tylko i wyłącznie, jako tzw. 2-
węzłowego trybu failover. W żadnym wypadku nie ma mowy o możliwości tworzenia więcej
niż jednego klastra wysokiej dostępności. Edycja Standard po prostu nie jest przeznaczona
do tworzenia więcej niż jednego klastra niezawodnościowego (ang. failover).
Odwołujący COIG wskazał, że treść wyjaśnień wykonawcy ESKOM jest sprzeczna z
oficjalnymi informacjami opublikowanymi przez producenta oprogramowania. W kontekście
przedstawionych informacji oraz dowodów, które zostaną złożone w toku rozprawy,
jakiekolwiek wyjaśnienia wykonawcy będą niewiarygodne, a co za tym idzie nie mogą mieć
wpływu na ocenę zasadności podniesionych zarzutów. W ocenie odwołującego COIG
wymagania z
amawiającego mogą być zrealizowane tylko z wykorzystaniem edycji bazy
danych Enterprise (a nie edycji Standard) Microsoft SQL Server, w związku z czym oferta
wykonawcy ESKOM jest sprzeczna z treścią SIWZ.

W pkt 2 uzasadnienia odwołania, odwołujący COIG podniósł, że brak jest zgodności
zaoferowanego
przez ESKOM sprzętu z wymaganiami pkt. 2.2 „Laptop -15 sztuk” Załącznika

4 do OPZ.
Odwołujący COIG wywiódł, że zamawiający w zakresie laptopów wskazał w pkt.
2.2 poz. 1
1 tabeli Załącznika nr 4 do OPZ, iż klawiatura laptopa musi posiadać wydzielony
blok numeryczny.
Odwołujący COIG podniósł, że zaoferowany przez ESKOM laptop Dell EMC
Precision 5540 CTO Base, o przekątnej 15,6" ekranu, nie spełnia wymagania z pkt. 2.2 poz.
11 tabeli Załącznika nr 4 do OPZ, nie posiada bowiem klawiatury z wydzielonym blokiem
numerycznym w żadnej z możliwych jego konfiguracji sprzętowych. Potwierdza to fragment
publicznie dostępnego dokumentu firmy Dell „Precision 5540 Przewodnik po konfiguracji i
danych technicznych", str. 12, „Dane techniczne klawiatury", wskazujący wprost ilość
klawiszy równą (w wersji europejskiej) 81 sztuk. Załączył do odwołania widok z góry na
klawiaturę ww. laptopa.
Odwołujący COIG podniósł, że w złożonych przez ESKOM, na wezwanie
z
amawiającego, wyjaśnieniach z dnia 13.12.2019 r., wykonawca ten próbuje dowieść, że
wydzielonym blokiem numerycznym „Numeric Keypad" można nazwać zestaw klawiszy
numerycznych „Numeric Keys", umieszczony w górnej części sekcji klawiszy
alfanumerycznych „Normal Keys" stanowiący wraz z blokiem „Normal Keys" komplet
klawiszy alfan
umerycznych w układzie US.
Zdaniem odwołującego COIG powyższe twierdzenie nie jest prawdziwe, ponieważ
podstawową funkcjonalnością wydzielonego bloku klawiszy numerycznych jest emulacja
klawiatury kalkulatora poprzez specyficzne rozmieszczenie klawiszy numerycznych.
Emulacja klawiatury kalkulatora jest wykorzystywana w przypadku wprowadzania danych
liczbowych i znacznie zwiększa efektywność tego procesu (poprawa ergonomiki i
umożliwienie bezwzrokowego wprowadzania danych liczbowych). Klawisze numeryczne
„Numeric Keys" w standardowym układzie, umieszczone w rzędzie pod klawiszami
funkcyjnymi „Function Keys" nie spełniają założeń klawiatury numerycznej, nie stanowią
wydzielonego bloku i nie można takiego rozwiązania traktować jako zgodnego z
wymaganiami Zamawi
ającego.
Zdaniem odwołującego COIG kolejnym argumentem wskazującym, że laptop Dell
EMC Precision 5540 nie posiada wydzielonego bloku numerycznego, jest fakt, iż niezależnie
od tego, czy korzystamy z klawiatury, w której blok numeryczny jest wydzielony czy też nie,
korzystanie z klawiszy bloku numerycznego wymaga uaktywnienia go. Dokonuje
się tego
klawiszem „NumLock". Kolejne wciśnięcie klawisza „NumLock" czyni blok numeryczny
nieaktywnym. Klawiatura laptopa Dell EMC Precision 5540 nie posiada dedykowanego
k
lawisza „NumLock". Co więcej, żadna z kombinacji klawiszy funkcyjnych nie aktywuje bloku
numerycznego, co prezentuje
załączony do odwołania dokument. Tym samym laptop Dell
EMC Precision 5540 nie posiada żadnego bloku numerycznego, a w szczególności bloku
numerycznego wydzielonego.
Odwołujący COIG zaznaczył jednocześnie, że ten sam

producent posiada w ofercie podobnej klasy laptopa -
model Dell EMC Precision 7540, który
to laptop posiada ekran o przekątnej 15,6" (tak samo jak model 5540), a jego klawiatura
s
pełnia wymagania Zamawiającego określone w OPZ, czyli posiada wydzielony blok
numeryczny, po prawej stronie klawiatury.
Załączył zdjęcie ww. klawiatury. Załączył także
fragment
wskazujemy fragment publicznie dostępnego dokumentu firmy Dell „Precision 7540
Przewodnik po konfiguracji i danych technicznych", str. 20, „Dane techniczne klawiatury",
wskazujący wprost ilość klawiszy wraz z wydzielonym blokiem numerycznym równą (w wersji
europejskiej) 104 sztuki.
Zdaniem odwołującego COIG powyższe okoliczności dowodzą niezgodności złożonej
oferty z treścią SIWZ. Podkreślił, iż dla każdego podmiotu profesjonalnie działającego na
rynku sprzętu komputerowego, a takim niewątpliwe jest wykonawca ESKOM, wydzielony
blok numeryczny nie może być rozumiany jako klawisze numeryczne umiejscowione w
górnej części bloku alfanumerycznego. Pojęcie „wydzielony blok numeryczny" jest pojęciem
jasnym i zrozumiałym, przez co oferta wykonawcy ESKOM jest niezgodna z treścią SIWZ.

W uzasadnieniu zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 89 ust. 1 pkt
2 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy Comarch, mimo że oferta
tego wykonawcy jest sprzeczna z treścią SIWZ, odwołujący COIG podniósł, że mając na
uwadze okoliczność, zaoferowania przez wykonawcę Comarch tej samej edycji
oprogramowania, tj. Microsoft SQL Server Standard Edition, argumentacja podniesiona
względem oferty ESKOM w pkt II uzasadnienia odwołania znajdzie również zastosowanie
względem wykonawcy Comarch.

Odwołujący Comarch w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 wniósł odwołanie wobec:
1)
czynności poprawienia omyłki w ofercie przystępującego ESKOM,
2)
zaniechania czynności odrzucenia oferty przystępującego ESKOM,
3)
zaniechania czynności odrzucenia oferty wykonawcy COIG S.A. w Katowicach, zwanego
dalej również „przystępującym COIG” lub „wykonawcą COIG”.
Odwołujący Comarch zarzucił zamawiającemu naruszenie:
1) art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art 84 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp w
art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez
prowadzenie procedury wyjaśniającej treść oferty
wykonawcy ESKOM z naruszeniem art. 87 ust. 1 ustawy P
zp, co doprowadziło do
zmiany oferty, niezasadne poprawienie omyłki w ofercie wykonawcy ESKOM w zakresie
zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego w sposób powodujący istotną
zmianę w treści oferty ESKOM oraz przez zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy
ESKOM w sytuacji, gdy treść oferty wykonawcy ESKOM nie odpowiada treści SIWZ w
zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego;

2) art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp przez zaniechanie odr
zucenia oferty ESKOM, która
stanowiła ofertę wariantową w sytuacji gdy treść SIWZ nie dopuszczała składania ofert
wariantowych;
3) art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia
oferty ESKOM w sytuacji, gdy treść oferty ESKOM nie odpowiada treści SIWZ z uwagi
na:
a.
zaoferowanie przez ESKOM monitorów niespełniających wymogów SIWZ;
b.
zaoferowanie przez ESKOM laptopów niespełniających treści SIWZ;
4) ewentualnie - art. 87 ust. 1 ustawy Pzp
przez zaniechanie żądania od ESKOM złożenia
wyjaśnień treści oferty w zakresie zaoferowanych monitorów;
5) art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp w zw. z art. 7 ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia
oferty wykonawcy COIG
w sytuacji, gdy treść oferty COIG nie odpowiada treści SIWZ z
uwagi na:
a. zaoferowanie
przez
przystępującego COIG serwerowego systemu
operacyjnego sprzecznego z treścią SIWZ;
b. zaoferowanie przez
przystępującego COIG systemu wirtualizacji sprzecznego
z SIWZ;
c. zaoferowanie przez
przystępującego COIG monitorów niespełniających
wymogów SIWZ;
6) ewentualnie - art. 87 ust. 1 ustawy Pzp
przez zaniechanie żądania od COIG złożenia
wyjaśnień treści oferty w zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego,
systemu wirtualizacji oraz monitorów.
Odwołujący Comarch wniósł o nakazanie zamawiającemu:
1) uni
eważnienia wyboru oferty ESKOM jako najkorzystniejszej;
2) odrzucenia
oferty ESKOM ze względu na niezgodność treści oferty tego wykonawcy z
SIWZ w zakresie opisanym w odwołaniu;
3) ewentualnie -
wezwania ESKOM do złożenia wyjaśnień treści oferty w zakresie
zaofe
rowanych monitorów;
4) odrzucenia
oferty ESKOM ze względu na złożenie oferty wariantowej, w sytuacji gdy
SIWZ nie dopuszczał takiej możliwości;
5) odrzucenia oferty
przystępującego COIG ze względu na niezgodność treści oferty tego
wykonawcy z SIWZ w zakresie opi
sanym w odwołaniu;
6) ewentualnie - wezwania
przystępującego COIG do złożenia wyjaśnień treści oferty w
zakresie zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego, systemu wirtualizacji oraz
monitorów;
7)
powtórnego badania i oceny pozostałych ofert.

W uzasadnieni
u odwołania odwołujący Comarch podniósł, że wykonawca ESKOM w
treści formularza ofertowego w pkt 6 wykazu sprzętu i oprogramowania pn. Serwerowy
system operacyjny CD (Centrum Danych), ZCD (Zastępcze Centrum Danych), DEV
(środowisko deweloperskie) zaoferował dla DEV system operacyjny Microsoft Windows
Serwer Std 2019.
Odwołujący Comarch podniósł, że zamawiający wezwał wykonawcę ESKOM w trybie
art. 87 ust. 1 ustawy P
zp do złożenia wyjaśnień dotyczących złożonej oferty, w tym do
odniesienia się do złożonej oferty w zakresie punku 6. - Serwerowego systemu operacyjnego
CD, ZCD i DEV (pkt 1 wezwania do wyjaśnień). Argumentował, że w odpowiedzi na
wezwanie, w piśmie z dnia 13 grudnia 2019 roku, ESKOM wskazał co następuje:
„Zgodnie z wymaganiami określonymi w OPZ na str. 70 - dla wszystkich serwerów w
środowiskach CD, ZCD i DEV zostanie dostarczony system operacyjny Windows Server
Datacenter Core 2019 Government OLP. Zgodnie z ofertą nie oferujemy systemów
równoważnych, oraz potwierdzamy zgodność oferowanych systemów w wymaganiem
Zamawiającego przedstawionym wprost w w/w dokumencie.
Wyjaśniamy także, że wierszu nr 6 został dodatkowo (nadmiarowo w stosunku do
wymagań Zamawiającego) wyspecyfikowany system Microsoft Windows Server Standard
2019, który zgodnie ze wstępną koncepcją naszego rozwiązania byłby zainstalowany na
dodatkowym serwerze uruchomionym w zewnętrznej lokalizacji (w KGP lub w którejś z
jednostek podległych KWP w Krakowie] i miałby pełnić rolę świadka (ang. witness) dla
klastrów niezawodnościowych. Taki serwer, umieszczony poza infrastrukturą centrów
przetwarzania jest konieczny do uruchomienia automatycznego przełączania usług w
ramach klastra niezawodnościowego i uniknięcia „split brain", w przypadku awarii połączenia
pomiędzy CD i ZCD.
Ponieważ w opisie zwartym w OPZ nie było przewidzianego serwera świadka w
..trzeciej" lokalizacji, tworząc wstępną koncepcję rozwiązania zaplanowaliśmy dostarczenie
takiego serwera wraz z systemem operacyjnym Microsoft Windows Microsoft Windows
Sen/er Standard 2019."
Odwołujący podniósł, że wskutek złożonych przez wykonawcę ESKOM wyjaśnień
doszło do nieuprawnionej zmiany treści oferty w świetle art. 87 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art.
84 ust. 1 ustawy Pzp.
Argumentował, że w formularzu ofertowym wykonawca ESKOM
wyraźnie wskazał, że jako serwerowy system operacyjny dla DEV oferuje Microsoft Windows
Serwer Std 2019. W wyjaśnieniach z dnia 13 grudnia 2019 r. ESKOM poinformował
z
amawiającego, że dla wszystkich serwerów (w tym dla DEV) zostanie dostarczony system
operacyjny Windows Server Datacenter Core 2019 Government OLP. tj. inny produkt w
stosunku do pierwotnie oferowanego.

