rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2010-03-25
rok: 2010
data dokumentu: 2010-03-25
rok: 2010
sygnatury akt.:
KIO/UZP 313/10
KIO/UZP 313/10
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Ewa Sikorska Członkowie: Katarzyna Ronikier - Dolańska, Robert Skrzeszewski Protokolant: Patrycja Kaczmarska
Przewodniczący: Ewa Sikorska Członkowie: Katarzyna Ronikier - Dolańska, Robert Skrzeszewski Protokolant: Patrycja Kaczmarska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2010 r. w Warszawie odwołania wniesionego
przez Marcina Wnorowskiego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
„RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca 55/10 od rozstrzygnięcia
przez zamawiającego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lubartowie,
21-100 Lubartów, ul. Cicha 14 protestu z dnia 29 stycznia 2010 r.
przy
udziale
Emergency
Medical
System
Poland
Spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-554 Lublin, ul. Ułanów 7 zgłaszającego przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
przez Marcina Wnorowskiego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
„RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca 55/10 od rozstrzygnięcia
przez zamawiającego Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lubartowie,
21-100 Lubartów, ul. Cicha 14 protestu z dnia 29 stycznia 2010 r.
przy
udziale
Emergency
Medical
System
Poland
Spółka
z
ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-554 Lublin, ul. Ułanów 7 zgłaszającego przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie
2. Kosztami postępowania obciąża Marcina Wnorowskiego prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca
55/10 i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty w wysokości
4 444 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące czterysta czterdzieści cztery złote zero
groszy) z kwoty wpisu uiszczonego przez Marcina Wnorowskiego
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M.
Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca 55/10
2)
dokonaćzwrotu kwoty 10 556 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy pięćset
pięćdziesiąt sześćzero groszy) z rachunku dochodów własnych Urzędu
ZamówieńPublicznych na rzecz Marcina Wnorowskiego prowadzącego
działalność gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606
Warszawa, ul. Odyńca 55/10
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lubartowie, 21-
100 Cicha 14 prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na dostawęambulansów.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 223, poz. 1655 ze zmianami),
zwanej dalej ustawąPzp.
Pismem z dnia 29 stycznia 2010 roku wykonawca Marcin Wnorowski prowadzący
działalnośćgospodarcząpod firmą„RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul.
Odyńca 55/10 wniósł protest na czynności zamawiającego, tj. niezgodny z art. 7 ustawy Pzp
uniemożliwiający uczciwąkonkurencjęopis przedmiotu zamówienia.
W opinii protestującego zamawiający naruszył następujące przepisy ustawy Pzp:
1) art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia w sposób
niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców,
2) art. 29 ust. 1, 2 i 3 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia w
sposób uniemożliwiający uczciwąkonkurencję,
3) art. 30 ust. 1 i 6 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia za
pomocąnieobiektywnych i ograniczających uczciwąkonkurencjęfunkcjonalności, a nie za
pomocącech technicznych i jakościowych przy przestrzeganiu Polskich Norm
przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
Protestujący wniósł o dokonanie zmian postanowieńsiwz w taki sposób, by nie
ograniczały one uczciwej konkurencji i nie wskazywały pośrednio na produkty konkretnych
producentów.
Zamawiający oddalił protest wykonawcy, który złożył odwołanie od rozstrzygnięcia
protestu. W odwołaniu podtrzymał zarzuty argumenty i wnioski wyrażone w proteście.
Do postępowania toczącego siępo stronie odwołania po stronie zamawiającego
skutecznie przystąpił wykonawca Emergency Medical System Poland Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-554 Lublin, ul. Ułanów 7.
Na rozprawie w dniu 23 marca 2010 roku odwołujący sięcofnął zarzuty II, III, IX i
XVIII odwołania oraz sprecyzował, iżzarzut XX odwołanie, który nie był zawarty w proteście,
jest tylko stanowiskiem odwołującego się, a nie odrębnym zarzutem.
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania, w szczególności
specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a także biorąc pod uwagę wyjaśnienia i
stanowiska stron złożone podczas rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i
zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba ustaliła,że odwołujący sięma interes prawny w
uzyskaniu zamówienia uprawniający go do wnoszeniaśrodków ochrony prawnej na
podstawie art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Dot. zarzutu I odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianędługości przedziału medycznego z wymaganego
przez zamawiającego 3,25 m na 3,1 m podnosząc,że zamawiający preferuje ambulanse
określonego producenta.
Z powyższym argumentem nie można sięzgodzić. Przepis art. 29 ust. 1 nakłada na
zamawiającego obowiązek opisanie przedmiotu zamówienia w sposób jednoznaczny i
wyczerpujący, za pomocądostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając
wszystkie wymagania i okoliczności mogące miećwpływ na sporządzenie oferty. W myśl ust.
2 przedmiotu zamówienia nie można opisywaćw sposób, który mógłby utrudnićuczciwą
konkurencję.
Fakt określenia przez zamawiającego minimalnej długości przedziału medycznego wżadnej mierze nie pozostaje w sprzeczności ze wskazanymi wyżej przepisami. Nie można
teżzgodzićsięz tym,że preferuje pojazd określonego producenta. Trudno bowiem
wyobrazićsobie,że ambulanse o minimalnej długości przedziału medycznego 3,25 m
produkowane sątylko przez jeden podmiot, a jeżeli odwołujący sięutrzymuje,że tak właśnie
jest, winien był na tęokolicznośćprzedstawićdowody.
Odwołujący sięzgłosił jeden wniosek dowodowy w postaci dwóch ofert złożonych w
przedmiotowym postępowaniu. Wniosek został zgłoszony na okolicznośćwykazania,że opis
przedmiotu zamówienia wskazywał na samochód marki Volkswagen Crafter z konkretnym
wyposażeniem. Taki bowiem samochód został zaoferowany przez dwóch wykonawców,
którzy złożyli oferty w niniejszym postępowaniu.
Izba oddaliła zgłoszony wniosek dowodowy uznając,że za pomocątego dowodu
można wykazaćco najwyżej, iżpostawione warunki spełnia ambulans Volkswagen Crafter z
zaoferowanym wyposażeniem, ale z całąpewnościąnie można udowodnić, iżsamochody
innych producentów wymogów takich nie spełniają. Brak w niniejszym postępowaniu ofert na
inne produkty nie oznacza,że produkty takie nie istnieją.
Zamawiający na rozprawie przedstawił katalogi innych producentów, z których
wynika, iżpostawiony przez zamawiającego wymóg dotyczący długości przedziału
medycznego spełniająpojazdy innych marek (np. Mercedes, Opel). Zatem zarzut
preferowania jednego konkretnego producenta należy uznaćza bezzasadny.
Dot. zarzutu IV i V odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianęzapisu: „Silnik o mocy min. 160 KM” na „Silnik o
mocy min. 145 KM” oraz o zmianęzapisu: „Moment obrotowy min. 350 Nm” na „Moment
obrotowy min. 320 Nm”. Jako uzasadnienie podniósł,że właściwa dla ambulansów norma
PN EN 1789 w pkt 4.2.1 wprowadza jedynie wymóg odpowiednich przyspieszeńdla
ambulansu: „ambulans drogowy obciążony do dopuszczalnej masy brutto powinien móc
przyspieszaćod 0 do 80 km w czasie 35 sek.”. W ocenie odwołującego sięwarunek ten
spełnia samochód z silnikiem o mocy 145 KM oraz z momentem obrotowym min. 320 Nm.
