rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2015-12-14
rok: 2015
data dokumentu: 2015-12-14
rok: 2015
sygnatury akt.:
KIO 2670/15
KIO 2670/15
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Katarzyna Prowadzisz
Przewodniczący: Katarzyna Prowadzisz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału Stron, w Warszawie, w dniu
14 grudnia 2015 roku odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
8 grudnia 2015 roku przez wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: A. Z.
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B. Z. prowadzącą działalność
gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako spółka cywilna pod nazwą Grupa
Olsztyńska Szkoła Biznesu s.c.
w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego Agencję Rynku Rolnego w Warszawie
14 grudnia 2015 roku odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu
8 grudnia 2015 roku przez wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: A. Z.
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B. Z. prowadzącą działalność
gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako spółka cywilna pod nazwą Grupa
Olsztyńska Szkoła Biznesu s.c.
w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego Agencję Rynku Rolnego w Warszawie
postanawia:
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża
wykonawców
wspólnie ubiegających się
o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B.
Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako
spółka cywilna i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500
zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
wykonawców
wspólnie
ubiegających
się
o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B.
Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako
spółka cywilna tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
…………………………….……
Sygn. akt: KIO 2670/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiającego Agencja Rynku Rolnego w Warszawie prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 907 ze zm., dalej „ustawa”) postępowanie
o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „Zaplanowanie organizacja
i przeprowadzenie 5 seminariów”
Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych
z 13 listopada 2015 roku pod numerem 306916. Szacunkowa wartość zamówienia, zgodnie
z informacją przekazaną przez Zamawiającego za pismem z 11 grudnia 2015 roku wynosiła
320 000,00 zł netto, w związku ze zmianą (zmniejszeniem) zakresu zamówienia kwota
została zmieniona na 270 000,00 zł netto.
8 grudnia 2015 roku wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby odwołanie złożone przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B. Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z.
B. a wspólnie działający jako spółka cywilna.
Odwołujący działając na podstawie art. 182 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 179 ust. 1 ustawy wniósł
odwołanie od niezgodnych z przepisami ustawy czynności Zamawiającego i zarzucił
Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy w związku z art. 90 ust. 3 ustawy oraz
art. 91 ust 1 ustawy i art. 7 ust. 1 i 3 ustawy.
Izba ustaliła, że zawiadomienie o wyniku postępoania zostało wysłane
do wykonawców, opublikowane na stronie internetowej Zamawiającego oraz zamieszczone
na tablicy informacyjnej w dniu 2 grudnia 2015 roku, co wynika z pisma z dnia 11 grudnia
2015 roku przesłanego przez Zamawiającego.
Izba stwierdziła, że odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie przepisu
art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych.
Przepis art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy stanowi, iż Izba odrzuca odwołanie, jeżeli
stwierdzi, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie.
W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej informacje stanowiące podstawę do wniesienia
odwołania znane były Odwołującemu od dnia 2 grudnia 2015 roku tj. od dnia upublicznienia
przez
Zamawiającego
informacji
o
dokonaniu
wyboru
oferty
najkorzystniejszej
w postępowaniu, co wynika z pisma Zamawiającego z dnia 11 grudnia 2015 roku, jak
również z treści samego odwołania, gdzie Odwołujący wskazał, że Odwołujący informację
o okolicznościach stanowiących podstawę wniesienia odwołania powziął w dniu 02 grudnia
2015 roku, w tym bowiem dniu informacja o wyborze oferty została przesłana
do Odwołującego w sposób określony w art. 27 ust.2 Pzp.
Zgodnie z art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy odwołanie wnosi się w terminie 5 dniu od dnia
przesłania informacji o czynności Zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 usta. 2 ustawy. Zgodnie z informacją
przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną w treści odwołania przez Odwołującego,
zawiadomienie o wyniku postępowania w dniu 2 grudnia 2015 roku zostało przesłane
wykonawcom zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy tj. drogą elektroniczną. Uwzględniając,że Odwołujący (co również sam oświadczył) powziął wiadomość o czynności Zamawiającego
w dniu 2 grudnia 2015 roku to termin na skuteczne wniesienie odwołania, tj. doręczenie
odwołania Prezesowi KIO upływał w dniu 7 grudnia 2015 roku, tym samym odwołanie
wniesione w dniu 8 grudnia 2015 roku (prezentata na piśmie oraz na liście przewozowym)
jest odwołaniem wniesionym po upływie ustawowego terminu na jego skuteczne wniesienie
i zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy Izba obowiązana jest do odrzucenia odwołania.