Odwołujący Comarch wskazał, że na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp,
z
amawiający może żądać od wykonawców wyjaśnienia treści złożonej oferty, ale
niedopusz
czalne jest dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w treści oferty, z zastrzeżeniem ust.
1
a (dot. trybu dialogu konkurencyjnego) oraz ust. 2. Co za tym idzie, wyjaśnienia wykonawcy
muszą zatem ograniczać się wyłącznie do wskazania sposobu rozumienia treści zawartych
w złożonej ofercie, nie mogą natomiast jej rozszerzać ani ograniczać. Tymczasem
wyjaśnienia wykonawcy ESKOM doprowadziły do zmiany zaoferowanego serwerowego
systemu operacyjnego DEV.
Odwołujący Comarch wskazał, że 14 stycznia 2020 r. zamawiający unieważnił
czynność wyboru oferty najkorzystniejszej oraz poinformował o poprawieniu omyłki w ofercie
wykonawcy ESKOM. W informacji skierowanej do wykonawcy ESKOM z 14 stycznia 2020 r.
z
amawiający wskazał, że: „Mając na uwadze Państwa wyjaśnienia z dnia 13.12.2019 r. w
zakresie oferowanego systemu operacyjnego oraz wątpliwości pozostałych wykonawców w
tym zakresie, Zamawiający informuje, iż działając z ostrożności procesowej, uwzględnił
wyjaśnienia i dokonał następującej poprawki w treści Formularza Ofertowego:
L.p.
Element
Producent, typ, model -
rozumiane jako określenie
rodziny/grupy produktów
/wypełnia Wykonawca/
6
Serwerowy
system
operacyjny CD, ZCD i DEV
CD, ZCD, DEV: Windows Server Datacenter Core
2019 Government OLP
dodatkowo:
Microsoft Windows Server Standard 2019

Odwołujący Comarch podniósł, że zamawiający dokonał czynności poprawienia treści
formularza ofertowego wykonawcy ESKOM w sposób sprzeczny z art. 87 ustawy Pzp.
Wskaza
ł, że dla zastosowania art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp konieczne jest wystąpienie
trzech przesłanek wymienionych w treści przepisu: w ofercie musi wystąpić niezgodność z
SIWZ, która powinna mieć charakter omyłki i której poprawienie nie doprowadzi do istotnych
zmian w ofercie.
Odwołujący Comarch wskazał, że zaoferowany przez wykonawcę ESKOM
Serwerowy system operacyjny dla DEV, tj. Microsoft Windows Serwer Std 2019 nie spełnia
wymogów wynikających z SIWZ.
Zgodnie z Rozdziałem 3.4.4.1. OPZ Serwerowe systemy operacyjne (str. 69 OPZ]:
„Wykonawca w ramach realizacji przedmiotu zamówienia jest zobowiązany do dostarczenia
niezbędnej ilości nieograniczonych czasowo licencji serwerowych systemów operacyjnych
Windows Server Datacenter Core 2019 Gov
ernment OLP. lub system równoważny /licencja

równoważna w ilości zapewniającej pracę z wykorzystanymi z funkcjonującego środowiska
serwerami fizycznymi (CD/ZCD, środowisko DEV).".
Zamawiający określił nadto warunki równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i
DEV:
L.p.
Opis warunków równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV:

Windows Server Datacenter Core 2019 Government OLP, lub system
równoważny/licencja równoważna.
1
1. Licencja musi uprawniać do uruchamiania serwerowych systemów'
operacyjnych na serwerach fizycznych jak i uruchamiania nielimitowanej liczby
serwerowych systemów' operacyjnych za pomocą mechanizmów' wirtualizacji.

Odwołujący Comarch podniósł, że jak wynika z treści formularza ofertowego,
wykonawca ESKOM w pkt 6 wykazu sprzętu i oprogramowania wskazał jako Serwerowy
system operacyjny dla CD i ZCD - Microsoft Windows Serwer DC 2019, a jako Serwerowy
system operacyjny dla Dev: Microsoft Windows Serwer Std 2019.
Zdaniem odwołującego
wskazany przez ESKOM Serwerowy system operacyjnego dla Dev Windows Serwer
Standard 2019 nie spełnia wymagania równoważności nr 1, ponieważ nie umożliwia
uruchomienia nielimitowanej liczby serwerowych systemów operacyjnych za pomocą
mechanizmów wirtualizacji, a jedynie maksymalnie 2 instancji serwerowych systemów
operacyjnych, jak wynika z
zapewnień producenta Microsoft.
Odwołujący Comarch podniósł, że jak wynika z zapewnień producenta Microsoft,
z
aoferowany przez wykonawcę ESKOM dla DEV system operacyjny Windows Server 2019
Standard umożliwia uruchomienie jedynie dwóch wirtualnych maszyn za pomocą
mechanizmów weryfikacji, w przeciwieństwie do Windows Server 2019 Datacenter, który
umożliwia uruchomienie nielimitowanej liczby maszyn wirtualnych. Co za tym idzie,
zaoferowane rozwiązanie nie odpowiada treści SIWZ. Zdaniem odwołującego Comarch nie
sposób jednakże uznać, że zaoferowanie przez wykonawcę ESKOM serwerowego systemu
operacyjnego niespełniającego wymogów określonych w SIWZ miało charakter omyłki w
rozumieniu pzp, a nadto należy wskazać, że jej poprawienie doprowadziło do istotnych
zmian w ofercie wykonawcy ESKOM.
Odwołujący Comarch wskazał, że aby móc mówić o omyłce w rozumieniu art. art. 87
ust. 2 pkt 3 ustawy P
zp, omyłka ta musi być jednoznaczna dla każdego i każdy taką omyłkę
powinien jednakowo poprawić. Wskazał, że omyłki, o których mowa w art. 87 ust 2 pkt 3
ustawy Pzp muszą mieć taki charakter by czynności ich poprawy mógł dokonać zamawiający
samodzielnie, bez udziału wykonawcy w tej czynności.
Odwołujący Comarch podniósł, że z charakteru omyłki wynika, że omyłka musi być
jednoznaczna i powinna wprost wynikać z treści oferty. Dysponując zatem wyłącznie treścią

oferty i treścią SIWZ zamawiający powinien ustalić okoliczność wystąpienia omyłki i
możliwego jedynego sposobu jej poprawienia - i co do zasady jedynie na podstawie takich
dokumentów zamawiający winien tę omyłkę poprawić. Poprawienie omyłki powinno być
możliwe bez udziału Wykonawcy. Tylko w taki sposób można uznać, że wystąpiła omyłka, a
nie proste zaoferowanie produktu niespełniającego wymagań SIWZ. Przyjmuje się, że
jedynie w ograniczonym zakresie wiedza o omyłce może pochodzić z wyjaśnień wykonawcy,
ale wyjaśnienia wykonawcy nie mogą stanowić jedynej podstawy do przeprowadzenia
procedury poprawienia omyłki i nie mogą jako jedyne wskazywać sposobu jej poprawy.
Według odwołującego Comarch w przedmiotowym stanie faktycznym w żaden
sposób nie było możliwe samodzielne wywiedzenie faktu omyłkowego wskazania w ofercie
wykonawcy ESKOM zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego, jak również
sposób poprawienia „omyłki". Ze złożonego oświadczenia woli ujawnionego w ofercie nie
można w żaden sposób wyprowadzić wniosku, że system operacyjny Windows Server 2019
Standard miał być zaoferowany jedynie dodatkowo w roli „świadka”, a dla CD, ZCD i DEV
wykonawca ESKOM oferuje Windows Server 2019 Datacenter, zwłaszcza że Zamawiający
nie wymagał żadnych dodatkowych serwerów operacyjnych, które miałyby pełnić rolę
„świadka” i miały by być umieszczone poza infrastrukturą centrów przetwarzania. Powyższe
wynika dopiero ze złożonych przez wykonawcę wyjaśnień.
Zdaniem odwołującego Comarch nie sposób uznać za omyłkę celowego i
świadomego zaoferowania danego produktu przez wykonawcę. Wykonawca ESKOM
bowiem w treści złożonej oferty samodzielnie i wprost dokonał rozróżnienia jaki serwerowy
system operacyjny oferuje dla CD i ZCD, a jaki dla DEV. To sam wykonawca ESKOM
dokonał rozróżnienia i wskazał, że dla CD i ZCD oferuje system operacyjny Windows Server
2019 Datacenter, i wyraźnie wskazał że dla DEV oferuje inny system, tj. Windows Server
2019 Standard. Prowadzi to do wniosku iż wykonawca ESKOM świadomie i w sposób
za
mierzony wskazał inny system operacyjny dla CD i ZCD, a inny dla DEV. W świetle
powyższego, niezrozumiałe są twierdzenia wykonawcy ESKOM jakby oferował dla
wszystkich centrów system Windows Server 2019 Datacenter, a dodatkowo Windows Server
2019 Standard.
Gdyby tak było, wykonawca dokonałby takiego rozróżnienia w formularzu
ofertowym (tak jak to zrobił dla systemu operacyjnego dla CD i ZCD oraz dla systemu
operacyjnego dla DEV).
Podkreślał, że za omyłkę nie można uznać celowego i
zamierzonego zaoferowania r
ozwiązania, które nie odpowiada SIWZ. Zastosowanie w takim
przypadku art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy P
zp stanowiłoby niedozwoloną zmianę oferty.
Odwołujący Comarch nadmieniał, iż zaoferowany przez wykonawcę ESKOM dla DEV
serwerowy system operacyjny - Windows S
erver 2019 Standard istnieje na rynku. Nie można
uznać za omyłkę świadome zaoferowanie przez wykonawcę danego produktu, ponieważ
wydaje mu się, że spełnia wymogi SIWZ i zmianę tego produktu na inny produkt spełniający

wymogi SIWZ. Takie działanie prowadzi do naruszenia jednej z podstawowych zasad Pzp,
jaką jest zakaz zmiany oferty po jej terminie składania ofert. Poprawienie oferty w oparciu o
art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy P
zp nie może stanowić wytworzenia zupełnie odmiennego,
nowego oświadczenia woli wykonawcy, np. w przedmiocie oferowanego świadczenia. W
wyjaśnieniach z dnia 13 grudnia 2019 roku ESKOM poinformował zamawiającego, że dla
wszystkich serwerów (w tym dla DEV) zostanie dostarczony system operacyjny Windows
Seryer Datacenter Core 2019 Goyernment OLP. tj. inny produkt w stosunku do pierwotnie
oferowanego. Jednocześnie takiego oświadczenia woli nie dało się w żaden sposób
odczytać z treści złożonej oferty i treści SIWZ. Wskutek powyższego, poprzez poprawienie
omyłki w treści oferty wykonawcy ESKOM doszło do zmiany oświadczenia woli w
przedmiocie ofertowanego serwerowego systemu operacyjnego.
Według odwołującego Comarch zmiany oferty nie sposób uznać za zmianę
nieistotną. Oferowany serwerowy system operacyjny ma istotne znaczenie dla przedmiotu
zamówienia. Dokonanie zmiany serwerowego systemu operacyjnego ma istotne znaczenie,
system ten bowiem odpowiada za pracę serwerów, na których będzie instalowany cały
system Zamawiającego. Od właściwego doboru serwerowego systemu operacyjnego, w tym
przede wszystk
ich w zakresie wymogów dotyczących wirtualizacji, zależy poprawna praca
systemu, wydajność i elastyczność działania w środowiskach silnie zwirtualizowanych (a
takie buduje Zamawiający).
Odwołujący Comarch podniósł ponadto, że z wyjaśnień złożonych przez ESKOM
wynika, że w „wierszu nr 6 został dodatkowo (nadmiarowo w stosunku do wymagań
Zamawiającego) wyspecyfikowany system Microsoft Windows Server Standard 2019. (...)
Ponieważ w opisie zwartym w OPZ nie było przewidzianego serwera świadka w „trzeciej'
lokal
izacji, tworząc wstępną koncepcję rozwiązania zaplanowaliśmy dostarczenie takiego
serwera wraz z systemem operacyjnym Microsoft Windows Microsoft Windows Server
Standard 2019."
W złożonych wyjaśnieniach ESKOM potwierdził fakt złożenia oferty
wariantowej, k
tóra obejmuje odmienny niż określony przez zamawiającego sposób
wykonania zamówienia publicznego. Zgodnie natomiast z rozdziałem XXXIV SIWZ,
Zamawiający nie dopuszcza składania ofert wariantowych. Za ofertę wariantową należy
uznać nie tylko zaproponowanie zastosowania innych materiałów, niż przewidywał to
Zamawiający, ale także zaproponowanie rozwiązań technicznych, których Zamawiający nie
przewidział, opisując sposób wykonania zamówienia.
Odwołujący Comarch podniósł, że z treści wyjaśnień ESKOM wynika, że zaoferował
produkty nadmiarowe, w celu zrealizowania zamówienia w sposób odmienny niż opisany w
OPZ wskutek zastosowania rozwiązań, których Zamawiający nie przewidywał. Z powyższych
względów, oferta ESKOM powinna ulec odrzuceniu.

