rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2019-10-18
rok: 2019
data dokumentu: 2019-10-18
rok: 2019
sygnatury akt.:
KIO 1972/19
KIO 1972/19
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16
października 2019r. w Warszawie odwołania
wniesionego
w dniu 04 października 2019 roku przez Wykonawcę Eneria Sp. z o.o.
(Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki) w postępowaniu
prowadzonym przez
Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa 8,
02-147 Warszawa)
października 2019r. w Warszawie odwołania
wniesionego
w dniu 04 października 2019 roku przez Wykonawcę Eneria Sp. z o.o.
(Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki) w postępowaniu
prowadzonym przez
Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa 8,
02-147 Warszawa)
orzeka:
1.
uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu unieważnienie czynności
unieważnienia postępowania w części nr 2 i nakazuje ponowne dokonanie badania i
oceny oferty Odwołującego w tej części
2.
kosztami postępowania obciąża Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi
Powietrznej (
ul. Wieżowa 8, 02-147 Warszawa) i
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego
Eneria Sp. z o.o. (Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki)
tytułem wpisu od odwołania,
2.2
zasądza od Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa
8, 02-147 Warszawa)
na rzecz Odwołującego Eneria Sp. z o.o. (Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki) kwotę 18600 zł 00 gr (słownie:
osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz.1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………..
Sygn. akt: KIO 1972/19
UZASADNIENIE
Zamawiający Polska Agencja Żeglugi Powietrznej prowadzi postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego pod nazwą „Zakup przewoźnych agregatów prądotwórczych”.
Ogłoszenie o zamówieniu ukazało się 18 lipca 2019 roku w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej pod numerem 2019/S 137-336898.
Odwołujący – Wykonawca Eneria sp. z o.o. wniósł odwołanie w części 2 postępowania od
czynność odrzucenia oferty Odwołującego oraz czynności unieważnienia Postępowania w tej
części.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art.
96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie, art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art.
129 Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a § 2a Ordynacji podatkowej oraz art. 48 § 3
Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez odrzucenie oferty
Odwołującego, mimo, że nie jest ona nieważna na podstawie przepisów przytoczonych przez
Zamawiającego; - § 14 ust. 4 zd. 1 w zw. z ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia
26.07.2016r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od
wykonawcy w postępowaniu o udzieleniu zamówienia poprzez niezastosowanie tego
przepisu; -
§ 5 ust. 2 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2017 roku
w sprawie użycia środków komunikacji elektronicznej w postępowaniu o udzielenie
zamówienia publicznego oraz udostępniania i przechowywania dokumentów elektronicznych
poprzez niezastosowanie tego przepisu; - art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp poprzez
unieważnienie Postępowania w części 2 mimo tego, iż Odwołujący złożył ofertę
niepodlegającą odrzuceniu.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: unieważnienia
czynności unieważnienia Postępowania w części 2, unieważnienia czynności odrzucenia
oferty Odwołującego dla części 2 Postępowania, dokonania ponownego badania i oceny
oferty Odwołującego dla części 2.
26 września 2019 roku Odwołujący otrzymał informację o odrzuceniu jego oferty w części 2
Postępowania oraz o unieważnieniu Postępowania.
W treści pisma Zamawiającego nie został przytoczony przepis stanowiący podstawę
unieważnienia Postępowania, ani uzasadnienie faktyczne.
Jak wynika z pisma, podstawą faktyczną odrzucenia oferty Odwołującego było
nieprawid
łowe, w ocenie Zamawiającego, elektroniczne poświadczenie przez notariusza
zgodności elektronicznej kopii z okazanym dokumentem.
Zamawiający wezwał Odwołującego do uzupełnienia dokumentu pełnomocnictwa.
Pełnomocnictwo zgodnie z treścią wezwania, należało złożyć w oryginale w postaci
dokumentu elektronicznego podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub
elektronicznego poświadczenia zgodności odpisu lub kopii z okazanym dokumentem
opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza.
Odwołujący, działając na wezwanie ze strony Zamawiającego złożył elektroniczną kopię
pełnomocnictwa dla pana N. poświadczoną elektronicznym podpisem notariusza – D. K. .
Zamawiający odrzucił ofertę Odwołującego jako podstawę prawną wskazując art. 89 ust. 1
pkt 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. Zaś w uzasadnieniu faktycznym wskazał, że „W
poświadczeniu dokonanym przez notariusza, na dokumencie będącym kopią zawierającym
podpis elektroniczny nie zostało wskazane, co zostało poświadczone, a jedynie
zamieszczono stwierdzenie: „Poświadczam”. Zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy Prawo o
notariacie notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym
dokumentem. Zgodnie z obowiązującą doktryną istnieje wymóg posługiwania się jednolitą
klauzulą „zgodność z okazanym dokumentem” (…). Z powyższego wynika, że Zamawiający
zakwestionował prawidłowość złożonego przez Odwołującego dokumentu, pozostając w
przekonaniu, że dla skuteczności elektronicznego poświadczenia elektronicznej kopii
dokum
entu konieczne jest użycie przez poświadczającego frazy „poświadczam za zgodność
z okazanym dokumentem”, podczas gdy przedłożony Zamawiającemu dokument
elektroniczny zawiera oprócz podpisu elektronicznego notariusza frazę „poświadczam”. Dalej
w treści pisma „Zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej dla części nr 1 oraz
unieważnieniu postępowania dla części nr 2 Zamawiający przywołał okoliczności faktyczne,
które w ocenie Odwołującego stanowiły podstawę do odrzucenia jego oferty, tj. art. 89 ust. 1
pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie, art. 76a Kodeksu
postępowania administracyjnego, art. 129 Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a 2
Ordynacji podatkowej oraz art. 48 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi.