Odwołujący siępodniósł, iżwymogi zamawiającego sąniezasadne i preferująkonkretne
rozwiązania technologiczne utrudniając konkurencję.
Rozpoznając powyższe zarzuty wskazaćnależy, iżwielkości określające moc oraz
moment obrotowy silnika nie sąrozwiązaniami technologicznymi, ale jedynie parametrami
każdego silnika w każdym samochodzie. Zamawiający określił te parametry w sposób
wskazany wyżej, uznając,że ambulans o silniku, które spełnia minimalne wymogi, będzie
odpowiadał jego potrzebom. W ocenie Izby parametrów tych wżaden sposób nie można
uznaćza nadmiernie wygórowane i utrudniające uczciwąkonkurencję. Fakt,że nie każdy
samochód spełnia oznaczone wymogi nie oznacza,że zasady uczciwej konkurencji będą
dochowane, w sytuacji, gdy na rynku istnieje szereg marek i modeli samochodów
spełniających postawione warunki. Należy równieżzaznaczyć, iżodwołujący siętwierdząc, iż
określony przez normęPN EN 1789 wymóg odpowiedniego przyspieszenia ambulansu
spełnia równieżsamochód z silnikiem o parametrachżądanych przez odwołującego się, nie
przedstawiłżadnego dowodu na wykazanie tej okoliczności. Parametry silnika i ich wpływ na
osiągi obciążonego ambulansu nie należądo faktów powszechnie znanych, zaśwobec
braku jakiegokolwiek dowodu na tęokolicznośćIzba nie miała podstaw do weryfikacji
zasadności zarzutu.
Dot. zarzutu Nr VI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Układ wspomagania ruszania
typu hill assistant lub równoważny” stwierdzając,że rozwiązanie opisane przez
zamawiającego jednoznacznie wskazuje na pojazd z postaci Volkswagen Crafter. Wymóg
ten rozpatrywany łącznie z innymi oprotestowanymi uniemożliwia zaoferowanie innego
pojazdu bazowego jak ww. Pojęcie „hill assistant” jest nazwąchronionąprawami koncernu
Volkswagen i nie ma na rynku rozwiązania równoważnegożądanemu, szczególnie,że
zamawiający zaniechał obowiązku opisania pojęcia równoważności i nie wskazał, jakie
rozwiązanie za takowe uzna.
Zarzut i związane z nimżądanie nie zasługująna uwzględnienie. W pierwszej
kolejności należy zwrócićuwagęna treśćart. 29 ust. 3 ustawy Pzp, zgodnie z którym
przedmiotu zamówienia nie można opisywaćprzez wskazanie znaków towarowych,
patentów lub pochodzenia, chyba,że jest to uzasadnione specyfikąprzedmiotu zamówienia i
zamawiający nie może opisaćprzedmiotu zamówienia za pomocądostatecznie dokładnych
określeń, a wskazaniu takiemu towarzysząwyrazy „lub równoważne”.
Użyty w cytowanym wyżej przepisie zwrot „lub równoważne” oznacza możliwość
uzyskania efektu założonego przez zamawiającego za pomocąinnych rozwiązań
technicznych poprzez dopuszczenie ofert opartych na równoważnych ustaleniach.
Zamawiający uczynił zadośćobowiązkowi wynikającemu z przepisu i wskazując konkretne
rozwiązanie techniczne („hill assistant”) dopuścił możliwośćzastosowania rozwiązań
równoważnych.
„Hill assistant” jest to system wspomagania ruszania pod górępolegający na
krótkotrwałym utrzymywaniu ciśnienia w układzie hamulcowym. Aktualnie stosowany jest w
pojazdach wielu marek. Toyota, Nissan, Honda, Peugeot czy Skoda to tylko kilka spośród
wielu innych producentów samochodów, którzy układ ten montująw swoich samochodach i
sąto fakty ogólnie wiadome, nie wymagając wiadomości specjalnych. Odwołujący się
podnosił co prawda,że pojęcie „hill assistant” jest zastrzeżone dla marki Volkswagen, lecz
stwierdzenie to jest gołosłowne i nie poparteżadnym dowodem. Przyjmując nawet,że
zastosowano w opisie wskazanie producenta w rozumieniu art. 29 ust. 3 ustawy Pzp,
zastosowanie przez zamawiającego zwrotu „lub równoważny” oznacza dopuszczenie
rozwiązania spełniającego omawiany warunek, stosowanego przez innych producentów. Na
rynku rozwiązanie to znane jest pod wieloma pojęciami. Oprócz spornego „hill assistant”
występująrównieżnazwy: „hill assist”, „hill holder”, „hill hold control” i inne. Okoliczność,że
nie wszyscy producenci stosująopisanątechnologięnie oznacza samo w sobie
nieuzasadnionego rzeczowo ograniczania dostępu do zamówienia. Natomiast zarzut braku
opisania przez zamawiającego pojęcia równoważności jest o tyle nieuzasadniony, iż
działanie systemu ruszania pod górę, bez względu na jego nazwę, podlega jednakowym
zasadom, które powinny byćznane wszystkim podmiotom zajmującym sięzawodowo
dostarczaniem tego typu pojazdów, w tym równieżodwołującemu się.
Dot. zarzutu VII i XI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Zawieszenie posiadające
stabilizator obu osi. Zawieszenie przednie i tylne wzmocnione zapewniające odpowiedni
komfort
transportu
pacjenta
(opisać
oferowane
rozwiązanie)
lub
zawieszenie
hydropneumatyczne”. Odwołujący siępodniósł, iżskoro zamawiający w siwz wprowadził
wymóg: „zawieszenie gwarantujące dobrąprzyczepnośćkół do nawierzchni, stabilnośćw
trudnym terenie oraz odpowiedni komfort transportu chorego” to wymóg drążków
stabilizacyjnych obu osi ma jedynie na celu utrudnianie konkurencji, gdyżtakie rozwiązanie
jest stosowane zazwyczaj przy napędzie tylnym, który posiada Volkswagen Crafter.
Samochód z takim napędem przy pokonywaniu zakrętów niebezpiecznie sięwychyla i trzeba
go stabilizowaćza pomocądrążków osi tylnej. Przy napędzie przednim takie zjawisko nie
występuje i w większości producenci nie stosująstabilizacji osi tylnej, gdyżjest
konstrukcyjnie niepotrzebna. Zamawiający stawia sięw roli konstruktora narzucając sposób
stabilizacji samochodu, z czego wynika,że interesuje go jedynie pojazd z napędem na oś
tylną. Specyfikacja dopuszcza inne rozwiązanie konstrukcyjne, lecz jest ono stosowane tylko
i wyłącznie w samochodach osobowych marki Citroen. W samochodach typu furgon, a taki
jest wymagany, zawieszenie hydropneumatyczne w ogóle nie występuje. W ocenie
odwołującego sięwymóg jest niezasadny, preferuje konkretne rozwiązanie technologiczne
uniemożliwiając konkurencję.
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia „2 obrysowaśrednica zawracania
max 13,8 m” lub o jego zmianęna: „2 obrysowaśrednica zawracania” max 14,11 m”.
