rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2010-10-05
rok: 2010

sygnatury akt.:

KIO/2017/10

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Małgorzata Rakowska Członkowie: Anna Packo, Katarzyna Prowadzisz Protokolant: Paweł Nowosielski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2010 r. w Warszawie odwołania
wniesionego w dniu 17 września 2010 r. przez PricewaterhouseCoopers Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie, 00-638 Warszawa, al. Armii Ludowej 14 w postępowaniu
prowadzonym
przez
Kancelarię
Prezesa
Rady
Ministrów
w
Warszawie,
00-583 Warszawa, al. Ujazdowskie 1/3,

orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża PricewaterhouseCoopers Sp. z o.o. z siedzibą
w Warszawie, 00-638 Warszawa, al. Armii Ludowej 14 i nakazuje zaliczyćw poczet
kosztów postępowania odwoławczego kwotę15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście
tysięcy złotych zero groszy) uiszczonąprzez PricewaterhouseCoopers Sp. z o.o.
z siedzibą w Warszawie, 00-638 Warszawa, al. Armii Ludowej 14 tytułem wpisu od
odwołania.
.

Stosownie do art. 198 a i 198 b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (tj.: Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.) na niniejszy wyrok –
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przewodniczący:

………………………………

Członkowie:

………………………………

………………………………





Sygn. akt: KIO/2017/10

U z a s a d n i e n i e

Kancelaria Prezesa Rady Ministrów w Warszawie, zwana dalej „Zamawiającym”,
działając na podstawie przepisów ustawy dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień
publicznych (t.j.: Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawąPzp”,
wszczęła, w trybie przetargu nieograniczonego, postępowanie o udzielenie zamówienia na
„Opracowanie diagnozy i rekomendacji dotyczących zarządzania i przepływu informacji
w administracji rządowej szczebla centralnego oraz przygotowanie zmian i przeprowadzenie
pilotażu”.
Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 9 września 2010 r., nr 2010/S 175-267716.
W dniu 17 września 2010 r. (pismem z dnia 17 września 2010 r.) Odwołujący wniósł
odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (wpływ pisma do Zamawiającego w dniu
17 września 2010 r.) wobec treści ogłoszenia i postanowieńspecyfikacji istotnych warunków
zamówienia, zwanej dalej „SIWZ”, zarzucając Zamawiającemu naruszenie:
1.
art. 36 ust 1 pkt 5 ustawy Pzp, przez ograniczenie
możliwości
podwykonawstwa
w pięciu działaniach objętych Zamówieniem, wymienionych na str. 2 pkt. III. 4 SIWZ
oraz w § 18 ust. 3 wzoru umowy, podczas gdy działania te opisane w załączniku nr 5
sątypowymi działaniami analityczno - doradczymi, a przepisy ustawy dopuszczają
ograniczenia podwykonawstwa jedynie w sytuacjach, gdy jest to uzasadnione
specyfikązamówienia. Ponadto, w każdym z tych działańznajdująsięelementy, które
zazwyczaj wykonuje sięz udziałem podwykonawców. Sąto np. analizy prawnicze,
usługi weryfikacji poprawności językowej, niektóre obliczenia statystyczne niezbędne
do sporządzenia raportów, itp.,
2.
art. 7 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 4 ustawy Pzp poprzez
wadliwe
opisanie
warunku
doświadczenia
wymaganego
od
wykonawców
ubiegających sięo udzielenie Zamówienia oraz doświadczenia osób, które będą
uczestniczyćw realizacji Zamówienia, oraz wadliwe sformułowanie załączników do
oferty, przy użyciu, których wykonawcy mająwykazywaćspełnianie warunków
doświadczenia i dysponowania określonymi osobami,

3.
art. 26 ust. 2b ustawy Pzp poprzez wskazanie w pkt. VI.1.4 SIWZ, iż
w przypadku polegania na potencjale innych podmiotów wykonawca obowiązany jest
przedstawićpisemne zobowiązanie tych podmiotów do oddania takich zasobów do
dyspozycji, podczas gdy art. 26 ust. 2b wykonawcom pozostawia wybór, w jaki

sposób udowodniąZamawiającemu, czy będąmieli dostęp do zasobów
uzyskiwanych od innych podmiotów,

4.
art. 9 oraz 27 ust. 1 - 3 ustawy Pzp poprzez
niezgodne z prawem sformułowanie zasad porozumiewania sięZamawiającego w
wykonawcami w pkt. VII, 3, 4 oraz 8 SIWZ,
5. art. 14 w związku z art. 70
1
ust. 4 oraz art. 111 § 1 Kodeksu Cywilnego poprzez
niezgodne z prawem sformułowanie zasad porozumiewania sięZamawiającego
w wykonawcami w pkt. VII pkt. 11 w związku z pkt. 2,
6. sformułowanie bez podstawy prawnej zasad obowiązujących w przekazywaniu
informacji w pkt. VII. 7 SIWZ,
7.
art. 23, art. 14 w zw. z art. 98 i 107, 66§1 w zw. z art. 78 Kodeksu Cywilnego i 244
(245) Kodeksu Postępowania Cywilnego, art. 82 ustawy Pzp poprzez sformułowanie
wymagańwobec dokonywania czynności przez wykonawcęprzy składaniu ofert oraz
określenie zakresu pełnomocnictwa w pkt. X.1 lit b oraz c, a także pkt. 5 SIWZ,

8.
art. 96 ust. 3 oraz ust. 1 oraz 5 pkt 1 i 2 w związku z odpowiednimi
postanowieniami rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 października
2008 roku w sprawie protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego
(Dz. U nr 188 poz. 1154 z 2008 r.), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie
protokołu”, w szczególności § 5 ust. 1 i 2, poprzez wadliwe sformułowanie
postanowieńpkt. XI pkt. 9 lit a oraz c SIWZ,

9.
rażące naruszenie zasady jawności (art. 8 ust. 1) oraz przepisu art. 86 ust. 2
poprzez sformułowanie pkt. XI.7 SIWZ,

10.
art. 2 ustawy Pzp przez ustalenie kryteriów oceny ofert w taki sposób,
który nie prowadzi do obiektywnego wyboru oferty najkorzystniejszej, lecz daje
możliwość
uznaniowej
oceny,
preferowania
określonych
rozwiązań
na
nieokreślonych zasadach oraz art. 36 ust. 1 pkt 13 poprzez niewskazanie, jakie
rozwiązania w ofercie będąpodstawądo uzyskania wysokiej oceny w ramach
każdego kryterium,

