rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2015-08-26
rok: 2015
data dokumentu: 2015-08-26
rok: 2015
sygnatury akt.:
KIO 1731/15
KIO 1731/15
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu
26 sierpnia 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego 13 sierpnia 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawcę:
Corpo Flota sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Wynajem długoterminowy
pojazdów samochodowych (nr postępowania ICZ2b-231-07/15)
prowadzonym przez zamawiającego:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą
w Warszawie
przy udziale wykonawcy:
Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce
z siedzibą w Warszawie – zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego
26 sierpnia 2015 r. w Warszawie odwołania
wniesionego 13 sierpnia 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawcę:
Corpo Flota sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Wynajem długoterminowy
pojazdów samochodowych (nr postępowania ICZ2b-231-07/15)
prowadzonym przez zamawiającego:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą
w Warszawie
przy udziale wykonawcy:
Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce
z siedzibą w Warszawie – zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża odwołującego – Corpo Flotę sp. z o.o. z siedzibą
w Warszawie i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie:
piętnaście
tysięcy
złotych
zero
groszy)
uiszczoną
przez
odwołującego – Corpo Flotę sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie tytułem
wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od odwołującego – Corpo Floty sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
na rzecz
zamawiającego – PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. z siedzibą
w Warszawie kwotę 3600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu uzasadnionych kosztów strony w postaci wynagrodzenia pełnomocnika.
Sygn. akt KIO 1731/15
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego
Warszawa-Praga w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 1731/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający –
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą w Warszawie – prowadzi
w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych {tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.; zwanej
dalej również „ustawą pzp” lub „pzp”}, postępowanie o udzielenie zamówienia sektorowego
na usługi pn. Wynajem długoterminowy pojazdów samochodowych (nr postępowania
ICZ2b-231-07/15).
Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 14 kwietnia 2015 r. pod nr 2015/S_072-128155, w tym samym dniu
Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w swojej siedzibie na tablicy ogłoszeń oraz
na swojej stronie internetowej {www.zamowienia.plk-sa.pl}, na której udostępnił również
od tego dnia specyfikację istotnych warunków zamówienia {dalej również: „specyfikacja”,
„SIWZ” lub „s.i.w.z.”}.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
3 sierpnia 2015 r. Zamawiający przekazał drogą elektroniczną Odwołującemu –
Corpo Flocie sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie {dalej również: „Corpo Flota”} zawiadomienie
o rozstrzygnięciu postępowania – wyborze jako najkorzystniejszej w zadaniu nr 1 oferty
złożonej przez Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce z siedzibą
w Warszawie {dalej również: „Volkswagen Leasing”}.
13 sierpnia 2015 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie (zachowując wymóg przekazania jego kopii Zamawiającemu)
od powyższej czynności, zarzucając Zamawiającemu następujące naruszenia ustawy pzp
{lista zarzutów}:
1. Art. 89 ust. 1 pkt 2 – przez zaniechanie odrzucenia oferty Volkswagen Leasing, pomimoże jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
2. Art. 87 ust. 1 – przez dokonanie zmiany w treści oferty polegającej na zaoferowaniu
innego pojazdu aniżeli pierwotnie wskazany w ofercie.
3. Art. 7 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 3 – przez kilkukrotne wezwanie wykonawcy do
uzupełnienia dokumentów na potwierdzenie spełniania warunków udziału w
postępowaniu, co powoduje nierówne traktowanie wykonawców ubiegających się o
udzielenie zamówienia.
Sygn. akt KIO 1731/15
4. Art. 24 ust. 2 pkt 3, art. 26 ust. 3, art. 26 ust. 4 – gdyż Wykonawca Volkswagen Leasing
złożył nieprawdziwe informacje w zakresie przynależności do grupy kapitałowej, na co
zostały Zamawiającemu przedstawione stosowne dowody w odwołaniu z 25 czerwca
2015 r. Zamawiający dysponując tym materiałem, zaniechał wezwania do uzupełnienia
dokumentów, a nawet zaniechał wezwania Wykonawcy Volkswagen Leasing do złożenia
wyjaśnień dotyczących przynależności do grupy kapitałowej, pomimo że wykonawca
złożył oświadczenie o braku przynależności do grupy kapitałowej, a zgromadzony
materiał dowodowy jednoznacznie dowodzi, że Volkswagen Leasing należy do grupy
kapitałowej.
W związku z powyższym Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz
nakazanie Zamawiającemu w zakresie zadania 1 {lista żądań}:
1. Unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej.
2. Odrzucenia oferty Wykonawcy Volkswagen Leasing na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2
pzp.
3. Wykluczenia Wykonawcy Volkswagen Leasing na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp.
Alternatywnie – wezwania do uzupełnienia dokumentu bądź złożenia wyjaśnień
w zakresie przynależności do grupy kapitałowej.
4. Ponownego badania i oceny ofert.
5. Wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej.
Odwołujący następująco przedstawił okoliczności faktyczne dotyczące przebiegu
postępowania:
– przedmiotem zamówienia w zadaniu 1 jest wynajem długoterminowy 287 fabrycznie
nowych (rok produkcji 2015) samochodów wraz z serwisem na okres 48 miesięcy;
– 16 czerwca 2015 r. Zamawiający dokonał wyboru jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy
Volkswagen Leasing;
– 25 czerwca 2015 r. na powyższy wybór oferty – która zarówno merytorycznie, jak formalnie
nie spełniała wymagań SIWZ – Odwołujący wniósł odwołanie;
– 30 czerwca 2015 r. Zamawiający powiadomił wykonawców o unieważnieniu czynności
wyboru najkorzystniejszej oferty i o ponownym przeprowadzeniu procedury badania i oceny
złożonych ofert;
– w związku z decyzją Zamawiającego Odwołujący wycofał złożone odwołanie;
– 3 sierpnia 2015 r. dokonano ponownego wyboru najkorzystniejszej oferty.
{ad pkt 1 listy zarzutów – brak zaoferowania inteligentnego systemu parkowania}
Sygn. akt KIO 1731/15
Odwołujący podał, że w dziale IX pkt 5 ppkt 11 (str. 8) SIWZ Zamawiający wymagał,
aby w celu potwierdzenia, że zaoferowane pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymagania określone przez Zamawiającego, wykonawca przedłożył wraz z ofertą
specyfikacje techniczne oferowanych pojazdów samochodowych, z których to miało wynikać
spełnienie wymaganych w załączniku nr 1 do SIWZ parametrów. W pkt 1 lit. n tego
załącznika Zamawiający wymagał zaoferowania inteligentnego systemu parkowania dla
pojazdu w segmencie I typ 1.
Odwołujący podniósł, że zgodnie ze wszystkimi standardami obowiązującymi
na rynku oraz specyfikacjami technicznymi samochodów dotyczącymi wyposażenia
seryjnego, możliwy jest zakup samochodu z różnymi opcjami wspomagającymi parkowanie:
(1) system nie zawierający żadnego wspomagania, (2) czujniki parkowania, (3) czujniki
parkowania wraz z kamerą cofania, (4) inteligentny system parkowania. Wobec tego
wymaganie Zamawiającego zostało precyzyjnie określone w SIWZ i nie pozostawiało
wątpliwości co do konieczności zaoferowania inteligentnego systemu parkowania, przez
który należy rozumieć funkcjonalność polegającą na możliwości wykonania manewru
parkowania bez czynnego udziału kierowcy, tj. bez konieczności użycia kierownicy, jedynie
po uprzednim wciśnięciu przycisku, pojazd sam rozpoznaje miejsce i dokonuje wpasowania.
Odwołujący podał, że Wykonawca VW Leasing w segmencie I typ 1 zaoferował
pojazd VW Passat Limousine Highline 2.0 TSI 220 KM DSG.
Odwołujący zarzucił, że zaoferowany pojazd wyposażony jest nie w inteligentny
system parkowania, a w system parkowania wspomagany przez czujniki parkowania
i kamerę cofania.
Zdaniem Odwołującego powyższe potwierdzają pierwotnie złożone specyfikacje
techniczne pojazdu, w których wyszczególniono czujniki parkowania z przodu i z tyłu,
z wizualizacją na ekranie radia, co nie jest równoznaczne funkcjonalnie z inteligentnym
systemem parkowania.
Ponadto 8 lipca 2015 r. z dołączonej i uzupełnionej 8 lipca 2015 r. specyfikacji
technicznej wynika zaoferowanie systemu: Rear Assist – kamera cofania (inteligentny
system parkowania czujniki parkowania przód i tył z kamerą cofania rzucające obraz
na monitor środkowy [Uwaga! dostępne tylko z systemem ZCB lub PNC/7RE/ZC8/YOU/WE
lub ZNC/TTQ/YOU].
Według Odwołującego VW Leasing nazwał tym samym jeden ze standardów
wspomagania parkowania, jakim jest posiadanie przez samochód kamery cofania oraz
czujników parkowania, jako inteligentny system parkowania. Jednakże ten ostatni stanowi
Sygn. akt KIO 1731/15
odmienne od oferowanego przez VW Leasing rozwiązanie, które zapewnia pełną
automatyzację wykonywanego manewru, eliminuje możliwość popełnienia błędu przez
kierowcę, a przede wszystkim znacznie poprawia komfort parkowania. Jest rozwiązanie
bardziej pożądane na rynku niż zwykłe systemy, a jednocześnie znacznie droższe od nich.
Zdaniem Odwołującego jego stanowisko potwierdza również opis systemu
parkowania Rear Assisst udostępniony przez VW, według którego jest to nazwa asystenta
parkowania, który opiera się na działaniu kamery cofania zintegrowanej z pokrywą
bagażnika. Włączenie wstecznego biegu powoduje wyświetlenie na ekranie systemu
radiowego lub radiowo-nawigacyjnego obrazu z kamery. Tryb pracy – w zależności
od parkowania poprzecznego lub parkowania wzdłużnego – określa się za pomocą
przycisków obsługi radia lub nawigacji. Po wyłączeniu biegu wstecznego, kamera cofania
jeszcze przez 9 sekund pokazuje przestrzeń za samochodem. Asystent parkowania
umożliwia wyświetlenie realnego obrazu za samochodem i pozwala na bezpieczne cofanie i
precyzyjne parkowanie tyłem.
Odwołujący stwierdził, że zgodnie z opisami VW inteligentny system parkowania
nazywa się Park Assisst. Działa on w następujący sposób: jadąc samochodem
z maksymalną prędkością 30 km/h, po uruchomieniu systemu, przestrzeń z boku pojazdu
jest skanowana za pomocą specjalnych czujników. Jeśli długość luki parkingowej jest
wystarczająca, system informuje o tym kierowcę, a po zaakceptowaniu przez niego miejsca,
samochód sam oblicza i pokazuje na umieszczonym na desce rozdzielczej wyświetlaczu
idealną drogę do przeprowadzenia manewru. Jedynym zadaniem kierowcy, jest odpowiednie
ustawienie samochodu w stosunku do drogi (pozycję startową parkowania wskazuje system),
włączenie wstecznego biegu i kontrola prędkości. Park Assisst cały manewr wykonuje sam
(przejmuje kontrolę nad układem kierowniczym). Cała operacja trwa zaledwie 15 sekund.
Odwołujący podsumował, że oba systemy znacznie różnią się od siebie i tylko Park
Assisst może być uznany za inteligentny system parkowania, a jego zaoferowanie
implikowałoby również dużo wyższe koszty oferty aniżeli zaoferowanie pojazdu z systemem
Rear Assisst.
{ad pkt 1 listy zarzutów – brak jednoznacznego
wskazania maksymalnej pojemności zbiornika paliwa}
Odwołujący podał, że w załączniku nr 1 do SIWZ dla pojazdu z segmentu II typ 6
w pkt 9 lit. z określono następująco wymaganie: zbiornik paliwa max. 90 litrów (liczba ta musi
wynikać ze świadectwa zgodności WE).
Sygn. akt KIO 1731/15
Odwołujący podał, że Wykonawca VW Leasing załączył do oferty homologację,
z której powyższy parametr nie wynika. Co więcej, 31 lipca 2015 r. został wezwany
do przedstawienia w formie załącznika, w szczególności wyciągu do świadectwa homologacji
dla homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji
całopojazdowej wspólnotowej potwierdzającej, że oferowane pojazdy dla zadania nr 1
segment II typ 6 spełniają wymagania SIWZ. W odpowiedzi Wykonawca przedłożyłświadectwo zgodności, jednakże z załączonego dokumentu nie wynika spełnianie wymogu
maksymalnej pojemności zbiornika paliwa – 90 litrów.
Odwołujący podniósł, że zaoferowany pojazd Crafter podwójna kabina z wywrotem,
może zostać dostarczony ze zbiornikiem 75 lub 100 litrów. Stąd też nie można uznać
w sposób dorozumiany, że zaoferowany pojazd spełnia wymagania dotyczące maksymalnej
pojemności zbiornika.
{ad pkt 2 listy zarzutów – zaoferowanie innego
pojazdu aniżeli pierwotnie wskazany w ofercie}
Odwołujący podał, że w zadaniu 1 segment II typ 2 Wykonawca VW Leasing
zaoferował
pojazd
Transporter
Kombi
2.0
TDI
150
KM,
model
bazowy:
7EJ131/Z1B/ZR9/3SJ/5YE/ZSA/3UC/3VF/4FN/WF9/0WQ/2MQ/1S6.
Odwołujący stwierdził, że podany model bazowy oznaczał model T5, wycofany
z produkcji, co wskazywało, że zaoferowano samochód którego dostarczenie nie będzie
możliwe, biorąc pod uwagę bezwzględne wymaganie, żeby pojazdy zostały wyprodukowane
w 2015 roku.
W wyniku uzupełnienia dokumentacji technicznej z 8 lipca 2015 r., Wykonawca
zaoferował inny model bazowy pojazdu Transporter Kombi 2.0 TDI 150 KM:
SGJ1F1/WF9/KH1/ZE8/ZS9/Z1B/1G2/0WQ/1S6/3B4/3M9/3S1/3UE/3VF/4FN/2MQ.
Odwołujący zarzucił, że zmiana modelu bazowego oznacza de facto zmianę treści
oferty. Kluczowe w tym przypadku jest wskazanie konkretnego, przypisanego modelu
bazowego, który identyfikuje zaoferowany pojazd, czyli przedmiot zamówienia. Zdaniem
Odwołującego nie można przyjąć, iż każdy Transporter Kombi 2.0 TDI 150KM podany
z samej nazwy, spełnia wymagania Zamawiającego, gdyż możliwe jest to dopiero
po zidentyfikowaniu konkretnego modelu bazowego. Dokonana przez Wykonawcę VW
Leasing zmiana doprowadziła do niedozwolonej modyfikacji treści oferty, co przesądza
według Odwołującego o nierównym traktowaniu Wykonawców ubiegających się o udzielenie
zamówienia
Sygn. akt KIO 1731/15
{ad pkt 3 listy zarzutów – kilkukrotne wzywanie do uzupełnienia dokumentów}
Odwołujący zrelacjonował, że Zamawiając kolejno pismami z 3 , 24 i 31 lipca 2015 r.
wzywał Wykonawcę VW Leasing do uzupełnienia tych samych dokumentów w trybie art. 26
ust. 3 pzp.
3 lipca Zamawiający wezwał do uzupełnienia dokumentów potwierdzających
spełnianie przez oferowane dostawy wymagań określonych w SIWZ:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centralne Biuro Zamówień, informuje, że w wyniku oceny
Państwa oferty złożonej w postępowaniu na „Wynajem długoterminowy pojazdów
samochodowych”, działając na podstawie art. 26 ust. 4 w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy Pzp
wzywa do wyjaśnienia i uzupełnienia oferty w poniższym zakresie: (…)
2) Ponadto, z dołączonych do oferty świadectw zgodności WE i specyfikacji technicznej nie
wynika, że zaoferowane przez Państwa pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymienione w Opisie przedmiotu zamówienia parametry. W związku z powyższym
Zamawiający na podstawie art. 26 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy Pzp wzywa do
uzupełnienia dokumentu potwierdzającego, iż zaoferowane samochody spełniają wszystkie
wymagania Zamawiającego tj. uzupełnienia specyfikacji technicznych oferowanych pojazdów
samochodowych.
Powyższe dokumenty muszą potwierdzać spełnienie warunków udziału w postępowaniu
najpóźniej na dzień składania ofert tj. 20.05.2015 r.
Odwołujący stwierdził, że kolejne wezwanie z 24 lipca zawierało wskazanie
parametrów technicznych, które nie zostały wykazane przez Wykonawcę w ofercie, ale już
uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 lipca 2015 r.:
Zgodnie z postanowieniami rozdziału IX pkt 5 ppkt 11 Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia (dalej SIWZ), Wykonawcy, w celu potwierdzenia, że oferowane pojazdy
spełniają wszystkie wymagania określone przez Zamawiającego, zostali zobowiązani do
przedstawienia specyfikacji technicznych oferowanych pojazdów samochodowych.
Jednocześnie w Załączniku nr 1 do SIWZ – Szczegółowy Opis Przedmiotu Zamówienia –
Zadanie nr 1, Zamawiający wskazał wymagania dla pojazdów samochodowych.
Zamawiający wskazuje ponadto, że w odniesieniu do części parametrów, Zamawiający
wymagał, aby potwierdzenie ich spełnienia wynikało ze świadectwa zgodności WE.
Mając na uwadze fakt, że wezwanie do uzupełnienia dokumentów z dnia 03.07.2015 r. było
zbyt ogólne i nie wskazywało, które parametry techniczne i funkcjonalności pojazdów nie
zostały potwierdzone przez odpowiednio specyfikacje techniczne i świadectwa zgodności
WE, Zamawiający - na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo
Sygn. akt KIO 1731/15
zamówień publicznych (Dz.U. 2013r., Nr 907 ze zm.), wzywa Wykonawcę do uzupełnienia
dokumentów potwierdzających, że oferowane pojazdy spełniają następujące wymagania
Zamawiającego: (…)
Ostatnie wezwanie z 31 lipca dotyczyło przedstawienia w formie załącznika,
w szczególności wyciągu do świadectwa homologacji dla homologacji całopojazdowej
krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej
potwierdzającej, że oferowane pojazdy dla zadania nr 1 segment II typ 6 spełniają
wymagania SIWZ:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A (...), wzywa Wykonawcę do uzupełnienia dokumentu
potwierdzającego, że oferowane pojazdy dla Zadania nr 1, Segment II typ 6, spełniają
następujące wymagania Zamawiającego, tj. posiadają: Świadectwa homologacji dla
homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji
całopojazdowej wspólnotowej.
