rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2015-12-14
rok: 2015

sygnatury akt.:

KIO 2591/15

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Klaudia Szczytowska - Maziarz Protokolant: Joanna Borowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2015 r. w Warszawie odwołania wniesionego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 27 listopada 2015 r. przez wykonawcę M. Sp.
z o.o., ul. Ks. Łukasika 5, 26-600 Radom w postępowaniu prowadzonym przez Zarząd
Transportu Miejskiego, ul. Żelazna 61, 00-848 Warszawa

orzeka:

1. oddala odwołanie,

2. kosztami postępowania obciąża wykonawcę M. Sp. z o.o., ul. Ks.
Łukasika 5, 26-600 Radom i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego
kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę M.Sp. z o.o., ul. Ks. Łukasika 5, 26-600 Radom tytułem wpisu od
odwołania.

KIO 2591/15

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907 z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.


Przewodniczący: ………………………………………

KIO 2591/15

U z a s a d n i e n i e

W postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na Świadczenie usługi
przewozu regularnego wykonywanej w ramach lokalnego transportu zbiorowego na liniach
autobusowych nadzorowanych przez ZTM. funkcjonujących w ramach systemu komunikacji
miejskiej łączącego obszar aglomeracji warszawskiej, prowadzonym przez
Zarząd
Transportu Miejskiego z siedzibą w Warszawie (dalej „zamawiający”) wykonawca M. Sp. z
o.o. z siedzibą w Radomiu (dalej „odwołujący”) złożył odwołanie wobec czynności
zamawiającego, polegających na dokonaniu oceny złożonych ofert oraz dokonaniu wyboru
jako najkorzystniejszej oferty spółki Mobilis Sp. z o.o. z siedzibą w Mościskach
(dalej także „wykonawca Mobilis” albo „Mobilis”) w sytuacji, gdy oferta w/w
wykonawcy zawiera cenę rażąco niską i jako taka winna być odrzucona.

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie następujących przepisów ustawy
z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 907
z późn. zm.) [dalej „ustawa Pzp”]:
1. art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 3, poprzez zaniechanie odrzucenia oferty
Mobilis Sp. z o.o. z siedzibą w Mościskach, w sytuacji gdy wyjaśnienia tego
wykonawcy nie pozwalają stwierdzić, że oferta nie zawiera ceny rażąco niskiej
w stosunku do przedmiotu zamówienia,
2. art. 90 ust. 3, poprzez uznanie złożonych przez Mobiiis Sp. z o.o. z siedzibą
w Mościskach wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających wpływ na
wysokość ceny za wyczerpujące, pomimo, że złożone przez wykonawcę wyjaśnienia
budzą wątpliwości i nie pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że oferta nie zawiera
rażąco niskiej ceny,
3. art. 89 ust. 1 pkt. 4 w zw. z art. 90 ust. 2, poprzez uznanie, że oferta złożona przez
Mobilis Sp. z o.o. nie zawierają rażąco niskiej ceny w stosunku do przedmiotu
zamówienia, a w konsekwencji zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Mobilis
Sp. z o.o.,
4. art. 7 ust. 1 oraz ust. 3, poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób
niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania
wykonawców, tj. poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty, która
powinna być odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 4 oraz art. 90 ust. 3
ustawy Pzp, a w konsekwencji poprzez potraktowanie oferty złożonej przez innych
wykonawców w sposób preferencyjny w stosunku do oferty złożonej przez
odwołującego.

KIO 2591/15

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu:
1. unieważnienia czynności polegającej na wyborze oferty Mobilis Sp. z o.o. jako oferty
najkorzystniej,
2. dokonania ponownego badania i oceny ofert i odrzucenia oferty wykonawcy Mobilis
Sp. z o.o. na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 lub art. 90 ust. 3 ustawy Pzp jako oferty
zawierającej rażąco nisko cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, względnie na
podstawie art. 90 ust. 3 ustawy Pzp jako oferty pochodzącej od wykonawcy, który nie
złożył wyjaśnień dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny,
pomimo wezwania zamawiającego,
3. wyboru oferty odwołującego jako oferty najkorzystniejszej.

Odwołujący wniósł także o obciążenie zamawiającego kosztami postępowania
i nakazanie zamawiającemu wypłaty na rzecz odwołującego kwoty 18.600.00 zł, stanowiącej
uzasadnione koszty odwołującego z tytułu wpisu od odwołania oraz z tytułu wynagrodzenia
pełnomocnika.

Odwołujący wskazał, że przedmiotem zamówienia jest świadczenie usługi przewozu
regularnego wykonywanej w ramach lokalnego transportu zbiorowego na liniach
autobusowych nadzorowanych przez ZTM, funkcjonujących w ramach systemu komunikacji
miejskiej łączącego obszar aglomeracji warszawskiej, a wartość jaką zamawiający zamierza
przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia wynosi:
w części I – 326 208 663,16 zł netto,
w części II – 407 962 495,61 zł netto.
Wskazał także, że zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia (dalej
„SIWZ") zamawiający przewidział następujące kryteria wyboru oferty:
w części I:
•
cena jednego wozokilometra brutto - waga 90 %,
•
alternatywne źródła zasilania autobusów - waga 10 %,
w części II:
•
cena jednego wozokilometra brutto – waga 90 %,
•
alternatywne źródła zasilania autobusów – waga 8 %,
•
długość autobusów – waga 1 %,
•
liczba drzwi w autobusach – waga 1 %.

KIO 2591/15

Podał, że w postępowaniu zostały złożone trzy oferty, których ceny i relacja do
budżetu zamawiającego kształtowały się, odpowiednio dla części I i II, następująco:


CZĘŚĆ II

Odwołujący stwierdził, że rozbieżność pomiędzy cenami zaoferowanymi przez Mobilis
Sp. z o.o., jak również przez Europa Express City sp. z o.o. a wartością przedmiotu
zamówienia, w każdym przypadku przekracza kwotę blisko 120.000.000,00 zł netto.
Odwołujący wyjaśnił, że w dniu 15 lipca 2015 r. zamawiający, po przeprowadzeniu
oceny złożonych ofert, dokonał wyboru jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez Mobilis
Sp. z o.o. z siedzibą w Mościskach, wobec czego odwołujący w dniu 24 lipca 2015 r. wniósł
odwołanie do Krajowej Izby Odwoławczej – wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2015 r. Krajowa Izba
Odwoławcza uwzględniła odwołanie (sygn. akt KIO 1577/15) i nakazała zamawiającemu
unieważnienie wyboru oferty najkorzystniejszej oraz powtórzenie czynności badania i oceny
ofert, w tym:
• powtórzenie (uzupełnienie) czynności wezwania wykonawcy Mobilis Sp. z o. o. do
wyjaśnienia wysokości ceny na podstawie art. 90 ustawy Pzp,
• dokonanie powtórnej oceny wyjaśnień złożonych w trybie art. 90 ustawy Pzp,
• wezwanie wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia Europa
Express City Sp. z o.o. oraz Raf Trans Sp. z o.o. na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy
Oferent
Stawka za
jeden wzkm
netto
Liczba wzkm
dla 8 lat
kontraktu
Wartość
zamówienia
netto
Budżet
zamówienia
netto
Różnica
pomiędzy
wartością oferty
a wartością
zamówienia
Różnica
%

a
b
c = (a x b)
D
e = (d - c)

Mobilis
6,27
32 000 000,00 200 640 000,00 326 208 663,16 125 568 663,16
38,49 %
Europa
Express City
6,46
32 000 000,00 206 720 000,00 326 208 663,16 119 488 663,16
36,63 %
Odwołujący
7,20
32 000 000,00 230 400 000,00 326 208 663,16
95 808 663,16
29,37%
Oferent
Stawka za
jeden wzkm
netto
Liczba wzkm
dla 8 lat
kontraktu
Wartość
zamówienia
netto
Budżet
zamówienia
netto
Różnica
pomiędzy
budżetem a
wartością
zamówienia
Różnica
%

a
b
c = (a x b)
D
e = (d - c)

Mobilis
7,68
32 000 000,00 245 760 000,00 407 962 495,61 162 202 495,61 39,76 %
Europa
Express City
8,31
32 000 000,00 265 920 000,00 407 962 495,61 142 042 495,61 34,82 %
Odwołujący
9,80
32 000 000,00 313 600 000,00 407 962 495,61
94 362 495,61
23,13%
KIO 2591/15

Pzp do uzupełnienia dokumentów dotyczących wiedzy i doświadczenia,
• ujawnienia złożonych przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia Express City Sp. z o.o. i Raf Trans Sp. z o.o. oraz wykonawcę Mobilis
Sp. z o.o. tabel wyceny według wzorów przygotowanych przez zamawiającego oraz
opisowej części wyjaśnień dotyczących zaoferowanej ceny złożonych przez Mobilis
Sp. z o.o.

Podał, że Krajowa Izba Odwoławcza w ww. wyroku zawarła stanowisko: „jeśli chodzi
o wykonawców Mobilis Sp. z o.o. i konsorcjum Europa, których dotyczy zarzut odwołania,
Izbie trudno stwierdzić, w jaki sposób zamawiający dokonał oceny tych wyjaśnień i na czym
polegała ich analiza. Mobilis Sp. z o.o., jak już wskazano powyżej, nie udzieliła wiele więcej
informacji o przeprowadzonej kalkulacji niż tylko wypełnienie tabeli, a z samej tabeli nie
wynika, skąd się wzięły wartości tam wskazane (...). Nie ma też przeszkód, by zamawiający
prowadził wyjaśnienia wieloetapowo, aż do uzyskania odpowiedzi na wszystkie pytania
i wątpliwości (oczywiście poza przypadkiem opisanym w art. 90 ust. 3 ustawy Prawo
zamówień publicznych, gdy wykonawca nie współpracuje i nie udziela wyjaśnień). Oceniając
wyjaśnienia zamawiający musi też kierować się zasadami logiki oraz posiadaną przez siebie
profesjonalną wiedzą w zakresie tego rodzaju zamówień i znajomością rynku, zwłaszcza
lokalnego, na którym występuje od lat. A wyjaśnień nie może przyjmować tylko „dla sztuki",
byle zostały złożone, ale oceniać je przez pryzmat ich realności, np. czy realne jest uzyskać
w Warszawie kierowców za wynagrodzenie minimalne (a jest to poważny koszt kalkulacyjny),
czy wystarczająca jest podana liczba etatów."
Dodał, że w związku z powyższym Izba nakazała uzupełnienie badania ceny rażąco
niskiej, co miało – podkreślił odwołujący – oznaczać, że zamawiający nie ma przeprowadzać
jej od początku, lecz kontynuować w celu uzyskania dodatkowych informacji.

Odwołujący podał, że w związku z zaleceniami Izby zamawiający zlecił sporządzenie
Ekspertyzy Technicznej nt. składowych stawek za 1 wozokilometr, które zostały złożone
zamawiającemu przez poszczególnych oferentów w przetargu nieograniczonym nr 27/2015.
Wskazał, że ekspertyzę sporządził Instytut Dróg i Mostów Politechniki Warszawskiej,
który przedstawił następujące rekomendacje „w przedstawionych wyliczeniach składowych
kosztów wozokilometrów występują wyraźne różnice, znaczna część wyjaśnień
przedstawionych przez oferentów do składowych kosztów wozokilometrów jest ogólnikowa
i nie pozwala na zweryfikowanie poprawności przedstawionych liczb, w przypadku części
składowych kosztów wozokilometrów oferenci prawdopodobnie przyjmowali zróżnicowane
założenia dot. podstawy wyliczenia kosztów. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę
zalecenie Krajowej Izby Odwoławczej rekomenduje się podjęcie działań w kierunku
KIO 2591/15