11.
w SIWZ brak jest okoliczności stanowiących podstawędo zmiany umowy oraz
warunków ich wprowadzenia. Może to prowadzićw przyszłości do naruszenia art. 144
ustawy Pzp. Bez przewidzenia takich okoliczności, Zamawiający uniemożliwia
zmianęumowy w jakimkolwiek zakresie. Takie działanie może grozićnastępczą
niemożnościąspełnieniaświadczenia. Narusza teżart. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 355
§ 1 Kodeksu Cywilnego. Przy tak długotrwałej (ponadrocznej) umowie i trudnym do
jednoznacznego zdefiniowania sposobie jej wykonywania oraz wielu zmiennych,
które mogąwpłynąćna kierunek podejmowanych w ramach umowy działań,

zaniechania przewidzenie możliwości zmian w umowie narusza zasadęnależytej
staranności,

12.
załącznik nr 2 do SIWZ wskazuje na obowiązek złożenia oświadczenia
o spełnianiu warunków, o których mowa w ustawie na dzieńskładania oferty. Po
pierwsze, narusza to art. 25 ust. 1, gdyżspełnienie warunków ustawowych (bez
uwzględnienia opisu sposobu spełniania podanego w SIWZ, czego nieżąda
Zamawiający) nie gwarantująwykonania zamówienia, a więc oświadczenie jest
zbędne. Po drugie, wykonawca nie może złożyćtakiego oświadczenia
potwierdzając stan na dzieńskładania ofert, gdy np. własnąofertęskłada przed tym
dniem. Takieżądanie wymusza złożenie oferty w ostatnim dniu, co narusza zasadę
równego traktowania wykonawców, utrudniając wykonanie tej czynności tym, którzy
majądalej własne siedziby, albo zmusza do złożenia informacji, które grożą
(przynajmniej potencjalnie) poświadczeniem nieprawdy, gdyby po złożeniu ofert,
a przed upływem ich składania zaszły okoliczności, które sprawiąże warunek
przestanie byćspełniany przez wykonawcę, który złożył oświadczenie w kształcieżądanym przez Zamawiającego. Podobna wada występuje w załączniku 2a oraz 2b,

13.
art. 14, art. 139 ust. 1 ustawy Pzp w związku z art. 384 § 1 Kodeksu Cywilnego oraz
art. 140 ust. 1 i 3, a także art. 144 ustawy Pzp poprzez niezgodne z prawem
wskazanie w § 3 umowy, iżwykonawca zobowiązuje siędo jej wykonywania zgodnie
z bieżącymi ustaleniami z Zamawiającym,

14.
art. 2 pkt 7a oraz art. 14 ustawy Pzp w związku z art. 66 Kodeksu
Cywilnego i art. 354 Kodeksu Cywilnego poprzez wskazanie w § 4 ust. 2 umowy, iż
umowa ta będzie realizowana przez Zamawiającego (a nie wykonawcę),

15.
art. 139 ust. 1 w związku z art. 354 §2 Kodeksu Cywilnego, a także
art. 29 ust. 2 poprzez ustalenie w § 9 umowy, iżczynności druku nastąpią
w terminie 5 dni. To samo niezgodne z prawem postanowienie zostało zawarte
w załączniku nr 5 do SIWZ - Opis przedmiotu zamówienia na str. 14,

16.
art. 139 ust. 1 w związku z art. 353
1
Kodeksu Cywilnego, tj. zasady
swobody kształtowania umów, a także art. 632 Kodeksu Cywilnego dotyczącego istoty
wynagrodzenia ryczałtowego oraz zasad wdrażania programów UE, w tym POKL
poprzez wskazanie w art. 13 ust. 4 wzoru umowy,że wykonawca jest obowiązany
dołączyćdo faktury zestawienie faktycznie poniesionych wydatków kwalifikowanych,

17.
art. 7 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji, poprzezżądanie zawarte w § 15 ust 4 wzoru umowy,

18.
art. 8 ust. 1 oraz 139 ust. 2 Ustawy a także art. 11 ust. 4 ustawy
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji i przepisów o dostępie do informacji

publicznych, a tym samym art. 58 oraz art. 353
1
Kodeksu Cywilnego i art. 14
Ustawy poprzezżądanie w § 17 wzoru umowy zachowania w tajemnicy wszelkich
informacji, jakie wykonawca powziął w związku z wykonywaniem umowy,

19.
w art. 18 ust 2 wzoru umowy, przepisów art. 3 ustawy Pzp w szczególności ust. 1
pkt. 5 oraz ust. 3, które wskazująna zakres obowiązków stosowania przepisów
o zamówieniach publicznych podmiotów, które korzystająześrodków publicznych
oraz w dofinansowywaniu projektów,

20. naruszenie w załączniku 5 do SIWZ, tj. w opisie przedmiotu Zamówienia zasady
jednoznacznego i wyczerpującego opisu przedmiotu zamówienia tj. naruszenie art. 29
ust. 1 ustawy pzp poprzez wskazane w odwołaniu postanowienia.

Jednocześnie Odwołujący wniósł o zmianętreści SIWZ i treści ogłoszenia
w sposób wskazany przez niego w odwołaniu.

Uwzględniając dokumentacjęz przedmiotowego postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, w tym w szczególności postanowienia SIWZ wraz z załącznikami,
jak równieżbiorąc pod uwagęoświadczenia i stanowiska Stron złożone podczas rozprawy,
skład orzekający Izby zważył co następuje:

Izba nie znalazła podstaw do odrzucenia odwołania w związku z tym, iżnie została
wypełnionażadna z przesłanek negatywnych, uniemożliwiających merytoryczne rozpoznanie
odwołania, wynikających z art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.

Mając na uwadze powyższe skład orzekający Izby merytorycznie rozpoznał złożone
odwołanie, uznając iżodwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.