Powyższe dokumenty muszą potwierdzać spełnienie warunków udziału w postępowaniu
najpóźniej na dzień składania ofert tj. 20.05.2015r. (...)
Odwołujący zarzucił, że działanie Zamawiającego polegające na kilkukrotnym
wzywaniu do uzupełnienia tego samego dokumentu przeczy zasadzie równego traktowania
wykonawców i uczciwej konkurencji. Ustawodawca przewidział bowiem jednokrotne
wezwanie do uzupełnienia dokumentów, nie zaś kilkukrotne – pomimo niepotwierdzenia
spełniania warunków – dopytywanie wykonawcy o parametry oferowanego przedmiotu
zamówienia. Zamawiający sam niejako dążył do potwierdzenia spełnienia wymogów przez
Wykonawcę VW Leasing. To nie Wykonawca wykazał więc spełnienie przedmiotowych
warunków udziału w postępowaniu, do czego obliguje go art. 24 ust 2 pkt 4 pzp, tylko
Zamawiający, nie zważając na przepisy ustawy pzp, podejmował czynności mające na celu
udowodnienie prawidłowości i skuteczności oferty.
{ad pkt 4 listy zarzutów – złożenie nieprawdziwych informacji
o braku przynależności do grupy kapitałowej}
Odwołujący zrelacjonował, że pomimo przedstawienia, przy okazji poprzedniego
odwołania, obszernego materiału dowodowego w postaci sprawozdania finansowego spółki
Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce i opinii biegłego rewidenta,
Zamawiający nie podjął żadnych czynności mających na celu wyjaśnienie rozbieżności
pomiędzy dokumentami jednoznacznie wskazującymi, że wykonawca należy do grupy
kapitałowej a oświadczeniem temu przeczącym.
Sygn. akt KIO 1731/15
{a)definicja grupy kapitałowej}
Odwołujący zaprezentował w odwołaniu następujący wywód odnośnie definicji grupy
kapitałowej.
Art. 24 ust. 2 pkt. 5 definiuje grupę kapitałową przez odesłanie do innego aktu
prawnego tj. ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U.
2015 r. poz. 184; dalej również: „uokik”). Legalną definicję grupy kapitałowej zawarto w art. 4
pkt 14 tej ustawy i rozumie się przez to wszystkich przedsiębiorców, którzy są kontrolowani
w sposób bezpośredni lub pośredni przez jednego przedsiębiorcę, w tym również tego
przedsiębiorcę. Z powyższego wynika, że do grupy kapitałowej należy zaliczyć
przedsiębiorcę, który dominuje w grupie (kontroluje) oraz kontrolowane podmioty.
Uwzględniać przy tym należy przede wszystkim struktury wielostopniowe gdzie firma A
kontroluje B, a firma B kontroluje C. Należy zatem ustalić, kiedy można uznać, że
przedsiębiorca jest kontrolowany przez innego przedsiębiorcę. W art. 4 pkt. 4 uokik znajduje
się definicja pojęcia „przejęcia kontroli” – rozumie się przez to:
• wszelkie formy bezpośredniego lub pośredniego uzyskania przez przedsiębiorcę
uprawnień,
• które osobno albo łącznie,
• przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności prawnych lub faktycznych,
• umożliwiają wywieranie decydującego wpływu na innego przedsiębiorcę lub
przedsiębiorców; uprawnienia takie tworzą w szczególności:
a) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu
wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w
zarządzie innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie porozumień
z innymi osobami,
b) uprawnienie do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu lub rady
nadzorczej innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie
porozumień z innymi osobami,
c) członkowie jego zarządu lub rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę członków
zarządu innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),
d) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów w spółce osobowej
zależnej albo na walnym zgromadzeniu spółdzielni zależnej, także na podstawie porozumień
z innymi osobami,
e) prawo do całego albo do części mienia innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),
f) umowa przewidująca zarządzanie innym przedsiębiorcą (przedsiębiorcą zależnym) lub
przekazywanie zysku przez takiego przedsiębiorcę"
Sygn. akt KIO 1731/15
Ustawa wskazuje zatem przykłady sytuacji, w których występuje przejęcie kontroli.
Użycie słów „w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty. Spełnienie któregoś
z ww. warunków może zatem oznaczać, że dany podmiot należy do grupy kapitałowej.
Kluczowym elementem dla przynależności do grupy kapitałowej jest więc istnienie podmiotu
dominującego i podmiotów zależnych.
Zgodnie z art. 26 ust. 2d pzp wykonawca, wraz z wnioskiem lub ofertą, składa listę
podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5,
albo informację o tym, że nie należy do grupy kapitałowej.
Odwołujący podał, że Volkswagen Leasing złożył wraz z ofertą oświadczenie o tym,że nie należy do grupy kapitałowej.
{b) Volkswagen Leasing (…) a grupa kapitałowa w świetle dokumentów Spółki}
Odwołujący zarzucił, że w świetle dokumentów Spółki Volkswagen Leasing
oświadczenie to jest nieprawdziwe.
Po pierwsze – powołał się na następujące zapisy Raportu z badania sprawozdania
finansowego za okres obrotowy od 1 stycznia do 30 maja 2014 r.:
Jednostkami powiązanymi ze Spółką są: Porsche Automobil Holding SE – jednostka
dominująca najwyższego szczebla {;} Volkswagen Leasing GMBH – jednostka dominująca
oraz spółki należące do Grupy Kapitałowej jednostki dominującej w stosunku do Spółki.
Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej, w której jednostka dominująca wyższego
szczebla sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) zatwierdzonymi przez Unię
Europejską.
Zdaniem Odwołującego niepodważalny dowód na to, iż Spółka należy do grupy
kapitałowej i takie też oświadczenie powinna złożyć w analizowanej ofercie.
Ponadto Odwołujący podniósł, że w sprawozdaniu finansowym wspomina się
o „zarządzaniu wewnętrznym”, w miejscu gdzie pada stwierdzenie, że Volkswagen Leasing
GmbH uwzględniono w sporządzonym zgodnie z MSSF skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym Volkswagen Financial Service AG. Zarządzanie wewnętrzne spółkami Grupy –
a zatem także Volkswagen Leasing GmbH – opiera się na danych zgodnych z MSSF.
Odwołujący podkreślił, że informacja o konsolidacji sprawozdania finansowego,
jednoznacznie wskazuje na istnienie większej liczby jednostek w grupie, stąd potrzeba
konsolidacji tegoż sprawozdania.
Dodatkowo Odwołujący wskazał, że ze sprawozdania finansowego można
dowiedzieć się o transakcjach z podmiotami powiązanymi, co także wskazuje na istnienie
grupy kapitałowej.
Sygn. akt KIO 1731/15
Jak stanowi pkt 29 Noty do sprawozdania finansowego:
Jednostkami powiązanymi ze Spółką na dzień bilansowy są: • Volkswagen Leasing GmbH –
jednostka dominująca • Volkswagen International Finance N.V. – pozostały podmiot
powiązany • Volkswagen Bank Polska S.A. – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen
Bank GmbH – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen AG PKW – pozostały podmiot
powiązany • Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. – pozostały podmiot powiązany
• Man SE Truck & Bus TK. - pozostały podmiot powiązany • Skania AB – pozostały podmiot
powiązany • Skania Financial Services TK – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen
Group Polska Sp. z o.o. – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen Poznań Sp. z o.o. –
pozostały podmiot powiązany
Jednostką dominującą, w stosunku do Spółki jest Volkswagen Leasing GmbH z siedzibą w
Braunschweigu, Niemcy. Jednostką najwyższego szczebla Grupy jest Porsche Automobil
Holding SE z siedzibą w Stuttgarcie, Niemcy.
Spółka współpracuje z poniżej wymienionymi podmiotami z Grupy:
– Volkswagen Financial Service AG – w ramach programu emisji dłużnych papierów
wartościowych prowadzonego przez spółki Koncernu Volkswagen AG, Volkswagen Financial
Service AG gwarantuje wykup wyemitowanych papierów dłużnych Spółki, z tego tytułu
Spółka obciążana jest kosztami prowizji od objętych gwarancją emisji papierów
wartościowych. W dniu 15 grudnia 2008 roku pomiędzy spółkami została zawarta umowa
poręczenia. Zgodnie z postanowieniami umowy poręczyciele zobowiązują się wykonania
wszelkich zobowiązań pieniężnych Dłużnika wynikających z zwartych umów leasingu,
w szczególności opłaty leasingowe oraz odszkodowania, w przypadku niewykonania
zobowiązania przez dłużnika.
– Volkswagen Bank Polska S.A. – ponieważ Spółka zatrudnia 2 pracowników, obsługa
przedsiębiorstwa Spółki prowadzona jest przez Volkswagen Bank Polska S.A. na podstawie
umowy o współpracy zawartej pomiędzy spółkami. Ponadto Spółka współpracuje
z Volkswagen Bank Polska S.A. w zakresie rozliczeń prowizji dla sprzedawców, produktów
finansowych Koncernu. Współpraca ta polega na zawieraniu przez Volkswagen Bank Polska
S.A. umów zleceń ze sprzedawcami produktów finansowych, a następnie comiesięcznym
obciążaniem Spółki kosztami dotyczącymi pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu.
– Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. - w ramach prowadzonej działalności
leasingowej Spółka współpracuje z Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o.
w zakresie ubezpieczeń komunikacyjnych przedmiotów umów leasingu oraz od ryzyka
finansowego (RSV/GAP).
W dniu 2 kwietnia 2003 roku pomiędzy Volkswagen Leasing Polska Sp. z o.o. a Volkswagen
Sygn. akt KIO 1731/15
Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. została zawarta umowa faktoringu. Zgodnie z treścią
umowy, w momencie, gdy Volkswagen Leasing Polska Sp. z o.o. odzyska wierzytelności
w kwocie przewyższającej cenę nabycia tych wierzytelności, Spółki dokonają podziału
uzyskanej nadwyżki w proporcji 10/90. Uzyskane przez Volkswagen Leasing Polska Sp.
z o.o. 90% nadwyżki będzie stanowić jego wynagrodzenie z tytułu usług finansowych.
Dodatkowo Odwołujący podniósł, że zgodnie z notą do sprawozdania finansowego
Spółka stosuje wszystkie standardy i zmiany do standardów, jakie były obowiązujące
na dzień 30 maja 2014r., tj. między innymi: a) MSSF 10 „Skonsolidowane sprawozdanie
finansowe”, b) MSSF 11 „Wspólne porozumienia”, c) MSSF 12 „Ujawnianie udziałów
w innych jednostkach” – w odwołaniu wskazano, że jest to nowy standard, który dotyczy
jednostek posiadających udziały w jednostce zależnej, wspólnym porozumieniu, jednostce
stowarzyszonej lub w niekonsolidowanych jednostkach strukturalnych, d) zmieniony MSR 27
„Jednostkowe sprawozdania finansowe” – w odwołaniu wskazano, że celem zmienionego
MSR 27 jest określenie wymogów ujmowania i prezentacji inwestycji w jednostki zależne,
wspólne przedsięwzięcia oraz jednostki stowarzyszone w sytuacji gdy jednostka sporządza
jednostkowe sprawozdanie finansowe.
Odwołujący podsumował, że przywołane powyżej zapisy ze sprawozdania
finansowego Spółki jednoznacznie potwierdzają, iż Volkswagen Leasing należy do grupy
kapitałowej. Wykonawca winien więc był złożyć oświadczenie o przynależności do grupy
kapitałowej oraz listę podmiotów występujących w grupie. Każde twierdzenie przeciwne
winno zostać przez Zamawiającego wyjaśnione i zweryfikowane, co nie zostało uczynione
w ramach procedury wyjaśniającej na etapie badania i oceny złożonych ofert.
Na skutek przekazania przez Zamawiającego 17 lipca 2015 r. kopii odwołania,
20 lipca 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie pisemnej
zgłoszenie przez Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce z siedzibą
w Warszawie przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania, a więc zgodnie
z art. 185 ust. 2 pzp, Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności tego
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Zamawiający nie złożył odpowiedzi na odwołanie, ale nie uznał jego zarzutów.
Sygn. akt KIO 1731/15
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Izba rozważyła na posiedzeniu z udziałem Stron i Przystępującego zgłoszony na tym
posiedzeniu przez Zamawiającego, a poparty przez Przystępującego, wniosek o odrzucenie
odwołania, z wyjątkiem zarzutu dotyczącego wielokrotnego wzywania do uzupełnienia
dokumentów, na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp, z uwagi na podniesienie pozostałych
zarzutów z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 182 ust. 1 pkt 1 pzp.
Wnioskodawcy podnieśli następujące okoliczności. Zarzuty dotyczące inteligentnego
systemu parkowania, zmiany treści oferty oraz grupy kapitałowej były podniesione
w poprzednim odwołaniu, które zostało wycofane przez Corpo Flotę. Z kolei zarzut dotyczący
zbiornika paliwa mógł być i powinien podniesiony w poprzednim odwołaniu, a ponadto
dotyczy okoliczności, która została potwierdzona na skutek wezwania i uzupełnienia, które
miały miejsce przed wniesieniem poprzedniego odwołania.
Izba ustaliła, że Corpo Flota wniosła poprzednie odwołanie 25 czerwca 2015 r., które
zawierało takie zarzuty, jak to twierdzono powyżej. Po stronie Zamawiającego
do postępowania odwoławczego przystąpił Volkswagen Leasing. 30 czerwca 2015 r.
Zamawiający przesłał do Izby odpowiedź na odwołanie obejmującą wyłącznie informację
o unieważnieniu wyboru jako najkorzystniejszej oferty Volkswagen Leasing. 8 lipca 2015 r.
Corpo Flota wycofała odwołanie, co stało się podstawą do umorzenia przez Izbę
postanowieniem z 9 lipca 2015 r. postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO
1345/15.
Izba stwierdziła na podstawie dokumentacji postępowania, że podstawa faktyczna
wszystkich zarzutów odwołania, z wyjątkiem zarzutu dotyczącego nieprawdziwego
oświadczenia dotyczącego grupy kapitałowej, obejmuje również dokumenty złożone
w rezultacie wezwań do uzupełnień (dotyczy to również zarzutu związanego ze zbiornikiem
paliwa), które nastąpiły w ramach powtórzonych czynności po unieważnieniu pierwotnego
wyboru oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej. Nie można zatem stwierdzić,że zarzuty te zostały podniesione po terminie, gdyż dotyczą stanu rzeczy, który został
ustalony powtórnym wyborem oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej.
Z kolei dla zarzutu dotyczącego nieprawdziwych informacji ma szczególne znaczenie,że enigmatyczna odpowiedź na poprzednie odwołanie mogła być poczytywana jako
Sygn. akt KIO 1731/15
uwzględnienie w całości zarzutów odwołania, skoro Zamawiający zdecydował się unieważnić
jako wadliwy wybór najkorzystniejszej oferty, a tym samym otworzyć sobie możliwość
badania oferty Volkswagen Leasing w zakresie objętym zarzutami odwołania.
Reasumując, Izba stwierdziła, że Corpo Flota nie miała interesu w popieraniu
odwołania od czynności, która została następnie przez Zamawiającego unieważniona,
a obecnie wniesione odwołanie dotyczy stanu rzeczy, który został ustalony w ramach
powtórzonych czynności, a zatem odwołanie wniesione z zachowaniem 10-dniowego terminu
od zawiadomienia o wyniku powtórzonych czynności nie podlega odrzuceniu.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia postępowania
odwoławczego, sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie, podczas której
Odwołujący podtrzymał odwołanie, a Zamawiający wniósł o jego oddalenie, co poparł
Przystępujący.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Uczestników (Stron i Przystępującego)
postępowania odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu,
zgłoszeniu przystąpienia, a także wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane
w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący ma interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia,
gdyż złożył drugą spośród dwóch ofert złożonych na zadanie nr 1. Odwołujący, który
kwestionuje zaniechanie wykluczenia Przystępującego i zaniechanie odrzucenia jego oferty,
wykazał tym samym, że może ponieść szkodę w związku z zarzucanymi Zamawiającemu
naruszeniami przepisów ustawy pzp, gdyż pozbawiony został w ten sposób możliwości
uzyskania odpłatnego zamówienia publicznego, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć.
Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, poczynione ustalenia
faktyczne oraz orzekając w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba stwierdziła,że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie znalazł potwierdzenia żaden z tych
zarzutów.
Sygn. akt KIO 1731/15
I. zarzuty dotyczące niezgodności treści oferty z treścią s.i.w.z. oraz niedopuszczalnej
zmiany treści oferty {ad pkt 1 i 2 listy zarzutów}
Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść nie
odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2
pkt 3 pzp. Z tego ostatniego przepisu wynika, że zamawiający poprawia w ofercie inne {niż
oczywiste pisarskie i rachunkowe} omyłki polegające na niezgodności oferty ze specyfikacją
istotnych warunków zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty,
niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została odrzucona.
Skład orzekający Izby podziela utrwalony w doktrynie i orzecznictwie pogląd,że zarówno treść s.i.w.z., jak i treść oferty stanowią merytoryczne postanowienia oświadczeń
woli odpowiednio: zamawiającego, który w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia
oświadcza jakiego świadczenia oczekuje po zawarciu umowy w sprawie zamówienia
publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie
wyboru złożonej przez niego oferty jako najkorzystniejszej. Wobec tego – co do zasady –
porównanie zaoferowanego przez wykonawcę świadczenia z opisem przedmiotu
zamówienia, sposobem i terminem jego realizacji wymaganymi przez zamawiającego,
przesądza o tym, czy treść złożonej oferty odpowiada treści s.i.w.z. – jest z nią zgodna.
Art. 82 ust. 3 pzp zastrzega przy tym dla oferty składanej w postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego formę pisemną pod rygorem nieważności.
Natomiast samo rozumienie terminu oferta należy przede wszystkim wywodzić z art.
66 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jest nią oświadczenie drugiej stronie woli
zawarcia umowy, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Nie budzi wątpliwości,że z uwagi na odpłatny charakter zamówień publicznych, nieodzownym elementem treści
oferty jest zawsze określenie ceny za jaką wykonawca zobowiązuje się wykonać zamawianeświadczenie. W pozostałym zakresie zamawiający określa w s.i.w.z. wymagany
od wykonawcy zakres i sposób konkretyzacji oświadczenia woli, który będzie podstawą dla
oceny zgodności treści złożonej oferty z merytorycznymi wymaganiami opisu przedmiotu
zamówienia.