W dalszej części odwołania odwołujący Comarch podniósł, że również zaoferowane
przez
wykonawcę ESKOM monitory nie spełniają warunków SIWZ. Wywiódł, że jak wynika z
treści formularza ofertowego, ESKOM w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania wskazało
dla pozycji Monitor - Dell UltraSharp 27 4KU2718Q.
Odwołujący Comarch argumentował, że zamawiający w pkt 10 wskazał, że monitory
powinny
posiadać:
„Display Port, D-sub, DVI-D, HDMI.
Zamawiający dopuszcza realizację uzyskania funkcjonalności D-sub stosując - przejściówkę
podłączoną do złącza DVI-D lub DP.
Zamawiający dopuszcza monitor wyposażony w mDP zamiast portu DVI-D. W takim
przypadku Wykonawca musi dołączyć przejściówkę mDP (złącze męskie) na DVI-D (złącze
żeńskie). Zamawiający dopuszcza dostarczenie gotowego kabla zapewniającego połączenie
dostarczonej stacji z dostarczonym monitorem.
”.
Odwołujący Comarch podniósł, że dla zaoferowanych przez wykonawcę ESKOM
monitorów nie ma dostępnych przejściówek z analogowego złącza D-sub (inaczej VGA)
podłączonych do cyfrowego złącza DVI-D lub DP. Zastosowanie takiej przejściówki byłoby
możliwe za pomocą monitora za złączem DVI-I, czyli zarówno cyfrowym spełniającym
wymogi z
amawiającego jak i analogowym. Takiego złącza nie ma jednak w zaoferowanym
przez ESKOM monitorze.
Odwołujący Comarch wskazał, że z informacji dostępnych na
stronie producenta Dell wynika, że zaoferowany przez ESKOM monitor zawiera porty HDMI,
DP i mDP.
Argumentował, że zaoferowany przez ESKOM monitor umożliwia podłączenie
sygnału cyfrowego. Port wymagany przez Zamawiającego D-SUB (inaczej VGA), tj. port
analogowy nie jest
obsługiwany przez zaoferowany monitor. Z tego powodu, ofertę
wykonawcy ESKOM należy uznać za sprzeczną z SIWZ.
Odwołujący Comarch w dalszej części odwołania podniósł, że laptop zaoferowany
przez wykonawcę ESKOM w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania nie spełnia wymogów
wynikających z OPZ. Wskazał, że zgodnie z rozdziałem 2.2 załącznika nr 4 do OPZ Laptop -
15sztuk (str. 4), Zamawiający wymagał dostarczenia laptopów o następujących parametrach:
Klawiatura: wbud
owana, w układzie US, polskie znaki zgodne z układem w MS Windows
„polski programisty” z wydzielonym blokiem numerycznym, Podświetlane klawisze.
Odwołujący Comarch wskazał, że w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania
przystępujący Eskom zaoferował Laptop - Dell EMC Precision 5540 CTO Base. Wywiódł, że
zaoferowany przez Eskom laptop nie posiada klawiatury z wydzielonym blokiem
numerycznym, o czym świadczy zarówno opis klawiatury na stronie producenta, jak i jej
zdjęcie. Odwołujący załączył zdjęcie Laptopa zaoferowanego przez wykonawcę ESKOM.
Argumentował, że w piśmie z dnia 11 grudnia 2019 r., zamawiający wezwał ESKOM do

wyjaśnień treści złożonej oferty i wyjaśnienie w jaki sposób zostanie zrealizowana
funkcjonalność.
Odwołujący Comarch wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie, ESKOM poinformował,
że zaoferowany laptop posiada wydzielonych 10 klawiszy numerycznych. Odwołujący
Comarch wskazał, że jak wynika ze strony producenta Dell (do której odesłał także ESKOM
w swoich wyjaśnieniach), klawiatura w laptopie Dell EMC Precision 5540 CTO Base posiada
10 klawiszy numerycznych (co jest standardem). Z zapewnień producenta, a także ze zdjęć
oferowanego laptopa nie można jednak wyznać - przeciwnie do twierdzeń ESKOM - by 10
klawiszy numerycznych było wydzielone z głównej klawiatury w laptopie, zgodnie z
wymaganiami Zamawiającego, a wręcz przeciwnie - 10 klawiszy numerycznych w
zaoferowanym laptopie jest
częścią klawiatury głównej i nie sposób doszukać się
jakiegokolwiek wyodrębnienia. Również z dokumentu znajdującego się na stronie
producenta wynika, że liczba klawiszy w oferowanym laptopie wynosi 81 - czyli jak można
policzyć i zobaczyć na schematycznym rysunku znajdującym się w przedmiotowym
dokumencie jest to klawiatura bez wydzielonego bloku numerycznego.
Odwołujący Comarch wskazał także, że blok numeryczny (klawiatura numeryczna) to
zestaw klawiszy, wydzielonych z głównej klawiatury, których układ jest zgodny ze
standardem spotykanym w kalkulatorach, co pozwana na szybkie wprowadzanie danych
liczbowych. Blok numeryczny
posiada nie tylko klawisze numeryczne, ale również znaki
matematyczne, co pozwana na sprawne i ergonomiczne przeprowadzanie działań
matematycznych.
Zdaniem odwołującego Comarch samych 10 klawiszy numerycznych wbudowanych
w klawiaturę główną nie można zatem uznać za wydzielony blok numeryczny. W związku z
powyższym nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem prezentowanym przez wykonawcę
ESKOM (które wydaje się być przywołane jedynie na potrzeby odpowiedzi na wezwanie
Zamawiającego), odnośnie stosowanych przez producentów notebooków typów klawiatur -
zgodnie z którym wydzielony osobny blok numeryczny może być w formie wydzielonego
bloku numerycznego w górnej części klawiatury. 10 klawiszy numerycznych wbudowanych w
klawiaturę główną nie można uznać za blok numeryczny. To standardowe rozwiązanie, które
istnieje w praktycznie każdym laptopie. Zamawiający w postępowaniu wyraźnie wymagał
czegoś więcej - tj. laptopa z wydzielonym blokiem numerycznym.

W dalszej części odwołania odwołujący Comarch podniósł, że treść oferty
przystępującego COIG jest sprzeczna z treścią SIWZ. Zaoferowany przez wykonawcę COIG
w pkt 6 wykazu sprzętu i oprogramowania Serwerowy system operacyjny - Microsoft
Windows Serwer Std 2019 nie spełnia bowiem wymogów wynikających z OPZ.

Wskazał, że zgodnie z rozdziałem 3.4.4.I. OPZ Serwerowe systemy operacyjne (str.
69 OPZ): „Wykonawca w ramach realizacji przedmiotu zamówienia jest zobowiązany do
dostarczenia niezbędnej ilości nieograniczonych czasowo licencji serwerowych systemów
operacyjnych Windows Server Datacenter Core 2019 Government OLP. lub system
równoważny/licencja równoważna w ilości zapewniającej pracę z wykorzystanymi z
funkcjonującego środowiska serwerami fizycznymi (CD/ZCD, środowisko DEV).".
Argumentował, że zamawiający określił nadto warunki równoważności systemu
operacyjnego CD, ZCD i DEV:
Licencja musi uprawniać do uruchamiania serwerowych
systemów operacyjnych na serwerach fizycznych jak i uruchamiania nielimitowanej liczby
serwerowych systemów operacyjnych za pomocą mechanizmów wirtualizacji.
Odwołujący Comarch wskazał, że jak wynika z treści formularza ofertowego,
wykonawca COIG w pkt 6 wykazu s
przętu i oprogramowania wskazał dla Serwerowego
systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV - Microsoft Windows Serwer DC 2019 oraz Microsoft
Windows Serwer Std 2019.
Wywiódł, że wskazany przez wykonawcę COIG serwerowy
system operacyjny Windows Serwer Standard 2019 nie spełnia wymagania równoważności
nr 1, ponieważ nie umożliwia uruchomienia nielimitowanej liczby serwerowych systemów
operacyjnych za pomocą mechanizmów wirtualizacji, a jedynie maksymalnie 2 instancji
serwerowych systemów operacyjnych, jak wynika z zapewnień producenta Microsoft. Jak
wynika z zapewnień producenta Microsoft, zaoferowany przez wykonawcę COIG system
operacyjny Windows Serwer 2019 Standard umożliwia uruchomienie jedynie dwóch
wirtualnych maszyn za pomocą mechanizmów weryfikacji, w przeciwieństwie do Windows
Serwer 2019 Datacenter, który umożliwia uruchomienie nielimitowanej liczby maszyn
wirtualnych. Co za tym idzie, zaoferowane rozwiązanie nie odpowiada treści SIWZ.
Odwołujący Comarch zwrócił uwagę na niekonsekwencję zamawiającego.
Argumentował, że zamawiający poprawił omyłkę w ofercie wykonawcy ESKOM w zakresie
zaoferowanego serwerowego systemu operacyjnego Windows Serwer Standard 2019 co
musiało być konsekwencją uznania przez zamawiającego, że serwerowy system operacyjny
Windows Serwer Standard 2019 nie jest zgodny z SIWZ. Pomimo wystąpienia tej samej
niezgodności z SIWZ w ofercie COIG zamawiający nie odrzucił oferty wykonawcy COIG ani
nawet nie
wezwał go do złożenia wyjaśnień.