Zarzut 1 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale III SIWZ „Opis przedmiotu zamówienia” pkt
4 litera a-e zamieścił postanowienie „Zamawiający dopuszcza udział podwykonawców przy
realizacji zamówienia, wyjątkiem:
a) przeprowadzenia działańdiagnostycznych,
b) wypracowania rekomendacji,
c) przygotowania do wdrożenia i wdrożenia wypracowanych usprawnień,
d) zarządzania i nadzoru nad realizacjązamówienia,
e) sprawozdawczości, w tym opracowania raportów”.
Ograniczenie podwykonawstwa, zdaniem Odwołującego, jest nieuprawnione, gdyż
działanie wyłączone z zakresu podwykonawstwa sątypowymi działaniami analityczno-
doradczymi.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Art. 36 ust. 5 ustawy Pzp daje Zamawiającemu uprawnienie do określenia, której
części zamówienia wykonawca nie może powierzyćpodwykonawcom. Niewątpliwym więc
jest, iżZamawiający z tego uprawnienia skorzystał, określając w SIWZ zakres prac, co do
których wykluczył możliwośćskorzystania z podwykonawców. Powyższe miało na celu – jak
podkreślał Zamawiający na rozprawie – uzyskanie zapewnienia,że zamówienie faktycznie
będzie realizował wykonawca wybrany w przedmiotowym postępowaniu. Projekt będący
przedmiotem postępowania ma bowiem charakter precedensowy i pionierski, dlatego też
wymaga specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, a jego specyfika – co podkreślił
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie - wynika z dwóch jego konstytutywnych cech, tj.:
- podejścia metodologicznego, zgodnie z którym badamy i diagnozujemy procesy
zachodzące w jednostkach administracji publicznej, badając je w sposób systemowy, tzn. nie
skupiamy sięna konkretnym urzędzie, ale badając wiele (20) urzędów definiujemy procesy
wspólne w celu ich diagnozy i ewentualnych rekomendacji zmian. Jest to pierwszy taki
projekt w historii polskiej administracji.
- podejścia dwuetapowego. Etap diagnozy jest połączony z przedstawieniem i wdrożeniem
rekomendacji mających na celu zmianęstanu faktycznego. Połączenie tych dwóch etapów z
jednej strony zwiększy skutecznośćprojektu jeśli chodzi o wdrażanie zmian, z drugiej strony
jednak takie podejście będzie stawiało znacznie większe wymogi przed Wykonawcą.
Tym samym działania te jako kluczowe z punktu widzenia projektu nie mogąbyć
scedowane na podwykonawców, gdyżewentualne dopuszczenie podwykonawstwa mogłoby
sięodbićna jakości i terminowości całego projektu. Dlatego teżwyłączenie
podwykonawstwa w tych działaniach pozwoli – jak dalej podkreślił Zamawiający - uniknąć
sytuacji, w której zatrudnienie przez Wykonawcękonsultantów do realizacji projektu ma
charakter „fasadowy" zaśkluczowe działania w projekcie wykonująpodwykonawcy.
Działania te, wbrew twierdzeniom Odwołującego, nie mająwięc charakteru „typowych
działańanalityczno - doradczych". Odwołujący nie wykazał nawet z czego typowośćtych
działańwynika, ograniczając sięjedynie do ogólnikowych stwierdzeń, a mianowicie
podnosząc iżnie odbiegająone niczym od typowych analiz funkcjonowania instytucji.
Natomiast to Zamawiający wskazał, iżtypowa jest jedynie stosowana metodologia działań.
Typowe nie sąnatomiast efekty finalne owych czynności, w przeważającej mierze
uzależnione od czynników intelektualnych, wynikających z posiadanego doświadczenia i
innych przymiotów osób owe czynności analityczno - wykonawcze wykonujących. Tym
samym podstawowe znaczenie ma posiadanie przez Wykonawcęrealizującego zamówienie
odpowiedniego zasobu personalnego i indywidualny wkład w wykonanie zadania, gdyżtylko
takie zaangażowanie Wykonawcy w projekt może gwarantowaćjego prawidłowe wykonanie.
Dlatego teżzarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 2 a) i e) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale V SIWZ „Warunki udziału w postępowaniu
(…)” pkt 1.2.1. litera a) zażądał, aby wykonawcy wykazali siędoświadczeniem w realizacji „1
usługi polegającej na przeprowadzeniu analizy w zakresie oceny funkcjonowania lub analizy
procesowej w jednej lub większej liczby jednostek sektora finansów publicznych wskazanych
w art. 9 pkt 1 (za wyjątkiem sądów i trybunałów), 2, 5, 7, 8, 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009
r. o finansach publicznych (…)”, zwanądalej „ustawąo finansach publicznych”.
Odwołujący podniósł, iżwskazane doświadczenie polega na spełnieniuświadczenia
dla wąsko zakreślonej grupy odbiorów, co sprowadza siędożądania de facto doświadczenia
tożsamego z przedmiotem zamówienia, zdobytego w polskich jednostkach administracji.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Izba stwierdziła, iżdoświadczenie z art. 9 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 8 i 9 ustawy o
finansach publicznych obejmuje w istocie bardzo szeroki zakres podmiotów, wykonaniem
usług na rzecz których wykonawcy mogąsięlegitymować, gdyżobejmuje: organy władzy
publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa
z wyłączeniem sądów i trybunałów; jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
agencje wykonawcze; państwowe fundusze celowe; Zakład UbezpieczeńSpołecznych i
zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i
fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oraz
Narodowy Fundusz Zdrowia. Tak więc dotyczy także innych podmiotów niżte, które zostały
objęte przedmiotem zamówienia w punkcie 4 OPZ „Opis podmiotowy i przedmiotowy” (str. 4-
5 OPZ), obejmując Ministerstwa i Urzędy Centralne (faktycznie 46 jednostek administracji
rządowej). Wykonawcy mogąwięc wykazaćsiędoświadczeniem w realizacji usług na rzecz
szerszego kręgu podmiotów niżten, który będzie objęty obecnym zamówieniem, gdyżmoże
ono dotyczyćjednostek enumeratywnie wyliczonych przez Zamawiającego, a wynikających
także z art. 9 ust. 1 ustawy o finansach publicznych i może to być– wbrew twierdzeniom
Odwołującego – także doświadczenie zdobyte w funduszach celowych i agencjach
wykonawczych.
A ponieważprzedmiotowe zamówienie, podobnie jak cały projekt PO KL, na potrzeby
którego zamówienie jest realizowane, dotyczy wyłącznie administracji rządowej szczebla
centralnego i jest realizowany pierwszy raz, ma więc charakter precedensowy i złożony.
Wykonawca, realizując jużpierwszy etap projektu (tzn. diagnozęfunkcjonowania urzędów)
zobowiązany będzie – co podkreślał Zamawiający - zastosowaćpodejście procesowe w
sposób systemowy tzn. zdefiniowaći zdiagnozowaćprocesy wspólne na podstawie
doświadczeńw wielu urzędach. Dlatego teżograniczone podmiotowo wymogi
doświadczenia dotycząwyłącznie usług analizy/diagnozy funkcjonowania (procesów) i są
uzasadnione specyfikąsamego projektu, jak i specyfikąfunkcjonowania administracji