uzyskania dodatkowych wyjaśnień ze strony oferentów". Uzupełnił, że ekspert przedstawił
szczegółowe pytania, które w jego ocenie należało przedstawić poszczególnym
wykonawcom.
(dowód: Ekspertyza techniczna nt. składowych stawek za 1 wozokilometr, które zostały
złożone Zamawiającemu przez poszczególnych oferentów w przetargu nieograniczonym
nr 27/2015 – w aktach zamawiającego).
Odwołujący podał, że zamawiający wystosował do oferentów wezwania do złożenia
wyjaśnień w sprawie rażąco niskiej ceny, poprzez udzielenie odpowiedzi na pytania
przedstawione w w/w ekspertyzie, a odpowiedzi te były przedmiotem dalszej analizy, zaś
wnioski w tym zakresie zostały przedstawione w Analizie odpowiedzi oferentów na pytania
zadane przez zamawiającego.
Odwołujący wskazał, że z przedmiotowej Ekspertyzy wynika, iż „wątpliwości budzi
sposób kalkulacji oferenta Mobilis Sp. z o.o. Należy stwierdzić, że różnica pomiędzy
najtańszą ofertą Mobilis a pozostałymi są znaczące. Mobilis nie zróżnicował kosztów dla
różnych typów autobusów, oznacza to, że przyjęto taką samą pracochłonność obsługi
przeglądów i napraw oraz takie samo zużycie materiałów. Założenie takie jest mało
prawdopodobne. Mobilis uwzględnił koszt obsługi w trzech pozycjach: A.7.2 (części
zamienne), A.7.5 (przeglądy) i A.7.6 (inne koszty techniczne) zakładając łącznie na ten cel
0,14 zł/wzkm w zadaniu 1 i 0,17 zł/wzkm w zadaniu 2. Po odliczeniu ok 0,01 zł/wzkm na
przeglądy okresowe oznacza to, że Mobilis zakłada 0,13 zł/wzkm w zadaniu 1 i 0,16 zł/wzkm
w zadaniu 2 na serwisowanie autobusów. Europa na ten sam cel zamierza przeznaczyć
0,26 zł/wzkm w zadaniu 1 i 0,36 zł/wzkm w zadaniu 2 a Michalczewski zamierza przeznaczyć
0,38 zł/wzkm w zadaniu 1 i 0,64 zł/wzkm w zadaniu 2. Na tym tle założenia Mobilis dot.
kosztów, zwłaszcza kosztów części zamiennych oraz przeglądów wydają się wyraźnie
niedoszacowane. Może to odbijać się na jakości świadczonych usług i gotowości wozów"
(Ekspertyza techniczna str. 57-58).
Odwołujący dodał, że jako rekomendacje autor ekspertyzy wskazał ponowne
wystąpienie do oferenta Mobilis o dodatkowe wyjaśnienia, które – w ocenie odwołującego –
nie rozwiały wszystkich wątpliwości związanych z możliwości realizacji umowy.
I tak, na pytanie dotyczące przyjmowania wyższych kosztów zatrudnienia kierowców
autobusów 9 metrowych w stosunku do kosztów zatrudnienia kierowców autobusów 18
metrowych, Mobilis wyjaśnił, że wynika to z większej pracochłonności świadczenia usług
przewozowych na terenie aglomeracji warszawskiej przy wykorzystaniu autobusów 9
metrowych, co – wskazał odwołujący – w ocenie eksperta jest mało wiarygodne, gdyż Mobilis
założył niższe wynagrodzenia dla kierowców, którzy powinni mieć wyższe kwalifikacje
(str. 60).
Odwołujący stwierdził, że autor ekspertyzy jednoznacznie wskazał, że w odniesieniu
KIO 2591/15

do części składowych stawek wątpliwości pozostały i w tych przypadkach oferenci udzielali
informacji w sposób ogólnikowy, bądź nie przekonywujący, w części zaś przypadków
oferenci przedstawili składowe składek niezgodnie z oczekiwaniem zamawiającego,
przypisując część kosztów do nieodpowiednich składowych lub przypisując je
niejednoznacznie (co w szczególności dotycy Mobilis Sp. z o.o.).
Odwołujący podał, że w przypadku Mobilis Sp. z o.o. wątpliwości dotyczą:
• stawek za 1 wozokilometr obsługi technicznej wozów, w przypadku których
stwierdzono znaczne różnice pomiędzy oferentami; sposób przedstawienia przez
Mobilis składowych stawek jest nieczytelny, oferent przyjął, że składowa kosztów
związanych z przeglądami technicznymi planowymi odnosi się tylko do kosztów
materiałowych i wyłącznie do przeglądów okresowych zgodnych z planem
producenta; w składowej kosztów Mobilis nie uwzględnił kosztów codziennej obsługi
i kontroli autobusów, co ma znaczenie z punktu widzenia jakości i bezpieczeństwaświadczonych usług.
Zdaniem odwołującego wyjaśnienie Mobilis dotyczące przypisania kosztów
przeglądów planowych do pozycji A.7.6 budzi zasadniczą wątpliwość, w zakresie w jakim
przyjęto podanie stawki o tej samej wartości dla obu typów autobusów oraz wysokość tej
stawki 0,02 zł/wzkm; oznacza to bowiem przyjęcie stawki 1400 zł rocznie na autobus przy
konieczności wykonania ok. 25-30 przeglądów planowych (co zostało oszacowane
wg zestawu przeglądów podanych przez oferenta).
Podkreślił, że zamawiający wymagał w SIWZ cyklu kontroli oraz obsługi autobusów
szczegółowo opisanego w Wymogach do obsługi technicznej autobusów (załącznik nr 3 i 4
do SIWZ).
Wątpliwość odwołującego budzi także wyjaśnienie Mobilis dotyczące kosztów części
zamiennych, a to ze względu na przyjęcie stawek zbliżonych dla obu typów autobusów oraz
wysokość tej stawki na poziomie 0,11/0,13 zł/wzkm zwłaszcza, że do części zamiennych
przypisano koszty filtrów, czynnika klimatyzacji oraz innych materiałów eksploatacyjnych.
Powołując się na wiedzę powszechnie dostępną (w tym odwołującemu
i zamawiającemu jako wieloletniemu organizatorowi transportu publicznego), stwierdził, iż
koszty części zamiennych autobusu 9-cio metrowego oraz 18-to metrowego różnią się
o ponad 50% na korzyść autobusów mniejszych, co także prowadzi do wniosku, że koszty
oferty Mobilis Sp. z o.o. zostały niedoszacowane.

Odwołujący uznał, że niski poziom stawek zaproponowanych przez Mobilis
w stosunku do znacznie wyższych stawek pozostałych oferentów niepokoi
w kontekście doświadczeń z realizacją dotychczasowej umowy z ZTM Warszawa naświadczenie usług przewozowych na terenie Warszawy, tj. licznych uchybień związanych
KIO 2591/15

z brakiem obsad brygad na liniach, co skutkuje niewykonywaniem kursów – podał, powołując
się na informacje uzyskane od zamawiającego, że w 2014 roku odnotowano 208 takich
przypadków, a w roku 2015 398 takich przypadków w pierwszych 10 miesiącach roku.
Zdaniem odwołującego liczby te wskazują, że w przypadku zbyt niskich kosztów utrzymania
taboru istnieje dość wysokie zagrożenie jakości świadczonych usług, które może być
większe, im dłuższy jest czas świadczenia usługi, gdyż wraz ze zużywaniem się taboru
wzrastać będzie ryzyko osiągnięcia stanu technicznego taboru na granicy sprawności
technicznej, skutkującego niemożnością obsadzenia brygad.
• wyższych kosztów zatrudnienia kierowców autobusów 9 metrowych niż 18
metrowych – w przypadku tej składowej wątpliwość budzi założenie dotyczące
wynagrodzenia pracowników i przyjęcie wyższej stawki dla kierowców autobusów
9-cio metrowych (brutto na pracownika 3.265,31 zł miesięcznie) niż kierowców
autobusów 18-sto metrowych (brutto na pracownika 3.151,93 zł miesięcznie).
Wedle odwołującego wątpliwość wynika z konieczności posiadania wyższych
kwalifikacji przez kierowców dłuższych autobusów.

Podsumowując, autorzy opinii wskazali, że pomimo w/w wątpliwości dot.
niedoszacowania składowych stawek za 1 wozokilometr, nie dają podstaw do stwierdzenia,że poszczególne składowe kosztów zostały wyraźnie zaniżone, to budzi wątpliwość właściwe
zabezpieczenie jakości usług przewozowych w komunikacji autobusowej, które miałyby byćświadczone na podstawie rozstrzygnięcia przedmiotowego przetargu tj. przez spółkę Mobilis.
Podkreślenia wymaga fakt, iż przeprowadzona wizja lokalna ujawniła bardzo dużą
rozbieżność, jeśli chodzi o standardy użytkowe zapleczy technicznych oferentów tj. zajezdni
Mobilis Sp. z o.o. i M. Sp. z o.o. na niekorzyść tej pierwszej. Zdaniem autorów opinii
dysproporcja standardów obu zajezdni jest olbrzymia i utrzyma się również po zrealizowaniu
prac budowlanych zarówno części I jak i II zamówienia. Bedzie to skutkowało
utrzymywaniem się zdecydowanie odmiennych warunków pracy kierowców oraz
pracowników administracji pracujących w tych zajezdniach.. Autorzy opinii są zdania, że
może mieć to wpływ na jakość świadczonych usług.
W związku z powyższym autorzy opinii wskazują, że bardzo zły stan zaplecza technicznego
Mobilis Sp. z o.o. obecnie i po przeprowadzeniu modernizacji wg. przedstawionej w
przetargu specyfikacji robót oraz wysokie prawdopodobieństwo niedoszacowania kosztów
utrzymania taboru autobusowego może stwarzać wysokie ryzyko wystąpienia niskiej jakości
oferowanych usług przewozowych i złych warunków pracy w zajezdni. Autorzy opinii
rekomendują w związku z tym unieważnienie przetargu.
W dniu 19 listopada 2015r. Zamawiający po przeprowadzeniu oceny złożonych ofert dokonał
wyboru najkorzystniejszej oferty w postaci oferty złożonej przez Mobilis Sp. z o.o. z siedzibą
KIO 2591/15

w Mościskach.

Odwołujący wskazał, że art. 90 ust. 3 ustawy Pzp może stanowić podstawę
odrzucenia oferty wykonawcy, w sytuacji gdy w wyniku wezwania zostały co prawda złożone
wyjaśnienia, ale ich treść jest na tyle lakoniczna, że w zasadzie uniemożliwia
zamawiającemu ich merytoryczną ocenę.
W ocenie odwołującego udzielenie odpowiedzi na żądanie wyjaśnienia ceny przy
równoczesnym nie odniesieniu się w treści wyjaśnień do wszystkich elementów
cenotwórczych, jakie zgodnie z żądaniem zamawiającego miały być zaprezentowane lub
przedstawienie wyjaśnień, które pozostawiają wątpliwości, co do sposobu wyliczenia ceny,
nie może być uznane za złożenie merytorycznych wyjaśnień – takie działanie wykonawcy
może być, wedle odwołującego, zakwalifikowane jako złożenie wyjaśnień, które jedynie
pozornie stanowią jakiekolwiek wyjaśnienie oferowanych cen, czy też ceny oferty, co winno
skutkować odrzuceniem oferty na ww. podstawie prawnej (powołał się na wyrok KIO z dnia
20 maja 2010 r. sygn. KIO 730/10, zgodnie z którym „W konsekwencji, oferta wykonawcy
który nie złożył wyjaśnień, bądź złożył wyjaśnienia niewystarczające, powinna podlegać
odrzuceniu, lecz nie w związku z konstatacją, że cena jest rażąco niska, ale na podstawie
domniemania, wynikającego ze złożenia niedostatecznych wyjaśnień.", na wyrok
KIO z dnia 13 października 2014 r., sygn. KIO 2031/14, zgodnie z którym „złożenie
wyjaśnień, które nie rozpraszają wątpliwości zamawiającego, co do rynkowego charakteru
ceny oferty, zrównane jest w skutkach z niezłożeniem wyjaśnień i powoduje odrzucenie
oferty na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 3 Pzp. Dokonywana
w postępowaniu odwoławczym ocena czynności zamawiającego polegająca na odrzuceniu
oferty po uzyskaniu wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 Pzp koncentruje się na owych
wyjaśnieniach, które dotyczyć powinny indywidualnej sytuacji wykonawcy", a także na wyrok
KIO z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. KIO 637/15, zgodnie z którym „wykonawca jest
zobowiązany nie tylko wyjaśnić, ale także udowodnić, czy choćby uprawdopodobnić
wysokość kosztów skalkulowanych w cenie oferty, przy czym treść wyjaśnień zależy w
szczególności od rodzajów kosztów, dokumentów załączonych do samej oferty, czy
uwarunkowań rynkowych i innych zindywidualizowanych okoliczności. Brak wyjaśnień lub
złożenie wyjaśnień nieprzekonujących, że cena w danej sytuacji nie ma charakteru rażąco
niskiej, powinny skutkować odrzuceniem oferty."