Izba wskazuje, że zgodnie z art. 180 ust. 4 ustawy obowiązującym od 29 stycznia
2009 roku, odwołanie wnosi się do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej
albo elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym
za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Zauważyć należy, że w stosunku
do poprzednio obowiązującego art. 184 ust. 2 ustawy, dotyczącego wnoszenia odwołań
do Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, aktualnie obowiązujący art. 180 ust. 4 ustawy
nie przewiduje, że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest
równoznaczne z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził w ten sposób
o utożsamieniu wniesienia odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej. Musiała być to świadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro jednocześnie
w ustawie wprost zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora
wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe jest
równoznaczne z jej wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 ustawy). Zbieżne stanowisko
w zbliżonych stanach faktycznych – odnośnie braku domniemania, że złożenie odwołania
w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Izby – było i jest
konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie Izby, w szczególności wskazać tu można
na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1279/11), 9 lipca 2010 r. (sygn. akt
KIO 1382/10), 20 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1424/10), 11 sierpnia 2010 r. (sygn. akt KIO
1598/10), 17 października 2011 r. (sygn. akt KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO
1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 667/13), 9 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO
731/13), czy 8 lipca 2013 r. (sygn. akt KIO 1562/13), 17 lutego 2015 r. (sygn. akt KIO
221/15), jak również w orzecznictwie sądów powszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego
w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt XIX Ga 302/10) oraz Sądu Okręgowego
we Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. (sygn. akt X Ga254/10)
Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy, który
7 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 90/13) podjął następującą uchwałę: Do zachowania
przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p. terminu do wniesienia odwołania od czynności
zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia dzień oddania
odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z 2012 r. Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe
usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Sąd Najwyższy
zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni pierwszeństwo
ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie wnosi się
do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie, przedłożenie
komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania do jego
adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu do wniesienia
odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej placówce pocztowej
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe,
czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą z dnia 13 czerwca
2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2013 r. Nr 880)
w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej wzmacniają także
argumenty
właściwe
dla
wykładni
systemowej,
celowościowej
i
historycznej.
W najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art. 124 kpk,
art. 57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma w placówce
pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do organu, jednak
w każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści przepisów. Tak też
w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu do jednego ze środków
ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art.
198b ust. 2 zdanie drugie ustawy przewidziano, że wniesienie skargi w placówce pocztowej
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy wskazał,że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego domniemania
również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten zamiar
ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia 2009 r. (druk
sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany w systemieśrodków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia publiczne
uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania zamówień
publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które ograniczają ten
negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej. Sąd Najwyższy zwrócił także
uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych jest
wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy
skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych
(Dz.Urz.UE.L Nr 335 s. 31). W dyrektywie 2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy
wnoszenia środków odwoławczych, podkreślając jednocześnie, że podstawowymi
jej założeniami są powszechność, szybkość i skuteczność środków odwoławczych,
nakierowanych na wzmocnienie zasad równości, konkurencyjności, przejrzystości oraz
efektywności zamówień publicznych. Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie
współczesnychśrodków
komunikacji
społecznej,
powszechności
urządzeń
do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180 ust. 4 ustawy wniesienia odwołania
w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym zdefiniowanym
w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262)
niweluje ewentualne niedogodności związane z wniesieniem równoważnego odwołania
w formie pisemnej do Prezesa Izby (postanowienie KIO z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt
KIO 221/15).
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust.
9 oraz art. 192 ust. 10 ustawy oraz w oparciu o przepisy § 3 ust. 1 i § 5 ust. 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. nr 41, poz. 238).
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
Przewodniczący:………………………………
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża
wykonawców
wspólnie ubiegających się
o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B.
Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako
spółka cywilna i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7 500
zł 00 gr
(słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
wykonawców
wspólnie
ubiegających
się
o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B.
Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z. B. a wspólnie działający jako
spółka cywilna tytułem wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejsze postanowienie -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem
Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
…………………………….……
Sygn. akt: KIO 2670/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiającego Agencja Rynku Rolnego w Warszawie prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo
zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 907 ze zm., dalej „ustawa”) postępowanie
o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „Zaplanowanie organizacja
i przeprowadzenie 5 seminariów”
Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie Zamówień Publicznych
z 13 listopada 2015 roku pod numerem 306916. Szacunkowa wartość zamówienia, zgodnie
z informacją przekazaną przez Zamawiającego za pismem z 11 grudnia 2015 roku wynosiła
320 000,00 zł netto, w związku ze zmianą (zmniejszeniem) zakresu zamówienia kwota
została zmieniona na 270 000,00 zł netto.