rządowej wynikającązarówno z obowiązujących przepisów, jak i „kultury funkcjonowania"
tych jednostek, innej niżw jednostkach nastawionych na zysk. Dlatego też
niewystarczającym byłoby umożliwienie wykonawcom legitymowania siędoświadczeniem
uzyskanym w takich jednostkach, jednostkach nieprzystających do jednostek administracji
publicznej. Doświadczenia uzyskane w tych właśnie jednostkach, jednostkach sektora
finansów publicznych stanowi bowiem istotnąwartość, której nie da sięz niczym innym
porównać, gdyżniewątpliwie bardzo ważne jest doświadczenie zdobyte w realizacji
określonych zadań, obejmujących także analizy funkcjonowania określonych procesów w
danych polskich jednostkach.
Odnośnie doświadczenia zdobytego w jednostkach administracji publicznej innych
państw stwierdzićnależy,że urzędy te charakteryzująsiętakże własnąspecyfiką. Nie jest
więc możliwe proste odniesienie określonych zjawisk występujących w urzędach innych
państw do zjawisk funkcjonujących w polskiej administracji. To w polskiej administracji
funkcjonujądziałania, zachowania, których istnienia taki wykonawca nie mógłby nawet
przewidzieć, nie dostrzegając tym samym specyfiki tego konkretnego przedmiotu
zamówienia. Poziom i struktura urzędów administracji w Polsce sąwięc zasadniczo
rozbieżne z istniejącymi w innych państwach. Natomiast Zamawiający oczekuje
doświadczenia w zakresie obsługi podmiotów krajowych, a zatem przy uwzględnieniu
znajomości specyfiki funkcjonowania polskiej administracji Tym samym poziom
doświadczenia w zakresie usług na rzecz podmiotów zagranicznych jest niemierzalny i nie
przystający do warunków krajowych. Brak zrównania doświadczeńwe współpracy z
podmiotami krajowymi i zagranicznymi nie wyklucza jednak udziału w postępowaniu
Wykonawców pochodzących z innych państw. Istnieje bowiem wiele instrumentów prawnych
pozwalających wykonawcom z innych państw na uczestnictwo w przedmiotowym
postępowaniu.
Odnośnie wymogu doświadczenia wykonawcy stwierdzićnależy, iżfaktycznie ma on
charakter proporcjonalny – w tym zakresie Izba w pełni podziela stanowisko Zamawiającego
– i dotyczy doświadczenia wyłącznie w zakresie usług analizy/diagnozy funkcjonowania
(procesów), podczas gdy wymóg dotyczący doświadczenia związanego z wdrożeniem
usprawnień(drugim etapem projektu) nie ma charakteru kwalifikowanego.

Tym samym stwierdzićnależy, iżniestandardowy charakter zamówienia rzeczywiście
uzasadnia wymaganie wyłącznie doświadczenia nabytego w polskich jednostkach
administracji, jednocześnie – wbrew twierdzeniom Odwołującego – nie pozbawiając
wykonawców z innych krajów równych szans na uczestnictwo w postępowaniu wykonawców
pochodzących z innych państw. Czym innym bowiem jest – jak słusznie podniósł
Zamawiający - kryterium podmiotowe, którego w stosunku do przepisów ogólnych
Zamawiający nie modyfikuje, a czym innym kryterium posiadanego doświadczenia.



Zarzut 2 b), c) i f) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale V SIWZ „Warunki udziału w postępowaniu
(…)” zażądał, aby osoby, które będąuczestniczyćw realizacji zamówienia wykazały się
odpowiednio realizacją: „co najmniej 3 zrealizowanymi usługami (każda z usług została
zrealizowana na podstawie odrębnej umowy)”, „minimum 2 zrealizowanych usług (każda z
usług została zrealizowana na podstawie odrębnej umowy)”.
Odwołujący wskazał na brak jakiejkolwiek różnicy nabywaniu doświadczenia
wynikającej z podstawy prawnej dokonywania czynności oraz wskazując iżidentyczną
wiedze można zdobyćw wyniku działańobjętych jednąlub większąilościąumów.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Postanowienie to – jak podniósł Zamawiający - ma za zadanie odpowiednio
zweryfikowaćrynek wykonawców i pozwolićna wyłonienie wykonawcy z odpowiednio dużym
doświadczeniem, a więc takiego wykonawcy, który wykaże sięrealizacjązamówieńu trzech
zamawiających, na podstawie trzech odrębnych umów. Stanowisko to Izba w pełni podziela.
Istotna dla Zamawiającego jest bowiem nie tylko wartośćusługi, ale w szczególności to, ile
takich usług dany Wykonawca wykonał. To ilośćusług decyduje bowiem o posiadaniu
doświadczenia, a wpływ na to niewątpliwie będzie miał nie tylko różny przedmiot tych umów
ale i strony, na rzecz których usługi te były realizowane. Spełnienie tego wymogu poprzez
wykazanie sięwyłącznie jednąumową, obejmującąwymaganąilośćusług spowodowałoby
potencjalnąmożliwośćzaliczenia na poczet takiej usługi, a na co wskazywał Zamawiający,
także usługi zleconej wewnątrz danej firmy (w ramach danego wykonawcy). Dlatego też
istotnym dla Zamawiającego jest oparcie sięna obiektywnym, łatwym do zweryfikowania
kryterium wykonanych umów, dającym tym samym gwarancjęrównego traktowania
wszystkich potencjalnych Wykonawców, a także wykluczającym ewentualnąuznaniowośćw
zakresie wartościowania doświadczeń, ale jednocześnie takim Wykonawcą, który jest w
stanie wykazaćsiędoświadczeniem, które zapewni wystarczający poziom doświadczenia do
realizacji przedmiotowego zadania.

Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 2 d) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale V SIWZ „Warunki udziału w postępowaniu
(…)” pkt 1.3.1 litera a) zamieścił postanowienie, w treści którego zamieścił wymóg
legitymowania siędoświadczeniem „(…) polegającym na analizie w zakresie oceny
funkcjonowania lub analizie procesów lub wdrażaniu zmian usprawnieńz zakresu
zarządzania (…)”.
Odwołujący podniósł, iżzamieszczone w powyższym postanowieniu pojęcie
„wdrażaniu zmian usprawnień” jest pojęciem nielogicznym i niewystępującym w praktyce
doradczej.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Powyższe postanowienie istotnie zawiera oczywista omyłkępisarską, co przyznał
Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie, podnosząc iżfaktycznie w treści
kwestionowanego postanowienia („wdrażaniu zmian usprawnień") opuszczono słowo „lub".
Niemniej jednak należy sięzgodzićz Zamawiającym, iżtakie naruszenie nie ma i nie może
istotnego wpływu na wynik postępowania o udzielenie zamówienia.

Zarzut 2 g) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale V SIWZ „Warunki udziału w postępowaniu
(…)” pkt 1.3.1 litera b) zamieścił postanowienie, w treści którego zamieścił wymóg
legitymowania siędoświadczeniem „(…) udziału w realizacji minimum 2 zrealizowanych
usług (…)”.
Odwołujący podniósł, iżbez znaczenia jest okolicznośćczy usługa została
zakończona jeśli osoba legitymująca siędoświadczeniem mogła z takiej funkcji zrezygnować
lub została zwolniona.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Odwołujący nie wykazał, iżz punktu widzenia realizacji przedmiotu zamówienia, nie
jest koniecznym wykazanie siędoświadczeniem w zrealizowaniu usługi, a wystarczającym
jest udział w jej realizowaniu. Natomiast Zamawiający wskazał, iżfakt zrealizowania usług
jest niezwykle istotny z punktu widzenia przedmiotu zamówienia, gdyżświadczy o
wiarygodności Wykonawcy i jego zdolności do należytego wykonania zamówienia.
Konkretnie i logicznie uzasadniając powód, dla którego postawił taki wymóg. Istotnie należy
sięzgodzićz Zamawiającym,że można utożsamiaćuczestnictwo konsultantów Wykonawcy
w usługach jużzrealizowanych o ile taka usługa została zrealizowana w sposób prawidłowy.
Celem postępowania jest bowiem rzetelne wybranie wykonawcy, którego personel
(konsultanci), posiadający odpowiednie doświadczenia, daje podstawęprawidłowej realizacji
przedmiotu zamówienia.