Samo nieskonkretyzowanie przez wykonawcę treści oferty w sposób lub w zakresie
wymaganym przez zamawiającego, również może być podstawą do stwierdzenia
niezgodności oferty z treścią s.i.w.z., gdyż – co do zasady – niedopuszczalne jest
precyzowanie i poprawianie treści złożonej oferty, w szczególności z uwagi za naczelne
zasady równego traktowania wykonawców i zachowania uczciwej konkurencji.
W zakresie zastosowania przesłanki odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp
Sygn. akt KIO 1731/15
mieści się również sporządzenie oferty w inny sposób, niż żądał tego zamawiający, o ile
niezgodność taka dotyczy elementów treści oferty w aspekcie formalnym i materialnym, choć
nie może tu chodzić wyłącznie o niezgodność sposobu spełnienia tych aspektów {por. J.
Pieróg w: Prawo zamówień Publicznych. Komentarz, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009}.
Innymi słowy niezgodność treści oferty z treścią s.i.w.z. może polegać na sporządzeniu
i przedstawienia oferty w sposób niezgodny z wymaganiami specyfikacji, z zaznaczeniem,że chodzi tu o wymagania s.i.w.z. dotyczące sposobu wyrażenia, opisania i potwierdzenia
zobowiązania (świadczenia) ofertowego, a więc wymagania, co do treści oferty, a nie
wymagania co do jej formy, które również zamieszczane są w s.i.w.z. {por. np. uzasadnienie
wyroku Izby z 13 listopada 2013 r., sygn. akt KIO 2478/13}.
Nie ulega również wątpliwości, że niezależnie od charakteru niezgodności, aby
zastosować podstawę odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp musi być możliwe
uchwycenie na czym konkretnie taka niezgodność polega, czyli co i w jaki sposób w ofercie
nie jest zgodne z konkretnie wskazanymi, skwantyfikowanymi i ustalonymi jednoznacznie
postanowieniami s.i.w.z.
Z kolei zgodnie z art. 87 ust. 1 pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający możeżądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Niedopuszczalne jest
prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty
oraz z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści.
Z art. 87 ust. 1 zdanie 2 pzp wynika, że ewentualne próby zmiany przez wykonawcę
treści oferty w udzielonych wyjaśnieniach należy uznać za bezskuteczne (nieważne). Taki
pogląd wyraziła Krajowa Izba Odwoławcza między innymi w następujących wyrokach: z 13
sierpnia 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 992/09) i 5 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 616/11).
W tym ostatnim orzeczeniu oraz w wyroku z 18 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 731/11)
wyrażono również słuszny pogląd, że dla oceny prawidłowości skorzystania przez
zamawiającego z instytucji przewidzianej w art. 87 ust. 1 pzp istotne jest, czy w ofercie
znajdował się konkretny punkt zaczepienia dla dokonanego wezwania, pozwalający
na stwierdzenie, że mamy do czynienia z wyjaśnianiem treści informacji już w niej zawartych.
Izba ustaliła wstępnie, co następuje:
– Zamawiający w prowadzonym przez siebie postępowaniu wymagał od wykonawców
sprecyzowania w formularzu oferty marki, typu, modelu oferowanego dla danego segmenty
i typu opisu przedmiotu zamówienia {rozdział XV pkt 3 s.i.w.z. odsyłający do formularza
oferty stanowiącego załącznik nr 7 do s.i.w.z.};
– w powyższym zakresie oferta została przez Volkswagen sprecyzowana i nie podlegała
Sygn. akt KIO 1731/15
wyjaśnieniom ani poprawieniu w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp {formularz oferty Volkswagen
Leasing; dokumentacja postępowania};
– Zamawiający na potwierdzenie, że sprecyzowane co do marki, typu i modelu samochody
spełniają wszystkie szczegółowe wymagania określone przez Zamawiającego w opisie
przedmiotu zamówienia (załącznik nr 1 do s.i.w.z.) wymagał załączenia do oferty specyfikacji
technicznych oferowanych samochodów, przy czym w załączniku nr 1 do s.i.w.z. przy
niektórych szczegółowych parametrach znalazło się wskazanie, że parametr musi wynikać
ze świadectwa zgodności WE {rozdział IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z. oraz załącznik nr 1 do
s.i.w.z.};
– w zakresie powyższych dokumentów Zamawiający wzywał w trybie art. 26 ust. 3 pzp
zarówno Corpo Flotę, jak i Volkswagen Leasing {dokumentacja postępowania}.
I.1.1) zarzut niezaoferowania inteligentnego systemu parkowania
Niesporne były następujące okoliczności:
– w załączniku nr 1 wymagano wyposażenia samochodu osobowego o nadwoziu sedan/
liftback (segment I typ 1) m.in. w czujniki parkowania przednie i tylne {lit. n} oraz inteligentny
system parkowania {lit. n};
– powyższe wymagania nie były przedmiotem wyjaśnień treści s.i.w.z.
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu I typu 1 Volkswagena Passata limuzynę
Highline 2.0 TSI 220 KM DSG {formularz oferty, str. 5 oferty}
– według załączonej do oferty specyfikacji technicznej dla tego pojazdu jest on standardowo
wyposażony w czujniki parkowania z przodu i z tyłu z wizualizacją na ekranie radia
{specyfikacja techniczna, str. 15 oferty}, a dodatkowo został wyposażony w system Rear
Assist – kamerę cofania {specyfikacja techniczna, str. 17 oferty};
– w uzupełnionej pismem z 8 lipca 2015 r. specyfikacji technicznej uzupełniono opis tego
drugiego elementu wyposażenia przez dopisanie w nawiasie: inteligentny system parkowania
czujniki parkowania przód i tył z kamerą cofania rzucający obraz na monitor środkowy {str. 4
specyfikacji technicznej dla zadania I segmentu I typu 1}.
Ponadto Izba stwierdziła na podstawie dowodów złożonych przez Przystępującego
oraz korzystając ze wskazań doświadczenia życiowego, że na dzień orzekania na rynku
motoryzacyjnym określenie „inteligentny system parkowania” nie funkcjonuje jako standard
oznaczający automatyczny system parkowania, który po uruchomieniu przejmuje kontrolę
nad układem kierowniczym i wykonuje manewr parkowania za kierowcę, którego zadanie
Sygn. akt KIO 1731/15
ogranicza się do ustawienia pojazdu w pozycji wyjściowej, wrzucenia odpowiedniego biegu
i kontroli prędkości {czyli rozwiązania typu Park Assist u Volkswagena}. Natomiast na rynku
funkcjonuje wiele różnych rozwiązań wspomagających kierowcę podczas parkowania
pojazdów, które wymagają w większym lub mniejszym stopniu jego udziału przy
wykonywaniu tego parametru. Dla celów marketingowych mianem inteligentnych są
określane również zarówno rozwiązania oparte na kamerze cofania i wyświetlaniu
na bieżąco na monitorze widoku oraz dodatkowych informacji ułatwiających wykonanie
manewru parkowania {wydruk ze strony internetowej BMW Polska}, a nawet bez tego
ostatniego elementu {folder reklamowy dotyczący samochodu Kia Sportage}, jak
i rozwiązania oparte na czujnikach ultradźwiękowych mierzących odstęp od możliwych
przeszkód, sygnalizujące narastającym dźwiękiem zbliżanie się do przeszkody oraz
pokazujących odstęp na monitorze {Park Distance Control – wydruk ze strony internetowej
BMW Polska}, a nawet bez tego ostatniego elementu {4 Sondy inteligentny system cofania
parking i Assistance – wydruk ze strony http://pl.focalprice.com}.
Volkswagen w oficjalnie używanej terminologii nie używa określenia „inteligentny
system parkowania” dla żadnego z trzech oferowanych jako element wyposażenia pojazdów
systemów wspomagających kierowcę podczas parkowania pojazdu (oprócz Rear Assist
i Park Assist, jest to Area View z kamerą cofania Rear Assist – system oparty o cztery
kamery umieszczone w pokrywie bagażnika, lusterkach bocznych oraz przednim zderzaku,
które dzięki odpowiedniej obróbce cyfrowej symulują widok auta z lotu ptaka, wizualizując
kierowcy otoczenie pojazdu z każdej strony) {oświadczenie Volkskwagen Group Polska}.
Zawarty w odwołaniu opis działania systemów Rear Assist i Park Assist jest
adekwatny, z tym że w odniesieniu do tego pierwszego wymaga następującego uzupełnienia.
Na obraz z kamery widoczny na ekranie nanoszone są linie pokazujące optymalną drogę,
którą powinien poruszać się samochód. Kształt linii jest uzależniony od kąta skrętu
kierownicy. Kierowca widzi w czasie rzeczywistym jak skręt kierownicy wpływa
na pokazywany przez system tor jazdy. Występują trzy kolory linii: zielony – pokazuje
optymalny tor jazdy, gwarantujący bezpieczne i optymalne zaparkowanie pojazdu,
pomarańczowy – ostrzega kierowcę o zagrożeniu wynikającym z kontynuowania manewru
parkowania oraz czerwony – ostrzega o kolizyjnym torze jazdy {oświadczenie Volkskwagen
Group Polska}.
W opinii Volkswagen Group Polska „inteligentny system parkowania” oznacza taką
funkcjonalność, która w czasie wykonywania manewru parkowania skanuje otoczenie,
ostrzega przed przeszkodą na torze jazdy oraz dokonuje graficznego przedstawienia
odległości od przeszkody na ekranie radia lub nawigacji, co zapewnia każdy z trzech
Sygn. akt KIO 1731/15
powyższych systemów wspomagających parkowanie. Volkswagen dopiero pracuje nad
systemem, który sam zaparkuje samochód dzięki wykorzystaniu jazdy autonomicznej – bez
udziału kierowcy, który nie będzie musiał nawet znajdować się w pojeździe podczas
wykonywania manewru parkowania {oświadczenie Volkskwagen Group Polska}.
Rear Assist – kamera cofania i Park Assist jako element opcjonalnego wyposażenia
modelu Passat przy poziomie wyposażenia funkcjonującego pod nazwą handlową Highline
(a takie zostało wskazane przez obu Wykonawców) według cennika Volkswagena mają
zbliżoną cenę – odpowiednio 1660 zł i 1020 zł {oświadczenie Volkskwagen Group Polska;
cennik dla Nowego Passata Limousine}
Ponadto zdaniem składu orzekającego o tym, że określenie „inteligentny system
parkowania” nie ma jeszcze skrystalizowanego znaczenia na rynku motoryzacyjnymświadczy fakt, że nie doczekał się jeszcze funkcjonującego powszechnie skrótu (który
zapewne nie będzie pochodził od określenia w języku polskim), w przeciwieństwie do takich
systemów podwyższających bezpieczeństwo prowadzenia pojazdu jak ABS, ASR, ESP czy
EBD, co do których można powiedzieć, że mają ustalone i powszechnie znane znaczenie.
W sytuacji gdy s.i.w.z. zawierała lakoniczne określenie wymaganego parametru, który
nigdzie nie został sprecyzowany, ani nie był przedmiotem wyjaśnień, Odwołujący musiałby
wykazać ponad wszelką wątpliwość, że określenie „inteligentny system parkowania” ma
przynajmniej dla podmiotów profesjonalnych funkcjonujących na rynku motoryzacyjnym takie
znaczenie, jakie opisał w odwołaniu. Pomimo zasugerowania w odwołaniu, że wynika
to z wszystkich standardów obowiązujących na rynku oraz specyfikacji technicznych
samochodów, Odwołujący nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów na istanienie
takich standardów. Odwołujący wykazał jedynie, że w jednym jedynym artykule
zamieszczonym na blogu dealera Volkswagena, zostało użyte określenie „inteligentny
system parkowania”. Uszło uwadze Odwołującego, że zarówno tytuł artykułu {„V-Charge:
Volkswagen wprowadza systemy automatycznego parkowania i ładowania samochodów
elektrycznych} jak i jego treść dotyczą unijnego projektu badawczego (jedynie przy okazji
wspomniano o wcześniejszych, doświadczalnych pojazdach Volkswagena), dzięki któremu
już w niedalekiej przyszłości auta będą mogły zupełnie samodzielnie parkować, czyli w ogóle
bez udziału kierowcy (tzw. pojazdy autonomiczne), a tak rozumianą „inteligencją” nie cechuje
się również aktualnie oferowany system Park Assist. W oczywisty sposób Odwołujący
nie udźwignął spoczywającego na nim na mocy art. 190 ust. 1 pzp ciężaru udowodnienia
swoich twierdzeń.
Wobec tego określenie „inteligentny system parkowania”, jako enigmatyczne
i niejednoznaczne, nie może być interpretowane na niekorzyść wykonawcy, który działał
Sygn. akt KIO 1731/15
w dobrej wierze. Odwołujący i Przystępujący odmiennie zinterpretowali kryjące się za tym
określeniem oczekiwania Zamawiającego, ale żaden z nich nie nadużył tej sytuacji, gdyż
zaoferowali rozwiązania wspomagające parkowania o porównywalnej wartości wyrażonej
w pieniądzu i użytkowej, które marketingowo można określić mianem inteligentnych. Skoro
Zamawiający ograniczył się do tego typu określenia, musi zaakceptować różne rozwiązania,
nawet jeżeli jego intencją było otrzymanie rozwiązania takiego, jakie zaoferował Odwołujący,
lub takiego, jakie zaoferował Przystępujący {na tą drugą możliwość wskazywałoby
stanowisko prezentowane przez Zamawiającego na rozprawie}.
Z powyższych względów zarzut wystąpienia w powyższym zakresie niezgodności
treści oferty Volkswagen Leasing z treścią s.i.w.z. jest bezzasadny.
I.1.2) zarzut braku jednoznacznego wskazania maksymalnej pojemności zbiornika
Niesporne były lub okazały się następujące okoliczności:
– w załączniku nr 1 wymagano wyposażenia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej
masie całkowitej do 3,5 t i nadwoziu z podwójną kabiną 7-osobową z zabudową typu
wywrotka i plandeką (segment II typ 6) m.in. w maksymalnie 90 litrowy zbiornik paliwa, przy
czym zastrzeżono, że liczba ta musi wynikać ze świadectwa zgodności WE {lit. z};
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu II typu 6 Volkswagena Craftera z podwójną
kabiną i wywrotem 2.0 TDI 136 KM {formularz oferty, str. 5 oferty};
– pismem z 5 czerwca 2015 r. Zamawiający wezwał w trybie art. 26 ust. 3 pzp Volkswagen
Leasing m.in. do uzupełnienia oferty o dokumenty potwierdzające, że powyższy pojazd
posiada zbiornik paliwa o pojemności maksimum 90 litrów, gdyż z załączonych do ofertyświadectw zgodności WE i specyfikacji technicznych nie wynika, że parametr ten jest
spełniony {pkt 2 zadanie nr 1 pkt 6 wezwania};
– w uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2015 r. świadectwie zgodności dla pojazdu
niekompletnego znalazło się potwierdzenie, że pojemność zbiornika paliwa wynosi 75 litrów
{dokument opatrzony u góry ręcznym dopiskiem „Z 1 SII T6”};
– pismem z 31 lipca 2015 r. wezwał w trybie art. 26 ust. 3 pzp Volkswagen Leasing
do uzupełnienia dokumentu potwierdzającego, że powyższy pojazd posiada świadectwo
homologacji dla homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności
dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej;
– Volkswagen Leasing do pisma z 3 sierpnia 2015 r. załączył, oprócz świadectwa zgodności
WE dla pojazdu skompletowanego i świadectwa homologacji typu WE dla pojazdu
kompletnego, ponownie świadectwo zgodności dla pojazdu niekompletnego, tym razem bez
Sygn. akt KIO 1731/15
informacji potwierdzającej pojemność zbiornika paliwa.
Izba stwierdziła, że podniesiony w odwołaniu zarzut opiera się na błędnych,
bo niekompletnych ustaleniach faktycznych. Odwołujący przeoczył, że wywiedziony
w odwołaniu brak został już dawno uzupełniony, w ramach wezwania, które miało miejsce
jeszcze przed pierwszym wyborem oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej.
W ocenie Izby nie ma podstaw, aby uznać to potwierdzenie za niebyłe lub
nieaktualne, tylko z tego powodu, że później złożone świadectwo zgodności dla pojazdu
niekompletnego nie zawiera informacji dotyczącej pojemności zbiornika. Zamawiający, który
dysponował już wymaganym dokumentem, miał podstawy uznać później zgłoszony
dokument za zbędny, zwłaszcza że został złożony w odpowiedzi na wezwanie, które
dotyczyło dokumentów dotyczących tzw. pojazdu kompletnego, czyli z zabudową typu
wywrotka. Przede wszystkim nie sposób na tak wątłej podstawie wywodzić zaistnienia
niezgodności treści oferty z treścią s.i.w.z., gdyż kwestia ta mogłaby podlegać ewentualnie
wyjaśnieniom, gdyby Zamawiający powziął wątpliwości w tym zakresie.
Izba zważyła również, że sam Odwołujący nie miał pewności, czy przedmiotem oferty
jest pojazd w wersji niezgodnej z wymaganiami Zamawiającego, co uniemożliwia
stwierdzenie niezgodności w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp, która musi mieć charakter –
jak to powyżej wskazano – zidentyfikowany, jednoznaczny, niepodważalny i nieusuwalny.
Ponadto Izba ustaliła, że łącznie w postępowaniu w zakresie segmentu II typu 6
zostały złożone trzy niemal identyczne świadectwa zgodności na pojazdy niekompletne,
wszystkie z widniejącą datą 14 maja 2015 r. i Poznaniem jako miejscem wystawienia,
wystawione przez Volkswagen Group Polska dla pojazdu o nazwie handlowej Crafter, typ:
2FJE2, wariant: FD4C1350E, wersja: MED24SA7, różniące się wyłącznie zakresem
informacji zamieszczonych w pkt 52 Uwagi pod 4-wierszową zbitką uwag do wcześniejszych
pkt, tj.: wersja bez dodatkowych informacji, wersja z informacją o pojemności zbiornika
{dokument załączony do oferty Corpo Floty} oraz wersja, w której dodatkowo jest informacja
o liczbie miejsc i podwoziu z podwójną kabiną do dalszej zabudowy nadwozia lub innej.
Najwyraźniej niektóre potwierdzenia oczekiwane i wymagane przez Zamawiającego
w s.i.w.z. nie mieszczą się w zakresie standardowej treści tego dokumentu.
