rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2018-01-10
rok: 2017
data dokumentu: 2018-01-10
rok: 2017
sygnatury akt.:
KIO 2719/17
KIO 2719/17
po rozpoznaniu na rozprawie 8 stycznia 2018 r. w Warszawie odw
ołania wniesionego
27 grudnia 2017 r. do Prezesa Krajowej Iz
by Odwoławczej
przez
wykonawcę: Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Dostawa i wdrożenie
Zintegrowanego Systemu Informatycznego (ZSI) w Kociewskim Centrum Zdrowia sp. z o.o.
w St
arogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017)
p
rowadzonym przez zamawiającego: Powiat Starogardzki z siedzibą w Starogardzie
Gdańskim
przy udziale wykonawcy:
Comarch Healthcare S.A. z siedzibą w Krakowie –
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
ołania wniesionego
27 grudnia 2017 r. do Prezesa Krajowej Iz
by Odwoławczej
przez
wykonawcę: Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Dostawa i wdrożenie
Zintegrowanego Systemu Informatycznego (ZSI) w Kociewskim Centrum Zdrowia sp. z o.o.
w St
arogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017)
p
rowadzonym przez zamawiającego: Powiat Starogardzki z siedzibą w Starogardzie
Gdańskim
przy udziale wykonawcy:
Comarch Healthcare S.A. z siedzibą w Krakowie –
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1.
Umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutu nr 2 oraz zarzutu nr 1
w
części dotyczącej braku opisu w zakresie kluczowych aplikacji medycznych
wyszczególnionych w tabeli na str. 4. odwołania.
2. Oddala
odwołanie.
3.
Kosztami postępowania obciąża odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą
w Rzeszowie i:
3.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie tytułem wpisu od
odwołania;
3.2.
zasądza od odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie
Sygn. akt KIO 2719/17
na rzecz
zamawiającego Powiatu Starogardzkiego z siedzibą w Starogardzie
Gdańskim kwotę 3750 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt
złotych zero groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu uzasadnionych kosztów strony obejmujących wynagrodzenie
pełnomocnika oraz koszty dojazdu na wyznaczone posiedzenie.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok
– w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do
Sądu Okręgowego w Gdańsku.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 2719/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Powiat Starogardzki z siedzibą w Starogardzie Gdańskim prowadzi
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2017 r. poz. 1579) {dalej
również: „ustawa pzp” lub „pzp”} w trybie przetargu
nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia na dostawy pn. Dostawa
i
wdrożenie Zintegrowanego Systemu Informatycznego (ZSI) w Kociewskim Centrum
Zdrowia sp. z
o.o. w Starogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017).
Ogłoszenie o tym zamówieniu 10 listopada 2017 r. zostało opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej nr 2017/S_216 pod poz. 448543.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
27 grudnia 2017 r.
Odwołujący Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie {dalej
również: „Asseco”} wniósł w stosownej formie elektronicznej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od zmian treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia {dalej
również: „specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”} dokonanych niezgodnie z żądaniem odwołania
poprzedniego odwołania Asseco z 20 listopada 2017 r.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp:
1. A
rt. 186 ust. 2 zd. 2 a także art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 29 ust 1 i 2 – przez dokonanie
modyfikacji SIWZ, w szczególności załącznika nr 8 do SIWZ, niezgodnie z żądaniem
zawartym w Odwołaniu Asseco Poland S.A. z dnia 20 listopada 2017 r.
2. Art. 29 ust. 1 i 2
– przez naruszenie zasad opisu przedmioty zamówienia, polegające na
faktycznej zmianie opisu przedmiotu zamówienia {dalej również: „OPZ”}, co powoduje,
że przedmiot zamówienia staje się niezrozumiały dla potencjalnego wykonawcy.
{ad pkt 1 listy zarzutów}
Odwołujący podał, że Zamawiający 15, 18 i 19 grudnia 2017 r. udzielił odpowiedzi na
pytania potencjalnych
oferentów i dokonał zmian w SIWZ, jednakże nie uwzględnił w pełni
modyfikacji,
o które Asseco wnioskowało w poprzednim odwołaniu.
Odwołujący generalnie zarzucił Zamawiającemu jawne naruszenie art. 186 ust. 2 pzp.
Po pierwsze
{dalej również: „zarzut 1A”}, Odwołujący zarzucił, że Zamawiający nie
podał
szczegółowego
opisu
funkcjonalnego
aktualnie
posiadanego
systemu
InfoMedica/AMMS
– aby szpital w momencie wymiany systemu na nowy otrzymał system,
Sygn. akt KIO 2719/17
który będzie miał co najmniej takie same funkcje, jak system obecnie posiadany (Odwołujący
odesłał do opisu załączonego do poprzedniego odwołania).
Odwo
łujący skonkretyzował, że brakuje opisów w zakresie 7 kluczowych aplikacji
medycznych systemu HIS AMMS: (1) Ruch
chorych (składający się z: Izby przyjęć, Oddziału,
Statystyki, Wykazów i Administratora), (2) Apteka, (3) Apteczka oddziałowa, (4) Symulator
JGP, (5) Przychodnia
– rejestracja, (6) Przychodnia – gabinet lekarski (w tym Statystyka
lecznictwa otwartego), (7) Rozliczenia z NFZ {w tabeli zamieszczonej w odwołaniu wskazano
dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ „poprzez
dodanie podanego powyżej opisu”.
Po drugie
{dalej również: „zarzut 1B”}, Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że ten
zobowiązał się – w odniesieniu do części aplikacji podlegających ewentualnej wymianie, dla
których wprowadził do SIWZ wymagania szczegółowe – wprowadzić wymóg posiadania
przez nowy system co najmniej takich samych funkcji jak system obecnie posiadany.