W argumentacji podniesionej w odwołaniu Odwołujący podkreślił, że obowiązkiem
Zamawiającego było wskazanie konkretnego przepisu prawa przewidującego sankcję
nieważności z uwagi na okoliczności faktyczne wskazane przez Zamawiającego jako
podstawa odrzu
cenia oferty Odwołującego. Odwołujący wskazał, że przepis art. 96 pkt 2
Prawa o notariacie stanowi jedynie, iż notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub
kopii z okazanym dokumentem, a zatem przepis ten nie może stanowić podstawy odrzucenia
oferty O
dwołującego, ponieważ nie zawiera on w sobie sankcji nieważności, a poza tym,
stanowi jedynie opis kompetencji notariusza. Dalej Odwołujący zauważył, że wskazany przez
Zamawiającego art. 76a Kpa jest przepisem należącym do sfery postępowania
administracyjn
ego, a postępowanie prowadzone przez Zamawiającego ma charakter
cywilnoprawny. Niezależnie od tego, przepis art. 76a § 2a Kpa stanowi, że: „Jeżeli odpis
dokumentu został sporządzony w formie dokumentu elektronicznego, poświadczenie jego
zgodności z oryginałem, o którym mowa w § 2, dokonuje się przy użyciu kwalifikowanego
podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego.” Zatem przepis ten
nie zawiera sankcji nieważności, a poza tym w celu poświadczenia elektronicznego odpisu
dokumentu wyma
ga jedynie złożenia pod nim kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
Podobnie w zakresie art. 129 § 21 Kodeksu postępowania cywilnego Odwołujący wskazał,
że przepis ten odnosi się do pełnomocników będących adwokatami, radcami prawnymi lub
rzecznikami pate
ntowymi i występującymi w postępowaniu cywilnym, a ponadto przepis nie
zawiera sankcji nieważności. Zdaniem Odwołującego, wnioski wynikające z przepisu stoją w
ewidentnej sprzeczności z wnioskami zaprezentowanymi przez Zamawiającego -
poświadczenie elektroniczne w sytuacji unormowanej tym przepisem, dokonywane jest
automatycznie z chwilą wprowadzenia dokumentu do systemu teleinformatycznego i nie jest
wymagane opatrywanie tej czynności żadnym dodatkowym oświadczeniem. Unormowanie to
jest zresztą zbieżne z pozostałymi regulacjami dotyczącymi poświadczania odpisów
elektronicznych, które dla skuteczności poświadczenia wymagają jedynie opatrzenia kopii
dokumentu elektronicznego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, bez konieczności
formułowania żadnych dodatkowych oświadczeń.
Odwołujący wskazał także, że przywołany przez Zamawiającego przepis 194a § 2a
Ordynacji podatkowej należy do sfery postępowania podatkowego, a postępowanie
prowadzone przez Zamawiającego ma charakter cywilnoprawny. Poza tym, przepis ten nie
zawiera sankcji nieważności, a dodatkowo w celu poświadczenia elektronicznego odpisu
dokumentu wymaga jedynie złożenia pod nim kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
Dalej Odwołujący zauważył, że przytoczony przez Zamawiającego przepis art. 48 § 3 Prawa
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odnosi się do papierowego odpisu
dokumentu, a zatem nie ma zastosowania do okoliczności występujących w przedmiotowym
Postępowaniu. Do elektronicznego odpisu dokumentu odnosi się art. 48 § 3a, który zawiera
tożsamą regulację z tą występującą w Kpa bądź ordynacji podatkowej. Zatem nie zawiera
sankcji nieważności i wymaga jedynie złożenia kwalifikowanego podpisu elektronicznego w
celu poświadczenia dokumentu za zgodność z oryginałem.
W konsekwencji Odwołujący stwierdził, że Zamawiający nie wskazał żadnego przepisu, który
w związku z art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp mógłby stanowić podstawę do odrzucenia oferty
Odwołującego.
W opozycji do stanowiska Zamawiającego Odwołujący wskazał na przepis §14 ust. 4
Rozpor
ządzenia w sprawie rodzaju dokumentów, który wprost odnosi się do postępowania o
ud
zielenie zamówienia publicznego. Odwołujący wywnioskował, że nie może być
wątpliwości, iż wystarczy jedynie użycie kwalifikowanego podpisu elektronicznego, aby
poświadczenie za zgodność z oryginałem stało się skuteczne. Przepis nie wymaga składania
żadnych dodatkowych oświadczeń. Kolejnym przepisem jest §5 ust. 2 Rozporządzenia w
sprawie użycia środków komunikacji elektronicznej. Zgodnie z jego treścią, w przypadku
przekazywa
nia przez wykonawcę elektronicznej kopii dokumentu lub oświadczenia,
opatrzenie jej kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez wykonawcę albo odpowiednio
przez podmiot, na którego zdolnościach lub sytuacji polega wykonawca na zasadach
określonych w art. 22a ustawy, albo przez podwykonawcę jest równoznaczne z
poświadczeniem elektronicznej kopii dokumentu lub oświadczenia za zgodność z
oryginałem. Dwa powyższe przepisy rozporządzeń wykonawczych do ustawy Prawo
zamówień publicznych stanowią najbliższe regulacje w stosunku do okoliczności
stanowiących podstawę odwołania.
Odwołujący podniósł, że poglądy doktryny nie mogą stanowić podstawy do odrzucenia oferty
wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, zwłaszcza takie poglądy,
które odnoszą się do „papierowej” kopii dokumentu, a nie jego wersji elektronicznej.