W dalszej części odwołania odwołujący wywiódł, że również zaoferowany przez
wykonawcę COIG w pkt 11 wykazu sprzętu i oprogramowania System wirtualizacji CD, ZCD i
DEV nie spełnia wymogów wynikających z OPZ.
Odwołujący Comarch wskazał, że zgodnie z rozdziałem 3.5.1. OPZ System
Wirtualizacji -3.5.1 Centrum Danych i Zapasowe Centrum Danych (str. 92 OPZ]:
„Zamawiający wymaga podniesienia wersji wraz z wykupieniem wsparcia producenta na

okres co najmniej 3 lat od daty odbioru końcowego całego Systemu dla obecnie
funkcjonującego oprogramowania wirtualizacyinego Vmware wraz z wszelkimi niezbędnymi
komponentami potrzebnymi do zachowania funkcjonalno
ści. Zamawiający w ramach
podniesienia wersji oprogramowania dopuszcza dostarczenie nowych licencji.
Nazwa produktu
Liczba
Środowisko produkcyjne (CD i ZCD)
VMWare vCenter Server 6 Standard
1
VMWare vSphere 6 Enterprise Plus
4 CPU
VMWare vSphere 6 Enterprise Plus
8 CPU
VMWare vSphere 6 Enterprise Plus
8 CPU
VMWare vSphere 6 Enterprise Plus
4 CPU
Środowisko szkolno-deweloperskie
VMWare vCenter Server 6 Essential
1
VMWare vSphere 6 Essential Plus
6 CPU
vSphere Storage Appliance 5
1

Zamawiający wymaga dostarczenia dodatkowych licencji dla środowiska wirtualizacji
niezbędnych do objęcia nowo dostarczanego sprzętu i wdrożonej infrastruktury w ramach
Projektu. Zamawiający dopuszcza możliwość dostarczenia oprogramowania VMware vSAN
w ramach podniesienia wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5.
Warunkiem koniecznym jest zachowanie funkcjonalności zarządzania środowiskiem
wirtualizacyjnym CD/ZCD z jednej centralnej konsoli oraz drugiej centralnej konsoli do
zarządzania infrastrukturą wyniesioną. Zamawiający dopuszcza zastosowanie jednej
centralnej konsoli zarządzającej dla środowiska CD/ZCD oraz lokalizacji wyniesionych z
podziałem na środowiska. Rozbudowa musi obejmować wszystkie dostarczone serwery.
Odwołujący Comarch podniósł, że zgodnie z zapisami rozdziału 3.5.1. OPZ,
wykonawca jest zobowiązany podnieść wersje oprogramowania wirtualizacyjnego Vmware,
które Zamawiający już posiada (lub zakupić nowe licencje oraz zapewnić wsparcie
producenta oprogramowania na okres co najmniej 3 lata licząc od daty odbioru końcowego
Systemu)
. Przy czym, jeżeli chodzi o posiadaną licencję vSphere Storage Appliance 5, w
ramach podniesienia wersji Zamawiający dopuścił możliwość dostarczenia oprogramowania
WMware vSAN.
Odwołujący Comarch wskazał, że wykonawca COIG w wykazie sprzętu i
oprogramowania dla pozycji System wirtualizacji CD, ZCD i DEV
zaoferował: Vmware
vSphere 6 Enterprise Plus, vCenter Server 6 Standard, Vmware vSphere 6 Essential Plus.
Wywiódł, że przystępujący COIG w formularzu ofertowym nie wskazał oprogramowania

VMware vSAN (czy też podniesionej wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5),
a w konsekwencji oferta złożona przez wykonawcę COIG jest sprzeczna z SIWZ, nie
obejmuje bowiem wszystkich wymagań Zamawiającego.
W dalszej części odwołania odwołujący podniósł, że również zaoferowane przez
wykonawcę COIG monitory nie spełniają warunków SIWZ. Argumentował, że jak wynika z
treści formularza ofertowego, wykonawca COIG w pkt 16 wykazu sprzętu i oprogramowania
wskazał dla pozycji Monitor - monitor IIYAMA ProLite XUB2792QSU-B1. Wskazywał, że
m
onitor ten podobnie jak monitor zaoferowany przez ESKOM wyposażony jest w porty
cyfrowe HDMI oraz DisplayPort, nie umożliwiają zastosowanie przelotek do D-SUB.
Odwołujący Comarch wskazał, że Zamawiający wymagał dostarczenia monitorów o
następujących parametrach:
Display Port, D-sub, DVI-D, HDMI.
Zamawiający dopuszcza realizację uzyskania funkcjonalności D-sub stosując - przejściówkę
podłączoną do złącza DVI-D lub DP.
Zamawiający dopuszcza monitor wyposażony w mDP zamiast portu DVI-D. W takim
przypadku Wykonawca musi dołączyć przejściówkę mDP (złącze męskie) na DVI-D (złącze
żeńskie). Zamawiający dopuszcza dostarczenie gotowego kabla zapewniającego połączenie
dostarczonej stacji z dostarczonym monitorem.

Odwołujący podniósł, że dla zaoferowanych przez wykonawcę COIG monitorów nie
ma dostępnych przejściówek z analogowego złącza D-SUB (inaczej VGA) na cyfrowe DVI-D
lub DP. Zastosowanie takiej przejściówki byłoby możliwe za pomocą monitora za złączem
DVI-
I, czyli zarówno cyfrowym spełniającym wymogi Zamawiającego jak i analogowym.
Takiego złącza nie ma jednak w zaoferowanym przez COIG monitorze.

Odwołujący Comarch wskazał, że z informacji opublikowanej na stronie producenta
wynika, że zaoferowany przez COIG monitor posiada następujące złącza: DV-D 24 stykowe,
HDMI, DisplayPort. Odwołujący Comarch argumentował, że zaoferowany monitor posiada w
odróżnieniu od monitora zaoferowanego przez firmę Eskom dodatkowo złącze DVI-D,
zauważył, że jest to również tylko złącze cyfrowe, które nie umożliwia zastosowania
przejściówki, o której mowa w SIWZ. Z tego powodu, rozwiązanie zaoferowane przez COIG
należy uznać za sprzeczne z SIWZ.
Z ostrożności procesowej, odwołujący Comarch zarzucił Zamawiającemu naruszenie
art. 87 ust. 1 ustawy Pzp
przez zaniechanie wezwania wykonawcy ESKOM do wyjaśnienia
treści złożonej oferty w zakresie zaoferowanych monitorów oraz wezwania wykonawcy COIG
do wyjaśnienia treści złożonej oferty w zakresie zaoferowanego serwerowego systemu
operacyjnego, systemu w
irtualizacji oraz monitorów. Zdaniem odwołującego nie wolno
pominąć obowiązku, jaki ciąży na Zamawiającym, a więc rzetelnego przeprowadzenia
postępowania o udzielenie zamówienia. Przepis art. 87 ust. 1 ustawy Pzp powinien być

rozpatrywany w kategoriach upr
awnień zamawiającego, a więc prawa zamawiającego do
żądania wyjaśnień, połączonego z obowiązkiem zażądania tychże wyjaśnień w celu
wypełnienia obowiązku przeprowadzenia badania i oceny ofert w sposób staranny i należyty.

W trakcie posiedzenia Izby z udzi
ałem stron w dniu 10 lutego 2020 odwołujący
Comarch
oświadczył, że cofa odwołanie w części dotyczącej zarzutów opisanych w
odwołaniu w pkt 3a, 4, 5c i 6 (w zakresie zaniechania wezwania do złożenia wyjaśnień w
odniesieniu do monitorów).

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołania, w której wniósł o oddalenie obu
odwołań w całości. W odpowiedzi na odwołania i w trakcie rozprawy przedstawił
uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.

Do postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 156/20 po stronie
zamawiającego zgłosił przystąpienie wykonawca Comarch. Wniósł o oddalenie odwołania. W
trakcie rozprawy p
rzedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.

Do postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO 171/20 po stronie
zamawiającego zgłosił przystąpienie wykonawca COIG. Wniósł o oddalenie odwołania. W
trakcie rozprawy przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.

Do postępowań odwoławczych w obu sprawach po stronie zamawiającego zgłosił
przystąpienie wykonawca ESKOM. Złożył pismo procesowe z 10 lutego 2020 r., w którym
w
niósł o oddalenie odwołań. W piśmie oraz w trakcie rozprawy przedstawił uzasadnienie
faktyczne i prawne swego stanowiska.

Uwzględniając całość dokumentacji z przedmiotowego postępowania, w tym w
szcz
ególności: postanowienia SIWZ, ofertę odwołującego COIG, ofertę odwołującego
Comarch,
ofertę przystępującego Eskom, wezwania zamawiającego z 11 grudnia 2019
r. skierowane do wykonawców COIG, Comarch i Eskom do złożenia wyjaśnień
dotyczących treści złożonych przez nich ofert, wyjaśnienia wykonawcy Eskom,
wykonawcy Comarch i wykonawcy COIG z dnia 13 grudnia 2019 r., zawiadomienie o
poprawieniu omyłki w ofercie przystępującego Eskom z 14 stycznia 2020 r.,
oświadczenie Eskom z 14 stycznia 2020 r. o wyrażeniu zgody na poprawienie omyłki,
zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej z 15 stycznia 2020 r.,
załączniki do
pisma procesowego przystępującego Eskom z 10 lutego 2020 r., dowody złożone
przez strony i uczestników w trakcie posiedzenia Izby, to jest:

1) Do
wód nr 1: Porównanie edycji Standard i Datacenter systemu Windows Server
2019 (według oświadczenia Comarch - wydruk ze strony internetowej Microsoft),
2)
Dowód nr 2: wyciąg ze specyfikacji laptopa Dell Precision 5540 (według
oświadczenia odwołującego Comarch – wydruk ze strony internetowej),
3)
Dowód nr 3: według oświadczenia Comarch - wydruk ze strony producenta VMware
produktu vSphere Storage Appliance,
4)
Dowód nr 4: według oświadczenia Comarch - wydruk podręcznika licencyjnego dla
VMware vSan 6.7 U3,
5)
Dowód nr 5: korespondencję mailową z panem K. Z. z firmy Microsoft sp. z o.o. z
dnia 10 stycznia 2020 r.,
6)
Dowód nr 6: według oświadczenia odwołującego COIG - wydruk ze strony
producenta oprogramowania Microsoft SQL Server 2017,
7)
Dowód nr 7: według oświadczenia odwołującego COIG - wydruk ze strony
producenta oprogramowania Microsoft SQL Server,
8)
Dowód nr 8: według oświadczenia odwołującego COIG - wydruki ze strony
producenta
– wyciągi z przewodników po konfiguracji i danych technicznych
laptopów Dell Precision 5540 oraz Precision 7540,
9)
Dowód nr 9: Według oświadczenia odwołującego COIG - wydruk ze strony
producenta oprogramowania Microsoft SQL Server w wersji z 2019 r.,
10)
Dowód nr 10: Oświadczenie firmy Wasko S.A. w Gliwicach z 13 stycznia 2020 r.,
11)
Dowód nr 11: Wydruki ze strony internetowej producenta Microsoft,
12)
Dowód nr 12: Wydruki ze strony internetowej producenta Microsoft dla
produktu SQL Server,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska stron i uczestników
postępowania złożone w trakcie posiedzenia i rozprawy Krajowa Izba Odwoławcza
ustaliła i zważyła, co następuje:

W pierwszej
kolejności ustalono, że odwołania nie zawierają braków formalnych oraz
zostały uiszczone od nich wpisy.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w sprawie KIO
156/20
w charakterze uczestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę
Comarch
uznając, że zostały spełnione wszystkie przesłanki formalne zgłoszenia
przystąpienia wynikające z art. 185 ustawy Pzp, zaś przystępujący wykazał interes w
uzyskaniu ro
zstrzygnięcia na korzyść zamawiającego.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w postępowaniu odwoławczym w sprawie KIO
171/20
w charakterze uczestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę COIG
uznając, że zostały spełnione wszystkie przesłanki formalne zgłoszenia przystąpienia

wynikające z art. 185 ustawy Pzp, zaś przystępujący wykazał interes w uzyskaniu
rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego.
Izba postanowiła dopuścić do udziału w obu postępowaniach odwoławczych w
charakterze uczestnika postępowania po stronie zamawiającego wykonawcę Eskom
uznając, że zostały spełnione wszystkie przesłanki formalne zgłoszenia przystąpienia
wynikające z art. 185 ustawy Pzp, zaś przystępujący wykazał interes w uzyskaniu
rozstrzygnięcia na korzyść zamawiającego.
W
dalszej kolejności stwierdzono, że nie została wypełniona żadna z przesłanek
skutkujących odrzuceniem odwołań na podstawie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Izba stwierdziła także, że zostały wypełnione przesłanki dla wniesienia odwołania
określone w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, tj. posiadanie przez odwołujących interesu w
uzyskaniu danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia
przez
zamawiającego przepisów ustawy. Oferty odwołujących COIG i Comarch zostały
sklasyfikowane ma miejscu od
powiednio drugim i trzecim, za ofertą wykonawcy Eskom.
Odwołujący domagali się nakazania zamawiającemu unieważnienia wyboru oferty
najkorzystniejszej i odrzucenia ofert swych konkurentów. Ustalenie, że zamawiający z
naruszeniem przepisów ustawy Pzp zaniechał odrzucenia ofert konkurentów odwołujących
skutkowało będzie koniecznością nakazania zamawiającemu wykonania takich czynności,
czego efektem może być uzyskanie przez któregoś z odwołujących zamówienia. Powyższe
wyczerpuje dyspozycję art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.