8 grudnia 2015 roku wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby odwołanie złożone przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o zamówienie: A. Z. prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą Z. A. oraz B. Z. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Z.
B. a wspólnie działający jako spółka cywilna.
Odwołujący działając na podstawie art. 182 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 179 ust. 1 ustawy wniósł
odwołanie od niezgodnych z przepisami ustawy czynności Zamawiającego i zarzucił
Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy w związku z art. 90 ust. 3 ustawy oraz
art. 91 ust 1 ustawy i art. 7 ust. 1 i 3 ustawy.
Izba ustaliła, że zawiadomienie o wyniku postępoania zostało wysłane
do wykonawców, opublikowane na stronie internetowej Zamawiającego oraz zamieszczone
na tablicy informacyjnej w dniu 2 grudnia 2015 roku, co wynika z pisma z dnia 11 grudnia
2015 roku przesłanego przez Zamawiającego.
Izba stwierdziła, że odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie przepisu
art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych.
Przepis art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy stanowi, iż Izba odrzuca odwołanie, jeżeli
stwierdzi, że odwołanie zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie.
W ocenie Krajowej Izby Odwoławczej informacje stanowiące podstawę do wniesienia
odwołania znane były Odwołującemu od dnia 2 grudnia 2015 roku tj. od dnia upublicznienia
przez
Zamawiającego
informacji
o
dokonaniu
wyboru
oferty
najkorzystniejszej
w postępowaniu, co wynika z pisma Zamawiającego z dnia 11 grudnia 2015 roku, jak
również z treści samego odwołania, gdzie Odwołujący wskazał, że Odwołujący informację
o okolicznościach stanowiących podstawę wniesienia odwołania powziął w dniu 02 grudnia
2015 roku, w tym bowiem dniu informacja o wyborze oferty została przesłana
do Odwołującego w sposób określony w art. 27 ust.2 Pzp.
Zgodnie z art. 182 ust. 1 pkt 2 ustawy odwołanie wnosi się w terminie 5 dniu od dnia
przesłania informacji o czynności Zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia –
jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 usta. 2 ustawy. Zgodnie z informacją
przekazaną przez Zamawiającego i potwierdzoną w treści odwołania przez Odwołującego,
zawiadomienie o wyniku postępowania w dniu 2 grudnia 2015 roku zostało przesłane
wykonawcom zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy tj. drogą elektroniczną. Uwzględniając,że Odwołujący (co również sam oświadczył) powziął wiadomość o czynności Zamawiającego
w dniu 2 grudnia 2015 roku to termin na skuteczne wniesienie odwołania, tj. doręczenie
odwołania Prezesowi KIO upływał w dniu 7 grudnia 2015 roku, tym samym odwołanie
wniesione w dniu 8 grudnia 2015 roku (prezentata na piśmie oraz na liście przewozowym)
jest odwołaniem wniesionym po upływie ustawowego terminu na jego skuteczne wniesienie
i zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy Izba obowiązana jest do odrzucenia odwołania.