I.2. zarzut zaoferowania przez Volkswagen Leasing innego pojazdu niż pierwotnie wskazany
w ofercie {ad pkt 2 listy zarzutów}
Niesporne były lub okazały się następujące okoliczności:
Sygn. akt KIO 1731/15
– na wstępie załącznika nr 1 w ramach określenia generalnego zakresu zobowiązania
wykonawcy
zamówienia
wskazano
m.in.,że
przedmiot
zamówienia
dotyczy
długoterminowego wynajmu fabrycznie nowych pojazdów wyprodukowanych w 2015 r.;
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu II typu 2 Volkswagena Transportera T6
kombi 2.0 TDI 150 KM {formularz oferty, str. 5 oferty};
– w załączonej do oferty specyfikacji technicznej znalazło się opisane w odwołaniu
oznaczenie modelu bazowego {specyfikacja techniczna, str. 41 oferty};
– w uzupełnionej pismem z 8 lipca 2015 r. specyfikacji technicznej zmieniono oznaczenie
modelu bazowego na opisane w odwołaniu {str. 1 specyfikacji technicznej dla zadania I
segmentu I typu 2};
– oznaczenie modelu bazowego ze specyfikacji technicznej załączonej do odwołania
dotyczy modelu T5, który był produkowany w 2014 r., natomiast oznaczenie modelu
bazowego z uzupełnionej specyfikacji technicznej – modelu T6, aktualnie znajdującego się
w produkcji {okoliczność niesporna};
– Zamawiający nie mógł na podstawie oznaczeń przywołanych w odwołaniu stwierdzić tych
zależności, gdyż opisane w odwołaniu oznaczenia za pomocą ciągu znaków (liter i cyfr)
nie identyfikuje w oczywisty sposób roku produkcji.
Również ten zarzut odwołania opiera się na błędnych ustaleniach faktycznych, gdyż
w odwołaniu pominięto zupełnie okoliczność, że z treści oferty Volkswagen Leasing wprost
wynika, że jej przedmiotem jest pojazd o oznaczeniu T6, czyli taki, jaki miał być zaoferowany
według Odwołującego. Umknęło również uwadze Odwołującego, że rok produkcji, o którym
mowa na wstępie załącznika nie stanowi parametru technicznego, do którego odnosiło się
(wyrażone w rozdziale IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z.) żądanie Zamawiającego, aby wykonawcy
złożyli na potwierdzenie, że oferowane pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymagania określone przez Zamawiającego specyfikacje techniczne oferowanych pojazdów
samochodowych.
W tych okolicznościach nie sposób twierdzić, że doszło do jakiejkolwiek zmiany treści
oferty, gdyż od początku oferowany był pojazd z wymaganego roku produkcji. Doszło jedynie
do uzupełnienia w trybie art. 26 ust 3 pzp dokumentu załączonego do oferty w zakresie
stosowanego przez producenta wewnętrznego kodowego oznaczenia modelu bazowego,
które ma w sobie zakodowany rok produkcji. Ponieważ Zamawiający nie wymagał podania
takiego oznaczenia, ani potwierdzenia w jakiś szczególny sposób roku produkcji
oferowanych pojazdów, nie sposób twierdzić, że takie uzupełnienie doprowadziło
do jakiejkolwiek zmiany treści oferty, a tym bardziej do naruszenia zakazów wynikających z
Sygn. akt KIO 1731/15
art. 87 ust. 1 zd. 2 pzp.
Z tych względów zarzut zawarty w odwołaniu uznano za bezzasadny.
II. zarzut niedopuszczalnego kilkukrotnego wzywania Volkswagen Leasing do uzupełnienia
dokumentów {ad pkt 3 listy zarzutów}
Zamieszczone w odwołaniu cytaty pochodzą z trzech kolejnych wezwań, jakie
Zamawiający 3, 24 i 31 lipca skierował w trybie art. 26 ust. 3 pzp do Volkswagen Leasing,
jednak w odwołaniu przemilczano następujące istotne okoliczności:
– pierwsze z powyższych wezwań nastąpiło bezpośrednio po unieważnieniu pierwotnego
wyboru najkorzystniejszej oferty i miało charakter ogólnikowy, w analogiczny sposób została
również wezwana do uzupełnień Corpo Flota {pisma Zamawiającego z 3 lipca 2015 r.};
– po tym, jak w odpowiedzi na to wezwanie Volkswagen Lesing zwrócił uwagę
na lakoniczność wezwania {pismo z 8 lipca 2015 r.}, w kolejnej turze wezwań, również
w stosunku do Corpo Floty, Zamawiający sprecyzował zakres wezwań przez wskazanie
w odniesieniu do każdego pojazdu jakiego wymagania nie znalazł potwierdzenia
w dotychczas złożonych dokumentach {pisma Zamawiającego z 24 lipca 2015 r.};
– wezwanie z 31 lipca 2015 r. odnosiło się do innego wymagania niż poprzednie wezwanie,
a mianowicie do wynikającego z pkt 2.3 formularza oferty żądania (potwierdzonego
w wyjaśnieniach treści s.i.w.z. z 11 maja 2015 r. w odpowiedzi na pytanie nr 17), aby na
potwierdzenie zadeklarowanego w ofercie zużycia paliwa w cyklu mieszanym na 100 km
załączyć do oferty wyciąg ze świadectwa homologacji dla homologacji całopojazdowej
krajowej lub świadectwo zgodności WE dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej.
W powyższych okolicznościach o powtórnym wzywaniu do uzupełnienia tych samych
dokumentów można mówić zestawiając zakres pierwszego wezwania, które dotyczyło
wszystkich dokumentów żądanych według rozdziału IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z., z kolejnymi,
które wskazywały stwierdzone przez Zamawiającego braki. Abstrahując od okoliczności,że w ten sam sposób wzywani byli obaj Wykonawcy, powyższe dowodzi nieadekwatności
zarzutu odwołania, gdyż pierwotne wezwania (po unieważnieniu pierwszego wyboru
najkorzystniejszej oferty) były nieprawidłowe.
Wezwanie w trybie art. 26 ust. 3 pzp służyć ma uzupełnieniu stwierdzonych przez
Zamawiającego braków, a zatem nie może polegać na przytoczeniu ponownie generalnegożądania zawartego w s.i.w.z., bez sprecyzowania czego konkretnie brakuje w dotychczas
złożonych dokumentach. Właśnie z uwagi na przyjmowaną w doktrynie i judykaturze
Sygn. akt KIO 1731/15
zasadzie jednokrotności wzywania w zakresie tych samych braków {a nie dokumentów, jak
uważa Odwołujący}, służącą zachowaniu zasady równego traktowania i uczciwej
konkurencji, istotne jest, aby zostały one precyzyjnie wskazane w treści wezwania. Jest to
interpretacja normy art. 26 ust. 3 pzp, która jest powszechnie przyjmowana w doktrynie
i orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.
Z tych względów zarzut zawarty w odwołaniu uznano za bezzasadny.
III. zarzut złożenia przez Volkswagen Leasing nieprawdziwego oświadczenia o braku
przynależności do grupy kapitałowej {ad pkt 4 listy zarzutów}
Na rozprawie okazało się, że okolicznością bezsporną jest, że Volkswagen Leasing
pozostaje w grupie kapitałowej, w dodatku składającej się ze znacznie większej liczby
podmiotów niż udało się ustalić Odwołującemu, gdyż Przystępujący to przyznał, a nawet
złożył dowód to potwierdzający (Lista podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej,
o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy pzp obejmuje tabelę na 22 stronach). Z kolei
Zamawiający potwierdził, że po poprzednim odwołaniu miał świadomość nieprawdziwości
oświadczenia załączonego do oferty Volkswagen Leasing.
Poza wszelkim sporem jest również okoliczność, że Volkswagen Leasing nie należy
do grupy kapitałowej Corpo Floty {Lista podmiotów należących do tej samej grupy
kapitałowej, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy pzp, str. 19 oferty Corpo Floty}, a
na zadanie 1 wpłynęły tylko dwie oferty.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy pzp z postępowania o udzielenie zamówienia
wyklucza się wykonawców, którzy złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ lub mogące
mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania.
Z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp wynika zatem, że wykluczenie na tej podstawie wykonawcy
z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze –
wykonawca ten złożył nieprawdziwe, czyli nieodpowiadające rzeczywistości informacje,
po drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.
Hipoteza art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają
lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego przez zamawiającego postępowania. Przy
czym rozróżnienie poczynione w aktualnie obowiązującym brzmieniu przepisu służy
wyłącznie usunięciu wątpliwości, że jego zastosowanie obejmuje również nieprawdziwe
informacje składane w postępowaniach wieloetapowych na etapie kwalifikacji podmiotowej.
Sygn. akt KIO 1731/15
W takim przypadku, w odróżnieniu od postępowań jednoetapowych lub etapu złożenia oferty,
takie nieprawdziwe informacje, co najwyżej, mogą mieć wpływ na wynik postępowania.
Innymi słowy w zależności od trybu postępowania lub etapu, na którym się aktualnie
znajduje, nieprawdziwe informacje albo mają wpływ albo mogą mieć wpływ na jego wynik.
Z obu powyżej wyszczególnionych przesłanek traktowanych łącznie wynika z kolei
związek przyczynowo-skutkowy, polegający na tym, że nieprawdziwe informacje wypaczyły
lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca
nie podał nieprawdziwych informacji, a zamawiający nie wziął ich pod uwagę jako
odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy.
Wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp powinna być dokonywa przy uwzględnieniu treści
art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 marca
2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty
budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 kwietnia 2004 r.; dalej: „dyrektywa
2004/18/WE” lub „dyrektywa klasyczna”). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu
można wykluczyć każdego wykonawcę, który jest winny poważnego wprowadzenia w błąd
w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.
Porównanie z pierwszą przesłanką art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp prowadzi do wniosku,że hipoteza przepisu dyrektywy obejmuje zarówno złożenie, jak i niezłożenie informacji
wymaganych w postępowaniu o udzielenie zamówienia, przy czym w obu przypadkach ma to
prowadzić do wprowadzenia w błąd. Z kolei wpływ nieprawdziwych informacji na wynik
postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp można uznać za przesłankę odpowiadającą
poważnemu wprowadzeniu w błąd zamawiającego, o którym mowa w przepisie dyrektywy.
W zakresie tych przesłanek, pomimo różnic sformułowań, interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3
pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy nie budziła dotychczas większych wątpliwości.
Jednakże art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, w odróżnieniu od literalnego
brzmienia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, wprost odwołuje się do winy wykonawcy, który przez
złożenie lub niezłożenie informacji poważnie wprowadził w błąd zamawiającego.
Konieczność uwzględnienia tej przesłanki przy stosowaniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp potwierdza
aktualne orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.
W orzecznictwie sądów okręgowych na tle interpretacji art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
z uwzględnieniem art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE zajęto również stanowisko,że wykluczenie może dotyczyć wyłącznie wykonawcy działającego z winy umyślnej.
W szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19
lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach
celowego, zawinionego i zamierzonego zachowania wykonawcy, podjętego z zamiarem
Sygn. akt KIO 1731/15
podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd
i wykorzystania tego błędu dla uzyskania zamówienia publicznego. Zdaniem Sądu złożenie
nieprawdziwej informacji, ze skutkiem w postaci wykluczenia z postępowania, to czynność
dokonana z winy umyślnej, nie zaś w wyniku błędu czy niedbalstwa. Jeżeli ze stanu
faktycznego wynika, że wykonawca w dniu składania ofert działał w dobrej wierze,
nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego
Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd.
W ocenie składu orzekającego Izby o ile nie budzi wątpliwości, że wykluczenie
na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, interpretowanego z uwzględnieniem treści art. 45 ust. 2
lit. g dyrektywy klasycznej, wymaga przypisania winy wykonawcy, o tyle wskazany przepis
dyrektywy klasycznej nie zawęża postaci tej winy wyłącznie do winy umyślnej (zamiaru
bezpośredniego i ewentualnego). Nie ma zatem podstaw, aby wyłączać spod zakresu
zastosowania tej podstawy wykluczenia przypadków poważnego wprowadzenia w błąd
nieprawdziwymi informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy.
Izba wzięła pod uwagę stanowisko jakie zajął Sąd Unii Europejskiej w wyroku z 26
września 2014 r. w połączonych sprawach T-91/12 i T-280/12 (Flying Holding NV z siedzibą
w Wilrijk, Flying Group Lux SA z siedzibą w Luksemburgu, Flying Service NV z siedzibą
w Deurne przeciwko Komisji Europejskiej. Komisja Europejska w prowadzonym na postawie
rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie
rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot
Europejskich (Dz. U. L 248, s. 1; z późn. zm) wykluczyła tych wykonawców na podstawie
94 lit. b tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela się zamówienia
kandydatom, którzy w związku z procedurą udzielania zamówień są winni złożenia
nieprawdziwych oświadczeń przy dostarczaniu informacji wymaganych przez instytucję
zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień lub nie
dostarczyli tych informacji. Sąd stwierdził, że w przypadku gdy, tak jak w rozstrzyganej
sprawie, wykryte zostaje przekazanie nieprawdziwych danych, Komisja nie ma innego
wyboru niż zastosowanie powyższego przepisu, gdyż pojęcie „nieprawdziwe oświadczenia”
odnosi się zarówno do oświadczeń umyślnie wprowadzających w błąd jak i tych, które są
błędne w wyniku niedbalstwa i po ustaleniu nieprawdziwego charakteru oświadczeń nie ma
potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (…) Wobec złożenia
nieprawdziwych oświadczeń, niezależnie od tego, czy doszło do tego w sposób umyślny czy
też wskutek niedbalstwa skarżących, Komisja nie miała innego wyboru niż zastosowanie art.
94 lit. b) rozporządzenia finansowego… {por. pkt 75 i 119 wyroku}.
Zdaniem składu orzekającego Izby co prawda powyższy wyrok dotyczył stosowania
Sygn. akt KIO 1731/15
przepisu aktu prawnego stosowanego przez Komisję Europejską przy udzielaniu zamówień
publicznych, jednak treść przepisu art. 94 lit. b rozporządzenia finansowego, tak jak art. 45
ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, odwołuje się do winy wykonawcy (kandydata)
składającego nierzetelne informacje, bez wskazywania na postać tej winy. Wydaje się, że
wina, o której mowa w oby tych przepisach dotyczących analogicznej podstawy wykluczenia
wykonawcy z postępowania, powinna być interpretowana w taki sam sposób.
Reasumując, dla wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
konieczne jest stwierdzenie, że: po pierwsze – wykonawca ten złożył nieprawdziwe
informacje, po drugie – stanowiło to poważne wprowadzenie w błąd zamawiającego, gdyż
informacje te miały wpływ lub mogły mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
po trzecie – wykonawca działał z zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu
wprowadzenia zamawiającego w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa.
Spośród powyżej wyszczególnionych przesłanej w okolicznościach rozstrzyganej
sprawy pierwsza i trzecia znalazły potwierdzenie. Poza wszelkim sporem jest bowiem
okoliczność złożenia przez Volkswagen Leasing nieprawdziwego oświadczenia o braku
przynależności do grupy kapitałowej w rozumieniu art. 24 ust. 2 pkt 5 pzp. Biorąc pod uwagę
jednoznaczność wyrażonego przez Zamawiającego żądania, aby do oferty załączyć listę
podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, o której mowa w tym przepisie albo
informację o tym, że wykonawca nie należy do grupy kapitałowej {rozdział IX pkt 5 ppkt 7
s.i.w.z.}, nie zasługują na wiarę tłumaczenia Przystępującego z rozprawy o tym, jak to osoba
przygotowująca oświadczenie myślała, że skoro w postępowaniu nie złoży oferty żaden
podmiot z grupy kapitałowej, prawidłowe będzie oświadczenie o braku przynależności
do niej.
Przede wszystkim takie postępowanie Przystępującego stanowi przejaw zarzucanego
niedbalstwa, czyli niedołożenia należytej staranności przy podawaniu zamawiającemu
wprowadzających w błąd informacji. Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności
wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu
cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie
wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Przypisanie określonej
osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym
miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności
{por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03}.
Przy czym wzorzec należytej staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest
ustalany niezależnie od osobistych przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na
Sygn. akt KIO 1731/15
poziomie obowiązków dających się wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczeniażyciowego oraz konkretnych okoliczności {por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 23
października 2003 r., sygn. akt V CK 311/02}. Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów
miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż art. 355 § 2 kc precyzuje, że należytą staranność
dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy
uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Za takiego profesjonalistę należy
również uznać, co do zasady, wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia
publicznego. Należyta staranność profesjonalisty nakłada na wykonawcę, który składa ofertę,
dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, aby upewnił się, czy deklarowany w nich
stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.
Nie została jednak spełniona druga przesłanka, gdyż Odwołujący nawet nie próbował
wykazać, że nieprawdziwe oświadczenie Volkswagen Leasing miało wpływ na wynik
postępowania prowadzonego przez Zamawiającego. W aktualnie wniesionym odwołaniu
w stosunku do poprzedniego usunięto nawet stwierdzenie, że nieprawdziwa informacja miała
wpływ na wynik postępowania. Natomiast dodane w aktualnym odwołaniu stwierdzenia
dotyczące zaniechania wezwania do wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 pzp lub wezwania
do uzupełnienia w trybie art. 26 ust. 3 pzp nie odnoszą się do będącego przedmiotem
zarzutu zaniechania wykluczenia na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp. Nie wiadomo,
dlaczego miałby być wyjaśniany lub uzupełniany dokument zawierający nieprawdziwe
oświadczenie dotyczące niepozostawania przez Volkswagen Leasing w grupie kapitałowej.
Izba rozpoznając sprawę w granicach zarzutów odwołania, co nakazuje art. 192 ust. 7
pzp, nie może domyślać się, a przede wszystkim uzupełniać tworzących podstawę faktyczną
i prawną zarzutu okoliczności zawartych w odwołaniu, a te w żaden sposób nie wskazywały
ani nie nawiązywały do innych podstaw wykluczenia niż art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp.
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego kosztami tego postępowania,
na które złożył się uiszczony przez niego wpis oraz uzasadnione koszty Zamawiającego
w postaci wynagrodzenia pełnomocnika, na podstawie faktury złożonej do zamknięcia
rozprawy, ograniczając jego wysokość do kwoty wynikającej z § 3 pkt 2 lit. b przywołanego
Sygn. akt KIO 1731/15
rozporządzenia.
Przewodniczący:
………………………………
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża odwołującego – Corpo Flotę sp. z o.o. z siedzibą
w Warszawie i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie:
piętnaście
tysięcy
złotych
zero
groszy)
uiszczoną
przez
odwołującego – Corpo Flotę sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie tytułem
wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od odwołującego – Corpo Floty sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
na rzecz
zamawiającego – PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. z siedzibą
w Warszawie kwotę 3600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero
groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu uzasadnionych kosztów strony w postaci wynagrodzenia pełnomocnika.