Izba postanowiła umorzyć postępowanie odwoławcze w sprawie KIO 171/20 w części
dotyczącej zarzutów opisanych w odwołaniu w pkt 3a, 4, 5c i 6 (w zakresie zaniechania
wezwania do złożenia wyjaśnień w odniesieniu do monitorów).
W trakcie posiedzenia Izby w dniu 10 lutego 2020 r., przed otwarciem rozprawy,
odwołujący Comarch oświadczył, że cofa odwołanie w tej części. Zgodnie z art. 187 ust. 8
ustawy Pzp,
odwołujący może cofnąć odwołanie do czasu zamknięcia rozprawy; w takim
przypadku Izba umarza postępowanie odwoławcze. W przywołanym przepisie ustawodawca
przyznał odwołującemu prawo do cofnięcia w całości środka ochrony prawnej. Skoro zatem
wykonawca może cofnąć odwołanie w całości, to na zasadzie wnioskowania a maiori ad
minus
, należy uznać, że odwołujący może zrezygnować z popierania jedynie części
odwołania. W orzecznictwie Izby nie jest kwestionowana możliwość skutecznego cofnięcia
odwołania w części. Odwołujący Comarch w trakcie posiedzenia Izby oświadczył, że nie
popiera już tych zarzutów, wobec powyższego postępowanie odwoławcze w tej części
podlegało umorzeniu. Dostrzec należy, że Izba związana jest oświadczeniem odwołującego
o cofnięciu części odwołania, czego skutkiem wynikającym wprost z art. 187 ust. 8 ustawy

Pzp jest obowiązek umorzenia przez Izbę postępowania odwoławczego w zakresie
wycofanych zarzutów.
Rozstrzyganie w przedmiocie zarzutów, które okazały się niesporne jest bezcelowe.
Jednocześnie jednak informacja o częściowym umorzeniu postępowania odwoławczego
musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. W art. 196 ust.
4 ustawy Pzp, określającym w sposób wyczerpujący elementy treści uzasadnienia wyroku
wydanego przez Izbę nie ma bowiem żadnej wzmianki o możliwości zamieszczenia w
uzasadnieniu wyroku jakiegokol
wiek rozstrzygnięcia. Na powyższe zwrócono uwagę w
uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd ten uznał za
wadliwą praktykę Izby orzekania w uzasadnieniu wyroku a nie w jego sentencji o części
zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu.
Co do konieczności zamieszczenia w sentencji wyroku informacji o częściowym
umorzeniu postępowania odwoławczego podzielono także stanowisko opisane szeroko i
wyczerpująco w wyroku KIO z 24 września 2018 r. sygn. akt KIO 1817/18.

Odwołania, w zakresie rozpatrywanym merytorycznie, zasługują częściowo na
uwzględnienie.

Stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp, Zama
wiający odrzuca ofertę, jeżeli jej
treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art.
87 ust. 2 pkt 3.
Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy Pzp, w
toku badania i oceny ofert zamawiający
może żądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert.
Niedopuszczalne jest prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji
dotyczących złożonej oferty oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek
zmiany w jej treści.
Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy Pzp
Zamawiający poprawia w ofercie:
1)
oczywiste omyłki pisarskie,
2)
oczywiste omyłki rachunkowe, z uwzględnieniem konsekwencji rachunkowych
dokonanych poprawek,
3)
inne omyłki polegające na niezgodności oferty ze specyfikacją istotnych warunków
zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty
-
niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została poprawiona.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp,
Zamawiający przygotowuje i przeprowadza
postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej
konkurencji i równe traktowanie wykonawców oraz zgodnie z zasadami proporcjonalności i
przejrzystości.


Zasadne
okazały się zarzuty obu odwołujących co do naruszenia przez
zamawi
ającego przepisów art. 87 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp, art. 87 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy
Pzp przez nieprawidłowe poprawienie w ofercie przystępującego Eskom niezgodności oferty
z
treścią SIWZ.
Nie było sporne między stronami, że przystępujący Eskom zaoferował
zamawiającemu w pkt 6 formularza oferty serwerowy system operacyjny CD, ZCD i DEV
opisując przedmiot oferty następująco:
„CD i ZCD – Microsoft Windows Serwer DC 2019
DEV: Microsoft Windows Serwer Std 2019
”.
Nie ulegało również wątpliwości, że zaoferowanie dla DEV systemu Microsoft
Windows Serwer Std 2019
było niezgodne z postanowieniami SIWZ. Zamawiający w
postanowieniu pkt 3.4.4.1 OPZ
„Serwerowe systemy operacyjne” (str. 69 OPZ) wskazał
bowiem, że „Wykonawca w ramach realizacji przedmiotu zamówienia jest zobowiązany do
dostarczenia niezbędnej ilości nieograniczonych czasowo licencji serwerowych systemów
operacyjnych Windows Server Datacenter Core 2019 Government OLP lub system
równoważny / licencja równoważna w ilości zapewniającej pracę z wykorzystanymi z
funkcjonującego środowiska serwerami fizycznymi (CD/ZCD, środowisko DEV).”. Z
powyższego należało wnioskować o obowiązku zaoferowania oprogramowania Windows
Server Datacenter Core 2019 Government OLP
lub równoważnego. Ponadto zamawiający
określił w SIWZ warunki równoważności systemu operacyjnego CD, ZCD i DEV (por. tabela
na str. 70 i n. OPZ). W pkt 1 tabeli jako jeden
z warunków uznania równoważności
oferowanego systemu operacyjnego wskazano:
Licencja musi uprawniać do uruchamiania
serwerowych systemów operacyjnych na serwerach fizycznych jak i uruchamiania
nielimitowa
nej liczby serwerowych systemów operacyjnych za pomocą mechanizmów
wirtualizacji.
Nie było sporne między stronami, że wskazany przez przystępującego w formularzu
oferty Eskom serwerowy system operacyjny dla DEV, to jest Microsoft Windows Server
Standard 2019 nie
spełnia przywołanego wymagania równoważności. Nie ulegało bowiem
wątpliwości, że system ten nie umożliwia uruchomienia nielimitowanej liczby serwerowych
systemów operacyjnych na pomocą mechanizmów wirtualizacji, a jedynie maksymalnie 2
instancji serwerowych
systemów operacyjnych. Fakt ten nie był kwestionowany. Wynikał
również z dowodu nr 1 przedstawionego przez odwołującego Comarch. Z dowodu nr 1
(wydruku ze strony internetowej Microsoft
obejmującego porównanie edycji Standard i
Datacenter systemu MS Windows Serwer) wynikało, że system Microsoft Windows Server
Standard 2019 może być używany jako gość wirtualizacji, ale zapewnia uruchamianie tylko 2

maszyn
wirtualnych
. Tymczasem edycja Datacenter zapewniała uruchamianie
nieograniczonej liczby maszyn wirtualnych
Zdaniem Izby, obaj odwołujący słusznie zarzucili, że opisana niezgodność treści
oferty przystępującego Eskom została bezpodstawnie poprawiona przez zamawiającego
pismem z dnia 14 stycznia 2020 r.
Ustalono w tym zakresie,
że w odpowiedzi na wezwanie zamawiającego z 11 grudnia
2019 r. do wyjaśnień oferty, przystępujący Eskom przesłał pismo z 13 grudnia 2019 r. W
piśmie tym oświadczył, że dla wszystkich serwerów w środowiskach CD, ZCD i DEV zostanie
dostarczony system operacyjny Windows Server Datacenter Core 2019 Government OLP.
Wyjaśnił dodatkowo, że w formularzu dodatkowo został wyspecyfikowany system Microsoft
Windows Server Standard 2019, który zgodnie ze wstępną koncepcją byłby zainstalowany
na dodatkowym serwerze uruchomionym w zewnętrznej lokalizacji (…) i miałby pełnić rolę
świadka (ang. witness) dla klastrów niezawodnościowych.
Ustalono także, że po otrzymaniu ww. wyjaśnień, zamawiający dokonał w dniu 14
stycznia 2020 r. poprawy w ofercie Eskom
w ten sposób, że wpisał w poz. 6 formularza
oferty
, iż wykonawca ten dla CD, ZCD i DEV oferuje Windows Serwer Datacenter Core 2019
Government OLP, oraz oferuje dodatkowo Microsoft Windows Server Standard 2019.
Na wstępie przypomnienia wymaga, że obowiązkiem wykonawcy jest złożenie oferty
zgodnej z SIWZ (art. 82 ust. 3 ustawy Pzp). F
undamentalną zasadą wynikającą wprost z art.
87 ust. 1 Pzp
jest niezmienialność ofert po upływie terminu składania ofert. Zasada ta jest
konsekwencją innej, naczelnej zasady systemu zamówień publicznych, a więc zasady
uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców (art. 7 ust. 1 ustawy Pzp).
Podkreślić należy także, że przepis art. 87 ust. 2 ustawy Pzp stanowi wyjątek od zasady,
j
aką jest niezmienialność ofert wywodzona konsekwentnie przez Trybunał Sprawiedliwości
UE
w kolejnych wyrokach z zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji oraz
przejrzystości. Co więcej, w art. 56 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady
2014/24/WE z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę
2004/18/WE
wskazano wyraźnie, że „jeżeli informacje lub dokumentacja złożone przez
wykonawców są lub wydają się niekompletne lub błędne, lub gdy brakuje konkretnych
dokumentów, instytucje zamawiające mogą – chyba że przepisy krajowe wdrażające
niniejszą dyrektywę stanowią inaczej – zażądać, aby wykonawcy złożyli, uzupełnili,
doprecyzowali lub skompletowali te informacje lub d
okumentację w odpowiednim terminie,
pod warunkiem pełnego poszanowania zasad równego traktowania i przejrzystości”. Jak
wynika z przywołanego przepisu, wszelkie próby poprawienia lub uzupełniania ofert także
prawodawca unijny reglamentuje i uzależnia od pełnego poszanowania zasad równego
traktowania
wykonawców i przejrzystości.

Przypomnienia wymaga także, że z wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE z 4 maja
2017 r. w sprawie o sygn. akt C -
387/14 (Esaprojekt przeciwko Województwu Łódzkiemu),
ale także i poprzednio wydawanych orzeczeń (wyroki TS UE w sprawie C-324/14 A., w
sprawie C-
336/12 Manova czy w sprawie C 599/10 SAG ELV Slovensko) wynika, że
Trybunał konsekwentnie i rygorystycznie wskazywał, że zasada równego traktowania
wykonawców i uczciwej konkurencji, a także zasada przejrzystości stoją na przeszkodzie
negocjacjom pomiędzy zamawiającym a wykonawcami dokonywanymi po otwarciu ofert.
Trybunał wskazywał wyraźnie, że w związku z tym co do zasady oferta nie może być
modyfikowana po jej złożeniu, ani z inicjatywy instytucji zamawiającej, ani oferenta. Wynika
stąd, że instytucja zamawiająca nie może żądać wyjaśnień od oferenta, którego ofertę uważa
za niejasną lub niezgodną ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia (wyrok z dnia 10
października 2013 r. Manova, C-336/12, EU:C:2013:647, pkt 31 i przytoczone tam
orzecznictwo)
. Trybunał zaznaczył jednak, że art. 2 dyrektywy 2004/18 nie stoi na
przeszkodzie poprawieniu lub uzupełnieniu szczegółów oferty, zwłaszcza jeżeli w sposób
oczywisty wymaga ona niewielkiego
wyjaśnienia lub poprawienia oczywistych błędów
materialnych
(wyrok z dnia 10 października 2013 r. Manova, C-336/12, EU:C:2013:647, pkt
32 i przytoczone tam orzecznictwo).
W tym celu instytucja zamawiająca musi zapewnić w
szczególności, że żądanie wyjaśnienia oferty nie może prowadzić do rezultatu
porównywalnego w istocie z przedstawieniem przez oferenta nowej oferty (zob. podobnie
wyrok z dnia 10 października 2013 r. Manova, C-336/12, EU:C:2013:647, pkt 36).
Z wszystkich tych orzeczeń wynika zasada, że oferta nie może być modyfikowana po
terminie składania ofert. Dopuszczono jedynie niewielkie wyjaśnienia i sprostowania omyłek,
które miały być dokonywane na równych zasadach, w sposób, który nie prowadzi do
wytworzenia nowej oferty.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy Izba stwierdziła,
że wyjaśnienia przystępującego Eskom z 13 grudnia 2019 r. i poprawa oferty dokonana
przez zamawiającego w piśmie z 14 stycznia 2020 r. doprowadziły do wytworzenia przez
tego wykonawcy nowej oferty, po t
erminie składania ofert.
Wzięto pod uwagę, że z żadnego miejsca pierwotnej oferty przystępującego Eskom
nie wynikało, jakoby jego zamiarem było od początku zaoferowanie zmawiającemu dla DEV
systemu MS Windows Server Datacenter Core 2019. Z oferty tej nie
wynikało także żadną
miarą, aby wykonawca chciał zaaferować system MS Windows Server Standard 2019
jedynie dodatkowo,
do pełnienia roli świadka (ang. witness), tak jak to wskazano w
wy
jaśnieniach z 13 grudnia 2019 r.
Nie
zasługiwała na uwzględnienie argumentacja przystępującego Eskom, który
wywiódł na rozprawie, że nastąpiło zwykłe przesunięcie w wierszu 6 w linii formularza oferty
w ten
sposób, że DEV został przesunięty do odrębnej linii. Zdaniem Izby analiza formularza