Odwołujący skonkretyzował, że we wprowadzonym do SIWZ 15 grudnia 2017 r.
z
ałączniku do zmiany SIWZ nr 1 pod tytułem „Opis funkcjonalności wdrożonych modułów
systemu” brakuje następujących funkcjonalności, które posiada aktualny system
InfoMedica/AMMS:
1) w zakresie aplikacji Finanse-
księgowość – możliwości tworzenia z poziomu aplikacji FK
pism według szablonów zdefiniowanych w MS Office lub Open Office bazujących na
informacjach zawartych w księdze głównej oraz rozrachunkach kontrahenta;
2) w zakresie aplikacji Rachunek k
osztów – możliwości zdefiniowania katalogu
wyk
onywanych świadczeń i integracji z aplikacjami medycznymi w zakresie ewidencji
wykonania: na podstawie kla
syfikacji badań laboratoryjnych lub innych zdefiniowanych
przez użytkownika klasyfikacji; analizy kosztów sprzedaży (wytworzenia + zarządu)
w rozbiciu na koszty rodzajowe;
3) w zakresie aplikacji Rejestr s
przedaży – możliwości pracy w kontekście placówki
medycznej Zamawiającego (na wydruku umieszczane powinny być oprócz danych
Zamawiającego także dane placówki medycznej wystawiającej fakturę);
4) w zakresie aplikacji Kasa
– możliwości pracy w kontekście placówki medycznej
Zamawiającego (na wydruku umieszczane powinny być oprócz danych Zamawiającego
także dane placówki medycznej wystawiającej dokument kasowy);
5) w
zakresie aplikacji Gospodarka materiałowa – rozbicia pojedynczych pozycji rozchodu
dla celów rachunku kosztów poprzez zastosowanie mechanizmu tzw. „relewów”
(wydania z magazynu żywności); możliwości wyliczania daty, po której upływie skończy
Sygn. akt KIO 2719/17
się bieżący zapas materiału (na podstawie średniego zużycia za wybrany okres czasu);
możliwości tworzenia wykazów towarów, których zapas wystarczy na dłużej niż zadana
ilość dni; możliwości tworzenia wykazów towarów, których bieżące zużycie ilościowe za
wybrany okres jest większe od średniego zużycia ilościowego za inny porównywalny
okres czasu;
6) w zakresie aplikacji Grafiki
– możliwości przydzielania pracowników do poszczególnych
grup umów na okresy zatrudnienia w danej jednostce zakładu.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ polegającej na
dodaniu powyższych funkcjonalności
Po trzecie, {dalej również: „zarzut 1C”} Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że
zgodnie z uznanym
poprzednim odwołaniem miał on również wprowadzić do SIWZ wymóg,
aby funkcjonalność dopuszczonych do ewentualnej wymiany aplikacji, tak jak w przypadku
nowych modułów, podlegała weryfikacji na prezentacji po złożeniu ofert, zgodnie z
wymaganiami postawionymi w SIWZ.
Odwołujący skonkretyzował, że Zamawiający nie uczynił tego zarówno dla
brakujących aplikacji {czyli wymienionych powyżej w ramach zarzutu 1A}, jak również dla
aplikacji ERP InfoMedica, dla
których wprowadził wymagania szczegółowe: (1) Finanse i
k
sięgowość, (2) Rachunek kosztów, (3) Rejestr sprzedaży, (4) Kasa, (5) Gospodarka
m
ateriałowa (6) Środki trwałe, (7) Wyposażenie, (8) Kadry, (9) Płace, (10) Grafik {w tabeli
zamieszczonej w odwołaniu wskazano dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ polegającej na
dodaniu „konieczności weryfikacji posiadanych funkcjonalności jak powyżej”.
{ad pkt 2 listy zarzutów}
Odwołujący podał, że we wprowadzonym do SIWZ 15 grudnia 2017 r. wspomnianym
powyżej załączniku do zmiany SIWZ nr 1 Zamawiający umieścił również następująco
sformułowany wymóg:
Przedmiotem zamówienia są wszystkie wymienione moduły istniejące, zgodnie z ich opisem
funkcjonalnym. Ozn
acza to, że w przypadku wykorzystania obecnie zainstalowanych
modułów, Wykonawca będzie odpowiadał za ich poprawną pracę na takich samych
zasadach jak za wszystkie inne moduły.
W przypadku wykorzystania istniejących modułów, Wykonawca będzie odpowiedzialny za ich
prawidłową pracę oraz współpracę z nowymi modułami.
Odwołujący zarzucił, że wprowadzając taki zapis Zamawiający zmienił zakres
Sygn. akt KIO 2719/17
i
przedmiot pierwotnego zamówienia, co na tym etapie postępowania jest niedopuszczalne.
Odwołujący skonkretyzował, że aplikacje InfoMedica/AMMS posiadane i używane
przez s
zpital nie są przedmiotem zamówienia, a jedynie została dopuszczona możliwość ich
wymiany na nowe lub integracja z nimi.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia powyżej zacytowanego
postanowienia.
W piśmie z 29 grudnia 2017 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 28 grudnia 2017 r
zamieścił kopię odwołania na swojej stronie internetowej.
2 stycznia 2018 r. wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w stosownej
formie elektronicznej zgłoszenie przez Comarch Healthcare S.A. z siedzibą w Krakowie
przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu i wymogu przekazania jego kopii Stronom postępowania (a więc zgodnie z art. 185
ust. 2 pzp), Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności tego przystąpienia,
co
do którego nie zgłoszono również opozycji.
W odpowiedzi na odwołanie z 5 stycznia 2018 r. Zamawiający oświadczył,. że uznaje
odwo
łanie w odniesieniu do części zarzutu nr 1 {de facto w odniesieniu do zarzutu nr 1A}.
Zamawiający dodał, że 5 stycznia 2018 r. zamieścił na swojej stronie internetowej
zmianę specyfikacji zawierającą opis w zakresie wskazanych w odwołaniu aplikacji
medycznych.
Odnośnie zarzutu nr 1B Zamawiający stwierdził, że stanowi on nadinterpretację przez
Odwołującego skutków uznania poprzedniego odwołania, gdyż żądanie, aby nowy system
posiadał co najmniej wszystkie takie same funkcjonalności, jak system aktualnie istniejący,
nie jest uzasadnione potrzebami Zamawiającego ani użytkownika systemu docelowego
(szpitala). Stąd Zamawiający nie wymaga, aby nowy system posiadał funkcjonalności inne
niż opisane w załączniku nr 8.