Powyższe nie stanowi więc naruszenia wskazanych przez Odwołującego przepisów
ustawy Pzp.

Zarzut 2 h) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale V SIWZ „Warunki udziału w postępowaniu
(…)” pkt 1.3.1 litera b) ppkt 1-4 zamieścił postanowienie „(…) co najmniej 6 osób, które będą
pełnićrolękonsultantów (…)”.
Odwołujący podniósł, iżnieuzasadnionym jestżądanie aby to było aż6 osób,
zwłaszczaże w kontekście wymaganego doświadczenia mogąto byćcałkowicie dowolne
osoby.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Niewątpliwym jest, iżZamawiający ma prawo tak określićwymogi w stosunku do
osób, które będąrealizowały zamówienie aby zapewnićprawidłowe jego wykonanie, a
jednocześnie nie naruszyćzasady uczciwej konkurencji. Odwołujący, wskazując na zbyt
dużąilośćosób, która jest wymagana do pełnienia funkcji konsultantów odnosi jądo
wymaganego od nich doświadczenia, podnosząc iżfaktycznie mogąone pełnićdowolną
funkcję. Jednocześnie Odwołujący nie udowodnił, iżprzy takim założeniu wystarczającym
będzie zespół 3 osób. To Zamawiający natomiast wykazał,że projekt ma charakter
specyficzny, precedensowy i pionierski i w związku z tym jego realizacja wymaga, oprócz
doświadczenia i wiedzy reprezentowanej przez konsultantów, równieżodpowiedniej ich
liczby. W ramach projektu niezbędne jest bowiem wykonywanie szeregu czynności
logistycznych i zarządczych. Dlatego teżZamawiającyżądał wskazania 6 konsultantów jako
minimalnej liczby osób, która jest w stanie zrealizowaćów precedensowy projekt.

Tym samym stawiany Zamawiającemu zarzut jest bezzasadny.

Zarzut 3 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale VI SIWZ „Wykaz oświadczeńlub
dokumentów (…)” pkt 4 zdanie 3 zamieścił postanowienie „Jeżeli Wykonawca polega na
wiedzy i doświadczeniu, osobach zdolnych do wykonania zamówienia innych podmiotów
(…) zobowiązany jest przedstawićpisemne zobowiązanie tych podmiotów oddania mu do
dyspozycji niezbędnych zasobów (…)”.
Powyższe postanowienie zakwestionował Odwołujący, podnosząc iżpisemne
zobowiązanie jest jednąz form udowodnienia, iżwykonawca będzie miał do nich dostęp
dlatego teżnie można z założenia jużwskazać, ze jest to jedyny dowód.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Istotnie – należy sięzgodzićz Zamawiającym - iżbrak sformułowania „w
szczególności" przed słowem „zobowiązanie", wbrew twierdzeniom Odwołującego, nie

ogranicza wżaden sposób prawa Wykonawcy do udowodnienia dostępu do zasobów
podmiotów trzecich w sposób inny niżwskazany za pomocąinnych dowodów.
Ograniczeniem takim byłoby rzeczywiście kwestionowane postanowienie, o ile Zamawiający
użyłby słowa „wyłącznie”. Dopiero wówczas z tak sformułowanego postanowienia można by
wywieść, iżjedynym dopuszczalnym przez Zamawiającego dokumentem jest właśnie to
pisemne zobowiązanie Tak więc postanowienie dotyczące „zobowiązania" – jak słusznie
podniósł Zamawiający - traktowaćnależy przykładowo, jako przywołanie konkretnej
egzemplifikacji wynikającej z ustawy. Ewentualne przedstawienie dowodu zaistnienia
niezbędnych ustawowo okoliczności, w sposób odmienny posiadający jednak walor
równorzędności pod względem dowodowym w stosunku do „zobowiązania" oczywiście
musiałoby zostaćuznane przez Zamawiającego jako wypełniające wymogi ustawowe.

Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 4 odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale VII SIWZ „Informacje o sposobie
porozumiewania sięZamawiającego z Wykonawcami. (…)” zamieścił m.in. kwestionowane
przez Odwołującego, w kontekście punktów 4 i 8, postanowienie punktu 3, tj. iż
„zamawiający preferuje sposób komunikacji z Wykonawcami drogąelektronicznąlub
faksem”.

Odwołujący podniósł, iżZamawiający może jedynie wybrać, a nie preferować
jakąkolwiek metodękomunikacji, a użyte przez niego sformułowanie może oznaczać, iż
formy te będzie stosował sam Zamawiający, natomiast nie będzie ich dopuszczał w stosunku
do wykonawców korzystających z tych form porozumiewania się.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Zdaniem Izby kwestionowanego postanowienia nie należy odczytywaćw oderwaniu
od całej treści rozdziału VII. Zamawiający, zgodnie z przysługującym mu z art. 27 ustawy
Pzp, uprawnieniem do wskazania sposobu porozumiewania sięzamawiającego z
wykonawcami niewątpliwie dopuścił porozumiewanie sięw formie pisemnej, faksem lub
drogąelektroniczną, jednocześnie dla określonych czynności bezwzględnieżądając
zachowania formy pisemnej. Tym samym w sposób prawidłowy dokonał wyboru sposobu
komunikowania sięZamawiającego z Wykonawcami. Nie można więc twierdzić, iż
sformułowanie „preferowanie” oznacza rezygnacjęz dopuszczalności innych form
porozumiewania się, a jedynie – jak podniósł Zamawiający -że „Zamawiający w sytuacjach
przewidzianych w SIWZ posługiwaćbędzie sięw miaręmożliwości faksem i mailem, celem
zapewnienia płynności postępowania i jego szybkiego przeprowadzenia”.
Izba nie stwierdziła więc zasadności podniesionego zarzutu.

Zarzut 5 odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale VII SIWZ „Informacje o sposobie
porozumiewania sięZamawiającego z Wykonawcami. (…)” pkt 11 i 2 zamieścił
postanowienia:
„2.W postępowaniu o udzielnie zamówienia oświadczenia, wnioski, zawiadomienia oraz
informacje Zamawiający i Wykonawcy przekazująpisemnie, faksem lub droga elektroniczną.
(…)
11.Porozumiewanie sięWykonawcy z uprawnionym pracownikiem odbywaćsięmoże tylko w
godzinach pracy Kancelarii, tj. od 8.15 do 16.15”.