oferty nie
wskazywała na taki mechanizm. Wręcz przeciwnie, wykonawca użył
sf
ormułowania „CD i ZCD”, a następnie użył myślnika i wskazał jako oferowany tylko dla tych
dwóch lokalizacji system Microsoft Windows Serwer DC 2019. Dopiero w odrębnej, kolejnej
linii
wiersza wpisał lokalizację DEV, następnie postawił dwukropek i wymienił jako oferowany
system Microsoft Windows Serwer Std 2019.
Treść formularza ofertowego nie wskazywała
więc na mechanizm zwykłego przesunięcia, ale raczej na celowe działanie wykonawcy. W
konsekwencji wyjaśnienia wykonawcy z 13 grudnia 2019 r. należało potraktować jako
złożenie nowej oferty, a nie zwykłe wyjaśnienia dotychczasowej.
Jak wskazuje się w orzecznictwie Izby, aby poprawić omyłkę w trybie art. 87 ust. 2 pkt
3 ustawy Pzp
należy stwierdzić, że wystąpiła omyłka, a nie zamierzona niezgodność oferty z
SIWZ. Ponadto
zamawiający, na podstawie oferty powinien mieć możliwość samodzielnego
ustalenia sposobu poprawienia tej oferty. Tymczasem,
zamawiający, w oparciu o sam
formularz wykonawcy,
nie miał jakichkolwiek podstaw aby poprawić ofertę w sposób
wskazany w
piśmie z 14.01.2020 r. Treść oferty wskazywała, że wykonawca rzeczywiście
oferuje dla DEV system Microsoft Windows Serwer Std 2019. Wszak produkt taki istnieje na
rynku. Biorąc powyższe pod uwagę zarzuty obu odwołujących okazały się zasadne.

Chybiony okazał się zarzut odwołującego Comarch co do zaniechania odrzucenia
oferty
przystępującego Eskom, z powodu złożenia przez niego w wyjaśnieniach z dnia 13
grudnia 2019 r. niedopuszczalnej w świetle SIWZ oferty wariantowej w odniesieniu do
serwerowego systemu operacyjnego.
Jak wynikało z uzasadnienia rozpatrywanego zarzutu, odwołujący upatrywał złożenia
przez przystępującego oferty wariantowej w rozwiązaniu opisanym w wyjaśnieniach z dnia
13 grudnia 2019 r.
W wyjaśnieniach tych przystępujący Eskom wskazał, że zaoferował
dodatkowo
system Microsoft Windows Server Standard 2019, który zgodnie ze wstępną
koncepcją byłby zainstalowany na dodatkowym serwerze uruchomionym w zewnętrznej
lokalizacji (…) i miałby pełnić rolę świadka (ang. witness) dla klastrów niezawodnościowych.
Jednakże jak Izba przesądziła przy rozstrzygnięciu poprzedniego zarzutu, omawiane
wyjaśnienia stanowiły niedopuszczalną i nieskuteczną próbę zmiany przez wykonawcę swej
oferty po
upływie terminu składania ofert. Z pierwotnego formularza oferty Eskom nie
wynikało bowiem, aby takie rozwiązanie rzeczywiście zaoferowano zamawiającemu.
Podkreślenia wymaga, że przez pryzmat przesłanek odrzucenia ofert, o których mowa w art.
89 ust. 1 ustawy Pzp,
mogła podlegać ocenie wyłącznie oferta wykonawcy Eskom złożona
do
upływu terminu składania ofert, a nie oferta, którą złożono zamawiającemu w dniu 13
grudnia 2019 r.
Biorąc powyższe pod uwagę, zarzut podlegał oddaleniu.


Zasadne
okazały się zarzuty obu odwołujących dotyczące zaniechania odrzucenia
oferty przystępującego Eskom z powodu zaoferowania laptopów, których klawiatury nie
odpowiadały wymaganiom SIWZ.
Ustalono, że zamawiający w załączniku nr 4 do OPZ (sprzęt kliencki), w pkt 2.2.
„Laptop – 15 sztuk”, wymagał od wykonawców zaoferowania laptopów, których klawiatury
opisano w pkt 11 tabeli na s. 4
następująco:
Klawiatura wbudowana, w układzie US, polskie znaki zgodne z układem w MS Windows
„polski programisty” z wydzielonym blokiem numerycznym, Podświetlane klawisze.
Nie
było sporne między stronami, że przystępujący Eskom zaoferował
z
amawiającemu laptop Dell EMC Precision 5540 CTO Base (pkt 16 formularza oferty). Nie
było także sporne między stronami, że laptop ten posiada 81 klawiszy. Wynikało to także z
dowodów złożonych do akt sprawy (dowód nr 2, zdjęcie s.5 i opis s. 12).
Sporne między stronami okazało się, czy klawiatury zaoferowanych laptopów
posiadają „wydzielony blok numeryczny”.
Zdaniem Izby, klawiatura
laptopów zaoferowanych przez Eskom nie posiadała bloku
numerycznego, a z
pewnością „wydzielonego” bloku numerycznego. 10 klawiszy
numerycznych, które znajdowały się w górnej części klawiatury nie można było uznać z blok
numeryczny, a tym bardziej blok
„wydzielony”. Stwierdzono, że owe 10 klawiszy to
standardowe roz
wiązanie, które jest cechą charakterystyczną praktycznie każdej klawiatury.
Według Izby cechą bloku, którego wymagał zamawiający, powinno być po pierwsze
wydzieleni
e go od pozostałych klawiszy. W klawiaturze spornych laptopów próżno było
szukać takiego wydzielenia, skoro klawisze numeryczne nie były w żaden sposób oddzielone
od pozostałych. Po drugie, cechą wydzielonego bloku numerycznego jest to, że zawiera on
charakterystyczny dla kalkul
atorów układ klawiszy numerycznych pozwalających na szybkie
wprowadza
nie danych liczbowych. Na zdjęciach przedstawiających klawiaturę oferowanych
la
ptopów próżno było szukać takiego rozwiązania. Z ww. powodów za niewiarygodne uznano
oświadczenie Dell sp. z o.o. w Warszawie z 13 stycznia 2020 r., załączone przez
przystępującego do jego pisma procesowego. W oświadczeniu tym firma ta wskazała, że
notebook Dell P
recision 5540 posiada klawiaturę z wydzielonym blokiem numerycznym.
Wzięto pod uwagę, że analizowane oświadczenie pochodziło od podmiotu zainteresowanego
sprzedażą produktów firmy Dell. Ponadto oświadczenie to okazało się sprzeczne z
pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności ze zdjęciem i
opisem klawiatury z dowodu nr 2, który stanowił wyciąg ze strony internetowej producenta
laptopów firmy Dell.
Reasumując Izba stwierdziła, że skoro zamawiający wyspecyfikował w SIWZ
dodatkowy, specyficzny
wymóg aby klawiatura posiadała „wydzielony blok numeryczny”, to
należało zaoferować sprzęt odpowiadający temu oczekiwaniu. Skoro takiego rozwiązania

zabrakło, to oferta przystępującego Eskom podlegała odrzuceniu z ww. powodu na
podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Zarzuty
okazały się zatem zasadne.

Niezasadny okazał się zarzut odwołującego Comarch co do zaniechania odrzucenia
oferty przyst
ępującego COIG z powodu niezaoferowania oprogramowania VMware vSAN
(czy też podniesionej wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5).
Nie było sporne między stronami, że zamawiający w pkt 3.5. OPZ odnoszącym się do
„systemu wirtualizacji”, w ppkt 3.5.6. dotyczącym centrum danych i zapasowego centrum
danych,
wskazał, że wymaga podniesienia wersji wraz z wykupieniem wsparcia producenta
na okres co najmniej 3 lat od daty odbioru końcowego całego Systemu dla obecnie
funkcjonującego oprogramowania wirtualizacyjnego Vmware wraz z wszelkimi niezbędnymi
komponentami potrzebnymi do zachowania funkcjonalności. Zamawiający w ramach
podniesienia wersji oprogramowania dopuszcza dostarczenie nowych licencji.
Zamawiający
w
ymienił w tabeli na s. 92 OPZ posiadane przez siebie licencje. Wśród tych licencji
wymieniono m.in. vSphere Storage Appliance 5. Zama
wiający wskazał również, że wymaga
dostarczenia dodatkowych licencji dla środowiska wirtualizacji niezbędnych do objęcia nowo
dostarcza
nego sprzętu i wdrożonej infrastruktury w ramach Projektu. Wskazał także, że
dopuszcza mo
żliwość dostarczenia oprogramowania VMware vSAN w ramach podniesienia
wersji oprogramowania vSphere Storage Appliance 5.
Nie ulegało także wątpliwości, że przystępujący COIG w formularzu ofertowym w
wierszu
11 „system wirtualizacji CD, ZCD i DEV”, w kolumnie „producent, typ, model -
rozumiane jako określenie rodziny / grupy produktów” wymienił jako oferowane: VMware
vSphere 6 Enterprise Plus, Center Server 6 Standard, VMware vSphere 6 Essential Plus.
Przystępujący COIG w wierszu tym nie wymienił jako oferowanego oprogramowania VMware
vSAN.
Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie prowadził do wniosku, że 19 września
2018 r. zakończył się okres wsparcia dla klientów korzystających z vSphere Storage
Appliance 5.5 (dowód nr 3). Z kolei z dowodu nr 4 wynikało, że licencje vSphere nie
zawierają vSAN (s. 15 dowodu) i że oprogramowanie vSan jest elementem pięciu zestawów
(pakietów oprogramowania) – s. 2 dowodu. Powyższe prowadziło do wniosku, że
oprogramowanie VMware vSan mus
iało zostać zaoferowane wskutek wycofania vSphere
Storage Appliance 5.5. Ponadto
ustalono, że wymagane oprogramowanie vSAN nie było
elementem paczki, czy rodziny oprogramowania wskazanego przez przyst
ępującego COIG
w pkt 11 formularza ofertowego
. Powyższe nie prowadziło jednak do wniosku, że sporne
oprogramowanie
nie zostało przez zaoferowane przez przystępującego COIG. Uszło uwadze
odwołującego Comarch, że zgodnie z postanowieniami wzoru formularza ofertowego w pkt
11 należało opisać oferowane elementy „systemu wirtualizacji CD, ZCD i DEV”. Nie zostało

natomiast wykazane
, że oprogramowanie VMware vSAN jest elementem „systemu
wirtualizacji
”, a nie jedynie „środowiska wirtualizacji”. Na powyższe zwrócił uwagę
przystępujący COIG w trakcie rozprawy. Podniósł, że VMware vSAN jest to oprogramowanie
do tworzenia i zarządzania współdzielonej przestrzeni zbudowanej z lokalnie
zainstalowanych dysków w serwerze (serwerach). Na powyższe wskazywała także definicja
oprogramowania VMWare vSphere Storage Appliance (poprzednika vSAN) zamieszona w
dowodzie nr 4. Na s. 2 tego dowodu wskazano, że jest to „oparte na oprogramowaniu
współdzielone rozwiązanie pamięci masowej, które umożliwia wysoką dostępność i
automatyzację w vSphere bez współdzielonego sprzętu pamięci masowej”.
Iz
ba stwierdziła, że zamawiający opisując w pkt 3.5.1 OPZ oprogramowanie VMware
v
SAN posłużył się sformułowaniem „licencji dla środowiska wirtualizacji”. Nie można było
zatem wykluczyć, że „środowisko wirtualizacji” to coś więcej niż „system wirtualizacji”. W
związku z powyższym nie istniał obowiązek wyszczególnienia w formularzu oferty tego
akurat elementu. To zamawia
jący decyduje w SIWZ w jakiś sposób i z jaką szczegółowością
wykonawcy powinni przygotować swą ofertę. W tej sytuacji nie można było utrzymywać, że
sporny element nie
został zaoferowany. Dostrzeżenia wymagało, że wykonawca COIG złożył
w formularzu oferty
oświadczenie o wykonaniu przedmiotu zamówienia zgodnie z
wymaganiami
SIWZ i sporny element będzie musiał zamawiającemu dostarczyć. Kierując się
powyższymi rozważaniami zarzut uznano za bezzasadny.
Za bezzasadny uznano również zarzut ewentualny naruszenia art. 87 ust. 1 ustawy
Pzp przez zaniechanie wyjaśnienia treści oferty COIG w zakresie systemu wirtualizacji (pkt 6
odwołanie KIO 171/20). Jak wskazano wyżej, oferta wykonawcy COIG w tym zakresie nie
budziła wątpliwości i nie wymagała wyjaśnienia.