Odwołujący powołał się na „Stanowisko Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji w
zakresie uznania za ważną oferty stworzonej i złożonej w postaci skanu papierowego
formularza
oferty
do pliku podpisanego następnie kwalifikowanym podpisem
elektronicznym”. Zgodnie z tą opinią: „Podobnie, zgodnie z ww. zasadą, w przypadku
dokumentów pochodzących od podmiotów trzecich (nie będących oświadczeniem woli
składającego je wykonawcy), jeżeli nie określono wprost w jakim celu dokument jest
podpisywany w jego treści, to celem tym, jako domyślnym, jest poświadczenie dokumentu za
zgodność z oryginałem na mocy §5 ust. 2 rozporządzenia. W takim przypadku dokument jest
zatem domyślnie składany w poświadczonej kopii. Należy zatem przyjąć założenie, że
składając podpis elektroniczny (w szczególności kwalifikowany podpis elektroniczny)
składający działa racjonalnie, tzn. podpisując dokumenty własne realizuje uprawnienia
wynikające z udzielonych mu pełnomocnictw (tworząc oryginały), natomiast podpisując
dokumenty cudze potwierdza co najwyżej ich autentyczność (zgodność z oryginałem).”
W konsekwencji nieprawidłowego odrzucenia oferty Odwołującego, Odwołujący uznał, że nie
jest prawidłowa także czynność unieważnienia Postępowania, albowiem w Postępowaniu
nadal istnieje ważna, niepodlegająca odrzuceniu oferta Odwołującego.
Izba ustaliła i zważyła co następuje:
Izba ustaliła, że w treści zawiadomienia o wyborze oferty najkorzystniejszej Zamawiający
wskazał, że: „(…) W odpowiedzi na wezwanie Wykonawca złożył kopię pełnomocnictwa
udzielonego Panu L. N.
przez członków zarządu, jednakże uzupełniony dokument nie
stanowi elektronicznego poświadczenia zgodności odpisu lub kopii z okazanym dokumentem
op
atrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza. W poświadczeniu
dokonanym przez notariusza, na dokumencie będącym kopią, zawierającym podpis
elektroniczny nie zostało wskazane, co zostało poświadczone, a jedynie zamieszczono
stwierdzeni
e: „Poświadczam.” Zgodnie z art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie notariusz
poświadcza zgodność odpisu, wyciągu, kopii z okazanym dokumentem. Zgodnie z
obowiązująca doktryną istnieje wymóg posługiwania się jednolitą klauzulą „zgodność z
okazanym dokument
em”. Wymóg ten wynika z art. 76a KPA, art. 129 KPC, art. 194a 2
OrdPU i art. 48§3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi gdzie znajduje się
odesłanie do poświadczeń notarialnych. Ustawy te wskazują, że zamiast oryginału
dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została
potwierdzona przez notariusza. Z uwagi na brzmienie tych norm precyzujących sposób
stwierdzenia zgodności przez notariusza właściwe jest posługiwanie się sformułowaniem
zawartym w prawie o no
tariacie tj. „zgodność z okazanym dokumentem”. Przemawia za tym
przede wszystkim jednolitość tego rodzaju czynności notarialnych. Nie można zatem uznać
przedłożonego dokumentu za prawidłowo sporządzoną kopię potwierdzoną za zgodność z
oryginałem.”
Treść uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego sprowadza się zatem do wskazania
przez Zamawiającego okoliczności, że Odwołujący przedłożył dokument pełnomocnictwa, w
którym zamieszczono jedynie stwierdzenie „Poświadczam”, zamiast zastosowania przez
dokonującego poświadczenia notariusza dłuższej klauzuli, uznawanej przez Zamawiającego
za prawidłową. Zamawiający wskazał na wymóg posługiwania się jednolitą klauzulą
„zgodność z okazanym dokumentem”, który wynikać ma z poglądów doktryny. Zwrócił także
uwagę, że wymóg ten wynika z art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 129
Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a 2 Ordynacji podatkowej i art. 48 § 3 Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Trafnie wskazał Odwołujący, że art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie stanowi jedynie, że
notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem.
Już sam fakt, że Zamawiający powołał się na ten właśnie artykuł oznacza, że dla
Zamawiającego oczywiste jest, że zamiarem notariusza było (co uczynił) poświadczenie
zgodności odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, nie zaś dokonanie innych
czynności (o jakich wspomniał w treści odpowiedzi na odwołanie), takich jak: poświadczenie
pozostawania osoby przy życiu lub określonym miejscu, daty okazania dokumentu, czy
własnoręczności podpisu.
Tym samym, nie można w żaden sposób wykluczyć, że notariusz dokonał poświadczenia
odpisu, a na fakt dokonania takiego poświadczenia wskazuje także treść pisma
Zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego.
Najistotniejszą kwestią natomiast jest, że Zamawiający nie zakwestionował skutecznie samej
okoliczności poświadczenia dokumentu przez notariusza. Okoliczność, że Zamawiający ma
wątpliwość, czy poświadczony został oryginał dokumentu, Zamawiający wyjawił klarownie
dopiero podczas rozprawy, uniemożliwiając całkowicie Odwołującemu możliwość
ustosunkowania się do tej kwestii. Kwestii tej Zamawiający wcześniej nie wyjaśnił z
Odwołującym, nie zwrócił się także o jej wyjaśnienie do notariusza, który takiego
poświadczenia dokonał.
Ponadto podnieść należy, że art. 96 ust. 2 ustawy Prawo o notariacie nie może stanowić
podstawy odrzucenia oferty Odwołującego, ponieważ nie zawiera on w sobie sankcji
nieważności. Stanowi jedynie opis kompetencji notariusza. Podstawą dla odrzucenia oferty
Odwołującego nie są także pozostałe wskazane przez Zamawiającego w uzasadnieniu
przepisy ustaw
innych niż Prawo zamówień publicznych. Wskazane przepisy prawa także
nie wskazują, jak twierdzi Zamawiający w treści pisma o odrzuceniu oferty Odwołującego, jak
winna brzmieć formuła poświadczenia odpisu przez notariusza.