Zamawiający nadmienił, że jego zdaniem wprowadzenie takiego wymogu stanowiłoby
ograniczenie konkurencji, gdyż de facto oznaczało pośrednie wskazanie na produkt
dostarczany przez Odwołującego. Wyszczególnione w odwołaniu funkcjonalności w zakresie
sześciu aplikacji mają w ocenie Zamawiającego marginalne znaczenie.
Ponadto Zamawiający ocenił, że powyższe żądanie nie zostało powiązane
ze
sformułowaniem w poprzednim odwołaniu konkretnego zarzutu naruszenia przez
Sygn. akt KIO 2719/17
Zamawiającego przepisu ustawy pzp, a uznany przez Zamawiającego zarzut dotyczył
niepełnego opisu, czyli braku podania funkcjonalności systemu podlegającego wymianie.
W zakresie zarzutu 1C Zamawiający zauważył, że o ile w poprzednim odwołaniu
został sformułowany taki wniosek co do zakresu prezentacji, o tyle nie był on związany
z na
leżycie uzasadnionym zarzutem naruszenia przepisów ustawy pzp.
Zamawiający dodał, że zmianą z 5 stycznia 2018 r. objął zakresem prezentacji
również niektóre z istniejących funkcjonalności, które mają dla niego istotne znaczenie.
W zakresie zarzutu nr 2
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący niewłaściwie
zinterpretował zakwestionowane w odwołaniu postanowienie.
Tym niemniej Zamawiający w ramach zmian dokonanych 5 stycznia 2018 r. dokonał
zmiany tego postanowienia.
Po zapoznaniu się ze stanowiskiem Zamawiającego Odwołujący wycofał zarzut nr 2.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony
– podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W
toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby
odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Nie zgłoszono również w tym zakresie odmiennych wniosków.
Z uwagi na br
ak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia w całości
postępowania odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie,
podczas której Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe
stanowiska.
Po przeprowadzeniu
rozprawy z udziałem Stron postępowania odwoławczego,
uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc pod uwagę
oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, a także wyrażone ustnie na rozprawie
i odnotowane w
protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z
art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
o
dwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w
wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący jako wykonawca zainteresowany ubieganiem się w tym
Sygn. akt KIO 2719/17
postępowaniu o przedmiotowe zamówienie, którego opis przedmiotu zamówienia
kwestionuje,
wykazał spełnienie powyższych przesłanek, co nie było też sporne.
Odwołanie w głównej mierze zostało skoncentrowane wokół zarzutu zaniechania
dokonania zmiany treści s.i.w.z. zgodnie z żądaniami poprzednio wniesionego przez
Odwołującego odwołania, którego zarzuty zostały w całości uznane przez Zamawiającego.
Z
tego względu w pierwszej kolejności Izba rozważyła zarzut naruszenia przez
Zamawiającego art. 186 ust. 2 pzp.
Niewątpliwie ze zd. 2 ust. 2 art. 186 pzp wynika, że w przypadku umorzenia przez
Izbę postępowania odwoławczego z uwagi na uwzględnienie przez zamawiającego w całości
zarzutów przedstawionych w odwołaniu, zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia
czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w tym
odwołaniu.
Poza wszelkim sporem jest okoliczność, że na skutek uwzględnienia przez
Zamawiającego w całości zarzutów odwołania Asseco 20 listopada 2017 r. przez
Zamawiającego i wobec braku przystępujących po jego stronie, Izba – działając na
podstawie art. 186 ust. 2 pzp
– postanowieniem umorzyła postępowanie odwoławcze
w sprawie o sygn. akt KIO 2446/17.
Jednakże – wbrew odmiennemu poglądowi Odwołującego – art. 186 ust. 2 pzp
w
żaden sposób nie zabezpiecza wykonawcy przed wykonaniem przez zamawiającego
czynności niezgodnie z żądaniem uznanego poprzednio odwołania utrzymania. W ustawie
pzp art. 186 ust. 2 pzp został skorelowany z art. 189 ust. 2 pkt 5 pzp, co przesądza jedynie
o
tym, że ponowne odwołanie podlega odrzuceniu, jeżeli dotyczy czynności wykonanej przez
zamawiającego zgodnie z żądaniem poprzedniego odwołania, którego zarzuty uznał.
W przeciwnej sytuacji jedynym skutkiem
dokonania przez zamawiającego czynności
niezgodnie z
żądaniem poprzednio uznanego odwołania jest brak podstaw do odrzucenia
kolejnego odwołania od tej nowej czynności.
Istota instytucji uregulowanej
w art. 186 ust. 2 pzp sprowadza się do tego,
że następuje zakończenie postępowania odwoławczego bez rozpoznania przez Izbę
zasadności zarzutów odwołania. Izba formalnie umarza postępowanie odwoławcze wobec
złożonego przez zamawiającego oświadczenia o uwzględnieniu w całości merytorycznych
zarzutów odwołania. Izba nie ma przy tym możliwości badania, czy uwzględnienie zarzutów
odwołania w całości jest niezgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub
zmierza do
obejścia prawa. Uwzględnienie w całości zarzutów przez zamawiającego wiąże
bowiem Izbę niezależnie od treści zarzutów odwołania, których merytoryczna zasadność nie
jest przez Izbę w ogóle badana przy umorzeniu postępowania odwoławczego.