Odwołujący stanął na stanowisku, że wszczęcie przez zamawiającego procedury
z art. 90 ustawy Pzp ustanawia domniemanie, że zaproponowana w ofercie cena jest ceną
rażąco niska w stosunku do przedmiotu zamówienia i w związku z tym, oferta wykonawcy
będzie podlegać odrzuceniu w przypadku potwierdzenia przypuszczeń zamawiającego,
KIO 2591/15

wobec czego złożenie przez wezwanego wykonawcę wyjaśnień, dotyczących elementów
mających wpływ na wysokość ceny, ma doprowadzić do obalenia tego domniemania,
a ciężar udowodnienia okoliczności wskazujących na brak zaoferowania ceny rażąco niskiej
spoczywa w całości na wykonawcy, do którego, skierowano wezwanie.
Za niezrozumiałe uznał odwołujący działanie zamawiającego, który pomimo, iż
posiada informacje, że za wskazaną cenę Mobilis Sp. z o.o. nie wykona prawidłowo usługi,
z uwagi na zbyt niskie stawki przyjęte na 1 wozokilometr obsługi technicznej wozów, nie
skorzystał z uprawnienia ustawowego pozwalającego mu na odrzucenie oferty rażąco
niskiej.
W ocenie odwołującego Mobilis Sp. z o.o. nie wskazała na okoliczności faktyczne
uzasadniające oszacowanie m.in. kosztów stawek za 1 wozokilometr obsługi technicznej
wozów na przyjętym poziomie. Uznał, że przyjęta stawka w rażący sposób odbiega od
stawek innych oferentów, jak również od wysokości stawki rynkowej, która pozwalałaby na
realizację usługi na odpowiednim poziomie. Ocenił, że Mobilis w sposób ogólny podał
sposób oszacowania w/w kosztów, a z w/w wyjaśnień nie wynikają okoliczności
charakterystyczne wyłącznie dla wykonawcy, które pozwalałyby na obniżenie stawki.
Podsumował, że Mobilis Sp. z o.o. nie sprostał powinności nałożonej przez przepisy
ustawy, wobec czego oferta tego wykonawcy podlega odrzuceniu – złożone wyjaśnienia nie
usunęły bowiem wątpliwości, co do możliwości realizacji usługi za wskazaną cenę.

Podkreślił, że zamawiający, dokonując wyboru oferty Mobilis, świadomie naraża się
na nierzetelne wykonywanie usług, pomimo posiadanych doświadczeń z tą spółką w związku
z realizacją dotychczasowej umowy na świadczenie usług przewozowych na terenie
Warszawy – skoro zamawiający boryka się z niewłaściwą realizacją usługi przez Mobilis
Sp. z o.o. to tym bardziej winien zwrócić uwagę na właściwe zabezpieczenie przyszłego
kontraktu, który z góry rodzi wątpliwości, co do jego realizacji na właściwym poziomie.

Odwołujący przypomniał, że za ofertę z rażąco niską ceną uznaje się ofertę z ceną
niewiarygodną i nierealistyczną w porównaniu do cen rynkowych podobnych zamówień,
tj. cenę, wskazującą na fakt wykonania zamówienia poniżej kosztów wytworzenia przedmiotu
zamówienia, przy czym punktem odniesienia dla oceny, czy cena jest rażąco niska, jest
przedmiot zamówienia i jego wartość.
Odwołujący podał, że cena zaoferowana przez Mobilis Sp z o.o. jest ceną różniącą
się o 38,49 % od wartości przeznaczonej przez zamawiającego dla części I oraz o 39,76 %
dla części II, wykazanej w Protokole postępowania. Zdaniem odwołującego taka rozpiętość
cen jest nienaturalna w postępowaniu o zamówienie publiczne, a udzielenie zamówienia
spełniającego oczekiwania zamawiającego za jak najniższą cenę niesie ze sobą ryzyko
KIO 2591/15

niewykonania kontraktu.
Stanął na stanowisku, że przy takim ukształtowaniu cen, kwota zaoferowana przez
odwołującego przez sam fakt, że była najbliższa wartości budżetu zamówienia ustalonego
przez zamawiającego uzasadnia poprawność przyjętych założeń stanowiących podstawę
kalkulacji stawek, co zostało potwierdzone w szczegółowej analizie wykonanej na zlecenie
zamawiającego pod nazwą Ekspertyza Techniczna.
W ocenie odwołującego podstawowe kategorie kosztów, które zostały zaniżone przez
wykonawcę Mobilis, a tym samym wymagało dodatkowych wyjaśnień, celem weryfikacji
przyjętych metod wyliczeń, to koszty dotyczące poniższych kategorii mających wpływ na
wysokość ceny za 1 wozokilometr:
1. koszty dotyczące taboru,
2. koszty dotyczące zaplecza technicznego,
3. koszty dotyczące warunków umowy,
4. koszty dotyczące kierowców i dyspozytorów,
5. koszty dotyczące narzutów wydziałowych i pośrednich

W odniesieniu do
kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.1 Paliwo odwołujący
wskazał, że złożone w toku postępowania przez Mobilis Sp. z o.o. wyjaśnienia, odnośnie
przyjętych metod kalkulacji kosztów paliwa w podziale na typ autobusu, nie zawierają
wyjaśnień oraz nie są podparte żadnymi dowodami. Podał, że zamawiający pismem z dnia
16 września 2015 r. domagał się między innymi wyjaśnienia wątpliwości dotyczących
uwzględnienia kosztów paliwa dotyczących kilometrów dojazdowych jak również
przedłożenia dowodów potwierdzających rzetelność przedłożonych wyliczeń dla autobusów
9-cio metrowych w porównaniu do kosztów autobusów 18-sto metrowych. Odwołujący uznał,że Mobilis Sp. z o.o. nie przedłożył wymaganych dowodów, a przedstawił jedynie wyliczenia
własne.

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.2 Ubezpieczenia
majątkowe i komunikacyjne odwołujący podał, że traktując oba składniki ubezpieczenia
łącznie, oferenci podali następujące stawki ubezpieczeń (w złotych).


Wskazał, że w przypadku kosztów ubezpieczenia, zgodnie z wnioskami ekspertów,
wątpliwości dotyczyły braku informacji dotyczących założeń kalkulacji stawki ubezpieczenia
Oferent
Część I
Część II
Mobilis
0,09
0,10
M.
0,17
0,22
KIO 2591/15

komunikacyjnego OC i AC w przeliczeniu na 1 wzkm ze strony wykonawcy Mobilis.
Podał, że w przypadku kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych Mobilis wyjaśnił, że
oparto je na aktualnie obowiązującej umowie z ubezpieczycielem.
Odwołujący oświadczył, że jako podmiot realizujący zamówienia oraz profesjonalista
w branży transportowej posiada wiedzę w zakresie kosztu ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej, którego poziom rynkowy waha się w granicach od 2-5,5 tysięcy złotych. Podniósł,że przyjmując nawet, iż wykonawcy Mobilis udało się wynegocjować najniższy z możliwych
poziom stawki OC, tj. 2 tysiące złotych, roczny koszt odpowiedzialności cywilnej będzie na
poziomie 108 000,00 zł (dla 54 sztuk BUS (50 + 4 rezerwa) oraz 108 000,00 zł (dla 54 sztuk
Przegub (50 + 4 rezerwa).
W przypadku ubezpieczenia autocasco podniósł, że zakładając, iż wykonawcy
Mobilis udało się wynegocjować najniższy możliwy na rynku poziom 0,9 % wartości
autobusu, to przyjmując, że łączna wartość całego taboru będzie wynosi 38 400 000,00 zł
(zgodnie z wyliczeniem Mobilis opisanym w pkt. A.3 Leasing/amortyzacja) dla BUS oraz
53.120.000,00 zł dla PRZEGUB (zgodne z wyliczeniem Mobilis opisanym w pkt. A.3
Leasing/amortyzacja), koszt autocasco będzie wynosił dla 50 BUSÓW 345 600,00 zł oraz dla
50 autobusów Przegubowych 478 080,00 zł, co oznacza, że łącznie kwota OC+AC dla BUS
wyniesie 453 600,00 zł oraz autobusów Przegubowych 586 080,00 zł, a wartości te
podzielone przez liczbę wzkm rocznie (4 000 000) dają: 0.11 zł w stawce za 1 wzkm dla BUS
oraz 0,15 zł w stawce za 1 wzkm dla autobusu przegubowego, a nie jak obliczył wykonawca
Mobilis: 0.09 zł dla Bus oraz 0,10 zł dla autobusu przegubowego.
Odwołujący podkreślił, że zgodnie z wyjaśnieniami wykonawcy Mobilis powyższa
stawka zawiera koszty ubezpieczenia taboru rezerwowego oraz koszty ubezpieczenia innych
pojazdów, które będą wykorzystywane do realizacji zamówienia, jak również koszty
związane z ubezpieczeniem prowadzonej działalności oraz koszt ubezpieczenia
majątkowego, które Mobilis traktuje jako ubezpieczenie związane z ubezpieczeniem
pojazdów(OC/AC).
Zdaniem odwołującego na wskazane przez wykonawcę Mobilis dodatkowe koszty
w tak wyliczonej stawce za jeden wzkm, nie ma już miejsca.
Stwierdził, że de facto koszty ubezpieczenia majątkowego jak również koszty
związane z ubezpieczeniem prowadzonej działalności oraz koszty ubezpieczenia
pozostałych pojazdów nie zostały ujęte w ogóle w stawce wykonawcy Mobilis.
Odwołujący podał, że zgodnie z wymogami SIWZ i dołączonym wzorem Umowy
o świadczenie usług przewozów autobusowych w zbiorowej komunikacji miejskiej
nadzorowanej przez ZTM Warszawa (§ 5 pkt 4), każdy z oferentów zobowiązany był do
posiadania ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej operatora i tym samym do
uwzględnienia w kalkulacji stawki z 1 wzkm, kosztów związanych z zawarciem polisy
KIO 2591/15

ubezpieczeniowej w zakresie odpowiedzialności cywilnej.
Zwrócił uwagę, że do identycznego wniosku dochodzą powołani przez
zamawiającego eksperci w sporządzonej Ekspertyzie Technicznej, wskazując iż „Pozostałą
wątpliwość dot. oferty Mobilis czy uwzględniono składniki kosztów
związane
z ubezpieczeniem działalności oraz nieruchomości."
(str. 40).
Odwołujący podniósł wątpliwość, czy wykonawca Mobilis uwzględnił w swych
kalkulacjach koszty ubezpieczenia holownika oraz koszty pojazdu serwisowego, które
zgodnie z wyjaśnieniami Mobilis (strona nr. 40 Ekspertyzy Technicznej), zostały ujęte
w pozycji A.6.
W ocenie odwołującego wydaje się to niemożliwym, gdyż pozycja ta zgodnie
z informacją wykonawcy Mobilis obejmuje już koszty roczne zakupu narzędzi, wyposażenia
warsztatu, oprogramowania, materiały biurowe, usługi kurierskie, itp.
Wskazał, że na wszystkie powyższe kategorie kosztów zaplanowano wraz
z ubezpieczaniem holownika oraz pojazdu serwisowego jedynie 0,01 zł na każdą z części
zamówienia, co daje rocznie kwotę 40 000,00 zł (stawka Mobilis 0,01 zł x liczba wzkm
4 000 000) = 40 000,00 zł / przez liczbę miesięcy w roku 12 = 3 333,33 zł miesięcznie.
Podsumował, że tak niski poziom przyjętych kosztów nie daje możliwości
uwzględniania podstawowych kosztów wytworzenia usługi, nie wspominając o dodatkowych
kosztach ubezpieczenia.

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.3. Leasing/amortyzacja
odwołujący podał, że wykonawcy wskazali następujące stawki:

Podał nadto, że wykonawca Mobilis wyjaśnił, że w pozycji leasing/amortyzacja
uwzględnił całość taboru autobusowego, tzn. również tabor rezerwowy, co – wedle
odwołującego oznacza – że cena 1 sztuki autobusu przegubowego wynosi, jak wynika
z poniższego wyliczenia : stawka 1,66 zł x liczba wzkm (4 000 000) x liczba lat kontraktu (8)
= 53.120.000,00 zł / przez liczbę autobusów 54 (50+4 rezerwa) = 983 703,70 zł za autobus
przegubowy.
Odwołujący wskazał, że zgodnie z wyjaśnieniami wykonawcy Mobilis cena ta zawiera
również wartość wyposażenia zgodnie z wymogami z SIWZ.
Oświadczył, że z uwagi na tajemnice przedsiębiorstwa, dane w zakresie ceny
jednostkowej autobusu, nie zostały mu udostępnione.

Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
1,20
1,66
M.
1,31
1,87
KIO 2591/15

Podniósł jednak, że pamiętając, iż wartość wyposażenia zaproponowanego przez
firmę MACRO-System, z której – wedle odwołującego – korzysta wykonawca Mobilis, wynosi
odpowiednio 163 900,00 netto za 1 sztukę (BUS) oraz 205 300,00 netto za 1 sztukę
(Przegub)
Oświadczył, że skorzystał z wyposażenia o analogicznych parametrach technicznych,
ale lepszych warunkach cenowych firm (MOBO + Syntax + Mera) tj. 100 816,81 zł netto za
1 sztukę (BUS) oraz 122 056,81 zł netto za 1 sztukę (Przegub),
Odwołujący wskazał, że istotnym jest zweryfikowanie, czy faktycznie
w ofercie handlowej producentów: Mercedes lub Solaris dla wykonawcy Mobilis, cena za
jeden autobus przegubowy wraz z wyposażeniem wynosi 983.703.70 zł jak wynika
z zaprezentowanych przez Mobilis kalkulacji. Podniósł, że zgodnie bowiem z dołączoną
opinią w sprawie zasad klasyfikacji i rozliczenia kosztów leasingu przyjętych przez
wykonawcę Mobilis, wszystkie koszty autobusów wykorzystywanych do realizacji
zamówienia będą amortyzowane przez okres równy okresowi realizacji zamówienia,
a umowy leasingu zostaną również zawarte na okres realizacji zamówienia.
Nadto odwołujący wskazał, że istotnym jest także zweryfikowanie, czy faktycznie
w przedstawionej przez wykonawcę Mobilis ofercie handlowej producenta SOLARIS, koszt
jednej sztuki BUSA wynosi 711 111,11 zł jak wynika z zaprezentowanych przez Mobilis
kalkulacji.
Dokonał wyliczeń: stawka Mobilis 1,20 zł x liczba wzkm (4 000 000) x liczba lat
kontraktu (8) = 38 400 000,00 zł / przez liczbę autobusów 54 (50+4 rezerwa) = 711 111,11 zł
za BUS.
Zestawił także jednostkowe koszty zakupu autobusów odwołującego swoje
i wykonawcy Mobilis:

Podkreślił, iż mimo dużo droższego wyposażenia dodatkowego autobusów,
wykonawca Mobilis przedstawił w kalkulacji dużo niższy koszt zakupu pojazdów niezbędnych
dla realizacji kontraktu.
W ocenie odwołującego tak duża rozpiętość cenowa pomiędzy ofertami tych samych
producentów w części I SOLARIS (uznał, że przedstawiona oferta alternatywna Autosan S.A.
Oferent :

Mobilis
odwołujący
różnica
autobus 9 metrowy
(z wyposażeniem)

711.111,11 zł
823.000,00 zł
111 880,89
autobus 18 metrowy
(z wyposażeniem)

983.703,70 zł
1.193.000,00 zł
209 296,3
KIO 2591/15

w upadłości likwidacyjnej nie może być w obecnym stanie faktycznym brana pod uwagę,
ponieważ Autosan S.A. prowadzi działalność do 31 grudnia 2015 r., a syndyk zakładu
rozpoczął procedurę zwolnień grupowych) lub też w części II SOLARIS lub MERCEDES jest
na rynku nienaturalna i wydaje się niemożliwa.
Odwołujący wskazał, że koniecznym jest zweryfikowanie, czy w przedstawionej
ofercie wykonawca Mobilis złożył stosowne dokumenty potwierdzające faktyczne posiadanie
w wykazie środków trwałych holownika, ponieważ w przedstawionej kalkulacji stawki koszt
nabycia lub najmu holownika został pominięty.

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.4 Obsługa techniczna
wozu – koszty utrzymania wozów rezerwowych odwołujący podał wskazane przez siebie
i wykonawcę Mobilis koszty:

Odwołujący podał, że zgodnie z wyjaśnieniami wykonawcy Mobilis liczbę wozów
rezerwowych wykonawca ten przyjął na poziomie 8 sztuk (po 4 na każdą z części kontraktu),
zaś koszty zakupu oraz utrzymania wozów rezerwowych uwzględnił w innych pozycjach,
mimo – podniósł odwołujący – iż zamawiający wymagał wskazania kosztów konkretnie
w pozycji A.7.4.
Ocenił, że z powyższych analiz pozycji kosztów Leasing/amortyzacja oraz pozycji
kosztów ubezpieczeń, wynika iż nie możliwym jest uwzględnienie wartość wozów
rezerwowych w innych pozycjach – przyjmując nawet najniższe z możliwych poziomy stawek
ubezpieczeniowych czy też cen taboru autobusowego, powiększając je o ilość 8 sztuk
wozów rezerwowych, poszczególne pozycje kosztów zostają znacznie przekroczone
w stosunku do wykazanych przez Mobilis stawek.
Podał, że w przypadku kosztów Leasingu przekroczenie to wynosi o 0,03 zł dla Busa
(0,09 vs. 0,11) oraz 0,05 zł dla autobusu przegubowego (0,11 vs.0,15).
Analogicznie, zdaniem odwołującego, w przypadku kosztów ubezpieczeń, w której to
pozycji (jak wynika z przedstawionej kalkulacji w A.2) koszty ubezpieczenia majątkowego,
koszty związane z ubezpieczeniem prowadzonej działalności oraz koszty ubezpieczenia
pozostałych pojazdów nie zostały ujęte w ogóle w stawce przez wykonawcę Mobilis.
Za wnioskami zawartymi w Ekspertyzie Technicznej (str. 11) powtórzył: „Wyjaśnienie
to nie przekonuje. Zamawiający w punkcie A.7.4 oczekiwał ujawnienia tylko kosztów
eksploatacji i tylko wozów rezerwowych. Nie powinno się zatem zakładać, że koszty te będą
Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
0,00
0,00
M.
0,12
0,21
KIO 2591/15

ujęte w innych składowych kosztu wzkm a ma to znaczenie dla Zamawiającego ze względu
na konieczność zagwarantowania prawidłowego wykonania umowy."


W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.5 Obsługa techniczna
wozu – koszty przeglądów wymaganych przepisami i planowanych odwołujący podał
wskazane przez siebie i wykonawcę Mobilis koszty:

Odwołujący stwierdził, że wykonawca Mobilis ujął w kalkulacji zasadniczo jedynie
koszty 2 badań okresowych rocznie, w konsekwencji czego brak zróżnicowania kosztów
w zależności od wielkości autobusu.
Stwierdził także, że w pozostałych pozycjach uwzględniono jedynie koszty
materiałów, pomijając takie pozycje kosztów jak robocizna i koszt roboczogodziny
pracowników, koszty zużycia, energii, wody, usługi sprzątające itp., co – ocenie
odwołującego – stanowi kolejny dowód na celowe zanizanie poszczególnych elementów
kosztów, a co przekłada się na wysokość zaproponowanych stawek i planowaną jakość
realizacji przewozów.
Podkreślił, iż zamawiający szczegółowo określił wymagania dotyczące przeglądów
planowanych i codziennych w SIWZ.
Zauważył, że zgodnie z wnioskami zawartymi w Ekspertyzie Technicznej (str. 44):
„oferenci Europa i M. podali składniki tych kosztów zgodnie z oczekiwaniami zamawiającego
w pozycji A.7.5 Mobilis w pozycji tej podał wyłącznie koszty przeglądów okresowych."

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących taboru A.7.6 Obsługa techniczna
wozu – inne koszty techniczne
odwołujący podał wskazane przez siebie i wykonawcę Mobilis
koszty:

Zdaniem odwołującego zaprezentowane w ofercie Wykonawcy Mobilis koszty
techniczne nie uwzględniają zróżnicowania stawek z uwagi na typ autobusów, gdzie
kluczowym jest różna dla poszczególnych rodzajów pojazdów skala zużycia materiałów
Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
0,01
0,01
M.
0,03
0,06

Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
0,02
0,02
M.
0,05
0,08
KIO 2591/15

eksploatacyjnych oraz poszczególnych podzespołów.
Zauważył, że do tożsamego wniosku doszli autorzy ekspertyzy (str. 45):
„uwzględniono koszty olejów i płynów eksploatacyjnych w wysokości 0,0234 zł/ 1 wzkm.
Oznacza to także, że przyjęto zużycie jednakowe dla obu typów autobusów, co nie wydaje
się możliwe”.

Dokonał następującego zestawienia jednostkowych rocznych kosztów obsługi
technicznej wozu:

Odwołujący podał, że zgodnie z wyjaśnieniami wykonawcy Mobilis smary, filtry oraz
czynnik klimatyzacji uwzględniono w pozycji A7.2. (części zamienne) w wysokości 0,0264 zł/
1 wzkm, co – zdaniem odwołującego – powoduje, że uwzględnienie ww. składników kosztów
w pozycji A.7.2 powoduje, że w ofercie Mobilis składnik pozostałych kosztów części
zamiennych obniża się do poziomu 0,09 i 0,11 poniżej oferty Europa i znacznie poniżej oferty
Michalczewski."
Wskazał, że całkowite koszty związane z obsługa techniczną wozu wynoszą:

W ocenie odwołującego z powyższej tabeli, zawierającej sumę wszystkich kosztów
obsługi technicznej taboru autobusowego, wynika że w ofercie Mobilis brak jest
zróżnicowania kosztów w odniesieniu do typów autobusów.
Stanął na stanowisku, że zakładanie, iż w przypadku autobusu 9 metrowego, zużycie
materiałów, a tym samym całkowity koszt napraw, jest taki sam jak w przypadku autobusu
18-metrowego, jest założeniem błędnym. Ocenił, że takie działanie wykonawcy Mobilis ma
na celu dopasowanie wyjaśnień do zaniżonych pozycji kosztowych przedstawionych
w ofercie tego wykonawcy.
Dodał, że zgodnie z wnioskami zawartymi na stronie 46 analizy: „założenia Mobilis
Oferent:
Mobilis
M.
autobus 9-metrowy
1.400,00 zł
3.636,36 zł
koszt roczny
80.000,00 zł
200.000,00 zł
autobus 18-metrowy
1.400,00 zł
5.818,18 zł
Całość
80.000,00 zł
320.000,00 zł

Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
0,24
0,31
M.
0,55
0,97
KIO 2591/15

dot. kosztów, zwłaszcza części zamiennych oraz przeglądów wydają się zaniżone".

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących zaplecza technicznego B.4. Koszty
modyfikacji zaplecza (dostosowanie do warunków SIWZ) odwołujący podał wskazane przez
siebie i wykonawcę Mobilis koszty:

Odwołujący podniósł, że w toku złożonych wyjaśnień, w zakresie planowanych
kosztów dostosowania zaplecza technicznego przez wykonawcę Mobilis, pojawiają się błędy
w postaci niezgodności zaprezentowanych danych w zakresie stawek z pozycjami, które
stanowią wyjaśnienia jej elementów składowych – w pierwotnie składanej ofercie (jak wynika
z Ekspertyzy Technicznej) założony koszt dostosowania zajezdni był jednakowy dla obydwu
części zamówienia i wynosił 0,04 zł, co jednak nie jest spójne z wyjaśnieniami wykonawcy
Mobilis, że koszt myjni obciąża jedynie II część przetargu, ponieważ tak przygotowana
kalkulacja powinna – według odwołującego – automatycznie przełożyć się na zróżnicowanie
stawek dla BUSA oraz autobusu przegubowego.
Dodał, że zgodnie z analizą ekspertów (str. 50): „Wymaga wyjaśnienia dlaczego
przedstawione koszty dają składowe dla obu części przetargu niższe niż zadeklarowane
poprzednio 0,04 zł/lwzkm."

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących warunków Umowy – kosztów
utrzymania obsady służby zabezpieczenia ruchu odwołujący podał, że on sam uwzględnił
koszty utrzymania obsady mobilnej służby zabezpieczenia ruchu w pozycji B.3. (koszty
wynagrodzeń zaplecza technicznego) – w kalkulacji przyjął minimum 5 osób na każdą
z części zamówienia, przy zakładanym koszcie pracodawcy 4 000,00 zł miesięcznie, co
bazuje na wieloletnim doświadczeniu odwołującego i jest podyktowane warunkami zawartymi
we wzorze Umowy o świadczenie usług przewozowych, która jest integralną częścią SIWZ.
Wskazał, że ww. l
iczba osób została zaplanowana zgodnie z obowiązującymi
przepisami kodeksu pracy w zakresie godzin pracy pracowników w systemie 3 zmianowym
(osada służby zabezpieczenia ruchu musi być w stanie gotowości 24h na dobę).
Stanął na stanowisku, uwzględniając ustawową normę czasu pracy w tygodniu oraz
dni urlopu w roku, że niezbędnym jest zatrudnienie min. 5 osób, a nie – jak przyjął wedle
odwołującego wykonawca Mobilis – 2 osób. Uznał, że przyjęte przez wykonawcę Mobilis
założenia liczby osób pracujących w mobilnej obsadzie doprowadziłyby w konsekwencji do

Oferent:
Część I
Część II
Mobilis
0,04
0,04
M.
0,04
0,04
KIO 2591/15

naruszenia obowiązujących przepisów kodeksu pracy.
Podsumował, że tym samym założone stawki przez wykonawcę Mobilis zostały
celowo zaniżone, co również zostało wskazane w Ekspertyzie Technicznej strona 52:
„Założenie Mobilis i Europa wydaje się nieco zaniżone (biorąc pod uwagę długość okresu
obsługi w ciągu dnia i konieczność zachowania rezerwy na okresy urlopowe i chorobowe
pracowników)."