Należy mieć na uwadze, że z ustawy Prawo o notariacie nie wynika, jaką konkretnie formułą
posługuje się notariusz, dokonując poświadczenia dokumentu. Zamawiający wskazał jedynie
na stanowisko doktryny w tym zakresie. Izba podziela stanowisko, że poglądy doktryny w
żadnym razie nie mogą być podstawą do odrzucenia oferty.
Zamawiający nie zakwestionował czynności notariusza w postaci poświadczenia dokumentu,
odpisu. Natom
iast tego, jaki dokument został poświadczony, nie uczynił przedmiotem swoich
rozważań w treści pisma skierowanego do Odwołującego. Tym bardziej, nie mógł odnieść
się do tego ani Odwołujący, ani też Izba. Izba nie jest władna dokonać rozstrzygnięcia w tym
z
akresie, bowiem takie ustalenia nie były przedmiotem czynności Zamawiającego, a tym
samym
nie mogły stać się przedmiotem odwołania.
W świetle powyższego, zasadnym zdaniem Izby jest ponowne zbadanie dokumentów przez
Zamawiającego i wyjaśnienie wszelkich wątpliwości.
Rację ma Zamawiający, że Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie
przepisów, które miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie
zamówienia.
Jednakże z art. 192 ust. 7 ustawy Prawo zamówień publicznych wynika także, że Izba nie
może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Okoliczności, które
Zamawiający przedstawiał w trakcie rozprawy, dotyczące pełnomocnictwa, sposobu
rozumienia przez Zamawiającego nieważności pełnomocnictwa, nie zostały przez
Zamawiającego wyartykułowane w treści uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego.
Tym samym nie mogły stać się podstawą odwołania. Odwołujący nie miał możliwości
zapoznać się z argumentacją Zamawiającego i co za tym idzie przygotować własnego
sta
nowiska. Izba może wydać wyrok po wysłuchaniu także drugiej strony postępowania,
zgodnie z zasadą audiatur et altera pars. Strona nie może być „zaskakiwana” nowymi
podstawami odrzucenia w trakcie rozprawy. Co więcej, wbrew twierdzeniu Zamawiającego,
Wykona
wca nie powinien domyślać się, jakie były podstawy do odrzucenia oferty.
Tymczasem w trakcie rozprawy Zamawiający wskazał, że „Uzasadnienie odrzucenia oferty
należy czytać łącznie z wezwaniem do uzupełnienia dokumentów”. W ocenie Izby, przyczyny
odrzucenia
powinny zostać jednoznacznie wyrażone w treści informacji o odrzuceniu oferty.
Wykonawca nie jest zobowiązany czytać kilku dokumentów łącznie, aby domyśleć się
podstawy odrzucenia jego oferty. W trakcie rozprawy
Zamawiający wskazał, że: „informacja
o niep
rawidłowym pełnomocnictwie znalazła się także w zawiadomieniu o wyborze oferty –
jest to zdanie drugie uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego”. Należy wskazać, że
zdanie, na które wskazuje Zamawiający, dotyczy pełnomocnictwa dołączonego do oferty i w
żaden sposób nie można mówić, że miało ono wyjaśnić Odwołującemu, z jakiego powodu
jego oferta została odrzucona. Ponownie należy podkreślić że wszelkie przesłanki i
okoliczności powinny zostać wyjaśnione przez Zamawiającego, nie może on pozostawiać
sytuac
ji, w której to wykonawca ma domyślać się powodów odrzucenia jego oferty.
Zamawiający w trakcie rozprawy przedstawił sprzeczne twierdzenia: Zamawiający stwierdził,
że nie wie, co zostało poświadczone, a następnie oświadczył, że z całą pewnością nie został
poświadczony oryginał pełnomocnictwa. Sprzeczność w stanowisku Zamawiającego osłabia
pewność jego twierdzenia. Z powyższego wynika, że: po pierwsze, Zamawiający nie ma
pewności, że to nie oryginał został poświadczony, ponieważ dałby temu wyraz w treści
i
nformacji o odrzuceniu oferty Odwołującego. Po drugie, Zamawiający w trakcie rozprawy
przedstawia sprzeczne twierdzenia, które jak wskazano powyżej potwierdzają, że
Zamawiający nie zbadał, nie wyjaśnił wszystkich okoliczności. Zatem uzasadnione jest
ponowi
enie czynności badania i oceny oferty przez Zamawiającego.
Zasadny jest zarzut
, że Zamawiający w żaden sposób nie wykazał i nie uzasadnił w piśmie
„Zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej dla części nr 1 oraz unieważnieniu
postępowania dla części nr 2”, jakie przepisy prawa nakazują uznać ofertę Odwołującego za
nieważną. Skoro brak jest przepisu, nie istnieje podstawa dla odrzucenia oferty
Odwołującego z powodu nieważności. W tym miejscu także należy podkreślić, że taka
sytuacja powoduje, że Odwołujący nie ma możliwości odniesienia się do stanowiska
Zamawiającego oraz podniesienia zarzutów w tym zakresie.
Dodatkowo należy zauważyć, że Zamawiający – jak trafnie zauważył Odwołujący – nie
wskazał także podstaw unieważnienia postępowania w części 2. Ponownie należy
zauważyć, że Wykonawca nie ma obowiązku domyślać się, jakie przyczyny spowodowały
podjęcie przez Zamawiającego takiego rozstrzygnięcia. Okoliczność unieważnienia
postępowania w części 2 wynika jedynie z tytułu pisma.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem
postanowień rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),
w tym w szczególności § 5 ust. 2 pkt 1).
Przewodniczący:
………………………………
1.
uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu unieważnienie czynności
unieważnienia postępowania w części nr 2 i nakazuje ponowne dokonanie badania i
oceny oferty Odwołującego w tej części
2.
kosztami postępowania obciąża Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi
Powietrznej (
ul. Wieżowa 8, 02-147 Warszawa) i
2.1.