Odwołujący podniósł m.in., iżpostanowienie punktu 11 oznacza, iżprzekazane w
innych godzinach pisma i maile mogąbyćuznane za złożone wbrew postanowieniom SIWZ,
a co oznacza iżkwestionowane postanowienie należy uznać, wświetle przepisów kodeksu
cywilnego, za nieskuteczne.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Przede wszystkim stwierdzićnależy, iżkwestionowany przez Odwołującego pkt 11,
dotyczy porozumiewania sięz pracownikiem Zamawiającego. Nieuprawnionym jest więc
utożsamianie wskazanych w SIWZ godzin, w których możliwym jest skontaktowanie sięz
tym pracownikiem jako godzin wymaganych dla wpływu faksu, maila lub pisma i tym samym
uzależnienia od nich uznania skuteczności ich złożenia, czy teżwniesienia. Bezspornym jest
bowiem, iżzgodnie z przepisami kodeksu cywilnego, termin oznaczony w dniach kończy się
z upływem ostatniego dnia, tak więc faksy, pisma oraz wiadomości mailowe uznawane sąza
złożone skutecznie bez względu na to czy wpłynąone w godzinach pracy danego urzędu,
czy poza nimi. Oświadczenie woli, które ma byćzłożone innej osobie, jest bowiem złożone z
chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób,że mogła zapoznaćsięz jego treścią. Natomiast
oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy
wprowadzono je dośrodka komunikacji elektronicznej w taki sposób,żeby osoba ta mogła
zapoznaćsięz jego treścią.

Tym samym, w niniejszym stanie faktycznym, nie jest i niemożliwym byłoby
ograniczenie skuteczności zachowania terminu określonego w dniach poprzez wskazanie
godzin w jakich pisma winny wpływać. Przepisy SIWZ dotyczące formy i sposobu wnoszenia
pism, jak i porozumienia sięz pracownikiem Zamawiającego sąw tym zakresie czytelne i
spójne i nie wynika z nich – wbrew twierdzeniom Odwołującego -że faksy, maile, pisma
złożone w godzinach innych niżgodziny pracy KPRM mogąbyćuznane za złożone wbrew
postanowieniom SIWZ.
Dlatego teżzarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 6 odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale VII SIWZ „Informacje o sposobie
porozumiewania sięZamawiającego z Wykonawcami. (…)” pkt 7 zamieścił postanowienie „w
przypadku braku potwierdzenia otrzymania wiadomości przez Wykonawcędomniemywa się,
iżpismo wysłane przez Zamawiającego na ostatni znany adres mailowy lub numer faksu
podany przez Wykonawcęzostało mu doręczone w sposób umożliwiający zapoznanie się
Wykonawcy z tym pismem”.

Odwołujący podniósł m.in., iżpostanowienie punktu 11 oznacza, iżprzekazane w
innych godzinach pisma i maile mogąbyćuznane za złożone wbrew postanowieniom SIWZ,
a co oznacza iżkwestionowane postanowienie należy uznać, wświetle przepisów kodeksu
cywilnego, za nieskuteczne.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Kwestionowane postanowienie SIWZ jest jasne, precyzyjne i nie budząceżadnych
wątpliwości Niewątpliwym jest bowiem, iżprzez ostatni wskazany adres mailowy lub numer
faksu należy rozumieć– co podkreślił Zamawiający w odpowiedzi na odwołanie - adres lub
faks wskazany przez samego Wykonawcęw zapytaniu, ofercie, itp. Natomiast rolą
Zamawiającego – jak słusznie on podkreślił w odpowiedzi na odwołanie – nie jest ustalanie
innych istniejących adresów i faksów Wykonawcy, poza tymi, które wykonawca podał
Zamawiającemu sam.
Tym samym stwierdzićnależy, iżzarzut ten jest chybiony.

Zarzut 7 a) odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale X SIWZ „Opis sposobu przygotowania
oferty” pkt 1 litera b) zamieścił postanowienie „(…) Podpisy i parafy stawia na niej
Wykonawca – pełnomocnik upoważniony przez wszystkich Wykonawców występujących
wspólnie do reprezentowania ich w postępowaniu, albo reprezentowania w postępowaniu i
zawarcia umowy (art. 23 ustawy Pzp”.

Odwołujący podniósł m.in., iżpowyższe oznacza, iżZamawiający wymaga aby ofertę
obligatoryjnie podpisał ustanowiony pełnomocnik.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
W ocenie Izby, użycie w treści kwestionowanego postanowienia SIWZ sformułowania
„Wykonawca-pełnomocnik" jednoznacznie oznacza, iżofertęmoże podpisaći parafować
wykonawca lub pełnomocnik. Powyższe postanowienie nie oznacza jednocześnie
ograniczenia podpisania i parafowania oferty wyłącznie przez ustanowionego pełnomocnika.
Powołanie art. 23 ustawy Pzp wskazuje bowiem odniesienie do podmiotów wspólnie
ubiegających sięo udzielenie zamówienia publicznego, którzy to mająobowiązek
ustanowienia pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielenie

zamówienia albo do reprezentowania w postępowaniu i podpisania umowy w sprawie
zamówienia publicznego. Z powyższego więc wynika,że oferta może byćpodpisana przez
wykonawcęalbo przez pełnomocnika, w przypadku podmiotów wspólnie ubiegających sięo
udzielenie zamówienia. Działanie przez pełnomocnika nie pozbawia bowiem możliwości
osobistego dokonania czynności przez mocodawcę. Tym samym zarzut ten nie potwierdził
się.

Zarzut 7 b) odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale X SIWZ „Opis sposobu przygotowania
oferty” pkt 1 litera b) zamieścił postanowienie, w którym wskazał m.in., iż„Treść
pełnomocnictwa powinna dokładnie określaćm.in.:
„- w przypadku konsorcjum – określenie postępowania, którego dotyczy, oznaczenie
wykonawców
wspólnie
ubiegających
się
o
udzielenie
zamówienia,
wskazanie
wykonawcy/pełnomocnika i zakres pełnomocnictwa (…),
- w przypadku spółki cywilnej - określenie postępowania, którego dotyczy, wskazanie
pełnomocnika, zakres pełnomocnictwa (…)”.

Odwołujący podniósł, iżZamawiający w sposób nieuprawniony narzucił wykonawcom
treśćpełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Art. 23 ust. 2 ustawy Pzp stanowi, iżwykonawcy wspólnie ubiegający sięo udzielenie
zamówienia publicznego ustanawiająpełnomocnika. Z dokumentu tego powinny wynikać
czynności, do których uprawniony jest pełnomocnik, a minimalnym zakresem uprawnieńjest
jużreprezentowanie w postępowaniu. Tak więc z powyższego, jak równieżz dorobku
doktryny i judykatury wynika, iżpełnomocnictwo, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy Pzp
powinno byćco najmniej pełnomocnictwem rodzajowym, obejmującym umocowanie do
dokonywania i przyjmowania określonych czynności prawnych i faktycznych, a co za tym
idzie składania wszelkich oświadczeńwoli i imieniu na rzecz konsorcjum. A tym samym
wskazanie w treści pełnomocnictwa postępowania, którego ono dotyczy, oznaczenia
wykonawców wspólnie ubiegających sięo dane zamówienie, zakresu pełnomocnictwa, a
także pełnomocnika nie jest sprzeczne z przepisami prawa, gdyż„pełnomocnictwo stanowi
dla zamawiającego istotneźródło informacji nie tylko odnośnie podmiotu uprawnionego do
występowania w imieniu grupy wykonawców, ale pozwala także na identyfikację
wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia. Prawidłowo sformułowane
pełnomocnictwo i należycie ustanowiony pełnomocnik majązasadnicze znaczenie dla
ważności postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, bowiem oferta złożona w
ramach przetargu przez osobęnienależycie umocowana podlega odrzuceniu” (wyrok SO we
Wrocławiu z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie o sygn. akt X Ga 65/06).