Sygn. akt KIO 2719/17
Stąd w razie wniesienia odwołania wobec powtórzonych przez zamawiającego
czynności niezgodnie z art. 186 ust. 2 pzp, merytoryczne rozpoznanie nowego odwołania nie
może sprowadzać się do stwierdzenia naruszenia tego przepisu. Choć uwzględnienie
odwołania przez zamawiającego winno być czynnością przemyślaną i racjonalną, nie zawsze
tak jest. Stosowanie tego przepisu nie może prowadzić do sankcjonowania żądań
obejmujących czynności sprzeczne z prawem. Z tego względu zamawiający dokonując
czyn
ności wbrew żądaniom zawartym w uwzględnionym odwołaniu, naraża się jedynie na
zarzut naruszenia art. 186 ust. 2 pzp, a
tym samym na merytoryczne rozpoznanie odwołania
wniesionego wobec dokonanych niezgodnie z tym przepise
m czynności. Jeżeli okaże się, że
czynności powtórzone, choć niezgodnie z żądaniami poprzedniego odwołania, są
prawidłowe w świetle materialnych przepisów ustawy pzp, nowe odwołanie zostanie
oddalone jako merytorycznie niezasadne.
Innymi słowy naruszenie w toku postępowania
przez zamawiającego art. 186 ust. 2 pzp nie przesądza o automatycznym uwzględnieniu
kolejnego odwołania, lecz otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania przez Izbę
ponownie podniesionych zarzutów. merytorycznym rozpoznaniu.
Możliwość dokonania czynności niezgodnie z żądaniem zawartym w uwzględnionym
odwołaniu wynika z faktu, że zamawiający każdorazowo winien kierować się zasadą
udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy pzp, co
jednoznacznie wynika z art. 7 ust. 3 pzp.
Nie sposób uznać, że zamawiający – dokonując
czynności w wyniku uwzględnienia w całości zarzutów podniesionych w odwołaniu – nie ma
możliwości działania zgodnie z materialnymi przepisami ustawy pzp . Zamawiający powinien
kierować się przepisami prawa oraz działać w oparciu o prawidłowo ustalony stan faktyczny.
Nadrzędną zasadą dotyczącą wszelkich czynności podejmowanych przez zamawiającego
w
toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego powinna być ich zgodność
z przepisami ustawy pzp.
W
ocenie składu orzekającego Izby naruszenie przez zamawiającego art. 186 ust. 2
pzp nie może stanowić samoistnej podstawy do uwzględnienia odwołania. Jest to sui generis
przepis
proceduralny związany z umorzeniem postępowania odwoławczego bez
merytoryczne
go rozpatrzenia zarzutów przez niezależny organ orzekający, a nie przepis
materialny ustawy pzp regulujący stricte sposób właściwy sposób podejmowania czynności
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Jeżeli zatem po takim umorzeniu
postępowania odwoławczego zamawiający dokonuje czynności niezgodnie z żądaniem
uznanego poprzednio odwołania, wykonawca ma prawo odwołania się od tej czynności,
co
musi jednak nadal polegać na wskazaniu, z jakim konkretnie przepisem ustawy pzp jest
ona niezgodna. W takim przypadku dojdzie zatem jedynie do
odłożenia rozstrzygnięcia sporu
na tle merytorycznej zgodności określonej czynności lub jej zaniechania z przepisem ustawy
Sygn. akt KIO 2719/17
pzp do
następnego postępowania odwoławczego, wywołanego odwołaniem wniesionym
od ponownie dokon
anej lub nadal zaniechiwanej czynności przez zamawiającego, pomimo
uznania zarzutów poprzedniego odwołania.
Ponieważ zarzut nr 2, a także – wbrew odmiennej ocenie Odwołującego – również
zarzut nr 1A został uwzględniony przez Zamawiającego, postępowanie odwoławcze w tym
zakresie podlegało umorzeniu.
W pozostałym zakresie Izba stwierdziła, że poza wskazywaniem na naruszenie art.
186 ust. 2 pzp, odwołanie nie zawiera żadnych okoliczności, które mieściłyby się w hipotezie
art. 29 ust. 1 czy 2 pzp.
W szczególności nie wiadomo, na czym miałby polegać
niejednoznaczność czy nieprecyzyjność opisu w zakresie funkcjonalności, których
Zamawiający nie wymaga od docelowego systemu informatycznego. Podobnie nie sposób
z
treści odwołania wyczytać w jaki sposób nieopisywanie funkcjonalności, których
Zamawiający nie zamawia, bo uznaje je za zbędne, miałoby stanowić przejaw opisywania
przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję.
Dodatkowo żądanie, aby system docelowy posiadał co najmniej takie same
funkcjonalności jak system obecnie użytkowany oraz żądanie co do zakresu prezentacji w
ogóle nie zostały skorelowane z zarzutem, który dotyczyłyby naruszenia art. 29 ust. 1 czy 2
pzp., gdyż w odwołaniu żadnych okoliczności faktycznych w tym zakresie nie
zaprezentowano.
Odwołujący na rozprawie bezskutecznie usiłował uczynić przedmiotem rozpoznania w
tej sprawie zmiany specyfikacji, których Zamawiający dokonał po wniesieniu drugiego
odwołania. Tymczasem na te nowe czynności, jeżeli zdaniem Odwołującego naruszają one
art. 29 ust. 2 pzp, gdyż faworyzują rozwiązania oferowane przez Przystępującego,
przysługuje odrębne odwołanie. Z tego względu Izba oddaliła zgłoszone na rozprawie przez
Odwołującego wnioski dowodowe zmierzające do ustalenia, że po zmianach z 5 stycznia
2017 r. opis przedmiotu zamówienia odpowiada opisowi w innym postępowaniu, w którym
oferta złożona przez Comarch Healtchcare została uznana za najkorzystniejszą.
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp
– orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w
zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. a oraz b rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.)
– obciążając Odwołującego kosztami tego
postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis oraz uzasadnione koszty
Sygn. akt KIO 2719/17
Zamawiającego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika i kosztów dojazdu na posiedzenie w
takim zakresie, w jakim zostały poparte rachunkami złożonymi do zamknięcia rozprawy.
Natomiast
Izba nie uwzględniła wniosku Zamawiającego o zasądzenie od Odwołującego
kosztów dojazdu samochodem osobowym w kwocie wskazanej przez Zamawiającego bez
sprecyzowania, w jaki sposób została wyliczona, a także kosztów powrotnych podróży
koleją, z uwagi na nieprzedstawienie w tym zakresie stosownego biletu lub potwierdzenia
dokonania rezerwa
cji, co stanowi niedopełnienie wynikającego z § 3 pkt 2 lit. a przywołanego
rozporządzenia wymagania formalnego złożenia do zamknięcia rozprawy rachunków
odnośnie wnioskowanych przez stronę postepowania odwoławczego kosztów.