Podniósł, iżwymóg jest zbyt wygórowany i pośrednio narusza zasadęuczciwej konkurencji
oraz nie został należycie uzasadniony przez zamawiającego. Różnica pomiędzy tymi
parametrami jest znikoma, a podtrzymywanie dotychczasowego wymogu jest sprzeczne z
zasadąuczciwej konkurencji, gdyżpreferuje określonągrupępojazdów. Pierwotnie
wymagana obrysowaśrednica zawracania w połączeniu z wymogiem długości przedziału
medycznego min. 3,25 m może byćspełniona tylko przez samochody z napędem tylnym.
Wymóg zamawiającego jest niczym nieuzasadniony. Ponadto 31 cm różnicy nie ma wpływu
na możliwości zawracania pojazdu. Kierowcy manewrów takich dokonująpoprzez
wielokrotne skręty pojazdu. Manewru jednolitego zawracania pojazdem ośrednicy skrętu
13,8 m można dokonaćtylko na otwartej przestrzeni, a nie na ulicach.śadna z kategorii ulic
nie pozwala na dokonanie takiego manewru. Różnica 0,5 m ma marginalne znaczenie.
Niezrozumiałe teżjest, dlaczegośrednica ta nie jest mniejsza. Sztywna wielkośćjest
parametrem odcinającym konkurencjęi preferującym określonego wykonawcę. Norma PN
EN 1789:2008 nie określa wymogów dotyczącychśrednicy zawracania, zatem wymóg
określający jąjako nie mniej niżi nie więcej niż13,8 m jest dowodem na naruszenie zasady
uczciwej konkurencji.
Rozpoznając wskazane wyżej zarzuty Izba stwierdziła, iżdotycząwymogów stricte
technicznych przedmiotu zamówienia. Odwołujący sięstanowiska swojego nie poparłżadnym dowodem, w związku z czym Izba nie zweryfikowała poprawności prezentowanego
stanowiska. Zważyćnależy, iż– zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego – mającym
zastosowanie w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie art. 14
ustawy Pzp – ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Tymczasem odwołujący sięformułuje zarzuty, lecz z braku jakichkolwiek dowodów nie
znajdująone potwierdzenia. Skład orzekający Izby nie ma zaświedzy dotyczącej rodzajów
zawieszenia i napędów w poszczególnych markach i typach samochodów. Ponadto –
odnosząc siędo wymogu skrętu – stwierdzićnależy, iż– istotnie – wykonanie manewru
skrętu samochodem na ulicy wymaga kilkakrotnych skrętów pojazdu, aleśrednica
zawracania ma tu podstawowe znaczenie dla ilości tych skrętów. Zamawiający ma prawo
oczekiwać, by zamawiane przez niego pojazdy manewru skręcania dokonywały sprawnie i
szybko z uwagi na cel, któremu służą. Oczywistym jest zaś, iżkoniecznośćwykonania
mniejszej ilości skrętów powoduje, iżużytkowany ambulans porusza sięszybciej. Fakt,że
odwołujący sięnie posiada w swojej ofercie pojazdów o wymaganej przez zamawiającegośrednicy zawracania nie oznacza,że zamawiający naruszył zasady uczciwej konkurencji,
tym bardziej,że odwołujący sięsam przyznał,że istnieje nie jeden, lecz grupa pojazdów
mogąca spełniaćpostawiony wymóg.Świadcząo tym następujące stwierdzenia
odwołującego sięwyrażone na str. 6 odwołania: „zamawiający (…) preferuje określone
rozwiązania techniczne, które w sposób nieuprawniony faworyzująokreślonągrupę
pojazdów niektórych producentów oraz związanych z nimi firm zajmujących sięich
zabudową. (…) Różnica pomiędzy tymi parametrami jest znikoma, a podtrzymywanie
wymogu jest sprzeczne z zasadąuczciwej konkurencji, gdyżpreferuje określonągrupę
pojazdów”.
Dot. zarzutu VIII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Kolumna kierownicy
regulowana w min. jednej płaszczyźnie bądźdodanie rozwiązania równoważnego: „regulację
fotela kierowcy np. w 3 płaszczyznach i dodatkowej regulacji kąta oparcia fotela kierowcy”.
Stwierdził, iżwymóg ten ogranicza konkurencjęzamykając dostęp do zamówienia
większości producentów. Postanowienie to rozpatrywane łącznie z innymi oprotestowanymi
uniemożliwia zaoferowanie innego pojazdu bazowego jak Volkswagen Crafter. Norma PN
EN 1789:2008 w pkt 4.4.2 mówi jedynie o regulacji fotela kierowcy. Wymóg ten nie został
uwzględniony w SIWZ.
Zarzut oparty jest na gołosłownych ogólnikach. Nie wiadomo, którzy producenci nie
majądostępu do przedmiotowego zamówienia ani teżilu ich jest. Stwierdzenie, iżtylko
Volkswagen Crafter spełniażądany warunek równieżnie zostało poparteżadnym dowodem
potwierdzającym słusznośćargumentu. Okoliczność, iżwłaściwa dla ambulansów norma PN
EN 1789 nie zawiera wymogów dotyczących regulacji kolumny kierownicy nie oznacza, iż
zamawiający nie może warunku takiego postawić. Odwołujący sięnie wykazał także, iżżądanie regulacji fotela kierowcy w np. 3 płaszczyznach i dodatkowej regulacji kąta oparcia
fotela kierowcy, o które wnosił, spełnia warunki równoważności dla funkcji regulacji
kierownicy.
Dot. zarzutu X i XVI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o dodanie postanowienia dotyczącego wymogu regulacji
oparcia w fotelach w pomieszczeniu dla pacjenta oraz dodania wymogu posiadania przez
nosze główne min. 6 uchwytów. Zarzuty te uzasadnił koniecznościąprzestrzegania przez
zamawiającego przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy zawartych w Kodeksie pracy i w
przepisach wykonawczych dotyczących obowiązku stworzenia bezpiecznego i zdrowego
miejsca pracy oraz dopuszczalnych ciężarów, jakie mogąbyćdźwigane przez pracownika.
Izba stwierdziła, iżzarzut ten jest bezzasadny. Zgodnie z art. 179 ustawy Pzpśrodki
ochrony prawnej przysługuje wykonawcom, jeżeli ich interes prawny w uzyskaniu
zamówienia doznał lub może doznaćuszczerbku w wyniku naruszenia przez zamawiającego
przepisów ustawy. Zaznaczyćnależy, iżchodzi tu o ustawęPzp, nie zaśo jakąkolwiek inną
ustawę, w tym równieżKodeks pracy wraz z aktami wykonawczymi do niego. Zarzuty
rozpoznawanego odwołania dotycząopisu przedmiotu zamówienia, zaśregulacje dotyczące
należytego dokonania tego opisu zawierająprzepisy art. 29 i następne ustawy Pzp.
Rozpoznając ewentualne nieprawidłowości zamawiającego w opisie przedmiotu zamówienia
Izba ocenia, czy i w jakim zakresie zostały naruszone wspomniane przepisy ustawy Pzp.
Ocena, czy opis przedmiotu zamówienia nie pozostaje w sprzeczności z innymi aktami
prawnymi niżustawa Pzp wraz z jej aktami wykonawczymi leży poza kognicjąIzby.