Niezasadny o
kazał się zarzut odwołującego Comarch co do zaniechania odrzucenia
oferty przyst
ępującego COIG z powodu zaoferowania przez tego wykonawcę serwerowego
systemu operacyjnego niezgodnego z postanowieniami SIWZ.
Nie było sporne między stronami, że zgodnie z postanowieniem pkt 3.4.4.1. OPZ
zamawiający postanowił, że Wykonawca w ramach realizacji przedmiotu zamówienia jest
zobowiązany do dostarczenia niezbędnej ilości nieograniczonych czasowo licencji
serwerowych systemów operacyjnych Windows Server Datacenter Core 2019 Government
OLP, lub system równoważny/licencja równoważna w ilości zapewniającej pracę z
wykorzystanymi z funkcjonującego środowiska serwerami fizycznymi (CD/ZCD, środowisko
DEV).
Zamawiający opisał także w OPZ w tabeli na str. 70 warunki równoważności
serwerowego systemu operacyjnego.
W pkt 1 wskazano, że licencja musi uprawniać do
uruchamiania serwerowych systemów operacyjnych na serwerach fizycznych jak i

uruchamiania nielimitowanej liczby serwerowych systemów operacyjnych za pomocą
mechanizmów wirtualizacji.
Ustalono także, że przystępujący COIG w wierszu 6 formularza oferty „serwerowy
system operacyjny CD, ZCD i DEV” zaoferował oprogramowanie opisane następująco:
„Microsoft Windows Server Datacenter 2019 oraz Microsoft Windows Server Standard 2019”.
Odwołujący Comarch zarzucił w odwołaniu, że zaoferowanie jako serwerowego
systemu operacyjnego dla CD, ZCD i REV oprogramowania Microsoft Windows Server
Standard 2019
pozostawało sprzeczne z przywołanym wyżej wymaganiem równoważności z
pkt 1 tabeli na s. 70 OPZ.
W ocenie Izby odwo
łujący Comarch nie dostrzegł, że przystępujący COIG w pkt 6
formularza oferty zaoferow
ał zamawiającemu także system Microsoft Windows Server
Datacenter 20
19, który odpowiadał wprost wymogom z pkt 3.4.4.1 OPZ. Dla systemu tego –
jako systemu referencyjnego
– nie trzeba było wykazywać żadnych warunków
równoważności. Przedstawiona treść formularza oferty wskazywała zatem, że z jakichś
powodów przystępujący zaoferował dodatkowo system Microsoft Windows Server Standard
2019. W tej sytuacji zamawia
jący słusznie skierował do wykonawcy w dniu 11 grudnia 2019
r. wniosek o wyjaśnienie treści oferty w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp. Skoro bowiem jeden
system, to jest Microsoft Windows Server Datacenter 2019,
spełniał w całości wymagania
zamawi
ającego, to należało zadać pytanie, w jakim celu zaoferowano zamawiającemu
jeszcze drugi system.
W odpowiedzi na wezwanie zamawia
jącego przystępujący COIG złożył 13 grudnia
2019 r. wyjaśnienia objęte zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa. Analiza ww. wyjaśnień
prowadziła do wniosku, że zaoferowanie przez wykonawcę dodatkowo licencji Windows
Server Standard 2019 podyktowan
e było przyjętym w ofercie rozwiązaniem, które zostało
dopuszczone wyra
źnie w postanowieniach SIWZ. Jednocześnie, z uwagi na brak miejsca w
formularzu ofertowym wykonawca
umieścił informacje o zaoferowaniu tych dodatkowych
licencji w pkt 6 formularza ofertowego, odnosz
ącym się do systemu operacyjnego CD, ZCD i
DEV. Izba przeana
lizowała postanowienia SIWZ, na jakie przystępujący COIG powołał się w
wyjaśnieniach z 13 grudnia 2019 r. i stwierdziła, że rzeczywiście zamawiający dopuścił w ich
treści rozwiązanie, o którym mowa w wyjaśnieniach. Na uwagę zasługiwał również fakt, że
na wy
padek takiego rozwiązania, zamawiający zastrzegł w SIWZ konieczność zaoferowania
dodatkowych elementów, dla których konieczne było zaoferowanie licencji Windows Server
Standard 2019.
Kierując się powyższymi rozważaniami zarzut uznano za chybiony.
Za bezzasadny uznano również zarzut ewentualny naruszenia art. 87 ust. 1 ustawy
Pzp przez zaniechanie wyjaśnienia treści oferty COIG w zakresie serwerowego systemu
operacyjnego (pkt 6 odwołania KIO 171/20). Jak wskazano wcześniej, procedurę taką

zamawiający przeprowadził kierując do przystępującego COIG wezwanie do złożenia
wyjaśnień w dniu 11 grudnia 2019 r.

Za chybiony uznano zarzut
odwołującego COIG dotyczący zaniechania odrzucenia
ofert przystępującego Eskom i przystępującego Comarch z powodu niezgodności
zaoferowanych przez tych wykonawców systemów bazodanowych z wymaganiami pkt 3.4.5
OPZ.
Ustalono, że zamawiający w postanowieniach pkt 3.4.5 OPZ wskazał, że W zakresie
funkcjonowania należy przewidzieć budowę w oparciu o klaster HA i NLB. Dostarczony
system bazodanowy musi zapewnić pełną integrację z budowanymi w ramach projektu e-
usługami i systemem obiegu dokumentów w taki sposób aby zapewnić pełną optymalizację
realizacji zapytań. W postanowieniu tym zastrzeżono także, że System bazodanowy musi
zostać zbudowany w konfiguracji klastra geograficznego (w zależności od wyskalowania 1
lub więcej węzłów w CD i 1 lub więcej węzłów w ZCD). W przypadku utraty węzła klastra
usługa musi działać bezprzerwowo. System bazy danych musi zostać skonfigurowany w taki
sposób aby zminimalizować cel punktu odzyskiwania (RPO) i cel czasu odzyskiwania (RTO).
Ponadto
zamawiający wskazał też w SIWZ, że dostarczony system bazodanowy musi
spełniać wymagania minimalne. Wśród tych wymagań wymieniono m.in.: SBD musi
umożliwiać tworzenie klastrów niezawodnościowych.
Nie było sporne między stronami, że obaj przystępujący w pkt 10 formularzy
ofertowych wskazal
i, że oferują zamawiającemu system bazodanowy Microsoft SQL Server
Standard
Edition 2017 (w przypadku przystępującego ESKOM) i Microsoft SQL Server
Standard 2019 (
w przypadku przystępującego Comarch).
Zostało także wykazane przez odwołującego COIG, że oprogramowanie Microsoft
SQL Server w edycji Standard posiada ograniczenia w stosunku do oprogramowania
Microsoft SQL Server w edycji Enterprise
(które zaoferował odwołujący COIG).
Jak wynikało z dowodów przedstawionych przez odwołującego COIG, edycja
standard wspiera jedynie tzw. basic availability groups (BAG)
– dowód nr 6 str. 7. Natomiast
Basic availability groups posiada
ją następujące ograniczenia:
- l
imit dwóch replik (pierwotnej i wtórnej),
- b
rak dostępu do odczytu replice dodatkowej,
- brak kopii zapasowych w replice dodatkowej.
Powyższe wynikało z dowodu nr 7, str. 1.
Jedn
akże, nie zostało wykazane przez odwołującego COIG z całą pewnością, że ww.
ograniczenia
uniemożliwią przystępującym Eskom i Comarch spełnienie wymagań opisanych
w pkt 3.4.5 OPZ.,
jeśli postąpią w sposób wskazany w złożonych przez siebie wyjaśnieniach
i w
piśmie procesowym przystępującego Eskom.

W pierwszej
kolejności nie podzielono stanowiska zamawiającego przedstawionego
w odpowiedzi na odwołanie, jakoby z pkt 3.4.5 OPZ nie wynikał obowiązek wykonawcy do
budowy systemu w oparciu
również o klaster NLB (network load balancing) i jakoby ten
wymóg mógł być spełniony w przyszłości. Zdaniem Izby wymóg ten odnosił się do tego
zamówienia. Zamawiający określając wymóg użył słowa „budowa”, a nie „rozbudowa w
przyszłości”. Z drugiej jednak strony należało zgodzić się z zamawiającym i przystępującymi
Eskom i Comarch, że nie przedstawiono w SIWZ żadnej, wiążącej definicji NLB (network
load balancing). Na uwagę zasługiwał fakt, że zamawiający nigdzie w SIWZ nie określił
szczegółowych uwarunkowań techniczno-organizacyjnych ani sprzętowych odnoszących się
do
funkcjonalności NLB.
Izba wzięła pod uwagę, że kwestia zapewnienia spornego wymagania była
przedmiotem wyjaśnień, do złożenia których zamawiający wezwał obu przystępujących w
dniu 11 grudnia 2019 r.
W wyjaśnieniach złożonych 13 grudnia 2019 r. wykonawcy Eskom i
Comarch wskazali na sp
osób osiągnięcia funkcjonalności przy pomocy oprogramowania
Microsoft SQL Server w edycji Standard.
Wyjaśnienia Comarch zostały objęte zastrzeżeniem
tajemnicy przedsiębiorstwa i nie zostaną przytoczone. Przystępujący Eskom oświadczył, że
równoważenie obciążenia pomiędzy różnymi serwerami bazodanowymi będzie realizowane
poprzez stworzenie wielu Grup Dostępności (Availability Groups), które będą aktywne na
różnych serwerach. Dodatkowo w piśmie procesowym z 10 lutego 2020 r. na s. 8
przystępujący Eskom przedstawił definicję NLB wskazując, że jest to równoważenie ruchu
sieciowego i ma na celu rozłożenia obciążenia na wiele serwerów w oparciu o z góry
ustalone warunki.
Odwołujący COIG w trakcie rozprawy zaprzeczył, aby była to definicja
właściwa. W odwołaniu odwołujący COIG zdefiniował NLB jako „sformułowanie techniczne,
które oznacza, że baza danych ma być podzielona na części (tzw. węzły lub repliki), w taki
sposób, że dane są zapisywane i odczytywane w dostępnych węzłów równocześnie”.
Jednakże odwołujący COIG nie przedstawił żadnego dowodu, choćby fragmentu
opracowania
np. z prasy branżowej, opinii prywatnej lub innego dowodu, w oparciu o który
Izba mogła by ustalić, że prawidłowa i powszechnie przyjmowana w branży jest tylko podana
przez niego definicja NLB, a definicja
przystępującego za taką nie może być uznana. Wobec
sporu co do omawianego faktu, dowód taki powinien przedstawić odwołujący COIG zgodnie
z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 KC w z. z art. 14 ustawy Pzp).
Przystępujący Eskom powołując się na przedstawione przez siebie rozumienie
pojęcie NLB wyjaśnił dodatkowo w piśmie procesowym, że założył dzielenie ruchu na
podstawie źródła danych (bazy danych) jakiego dotyczy zapytanie. Wskazał, że zapytania z
aplikacji
korzystających z bazy A będą trafiały na jeden serwer, a korzystające z bazy B na
drugi serwer.
Nie przedstawiono Izbie żadnego dowodu, że rozwiązania opisane przez
przystępujących w wyjaśnieniach i przez Eskom w piśmie procesowym z całą pewnością nie

będą mogły doprowadzić do spełniania spornego wymagania. Ciężar dowodu w tym zakresie
również obciążał odwołującego COIG po myśli art. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 6 KC. W braku
dowodu przeciwnego I
zba nie miała żadnych podstaw do stwierdzenia, że rozwiązania
projektowane
przez przystępujących z pewnością będą sprzeczne z wymogami budowy
systemu w oparciu o klaster NLB
, którym mowa w pkt 3.4.5 OPZ.