Przewodniczący:
………………………………
1.
Umarza postępowanie odwoławcze w zakresie zarzutu nr 2 oraz zarzutu nr 1
w
części dotyczącej braku opisu w zakresie kluczowych aplikacji medycznych
wyszczególnionych w tabeli na str. 4. odwołania.
2. Oddala
odwołanie.
3.
Kosztami postępowania obciąża odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą
w Rzeszowie i:
3.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy pięćset złotych zero groszy) uiszczoną przez
odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie tytułem wpisu od
odwołania;
3.2.
zasądza od odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie
Sygn. akt KIO 2719/17
na rzecz
zamawiającego Powiatu Starogardzkiego z siedzibą w Starogardzie
Gdańskim kwotę 3750 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt
złotych zero groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu uzasadnionych kosztów strony obejmujących wynagrodzenie
pełnomocnika oraz koszty dojazdu na wyznaczone posiedzenie.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579) na niniejszy wyrok
– w terminie 7 dni od dnia
jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
do
Sądu Okręgowego w Gdańsku.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 2719/17
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający Powiat Starogardzki z siedzibą w Starogardzie Gdańskim prowadzi
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2017 r. poz. 1579) {dalej
również: „ustawa pzp” lub „pzp”} w trybie przetargu
nieograniczonego
postępowanie o udzielenie zamówienia na dostawy pn. Dostawa
i
wdrożenie Zintegrowanego Systemu Informatycznego (ZSI) w Kociewskim Centrum
Zdrowia sp. z
o.o. w Starogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017).
Ogłoszenie o tym zamówieniu 10 listopada 2017 r. zostało opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej nr 2017/S_216 pod poz. 448543.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
27 grudnia 2017 r.
Odwołujący Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie {dalej
również: „Asseco”} wniósł w stosownej formie elektronicznej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie od zmian treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia {dalej
również: „specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”} dokonanych niezgodnie z żądaniem odwołania
poprzedniego odwołania Asseco z 20 listopada 2017 r.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp:
1. A
rt. 186 ust. 2 zd. 2 a także art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 29 ust 1 i 2 – przez dokonanie
modyfikacji SIWZ, w szczególności załącznika nr 8 do SIWZ, niezgodnie z żądaniem
zawartym w Odwołaniu Asseco Poland S.A. z dnia 20 listopada 2017 r.
2. Art. 29 ust. 1 i 2
– przez naruszenie zasad opisu przedmioty zamówienia, polegające na
faktycznej zmianie opisu przedmiotu zamówienia {dalej również: „OPZ”}, co powoduje,
że przedmiot zamówienia staje się niezrozumiały dla potencjalnego wykonawcy.
{ad pkt 1 listy zarzutów}
Odwołujący podał, że Zamawiający 15, 18 i 19 grudnia 2017 r. udzielił odpowiedzi na
pytania potencjalnych
oferentów i dokonał zmian w SIWZ, jednakże nie uwzględnił w pełni
modyfikacji,
o które Asseco wnioskowało w poprzednim odwołaniu.
Odwołujący generalnie zarzucił Zamawiającemu jawne naruszenie art. 186 ust. 2 pzp.
Po pierwsze
{dalej również: „zarzut 1A”}, Odwołujący zarzucił, że Zamawiający nie
podał
szczegółowego
opisu
funkcjonalnego
aktualnie
posiadanego
systemu
InfoMedica/AMMS
– aby szpital w momencie wymiany systemu na nowy otrzymał system,
Sygn. akt KIO 2719/17
który będzie miał co najmniej takie same funkcje, jak system obecnie posiadany (Odwołujący
odesłał do opisu załączonego do poprzedniego odwołania).
Odwo
łujący skonkretyzował, że brakuje opisów w zakresie 7 kluczowych aplikacji
medycznych systemu HIS AMMS: (1) Ruch
chorych (składający się z: Izby przyjęć, Oddziału,
Statystyki, Wykazów i Administratora), (2) Apteka, (3) Apteczka oddziałowa, (4) Symulator
JGP, (5) Przychodnia
– rejestracja, (6) Przychodnia – gabinet lekarski (w tym Statystyka
lecznictwa otwartego), (7) Rozliczenia z NFZ {w tabeli zamieszczonej w odwołaniu wskazano
dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ „poprzez
dodanie podanego powyżej opisu”.
Po drugie
{dalej również: „zarzut 1B”}, Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że ten
zobowiązał się – w odniesieniu do części aplikacji podlegających ewentualnej wymianie, dla
których wprowadził do SIWZ wymagania szczegółowe – wprowadzić wymóg posiadania
przez nowy system co najmniej takich samych funkcji jak system obecnie posiadany.
Odwołujący skonkretyzował, że we wprowadzonym do SIWZ 15 grudnia 2017 r.