Sygn. akt KIO 1731/15
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego
Warszawa-Praga w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Sygn. akt KIO 1731/15
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający –
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą w Warszawie – prowadzi
w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych {tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 907, z późn. zm.; zwanej
dalej również „ustawą pzp” lub „pzp”}, postępowanie o udzielenie zamówienia sektorowego
na usługi pn. Wynajem długoterminowy pojazdów samochodowych (nr postępowania
ICZ2b-231-07/15).
Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 14 kwietnia 2015 r. pod nr 2015/S_072-128155, w tym samym dniu
Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w swojej siedzibie na tablicy ogłoszeń oraz
na swojej stronie internetowej {www.zamowienia.plk-sa.pl}, na której udostępnił również
od tego dnia specyfikację istotnych warunków zamówienia {dalej również: „specyfikacja”,
„SIWZ” lub „s.i.w.z.”}.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.
3 sierpnia 2015 r. Zamawiający przekazał drogą elektroniczną Odwołującemu –
Corpo Flocie sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie {dalej również: „Corpo Flota”} zawiadomienie
o rozstrzygnięciu postępowania – wyborze jako najkorzystniejszej w zadaniu nr 1 oferty
złożonej przez Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce z siedzibą
w Warszawie {dalej również: „Volkswagen Leasing”}.
13 sierpnia 2015 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej odwołanie (zachowując wymóg przekazania jego kopii Zamawiającemu)
od powyższej czynności, zarzucając Zamawiającemu następujące naruszenia ustawy pzp
{lista zarzutów}:
1. Art. 89 ust. 1 pkt 2 – przez zaniechanie odrzucenia oferty Volkswagen Leasing, pomimoże jej treść nie odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
2. Art. 87 ust. 1 – przez dokonanie zmiany w treści oferty polegającej na zaoferowaniu
innego pojazdu aniżeli pierwotnie wskazany w ofercie.
3. Art. 7 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 3 – przez kilkukrotne wezwanie wykonawcy do
uzupełnienia dokumentów na potwierdzenie spełniania warunków udziału w
postępowaniu, co powoduje nierówne traktowanie wykonawców ubiegających się o
udzielenie zamówienia.
Sygn. akt KIO 1731/15
4. Art. 24 ust. 2 pkt 3, art. 26 ust. 3, art. 26 ust. 4 – gdyż Wykonawca Volkswagen Leasing
złożył nieprawdziwe informacje w zakresie przynależności do grupy kapitałowej, na co
zostały Zamawiającemu przedstawione stosowne dowody w odwołaniu z 25 czerwca
2015 r. Zamawiający dysponując tym materiałem, zaniechał wezwania do uzupełnienia
dokumentów, a nawet zaniechał wezwania Wykonawcy Volkswagen Leasing do złożenia
wyjaśnień dotyczących przynależności do grupy kapitałowej, pomimo że wykonawca
złożył oświadczenie o braku przynależności do grupy kapitałowej, a zgromadzony
materiał dowodowy jednoznacznie dowodzi, że Volkswagen Leasing należy do grupy
kapitałowej.
W związku z powyższym Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz
nakazanie Zamawiającemu w zakresie zadania 1 {lista żądań}:
1. Unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej.
2. Odrzucenia oferty Wykonawcy Volkswagen Leasing na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2
pzp.
3. Wykluczenia Wykonawcy Volkswagen Leasing na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp.
Alternatywnie – wezwania do uzupełnienia dokumentu bądź złożenia wyjaśnień
w zakresie przynależności do grupy kapitałowej.
4. Ponownego badania i oceny ofert.
5. Wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej.
Odwołujący następująco przedstawił okoliczności faktyczne dotyczące przebiegu
postępowania:
– przedmiotem zamówienia w zadaniu 1 jest wynajem długoterminowy 287 fabrycznie
nowych (rok produkcji 2015) samochodów wraz z serwisem na okres 48 miesięcy;
– 16 czerwca 2015 r. Zamawiający dokonał wyboru jako najkorzystniejszej oferty Wykonawcy
Volkswagen Leasing;
– 25 czerwca 2015 r. na powyższy wybór oferty – która zarówno merytorycznie, jak formalnie
nie spełniała wymagań SIWZ – Odwołujący wniósł odwołanie;
– 30 czerwca 2015 r. Zamawiający powiadomił wykonawców o unieważnieniu czynności
wyboru najkorzystniejszej oferty i o ponownym przeprowadzeniu procedury badania i oceny
złożonych ofert;
– w związku z decyzją Zamawiającego Odwołujący wycofał złożone odwołanie;
– 3 sierpnia 2015 r. dokonano ponownego wyboru najkorzystniejszej oferty.
{ad pkt 1 listy zarzutów – brak zaoferowania inteligentnego systemu parkowania}
Sygn. akt KIO 1731/15
Odwołujący podał, że w dziale IX pkt 5 ppkt 11 (str. 8) SIWZ Zamawiający wymagał,
aby w celu potwierdzenia, że zaoferowane pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymagania określone przez Zamawiającego, wykonawca przedłożył wraz z ofertą
specyfikacje techniczne oferowanych pojazdów samochodowych, z których to miało wynikać
spełnienie wymaganych w załączniku nr 1 do SIWZ parametrów. W pkt 1 lit. n tego
załącznika Zamawiający wymagał zaoferowania inteligentnego systemu parkowania dla
pojazdu w segmencie I typ 1.
Odwołujący podniósł, że zgodnie ze wszystkimi standardami obowiązującymi
na rynku oraz specyfikacjami technicznymi samochodów dotyczącymi wyposażenia
seryjnego, możliwy jest zakup samochodu z różnymi opcjami wspomagającymi parkowanie:
(1) system nie zawierający żadnego wspomagania, (2) czujniki parkowania, (3) czujniki
parkowania wraz z kamerą cofania, (4) inteligentny system parkowania. Wobec tego
wymaganie Zamawiającego zostało precyzyjnie określone w SIWZ i nie pozostawiało
wątpliwości co do konieczności zaoferowania inteligentnego systemu parkowania, przez
który należy rozumieć funkcjonalność polegającą na możliwości wykonania manewru
parkowania bez czynnego udziału kierowcy, tj. bez konieczności użycia kierownicy, jedynie
po uprzednim wciśnięciu przycisku, pojazd sam rozpoznaje miejsce i dokonuje wpasowania.
Odwołujący podał, że Wykonawca VW Leasing w segmencie I typ 1 zaoferował
pojazd VW Passat Limousine Highline 2.0 TSI 220 KM DSG.
Odwołujący zarzucił, że zaoferowany pojazd wyposażony jest nie w inteligentny
system parkowania, a w system parkowania wspomagany przez czujniki parkowania
i kamerę cofania.
Zdaniem Odwołującego powyższe potwierdzają pierwotnie złożone specyfikacje
techniczne pojazdu, w których wyszczególniono czujniki parkowania z przodu i z tyłu,
z wizualizacją na ekranie radia, co nie jest równoznaczne funkcjonalnie z inteligentnym
systemem parkowania.
Ponadto 8 lipca 2015 r. z dołączonej i uzupełnionej 8 lipca 2015 r. specyfikacji
technicznej wynika zaoferowanie systemu: Rear Assist – kamera cofania (inteligentny
system parkowania czujniki parkowania przód i tył z kamerą cofania rzucające obraz
na monitor środkowy [Uwaga! dostępne tylko z systemem ZCB lub PNC/7RE/ZC8/YOU/WE
lub ZNC/TTQ/YOU].
Według Odwołującego VW Leasing nazwał tym samym jeden ze standardów
wspomagania parkowania, jakim jest posiadanie przez samochód kamery cofania oraz
czujników parkowania, jako inteligentny system parkowania. Jednakże ten ostatni stanowi
Sygn. akt KIO 1731/15
odmienne od oferowanego przez VW Leasing rozwiązanie, które zapewnia pełną
automatyzację wykonywanego manewru, eliminuje możliwość popełnienia błędu przez
kierowcę, a przede wszystkim znacznie poprawia komfort parkowania. Jest rozwiązanie
bardziej pożądane na rynku niż zwykłe systemy, a jednocześnie znacznie droższe od nich.
Zdaniem Odwołującego jego stanowisko potwierdza również opis systemu
parkowania Rear Assisst udostępniony przez VW, według którego jest to nazwa asystenta
parkowania, który opiera się na działaniu kamery cofania zintegrowanej z pokrywą
bagażnika. Włączenie wstecznego biegu powoduje wyświetlenie na ekranie systemu
radiowego lub radiowo-nawigacyjnego obrazu z kamery. Tryb pracy – w zależności
od parkowania poprzecznego lub parkowania wzdłużnego – określa się za pomocą
przycisków obsługi radia lub nawigacji. Po wyłączeniu biegu wstecznego, kamera cofania
jeszcze przez 9 sekund pokazuje przestrzeń za samochodem. Asystent parkowania
umożliwia wyświetlenie realnego obrazu za samochodem i pozwala na bezpieczne cofanie i
precyzyjne parkowanie tyłem.
Odwołujący stwierdził, że zgodnie z opisami VW inteligentny system parkowania
nazywa się Park Assisst. Działa on w następujący sposób: jadąc samochodem
z maksymalną prędkością 30 km/h, po uruchomieniu systemu, przestrzeń z boku pojazdu
jest skanowana za pomocą specjalnych czujników. Jeśli długość luki parkingowej jest
wystarczająca, system informuje o tym kierowcę, a po zaakceptowaniu przez niego miejsca,
samochód sam oblicza i pokazuje na umieszczonym na desce rozdzielczej wyświetlaczu
idealną drogę do przeprowadzenia manewru. Jedynym zadaniem kierowcy, jest odpowiednie
ustawienie samochodu w stosunku do drogi (pozycję startową parkowania wskazuje system),
włączenie wstecznego biegu i kontrola prędkości. Park Assisst cały manewr wykonuje sam
(przejmuje kontrolę nad układem kierowniczym). Cała operacja trwa zaledwie 15 sekund.
Odwołujący podsumował, że oba systemy znacznie różnią się od siebie i tylko Park
Assisst może być uznany za inteligentny system parkowania, a jego zaoferowanie
implikowałoby również dużo wyższe koszty oferty aniżeli zaoferowanie pojazdu z systemem
Rear Assisst.
{ad pkt 1 listy zarzutów – brak jednoznacznego
wskazania maksymalnej pojemności zbiornika paliwa}
Odwołujący podał, że w załączniku nr 1 do SIWZ dla pojazdu z segmentu II typ 6
w pkt 9 lit. z określono następująco wymaganie: zbiornik paliwa max. 90 litrów (liczba ta musi
wynikać ze świadectwa zgodności WE).
Sygn. akt KIO 1731/15
Odwołujący podał, że Wykonawca VW Leasing załączył do oferty homologację,
z której powyższy parametr nie wynika. Co więcej, 31 lipca 2015 r. został wezwany
do przedstawienia w formie załącznika, w szczególności wyciągu do świadectwa homologacji
dla homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji
całopojazdowej wspólnotowej potwierdzającej, że oferowane pojazdy dla zadania nr 1
segment II typ 6 spełniają wymagania SIWZ. W odpowiedzi Wykonawca przedłożyłświadectwo zgodności, jednakże z załączonego dokumentu nie wynika spełnianie wymogu
maksymalnej pojemności zbiornika paliwa – 90 litrów.
Odwołujący podniósł, że zaoferowany pojazd Crafter podwójna kabina z wywrotem,
może zostać dostarczony ze zbiornikiem 75 lub 100 litrów. Stąd też nie można uznać
w sposób dorozumiany, że zaoferowany pojazd spełnia wymagania dotyczące maksymalnej
pojemności zbiornika.
{ad pkt 2 listy zarzutów – zaoferowanie innego
pojazdu aniżeli pierwotnie wskazany w ofercie}
Odwołujący podał, że w zadaniu 1 segment II typ 2 Wykonawca VW Leasing
zaoferował
pojazd
Transporter
Kombi
2.0
TDI
150
KM,
model
bazowy:
7EJ131/Z1B/ZR9/3SJ/5YE/ZSA/3UC/3VF/4FN/WF9/0WQ/2MQ/1S6.
Odwołujący stwierdził, że podany model bazowy oznaczał model T5, wycofany
z produkcji, co wskazywało, że zaoferowano samochód którego dostarczenie nie będzie
możliwe, biorąc pod uwagę bezwzględne wymaganie, żeby pojazdy zostały wyprodukowane
w 2015 roku.
W wyniku uzupełnienia dokumentacji technicznej z 8 lipca 2015 r., Wykonawca
zaoferował inny model bazowy pojazdu Transporter Kombi 2.0 TDI 150 KM:
SGJ1F1/WF9/KH1/ZE8/ZS9/Z1B/1G2/0WQ/1S6/3B4/3M9/3S1/3UE/3VF/4FN/2MQ.
Odwołujący zarzucił, że zmiana modelu bazowego oznacza de facto zmianę treści
oferty. Kluczowe w tym przypadku jest wskazanie konkretnego, przypisanego modelu
bazowego, który identyfikuje zaoferowany pojazd, czyli przedmiot zamówienia. Zdaniem
Odwołującego nie można przyjąć, iż każdy Transporter Kombi 2.0 TDI 150KM podany
z samej nazwy, spełnia wymagania Zamawiającego, gdyż możliwe jest to dopiero
po zidentyfikowaniu konkretnego modelu bazowego. Dokonana przez Wykonawcę VW
Leasing zmiana doprowadziła do niedozwolonej modyfikacji treści oferty, co przesądza
według Odwołującego o nierównym traktowaniu Wykonawców ubiegających się o udzielenie
zamówienia
Sygn. akt KIO 1731/15
{ad pkt 3 listy zarzutów – kilkukrotne wzywanie do uzupełnienia dokumentów}
Odwołujący zrelacjonował, że Zamawiając kolejno pismami z 3 , 24 i 31 lipca 2015 r.
wzywał Wykonawcę VW Leasing do uzupełnienia tych samych dokumentów w trybie art. 26
ust. 3 pzp.
3 lipca Zamawiający wezwał do uzupełnienia dokumentów potwierdzających
spełnianie przez oferowane dostawy wymagań określonych w SIWZ:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Centralne Biuro Zamówień, informuje, że w wyniku oceny
Państwa oferty złożonej w postępowaniu na „Wynajem długoterminowy pojazdów
samochodowych”, działając na podstawie art. 26 ust. 4 w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy Pzp
wzywa do wyjaśnienia i uzupełnienia oferty w poniższym zakresie: (…)
2) Ponadto, z dołączonych do oferty świadectw zgodności WE i specyfikacji technicznej nie
wynika, że zaoferowane przez Państwa pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymienione w Opisie przedmiotu zamówienia parametry. W związku z powyższym
Zamawiający na podstawie art. 26 ust. 3 w zw. z art. 25 ust. 1 ustawy Pzp wzywa do
uzupełnienia dokumentu potwierdzającego, iż zaoferowane samochody spełniają wszystkie
wymagania Zamawiającego tj. uzupełnienia specyfikacji technicznych oferowanych pojazdów
samochodowych.
Powyższe dokumenty muszą potwierdzać spełnienie warunków udziału w postępowaniu
najpóźniej na dzień składania ofert tj. 20.05.2015 r.
Odwołujący stwierdził, że kolejne wezwanie z 24 lipca zawierało wskazanie
parametrów technicznych, które nie zostały wykazane przez Wykonawcę w ofercie, ale już
uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 lipca 2015 r.:
Zgodnie z postanowieniami rozdziału IX pkt 5 ppkt 11 Specyfikacji Istotnych Warunków
Zamówienia (dalej SIWZ), Wykonawcy, w celu potwierdzenia, że oferowane pojazdy
spełniają wszystkie wymagania określone przez Zamawiającego, zostali zobowiązani do
przedstawienia specyfikacji technicznych oferowanych pojazdów samochodowych.
Jednocześnie w Załączniku nr 1 do SIWZ – Szczegółowy Opis Przedmiotu Zamówienia –
Zadanie nr 1, Zamawiający wskazał wymagania dla pojazdów samochodowych.
Zamawiający wskazuje ponadto, że w odniesieniu do części parametrów, Zamawiający
wymagał, aby potwierdzenie ich spełnienia wynikało ze świadectwa zgodności WE.
Mając na uwadze fakt, że wezwanie do uzupełnienia dokumentów z dnia 03.07.2015 r. było
zbyt ogólne i nie wskazywało, które parametry techniczne i funkcjonalności pojazdów nie
zostały potwierdzone przez odpowiednio specyfikacje techniczne i świadectwa zgodności
WE, Zamawiający - na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo
Sygn. akt KIO 1731/15
zamówień publicznych (Dz.U. 2013r., Nr 907 ze zm.), wzywa Wykonawcę do uzupełnienia
dokumentów potwierdzających, że oferowane pojazdy spełniają następujące wymagania
Zamawiającego: (…)
Ostatnie wezwanie z 31 lipca dotyczyło przedstawienia w formie załącznika,
w szczególności wyciągu do świadectwa homologacji dla homologacji całopojazdowej
krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej
potwierdzającej, że oferowane pojazdy dla zadania nr 1 segment II typ 6 spełniają
wymagania SIWZ:
PKP Polskie Linie Kolejowe S.A (...), wzywa Wykonawcę do uzupełnienia dokumentu
potwierdzającego, że oferowane pojazdy dla Zadania nr 1, Segment II typ 6, spełniają
następujące wymagania Zamawiającego, tj. posiadają: Świadectwa homologacji dla
homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności WE dla homologacji
całopojazdowej wspólnotowej.
Powyższe dokumenty muszą potwierdzać spełnienie warunków udziału w postępowaniu
najpóźniej na dzień składania ofert tj. 20.05.2015r. (...)
Odwołujący zarzucił, że działanie Zamawiającego polegające na kilkukrotnym
wzywaniu do uzupełnienia tego samego dokumentu przeczy zasadzie równego traktowania
wykonawców i uczciwej konkurencji. Ustawodawca przewidział bowiem jednokrotne
wezwanie do uzupełnienia dokumentów, nie zaś kilkukrotne – pomimo niepotwierdzenia
spełniania warunków – dopytywanie wykonawcy o parametry oferowanego przedmiotu
zamówienia. Zamawiający sam niejako dążył do potwierdzenia spełnienia wymogów przez
Wykonawcę VW Leasing. To nie Wykonawca wykazał więc spełnienie przedmiotowych
warunków udziału w postępowaniu, do czego obliguje go art. 24 ust 2 pkt 4 pzp, tylko
Zamawiający, nie zważając na przepisy ustawy pzp, podejmował czynności mające na celu
udowodnienie prawidłowości i skuteczności oferty.