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego
Eneria Sp. z o.o. (Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki)
tytułem wpisu od odwołania,
2.2
zasądza od Zamawiającego Polska Agencja Żeglugi Powietrznej (ul. Wieżowa
8, 02-147 Warszawa)
na rzecz Odwołującego Eneria Sp. z o.o. (Izabelin-
Dziekanówek, ul. Modlińska 11, 05-092 Łomianki) kwotę 18600 zł 00 gr (słownie:
osiemnaście tysięcy sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania oraz wynagrodzenia
pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -
Prawo zamówień
publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz.1843) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ………………………..
Sygn. akt: KIO 1972/19
UZASADNIENIE
Zamawiający Polska Agencja Żeglugi Powietrznej prowadzi postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego pod nazwą „Zakup przewoźnych agregatów prądotwórczych”.
Ogłoszenie o zamówieniu ukazało się 18 lipca 2019 roku w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej pod numerem 2019/S 137-336898.
Odwołujący – Wykonawca Eneria sp. z o.o. wniósł odwołanie w części 2 postępowania od
czynność odrzucenia oferty Odwołującego oraz czynności unieważnienia Postępowania w tej
części.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art.
96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie, art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art.
129 Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a § 2a Ordynacji podatkowej oraz art. 48 § 3
Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez odrzucenie oferty
Odwołującego, mimo, że nie jest ona nieważna na podstawie przepisów przytoczonych przez
Zamawiającego; - § 14 ust. 4 zd. 1 w zw. z ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia
26.07.2016r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od
wykonawcy w postępowaniu o udzieleniu zamówienia poprzez niezastosowanie tego
przepisu; -
§ 5 ust. 2 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2017 roku
w sprawie użycia środków komunikacji elektronicznej w postępowaniu o udzielenie
zamówienia publicznego oraz udostępniania i przechowywania dokumentów elektronicznych
poprzez niezastosowanie tego przepisu; - art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy Pzp poprzez
unieważnienie Postępowania w części 2 mimo tego, iż Odwołujący złożył ofertę
niepodlegającą odrzuceniu.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: unieważnienia
czynności unieważnienia Postępowania w części 2, unieważnienia czynności odrzucenia
oferty Odwołującego dla części 2 Postępowania, dokonania ponownego badania i oceny
oferty Odwołującego dla części 2.
26 września 2019 roku Odwołujący otrzymał informację o odrzuceniu jego oferty w części 2
Postępowania oraz o unieważnieniu Postępowania.
W treści pisma Zamawiającego nie został przytoczony przepis stanowiący podstawę
unieważnienia Postępowania, ani uzasadnienie faktyczne.
Jak wynika z pisma, podstawą faktyczną odrzucenia oferty Odwołującego było
nieprawid
łowe, w ocenie Zamawiającego, elektroniczne poświadczenie przez notariusza
zgodności elektronicznej kopii z okazanym dokumentem.
Zamawiający wezwał Odwołującego do uzupełnienia dokumentu pełnomocnictwa.
Pełnomocnictwo zgodnie z treścią wezwania, należało złożyć w oryginale w postaci
dokumentu elektronicznego podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub
elektronicznego poświadczenia zgodności odpisu lub kopii z okazanym dokumentem
opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza.
Odwołujący, działając na wezwanie ze strony Zamawiającego złożył elektroniczną kopię
pełnomocnictwa dla pana N. poświadczoną elektronicznym podpisem notariusza – D. K. .
Zamawiający odrzucił ofertę Odwołującego jako podstawę prawną wskazując art. 89 ust. 1
pkt 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. Zaś w uzasadnieniu faktycznym wskazał, że „W
poświadczeniu dokonanym przez notariusza, na dokumencie będącym kopią zawierającym
podpis elektroniczny nie zostało wskazane, co zostało poświadczone, a jedynie
zamieszczono stwierdzenie: „Poświadczam”. Zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy Prawo o
notariacie notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym
dokumentem. Zgodnie z obowiązującą doktryną istnieje wymóg posługiwania się jednolitą
klauzulą „zgodność z okazanym dokumentem” (…). Z powyższego wynika, że Zamawiający
zakwestionował prawidłowość złożonego przez Odwołującego dokumentu, pozostając w
przekonaniu, że dla skuteczności elektronicznego poświadczenia elektronicznej kopii
dokum
entu konieczne jest użycie przez poświadczającego frazy „poświadczam za zgodność
z okazanym dokumentem”, podczas gdy przedłożony Zamawiającemu dokument
elektroniczny zawiera oprócz podpisu elektronicznego notariusza frazę „poświadczam”. Dalej
w treści pisma „Zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej dla części nr 1 oraz
unieważnieniu postępowania dla części nr 2 Zamawiający przywołał okoliczności faktyczne,
które w ocenie Odwołującego stanowiły podstawę do odrzucenia jego oferty, tj. art. 89 ust. 1
pkt 8 ustawy Pzp w zw. z art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie, art. 76a Kodeksu
postępowania administracyjnego, art. 129 Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a 2
Ordynacji podatkowej oraz art. 48 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi.