Odnośnie wymagania z pkt 3.4.5 OPZ, w którym wskazano, że system bazodanowy
mus
i zostać zbudowany w konfiguracji klastra geograficznego (w zależności od
wyskalowania 1 lub więcej węzłów w CD i 1 lub więcej węzłów w ZCD) Izba stwierdziła, że
również nie zostało wykazane przez odwołującego COIG, iż rozwiązania przystępujących
będą sprzeczne z tym wymaganiem.
W pierwszej kolejności stwierdzono, że z powyższego postanowienia nie wynika, aby
zamawiający narzucał wykonawcom budowę systemu bazodanowego obejmującego
konkretną liczbę węzłów. Zamawiający sprecyzował jedynie, że liczba ta ma zależeć „od
wyskalowania” systemu, ale więc innymi słowy powinna być dostosowania do wymagań
projektowanego
systemu. Z powyższego wymogu nie wynikało zatem – jak pisze odwołujący
COIG - aby
należało zbudować minimum dwa węzły w pierwszej serwerowni (CD) i minimum
dwa węzły z drugiej serwerowni (ZCD).
Wzięto pod uwagę, że przystępujący ESKOM w piśmie procesowym wyjaśnił, że
zaplanował budowę w każdym ośrodku klastrów HA wykorzystujących mechanizmy systemu
operacyjnego Windows Server (Failover Clustering) oraz
współdzielone zasoby dyskowe.
Bazy danych dla komponentów systemu: Systemu Elektronicznego Obiegu Dokumentów,
czterech usług Wewnątrzadministracyjnych (Usługa zdalnego udostępnienia zasobów
lokalnych stanowiska komputerowego lub urządzenia mobilnego dla administracji,
Wewnętrzna usługa przesyłania ważnych komunikatów do użytkowników systemu,
Wewnętrzna usługa zbierania danych — elektroniczna ankieta, Wewnętrzna książka
telefoniczna), s
ześciu e-usług publicznych (E-informacja publiczna, E-Patronat, E-
Wydarzenie o charakterze niemasowym, E-
lnformacja o kontroli pojazdów, E-Zamówienia,
E-
Zaświadczenie o wypadku bądź kolizji drogowej) oraz dwóch dodatkowych usług
usprawniających procedury (Cyfryzacji dostępu, Usprawnienia komunikacji pomiędzy osobą
pokrzywdzoną, a funkcjonariuszem prowadzącym daną sprawę) są oddzielnymi bytami,
które bedą uruchomione na oddzielnych serwerach, np. SEOD na serwerze A, a e-usługi na
serwerze B. Serwery te będą dla siebie wzajemnie zabezpieczeniem, tzn. w przypadku
awarii jednego z
nich, uruchomione na nim bazy zaczną działać na drugim serwerze. Z kolei
przystępujący Comarch opisał swe rozwiązanie w wyjaśnieniach z 13 grudnia 2019 r.,
objętych zastrzeżeniem tajemnicy przedsiębiorstwa. Zdaniem Izby nie zostało wykazane, że
rozwiązania opisane przez obu przystępujących z pewnością nie będą spełniać

przywołanych wymagań z pkt 3.4.5 OPZ. To na odwołującym, w świetle art. 14 ustawy Pzp w
zw. z art. 6 KC,
spoczywał ciężar wykazania zasadności zarzutów podniesionych w
odwołaniu. Tymczasem, jak wskazano wcześniej, odwołujący COIG zdołał wykazać jedynie
istnienie określonych ograniczeń licencji produktów MS SQL Server w edycji Standard, co
okazało się niewystarczające.
Analogicznie należało ocenić zarzuty odwołującego COIG dotyczące niespełnienia
wymagania
również opisanego w pkt 3.4.5 PZ, zgodnie z którym SBD musi umożliwiać
tworzenie klastrów niezawodnościowych.
Zdaniem I
zby odwołujący COIG nie wykazał, że ograniczenia Microsoft SQL Server w
edycji Standard z
pewnością uniemożliwią obu przystępującym spełnienie powyższego
wymagania.
Wzięto pod uwagę, że przystępujący ESKOM wyjaśnił w piśmie procesowym z 10
lutego 2020 r.
, że Microsoft SQL Server w edycji Standard „nie posiada ograniczeń na ilość
skonfigurowanych
klastrów”. Wywiódł, że wskazane przez odwołującego COIG ograniczenia
dotyczą pojedynczego klastra. Wywiódł jednak, że w edycji Standard istnieje możliwość
zdefiniowania dowolnej
ilości grup dostępności, które mogą działać krzyżowo, tzn. Grupa A
jest aktywna na serwerze pierwszym, a serwer drugi jest zapasowym, a grupa B jest aktywna
na serwerze drugim, a serwer pierwszy stanowi zapas.
Wzięto pod uwagę, że dodatkowo zamawiający w odpowiedzi na odwołanie podniósł,
iż można zwielokrotnić liczbę Basic Availibility Groups (BAG) i w każdym BAG zapewnić
funkcję przełączania jednej bazy danych (s. 11 odpowiedzi na odwołanie). Na możliwość
takiego skonfigurowania
wskazywał także dowód nr 11 (wydruk artykułu z prasy branżowej).
Z
artykułu wynikało, że istnieje możliwość realizacji spornych wymagań przez wykonanie
odpowiedniej konfiguracji systemu bazodanowego.
Z artykułu tego wynikało przykładowo, że
w SQL Server edycji
Standard można utworzyć więcej niż 1 grupę dostępności. Ponadto
opisano tam, że przy pomocy tej edycji oprogramowania można skonfigurować większą
liczbę instancji jako repliki w różnych grupach. Dowód uznano za wiarygodny, artykuł został
zamieszczony bowiem na oficjalnej stronie producenta spornego oprogramowania
– firmy
Microsoft.
Na uwagę zasługiwał również fakt, że odwołujący COIG nie odniósł się także do
schematów, które zamawiający zamieścił na str. 12 odpowiedzi na odwołanie. Zamawiający
w tym fragmencie odpowiedzi na odwołanie przedstawił schemat projektu, w którym dla
różnych aplikacji powstały różne grupy BAG z pojedynczymi bazami. Odwołujący COIG nie
odniósł się także do tezy o możliwości uzyskania w edycji Standard trzech replik określonej
bazy danych, z klastrem FCI oraz
rozciągniętym BAG (s. 13 odpowiedzi na odwołanie).
Wobec
powyższego Izba oddaliła te zarzuty jako niedostatecznie udowodnione przez
odwołującego COIG.

Stosownie do art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
o oddaleniu odwołania lub jego
uwzględnieniu Izba orzeka w wyroku. W pozostałych przypadkach Izba wydaje
postanowienie
. Orzeczenie Izby, o którym mowa w pkt 1, 2, 4, 5 sentencji, miało charakter
merytoryczny, gdyż odnosiło się do uwzględnienia i oddalenia odpowiednich części odwołań.
Z kolei orzeczenie Izby zawarte w pkt 3, 6, 7
sentencji miało charakter formalny, gdyż
dotyczyło odpowiednio umorzenia części postępowania odwoławczego i kosztów
postępowania, a zatem było postanowieniem. O tym, że orzeczenie o kosztach zawarte w
wyroku Izby jest postanowieniem przesądził Sąd Najwyższy w uchwale z 8 grudnia 2005 r. III
CZP 109/05 (OSN 2006/11/182). Z powołanego przepisu art. 192 ust. 1 ustawy Pzp wynika
zakaz wydawania przez Izbę orzeczenia o charakterze merytorycznym w innej formie aniżeli
wyrok. Z uwagi zatem na zbieg w jednym orzeczeniu rozstrzygnięcia o charakterze
merytorycznym (pkt 1, 2, 4, 5) i formalnym (pkt 3, 6, 7),
całe orzeczenie musiało przybrać
postać wyroku.

Zgodnie z przepisem art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, Krajowa Izba Odwoławcza
uwzględnia odwołanie w sytuacji, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało
wpływ lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Z ww.
przepisu wynika, że powodem uwzględnienia odwołania może być stwierdzenie jedynie
kwalifikowanego naruszenia ustawy
Pzp, a mianowicie takiego, które wywiera lub może
wywrzeć istotny wpływ na wynik postępowania. W obu sprawach stwierdzone naruszenia art.
89 ust. 1 pkt 2, art. 87 ust. 1, 87 ust. 2 pkt 3, art. i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp
miały istotny wpływ
na wynik postępowania. Zamawiający z naruszeniem ww. przepisów poprawił omyłkę w
ofercie przystępującego Eskom i zaniechał czynności odrzucenia oferty tego wykonawcy,
wybierając tę ofertę jako najkorzystniejszą.
W świetle art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp, uwzględniając odwołanie, Izba może -
jeżeli umowa w sprawie zamówienia publicznego nie została zawarta - nakazać wykonanie
lub powtórzenie czynności zamawiającego lub nakazać unieważnienie czynności
zamawiającego. W konsekwencji Izba w pkt 1 i 4 wyroku nakazała zamawiającemu
unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, unieważnienie czynności
poprawieni
a innej omyłki w ofercie przystępującego Eskom oraz powtórzenie czynności
badania i oceny ofert, w tym:
a)
odrzucenie oferty
przystępującego Eskom z powodu zaoferowania serwerowego
systemu operacyjnego dla DEV niezgodnego z wymaganiem równoważności opisanym w pkt
1 tabeli str. 70 OPZ,

b)
odrzucenie oferty
przystępującego Eskom z powodu zaoferowania laptopów, których
klawiatury nie posiadają wydzielonego bloku numerycznego, w którym mowa w pkt 11 tabeli
na s. 4 załącznika nr 4 do OPZ.
Wobec powyższego, na podstawie art. 192 ust. 1 i art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp,
orzeczono jak w pkt 1 i 4 wyroku.
Odnośnie żądań, których Izba nie podzieliła, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzeczono jak w pkt 2 i 5
sentencji. Jednocześnie jednak informacja o częściowym oddaleniu
odwołania musi znaleźć odzwierciedlenie w sentencji orzeczenia, a nie w uzasadnieniu. W
art. 196 ust. 4 ustawy Pzp, określającym w sposób wyczerpujący elementy treści
uzasadnienia wyroku wydanego przez Izbę nie ma bowiem żadnej wzmianki o możliwości
zamieszczenia w uzasadnieniu wyroku jakiegokolwiek rozstrzygnięcia. Na powyższe
zwrócono uwagę w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. III CZP 111/15. Sąd
ten, wypowiadając się o praktyce Izby oddalania części zarzutów odwołania w uzasadnieniu,
jednoznacznie uznał za wadliwą praktykę Izby orzekania w uzasadnieniu wyroku a nie w
jego sentencji o części zarzutów i żądań zawartych w odwołaniu.
Odnośnie części postępowania odwoławczego, która podlegała umorzeniu, na
podstawie art. 192 ust. 1 w zw. z art. 187 ust. 8 ustawy Pzp, orzeczono jak w pkt 3 sentencji.

Zgodnie z art. 192 ust. 9 ustawy Pzp,
w wyroku oraz w postanowieniu kończącym
postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Z kolei
w świetle art. 192 ust. 10 ustawy Pzp, strony ponoszą koszty postępowania odwoławczego
stosownie do jego wyniku, z zastrzeżeniem art. 186 ust. 6.
Oba odwołania zostały uwzględnione w zasadniczych, kluczowych częściach
dotyczących oferty wybranej przez zamawiającego jako najkorzystniejsza. Wobec
powyższego uznano, że odpowiedzialność za wynik postępowania w każdej ze spraw
ponosił zamawiający. Na koszty postępowania odwoławczego w sprawie KIO 156/20 składał
się wpis od odwołania uiszczony przez odwołującego COIG w wysokości 15.000 zł oraz
koszty poniesione przez
odwołującego COIG z tytułu zastępstwa przed Izbą w maksymalnie
dopuszczonej kwocie
3.600 zł, ustalone na podstawie rachunku złożonego do akt sprawy.
Na koszty postępowania w sprawie KIO 171/20 składał się wyłącznie wpis od odwołania
uiszczony przez odwołującego Comarch w wysokości 15.000 zł.
Biorąc powyższe pod uwagę, o kosztach postępowań odwoławczych orzeczono
stosownie do wyniku postępowania - na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz w
oparciu o przepis
y § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 1 i pkt 2 lit. b w zw. z § 6 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 972).

Wobec powyższego, o kosztach postępowania odwoławczego postanowiono jak w
sentencji.

Przewodniczący: ………………….…

Członkowie:
……………………..

……………………..

Wcześniejsze orzeczenia:

• Sygn. akt KIO 298/20, KIO 356/20 z dnia 2020-03-06
• Sygn. akt KIO 136/20, KIO 172/20 z dnia 2020-02-17
• Sygn. akt KIO 155/20, KIO 173/20 z dnia 2020-02-12
• Sygn. akt KIO 148/20 z dnia 2020-02-11
• Sygn. akt KIO 150/20 z dnia 2020-02-10