W odniesieniu do kalkulacji kosztów dotyczących kierowców i dyspozytorów D.
wynagrodzenia odwołujący podał wskazane przez siebie i wykonawcę Mobilis koszty:


Podał, że ogólny koszt wynagrodzeń w przypadku wykonawcy Mobilis dla BUS
wynosi 5 760 000,00 zł (1,44 x 4.000.000 wzkm) oraz 5 560 000,00 zł (dla PRZEGUB), co
daje, dzieląc powyższe koszty roczne przez liczbę miesięcy w roku, tj. 12 oraz liczbę
planowanych kierowców 143 + 4 dyspozytorów, dla każdej z części zamówienia, wartość
wynagrodzenia na 1 kierowcę w wysokości 3 265,31 zł brutto dla BUS oraz 3 151,93 zł brutto
dla Przegub po uwzględnieniu składek na ubezpieczenia i innych (na poziomie 21,63 %).
Zdaniem odwołującego oznacza to, że wykonawca Mobilis, mimo złożenia wyjaśnień,że koszt kierowców i dyspozytorów skalkulował powyżej przeciętnego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw podanego przez GUS, faktycznie przyjął wartość wynagrodzenia
sporo poniżej tego wskaźnika.
Odwołujący wskazał, że odnosząc się do wartości przeciętnego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, które w miesiącu lipcu 2015 r. wyniosło 4.095,26 zł, wykonawca
Mobilis założył dla kierowców BUSA wynagrodzenie niższe o 829,95 zł od wynagrodzenia
przeciętnego oraz o 943,33 zł niższe od przeciętnego dla kierowców autobusu
przegubowego.
Podkreślił, iż obecnie na warszawskim rynku pracy brak jest kierowców zawodowych,
a proponowane stawki rynkowe wahają się pomiędzy 22-25 złotych za roboczogodzinę,
wobec czego założenie dotyczące niższych stawek rynkowych jest nieracjonalne i nie ma
odzwierciedlenia w rzeczywistości.
Po raz kolejny odwołał się do treści wniosku w zakresie kalkulacji wynagrodzeń przez
wykonawcę Mobilis zawartego w Ekspertyzie Technicznej (str. 53): „Podsumowując
wyjaśnienia Mobilis należy uznać za częściowo satysfakcjonujące, z zastrzeżeniem dot.
wyższych kosztów zatrudnienia kierowców autobusów 9-metrowych. Kierowcy 18-metrowych
Oferent :
Część I
Część II
Mobilis
1,44
1,39
M.
1,71
1,76
KIO 2591/15

autobusów powinni dysponować lepszymi umiejętnościami i dodatkowymi uprawnieniami do
prowadzenia tego typu pojazdów
”.

Za niezrozumiałe uznał odwołujący zaniechanie ze strony zamawiającego
przeprowadzenia dogłębnej analizy wyjaśnienia Mobilis sp. z o.o., w szczególności
w zakresie przyjętych stawek wysokości wynagrodzenia kierowców autobusów 9 i 18
metrowych, względem cen rynkowych w obecnym postępowaniu, zwłaszcza biorąc pod
uwagę publicznie dostępne informacje oraz własne doświadczenie w tym zakresie,
W ocenie odwołującego zamawiający nie może polegać tylko na informacjach
przekazanych przez wykonawcę, ale powinien także przeprowadzić obiektywną analizę,
także względem cen rynkowych oraz w oparciu o przeprowadzenie szacowania wartości
zamówienia przed wszczęciem postępowania, uzasadnione jest także faktem, że
zamawiający jest profesjonalistą w tym zakresie, a zatem z urzędu znane mu są stawki
minimalnych wynagrodzeń kierowców, jakie należy przyjąć do realizacji niniejszej usługi.
Powołał się na wyrok KIO z dnia 6 sierpnia 2015r. sygn. akt: KIO 1490/15 KIO 1577/15 KIO
1584/15, zgodnie z którym „Oceniając wyjaśnienia zamawiający musi też kierować się
zasadami logiki oraz posiadaną przez siebie profesjonalną wiedzą w zakresie tego rodzaju
zamówień i znajomością rynku, zwłaszcza lokalnego, na którym występuje od lat.
A wyjaśnień nie może przyjmować tylko „dla sztuki", byle zostały złożone, ale oceniać je
przez pryzmat ich realności, np. czy realne jest uzyskać w Warszawie kierowców za
wynagrodzenie minimalne (a jest to poważny koszt kalkulacyjny), czy wystarczająca jest
podana liczba etatów."
W ocenie Odwołującego niemożliwe jest wykonanie powyższej usługi za cenę
wskazaną w ofercie Mobilis sp. z o.o. w Warszawie, przy założeniu określonej w SIWZ
pracochłonności dla przedmiotu zamówienia i w oparciu o wymagane w SIWZ standardy.
Podkreślił, że przyjęte przez spółkę Mobilis założenia, co do wysokości wynagrodzenia
kierowców autobusów 9-cio metrowych i 18=sto metrowych są nie tylko nielogiczne, ale nie
znajdują potwierdzenia w stawkach rynkowych wynagrodzeń kierowców.
Odwołujący stwierdził, że o tym, czy oferta jest rażąco niska rozstrzyga zamawiający
w odniesieniu do konkretnego przypadku na podstawie posiadanych materiałów,
w szczególności wyjaśnień wykonawcy i załączonych do wyjaśnień dokumentów, ocenianych
w kontekście właściwości przedmiotu zamówienia będącego przedmiotem postępowania.
Podkreślił, że przepis art. 90 ust. 2 ustawy Pzp wskazuje na wykonawcę, jako na
podmiot, który jest zobowiązany do udowodnienia, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny
– jeżeli wykonawca nie sprosta obowiązkowi nałożonemu na niego przepisem art. 90 ust. 2
ustawy Pzp, zamawiający zobowiązany będzie do odrzucenia oferty tego wykonawcy, jako
oferty zawierającej rażąco niską cenę.
KIO 2591/15

Uznał, że konsekwencją prawidłowo przeprowadzonej analizy wyjaśnień Mobilis
Sp. z o.o., które nie rozwiały wątpliwości co do przyjętej ceny, jak również fakt, że w ocenie
odwołującego niemożliwym jest zrealizowanie usługi objętej zamówieniem za wskazaną
cenę, należało odrzucić ofertę Mobilis Sp. z o.o.

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, przedłożonej Izbie przez zamawiającego przy piśmie z dnia
4 grudnia 2015 r. oraz w sprawach o sygn. akt KIO 1480/15, KIO 1577/15 i KIO 1584/15
w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, Odpowiedzi na odwołanie (pismo
z dnia 8 grudnia 2015 r., Pisma odwołującego (pismo z dnia 8 grudnia 2015 r.), Pisma
przygotowawczego Przystępującego (pismo z dnia 9 grudnia 2015 r.), a także
stanowisk stron i uczestnika postępowania, zaprezentowanych w toku rozprawy skład
orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.

Odwołujący sformułował zarzuty w zakresie naruszenia przez zamawiającego
następujących przepisów:
1.
art. 89 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 90 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez zaniechanie odrzucenia
oferty Mobilis w sytuacji, gdy wyjaśnienia tego wykonawcy nie pozwalają stwierdzić,że oferta nie zawiera ceny rażąco niskiej w stosunku do przedmiotu zamówienia,
2.
art. 90 ust. 3 ustawy Pzp, poprzez uznanie złożonych przez Mobilis wyjaśnień
dotyczących elementów oferty mających wpływ na wysokość ceny za wyczerpujące,
pomimo, że złożone przez wykonawcę wyjaśnienia budzą wątpliwości i nie pozwalają
jednoznacznie stwierdzić, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny,
3.
art. 89 ust. 1 pkt. 4 w zw. z art. 90 ust. 2 ustawy Pzp, poprzez uznanie, że oferta
złożona przez Mobiiis nie zawierają rażąco niskiej ceny w stosunku do przedmiotu
zamówienia, a w konsekwencji zaniechanie odrzucenia oferty złożonej przez Mobiiis,
4.
art. 7 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy Pzp, poprzez przeprowadzenie postępowania
w sposób niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji oraz równego
traktowania wykonawców, tj. poprzez dokonanie wyboru jako najkorzystniejszej
oferty, która powinna być odrzucona na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i 4 oraz art. 90
ust. 3 ustawy Pzp, a w konsekwencji poprzez potraktowanie oferty złożonej przez
innych wykonawców w sposób preferencyjny w stosunku do oferty złożonej przez
odwołującego.

Odwołujący skonstruował odwołanie w ten sposób, że w pierwszej kolejności
w uzasadnieniu „zrelacjonował”: co jest przedmiotem zamówienia i jaka jest jego wartość,
KIO 2591/15

jakie kryteria oceny ofert zostały przyjęte przez zamawiającego, ile ofert i z jakimi cenami
(stawkami za 1 wozokilometr) zostało złożonych, co nakazała temu zamawiającemu
w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego Krajowa Izba
Odwoławcza wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1577/15, jakie
były wnioski oraz wątpliwości autora Ekspertyzy Technicznej zleconej przez zamawiającego
po wydaniu ww. wyroku Izby (wybiórczo) w tym po wyjaśnieniach składanych na wezwanie
zamawiającego w szczególności przez przystępującego (str. 3-9 odwołania).
W dalszej kolejności zaprezentował ogólne twierdzenie, wskazując przy tym
orzecznictwo Izby, co do niewystarczających wyjaśnień wykonawcy Mobilis (str. 9-10),
a także, jak należy rozumieć „ofertę z rażąco niska ceną”
Na str. 12 odwołujący wskazał, że następujące kategorie kosztów:
1. koszty dotyczące taboru,
2. koszty dotyczące zaplecza technicznego,
3. koszty dotyczące warunków umowy,
4. koszty dotyczące kierowców i dyspozytorów,
5. koszty dotyczące narzutów wydziałowych i pośrednich,
które mają wpływ na wysokość ceny za 1 wozokilometr i zostały przez wykonawcę Mobilis
zaniżone wymagały dodatkowych wyjaśnień przystępującego.
W dalszej kolejności w uzasadnieniu odwołania odwołujący zaprezentował
argumentację co do zaniżenia przez wykonawcę Mobilis pozycji w ramach ww. kategorii
kosztów.
I tak (na str. 12-22) w odniesieniu do:
1. kosztów dotyczących taboru odwołujący zakwestionował pozycje:
• A.7.1. Paliwo,
• A.7.2. Ubezpieczenia majątkowe i komunikacyjne,
• A.7.3. Leasing/amortyzacja,
• A.7.4. Obsługa techniczna wozu – koszty utrzymania wozów rezerwowych,
• A.7.5. Obsługa techniczna wozu – koszty przeglądów wymaganych przepisami
i planowanych,
• A.7.6. Obsługa techniczna wozu – Inne koszty techniczne;
2. kosztów dotyczących zaplecza technicznego odwołujący zakwestionował pozycję:
• B.4. Koszty modyfikacji zaplecza (dostosowanie do warunków SIWZ),
3. kosztów dotyczących warunków umowy odwołujący zakwestionował pozycję:
• C.3. Koszty utrzymania obsady służby zabezpieczenia ruchu;
4. kosztów dotyczących kierowców i dyspozytorów odwołujący zakwestionował pozycję:
• D.1. Wynagrodzenia.
KIO 2591/15

Odwołujący nie odniósł się do kosztów dotyczących narzutów wydziałowych
i pośrednich.
Na str. 22 odwołujący zaprezentował argumentację w odniesieniu do zaniechania
przez zamawiającego zbadania wysokości przyjętych przez przystępującego stawek
wynagrodzenia kierowców.
Na str. 23-24 odwołujący podsumował swoje stanowisko.

Skład orzekający Izby, w ślad za zbiorczym zaprezentowaniem przez odwołującego
argumentacji odnoszącej się do wszystkich ww. zarzutów odwołania (naruszeń ustawy Pzp),
także zbiorczo się do nich odniósł, uwzględniając przy tym fakt zastrzeżenia przez
przystępującego
jako
tajemnicę
przedsiębiorstwa
gros
informacji
udzielonych
zamawiającemu (na wezwanie z dnia 6 lipca i 16 września 2015 r.) po terminie składania
ofert, a także zachowując przyjętą przez odwołującego kolejność co do kwestionowanych
pozycji w poszczególnych kategoriach kosztów.