W argumentacji podniesionej w odwołaniu Odwołujący podkreślił, że obowiązkiem
Zamawiającego było wskazanie konkretnego przepisu prawa przewidującego sankcję
nieważności z uwagi na okoliczności faktyczne wskazane przez Zamawiającego jako
podstawa odrzu
cenia oferty Odwołującego. Odwołujący wskazał, że przepis art. 96 pkt 2
Prawa o notariacie stanowi jedynie, iż notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub
kopii z okazanym dokumentem, a zatem przepis ten nie może stanowić podstawy odrzucenia
oferty O
dwołującego, ponieważ nie zawiera on w sobie sankcji nieważności, a poza tym,
stanowi jedynie opis kompetencji notariusza. Dalej Odwołujący zauważył, że wskazany przez
Zamawiającego art. 76a Kpa jest przepisem należącym do sfery postępowania
administracyjn
ego, a postępowanie prowadzone przez Zamawiającego ma charakter
cywilnoprawny. Niezależnie od tego, przepis art. 76a § 2a Kpa stanowi, że: „Jeżeli odpis
dokumentu został sporządzony w formie dokumentu elektronicznego, poświadczenie jego
zgodności z oryginałem, o którym mowa w § 2, dokonuje się przy użyciu kwalifikowanego
podpisu elektronicznego, podpisu zaufanego albo podpisu osobistego.” Zatem przepis ten
nie zawiera sankcji nieważności, a poza tym w celu poświadczenia elektronicznego odpisu
dokumentu wyma
ga jedynie złożenia pod nim kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
Podobnie w zakresie art. 129 § 21 Kodeksu postępowania cywilnego Odwołujący wskazał,
że przepis ten odnosi się do pełnomocników będących adwokatami, radcami prawnymi lub
rzecznikami pate
ntowymi i występującymi w postępowaniu cywilnym, a ponadto przepis nie
zawiera sankcji nieważności. Zdaniem Odwołującego, wnioski wynikające z przepisu stoją w
ewidentnej sprzeczności z wnioskami zaprezentowanymi przez Zamawiającego -
poświadczenie elektroniczne w sytuacji unormowanej tym przepisem, dokonywane jest
automatycznie z chwilą wprowadzenia dokumentu do systemu teleinformatycznego i nie jest
wymagane opatrywanie tej czynności żadnym dodatkowym oświadczeniem. Unormowanie to
jest zresztą zbieżne z pozostałymi regulacjami dotyczącymi poświadczania odpisów
elektronicznych, które dla skuteczności poświadczenia wymagają jedynie opatrzenia kopii
dokumentu elektronicznego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, bez konieczności
formułowania żadnych dodatkowych oświadczeń.
Odwołujący wskazał także, że przywołany przez Zamawiającego przepis 194a § 2a
Ordynacji podatkowej należy do sfery postępowania podatkowego, a postępowanie
prowadzone przez Zamawiającego ma charakter cywilnoprawny. Poza tym, przepis ten nie
zawiera sankcji nieważności, a dodatkowo w celu poświadczenia elektronicznego odpisu
dokumentu wymaga jedynie złożenia pod nim kwalifikowanego podpisu elektronicznego.
Dalej Odwołujący zauważył, że przytoczony przez Zamawiającego przepis art. 48 § 3 Prawa
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odnosi się do papierowego odpisu
dokumentu, a zatem nie ma zastosowania do okoliczności występujących w przedmiotowym
Postępowaniu. Do elektronicznego odpisu dokumentu odnosi się art. 48 § 3a, który zawiera
tożsamą regulację z tą występującą w Kpa bądź ordynacji podatkowej. Zatem nie zawiera
sankcji nieważności i wymaga jedynie złożenia kwalifikowanego podpisu elektronicznego w
celu poświadczenia dokumentu za zgodność z oryginałem.
W konsekwencji Odwołujący stwierdził, że Zamawiający nie wskazał żadnego przepisu, który
w związku z art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy Pzp mógłby stanowić podstawę do odrzucenia oferty
Odwołującego.
W opozycji do stanowiska Zamawiającego Odwołujący wskazał na przepis §14 ust. 4
Rozpor
ządzenia w sprawie rodzaju dokumentów, który wprost odnosi się do postępowania o
ud
zielenie zamówienia publicznego. Odwołujący wywnioskował, że nie może być
wątpliwości, iż wystarczy jedynie użycie kwalifikowanego podpisu elektronicznego, aby
poświadczenie za zgodność z oryginałem stało się skuteczne. Przepis nie wymaga składania
żadnych dodatkowych oświadczeń. Kolejnym przepisem jest §5 ust. 2 Rozporządzenia w
sprawie użycia środków komunikacji elektronicznej. Zgodnie z jego treścią, w przypadku
przekazywa
nia przez wykonawcę elektronicznej kopii dokumentu lub oświadczenia,
opatrzenie jej kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez wykonawcę albo odpowiednio
przez podmiot, na którego zdolnościach lub sytuacji polega wykonawca na zasadach
określonych w art. 22a ustawy, albo przez podwykonawcę jest równoznaczne z
poświadczeniem elektronicznej kopii dokumentu lub oświadczenia za zgodność z
oryginałem. Dwa powyższe przepisy rozporządzeń wykonawczych do ustawy Prawo
zamówień publicznych stanowią najbliższe regulacje w stosunku do okoliczności
stanowiących podstawę odwołania.
Odwołujący podniósł, że poglądy doktryny nie mogą stanowić podstawy do odrzucenia oferty
wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, zwłaszcza takie poglądy,
które odnoszą się do „papierowej” kopii dokumentu, a nie jego wersji elektronicznej.
Odwołujący powołał się na „Stanowisko Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji w
zakresie uznania za ważną oferty stworzonej i złożonej w postaci skanu papierowego
formularza
oferty
do pliku podpisanego następnie kwalifikowanym podpisem
elektronicznym”. Zgodnie z tą opinią: „Podobnie, zgodnie z ww. zasadą, w przypadku
dokumentów pochodzących od podmiotów trzecich (nie będących oświadczeniem woli
składającego je wykonawcy), jeżeli nie określono wprost w jakim celu dokument jest
podpisywany w jego treści, to celem tym, jako domyślnym, jest poświadczenie dokumentu za
zgodność z oryginałem na mocy §5 ust. 2 rozporządzenia. W takim przypadku dokument jest
zatem domyślnie składany w poświadczonej kopii. Należy zatem przyjąć założenie, że
składając podpis elektroniczny (w szczególności kwalifikowany podpis elektroniczny)
składający działa racjonalnie, tzn. podpisując dokumenty własne realizuje uprawnienia
wynikające z udzielonych mu pełnomocnictw (tworząc oryginały), natomiast podpisując
dokumenty cudze potwierdza co najwyżej ich autentyczność (zgodność z oryginałem).”