Dlatego teżzarzut ten Izba uznała za nieuzasadniony.

Zarzut 7 c) odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale X SIWZ „Opis sposobu przygotowania
oferty” pkt 5 zamieścił postanowienie, w którym wskazał m.in., iż„oferta musi byćnapisana w
języku polskim (…) oraz podpisana przez osobęupoważnionądo reprezentowania firmy (…).
Zamawiający zaleca, aby każda zapisana strona oferty (wraz z załącznikami do oferty) była
ponumerowana kolejnymi numerami. Każda strona oferty, która nie wymaga opatrzenia
podpisem, powinna byćparafowana przez osobęupoważnionądo podpisywania oferty”.

Odwołujący podniósł, iżZamawiający w sposób nieuprawniony zażądał parafowania
każdej strony oferty i podpisania więcej niżjednej z nich.

Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Z treści przedmiotowego postanowienia, wbrew twierdzeniom Odwołującego, nie
wynika obowiązek podpisania więcej niżjednej strony, a jedynie „parafowania każdej strony,
która nie wymaga opatrzenia podpisem”. Niewątpliwym jest – co podkreślił Zamawiający w
odpowiedzi na odwołanie - iżparafa jest zwyczajowo stosowana w obrocie gospodarczym
jako potwierdzenie zgodności treści poszczególnych stron wchodzących w skład danego
dokumentu z woląstrony składającej oświadczenie woli. Ma ona pełnićrolęgwarancyjną,
wykluczającąmożliwośćingerencji w treśćdokumentu, jużpo jego podpisaniu przez daną
osobę. Tak więc parafowanie każdej ze stron dokumentu nie wpływa na jego ważność, w
szczególności ważności tej nie umniejsza, natomiast art. 78 k.c. nie stanowi o zakazie
używania takiego narzędzia, jako najstosowniejszego z punktu widzenia generalnego celu
stosowania formy pisemnej. Parafowanie każdej zapisanej strony miało być– jak dalej
wywodził Zamawiający - sposobem na wykluczenie możliwości przeprowadzenia dowodu
przeciwko osnowie dokumentu, chociażby w kontekście jego integralności. Niemniej jednak
stwierdzićnależy,że mimo tak postawionego wymogu, brak parafy – w myśl postanowień
SIWZ, a tym bardziej przepisów ustawy Pzp – nie skutkuje i nie może skutkować
odrzuceniem oferty. Powyższe stanowiłoby co najwyżej brak formalny o wadze podobnej do
braku numeracji stron.

Zarzut 8 odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale X „Opis sposobu przygotowania ofert”, pkt 9
litera a) oraz c) SIWZ zamieścił postanowienie:
„Udostępnianie ofert odbywaćsiębędzie na poniższych zasadach:
1. Wykonawca zobowiązany jest złożyćw siedzibie Zamawiającego pisemny wniosek o
udostępnienie treści wskazanej oferty,
2. (…).

3. po przeprowadzeniu powyższych czynności Zamawiający ustali miejsce, termin i
sposób udostępnienia ofert, o czym niezwłocznie poinformuje wykonawcę.”
W ocenie Odwołującego powyższe postanowienia sąwadliwie sformułowane, czym
Zamawiający naruszył zasadęjawności postępowania oraz przepisy rozporządzenia w
sprawie protokołu.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Niewątpliwym jest, iżsposób przekazywania oświadczeń, zawiadomieńi informacji
składanych w toku postępowania o zamówienie publiczne zależy od Zamawiającego. To
Zamawiający określa wymaganąprzez niego formę, jednocześnie o dokonanym wyborze
informując wykonawców § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie protokołu postępowania
stanowi, iżZamawiający udostępnia protokół lub załączniki do protokołu na wniosek,
jednocześnie nie wskazując jakąformęma miećskładany wniosek. W niniejszym stanie
faktycznym, Zamawiającyżądając takiego wniosku, nie uzależnia udostępnienia protokołu
wraz z załącznikami od spełnienia jakichkolwiek warunków. Izba, w tym zakresie w pełni
podziela stanowisko Zamawiającego, stwierdzając iżprzy braku przesądzenia przez
ustawodawcę, jakąformęma miećten wniosek to powinien on byćzłożony w formie
pisemnej. Powyższe nie pozostaje w sprzeczności z określonymi w rozdziale VII zasadami
porozumiewania sięZamawiającego z Wykonawcą, gdyż– jak słusznie podniósł
Zamawiający - zostały one uszczegółowione w rozdziale X „Opis sposobu przygotowania
ofert”. Kwestionowane postanowienie nie jest więc sprzeczne z zasadąpisemności
określonąw ustawie Pzp.
Natomiast rozporządzenie w sprawie protokołu postępowania (§ 5 ust. 2) wskazuje
sposoby udostępnienia protokołu lub załączników, co w myśl tego przepisu możliwe jest
„przez wgląd w miejscu wyznaczonym przez zamawiającego, przesłanie kopii pocztą,
faksem lub drogąelektroniczną, zgodnie z wyborem wnioskodawcy wskazanym we
wniosku”. Niewątpliwym jest więc, iżkwestionowane postanowienie odnosi siędo
pierwszego ze sposobów udostępniania protokołu lub załączników i może miećmiejsce w
sytuacji, gdy wykonawca w złożonym wniosku, podając sposób udostępnienia dokumentów
wskaże wgląd w miejscu wskazanym przez Zamawiającego, a więc poda sposób w jaki chce
uzyskaćprzedmiotowe dokumenty, bądźteżsytuacji, gdy sposobu tego nie określi, ale i
sytuacji określonych w § 5 ust. 4 rozporządzenia w sprawie protokołu postępowania, a więc
po uzyskaniu uprzedniej zgody zainteresowanego dokumentami wykonawcy. Natomiast
oczywistym jest, iżw przypadkach dotyczących udostępnienia dokumentów poprzez
przesłanie kopii pocztą, faksem lub drogąelektroniczną, o ile nie zachodząokoliczności
wskazane w § 5 ust. 4 rozporządzenia w sprawie protokołu nie wskazuje sięi niemożliwym
jest wskazanie miejsca, terminu i sposobu udostępnienia. Udostępnienie następuje bowiem
poprzez dochowanie sposobu udostępnienia dokumentów. NadinterpretacjąOdwołującego

jest więc odnoszenie tych sytuacji do sytuacji wskazanej w kwestionowanym przepisie (§ 5
ust. 2). Tym samym stwierdzićnależy, iżzarzuty Odwołującego nie potwierdziły się.