W pierwszej kolejności skład orzekający Izby za niezbędne uznał poczynienie kilku
uwag ogólnych.

Po pierwsze, skład orzekający Izby orzekł w granicach zarzutów. Przypomnienia
bowiem wymaga, że zgodnie z przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp „Izba nie może orzekać
co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu”.
Postawienie zaś zarzutu wymaga w szczególności wskazania okoliczności
faktycznych. W konsekwencji przyjęcia za niezbędny element konstrukcyjny zarzutu
wskazanie okoliczności faktycznych stwierdzić należy, że rozszerzenie zarzutów już po
wniesieniu odwołania nie może odnieść skutku.
Odwołujący podjął próbę rozszerzenia zarzutów, a to poprzez wskazanie w złożonym
na posiedzeniu piśmie z dnia 8 grudnia 2015 r. nowych okoliczności, tj. poprzez
zakwestionowanie nie tylko nowych (dodatkowych do uprzednio wskazanych w odwołaniu)
pozycji kalkulacyjnych przystępującego, ale także poprzez zakwestionowanie założeń pozycji
(A.7.1. Paliwo).

Po drugie, odwołujący nie objął odwołaniem zarzutu zaniechania przez
zamawiającego wykonania wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 6 sierpnia 2015 r, jaki
zapadł w sprawie o sygn. akt KIO 1577/15.

Po trzecie, podkreślić należy, że kwestionując niektóre pozycje kalkulacyjne
KIO 2591/15

składające się na cenę ofertową przystępującego (rozumianą w tym przypadku jako stawka
za 1 wozokilometr w części I w wysokości 6,77, zł oraz II zamówienia w wysokości 8,29 zł)
odwołujący z jednej strony nie wskazał, jakie znaczenie dla możliwości realizacji zamówienia
za wskazane stawki ma zaniżenie (przyjmując to twierdzenie za prawdziwe) niektórych
pozycji kalkulacyjnych, z drugiej zaś strony na rozprawie oświadczył, iż zgadza się
z ekspertyzą sporządzoną na zlecenie zamawiającego – ta zaś zawiera wniosek odnoszący
się do cen ofertowych następującej treści: „należy stwierdzić, że pomimo pewnych
wątpliwości dot. niedoszacowania bądź przeszacowania składowych stawek za 1
wozokilometr, zarówno sposób obliczenia stawek, jak też liczba i skala przytoczonych
wątpliwości dotyczących poszczególnych ofert nie dają podstaw do stwierdzenia, że
w którejkolwiek z przedłożonych ofert koszty 1 wozokilometra zostały wyraźnie zaniżone, lub
też że poszczególne składowe kosztów wozokilometra budzą zasadnicze wątpliwości dając
podstawę do stwierdzenia, że mogą mieć wpływ na zaniżenie kosztu 1 wozokilometra.
Dotyczy to obu części przetargu” (str. 65).

Po czwarte, zgodzić należy się z zamawiającym, że „nienależyte wykonywanie innych
umów przez Wykonawcę, samo w sobie nie stanowi okoliczność obligującą Zamawiającego
do uznania ceny za rażąco niską” (str. 2 pisma zamawiającego z dnia 8 grudnia 2015 r.).
Dodania wymaga, że odwołujący nie twierdził, że przystępujący winien być wykluczony na
podstawie przepisu art. 24 ust. 2a ustawy Pzp (z powodu nienależytego wykonania
zamówienia), ani nie wykazał, że zamówienie realizowane przez przystępującego na rzecz
tego zamawiającego winno zostać zakwalifikowane jako realizowane nienależycie.

Po piąte, skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że ujęcie przez
przystępującego niektórych kosztów kalkulacyjnych w innych pozycjach lub w kilku
pozycjach, tj. w sposób inny niż oczekiwał tego autor ekspertyzy sporządzonej na zlecenie
zamawiającego (a w ślad za nim odwołujący) nie może stanowić odmowy przyjęcia
wyjaśnień przystępującego na okoliczność wysokości zaoferowanej przez tego wykonawcę
ceny. Skutek taki nie wynika ani z ustawy Pzp, ani z treści SIWZ, ani nawet z treści
wezwania skierowanego przez zamawiającego do przystępującego. Wezwanie
zamawiającego z dnia 6 lipca 2015 r., którego załącznikiem była sporządzona przez
zamawiającego tabela kalkulacyjna (przeznaczona do wypełnienia) nie zawierała żadnych
instrukcji i wyjaśnień. Nadto podkreślenia wymaga, że zamawiający zażądał od wykonawców
tak szczegółowej kalkulacji kosztów dopiero po terminie składania ofert, tj. po terminie, kiedy
zaoferowana przez poszczególnych wykonawców cena została skalkulowana na podstawie
indywidualnych założeń każdego z wykonawców. Tabela zamawiającego z pewnością tych
indywidualnych założeń nie uwzględniała, stąd możliwe rozbieżności w uwzględnianiu
KIO 2591/15

kosztów w niektórych pozycjach. Wyznaczony przez zamawiającego – w praktyce
jednodniowy termin na prezentację kosztów wedle sporządzonej przez zamawiającego tabeli
– zadania wykonawcom nie ułatwiał (wezwanie wysłano po godzinie 17 w dniu
6 lipca 2015 r., żądając złożenia wyjaśnień do dnia 8 lipca 2015 r. do godziny 15).

Po szóste, podkreślenia wymaga, że ani autor ekspertyzy sporządzonej na zlecenie
zamawiającego, ani odwołujący nie kwestionował, że zaplecze przystępującego po
modernizacji nie będzie odpowiadało wymogom SIWZ (kwestionował wysokość kosztów na
modernizację), a w konsekwencji, że jakość świadczonej usługi nie będzie odpowiadała
wymaganiom SIWZ. Z treści ekspertyzy wypływa jedynie wniosek, iż „wykorzystany
w przetargu opis przedmiotu zamówienia nie zabezpieczył właściwie interesów
Zamawiającego jeśli chodzi o osiągnięcie zasadniczego celu przetargu”, stąd opinia autora
ekspertyzy co do zasadności unieważnienia przetargu i jego powtórzenie „przy założeniu
zmiany opisu przedmiotu zamówienia w kierunku zdecydowanego wzmocnienia i bardziej
precyzyjnego określenia wymagań dotyczących jakości i wyposażenia zaplecza
technicznego, a także wymagań dot. jakości utrzymania taboru”, a także „W przypadku braku
możliwości unieważnienia przetargu, wnioski wynikające z niniejszej ekspertyzy (…) powinny
być uwzględniana w kolejnych postępowaniach przetargowych”.

Po siódme, złożoną przez odwołującego ekspertyzę sporządzoną na jego zlecenie
skład orzekający Izby uznał za stanowisko samego odwołującego, zaś złożoną przez
przystępującego ekspertyzę sporządzoną na jego zlecenie za stanowisko przystępującego,
przy czym zaznaczenie wymaga, że ocena prawidłowości czynności zamawiającego mogła
zostać dokonana wyłącznie w oparciu o ofertę i wyjaśnienia składane przez przystępującego
zamawiającemu na wezwanie tego ostatniego. Stanowiące załączniki do ekspertyzy
zamawiającego dokumenty to częściowo dokumentacja zamawiającego, częściowo
dokumenty w oparciu, o które odwołujący kalkulował zaoferowane przez siebie
w przedmiotowym postępowaniu ceny – mogły one stanowić jedynie potwierdzenie
prawidłowości kalkulacji odwołującego, co przy podnoszonych zarzutach odwołania było
nieprzydatne.

Odnosząc się do poszczególnych, kwestionowanych przez odwołującego
w odwołaniu pozycji skład orzekający Izby stwierdza, co następuje.

KIO 2591/15

Paliwo (A.1)
W przypadku kosztów dotyczących paliwa odwołujący zakwestionował uwzględnienie
tych kosztów przez przystępującego w przypadku „kilometrów dojazdowych”, twierdząc że
wykonawca ten na wezwanie zamawiającego z dnia 16 września 2015 r. nie przedłożył
wymaganych dowodów, przedstawiając jedynie wyliczenia własne.

Zamawiający, w piśmie z dnia 16 września 2015 r., zażądał (w odniesieniu do obu
części zamówienia) udzielenia odpowiedzi na pytanie: „Czy i w jakim wymiarze w kosztach
paliwa zostały uwzględnione koszty kilometrów dojazdowych ?” Zamawiający w piśmie tym
zażądał także złożenia dowodów.

Podkreślenia wymaga, że odwołujący nie kwestionował samych założeń przyjętych
przez przystępującego do wyliczeń własnych co do wielkości koniecznych do uwzględnienia
kilometrów dojazdowych [tak w odwołaniu, jak i w wykonanej na zlecenie odwołującego
ekspertyzie, odwołujący nie kwestionował prawidłowości przyjęcia przez przystępującego
wielkości koniecznych do uwzględnienia kilometrów dojazdowych w wymiarze 11,5%:
„Odległości dojazdowe, które zgodnie z wyjaśnieniami Mobilis w warunkach warszawskich
stanowią 11,5% łącznej liczby wozokilometrów i nie wchodzą w zakres zadania
przewozowego. Twierdzenie Mobilis wskazujące na fakt uwzględnienia tego elementu
w kalkulacji, nie znajduje jednak potwierdzenia w wartościach prezentowanych w tabeli” (str.
17 ekspertyzy). W tabeli zaś (str. 18 ekspertyzy) konieczną do uwzględnienia liczbę
kilometrów dojazdowych uwzględniono właśnie w wymiarze 11,5% (460 000 km rocznie dla
jednej części zamówienia).
W odwołaniu odwołujący nie kwestionował także przyjętych przez przystępującego
założeń co do średniego zużyciu paliwa (o tych założeniach mowa w ekspertyzie wykonanej
na zlecenie zamawiającego na str. 39). Stało się to dopiero w treści ekspertyzy wykonanej
na zlecenia odwołującego w odniesieniu do części II, w przypadku której przystępujący
przyjął, że średnie zużycie paliwa wynosi 51,6l /100 km (str. 17 pkt 39).

W ocenie składu orzekającego Izby stanowi to niedopuszczalne rozszerzenie zarzutu
po terminu przewidzianym na wniesienie odwołania.
W konsekwencji skład orzekający Izby uznał, że założenia przyjęte przez
przystępującego do wyliczeń własnych były prawidłowe.

Stwierdzić
zatem
należy,że
zarzut
odwołującego
skutecznie
podniesiony
w odwołaniu sprowadza się do tego, że przystępujący nie przedłożył dowodów.

KIO 2591/15

Skoro jednak odwołujący w odwołaniu nie zakwestionował przyjętych przez
przystępującego do wyliczeń założeń (średnie zużycie paliwa i wielkości konieczne do
uwzględnienia w przypadku kilometrów dojazdowych) stwierdzić należy, że koniecznym było
jedynie zweryfikowanie tego, po jakiej cenie przystępujący jest w stanie nabyć paliwo (olej
napędowy).
Skład orzekający Izby zweryfikował możliwość zakupu przez przystępującego
w ramach obu części zamówienia paliwa (oleju napędowego) za przyjętą przez tego
wykonawcę do wyliczeń cenę (cena przyjęta w ekspertyzie wykonanej na zlecenie
odwołującego wynosiła netto 3,59 zł (Tabela 6 – str. 18) i, na podstawie złożonego przez
przystępującego wraz z wyjaśnieniami z dnia 28 września 2015 r. załącznika nr 7,
zawierającego informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa przystępującego ustalił, że
przyjęta do wyliczeń przez przystępującego cena paliwa znajduje potwierdzenie w cenie
wskazanej w fakturze stanowiącej załącznik nr 7.
Dodatkowo skład orzekający wskazuje, że przyjęte przez przystępującego założenia
co do średniego zużycia autobusów w obu częściach zamówienia znajdują potwierdzenie
w złożonych przez tego wykonawcę dowodach – załącznik nr 5 i 8 do wyjaśnień z dnia
28 września 2015 r.

Uwzględniając powyższe skład orzekający Izby uznał, że twierdzenie odwołującego,
iż przystępujący na wezwanie zamawiającego z dnia 16 września 2015 r. nie przedłożył
wymaganych dowodów nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym.