Dot. zarzutu XII odwołania:
Odwołujący sięzarzucił zamawiającemu, iżnie określił DMC, w związku z tym opis
samochodu jest nieprecyzyjny i niejednoznaczny.
Izba zgodziła sięz argumentacjązamawiającego wyrażonąw rozstrzygnięciu
protestu, iżzamawiający nie ma obowiązku podawania wszystkich parametrów pojazdu orazże maksymalna DMC wszystkich pojazdów wynika z warunków technicznych pojazdów, a w
przypadku konkretnego pojazdu podawana jest przez producenta i wynika z konstrukcji
pojazdu.
Dot. zarzutu XIII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Laweta pod nosze główne z
przesuwem bocznym, wysuwem na zewnątrz umożliwiającym łatwe wprowadzenie noszy,
możliwośćustawienia pozycji Trendelenburga podczas transportu (funkcja sterowana
elektrycznie) – podaćmarkęi model, potwierdzenie wykonanych pozytywnie badań
przeciążeniowych na 10 g – załączyćdo oferty” lub o dopuszczenie rozwiązania
równoważnego: „Laweta pod nosze główne z przesuwem bocznym, wysuwem na zewnątrz
umożliwiającym łatwe wprowadzenie noszy, możliwośćustawienia pozycji Trendelenburga
podczas transportu (funkcja sterowana manualnie) – podaćmarkęi model, potwierdzenie
wykonanych pozytywnie badańprzeciążeniowych na 10 g – załączyćdo oferty”.
Odwołujący sięstwierdził, iżpierwotny wymóg zamawiającego opisuje lawety firmy
W.A.S. Wietmarsher Polska Sp. z o.o. mod. WAS HAMI. Lawety ze sterowaniem manualnym
(mechanicznym) sąmniej narażone na usterki z powodu czułych podzespołów
elektronicznych, sątakże lżejsze. W przypadku braku zasilania umożliwiająw pełni
korzystanie ze wszystkich posiadanych funkcji. Pierwotny wymóg jest zdaniem odwołującego
sięniezasadny i wskazuje na rozwiązanie techniczne stosowane przez konkretnąfirmę.
Odwołujący sięnie wykazał, iżlaweta tylko jednej firmy spełnia postawiony warunek.
Brak jest równieżpodstaw do stwierdzenia, iżlaweta z funkcjąsterowanąelektrycznie jest
równoważna pod względem zastosowanych rozwiązańlawecie z funkcjąsterowaną
manualnie.
Dot. zarzutu XIV odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianęparametrów deski ortopedycznej dla dorosłych z
akcesoriami poprzez zastąpienie wymogu: „długośćminimum 185 cm” na: „długośćmin. 183
cm oraz o parametrach wytrzymałościowych zgodnych z wymaganiami normy PN EN 1865.
Stwierdził,że całościowe wymogi co do deski ortopedycznej spełnia tylko deska RescuePad
model 4071204001. Odwołujący sięoferuje natomiast rozwiązanie zapewniające pełne
bezpieczeństwo transportu pacjenta na noszach, parametry w tym ugięcie oraz długość
właściwąi zgodnąz wymaganiami normy PN-1865 dla deski ortopedycznej dla dorosłych .
Zgodnie z cytowanąnormąpkt 4.7.1 długośćdeski ortopedycznej nie może byćmniejsza niż
183 cm. Wprowadzenie wymogu min. 185 cm uniemożliwia zaoferowanie urządzenia
zgodnego z wymaganiami normy, a różnica 2 cm przy długości powyżej 180 cm nie odgryważadnego znaczenia merytorycznego i może byćtraktowana wyłącznie jako naruszenie zasad
uczciwej konkurencji.
Izba ustaliła, iżzgodnie z normąEN 1865:1999 długośćużytkowa deski
ortopedycznej powinna byćnie mniejsza niż1830 mm i nie większa niż1980 mm.
Zamawiający określając długośćdeski na minimum 185 cm nie przekroczył warunku
określonego w normie. Odwołujący sięnie wskazał zaśinnych parametrów deski, które
uzasadniałyby zarzut spełnienia tych wymogów wyłącznie przez jednego producenta.
W tym miejscu stwierdzićnależy, iżjeżeli możliwy jest opisu przedmiotu zamówienia
z zastosowaniem Polskich Norm, o których mowa w art. 30 ustawy Pzp, zamawiający nie
może opisaćprzedmiotu zamówienia w sposób sprzeczny z właściwymi normami. Przepis
ten nie zawiera natomiast obowiązku posługiwania sięnormami w opisie przedmiotu
zamówienia ani nie wymaga, by opis przedmiotu zamówieniaściśle odpowiadał treści
właściwej normy. Izba podziela w tym względzie pogląd zaprezentowany w wyroku Zespołu
Arbitrów z dnia 23 marca 2005 roku sygn. akt UZP/ZO/0-494/05, gdzie stwierdzono,że użyte
przez ustawodawcę(w art. 30 ust. 1) wyrażenie „przy przestrzeganiu” sugeruje pomocniczy
charakter ww. norm, pewne warunki minimalne lub maksymalne, którym przedmiot
zamówienia powinien odpowiadać. Pojęcia tego nie można natomiast utożsamiaćz
dokonywaniem opisu przedmiotu zamówieniaściśle za pomocątych norm”. Podobne
stanowisko zajął Zespół Arbitrów w wyrokach z dnia 29 sierpnia 2005 roku (sygn. akt
UZP/ZO/0-2336/05 oraz UZP/ZO/0-2337/05) stwierdzając m.in.,że zamawiający nie musi
opisywaćprzedmiotu zamówienia w sposób literalnie odpowiadający właściwej normie, może
zaostrzyćswe wymagania lub opisaćje odmiennie od literalnych sformułowańnormy, jeżeli
nie naruszy w ten sposób jej zasadniczych postanowień.
Dot. zarzutu XV odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianępostanowienia: „wyposażony w 4 duże kółka
transportowe ośrednicy min. 17 cm, minimum dwa wyposażone w hamulce” na:
„wyposażony w 4 duże kółka transportowe ośr. min. 10 cm, minimum dwa wyposażone w
hamulce”. Stwierdził,że zgodnie z normąPN EN 1865 kółka transportowe charakteryzująsięśrednicąmin. 10 cm. Wymóg zamawiającego preferuje jednego producenta, który posiada
asortyment z kółkami większymi od wymaganych.
Co do zgodności postawionego wymogu z normą1868 Izba podtrzymuje w pełni
stanowisko wyrażone przy rozpoznawaniu poprzedniego zarzutu. Ponadto odwołujący się
nie udowodnił, iżpostawiony przez zamawiającego warunek spełnia tylko jeden producent.
Dot. zarzutu XVII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianępostanowienia co do deski ortopedycznej dla
dorosłych: „odporna na urazy mechaniczne, niskie i wysokie temperatury (min. -25°C do min.
+65°C) i substancje ropopochodne” na: „odporna na urazy mechaniczne, niskie i wysokie
temperatury (w zakresie wymaganym przez PN EN 1865) i substancje ropopochodne”.
Podniósł, iżnorma wymaga odporności na temperaturęmin. -30°C i min. +70°C.