W konsekwencji nieprawidłowego odrzucenia oferty Odwołującego, Odwołujący uznał, że nie
jest prawidłowa także czynność unieważnienia Postępowania, albowiem w Postępowaniu
nadal istnieje ważna, niepodlegająca odrzuceniu oferta Odwołującego.
Izba ustaliła i zważyła co następuje:
Izba ustaliła, że w treści zawiadomienia o wyborze oferty najkorzystniejszej Zamawiający
wskazał, że: „(…) W odpowiedzi na wezwanie Wykonawca złożył kopię pełnomocnictwa
udzielonego Panu L. N.
przez członków zarządu, jednakże uzupełniony dokument nie
stanowi elektronicznego poświadczenia zgodności odpisu lub kopii z okazanym dokumentem
op
atrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym przez notariusza. W poświadczeniu
dokonanym przez notariusza, na dokumencie będącym kopią, zawierającym podpis
elektroniczny nie zostało wskazane, co zostało poświadczone, a jedynie zamieszczono
stwierdzeni
e: „Poświadczam.” Zgodnie z art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie notariusz
poświadcza zgodność odpisu, wyciągu, kopii z okazanym dokumentem. Zgodnie z
obowiązująca doktryną istnieje wymóg posługiwania się jednolitą klauzulą „zgodność z
okazanym dokument
em”. Wymóg ten wynika z art. 76a KPA, art. 129 KPC, art. 194a 2
OrdPU i art. 48§3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi gdzie znajduje się
odesłanie do poświadczeń notarialnych. Ustawy te wskazują, że zamiast oryginału
dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została
potwierdzona przez notariusza. Z uwagi na brzmienie tych norm precyzujących sposób
stwierdzenia zgodności przez notariusza właściwe jest posługiwanie się sformułowaniem
zawartym w prawie o no
tariacie tj. „zgodność z okazanym dokumentem”. Przemawia za tym
przede wszystkim jednolitość tego rodzaju czynności notarialnych. Nie można zatem uznać
przedłożonego dokumentu za prawidłowo sporządzoną kopię potwierdzoną za zgodność z
oryginałem.”
Treść uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego sprowadza się zatem do wskazania
przez Zamawiającego okoliczności, że Odwołujący przedłożył dokument pełnomocnictwa, w
którym zamieszczono jedynie stwierdzenie „Poświadczam”, zamiast zastosowania przez
dokonującego poświadczenia notariusza dłuższej klauzuli, uznawanej przez Zamawiającego
za prawidłową. Zamawiający wskazał na wymóg posługiwania się jednolitą klauzulą
„zgodność z okazanym dokumentem”, który wynikać ma z poglądów doktryny. Zwrócił także
uwagę, że wymóg ten wynika z art. 76a Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 129
Kodeksu postępowania cywilnego, art. 194a 2 Ordynacji podatkowej i art. 48 § 3 Prawo o
postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Trafnie wskazał Odwołujący, że art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie stanowi jedynie, że
notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem.
Już sam fakt, że Zamawiający powołał się na ten właśnie artykuł oznacza, że dla
Zamawiającego oczywiste jest, że zamiarem notariusza było (co uczynił) poświadczenie
zgodności odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, nie zaś dokonanie innych
czynności (o jakich wspomniał w treści odpowiedzi na odwołanie), takich jak: poświadczenie
pozostawania osoby przy życiu lub określonym miejscu, daty okazania dokumentu, czy
własnoręczności podpisu.
Tym samym, nie można w żaden sposób wykluczyć, że notariusz dokonał poświadczenia
odpisu, a na fakt dokonania takiego poświadczenia wskazuje także treść pisma
Zamawiającego o odrzuceniu oferty Odwołującego.
Najistotniejszą kwestią natomiast jest, że Zamawiający nie zakwestionował skutecznie samej
okoliczności poświadczenia dokumentu przez notariusza. Okoliczność, że Zamawiający ma
wątpliwość, czy poświadczony został oryginał dokumentu, Zamawiający wyjawił klarownie
dopiero podczas rozprawy, uniemożliwiając całkowicie Odwołującemu możliwość
ustosunkowania się do tej kwestii. Kwestii tej Zamawiający wcześniej nie wyjaśnił z
Odwołującym, nie zwrócił się także o jej wyjaśnienie do notariusza, który takiego
poświadczenia dokonał.
Ponadto podnieść należy, że art. 96 ust. 2 ustawy Prawo o notariacie nie może stanowić
podstawy odrzucenia oferty Odwołującego, ponieważ nie zawiera on w sobie sankcji
nieważności. Stanowi jedynie opis kompetencji notariusza. Podstawą dla odrzucenia oferty
Odwołującego nie są także pozostałe wskazane przez Zamawiającego w uzasadnieniu
przepisy ustaw
innych niż Prawo zamówień publicznych. Wskazane przepisy prawa także
nie wskazują, jak twierdzi Zamawiający w treści pisma o odrzuceniu oferty Odwołującego, jak
winna brzmieć formuła poświadczenia odpisu przez notariusza.
Należy mieć na uwadze, że z ustawy Prawo o notariacie nie wynika, jaką konkretnie formułą
posługuje się notariusz, dokonując poświadczenia dokumentu. Zamawiający wskazał jedynie
na stanowisko doktryny w tym zakresie. Izba podziela stanowisko, że poglądy doktryny w
żadnym razie nie mogą być podstawą do odrzucenia oferty.