{ad pkt 4 listy zarzutów – złożenie nieprawdziwych informacji
o braku przynależności do grupy kapitałowej}
Odwołujący zrelacjonował, że pomimo przedstawienia, przy okazji poprzedniego
odwołania, obszernego materiału dowodowego w postaci sprawozdania finansowego spółki
Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce i opinii biegłego rewidenta,
Zamawiający nie podjął żadnych czynności mających na celu wyjaśnienie rozbieżności
pomiędzy dokumentami jednoznacznie wskazującymi, że wykonawca należy do grupy
kapitałowej a oświadczeniem temu przeczącym.
Sygn. akt KIO 1731/15
{a)definicja grupy kapitałowej}
Odwołujący zaprezentował w odwołaniu następujący wywód odnośnie definicji grupy
kapitałowej.
Art. 24 ust. 2 pkt. 5 definiuje grupę kapitałową przez odesłanie do innego aktu
prawnego tj. ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U.
2015 r. poz. 184; dalej również: „uokik”). Legalną definicję grupy kapitałowej zawarto w art. 4
pkt 14 tej ustawy i rozumie się przez to wszystkich przedsiębiorców, którzy są kontrolowani
w sposób bezpośredni lub pośredni przez jednego przedsiębiorcę, w tym również tego
przedsiębiorcę. Z powyższego wynika, że do grupy kapitałowej należy zaliczyć
przedsiębiorcę, który dominuje w grupie (kontroluje) oraz kontrolowane podmioty.
Uwzględniać przy tym należy przede wszystkim struktury wielostopniowe gdzie firma A
kontroluje B, a firma B kontroluje C. Należy zatem ustalić, kiedy można uznać, że
przedsiębiorca jest kontrolowany przez innego przedsiębiorcę. W art. 4 pkt. 4 uokik znajduje
się definicja pojęcia „przejęcia kontroli” – rozumie się przez to:
• wszelkie formy bezpośredniego lub pośredniego uzyskania przez przedsiębiorcę
uprawnień,
• które osobno albo łącznie,
• przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności prawnych lub faktycznych,
• umożliwiają wywieranie decydującego wpływu na innego przedsiębiorcę lub
przedsiębiorców; uprawnienia takie tworzą w szczególności:
a) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu
wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w
zarządzie innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie porozumień
z innymi osobami,
b) uprawnienie do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu lub rady
nadzorczej innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie
porozumień z innymi osobami,
c) członkowie jego zarządu lub rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę członków
zarządu innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),
d) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów w spółce osobowej
zależnej albo na walnym zgromadzeniu spółdzielni zależnej, także na podstawie porozumień
z innymi osobami,
e) prawo do całego albo do części mienia innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),
f) umowa przewidująca zarządzanie innym przedsiębiorcą (przedsiębiorcą zależnym) lub
przekazywanie zysku przez takiego przedsiębiorcę"
Sygn. akt KIO 1731/15
Ustawa wskazuje zatem przykłady sytuacji, w których występuje przejęcie kontroli.
Użycie słów „w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty. Spełnienie któregoś
z ww. warunków może zatem oznaczać, że dany podmiot należy do grupy kapitałowej.
Kluczowym elementem dla przynależności do grupy kapitałowej jest więc istnienie podmiotu
dominującego i podmiotów zależnych.
Zgodnie z art. 26 ust. 2d pzp wykonawca, wraz z wnioskiem lub ofertą, składa listę
podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5,
albo informację o tym, że nie należy do grupy kapitałowej.
Odwołujący podał, że Volkswagen Leasing złożył wraz z ofertą oświadczenie o tym,że nie należy do grupy kapitałowej.
{b) Volkswagen Leasing (…) a grupa kapitałowa w świetle dokumentów Spółki}
Odwołujący zarzucił, że w świetle dokumentów Spółki Volkswagen Leasing
oświadczenie to jest nieprawdziwe.
Po pierwsze – powołał się na następujące zapisy Raportu z badania sprawozdania
finansowego za okres obrotowy od 1 stycznia do 30 maja 2014 r.:
Jednostkami powiązanymi ze Spółką są: Porsche Automobil Holding SE – jednostka
dominująca najwyższego szczebla {;} Volkswagen Leasing GMBH – jednostka dominująca
oraz spółki należące do Grupy Kapitałowej jednostki dominującej w stosunku do Spółki.
Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej, w której jednostka dominująca wyższego
szczebla sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) zatwierdzonymi przez Unię
Europejską.
Zdaniem Odwołującego niepodważalny dowód na to, iż Spółka należy do grupy
kapitałowej i takie też oświadczenie powinna złożyć w analizowanej ofercie.
Ponadto Odwołujący podniósł, że w sprawozdaniu finansowym wspomina się
o „zarządzaniu wewnętrznym”, w miejscu gdzie pada stwierdzenie, że Volkswagen Leasing
GmbH uwzględniono w sporządzonym zgodnie z MSSF skonsolidowanym sprawozdaniu
finansowym Volkswagen Financial Service AG. Zarządzanie wewnętrzne spółkami Grupy –
a zatem także Volkswagen Leasing GmbH – opiera się na danych zgodnych z MSSF.
Odwołujący podkreślił, że informacja o konsolidacji sprawozdania finansowego,
jednoznacznie wskazuje na istnienie większej liczby jednostek w grupie, stąd potrzeba
konsolidacji tegoż sprawozdania.
Dodatkowo Odwołujący wskazał, że ze sprawozdania finansowego można
dowiedzieć się o transakcjach z podmiotami powiązanymi, co także wskazuje na istnienie
grupy kapitałowej.
Sygn. akt KIO 1731/15
Jak stanowi pkt 29 Noty do sprawozdania finansowego:
Jednostkami powiązanymi ze Spółką na dzień bilansowy są: • Volkswagen Leasing GmbH –
jednostka dominująca • Volkswagen International Finance N.V. – pozostały podmiot
powiązany • Volkswagen Bank Polska S.A. – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen
Bank GmbH – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen AG PKW – pozostały podmiot
powiązany • Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. – pozostały podmiot powiązany
• Man SE Truck & Bus TK. - pozostały podmiot powiązany • Skania AB – pozostały podmiot
powiązany • Skania Financial Services TK – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen
Group Polska Sp. z o.o. – pozostały podmiot powiązany • Volkswagen Poznań Sp. z o.o. –
pozostały podmiot powiązany
Jednostką dominującą, w stosunku do Spółki jest Volkswagen Leasing GmbH z siedzibą w
Braunschweigu, Niemcy. Jednostką najwyższego szczebla Grupy jest Porsche Automobil
Holding SE z siedzibą w Stuttgarcie, Niemcy.
Spółka współpracuje z poniżej wymienionymi podmiotami z Grupy:
– Volkswagen Financial Service AG – w ramach programu emisji dłużnych papierów
wartościowych prowadzonego przez spółki Koncernu Volkswagen AG, Volkswagen Financial
Service AG gwarantuje wykup wyemitowanych papierów dłużnych Spółki, z tego tytułu
Spółka obciążana jest kosztami prowizji od objętych gwarancją emisji papierów
wartościowych. W dniu 15 grudnia 2008 roku pomiędzy spółkami została zawarta umowa
poręczenia. Zgodnie z postanowieniami umowy poręczyciele zobowiązują się wykonania
wszelkich zobowiązań pieniężnych Dłużnika wynikających z zwartych umów leasingu,
w szczególności opłaty leasingowe oraz odszkodowania, w przypadku niewykonania
zobowiązania przez dłużnika.
– Volkswagen Bank Polska S.A. – ponieważ Spółka zatrudnia 2 pracowników, obsługa
przedsiębiorstwa Spółki prowadzona jest przez Volkswagen Bank Polska S.A. na podstawie
umowy o współpracy zawartej pomiędzy spółkami. Ponadto Spółka współpracuje
z Volkswagen Bank Polska S.A. w zakresie rozliczeń prowizji dla sprzedawców, produktów
finansowych Koncernu. Współpraca ta polega na zawieraniu przez Volkswagen Bank Polska
S.A. umów zleceń ze sprzedawcami produktów finansowych, a następnie comiesięcznym
obciążaniem Spółki kosztami dotyczącymi pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu.
– Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. - w ramach prowadzonej działalności
leasingowej Spółka współpracuje z Volkswagen Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o.
w zakresie ubezpieczeń komunikacyjnych przedmiotów umów leasingu oraz od ryzyka
finansowego (RSV/GAP).
W dniu 2 kwietnia 2003 roku pomiędzy Volkswagen Leasing Polska Sp. z o.o. a Volkswagen
Sygn. akt KIO 1731/15
Serwis Ubezpieczeniowy Sp. z o.o. została zawarta umowa faktoringu. Zgodnie z treścią
umowy, w momencie, gdy Volkswagen Leasing Polska Sp. z o.o. odzyska wierzytelności
w kwocie przewyższającej cenę nabycia tych wierzytelności, Spółki dokonają podziału
uzyskanej nadwyżki w proporcji 10/90. Uzyskane przez Volkswagen Leasing Polska Sp.
z o.o. 90% nadwyżki będzie stanowić jego wynagrodzenie z tytułu usług finansowych.
Dodatkowo Odwołujący podniósł, że zgodnie z notą do sprawozdania finansowego
Spółka stosuje wszystkie standardy i zmiany do standardów, jakie były obowiązujące
na dzień 30 maja 2014r., tj. między innymi: a) MSSF 10 „Skonsolidowane sprawozdanie
finansowe”, b) MSSF 11 „Wspólne porozumienia”, c) MSSF 12 „Ujawnianie udziałów
w innych jednostkach” – w odwołaniu wskazano, że jest to nowy standard, który dotyczy
jednostek posiadających udziały w jednostce zależnej, wspólnym porozumieniu, jednostce
stowarzyszonej lub w niekonsolidowanych jednostkach strukturalnych, d) zmieniony MSR 27
„Jednostkowe sprawozdania finansowe” – w odwołaniu wskazano, że celem zmienionego
MSR 27 jest określenie wymogów ujmowania i prezentacji inwestycji w jednostki zależne,
wspólne przedsięwzięcia oraz jednostki stowarzyszone w sytuacji gdy jednostka sporządza
jednostkowe sprawozdanie finansowe.
Odwołujący podsumował, że przywołane powyżej zapisy ze sprawozdania
finansowego Spółki jednoznacznie potwierdzają, iż Volkswagen Leasing należy do grupy
kapitałowej. Wykonawca winien więc był złożyć oświadczenie o przynależności do grupy
kapitałowej oraz listę podmiotów występujących w grupie. Każde twierdzenie przeciwne
winno zostać przez Zamawiającego wyjaśnione i zweryfikowane, co nie zostało uczynione
w ramach procedury wyjaśniającej na etapie badania i oceny złożonych ofert.
Na skutek przekazania przez Zamawiającego 17 lipca 2015 r. kopii odwołania,
20 lipca 2015 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie pisemnej
zgłoszenie przez Volkswagen Leasing GmbH sp. z o.o. oddział w Polsce z siedzibą
w Warszawie przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania, a więc zgodnie
z art. 185 ust. 2 pzp, Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności tego
przystąpienia, co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.
Zamawiający nie złożył odpowiedzi na odwołanie, ale nie uznał jego zarzutów.
Sygn. akt KIO 1731/15
Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
pzp.
Izba rozważyła na posiedzeniu z udziałem Stron i Przystępującego zgłoszony na tym
posiedzeniu przez Zamawiającego, a poparty przez Przystępującego, wniosek o odrzucenie
odwołania, z wyjątkiem zarzutu dotyczącego wielokrotnego wzywania do uzupełnienia
dokumentów, na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 3 pzp, z uwagi na podniesienie pozostałych
zarzutów z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 182 ust. 1 pkt 1 pzp.
Wnioskodawcy podnieśli następujące okoliczności. Zarzuty dotyczące inteligentnego
systemu parkowania, zmiany treści oferty oraz grupy kapitałowej były podniesione
w poprzednim odwołaniu, które zostało wycofane przez Corpo Flotę. Z kolei zarzut dotyczący
zbiornika paliwa mógł być i powinien podniesiony w poprzednim odwołaniu, a ponadto
dotyczy okoliczności, która została potwierdzona na skutek wezwania i uzupełnienia, które
miały miejsce przed wniesieniem poprzedniego odwołania.
Izba ustaliła, że Corpo Flota wniosła poprzednie odwołanie 25 czerwca 2015 r., które
zawierało takie zarzuty, jak to twierdzono powyżej. Po stronie Zamawiającego
do postępowania odwoławczego przystąpił Volkswagen Leasing. 30 czerwca 2015 r.
Zamawiający przesłał do Izby odpowiedź na odwołanie obejmującą wyłącznie informację
o unieważnieniu wyboru jako najkorzystniejszej oferty Volkswagen Leasing. 8 lipca 2015 r.
Corpo Flota wycofała odwołanie, co stało się podstawą do umorzenia przez Izbę
postanowieniem z 9 lipca 2015 r. postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt KIO
1345/15.
Izba stwierdziła na podstawie dokumentacji postępowania, że podstawa faktyczna
wszystkich zarzutów odwołania, z wyjątkiem zarzutu dotyczącego nieprawdziwego
oświadczenia dotyczącego grupy kapitałowej, obejmuje również dokumenty złożone
w rezultacie wezwań do uzupełnień (dotyczy to również zarzutu związanego ze zbiornikiem
paliwa), które nastąpiły w ramach powtórzonych czynności po unieważnieniu pierwotnego
wyboru oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej. Nie można zatem stwierdzić,że zarzuty te zostały podniesione po terminie, gdyż dotyczą stanu rzeczy, który został
ustalony powtórnym wyborem oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej.
Z kolei dla zarzutu dotyczącego nieprawdziwych informacji ma szczególne znaczenie,że enigmatyczna odpowiedź na poprzednie odwołanie mogła być poczytywana jako
Sygn. akt KIO 1731/15
uwzględnienie w całości zarzutów odwołania, skoro Zamawiający zdecydował się unieważnić
jako wadliwy wybór najkorzystniejszej oferty, a tym samym otworzyć sobie możliwość
badania oferty Volkswagen Leasing w zakresie objętym zarzutami odwołania.
Reasumując, Izba stwierdziła, że Corpo Flota nie miała interesu w popieraniu
odwołania od czynności, która została następnie przez Zamawiającego unieważniona,
a obecnie wniesione odwołanie dotyczy stanu rzeczy, który został ustalony w ramach
powtórzonych czynności, a zatem odwołanie wniesione z zachowaniem 10-dniowego terminu
od zawiadomienia o wyniku powtórzonych czynności nie podlega odrzuceniu.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia postępowania
odwoławczego, sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie, podczas której
Odwołujący podtrzymał odwołanie, a Zamawiający wniósł o jego oddalenie, co poparł
Przystępujący.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Uczestników (Stron i Przystępującego)
postępowania odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu,
zgłoszeniu przystąpienia, a także wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane
w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący ma interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia,
gdyż złożył drugą spośród dwóch ofert złożonych na zadanie nr 1. Odwołujący, który
kwestionuje zaniechanie wykluczenia Przystępującego i zaniechanie odrzucenia jego oferty,
wykazał tym samym, że może ponieść szkodę w związku z zarzucanymi Zamawiającemu
naruszeniami przepisów ustawy pzp, gdyż pozbawiony został w ten sposób możliwości
uzyskania odpłatnego zamówienia publicznego, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć.
Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, poczynione ustalenia
faktyczne oraz orzekając w granicach zarzutów zawartych w odwołaniu, Izba stwierdziła,że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie znalazł potwierdzenia żaden z tych
zarzutów.
Sygn. akt KIO 1731/15
I. zarzuty dotyczące niezgodności treści oferty z treścią s.i.w.z. oraz niedopuszczalnej
zmiany treści oferty {ad pkt 1 i 2 listy zarzutów}
Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli jej treść nie
odpowiada treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 2
pkt 3 pzp. Z tego ostatniego przepisu wynika, że zamawiający poprawia w ofercie inne {niż
oczywiste pisarskie i rachunkowe} omyłki polegające na niezgodności oferty ze specyfikacją
istotnych warunków zamówienia, niepowodujące istotnych zmian w treści oferty,
niezwłocznie zawiadamiając o tym wykonawcę, którego oferta została odrzucona.
Skład orzekający Izby podziela utrwalony w doktrynie i orzecznictwie pogląd,że zarówno treść s.i.w.z., jak i treść oferty stanowią merytoryczne postanowienia oświadczeń
woli odpowiednio: zamawiającego, który w szczególności przez opis przedmiotu zamówienia
oświadcza jakiego świadczenia oczekuje po zawarciu umowy w sprawie zamówienia
publicznego, oraz wykonawcy, który zobowiązuje się do wykonania tego świadczenia w razie
wyboru złożonej przez niego oferty jako najkorzystniejszej. Wobec tego – co do zasady –
porównanie zaoferowanego przez wykonawcę świadczenia z opisem przedmiotu
zamówienia, sposobem i terminem jego realizacji wymaganymi przez zamawiającego,
przesądza o tym, czy treść złożonej oferty odpowiada treści s.i.w.z. – jest z nią zgodna.
Art. 82 ust. 3 pzp zastrzega przy tym dla oferty składanej w postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego formę pisemną pod rygorem nieważności.
Natomiast samo rozumienie terminu oferta należy przede wszystkim wywodzić z art.
66 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jest nią oświadczenie drugiej stronie woli
zawarcia umowy, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Nie budzi wątpliwości,że z uwagi na odpłatny charakter zamówień publicznych, nieodzownym elementem treści
oferty jest zawsze określenie ceny za jaką wykonawca zobowiązuje się wykonać zamawianeświadczenie. W pozostałym zakresie zamawiający określa w s.i.w.z. wymagany
od wykonawcy zakres i sposób konkretyzacji oświadczenia woli, który będzie podstawą dla
oceny zgodności treści złożonej oferty z merytorycznymi wymaganiami opisu przedmiotu
zamówienia.
Samo nieskonkretyzowanie przez wykonawcę treści oferty w sposób lub w zakresie
wymaganym przez zamawiającego, również może być podstawą do stwierdzenia
niezgodności oferty z treścią s.i.w.z., gdyż – co do zasady – niedopuszczalne jest
precyzowanie i poprawianie treści złożonej oferty, w szczególności z uwagi za naczelne
zasady równego traktowania wykonawców i zachowania uczciwej konkurencji.
W zakresie zastosowania przesłanki odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp
Sygn. akt KIO 1731/15
mieści się również sporządzenie oferty w inny sposób, niż żądał tego zamawiający, o ile
niezgodność taka dotyczy elementów treści oferty w aspekcie formalnym i materialnym, choć
nie może tu chodzić wyłącznie o niezgodność sposobu spełnienia tych aspektów {por. J.