Ubezpieczenia majątkowe i komunikacyjne (A.2, A.3).
Skład orzekający Izby stanął na stanowisku, że ujęcie przez przystępującego kosztów
ubezpieczenia majątkowego i komunikacyjnego w innych jeszcze pozycjach niż pozycje A.2
i A.3. samo w sobie nie może stanowić odmowy przyjęcia wyjaśnień przystępującego na
okoliczność zaoferowanej przez tego wykonawcę ceny. Skutek taki nie wynika ani z ustawy
Pzp, ani z treści SIWZ, ani wreszcie z treści wezwań kierowanych przez zamawiającego.

Odwołujący oparł natomiast zarzut na założeniu, że koszty ubezpieczenia (OC, AC,
ubezpieczenie prowadzonej działalności) musiały zostać wskazane wyłącznie w pozycjach
A.2 i A.3, że obowiązkiem wykonawców było objęcie ubezpieczeniem AC wszystkich
pojazdów kierowanych przez wykonawcę do realizacji zamówienia oraz dodatkowo, że
uwzględnienie kosztów ubezpieczenia holownika i pojazdu serwisowego w pozycji B.6 nie
było – w świetle wyjaśnień przystępującego – możliwe (ponieważ w pozycji B.6.
uwzględniono już koszty roczne zakupu narzędzi, wyposażenia warsztatu, oprogramowania,
materiały biurowe, usługi kurierskie).
KIO 2591/15

Podnieść jednak należy, że zgodnie z wyjaśnieniami przystępującego – co
zweryfikował skład orzekający Izby – ww. koszty zostały przez przystępującego
uwzględnione nie tylko w pozycji A.3. oraz B.6, ale częściowo także w dwóch innych
pozycjach, tj. C.2. (koszt utrzymania obsługi mobilnej) oraz E.2 (koszty ogólne zarządu).
Oznacza to, że wskazane w pozycjach A.2. i A.3. wielkości nie wyczerpują kosztów
uwzględnionych przez przystępującego, jeśli chodzi o ubezpieczenia majątkowe
i komunikacyjne i dla podważenia prawidłowości przyjętych przez odwołującego kosztów
koniecznym byłoby odniesienie się przez odwołującego również do uwzględnienia częściowo
tych kosztów z pozycji C.2 oraz E.2., czego odwołujący nie uczynił.
Nadto odwołujący bezpodstawnie założył obowiązek objęcia ubezpieczeniem AC
wszystkich pojazdów przeznaczonych do realizacji tego zamówienia (odwołujący nie wskazał
iżby obowiązek taki wynikał z SIWZ), co oznacza, że bezpodstawnie przyjął konieczność
uwzględnienia kosztów ubezpieczenia AC w odniesieniu do wszystkich pojazdów.
Powyższe oraz uwzględniając dodatkowo niekwestionowany przez odwołującego
fakt, że pozycja E.2. była, wysoka (na tyle wysoka, że autor wskazał wręcz, że budzi to
wątpliwości: „W przypadku kosztów ogólnych zarządu wątpliwości budziła oferta Mobilis,
w związku z przyjęciem wysokich kosztów zarządu” nie pozwala w ocenie składu
orzekającego Izby przyjąć, że koszty ubezpieczenia majątkowego i komunikacyjnego,
została przez przystępującego zaniżone.
Złożone przez przystępującego wyjaśnienia znajdują potwierdzenia w załączonych do
wyjaśnień dowodach – załączniki nr 9-17.

Leasing/amortyzacja (A.4.).
W odwołaniu odwołujący nie kwestionował podstaw ujęcia składowych kosztu
zakupów autobusów w formie odpisu amortyzacyjnego.
Zakwestionowanie przez odwołującego pozycji A.4. posłużyło odwołującemu do
poddania w wątpliwość cen taboru, w szczególności autobusów (w tym autobusów
rezerwowych) – tak też w piśmie z dnia 8 grudnia 2015 r. („Przedstawione przez Mobilis
Sp. z o.o. koszty zakupu taboru są również zaniżone”). W związku tym odwołujący za
niezbędne uznał zweryfikowanie tych cen przez skład orzekający Izby.
Odwołujący zakwestionował cenę autobusu 18 metrowego, obliczając ją na
983 703,70 zł oraz cenę autobusu 9 metrowego wyliczając ja na 711 111,11 zł
(z wyposażeniem).

Skład orzekający Izby ustalił, że ceny autobusów zaoferowanych przystępującemu
wraz z wyposażeniem są wyższe niż przyjęte przez odwołującego (załącznik nr 3 i 6 do
KIO 2591/15

wyjaśnień z dnia 7 lipca 2015 r.) i znajdują potwierdzenie w ofertach złożonych
przystępującemu.
Za gołosłowne uznał przy tym skład orzekający Izby twierdzenie odwołującego, iż
oferta Autosan S.A. w upadłości likwidacyjnej nie może być brana pod uwagę.

Koszty zakupu taboru nie budziły zresztą wątpliwości w ekspertyzie zamawiającego
(str. 9: „Przedstawione w ofertach i poparte ofertami producentów koszty zakupu taboru nie
budzą wątpliwości”).

Odwołujący poddał także w wątpliwość posiadanie przez przystępującego holownika,
uzasadniając swoją wątpliwość tym, iż w przedstawionej kalkulacji stawki
(leasing/amortyzacja) koszt nabycia lub najmu holownika został pominięty.
Skład orzekający Izby ustalił, że wątpliwości odwołującego są niezasadne. Opierają
się na błędnym założeniu, że przystępujący musi dopiero nabyć holownik lub, że zakupiony
holownik „wymaga” amortyzacji, co nie znajduje potwierdzenia w złożonych przez
przystępującego wyjaśnieniach i dokumentach (załącznik nr 14 do wyjaśnień z dnia
28 września 2015 r.).

Koszty utrzymania wozów rezerwowych (A.7.4).
Odwołujący przyjął, że koszty utrzymania wozów rezerwowych przystępujący ujął –
wbrew oczekiwaniom zamawiającego – w innych niż A.7.4. pozycjach, tj. A.4.
(Leasing/amortyzacja) oraz A. 2. (ubezpieczenie majątkowe).
Wskazał, że w przypadku pozycji A.4. (leasing/amortyzacja) przekroczenie wynosi
0,03 zł, zaś w przypadku pozycji A.2 odwołał się do swoich twierdzeń dotyczących tej
pozycji.

Skład orzekający Izby stoi na stanowisku, że odmienne ujęcie kosztów kalkulacyjnych
w poszczególnych pozycjach (niż miałoby to wynikać z oczekiwań zamawiającego) samo
w sobie nie stanowi podstawy do negowania realnego charakteru poszczególnych pozycji
cenowych.
Podnieść należy, że zgodnie z wyjaśnieniami przystępującego – co zweryfikował
skład orzekający Izby – koszty utrzymania wozów rezerwowych zostały uwzględnione nie
w pozycji A.7.4., ale w kilku innych pozycjach, tj. w pozycji A.4. (leasing/amortyzacja), E.4.
(koszty finansowe), A.3. (ubezpieczenie komunikacyjne), A.7.5. (koszty przeglądów
wymaganych przepisami i planowych), A.7.6. (inne koszty techniczne), A.1. (paliwo) oraz
w pozostałych pozycjach dotyczących taboru.
Stwierdzić zatem należy, że brak ujęcia całości kosztów utrzymania wozów
KIO 2591/15

rezerwowych w pozycjach A.2 i A.4. nie oznacza, że przystępujący kosztów tych w pełnej,
odpowiedniej wysokości nie ujął w ogóle.
Przeczą temu wyjaśnienia i dowody odnoszące się do pozycji A.1, A.3, A.4., A.7.5.,
A.7.6., E.4 oraz pozostałych pozycji dotyczących taboru (grupa A).

Koszty przeglądów wymaganych przepisami i planowanych (A.7.5.)
Odwołujący twierdził, że przystępujący ujął w tej pozycji zasadniczo jedynie koszty
2 badań okresowych, a nadto że w pozostałych pozycjach pominięto koszty robocizny,
zużycia energii, wody, usług sprzątających.
Skład orzekający Izby, na podstawie wyjaśnień przystępującego z dnia
28 września 2015 r., złożonych w odniesieniu do pozycji A.7.5. (str. 8-18) ustalił, że
twierdzenie to nie odpowiada założeniom przyjętym przez przystępującego i uwzględnionym
w kalkulacji kosztom, ponieważ przystępujący ujął w tej pozycji także badania dodatkowe,
uwzględniając przy tym prawem przewidziany obowiązek przeprowadzenia okresowych
badań co 6 miesięcy (po pierwszym badaniu wykonanym przed upływem roku od dnia
pierwszej rejestracji).
Nadto skład orzekający Izby, na podstawie wyjaśnień przystępującego z dnia
28 września 2015 r., złożonych w odniesieniu do pozycji A.7.5. oraz A.7.6. (str. 8-28) ustalił,że koszty przeglądów planowanych zostały ujęte przez przystępującego w pozycjach A.7.6.
(inne koszty techniczne) i A.7.2. (części zamienne) w wysokości znajdującej potwierdzenie
w złożonych dowodach (załączniki nr 20-31).
Skład orzekający Izby stoi na stanowisku, że odmienne ujęcie kosztów kalkulacyjnych
w poszczególnych pozycjach (niż miałoby to wynikać z oczekiwań zamawiającego) samo
w sobie nie stanowi podstawy do negowania realnego charakteru poszczególnych pozycji
cenowych.
W odniesieniu do pominięcia przez przystępującego kosztów robocizny, zużycia
energii, wody, usług sprzątających skład orzekający Izby, na podstawie wyjaśnień –
w odniesieniu do pozycji B.2 i B.5, że koszty robocizny zostały ujęte w pozycji B.3 (koszty
wynagrodzeń obsługi zaplecza technicznego), zaś pozostałe koszty jak media w pozycji B5
(koszty utrzymania zaplecza).

Inne koszty techniczne dotyczące wozu (A.7.6.)
W tym zakresie odwołujący zgłosił wątpliwość, iż „zaprezentowane w ofercie
Wykonawcy Mobilis koszty techniczne, nie uwzględniają zróżnicowania stawek z uwagi na
typ autobusów, gdzie kluczowym jest różna dla poszczególnych rodzajów pojazdów, skala
zużycia materiałów eksploatacyjnych oraz poszczególnych podzespołów”, którą to
wątpliwość – jak podkreślił odwołujący – miał także autor ekspertyzy wykonanej na zlecenia
KIO 2591/15

zamawiającego (sformułował tożsamy wniosek).
O ile jednak ostatecznie wyjaśnienia przystępującego doprowadziły do braku
zastrzeżeń eksperta w ww. zakresie, o tyle odwołujący wątpliwości te podtrzymał, nie
prezentując jednak żadnej argumentacji ponad to, że koszty przystępującego zestawił
z własnymi, co przy odmiennych założeniach kalkulacyjnych obu wykonawców w zakresie
pozycji w szczególności co do pozycji z grupy „A” jest nieprzydatne. Nadto, przyjęta przez
odwołującego wielkość jednostkowych kosztów obsługi technicznej wozu (1 400 zł) nie
odpowiada wielkości przyjętej przez przystępującego.

W świetle wyjaśnień przystępującego i zawartych tak wskazań, w szczególności, jakie
materiały eksploatacyjne zostały przyjęte w przypadku obu wielkości pojazdów (str. 19-28 –
informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa) nie znajduje potwierdzenia stanowisko, iż
koszty techniczne nie zostały zróżnicowane w zależności od wielkości autobusu (9 i 18
metrów).
Niezależnie od powyższego dostrzeżenie wymaga, że podnoszenie wątpliwości co do
braku zróżnicowania stawek z uwagi na typ autobusu samo w sobie nie dowodzi, że koszty
utrzymania pojazdu 18-sto metrowego są zaniżone.

Koszty modyfikacji zaplecza (dostosowania do warunków SIWZ) (B.4.)
Odwołujący podniósł w tym zakresie niezgodność zaprezentowanych przez
przystępującego danych w zakresie stawek (0,04 zł dla obu części zamówienia)
w wyjaśnieniach z dnia 7 lipca 2015 r. – załącznik nr 1 i 2) z danymi w wyjaśnieniach z dnia
28 września 2015 r.
Wskazać jednak należy, że zamawiający, pismem z dnia 14 października 2015 r.,
skierował do przystępującego m.in. pytanie o treści: „Prosimy o potwierdzenie czy koszty
dostosowania dla I części zamówienia wyniosą 764 335 zł, a dla II część zamówienia
1 022 935 zł ? Jaki będzie udział tych kosztów w stawce 1 wzkm dla części I i dla części II.
Dlaczego w poprzedniej informacji składowe tych kosztów podawano jako jednakowe, skoro
koszt myjni automatycznej obciąża jedynie II część przetargu ?”