z
ałączniku do zmiany SIWZ nr 1 pod tytułem „Opis funkcjonalności wdrożonych modułów
systemu” brakuje następujących funkcjonalności, które posiada aktualny system
InfoMedica/AMMS:
1) w zakresie aplikacji Finanse-
księgowość – możliwości tworzenia z poziomu aplikacji FK
pism według szablonów zdefiniowanych w MS Office lub Open Office bazujących na
informacjach zawartych w księdze głównej oraz rozrachunkach kontrahenta;
2) w zakresie aplikacji Rachunek k
osztów – możliwości zdefiniowania katalogu
wyk
onywanych świadczeń i integracji z aplikacjami medycznymi w zakresie ewidencji
wykonania: na podstawie kla
syfikacji badań laboratoryjnych lub innych zdefiniowanych
przez użytkownika klasyfikacji; analizy kosztów sprzedaży (wytworzenia + zarządu)
w rozbiciu na koszty rodzajowe;
3) w zakresie aplikacji Rejestr s
przedaży – możliwości pracy w kontekście placówki
medycznej Zamawiającego (na wydruku umieszczane powinny być oprócz danych
Zamawiającego także dane placówki medycznej wystawiającej fakturę);
4) w zakresie aplikacji Kasa
– możliwości pracy w kontekście placówki medycznej
Zamawiającego (na wydruku umieszczane powinny być oprócz danych Zamawiającego
także dane placówki medycznej wystawiającej dokument kasowy);
5) w
zakresie aplikacji Gospodarka materiałowa – rozbicia pojedynczych pozycji rozchodu
dla celów rachunku kosztów poprzez zastosowanie mechanizmu tzw. „relewów”
(wydania z magazynu żywności); możliwości wyliczania daty, po której upływie skończy
Sygn. akt KIO 2719/17
się bieżący zapas materiału (na podstawie średniego zużycia za wybrany okres czasu);
możliwości tworzenia wykazów towarów, których zapas wystarczy na dłużej niż zadana
ilość dni; możliwości tworzenia wykazów towarów, których bieżące zużycie ilościowe za
wybrany okres jest większe od średniego zużycia ilościowego za inny porównywalny
okres czasu;
6) w zakresie aplikacji Grafiki
– możliwości przydzielania pracowników do poszczególnych
grup umów na okresy zatrudnienia w danej jednostce zakładu.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ polegającej na
dodaniu powyższych funkcjonalności
Po trzecie, {dalej również: „zarzut 1C”} Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że
zgodnie z uznanym
poprzednim odwołaniem miał on również wprowadzić do SIWZ wymóg,
aby funkcjonalność dopuszczonych do ewentualnej wymiany aplikacji, tak jak w przypadku
nowych modułów, podlegała weryfikacji na prezentacji po złożeniu ofert, zgodnie z
wymaganiami postawionymi w SIWZ.
Odwołujący skonkretyzował, że Zamawiający nie uczynił tego zarówno dla
brakujących aplikacji {czyli wymienionych powyżej w ramach zarzutu 1A}, jak również dla
aplikacji ERP InfoMedica, dla
których wprowadził wymagania szczegółowe: (1) Finanse i
k
sięgowość, (2) Rachunek kosztów, (3) Rejestr sprzedaży, (4) Kasa, (5) Gospodarka
m
ateriałowa (6) Środki trwałe, (7) Wyposażenie, (8) Kadry, (9) Płace, (10) Grafik {w tabeli
zamieszczonej w odwołaniu wskazano dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany treści SIWZ polegającej na
dodaniu „konieczności weryfikacji posiadanych funkcjonalności jak powyżej”.
{ad pkt 2 listy zarzutów}
Odwołujący podał, że we wprowadzonym do SIWZ 15 grudnia 2017 r. wspomnianym
powyżej załączniku do zmiany SIWZ nr 1 Zamawiający umieścił również następująco
sformułowany wymóg:
Przedmiotem zamówienia są wszystkie wymienione moduły istniejące, zgodnie z ich opisem
funkcjonalnym. Ozn
acza to, że w przypadku wykorzystania obecnie zainstalowanych
modułów, Wykonawca będzie odpowiadał za ich poprawną pracę na takich samych
zasadach jak za wszystkie inne moduły.
W przypadku wykorzystania istniejących modułów, Wykonawca będzie odpowiedzialny za ich
prawidłową pracę oraz współpracę z nowymi modułami.
Odwołujący zarzucił, że wprowadzając taki zapis Zamawiający zmienił zakres
Sygn. akt KIO 2719/17
i
przedmiot pierwotnego zamówienia, co na tym etapie postępowania jest niedopuszczalne.
Odwołujący skonkretyzował, że aplikacje InfoMedica/AMMS posiadane i używane
przez s
zpital nie są przedmiotem zamówienia, a jedynie została dopuszczona możliwość ich
wymiany na nowe lub integracja z nimi.
Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia powyżej zacytowanego
postanowienia.
W piśmie z 29 grudnia 2017 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 28 grudnia 2017 r
zamieścił kopię odwołania na swojej stronie internetowej.
2 stycznia 2018 r. wpłynęło do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w stosownej
formie elektronicznej zgłoszenie przez Comarch Healthcare S.A. z siedzibą w Krakowie
przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu i wymogu przekazania jego kopii Stronom postępowania (a więc zgodnie z art. 185
ust. 2 pzp), Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności tego przystąpienia,
co
do którego nie zgłoszono również opozycji.
W odpowiedzi na odwołanie z 5 stycznia 2018 r. Zamawiający oświadczył,. że uznaje
odwo
łanie w odniesieniu do części zarzutu nr 1 {de facto w odniesieniu do zarzutu nr 1A}.
Zamawiający dodał, że 5 stycznia 2018 r. zamieścił na swojej stronie internetowej
zmianę specyfikacji zawierającą opis w zakresie wskazanych w odwołaniu aplikacji
medycznych.
Odnośnie zarzutu nr 1B Zamawiający stwierdził, że stanowi on nadinterpretację przez
Odwołującego skutków uznania poprzedniego odwołania, gdyż żądanie, aby nowy system
posiadał co najmniej wszystkie takie same funkcjonalności, jak system aktualnie istniejący,
nie jest uzasadnione potrzebami Zamawiającego ani użytkownika systemu docelowego
(szpitala). Stąd Zamawiający nie wymaga, aby nowy system posiadał funkcjonalności inne
niż opisane w załączniku nr 8.
Zamawiający nadmienił, że jego zdaniem wprowadzenie takiego wymogu stanowiłoby
ograniczenie konkurencji, gdyż de facto oznaczało pośrednie wskazanie na produkt
dostarczany przez Odwołującego. Wyszczególnione w odwołaniu funkcjonalności w zakresie
sześciu aplikacji mają w ocenie Zamawiającego marginalne znaczenie.