Izba, uznając zarzut ten za niezasadny, podtrzymuje stanowisko wyrażone przy
rozpoznaniu zarzutu XIV i XV odwołania
Wobec nie potwierdzenia sięzarzutów odwołania należało orzec jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp w zw. z § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 9 lipca 2007 r. w sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 128, poz. 886 ze zm.).
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejszy wyrok
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Urzędu ZamówieńPublicznych do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
1. Oddala odwołanie
2. Kosztami postępowania obciąża Marcina Wnorowskiego prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca
55/10 i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty w wysokości
4 444 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące czterysta czterdzieści cztery złote zero
groszy) z kwoty wpisu uiszczonego przez Marcina Wnorowskiego
prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M.
Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul. Odyńca 55/10
2)
dokonaćzwrotu kwoty 10 556 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy pięćset
pięćdziesiąt sześćzero groszy) z rachunku dochodów własnych Urzędu
ZamówieńPublicznych na rzecz Marcina Wnorowskiego prowadzącego
działalność gospodarczą pod firmą „RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606
Warszawa, ul. Odyńca 55/10
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Lubartowie, 21-
100 Cicha 14 prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na dostawęambulansów.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 223, poz. 1655 ze zmianami),
zwanej dalej ustawąPzp.
Pismem z dnia 29 stycznia 2010 roku wykonawca Marcin Wnorowski prowadzący
działalnośćgospodarcząpod firmą„RATOWNIK M. Wnorowski”, 02-606 Warszawa, ul.
Odyńca 55/10 wniósł protest na czynności zamawiającego, tj. niezgodny z art. 7 ustawy Pzp
uniemożliwiający uczciwąkonkurencjęopis przedmiotu zamówienia.
W opinii protestującego zamawiający naruszył następujące przepisy ustawy Pzp:
1) art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia w sposób
niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców,
2) art. 29 ust. 1, 2 i 3 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia w
sposób uniemożliwiający uczciwąkonkurencję,
3) art. 30 ust. 1 i 6 ustawy Pzp poprzez określenie przedmiotu zamówienia za
pomocąnieobiektywnych i ograniczających uczciwąkonkurencjęfunkcjonalności, a nie za
pomocącech technicznych i jakościowych przy przestrzeganiu Polskich Norm
przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
Protestujący wniósł o dokonanie zmian postanowieńsiwz w taki sposób, by nie
ograniczały one uczciwej konkurencji i nie wskazywały pośrednio na produkty konkretnych
producentów.
Zamawiający oddalił protest wykonawcy, który złożył odwołanie od rozstrzygnięcia
protestu. W odwołaniu podtrzymał zarzuty argumenty i wnioski wyrażone w proteście.
Do postępowania toczącego siępo stronie odwołania po stronie zamawiającego
skutecznie przystąpił wykonawca Emergency Medical System Poland Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-554 Lublin, ul. Ułanów 7.
Na rozprawie w dniu 23 marca 2010 roku odwołujący sięcofnął zarzuty II, III, IX i
XVIII odwołania oraz sprecyzował, iżzarzut XX odwołanie, który nie był zawarty w proteście,
jest tylko stanowiskiem odwołującego się, a nie odrębnym zarzutem.
Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania, w szczególności
specyfikacji istotnych warunków zamówienia, a także biorąc pod uwagę wyjaśnienia i
stanowiska stron złożone podczas rozprawy, Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i
zważyła, co następuje:
Odwołanie jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności Izba ustaliła,że odwołujący sięma interes prawny w
uzyskaniu zamówienia uprawniający go do wnoszeniaśrodków ochrony prawnej na
podstawie art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.
Dot. zarzutu I odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianędługości przedziału medycznego z wymaganego
przez zamawiającego 3,25 m na 3,1 m podnosząc,że zamawiający preferuje ambulanse
określonego producenta.
Z powyższym argumentem nie można sięzgodzić. Przepis art. 29 ust. 1 nakłada na
zamawiającego obowiązek opisanie przedmiotu zamówienia w sposób jednoznaczny i
wyczerpujący, za pomocądostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając
wszystkie wymagania i okoliczności mogące miećwpływ na sporządzenie oferty. W myśl ust.
2 przedmiotu zamówienia nie można opisywaćw sposób, który mógłby utrudnićuczciwą
konkurencję.
Fakt określenia przez zamawiającego minimalnej długości przedziału medycznego wżadnej mierze nie pozostaje w sprzeczności ze wskazanymi wyżej przepisami. Nie można
teżzgodzićsięz tym,że preferuje pojazd określonego producenta. Trudno bowiem
wyobrazićsobie,że ambulanse o minimalnej długości przedziału medycznego 3,25 m
produkowane sątylko przez jeden podmiot, a jeżeli odwołujący sięutrzymuje,że tak właśnie
jest, winien był na tęokolicznośćprzedstawićdowody.
Odwołujący sięzgłosił jeden wniosek dowodowy w postaci dwóch ofert złożonych w
przedmiotowym postępowaniu. Wniosek został zgłoszony na okolicznośćwykazania,że opis
przedmiotu zamówienia wskazywał na samochód marki Volkswagen Crafter z konkretnym
wyposażeniem. Taki bowiem samochód został zaoferowany przez dwóch wykonawców,
którzy złożyli oferty w niniejszym postępowaniu.
Izba oddaliła zgłoszony wniosek dowodowy uznając,że za pomocątego dowodu
można wykazaćco najwyżej, iżpostawione warunki spełnia ambulans Volkswagen Crafter z
zaoferowanym wyposażeniem, ale z całąpewnościąnie można udowodnić, iżsamochody
innych producentów wymogów takich nie spełniają. Brak w niniejszym postępowaniu ofert na
inne produkty nie oznacza,że produkty takie nie istnieją.
Zamawiający na rozprawie przedstawił katalogi innych producentów, z których
wynika, iżpostawiony przez zamawiającego wymóg dotyczący długości przedziału
medycznego spełniająpojazdy innych marek (np. Mercedes, Opel). Zatem zarzut
preferowania jednego konkretnego producenta należy uznaćza bezzasadny.
Dot. zarzutu IV i V odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianęzapisu: „Silnik o mocy min. 160 KM” na „Silnik o
mocy min. 145 KM” oraz o zmianęzapisu: „Moment obrotowy min. 350 Nm” na „Moment
obrotowy min. 320 Nm”. Jako uzasadnienie podniósł,że właściwa dla ambulansów norma
PN EN 1789 w pkt 4.2.1 wprowadza jedynie wymóg odpowiednich przyspieszeńdla
ambulansu: „ambulans drogowy obciążony do dopuszczalnej masy brutto powinien móc
przyspieszaćod 0 do 80 km w czasie 35 sek.”. W ocenie odwołującego sięwarunek ten
spełnia samochód z silnikiem o mocy 145 KM oraz z momentem obrotowym min. 320 Nm.
Odwołujący siępodniósł, iżwymogi zamawiającego sąniezasadne i preferująkonkretne
rozwiązania technologiczne utrudniając konkurencję.