Odpowiadając (wyjaśnienia z dnia 15 października 2015 r.), przystępujący oświadczył
przede wszystkim, że ustalenia zamawiającego co wskazanych wielkości i ich podziału na
obie części zamówienia nie były prawidłowe, ponieważ zamawiający błędnie przyjął jako
całość kosztów modernizacji częściowe koszty modernizacji wskazane przez
przystępującego w odpowiedzi na zapytanie zamawiającego z września 2015 r. dotyczące
ograniczonego zakresu modernizacji (szczegółowe pytania 1-17).
Podał także całościowe koszty modernizacji (w wyższej wysokości) i wyjaśnił, że taka
KIO 2591/15

sama stawka 0,04 zł dla obu części zamówienia wynika z tego, że koszty na modernizację
będzie musiał ponieść w odniesieniu do obu części zamówienia jedynie w przypadku, gdy
uzyska zamówienie na obie części (co oznacza, że uzyskanie zamówienia w jednej części
nie będzie się wiązało z koniecznością poniesienia kosztów modernizacji).

Do tej argumentacji przystępującego, uwzględnionej przez zamawiającego (autora
ekspertyzy sporządzonej na zlecenie zamawiającego) odwołujący w ogóle się nie odniósł,
pomimo sformułowania zarzutu wyłącznie w odniesieniu do niezgodności stawek
w wyjaśnieniach.

Dodatkowo jedynie skład orzekający Izby wskazuje (brak objęcia zarzutem), że
gołosłownym pozostawił odwołujący twierdzenie „mając na uwadze bardzo szczegółowe
i rygorystyczne warunki dotyczące wymaganych elementów zaplecza technicznego (opisane
w załączniku nr 2 do SIWZ), realizacja inwestycji pozwalających na spełnienie tych
warunków, przy wskazanych przez Mobilis kosztach może okazać się niemożliwa” (pkt 106
str. 32 ekspertyzy sporządzonej na zlecenie odwołującego).
Tymczasem przystępujący złożył dowód (załącznik nr 4 do wyjaśnień z dnia
7 lipca 2015 r.) oczekiwany przez zamawiającego.

Skład orzekający Izby uznał, że brak jest niezgodności w danych przedstawianych
przez przystępującego w zakresie kosztów modyfikacji zaplecza technicznego.

Koszty utrzymania obsady służby zabezpieczenia ruchu (C.3).
Odwołujący utrzymywał, że przystępujący przyjął na potrzeby służby zabezpieczenia
ruchu zatrudnienie 2 osób, podczas gdy niezbędnym jest zatrudnienie co najmniej 5 osób.
W konsekwencji tego uznał, że założone przez przystępującego stawki w tej pozycji (przyjęte
założenia zatrudnienia jedynie 2 osób doprowadziłoby do naruszenia przepisów kodeksu
pracy) zostały zaniżone („celowo zaniżone”).
Dostrzeżenia wymaga, na co zwrócił uwagę przystępujący w swoim piśmie z dnia
9 grudnia 2015 r., że zatrudnienie 5 osób zostało uznane przez autora ekspertyzy
sporządzonej na zlecenie zamawiającego za zawyżone (str. 52: „Założenie oferty
Michalczewski wydaje się zawyżone”).
Niezależnie od powyższego, skład orzekający Izby – na podstawie wyjaśnień
przystępującego z dnia 28 września 2015 r. – ustalił, że przystępujący przyjął wystarczającą
liczbę osób do obsługi zabezpieczenia ruchu, uwzględniając przy tym osoby, które obecnie
zatrudnia dla celów realizacji innych kontraktów.
Uwzględnił także koszty ich zatrudnienia w wysokości, która zostało przez eksperta
KIO 2591/15

zamawiającego zaakceptowana (str. 52: „Jednak podsumowując, ten składnik kosztów nie
budzi zasadniczych wątpliwości”) i którą uznać należy za uzasadnioną.
Wobec braku jakiejkolwiek dodatkowej argumentacji ze strony odwołujący co do
„celowego zaniżenia„ stawki w tej pozycji skład orzekający Izby uznał, że brak jest podstaw
do kwestionowania przyjętych przez przystępującego założeń i odpowiadających im kosztów
w pozycji C.3.
Uwzględnione przez przystępującego koszty utrzymania obsady służby
zabezpieczenia ruchu zostały przez przystępującego uwzględnione w wystarczającej
wysokości.

Wynagrodzenie dotyczące kierowców i dyspozytorów (D.1).
Odwołujący oparł zarzut na założeniu, że przystępujący przyjął wysokość
wynagrodzenia kierowcy w wysokości 3 265,31 zł brutto oraz 3 151,93 zł brutto (odpowiednio
dla części I i II zamówienia), tj. że przystępujący przyjął stawki 1 roboczogodziny
w wysokości odpowiednio 19,44 zł oraz 18,76 zł.
W konsekwencji uznał, że przystępujący przyjął wartość wynagrodzenia „sporo”
poniżej wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw podanego przez
GUS (4 095, 26 zł).
Jednocześnie odwołujący wskazał, że „obecnie na warszawskim rynku pracy brak
jest kierowców zawodowych, a proponowane stawki rynkowe wahają się pomiędzy 22-25 zł
za roboczogodzinę”.

Skład orzekający Izby, na podstawie wyjaśnień przystępującego z dnia
28 września 2015 r. (str. 33-34, D.1) ustalił, że przyjęte przez przystępującego
wynagrodzenie dla kierowców za roboczogodzinę nie odbiega od wskazanych przez
odwołującego stawek rynkowych.
Rynkowy charakter przyjętych przez przystępującego stawek nie był także
poddawany wątpliwość w ekspertyzie zamawiającego, z którą przecież – co oświadczył
odwołujący na rozprawie (str. 5) – odwołujący się zgadza. W ekspertyzie zawarto wniosek
„Stawki te są na rozsądnym poziomie (…)” (str. 53).
Wobec powyższego skład orzekający Izby uznał, że brak jest podstaw do
kwestionowania przyjętych przez przystępującego kosztów w zakresie wynagrodzenia
kierowców. Przystępujący przyjął wynagrodzenie adekwatne do bieżących realiów
rynkowych.

Odwołujący kwestionował także, za pierwotnym stanowiskiem autora ekspertyzy
sporządzonej na zlecenia zamawiającego, że koszty zatrudnienia kierowców autobusów
KIO 2591/15

9-cio i 18-sto metrowych przyjęte przez przystępującego są takie same, co nie jest
uzasadnione, ponieważ kierowcy autobusów 18-sto metrowych powinni dysponować
lepszymi umiejętnościami i dodatkowymi uprawnieniami do prowadzenia tego typu pojazdów.
W ocenie składu orzekającego Izby, przyjęcie takiego samego wynagrodzenia dla
kierowców autobusów 9-cio i 18-sto metrowych, a nawet wynagrodzenia wyższego dla
kierowców autobusów 9-cio metrowych pozostaje kwestią bez znaczenia, ponieważ sama
wysokość przyjętego przez przystępującego wynagrodzenia kierowcy autobusu 18-sto
metrowego odpowiada realiom rynkowym (o czym była mowa powyżej).

Dostrzeżenia nadto wymaga, że zamawiający – wobec wątpliwości autorów
ekspertyzy (str. 53): „(…) wątpliwość budzą wyższe koszty zatrudnienia kierowców
autobusów 9-metrowych. Kierowcy 18 m autobusów powinni dysponować, lepszymi
umiejętnościami i dodatkowymi uprawnieniami do prowadzenia tego typu pojazdów” –
pismem z dnia 14 października 2015 r. zwrócił się do przystępującego z żądaniem
wyjaśnienia: „Jakie jest uzasadnienie przyjmowania wyższych kosztów zatrudnienia
kierowców autobusów 9-metrowych w stosunku do kosztów zatrudnienia autobusów
18-metrowych”.
Odpowiadając, pismem z dnia 15 października 2015 r. przystępujący wyjaśnił, że
„wyższe koszty zatrudnienia kierowców w ramach realizacji części I Zamówienia wynikają
z większej pracochłonności świadczenia usług przewozowych na terenie aglomeracji
warszawskiej przy wykorzystaniu autobusów o długości 9 m oraz 18 m. Według wyliczeń
Wykonawcy średnia prędkość robocza autobusów o długości 9 m wynosi 17 km/h, podczas
gdy dla autobusu o długości 18 m jest to 17,56 km/h. Wykonawca realizuje obecnie na rzecz
Zamawiającego zamówienia, w ramach których świadczy usługi przewozowe przy użyciu
autobusów o obu tych długościach. Doświadczenie Wykonawcy nabyty w ramach realizacji
tych zamówień potwierdza, że prędkość pracy autobusów o długości 9 m jest niższa. Wynika
to z faktu, że autobusy 9 m sa wykorzystywane przede wszystkim do obsługi tras, na których
postój na pętli jest dłuższy, a jakość dróg pokonywanych przez autobus niższa, niż
w przypadku tras obsługiwanych przez autobusy 18 m. W konsekwencji świadczenie usługi
przy użyciu autobusów o długości 9 m wiąże się z większym nakładem czasu pracy
kierowców, w związku z czym koszt z tego tytułu został założony w wyższej wysokości, niż
w przypadku autobusów o długości 18 m”.
Na potwierdzenie swoich założeń przystępujący złożył zestawienie prędkości
technicznych dla obu długości autobusów.

Dostrzeżenia także wymaga, że zamawiający nie wyartykułował wobec
przystępującego jakiejkolwiek wątpliwości, będącej konsekwencją twierdzenia autora
KIO 2591/15

ekspertyzy, iż „Kierowcy 18 m autobusów powinni dysponować, lepszymi umiejętnościami
i dodatkowymi uprawnieniami do prowadzenia tego typu pojazdów”.
Ani zamawiający, ani ekspert zamawiającego w toku postępowania nie wskazali
podstaw prawnych swojego stanowiska co do konieczności posiadania wyższych kwalifikacji
przez kierowców autobusów dłuższych. Żadnych podstaw w tym zakresie nie wskazał także
odwołujący.

Wobec powyższego skład orzekający Izby uznał, że przystępujący mógł przyjąć
nieznacznie wyższe wynagrodzenie dla kierowców autobusów 9-cio metrowych.

Zaniechanie zbadania przez zamawiającego wysokości przyjętych stawek
wynagrodzeń kierowców.
U podstaw zarzutu legło błędne założenie, iż przyjęte przez przystępującego stawki
wynagrodzenia kierowców nie są stawkami rynkowymi.
Jak stwierdzono powyżej zastosowane przez przystępującego stawki nie odbiegają
od wskazanych przez odwołującego stawek rynkowych.
Skład orzekający Izby uznał, że skoro przystępujący przyjął wynagrodzenie
kierowców wynikające ze stawek obowiązujących na rynku warszawskim, to zamawiający –
posiadający wiedzę i doświadczenie w tym zakresie, co podkreślał sam odwołujący – nie
miał podstaw do dodatkowej jeszcze weryfikacji tych stawek.
Dodatkowo skład orzekający Izby ustalił, że przystępujący załączył do wyjaśnień
z dnia 28 września 2015 r. dokumenty uzasadniające przyjęte stawki wynagrodzenia
(załącznik nr 39) oraz uznał je za wiarygodne i wystarczające.

Reasumując, skład orzekający Izby doszedł do przekonania, że kwestionowane przez
odwołującego w odwołaniu pozycje (elementy kosztów) nie zostały przez wykonawcę Mobilis
zaniżone. Przeciwnie, na podstawie wyjaśnień wykonawcy Mobilis składanych
zamawiającemu w toku postępowania wraz z dokumentami (pisma z dnia 7 lipca,
28 września i 15 października 2015 r.) skład orzekający Izby uznał, że wyjaśnienia te były
szczegółowe, konkretne, spójne i kompletne, a nadto poparte adekwatnymi dowodami.

Biorąc powyższe pod uwagę, skład orzekający Izby nie znalazł podstaw do
przepisania zamawiającemu naruszenia żadnego ze wskazanych przez odwołującego
przepisów ustawy Pzp.

KIO 2591/15

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp
oraz § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238).


Przewodniczący: ……………………………………….

Wcześniejsze orzeczenia:

• Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
• Sygn. akt KIO 2589/15, KIO 2596/15 z dnia 2015-12-22
• Sygn. akt KIO 2594/15, KIO 2601/15 z dnia 2015-12-11
• Sygn. akt KIO 2260/15, KIO 2261/15 z dnia 2015-12-10
• Sygn. akt KIO 2554/15, KIO 2561/15 z dnia 2015-12-07