Pieróg w: Prawo zamówień Publicznych. Komentarz, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2009}.
Innymi słowy niezgodność treści oferty z treścią s.i.w.z. może polegać na sporządzeniu
i przedstawienia oferty w sposób niezgodny z wymaganiami specyfikacji, z zaznaczeniem,że chodzi tu o wymagania s.i.w.z. dotyczące sposobu wyrażenia, opisania i potwierdzenia
zobowiązania (świadczenia) ofertowego, a więc wymagania, co do treści oferty, a nie
wymagania co do jej formy, które również zamieszczane są w s.i.w.z. {por. np. uzasadnienie
wyroku Izby z 13 listopada 2013 r., sygn. akt KIO 2478/13}.
Nie ulega również wątpliwości, że niezależnie od charakteru niezgodności, aby
zastosować podstawę odrzucenia oferty z art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp musi być możliwe
uchwycenie na czym konkretnie taka niezgodność polega, czyli co i w jaki sposób w ofercie
nie jest zgodne z konkretnie wskazanymi, skwantyfikowanymi i ustalonymi jednoznacznie
postanowieniami s.i.w.z.
Z kolei zgodnie z art. 87 ust. 1 pzp w toku badania i oceny ofert zamawiający możeżądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści złożonych ofert. Niedopuszczalne jest
prowadzenie między zamawiającym a wykonawcą negocjacji dotyczących złożonej oferty
oraz z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, dokonywanie jakiejkolwiek zmiany w jej treści.
Z art. 87 ust. 1 zdanie 2 pzp wynika, że ewentualne próby zmiany przez wykonawcę
treści oferty w udzielonych wyjaśnieniach należy uznać za bezskuteczne (nieważne). Taki
pogląd wyraziła Krajowa Izba Odwoławcza między innymi w następujących wyrokach: z 13
sierpnia 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 992/09) i 5 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 616/11).
W tym ostatnim orzeczeniu oraz w wyroku z 18 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO 731/11)
wyrażono również słuszny pogląd, że dla oceny prawidłowości skorzystania przez
zamawiającego z instytucji przewidzianej w art. 87 ust. 1 pzp istotne jest, czy w ofercie
znajdował się konkretny punkt zaczepienia dla dokonanego wezwania, pozwalający
na stwierdzenie, że mamy do czynienia z wyjaśnianiem treści informacji już w niej zawartych.
Izba ustaliła wstępnie, co następuje:
– Zamawiający w prowadzonym przez siebie postępowaniu wymagał od wykonawców
sprecyzowania w formularzu oferty marki, typu, modelu oferowanego dla danego segmenty
i typu opisu przedmiotu zamówienia {rozdział XV pkt 3 s.i.w.z. odsyłający do formularza
oferty stanowiącego załącznik nr 7 do s.i.w.z.};
– w powyższym zakresie oferta została przez Volkswagen sprecyzowana i nie podlegała
Sygn. akt KIO 1731/15
wyjaśnieniom ani poprawieniu w trybie art. 87 ust. 2 pkt 3 pzp {formularz oferty Volkswagen
Leasing; dokumentacja postępowania};
– Zamawiający na potwierdzenie, że sprecyzowane co do marki, typu i modelu samochody
spełniają wszystkie szczegółowe wymagania określone przez Zamawiającego w opisie
przedmiotu zamówienia (załącznik nr 1 do s.i.w.z.) wymagał załączenia do oferty specyfikacji
technicznych oferowanych samochodów, przy czym w załączniku nr 1 do s.i.w.z. przy
niektórych szczegółowych parametrach znalazło się wskazanie, że parametr musi wynikać
ze świadectwa zgodności WE {rozdział IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z. oraz załącznik nr 1 do
s.i.w.z.};
– w zakresie powyższych dokumentów Zamawiający wzywał w trybie art. 26 ust. 3 pzp
zarówno Corpo Flotę, jak i Volkswagen Leasing {dokumentacja postępowania}.
I.1.1) zarzut niezaoferowania inteligentnego systemu parkowania
Niesporne były następujące okoliczności:
– w załączniku nr 1 wymagano wyposażenia samochodu osobowego o nadwoziu sedan/
liftback (segment I typ 1) m.in. w czujniki parkowania przednie i tylne {lit. n} oraz inteligentny
system parkowania {lit. n};
– powyższe wymagania nie były przedmiotem wyjaśnień treści s.i.w.z.
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu I typu 1 Volkswagena Passata limuzynę
Highline 2.0 TSI 220 KM DSG {formularz oferty, str. 5 oferty}
– według załączonej do oferty specyfikacji technicznej dla tego pojazdu jest on standardowo
wyposażony w czujniki parkowania z przodu i z tyłu z wizualizacją na ekranie radia
{specyfikacja techniczna, str. 15 oferty}, a dodatkowo został wyposażony w system Rear
Assist – kamerę cofania {specyfikacja techniczna, str. 17 oferty};
– w uzupełnionej pismem z 8 lipca 2015 r. specyfikacji technicznej uzupełniono opis tego
drugiego elementu wyposażenia przez dopisanie w nawiasie: inteligentny system parkowania
czujniki parkowania przód i tył z kamerą cofania rzucający obraz na monitor środkowy {str. 4
specyfikacji technicznej dla zadania I segmentu I typu 1}.
Ponadto Izba stwierdziła na podstawie dowodów złożonych przez Przystępującego
oraz korzystając ze wskazań doświadczenia życiowego, że na dzień orzekania na rynku
motoryzacyjnym określenie „inteligentny system parkowania” nie funkcjonuje jako standard
oznaczający automatyczny system parkowania, który po uruchomieniu przejmuje kontrolę
nad układem kierowniczym i wykonuje manewr parkowania za kierowcę, którego zadanie
Sygn. akt KIO 1731/15
ogranicza się do ustawienia pojazdu w pozycji wyjściowej, wrzucenia odpowiedniego biegu
i kontroli prędkości {czyli rozwiązania typu Park Assist u Volkswagena}. Natomiast na rynku
funkcjonuje wiele różnych rozwiązań wspomagających kierowcę podczas parkowania
pojazdów, które wymagają w większym lub mniejszym stopniu jego udziału przy
wykonywaniu tego parametru. Dla celów marketingowych mianem inteligentnych są
określane również zarówno rozwiązania oparte na kamerze cofania i wyświetlaniu
na bieżąco na monitorze widoku oraz dodatkowych informacji ułatwiających wykonanie
manewru parkowania {wydruk ze strony internetowej BMW Polska}, a nawet bez tego
ostatniego elementu {folder reklamowy dotyczący samochodu Kia Sportage}, jak
i rozwiązania oparte na czujnikach ultradźwiękowych mierzących odstęp od możliwych
przeszkód, sygnalizujące narastającym dźwiękiem zbliżanie się do przeszkody oraz
pokazujących odstęp na monitorze {Park Distance Control – wydruk ze strony internetowej
BMW Polska}, a nawet bez tego ostatniego elementu {4 Sondy inteligentny system cofania
parking i Assistance – wydruk ze strony http://pl.focalprice.com}.
Volkswagen w oficjalnie używanej terminologii nie używa określenia „inteligentny
system parkowania” dla żadnego z trzech oferowanych jako element wyposażenia pojazdów
systemów wspomagających kierowcę podczas parkowania pojazdu (oprócz Rear Assist
i Park Assist, jest to Area View z kamerą cofania Rear Assist – system oparty o cztery
kamery umieszczone w pokrywie bagażnika, lusterkach bocznych oraz przednim zderzaku,
które dzięki odpowiedniej obróbce cyfrowej symulują widok auta z lotu ptaka, wizualizując
kierowcy otoczenie pojazdu z każdej strony) {oświadczenie Volkskwagen Group Polska}.
Zawarty w odwołaniu opis działania systemów Rear Assist i Park Assist jest
adekwatny, z tym że w odniesieniu do tego pierwszego wymaga następującego uzupełnienia.
Na obraz z kamery widoczny na ekranie nanoszone są linie pokazujące optymalną drogę,
którą powinien poruszać się samochód. Kształt linii jest uzależniony od kąta skrętu
kierownicy. Kierowca widzi w czasie rzeczywistym jak skręt kierownicy wpływa
na pokazywany przez system tor jazdy. Występują trzy kolory linii: zielony – pokazuje
optymalny tor jazdy, gwarantujący bezpieczne i optymalne zaparkowanie pojazdu,
pomarańczowy – ostrzega kierowcę o zagrożeniu wynikającym z kontynuowania manewru
parkowania oraz czerwony – ostrzega o kolizyjnym torze jazdy {oświadczenie Volkskwagen
Group Polska}.
W opinii Volkswagen Group Polska „inteligentny system parkowania” oznacza taką
funkcjonalność, która w czasie wykonywania manewru parkowania skanuje otoczenie,
ostrzega przed przeszkodą na torze jazdy oraz dokonuje graficznego przedstawienia
odległości od przeszkody na ekranie radia lub nawigacji, co zapewnia każdy z trzech
Sygn. akt KIO 1731/15
powyższych systemów wspomagających parkowanie. Volkswagen dopiero pracuje nad
systemem, który sam zaparkuje samochód dzięki wykorzystaniu jazdy autonomicznej – bez
udziału kierowcy, który nie będzie musiał nawet znajdować się w pojeździe podczas
wykonywania manewru parkowania {oświadczenie Volkskwagen Group Polska}.
Rear Assist – kamera cofania i Park Assist jako element opcjonalnego wyposażenia
modelu Passat przy poziomie wyposażenia funkcjonującego pod nazwą handlową Highline
(a takie zostało wskazane przez obu Wykonawców) według cennika Volkswagena mają
zbliżoną cenę – odpowiednio 1660 zł i 1020 zł {oświadczenie Volkskwagen Group Polska;
cennik dla Nowego Passata Limousine}
Ponadto zdaniem składu orzekającego o tym, że określenie „inteligentny system
parkowania” nie ma jeszcze skrystalizowanego znaczenia na rynku motoryzacyjnymświadczy fakt, że nie doczekał się jeszcze funkcjonującego powszechnie skrótu (który
zapewne nie będzie pochodził od określenia w języku polskim), w przeciwieństwie do takich
systemów podwyższających bezpieczeństwo prowadzenia pojazdu jak ABS, ASR, ESP czy
EBD, co do których można powiedzieć, że mają ustalone i powszechnie znane znaczenie.
W sytuacji gdy s.i.w.z. zawierała lakoniczne określenie wymaganego parametru, który
nigdzie nie został sprecyzowany, ani nie był przedmiotem wyjaśnień, Odwołujący musiałby
wykazać ponad wszelką wątpliwość, że określenie „inteligentny system parkowania” ma
przynajmniej dla podmiotów profesjonalnych funkcjonujących na rynku motoryzacyjnym takie
znaczenie, jakie opisał w odwołaniu. Pomimo zasugerowania w odwołaniu, że wynika
to z wszystkich standardów obowiązujących na rynku oraz specyfikacji technicznych
samochodów, Odwołujący nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów na istanienie
takich standardów. Odwołujący wykazał jedynie, że w jednym jedynym artykule
zamieszczonym na blogu dealera Volkswagena, zostało użyte określenie „inteligentny
system parkowania”. Uszło uwadze Odwołującego, że zarówno tytuł artykułu {„V-Charge:
Volkswagen wprowadza systemy automatycznego parkowania i ładowania samochodów
elektrycznych} jak i jego treść dotyczą unijnego projektu badawczego (jedynie przy okazji
wspomniano o wcześniejszych, doświadczalnych pojazdach Volkswagena), dzięki któremu
już w niedalekiej przyszłości auta będą mogły zupełnie samodzielnie parkować, czyli w ogóle
bez udziału kierowcy (tzw. pojazdy autonomiczne), a tak rozumianą „inteligencją” nie cechuje
się również aktualnie oferowany system Park Assist. W oczywisty sposób Odwołujący
nie udźwignął spoczywającego na nim na mocy art. 190 ust. 1 pzp ciężaru udowodnienia
swoich twierdzeń.
Wobec tego określenie „inteligentny system parkowania”, jako enigmatyczne
i niejednoznaczne, nie może być interpretowane na niekorzyść wykonawcy, który działał
Sygn. akt KIO 1731/15
w dobrej wierze. Odwołujący i Przystępujący odmiennie zinterpretowali kryjące się za tym
określeniem oczekiwania Zamawiającego, ale żaden z nich nie nadużył tej sytuacji, gdyż
zaoferowali rozwiązania wspomagające parkowania o porównywalnej wartości wyrażonej
w pieniądzu i użytkowej, które marketingowo można określić mianem inteligentnych. Skoro
Zamawiający ograniczył się do tego typu określenia, musi zaakceptować różne rozwiązania,
nawet jeżeli jego intencją było otrzymanie rozwiązania takiego, jakie zaoferował Odwołujący,
lub takiego, jakie zaoferował Przystępujący {na tą drugą możliwość wskazywałoby
stanowisko prezentowane przez Zamawiającego na rozprawie}.
Z powyższych względów zarzut wystąpienia w powyższym zakresie niezgodności
treści oferty Volkswagen Leasing z treścią s.i.w.z. jest bezzasadny.
I.1.2) zarzut braku jednoznacznego wskazania maksymalnej pojemności zbiornika
Niesporne były lub okazały się następujące okoliczności:
– w załączniku nr 1 wymagano wyposażenia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej
masie całkowitej do 3,5 t i nadwoziu z podwójną kabiną 7-osobową z zabudową typu
wywrotka i plandeką (segment II typ 6) m.in. w maksymalnie 90 litrowy zbiornik paliwa, przy
czym zastrzeżono, że liczba ta musi wynikać ze świadectwa zgodności WE {lit. z};
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu II typu 6 Volkswagena Craftera z podwójną
kabiną i wywrotem 2.0 TDI 136 KM {formularz oferty, str. 5 oferty};
– pismem z 5 czerwca 2015 r. Zamawiający wezwał w trybie art. 26 ust. 3 pzp Volkswagen
Leasing m.in. do uzupełnienia oferty o dokumenty potwierdzające, że powyższy pojazd
posiada zbiornik paliwa o pojemności maksimum 90 litrów, gdyż z załączonych do ofertyświadectw zgodności WE i specyfikacji technicznych nie wynika, że parametr ten jest
spełniony {pkt 2 zadanie nr 1 pkt 6 wezwania};
– w uzupełnionym pismem z 9 czerwca 2015 r. świadectwie zgodności dla pojazdu
niekompletnego znalazło się potwierdzenie, że pojemność zbiornika paliwa wynosi 75 litrów
{dokument opatrzony u góry ręcznym dopiskiem „Z 1 SII T6”};
– pismem z 31 lipca 2015 r. wezwał w trybie art. 26 ust. 3 pzp Volkswagen Leasing
do uzupełnienia dokumentu potwierdzającego, że powyższy pojazd posiada świadectwo
homologacji dla homologacji całopojazdowej krajowej lub świadectwa zgodności
dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej;
– Volkswagen Leasing do pisma z 3 sierpnia 2015 r. załączył, oprócz świadectwa zgodności
WE dla pojazdu skompletowanego i świadectwa homologacji typu WE dla pojazdu
kompletnego, ponownie świadectwo zgodności dla pojazdu niekompletnego, tym razem bez
Sygn. akt KIO 1731/15
informacji potwierdzającej pojemność zbiornika paliwa.
Izba stwierdziła, że podniesiony w odwołaniu zarzut opiera się na błędnych,
bo niekompletnych ustaleniach faktycznych. Odwołujący przeoczył, że wywiedziony
w odwołaniu brak został już dawno uzupełniony, w ramach wezwania, które miało miejsce
jeszcze przed pierwszym wyborem oferty Volkswagen Leasing jako najkorzystniejszej.
W ocenie Izby nie ma podstaw, aby uznać to potwierdzenie za niebyłe lub
nieaktualne, tylko z tego powodu, że później złożone świadectwo zgodności dla pojazdu
niekompletnego nie zawiera informacji dotyczącej pojemności zbiornika. Zamawiający, który
dysponował już wymaganym dokumentem, miał podstawy uznać później zgłoszony
dokument za zbędny, zwłaszcza że został złożony w odpowiedzi na wezwanie, które
dotyczyło dokumentów dotyczących tzw. pojazdu kompletnego, czyli z zabudową typu
wywrotka. Przede wszystkim nie sposób na tak wątłej podstawie wywodzić zaistnienia
niezgodności treści oferty z treścią s.i.w.z., gdyż kwestia ta mogłaby podlegać ewentualnie
wyjaśnieniom, gdyby Zamawiający powziął wątpliwości w tym zakresie.
Izba zważyła również, że sam Odwołujący nie miał pewności, czy przedmiotem oferty
jest pojazd w wersji niezgodnej z wymaganiami Zamawiającego, co uniemożliwia
stwierdzenie niezgodności w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 pzp, która musi mieć charakter –
jak to powyżej wskazano – zidentyfikowany, jednoznaczny, niepodważalny i nieusuwalny.
Ponadto Izba ustaliła, że łącznie w postępowaniu w zakresie segmentu II typu 6
zostały złożone trzy niemal identyczne świadectwa zgodności na pojazdy niekompletne,
wszystkie z widniejącą datą 14 maja 2015 r. i Poznaniem jako miejscem wystawienia,
wystawione przez Volkswagen Group Polska dla pojazdu o nazwie handlowej Crafter, typ:
2FJE2, wariant: FD4C1350E, wersja: MED24SA7, różniące się wyłącznie zakresem
informacji zamieszczonych w pkt 52 Uwagi pod 4-wierszową zbitką uwag do wcześniejszych
pkt, tj.: wersja bez dodatkowych informacji, wersja z informacją o pojemności zbiornika
{dokument załączony do oferty Corpo Floty} oraz wersja, w której dodatkowo jest informacja
o liczbie miejsc i podwoziu z podwójną kabiną do dalszej zabudowy nadwozia lub innej.
Najwyraźniej niektóre potwierdzenia oczekiwane i wymagane przez Zamawiającego
w s.i.w.z. nie mieszczą się w zakresie standardowej treści tego dokumentu.