Rozpoznając powyższe zarzuty wskazaćnależy, iżwielkości określające moc oraz
moment obrotowy silnika nie sąrozwiązaniami technologicznymi, ale jedynie parametrami
każdego silnika w każdym samochodzie. Zamawiający określił te parametry w sposób
wskazany wyżej, uznając,że ambulans o silniku, które spełnia minimalne wymogi, będzie
odpowiadał jego potrzebom. W ocenie Izby parametrów tych wżaden sposób nie można
uznaćza nadmiernie wygórowane i utrudniające uczciwąkonkurencję. Fakt,że nie każdy
samochód spełnia oznaczone wymogi nie oznacza,że zasady uczciwej konkurencji będą
dochowane, w sytuacji, gdy na rynku istnieje szereg marek i modeli samochodów
spełniających postawione warunki. Należy równieżzaznaczyć, iżodwołujący siętwierdząc, iż
określony przez normęPN EN 1789 wymóg odpowiedniego przyspieszenia ambulansu
spełnia równieżsamochód z silnikiem o parametrachżądanych przez odwołującego się, nie
przedstawiłżadnego dowodu na wykazanie tej okoliczności. Parametry silnika i ich wpływ na
osiągi obciążonego ambulansu nie należądo faktów powszechnie znanych, zaśwobec
braku jakiegokolwiek dowodu na tęokolicznośćIzba nie miała podstaw do weryfikacji
zasadności zarzutu.
Dot. zarzutu Nr VI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Układ wspomagania ruszania
typu hill assistant lub równoważny” stwierdzając,że rozwiązanie opisane przez
zamawiającego jednoznacznie wskazuje na pojazd z postaci Volkswagen Crafter. Wymóg
ten rozpatrywany łącznie z innymi oprotestowanymi uniemożliwia zaoferowanie innego
pojazdu bazowego jak ww. Pojęcie „hill assistant” jest nazwąchronionąprawami koncernu
Volkswagen i nie ma na rynku rozwiązania równoważnegożądanemu, szczególnie,że
zamawiający zaniechał obowiązku opisania pojęcia równoważności i nie wskazał, jakie
rozwiązanie za takowe uzna.
Zarzut i związane z nimżądanie nie zasługująna uwzględnienie. W pierwszej
kolejności należy zwrócićuwagęna treśćart. 29 ust. 3 ustawy Pzp, zgodnie z którym
przedmiotu zamówienia nie można opisywaćprzez wskazanie znaków towarowych,
patentów lub pochodzenia, chyba,że jest to uzasadnione specyfikąprzedmiotu zamówienia i
zamawiający nie może opisaćprzedmiotu zamówienia za pomocądostatecznie dokładnych
określeń, a wskazaniu takiemu towarzysząwyrazy „lub równoważne”.
Użyty w cytowanym wyżej przepisie zwrot „lub równoważne” oznacza możliwość
uzyskania efektu założonego przez zamawiającego za pomocąinnych rozwiązań
technicznych poprzez dopuszczenie ofert opartych na równoważnych ustaleniach.
Zamawiający uczynił zadośćobowiązkowi wynikającemu z przepisu i wskazując konkretne
rozwiązanie techniczne („hill assistant”) dopuścił możliwośćzastosowania rozwiązań
równoważnych.
„Hill assistant” jest to system wspomagania ruszania pod górępolegający na
krótkotrwałym utrzymywaniu ciśnienia w układzie hamulcowym. Aktualnie stosowany jest w
pojazdach wielu marek. Toyota, Nissan, Honda, Peugeot czy Skoda to tylko kilka spośród
wielu innych producentów samochodów, którzy układ ten montująw swoich samochodach i
sąto fakty ogólnie wiadome, nie wymagając wiadomości specjalnych. Odwołujący się
podnosił co prawda,że pojęcie „hill assistant” jest zastrzeżone dla marki Volkswagen, lecz
stwierdzenie to jest gołosłowne i nie poparteżadnym dowodem. Przyjmując nawet,że
zastosowano w opisie wskazanie producenta w rozumieniu art. 29 ust. 3 ustawy Pzp,
zastosowanie przez zamawiającego zwrotu „lub równoważny” oznacza dopuszczenie
rozwiązania spełniającego omawiany warunek, stosowanego przez innych producentów. Na
rynku rozwiązanie to znane jest pod wieloma pojęciami. Oprócz spornego „hill assistant”
występująrównieżnazwy: „hill assist”, „hill holder”, „hill hold control” i inne. Okoliczność,że
nie wszyscy producenci stosująopisanątechnologięnie oznacza samo w sobie
nieuzasadnionego rzeczowo ograniczania dostępu do zamówienia. Natomiast zarzut braku
opisania przez zamawiającego pojęcia równoważności jest o tyle nieuzasadniony, iż
działanie systemu ruszania pod górę, bez względu na jego nazwę, podlega jednakowym
zasadom, które powinny byćznane wszystkim podmiotom zajmującym sięzawodowo
dostarczaniem tego typu pojazdów, w tym równieżodwołującemu się.
Dot. zarzutu VII i XI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Zawieszenie posiadające
stabilizator obu osi. Zawieszenie przednie i tylne wzmocnione zapewniające odpowiedni
komfort
transportu
pacjenta
(opisać
oferowane
rozwiązanie)
lub
zawieszenie
hydropneumatyczne”. Odwołujący siępodniósł, iżskoro zamawiający w siwz wprowadził
wymóg: „zawieszenie gwarantujące dobrąprzyczepnośćkół do nawierzchni, stabilnośćw
trudnym terenie oraz odpowiedni komfort transportu chorego” to wymóg drążków
stabilizacyjnych obu osi ma jedynie na celu utrudnianie konkurencji, gdyżtakie rozwiązanie
jest stosowane zazwyczaj przy napędzie tylnym, który posiada Volkswagen Crafter.
Samochód z takim napędem przy pokonywaniu zakrętów niebezpiecznie sięwychyla i trzeba
go stabilizowaćza pomocądrążków osi tylnej. Przy napędzie przednim takie zjawisko nie
występuje i w większości producenci nie stosująstabilizacji osi tylnej, gdyżjest
konstrukcyjnie niepotrzebna. Zamawiający stawia sięw roli konstruktora narzucając sposób
stabilizacji samochodu, z czego wynika,że interesuje go jedynie pojazd z napędem na oś
tylną. Specyfikacja dopuszcza inne rozwiązanie konstrukcyjne, lecz jest ono stosowane tylko
i wyłącznie w samochodach osobowych marki Citroen. W samochodach typu furgon, a taki
jest wymagany, zawieszenie hydropneumatyczne w ogóle nie występuje. W ocenie
odwołującego sięwymóg jest niezasadny, preferuje konkretne rozwiązanie technologiczne
uniemożliwiając konkurencję.
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia „2 obrysowaśrednica zawracania
max 13,8 m” lub o jego zmianęna: „2 obrysowaśrednica zawracania” max 14,11 m”.
Podniósł, iżwymóg jest zbyt wygórowany i pośrednio narusza zasadęuczciwej konkurencji
oraz nie został należycie uzasadniony przez zamawiającego. Różnica pomiędzy tymi
parametrami jest znikoma, a podtrzymywanie dotychczasowego wymogu jest sprzeczne z
zasadąuczciwej konkurencji, gdyżpreferuje określonągrupępojazdów. Pierwotnie
wymagana obrysowaśrednica zawracania w połączeniu z wymogiem długości przedziału
medycznego min. 3,25 m może byćspełniona tylko przez samochody z napędem tylnym.