Izba wskazuje, że zgodnie z art. 180 ust. 4 ustawy obowiązującym od 29 stycznia
2009 roku, odwołanie wnosi się do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w formie pisemnej
albo elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym
za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Zauważyć należy, że w stosunku
do poprzednio obowiązującego art. 184 ust. 2 ustawy, dotyczącego wnoszenia odwołań
do Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, aktualnie obowiązujący art. 180 ust. 4 ustawy
nie przewiduje, że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest
równoznaczne z wniesieniem odwołania. Ustawodawca przesądził w ten sposób
o utożsamieniu wniesienia odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej. Musiała być to świadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro jednocześnie
w ustawie wprost zapisano, że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora
wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe jest
równoznaczne z jej wniesieniem (art. 198b ust. 2 zd. 2 ustawy). Zbieżne stanowisko
w zbliżonych stanach faktycznych – odnośnie braku domniemania, że złożenie odwołania
w placówce pocztowej jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Izby – było i jest
konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie Izby, w szczególności wskazać tu można
na postanowienia wydane: 1 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1279/11), 9 lipca 2010 r. (sygn. akt
KIO 1382/10), 20 lipca 2010 r. (sygn. akt KIO 1424/10), 11 sierpnia 2010 r. (sygn. akt KIO
1598/10), 17 października 2011 r. (sygn. akt KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO
1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 667/13), 9 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO
731/13), czy 8 lipca 2013 r. (sygn. akt KIO 1562/13), 17 lutego 2015 r. (sygn. akt KIO
221/15), jak również w orzecznictwie sądów powszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego
w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt XIX Ga 302/10) oraz Sądu Okręgowego
we Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. (sygn. akt X Ga254/10)
Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy, który
7 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 90/13) podjął następującą uchwałę: Do zachowania
przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p. terminu do wniesienia odwołania od czynności
zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie ma znaczenia dzień oddania
odwołania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z 2012 r. Prawo pocztowe lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe
usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. Sąd Najwyższy
zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni pierwszeństwo
ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie wnosi się
do Prezesa Izby, co według słownika języka polskiego oznacza przedstawienie, przedłożenie
komuś coś do rozpatrzenia, załatwienia, chodzi zatem o dotarcie odwołania do jego
adresata. Z tego samego przepisu nie wynika, aby dla zachowania terminu do wniesienia
odwołania miało jakiekolwiek znaczenie oddanie odwołania w polskiej placówce pocztowej
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe,
czy też stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą z dnia 13 czerwca
2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2013 r. Nr 880)
w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej wzmacniają także
argumenty
właściwe
dla
wykładni
systemowej,
celowościowej
i
historycznej.
W najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art. 124 kpk,
art. 57 § 5 pkt 2 kpa) przyjmuje się wprawdzie, jako regułę, że nadanie pisma w placówce
pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do organu, jednak
w każdym z tych postępowań domniemanie to wynika wprost z treści przepisów. Tak też
w ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu do jednego ze środków
ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art.
198b ust. 2 zdanie drugie ustawy przewidziano, że wniesienie skargi w placówce pocztowej
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.
Odnośnie zmiany w stosunku do poprzedniego stanu prawnego Sąd Najwyższy wskazał,że metodą regulacji negatywnej ustawodawca wyłączył stosowanie tego domniemania
również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten zamiar
ustawodawcy potwierdza uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 9 grudnia 2009 r. (druk
sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany w systemieśrodków odwoławczych przewidzianych w ustawie regulującej zamówienia publiczne
uwzględniono konsekwencje polegające na wydłużeniu procesu udzielania zamówień
publicznych. Celem nowelizacji było zaproponowanie rozwiązań, które ograniczają ten
negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej. Sąd Najwyższy zwrócił także
uwagę, że dokonana 2 grudnia 2009 r. nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych jest
wyrazem wdrożenia dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11
grudnia 2007 r., zmieniającej dyrektywy Rady 89/665/EWG i 92/13/EWG w zakresie poprawy
skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień publicznych
(Dz.Urz.UE.L Nr 335 s. 31). W dyrektywie 2007/66/WE uporządkowano przesłanki i terminy
wnoszenia środków odwoławczych, podkreślając jednocześnie, że podstawowymi
jej założeniami są powszechność, szybkość i skuteczność środków odwoławczych,
nakierowanych na wzmocnienie zasad równości, konkurencyjności, przejrzystości oraz
efektywności zamówień publicznych. Sąd Najwyższy podniósł również, że w dobie
współczesnychśrodków
komunikacji
społecznej,
powszechności
urządzeń
do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180 ust. 4 ustawy wniesienia odwołania
w formie elektronicznej opatrzonej bezpiecznym podpisem elektronicznym zdefiniowanym
w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262)
niweluje ewentualne niedogodności związane z wniesieniem równoważnego odwołania
w formie pisemnej do Prezesa Izby (postanowienie KIO z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt
KIO 221/15).
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust.
9 oraz art. 192 ust. 10 ustawy oraz w oparciu o przepisy § 3 ust. 1 i § 5 ust. 3 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. nr 41, poz. 238).
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
Przewodniczący:………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 132/16 z dnia 2016-02-12
- Sygn. akt KIO 124/16 z dnia 2016-02-12
- Sygn. akt KIO 106/16 z dnia 2016-02-10
- Sygn. akt KIO 101/16 z dnia 2016-02-10
- Sygn. akt KIO 116/16 z dnia 2016-02-09