Ponadto Zamawiający ocenił, że powyższe żądanie nie zostało powiązane
ze
sformułowaniem w poprzednim odwołaniu konkretnego zarzutu naruszenia przez
Sygn. akt KIO 2719/17
Zamawiającego przepisu ustawy pzp, a uznany przez Zamawiającego zarzut dotyczył
niepełnego opisu, czyli braku podania funkcjonalności systemu podlegającego wymianie.
W zakresie zarzutu 1C Zamawiający zauważył, że o ile w poprzednim odwołaniu
został sformułowany taki wniosek co do zakresu prezentacji, o tyle nie był on związany
z na
leżycie uzasadnionym zarzutem naruszenia przepisów ustawy pzp.
Zamawiający dodał, że zmianą z 5 stycznia 2018 r. objął zakresem prezentacji
również niektóre z istniejących funkcjonalności, które mają dla niego istotne znaczenie.
W zakresie zarzutu nr 2
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący niewłaściwie
zinterpretował zakwestionowane w odwołaniu postanowienie.
Tym niemniej Zamawiający w ramach zmian dokonanych 5 stycznia 2018 r. dokonał
zmiany tego postanowienia.
Po zapoznaniu się ze stanowiskiem Zamawiającego Odwołujący wycofał zarzut nr 2.
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony
– podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W
toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby
odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Nie zgłoszono również w tym zakresie odmiennych wniosków.
Z uwagi na br
ak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia w całości
postępowania odwoławczego, Izba skierowała sprawę do rozpoznania na rozprawie,
podczas której Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe
stanowiska.
Po przeprowadzeniu
rozprawy z udziałem Stron postępowania odwoławczego,
uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc pod uwagę
oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, a także wyrażone ustnie na rozprawie
i odnotowane w
protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z
art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
o
dwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w
wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący jako wykonawca zainteresowany ubieganiem się w tym
Sygn. akt KIO 2719/17
postępowaniu o przedmiotowe zamówienie, którego opis przedmiotu zamówienia
kwestionuje,
wykazał spełnienie powyższych przesłanek, co nie było też sporne.
Odwołanie w głównej mierze zostało skoncentrowane wokół zarzutu zaniechania
dokonania zmiany treści s.i.w.z. zgodnie z żądaniami poprzednio wniesionego przez
Odwołującego odwołania, którego zarzuty zostały w całości uznane przez Zamawiającego.
Z
tego względu w pierwszej kolejności Izba rozważyła zarzut naruszenia przez
Zamawiającego art. 186 ust. 2 pzp.
Niewątpliwie ze zd. 2 ust. 2 art. 186 pzp wynika, że w przypadku umorzenia przez
Izbę postępowania odwoławczego z uwagi na uwzględnienie przez zamawiającego w całości
zarzutów przedstawionych w odwołaniu, zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia
czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w tym
odwołaniu.
Poza wszelkim sporem jest okoliczność, że na skutek uwzględnienia przez
Zamawiającego w całości zarzutów odwołania Asseco 20 listopada 2017 r. przez
Zamawiającego i wobec braku przystępujących po jego stronie, Izba – działając na
podstawie art. 186 ust. 2 pzp
– postanowieniem umorzyła postępowanie odwoławcze
w sprawie o sygn. akt KIO 2446/17.
Jednakże – wbrew odmiennemu poglądowi Odwołującego – art. 186 ust. 2 pzp
w
żaden sposób nie zabezpiecza wykonawcy przed wykonaniem przez zamawiającego
czynności niezgodnie z żądaniem uznanego poprzednio odwołania utrzymania. W ustawie
pzp art. 186 ust. 2 pzp został skorelowany z art. 189 ust. 2 pkt 5 pzp, co przesądza jedynie
o
tym, że ponowne odwołanie podlega odrzuceniu, jeżeli dotyczy czynności wykonanej przez
zamawiającego zgodnie z żądaniem poprzedniego odwołania, którego zarzuty uznał.
W przeciwnej sytuacji jedynym skutkiem
dokonania przez zamawiającego czynności
niezgodnie z
żądaniem poprzednio uznanego odwołania jest brak podstaw do odrzucenia
kolejnego odwołania od tej nowej czynności.
Istota instytucji uregulowanej
w art. 186 ust. 2 pzp sprowadza się do tego,
że następuje zakończenie postępowania odwoławczego bez rozpoznania przez Izbę
zasadności zarzutów odwołania. Izba formalnie umarza postępowanie odwoławcze wobec
złożonego przez zamawiającego oświadczenia o uwzględnieniu w całości merytorycznych
zarzutów odwołania. Izba nie ma przy tym możliwości badania, czy uwzględnienie zarzutów
odwołania w całości jest niezgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub
zmierza do
obejścia prawa. Uwzględnienie w całości zarzutów przez zamawiającego wiąże
bowiem Izbę niezależnie od treści zarzutów odwołania, których merytoryczna zasadność nie
jest przez Izbę w ogóle badana przy umorzeniu postępowania odwoławczego.
Sygn. akt KIO 2719/17
Stąd w razie wniesienia odwołania wobec powtórzonych przez zamawiającego
czynności niezgodnie z art. 186 ust. 2 pzp, merytoryczne rozpoznanie nowego odwołania nie
może sprowadzać się do stwierdzenia naruszenia tego przepisu. Choć uwzględnienie
odwołania przez zamawiającego winno być czynnością przemyślaną i racjonalną, nie zawsze
tak jest. Stosowanie tego przepisu nie może prowadzić do sankcjonowania żądań
obejmujących czynności sprzeczne z prawem. Z tego względu zamawiający dokonując
czyn
ności wbrew żądaniom zawartym w uwzględnionym odwołaniu, naraża się jedynie na
zarzut naruszenia art. 186 ust. 2 pzp, a
tym samym na merytoryczne rozpoznanie odwołania
wniesionego wobec dokonanych niezgodnie z tym przepise
m czynności. Jeżeli okaże się, że
czynności powtórzone, choć niezgodnie z żądaniami poprzedniego odwołania, są
prawidłowe w świetle materialnych przepisów ustawy pzp, nowe odwołanie zostanie
oddalone jako merytorycznie niezasadne.