Wymóg zamawiającego jest niczym nieuzasadniony. Ponadto 31 cm różnicy nie ma wpływu
na możliwości zawracania pojazdu. Kierowcy manewrów takich dokonująpoprzez
wielokrotne skręty pojazdu. Manewru jednolitego zawracania pojazdem ośrednicy skrętu
13,8 m można dokonaćtylko na otwartej przestrzeni, a nie na ulicach.śadna z kategorii ulic
nie pozwala na dokonanie takiego manewru. Różnica 0,5 m ma marginalne znaczenie.
Niezrozumiałe teżjest, dlaczegośrednica ta nie jest mniejsza. Sztywna wielkośćjest
parametrem odcinającym konkurencjęi preferującym określonego wykonawcę. Norma PN
EN 1789:2008 nie określa wymogów dotyczącychśrednicy zawracania, zatem wymóg
określający jąjako nie mniej niżi nie więcej niż13,8 m jest dowodem na naruszenie zasady
uczciwej konkurencji.
Rozpoznając wskazane wyżej zarzuty Izba stwierdziła, iżdotycząwymogów stricte
technicznych przedmiotu zamówienia. Odwołujący sięstanowiska swojego nie poparłżadnym dowodem, w związku z czym Izba nie zweryfikowała poprawności prezentowanego
stanowiska. Zważyćnależy, iż– zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego – mającym
zastosowanie w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego na podstawie art. 14
ustawy Pzp – ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Tymczasem odwołujący sięformułuje zarzuty, lecz z braku jakichkolwiek dowodów nie
znajdująone potwierdzenia. Skład orzekający Izby nie ma zaświedzy dotyczącej rodzajów
zawieszenia i napędów w poszczególnych markach i typach samochodów. Ponadto –
odnosząc siędo wymogu skrętu – stwierdzićnależy, iż– istotnie – wykonanie manewru
skrętu samochodem na ulicy wymaga kilkakrotnych skrętów pojazdu, aleśrednica
zawracania ma tu podstawowe znaczenie dla ilości tych skrętów. Zamawiający ma prawo
oczekiwać, by zamawiane przez niego pojazdy manewru skręcania dokonywały sprawnie i
szybko z uwagi na cel, któremu służą. Oczywistym jest zaś, iżkoniecznośćwykonania
mniejszej ilości skrętów powoduje, iżużytkowany ambulans porusza sięszybciej. Fakt,że
odwołujący sięnie posiada w swojej ofercie pojazdów o wymaganej przez zamawiającegośrednicy zawracania nie oznacza,że zamawiający naruszył zasady uczciwej konkurencji,
tym bardziej,że odwołujący sięsam przyznał,że istnieje nie jeden, lecz grupa pojazdów
mogąca spełniaćpostawiony wymóg.Świadcząo tym następujące stwierdzenia
odwołującego sięwyrażone na str. 6 odwołania: „zamawiający (…) preferuje określone
rozwiązania techniczne, które w sposób nieuprawniony faworyzująokreślonągrupę
pojazdów niektórych producentów oraz związanych z nimi firm zajmujących sięich
zabudową. (…) Różnica pomiędzy tymi parametrami jest znikoma, a podtrzymywanie
wymogu jest sprzeczne z zasadąuczciwej konkurencji, gdyżpreferuje określonągrupę
pojazdów”.
Dot. zarzutu VIII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Kolumna kierownicy
regulowana w min. jednej płaszczyźnie bądźdodanie rozwiązania równoważnego: „regulację
fotela kierowcy np. w 3 płaszczyznach i dodatkowej regulacji kąta oparcia fotela kierowcy”.
Stwierdził, iżwymóg ten ogranicza konkurencjęzamykając dostęp do zamówienia
większości producentów. Postanowienie to rozpatrywane łącznie z innymi oprotestowanymi
uniemożliwia zaoferowanie innego pojazdu bazowego jak Volkswagen Crafter. Norma PN
EN 1789:2008 w pkt 4.4.2 mówi jedynie o regulacji fotela kierowcy. Wymóg ten nie został
uwzględniony w SIWZ.
Zarzut oparty jest na gołosłownych ogólnikach. Nie wiadomo, którzy producenci nie
majądostępu do przedmiotowego zamówienia ani teżilu ich jest. Stwierdzenie, iżtylko
Volkswagen Crafter spełniażądany warunek równieżnie zostało poparteżadnym dowodem
potwierdzającym słusznośćargumentu. Okoliczność, iżwłaściwa dla ambulansów norma PN
EN 1789 nie zawiera wymogów dotyczących regulacji kolumny kierownicy nie oznacza, iż
zamawiający nie może warunku takiego postawić. Odwołujący sięnie wykazał także, iżżądanie regulacji fotela kierowcy w np. 3 płaszczyznach i dodatkowej regulacji kąta oparcia
fotela kierowcy, o które wnosił, spełnia warunki równoważności dla funkcji regulacji
kierownicy.
Dot. zarzutu X i XVI odwołania:
Odwołujący sięwniósł o dodanie postanowienia dotyczącego wymogu regulacji
oparcia w fotelach w pomieszczeniu dla pacjenta oraz dodania wymogu posiadania przez
nosze główne min. 6 uchwytów. Zarzuty te uzasadnił koniecznościąprzestrzegania przez
zamawiającego przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy zawartych w Kodeksie pracy i w
przepisach wykonawczych dotyczących obowiązku stworzenia bezpiecznego i zdrowego
miejsca pracy oraz dopuszczalnych ciężarów, jakie mogąbyćdźwigane przez pracownika.
Izba stwierdziła, iżzarzut ten jest bezzasadny. Zgodnie z art. 179 ustawy Pzpśrodki
ochrony prawnej przysługuje wykonawcom, jeżeli ich interes prawny w uzyskaniu
zamówienia doznał lub może doznaćuszczerbku w wyniku naruszenia przez zamawiającego
przepisów ustawy. Zaznaczyćnależy, iżchodzi tu o ustawęPzp, nie zaśo jakąkolwiek inną
ustawę, w tym równieżKodeks pracy wraz z aktami wykonawczymi do niego. Zarzuty
rozpoznawanego odwołania dotycząopisu przedmiotu zamówienia, zaśregulacje dotyczące
należytego dokonania tego opisu zawierająprzepisy art. 29 i następne ustawy Pzp.
Rozpoznając ewentualne nieprawidłowości zamawiającego w opisie przedmiotu zamówienia
Izba ocenia, czy i w jakim zakresie zostały naruszone wspomniane przepisy ustawy Pzp.
Ocena, czy opis przedmiotu zamówienia nie pozostaje w sprzeczności z innymi aktami
prawnymi niżustawa Pzp wraz z jej aktami wykonawczymi leży poza kognicjąIzby.
Dot. zarzutu XII odwołania:
Odwołujący sięzarzucił zamawiającemu, iżnie określił DMC, w związku z tym opis
samochodu jest nieprecyzyjny i niejednoznaczny.
Izba zgodziła sięz argumentacjązamawiającego wyrażonąw rozstrzygnięciu
protestu, iżzamawiający nie ma obowiązku podawania wszystkich parametrów pojazdu orazże maksymalna DMC wszystkich pojazdów wynika z warunków technicznych pojazdów, a w
przypadku konkretnego pojazdu podawana jest przez producenta i wynika z konstrukcji
pojazdu.