Zamawiający nie zakwestionował czynności notariusza w postaci poświadczenia dokumentu,
odpisu. Natom
iast tego, jaki dokument został poświadczony, nie uczynił przedmiotem swoich
rozważań w treści pisma skierowanego do Odwołującego. Tym bardziej, nie mógł odnieść
się do tego ani Odwołujący, ani też Izba. Izba nie jest władna dokonać rozstrzygnięcia w tym
z
akresie, bowiem takie ustalenia nie były przedmiotem czynności Zamawiającego, a tym
samym
nie mogły stać się przedmiotem odwołania.
W świetle powyższego, zasadnym zdaniem Izby jest ponowne zbadanie dokumentów przez
Zamawiającego i wyjaśnienie wszelkich wątpliwości.
Rację ma Zamawiający, że Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie
przepisów, które miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie
zamówienia.
Jednakże z art. 192 ust. 7 ustawy Prawo zamówień publicznych wynika także, że Izba nie
może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. Okoliczności, które
Zamawiający przedstawiał w trakcie rozprawy, dotyczące pełnomocnictwa, sposobu
rozumienia przez Zamawiającego nieważności pełnomocnictwa, nie zostały przez
Zamawiającego wyartykułowane w treści uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego.
Tym samym nie mogły stać się podstawą odwołania. Odwołujący nie miał możliwości
zapoznać się z argumentacją Zamawiającego i co za tym idzie przygotować własnego
sta
nowiska. Izba może wydać wyrok po wysłuchaniu także drugiej strony postępowania,
zgodnie z zasadą audiatur et altera pars. Strona nie może być „zaskakiwana” nowymi
podstawami odrzucenia w trakcie rozprawy. Co więcej, wbrew twierdzeniu Zamawiającego,
Wykona
wca nie powinien domyślać się, jakie były podstawy do odrzucenia oferty.
Tymczasem w trakcie rozprawy Zamawiający wskazał, że „Uzasadnienie odrzucenia oferty
należy czytać łącznie z wezwaniem do uzupełnienia dokumentów”. W ocenie Izby, przyczyny
odrzucenia
powinny zostać jednoznacznie wyrażone w treści informacji o odrzuceniu oferty.
Wykonawca nie jest zobowiązany czytać kilku dokumentów łącznie, aby domyśleć się
podstawy odrzucenia jego oferty. W trakcie rozprawy
Zamawiający wskazał, że: „informacja
o niep
rawidłowym pełnomocnictwie znalazła się także w zawiadomieniu o wyborze oferty –
jest to zdanie drugie uzasadnienia odrzucenia oferty Odwołującego”. Należy wskazać, że
zdanie, na które wskazuje Zamawiający, dotyczy pełnomocnictwa dołączonego do oferty i w
żaden sposób nie można mówić, że miało ono wyjaśnić Odwołującemu, z jakiego powodu
jego oferta została odrzucona. Ponownie należy podkreślić że wszelkie przesłanki i
okoliczności powinny zostać wyjaśnione przez Zamawiającego, nie może on pozostawiać
sytuac
ji, w której to wykonawca ma domyślać się powodów odrzucenia jego oferty.
Zamawiający w trakcie rozprawy przedstawił sprzeczne twierdzenia: Zamawiający stwierdził,
że nie wie, co zostało poświadczone, a następnie oświadczył, że z całą pewnością nie został
poświadczony oryginał pełnomocnictwa. Sprzeczność w stanowisku Zamawiającego osłabia
pewność jego twierdzenia. Z powyższego wynika, że: po pierwsze, Zamawiający nie ma
pewności, że to nie oryginał został poświadczony, ponieważ dałby temu wyraz w treści
i
nformacji o odrzuceniu oferty Odwołującego. Po drugie, Zamawiający w trakcie rozprawy
przedstawia sprzeczne twierdzenia, które jak wskazano powyżej potwierdzają, że
Zamawiający nie zbadał, nie wyjaśnił wszystkich okoliczności. Zatem uzasadnione jest
ponowi
enie czynności badania i oceny oferty przez Zamawiającego.
Zasadny jest zarzut
, że Zamawiający w żaden sposób nie wykazał i nie uzasadnił w piśmie
„Zawiadomienie o wyborze oferty najkorzystniejszej dla części nr 1 oraz unieważnieniu
postępowania dla części nr 2”, jakie przepisy prawa nakazują uznać ofertę Odwołującego za
nieważną. Skoro brak jest przepisu, nie istnieje podstawa dla odrzucenia oferty
Odwołującego z powodu nieważności. W tym miejscu także należy podkreślić, że taka
sytuacja powoduje, że Odwołujący nie ma możliwości odniesienia się do stanowiska
Zamawiającego oraz podniesienia zarzutów w tym zakresie.
Dodatkowo należy zauważyć, że Zamawiający – jak trafnie zauważył Odwołujący – nie
wskazał także podstaw unieważnienia postępowania w części 2. Ponownie należy
zauważyć, że Wykonawca nie ma obowiązku domyślać się, jakie przyczyny spowodowały
podjęcie przez Zamawiającego takiego rozstrzygnięcia. Okoliczność unieważnienia
postępowania w części 2 wynika jedynie z tytułu pisma.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem
postanowień rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. z dnia 7 maja 2018 r. Dz. U. z 2018 r., poz. 972),
w tym w szczególności § 5 ust. 2 pkt 1).
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 1833/19, KIO 1875/19 z dnia 2019-10-31
- Sygn. akt KIO 2089/19 z dnia 2019-10-29
- Sygn. akt KIO 1894/19 z dnia 2019-10-24
- Sygn. akt KIO 1948/19 z dnia 2019-10-22
- Sygn. akt KIO 1880/19, KIO 1895/19 z dnia 2019-10-21