Innymi słowy naruszenie w toku postępowania
przez zamawiającego art. 186 ust. 2 pzp nie przesądza o automatycznym uwzględnieniu
kolejnego odwołania, lecz otwiera drogę do merytorycznego rozpoznania przez Izbę
ponownie podniesionych zarzutów. merytorycznym rozpoznaniu.
Możliwość dokonania czynności niezgodnie z żądaniem zawartym w uwzględnionym
odwołaniu wynika z faktu, że zamawiający każdorazowo winien kierować się zasadą
udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy pzp, co
jednoznacznie wynika z art. 7 ust. 3 pzp.
Nie sposób uznać, że zamawiający – dokonując
czynności w wyniku uwzględnienia w całości zarzutów podniesionych w odwołaniu – nie ma
możliwości działania zgodnie z materialnymi przepisami ustawy pzp . Zamawiający powinien
kierować się przepisami prawa oraz działać w oparciu o prawidłowo ustalony stan faktyczny.
Nadrzędną zasadą dotyczącą wszelkich czynności podejmowanych przez zamawiającego
w
toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego powinna być ich zgodność
z przepisami ustawy pzp.
W
ocenie składu orzekającego Izby naruszenie przez zamawiającego art. 186 ust. 2
pzp nie może stanowić samoistnej podstawy do uwzględnienia odwołania. Jest to sui generis
przepis
proceduralny związany z umorzeniem postępowania odwoławczego bez
merytoryczne
go rozpatrzenia zarzutów przez niezależny organ orzekający, a nie przepis
materialny ustawy pzp regulujący stricte sposób właściwy sposób podejmowania czynności
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Jeżeli zatem po takim umorzeniu
postępowania odwoławczego zamawiający dokonuje czynności niezgodnie z żądaniem
uznanego poprzednio odwołania, wykonawca ma prawo odwołania się od tej czynności,
co
musi jednak nadal polegać na wskazaniu, z jakim konkretnie przepisem ustawy pzp jest
ona niezgodna. W takim przypadku dojdzie zatem jedynie do
odłożenia rozstrzygnięcia sporu
na tle merytorycznej zgodności określonej czynności lub jej zaniechania z przepisem ustawy
Sygn. akt KIO 2719/17
pzp do
następnego postępowania odwoławczego, wywołanego odwołaniem wniesionym
od ponownie dokon
anej lub nadal zaniechiwanej czynności przez zamawiającego, pomimo
uznania zarzutów poprzedniego odwołania.
Ponieważ zarzut nr 2, a także – wbrew odmiennej ocenie Odwołującego – również
zarzut nr 1A został uwzględniony przez Zamawiającego, postępowanie odwoławcze w tym
zakresie podlegało umorzeniu.
W pozostałym zakresie Izba stwierdziła, że poza wskazywaniem na naruszenie art.
186 ust. 2 pzp, odwołanie nie zawiera żadnych okoliczności, które mieściłyby się w hipotezie
art. 29 ust. 1 czy 2 pzp.
W szczególności nie wiadomo, na czym miałby polegać
niejednoznaczność czy nieprecyzyjność opisu w zakresie funkcjonalności, których
Zamawiający nie wymaga od docelowego systemu informatycznego. Podobnie nie sposób
z
treści odwołania wyczytać w jaki sposób nieopisywanie funkcjonalności, których
Zamawiający nie zamawia, bo uznaje je za zbędne, miałoby stanowić przejaw opisywania
przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję.
Dodatkowo żądanie, aby system docelowy posiadał co najmniej takie same
funkcjonalności jak system obecnie użytkowany oraz żądanie co do zakresu prezentacji w
ogóle nie zostały skorelowane z zarzutem, który dotyczyłyby naruszenia art. 29 ust. 1 czy 2
pzp., gdyż w odwołaniu żadnych okoliczności faktycznych w tym zakresie nie
zaprezentowano.
Odwołujący na rozprawie bezskutecznie usiłował uczynić przedmiotem rozpoznania w
tej sprawie zmiany specyfikacji, których Zamawiający dokonał po wniesieniu drugiego
odwołania. Tymczasem na te nowe czynności, jeżeli zdaniem Odwołującego naruszają one
art. 29 ust. 2 pzp, gdyż faworyzują rozwiązania oferowane przez Przystępującego,
przysługuje odrębne odwołanie. Z tego względu Izba oddaliła zgłoszone na rozprawie przez
Odwołującego wnioski dowodowe zmierzające do ustalenia, że po zmianach z 5 stycznia
2017 r. opis przedmiotu zamówienia odpowiada opisowi w innym postępowaniu, w którym
oferta złożona przez Comarch Healtchcare została uznana za najkorzystniejszą.
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp
– orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w
zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. a oraz b rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od
odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.)
– obciążając Odwołującego kosztami tego
postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis oraz uzasadnione koszty
Sygn. akt KIO 2719/17
Zamawiającego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika i kosztów dojazdu na posiedzenie w
takim zakresie, w jakim zostały poparte rachunkami złożonymi do zamknięcia rozprawy.
Natomiast
Izba nie uwzględniła wniosku Zamawiającego o zasądzenie od Odwołującego
kosztów dojazdu samochodem osobowym w kwocie wskazanej przez Zamawiającego bez
sprecyzowania, w jaki sposób została wyliczona, a także kosztów powrotnych podróży
koleją, z uwagi na nieprzedstawienie w tym zakresie stosownego biletu lub potwierdzenia
dokonania rezerwa
cji, co stanowi niedopełnienie wynikającego z § 3 pkt 2 lit. a przywołanego
rozporządzenia wymagania formalnego złożenia do zamknięcia rozprawy rachunków
odnośnie wnioskowanych przez stronę postepowania odwoławczego kosztów.
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 2717/17 z dnia 2018-01-29
- Sygn. akt KIO 2674/17 z dnia 2018-01-22
- Sygn. akt KIO 2328/17 z dnia 2018-01-19
- Sygn. akt KIO 2663/17, KIO 2665/17 z dnia 2018-01-16
- Sygn. akt KIO 2718/17 z dnia 2018-01-15