Dot. zarzutu XIII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o wykreślenie postanowienia: „Laweta pod nosze główne z
przesuwem bocznym, wysuwem na zewnątrz umożliwiającym łatwe wprowadzenie noszy,
możliwośćustawienia pozycji Trendelenburga podczas transportu (funkcja sterowana
elektrycznie) – podaćmarkęi model, potwierdzenie wykonanych pozytywnie badań
przeciążeniowych na 10 g – załączyćdo oferty” lub o dopuszczenie rozwiązania
równoważnego: „Laweta pod nosze główne z przesuwem bocznym, wysuwem na zewnątrz
umożliwiającym łatwe wprowadzenie noszy, możliwośćustawienia pozycji Trendelenburga
podczas transportu (funkcja sterowana manualnie) – podaćmarkęi model, potwierdzenie
wykonanych pozytywnie badańprzeciążeniowych na 10 g – załączyćdo oferty”.
Odwołujący sięstwierdził, iżpierwotny wymóg zamawiającego opisuje lawety firmy
W.A.S. Wietmarsher Polska Sp. z o.o. mod. WAS HAMI. Lawety ze sterowaniem manualnym
(mechanicznym) sąmniej narażone na usterki z powodu czułych podzespołów
elektronicznych, sątakże lżejsze. W przypadku braku zasilania umożliwiająw pełni
korzystanie ze wszystkich posiadanych funkcji. Pierwotny wymóg jest zdaniem odwołującego
sięniezasadny i wskazuje na rozwiązanie techniczne stosowane przez konkretnąfirmę.
Odwołujący sięnie wykazał, iżlaweta tylko jednej firmy spełnia postawiony warunek.
Brak jest równieżpodstaw do stwierdzenia, iżlaweta z funkcjąsterowanąelektrycznie jest
równoważna pod względem zastosowanych rozwiązańlawecie z funkcjąsterowaną
manualnie.
Dot. zarzutu XIV odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianęparametrów deski ortopedycznej dla dorosłych z
akcesoriami poprzez zastąpienie wymogu: „długośćminimum 185 cm” na: „długośćmin. 183
cm oraz o parametrach wytrzymałościowych zgodnych z wymaganiami normy PN EN 1865.
Stwierdził,że całościowe wymogi co do deski ortopedycznej spełnia tylko deska RescuePad
model 4071204001. Odwołujący sięoferuje natomiast rozwiązanie zapewniające pełne
bezpieczeństwo transportu pacjenta na noszach, parametry w tym ugięcie oraz długość
właściwąi zgodnąz wymaganiami normy PN-1865 dla deski ortopedycznej dla dorosłych .
Zgodnie z cytowanąnormąpkt 4.7.1 długośćdeski ortopedycznej nie może byćmniejsza niż
183 cm. Wprowadzenie wymogu min. 185 cm uniemożliwia zaoferowanie urządzenia
zgodnego z wymaganiami normy, a różnica 2 cm przy długości powyżej 180 cm nie odgryważadnego znaczenia merytorycznego i może byćtraktowana wyłącznie jako naruszenie zasad
uczciwej konkurencji.
Izba ustaliła, iżzgodnie z normąEN 1865:1999 długośćużytkowa deski
ortopedycznej powinna byćnie mniejsza niż1830 mm i nie większa niż1980 mm.
Zamawiający określając długośćdeski na minimum 185 cm nie przekroczył warunku
określonego w normie. Odwołujący sięnie wskazał zaśinnych parametrów deski, które
uzasadniałyby zarzut spełnienia tych wymogów wyłącznie przez jednego producenta.
W tym miejscu stwierdzićnależy, iżjeżeli możliwy jest opisu przedmiotu zamówienia
z zastosowaniem Polskich Norm, o których mowa w art. 30 ustawy Pzp, zamawiający nie
może opisaćprzedmiotu zamówienia w sposób sprzeczny z właściwymi normami. Przepis
ten nie zawiera natomiast obowiązku posługiwania sięnormami w opisie przedmiotu
zamówienia ani nie wymaga, by opis przedmiotu zamówieniaściśle odpowiadał treści
właściwej normy. Izba podziela w tym względzie pogląd zaprezentowany w wyroku Zespołu
Arbitrów z dnia 23 marca 2005 roku sygn. akt UZP/ZO/0-494/05, gdzie stwierdzono,że użyte
przez ustawodawcę(w art. 30 ust. 1) wyrażenie „przy przestrzeganiu” sugeruje pomocniczy
charakter ww. norm, pewne warunki minimalne lub maksymalne, którym przedmiot
zamówienia powinien odpowiadać. Pojęcia tego nie można natomiast utożsamiaćz
dokonywaniem opisu przedmiotu zamówieniaściśle za pomocątych norm”. Podobne
stanowisko zajął Zespół Arbitrów w wyrokach z dnia 29 sierpnia 2005 roku (sygn. akt
UZP/ZO/0-2336/05 oraz UZP/ZO/0-2337/05) stwierdzając m.in.,że zamawiający nie musi
opisywaćprzedmiotu zamówienia w sposób literalnie odpowiadający właściwej normie, może
zaostrzyćswe wymagania lub opisaćje odmiennie od literalnych sformułowańnormy, jeżeli
nie naruszy w ten sposób jej zasadniczych postanowień.
Dot. zarzutu XV odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianępostanowienia: „wyposażony w 4 duże kółka
transportowe ośrednicy min. 17 cm, minimum dwa wyposażone w hamulce” na:
„wyposażony w 4 duże kółka transportowe ośr. min. 10 cm, minimum dwa wyposażone w
hamulce”. Stwierdził,że zgodnie z normąPN EN 1865 kółka transportowe charakteryzująsięśrednicąmin. 10 cm. Wymóg zamawiającego preferuje jednego producenta, który posiada
asortyment z kółkami większymi od wymaganych.
Co do zgodności postawionego wymogu z normą1868 Izba podtrzymuje w pełni
stanowisko wyrażone przy rozpoznawaniu poprzedniego zarzutu. Ponadto odwołujący się
nie udowodnił, iżpostawiony przez zamawiającego warunek spełnia tylko jeden producent.
Dot. zarzutu XVII odwołania:
Odwołujący sięwniósł o zmianępostanowienia co do deski ortopedycznej dla
dorosłych: „odporna na urazy mechaniczne, niskie i wysokie temperatury (min. -25°C do min.
+65°C) i substancje ropopochodne” na: „odporna na urazy mechaniczne, niskie i wysokie
temperatury (w zakresie wymaganym przez PN EN 1865) i substancje ropopochodne”.
Podniósł, iżnorma wymaga odporności na temperaturęmin. -30°C i min. +70°C.
Izba, uznając zarzut ten za niezasadny, podtrzymuje stanowisko wyrażone przy
rozpoznaniu zarzutu XIV i XV odwołania
Wobec nie potwierdzenia sięzarzutów odwołania należało orzec jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy, na podstawie
przepisu art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp w zw. z § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 9 lipca 2007 r. w sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu
od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 128, poz. 886 ze zm.).
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejszy wyrok
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Urzędu ZamówieńPublicznych do Sądu Okręgowego w Lublinie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