I.2. zarzut zaoferowania przez Volkswagen Leasing innego pojazdu niż pierwotnie wskazany
w ofercie {ad pkt 2 listy zarzutów}
Niesporne były lub okazały się następujące okoliczności:
Sygn. akt KIO 1731/15
– na wstępie załącznika nr 1 w ramach określenia generalnego zakresu zobowiązania
wykonawcy
zamówienia
wskazano
m.in.,że
przedmiot
zamówienia
dotyczy
długoterminowego wynajmu fabrycznie nowych pojazdów wyprodukowanych w 2015 r.;
– Volkswagen Leasing zaoferował dla segmentu II typu 2 Volkswagena Transportera T6
kombi 2.0 TDI 150 KM {formularz oferty, str. 5 oferty};
– w załączonej do oferty specyfikacji technicznej znalazło się opisane w odwołaniu
oznaczenie modelu bazowego {specyfikacja techniczna, str. 41 oferty};
– w uzupełnionej pismem z 8 lipca 2015 r. specyfikacji technicznej zmieniono oznaczenie
modelu bazowego na opisane w odwołaniu {str. 1 specyfikacji technicznej dla zadania I
segmentu I typu 2};
– oznaczenie modelu bazowego ze specyfikacji technicznej załączonej do odwołania
dotyczy modelu T5, który był produkowany w 2014 r., natomiast oznaczenie modelu
bazowego z uzupełnionej specyfikacji technicznej – modelu T6, aktualnie znajdującego się
w produkcji {okoliczność niesporna};
– Zamawiający nie mógł na podstawie oznaczeń przywołanych w odwołaniu stwierdzić tych
zależności, gdyż opisane w odwołaniu oznaczenia za pomocą ciągu znaków (liter i cyfr)
nie identyfikuje w oczywisty sposób roku produkcji.
Również ten zarzut odwołania opiera się na błędnych ustaleniach faktycznych, gdyż
w odwołaniu pominięto zupełnie okoliczność, że z treści oferty Volkswagen Leasing wprost
wynika, że jej przedmiotem jest pojazd o oznaczeniu T6, czyli taki, jaki miał być zaoferowany
według Odwołującego. Umknęło również uwadze Odwołującego, że rok produkcji, o którym
mowa na wstępie załącznika nie stanowi parametru technicznego, do którego odnosiło się
(wyrażone w rozdziale IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z.) żądanie Zamawiającego, aby wykonawcy
złożyli na potwierdzenie, że oferowane pojazdy samochodowe spełniają wszystkie
wymagania określone przez Zamawiającego specyfikacje techniczne oferowanych pojazdów
samochodowych.
W tych okolicznościach nie sposób twierdzić, że doszło do jakiejkolwiek zmiany treści
oferty, gdyż od początku oferowany był pojazd z wymaganego roku produkcji. Doszło jedynie
do uzupełnienia w trybie art. 26 ust 3 pzp dokumentu załączonego do oferty w zakresie
stosowanego przez producenta wewnętrznego kodowego oznaczenia modelu bazowego,
które ma w sobie zakodowany rok produkcji. Ponieważ Zamawiający nie wymagał podania
takiego oznaczenia, ani potwierdzenia w jakiś szczególny sposób roku produkcji
oferowanych pojazdów, nie sposób twierdzić, że takie uzupełnienie doprowadziło
do jakiejkolwiek zmiany treści oferty, a tym bardziej do naruszenia zakazów wynikających z
Sygn. akt KIO 1731/15
art. 87 ust. 1 zd. 2 pzp.
Z tych względów zarzut zawarty w odwołaniu uznano za bezzasadny.
II. zarzut niedopuszczalnego kilkukrotnego wzywania Volkswagen Leasing do uzupełnienia
dokumentów {ad pkt 3 listy zarzutów}
Zamieszczone w odwołaniu cytaty pochodzą z trzech kolejnych wezwań, jakie
Zamawiający 3, 24 i 31 lipca skierował w trybie art. 26 ust. 3 pzp do Volkswagen Leasing,
jednak w odwołaniu przemilczano następujące istotne okoliczności:
– pierwsze z powyższych wezwań nastąpiło bezpośrednio po unieważnieniu pierwotnego
wyboru najkorzystniejszej oferty i miało charakter ogólnikowy, w analogiczny sposób została
również wezwana do uzupełnień Corpo Flota {pisma Zamawiającego z 3 lipca 2015 r.};
– po tym, jak w odpowiedzi na to wezwanie Volkswagen Lesing zwrócił uwagę
na lakoniczność wezwania {pismo z 8 lipca 2015 r.}, w kolejnej turze wezwań, również
w stosunku do Corpo Floty, Zamawiający sprecyzował zakres wezwań przez wskazanie
w odniesieniu do każdego pojazdu jakiego wymagania nie znalazł potwierdzenia
w dotychczas złożonych dokumentach {pisma Zamawiającego z 24 lipca 2015 r.};
– wezwanie z 31 lipca 2015 r. odnosiło się do innego wymagania niż poprzednie wezwanie,
a mianowicie do wynikającego z pkt 2.3 formularza oferty żądania (potwierdzonego
w wyjaśnieniach treści s.i.w.z. z 11 maja 2015 r. w odpowiedzi na pytanie nr 17), aby na
potwierdzenie zadeklarowanego w ofercie zużycia paliwa w cyklu mieszanym na 100 km
załączyć do oferty wyciąg ze świadectwa homologacji dla homologacji całopojazdowej
krajowej lub świadectwo zgodności WE dla homologacji całopojazdowej wspólnotowej.
W powyższych okolicznościach o powtórnym wzywaniu do uzupełnienia tych samych
dokumentów można mówić zestawiając zakres pierwszego wezwania, które dotyczyło
wszystkich dokumentów żądanych według rozdziału IX pkt 5 ppkt 11 s.i.w.z., z kolejnymi,
które wskazywały stwierdzone przez Zamawiającego braki. Abstrahując od okoliczności,że w ten sam sposób wzywani byli obaj Wykonawcy, powyższe dowodzi nieadekwatności
zarzutu odwołania, gdyż pierwotne wezwania (po unieważnieniu pierwszego wyboru
najkorzystniejszej oferty) były nieprawidłowe.
Wezwanie w trybie art. 26 ust. 3 pzp służyć ma uzupełnieniu stwierdzonych przez
Zamawiającego braków, a zatem nie może polegać na przytoczeniu ponownie generalnegożądania zawartego w s.i.w.z., bez sprecyzowania czego konkretnie brakuje w dotychczas
złożonych dokumentach. Właśnie z uwagi na przyjmowaną w doktrynie i judykaturze
Sygn. akt KIO 1731/15
zasadzie jednokrotności wzywania w zakresie tych samych braków {a nie dokumentów, jak
uważa Odwołujący}, służącą zachowaniu zasady równego traktowania i uczciwej
konkurencji, istotne jest, aby zostały one precyzyjnie wskazane w treści wezwania. Jest to
interpretacja normy art. 26 ust. 3 pzp, która jest powszechnie przyjmowana w doktrynie
i orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.
Z tych względów zarzut zawarty w odwołaniu uznano za bezzasadny.
III. zarzut złożenia przez Volkswagen Leasing nieprawdziwego oświadczenia o braku
przynależności do grupy kapitałowej {ad pkt 4 listy zarzutów}
Na rozprawie okazało się, że okolicznością bezsporną jest, że Volkswagen Leasing
pozostaje w grupie kapitałowej, w dodatku składającej się ze znacznie większej liczby
podmiotów niż udało się ustalić Odwołującemu, gdyż Przystępujący to przyznał, a nawet
złożył dowód to potwierdzający (Lista podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej,
o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy pzp obejmuje tabelę na 22 stronach). Z kolei
Zamawiający potwierdził, że po poprzednim odwołaniu miał świadomość nieprawdziwości
oświadczenia załączonego do oferty Volkswagen Leasing.
Poza wszelkim sporem jest również okoliczność, że Volkswagen Leasing nie należy
do grupy kapitałowej Corpo Floty {Lista podmiotów należących do tej samej grupy
kapitałowej, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy pzp, str. 19 oferty Corpo Floty}, a
na zadanie 1 wpłynęły tylko dwie oferty.
Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy pzp z postępowania o udzielenie zamówienia
wyklucza się wykonawców, którzy złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ lub mogące
mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania.
Z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp wynika zatem, że wykluczenie na tej podstawie wykonawcy
z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze –
wykonawca ten złożył nieprawdziwe, czyli nieodpowiadające rzeczywistości informacje,
po drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.
Hipoteza art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają
lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego przez zamawiającego postępowania. Przy
czym rozróżnienie poczynione w aktualnie obowiązującym brzmieniu przepisu służy
wyłącznie usunięciu wątpliwości, że jego zastosowanie obejmuje również nieprawdziwe
informacje składane w postępowaniach wieloetapowych na etapie kwalifikacji podmiotowej.
Sygn. akt KIO 1731/15
W takim przypadku, w odróżnieniu od postępowań jednoetapowych lub etapu złożenia oferty,
takie nieprawdziwe informacje, co najwyżej, mogą mieć wpływ na wynik postępowania.
Innymi słowy w zależności od trybu postępowania lub etapu, na którym się aktualnie
znajduje, nieprawdziwe informacje albo mają wpływ albo mogą mieć wpływ na jego wynik.
Z obu powyżej wyszczególnionych przesłanek traktowanych łącznie wynika z kolei
związek przyczynowo-skutkowy, polegający na tym, że nieprawdziwe informacje wypaczyły
lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca
nie podał nieprawdziwych informacji, a zamawiający nie wziął ich pod uwagę jako
odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy.
Wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp powinna być dokonywa przy uwzględnieniu treści
art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 marca
2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty
budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 kwietnia 2004 r.; dalej: „dyrektywa
2004/18/WE” lub „dyrektywa klasyczna”). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu
można wykluczyć każdego wykonawcę, który jest winny poważnego wprowadzenia w błąd
w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.
Porównanie z pierwszą przesłanką art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp prowadzi do wniosku,że hipoteza przepisu dyrektywy obejmuje zarówno złożenie, jak i niezłożenie informacji
wymaganych w postępowaniu o udzielenie zamówienia, przy czym w obu przypadkach ma to
prowadzić do wprowadzenia w błąd. Z kolei wpływ nieprawdziwych informacji na wynik
postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp można uznać za przesłankę odpowiadającą
poważnemu wprowadzeniu w błąd zamawiającego, o którym mowa w przepisie dyrektywy.
W zakresie tych przesłanek, pomimo różnic sformułowań, interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3
pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy nie budziła dotychczas większych wątpliwości.
Jednakże art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, w odróżnieniu od literalnego
brzmienia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, wprost odwołuje się do winy wykonawcy, który przez
złożenie lub niezłożenie informacji poważnie wprowadził w błąd zamawiającego.
Konieczność uwzględnienia tej przesłanki przy stosowaniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp potwierdza
aktualne orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.
W orzecznictwie sądów okręgowych na tle interpretacji art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
z uwzględnieniem art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE zajęto również stanowisko,że wykluczenie może dotyczyć wyłącznie wykonawcy działającego z winy umyślnej.
W szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19
lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach
celowego, zawinionego i zamierzonego zachowania wykonawcy, podjętego z zamiarem
Sygn. akt KIO 1731/15
podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd
i wykorzystania tego błędu dla uzyskania zamówienia publicznego. Zdaniem Sądu złożenie
nieprawdziwej informacji, ze skutkiem w postaci wykluczenia z postępowania, to czynność
dokonana z winy umyślnej, nie zaś w wyniku błędu czy niedbalstwa. Jeżeli ze stanu
faktycznego wynika, że wykonawca w dniu składania ofert działał w dobrej wierze,
nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego
Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd.
W ocenie składu orzekającego Izby o ile nie budzi wątpliwości, że wykluczenie
na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, interpretowanego z uwzględnieniem treści art. 45 ust. 2
lit. g dyrektywy klasycznej, wymaga przypisania winy wykonawcy, o tyle wskazany przepis
dyrektywy klasycznej nie zawęża postaci tej winy wyłącznie do winy umyślnej (zamiaru
bezpośredniego i ewentualnego). Nie ma zatem podstaw, aby wyłączać spod zakresu
zastosowania tej podstawy wykluczenia przypadków poważnego wprowadzenia w błąd
nieprawdziwymi informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy.
Izba wzięła pod uwagę stanowisko jakie zajął Sąd Unii Europejskiej w wyroku z 26
września 2014 r. w połączonych sprawach T-91/12 i T-280/12 (Flying Holding NV z siedzibą
w Wilrijk, Flying Group Lux SA z siedzibą w Luksemburgu, Flying Service NV z siedzibą
w Deurne przeciwko Komisji Europejskiej. Komisja Europejska w prowadzonym na postawie
rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie
rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot
Europejskich (Dz. U. L 248, s. 1; z późn. zm) wykluczyła tych wykonawców na podstawie
94 lit. b tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela się zamówienia
kandydatom, którzy w związku z procedurą udzielania zamówień są winni złożenia
nieprawdziwych oświadczeń przy dostarczaniu informacji wymaganych przez instytucję
zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień lub nie
dostarczyli tych informacji. Sąd stwierdził, że w przypadku gdy, tak jak w rozstrzyganej
sprawie, wykryte zostaje przekazanie nieprawdziwych danych, Komisja nie ma innego
wyboru niż zastosowanie powyższego przepisu, gdyż pojęcie „nieprawdziwe oświadczenia”
odnosi się zarówno do oświadczeń umyślnie wprowadzających w błąd jak i tych, które są
błędne w wyniku niedbalstwa i po ustaleniu nieprawdziwego charakteru oświadczeń nie ma
potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (…) Wobec złożenia
nieprawdziwych oświadczeń, niezależnie od tego, czy doszło do tego w sposób umyślny czy
też wskutek niedbalstwa skarżących, Komisja nie miała innego wyboru niż zastosowanie art.
94 lit. b) rozporządzenia finansowego… {por. pkt 75 i 119 wyroku}.
Zdaniem składu orzekającego Izby co prawda powyższy wyrok dotyczył stosowania
Sygn. akt KIO 1731/15
przepisu aktu prawnego stosowanego przez Komisję Europejską przy udzielaniu zamówień
publicznych, jednak treść przepisu art. 94 lit. b rozporządzenia finansowego, tak jak art. 45
ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, odwołuje się do winy wykonawcy (kandydata)
składającego nierzetelne informacje, bez wskazywania na postać tej winy. Wydaje się, że
wina, o której mowa w oby tych przepisach dotyczących analogicznej podstawy wykluczenia
wykonawcy z postępowania, powinna być interpretowana w taki sam sposób.
Reasumując, dla wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
konieczne jest stwierdzenie, że: po pierwsze – wykonawca ten złożył nieprawdziwe
informacje, po drugie – stanowiło to poważne wprowadzenie w błąd zamawiającego, gdyż
informacje te miały wpływ lub mogły mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
po trzecie – wykonawca działał z zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu
wprowadzenia zamawiającego w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa.
Spośród powyżej wyszczególnionych przesłanej w okolicznościach rozstrzyganej
sprawy pierwsza i trzecia znalazły potwierdzenie. Poza wszelkim sporem jest bowiem
okoliczność złożenia przez Volkswagen Leasing nieprawdziwego oświadczenia o braku
przynależności do grupy kapitałowej w rozumieniu art. 24 ust. 2 pkt 5 pzp. Biorąc pod uwagę
jednoznaczność wyrażonego przez Zamawiającego żądania, aby do oferty załączyć listę
podmiotów należących do tej samej grupy kapitałowej, o której mowa w tym przepisie albo
informację o tym, że wykonawca nie należy do grupy kapitałowej {rozdział IX pkt 5 ppkt 7
s.i.w.z.}, nie zasługują na wiarę tłumaczenia Przystępującego z rozprawy o tym, jak to osoba
przygotowująca oświadczenie myślała, że skoro w postępowaniu nie złoży oferty żaden
podmiot z grupy kapitałowej, prawidłowe będzie oświadczenie o braku przynależności
do niej.
Przede wszystkim takie postępowanie Przystępującego stanowi przejaw zarzucanego
niedbalstwa, czyli niedołożenia należytej staranności przy podawaniu zamawiającemu
wprowadzających w błąd informacji. Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności
wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu
cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie
wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność). Przypisanie określonej
osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym
miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności
{por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03}.
Przy czym wzorzec należytej staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest
ustalany niezależnie od osobistych przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na
Sygn. akt KIO 1731/15
poziomie obowiązków dających się wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczeniażyciowego oraz konkretnych okoliczności {por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 23
października 2003 r., sygn. akt V CK 311/02}. Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów
miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż art. 355 § 2 kc precyzuje, że należytą staranność
dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy
uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Za takiego profesjonalistę należy
również uznać, co do zasady, wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia
publicznego. Należyta staranność profesjonalisty nakłada na wykonawcę, który składa ofertę,
dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, aby upewnił się, czy deklarowany w nich
stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.
Nie została jednak spełniona druga przesłanka, gdyż Odwołujący nawet nie próbował
wykazać, że nieprawdziwe oświadczenie Volkswagen Leasing miało wpływ na wynik
postępowania prowadzonego przez Zamawiającego. W aktualnie wniesionym odwołaniu
w stosunku do poprzedniego usunięto nawet stwierdzenie, że nieprawdziwa informacja miała
wpływ na wynik postępowania. Natomiast dodane w aktualnym odwołaniu stwierdzenia
dotyczące zaniechania wezwania do wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 pzp lub wezwania
do uzupełnienia w trybie art. 26 ust. 3 pzp nie odnoszą się do będącego przedmiotem
zarzutu zaniechania wykluczenia na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp. Nie wiadomo,
dlaczego miałby być wyjaśniany lub uzupełniany dokument zawierający nieprawdziwe
oświadczenie dotyczące niepozostawania przez Volkswagen Leasing w grupie kapitałowej.
Izba rozpoznając sprawę w granicach zarzutów odwołania, co nakazuje art. 192 ust. 7
pzp, nie może domyślać się, a przede wszystkim uzupełniać tworzących podstawę faktyczną
i prawną zarzutu okoliczności zawartych w odwołaniu, a te w żaden sposób nie wskazywały
ani nie nawiązywały do innych podstaw wykluczenia niż art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp.
Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. b rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego kosztami tego postępowania,
na które złożył się uiszczony przez niego wpis oraz uzasadnione koszty Zamawiającego
w postaci wynagrodzenia pełnomocnika, na podstawie faktury złożonej do zamknięcia
rozprawy, ograniczając jego wysokość do kwoty wynikającej z § 3 pkt 2 lit. b przywołanego
Sygn. akt KIO 1731/15
rozporządzenia.
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 2173/15, KIO 2174/15, KIO 2193/15, KIO 2194/15 z dnia 2015-10-26
- Sygn. akt KIO 2084/15 z dnia 2015-10-07
- Sygn. akt KIO 1955/15 z dnia 2015-09-24
- Sygn. akt KIO 1947/15 z dnia 2015-09-18