Zarzut 9 odwołania nie potwierdził się.

Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale XI „Miejsce oraz termin składania i otwarcia
ofert”, pkt 6, zdanie 2 SIWZ zamieścił postanowienie „w przypadku chęci uczestnictwa w
otwarciu ofert, należy odpowiednio wcześniej zgłosićten fakt, w celu umożliwienia
wystawienia przepustki osobowej (imięi nazwisko osoby)”.
Odwołujący podniósł, iżpowyższe postanowienie stanowi m.in. naruszenie jawności
otwarcia ofert oraz, iżjest ono niedookreślone.
Zdaniem Izby niewątpliwym jest, iżotwarcie ofert jest jawne, jak równieżto, iżw
czynności tej mogąuczestniczyćpoza Zamawiającym, który czynności tej dokonuje także
Wykonawcy bezpośrednio zainteresowani podawanymi w trakcie otwarcia ofert informacjami,
ale i osoby trzecie. Regulacja ta jest więc przejawem realizacji zasady jawności. Oznacza to
więc, iżkażdy z tych podmiotów może wziąćudział w otwarciu ofert. Kwestionowane przez
Odwołującego postanowienia SIWZ nie ograniczajątej zasady, gdyżpodmioty te mogą
wziąćudział w otwarciu ofert, jednak ze względu na to, iżZamawiającym jest Kancelaria
Prezesa Rady Ministrów, zwana dalej „KRRM”, zobowiązani sąpoddaćsięprocedurom
obowiązującym wszystkich wchodzących na teren urzędu osobom.
KPRM – jak podkreślił to Zamawiający, a co w istocie jest niewątpliwe – to instytucja
obsługująca Prezesa Rady Ministrów posiadająca specyficzny charakter i podlegająca
konkretnym uwarunkowaniom dotyczącym ochrony najwyższych osób w państwie oraz
odrębnie ochrony informacji niejawnych. Z tej przyczyny uzasadnionym jest, aby na terenie
budynku będącego jego siedzibąobowiązywałyściśle ustalone procedury bezpieczeństwa,
które określone zostały w – powołanym przez Zamawiającego w odpowiedzi na odwołanie –
zarządzeniu nr 5 Dyrektora Generalnego z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie określenia
zasad wstępu i wjazdu na teren Kancelarii Prezesa Rady Ministrów wynikającym z
Porozumienia zawartego w dniu 29 listopada 2002 r. pomiędzy Szefem Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów a Szefem Biura Ochrony Rządu, zgodnie z § 10 ust. 3 którego to
zarządzenia przepustki jednorazowe typu „WIZYTA" wydawane sąna podstawie dokumentu
potwierdzającego tożsamość, deponowanego na czas planowanej wizyty w Biurze
Przepustek lub u funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu.
KPRM jest to więc urząd, wejście na teren którego musi byći jest obwarowane
zachowaniem określonych procedur bezpieczeństwa. Obowiązek wylegitymowania się
dokumentem przez osoby deklarujące wzięcie udziału w czynności otwarcia ofert nie służy
do weryfikacji możliwości wzięcia udziału w otwarciu ofert przez danąosobęi w
konsekwencji nie ogranicza udziału w tej czynności. Ma natomiast na celu zapewnienie

bezpieczeństwa osób i informacji na terenie siedziby Premiera, którego rygory wynikająz
przepisów ustawowych.
Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 10 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w rozdziale XIII SIWZ „Opis kryteriów (…)”
wyspecyfikował kryteria oceny ofert, w tym: „1.3 Spójnośćpodejścia i powiązańpomiędzy
działaniami”, „1.4 Przyporządkowanie względem siebie działań, kamieni milowych,
produktów i terminów w ramach poszczególnych faz”, „1.5 wskazanie istotnych ryzyk dla
realizacji zamówienia”.
Zdaniem Odwołującego Zamawiający wskazując podstawy oceny nie określił zasad
jej dokonania.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Niewątpliwym jest, iżobowiązkiem Zamawiającego jest podanie kryteriów, którymi
będzie siękierował przy wyborze ofert wraz z podaniem znaczenia tych kryteriów i opisem
sposobu dokonywania oceny w danym kryterium polegającym na wskazaniu, co
Zamawiający pod określonym kryterium rozumie.

Pierwsze z kryteriów, tj. „1.3 Spójnośćpodejścia i powiązańpomiędzy działaniami”
niewątpliwie zostało opisane przez odniesienie do powołanych przez Zamawiającego
postanowieńrozdziału X SIWZ „Opis sposobu przygotowania oferty” pkt 7 ppkt 2 (2.1.-2.9.),
a więc sposobu określenia kryteriów wyboru urzędów, sposobu opracowania listy
najważniejszych procesów, sposobu określenia kryteriów do priorytetyzacji procesów,
sposobu przygotowania rankingu procesów, sposobu analizy procesów głównych, sposobu
wdrożenia pilotażowych inicjatyw, sposobu selekcji liderów i sposobu realizacji transferu
wiedzy, z jednoczesnym zaakcentowaniem, iżoceniane będzie w jaki sposób poszczególne
działania łącząsięze sobąi tworząspójny system z punktu widzenia celu zamówienia, który
został określony w Opisie Przedmiotu Zamówienia (str. 3-4). Metodologia oceny będzie więc
polegać– jak podniósł Zamawiający - na sprawdzeniu w jakim stopniu każde z opisanych
przez potencjalnego Wykonawcę9 działańjest zgodne z systemem celów przedstawionym
w tabeli. A więc będzie zgodne z tym co zostało opisane w SIWZ.

Drugie z kryteriów, tj. „1.4 Przyporządkowanie względem siebie działań, kamieni
milowych, produktów i terminów w ramach poszczególnych faz” także zostało opisane przez
odniesienie do wskazanych przez Zamawiającego postanowieńrozdziału X SIWZ „Opis
sposobu przygotowania oferty” pkt 7 ppkt 3, w którym szczegółowo określono co w ramach
tego punktu winno byćprzedstawione, a także to co ocenie będzie podlegało. Tak więc w
ramach tego kryterium oceniana będzie efektywnośći logika przyporządkowania w każdej
fazie, względem siebie działań, kamieni milowych, produktów i terminów poszczególnych

działań. Zakres swobodnego uznania co do sposobu oceny - zgodnie z twierdzeniami
Zamawiającego - został ograniczony do minimum, gdyżanaliza efektywności i logiki
działania potencjalnych wykonawców w ramach poszczególnych faz będzie sięodbywać
poprzez analizęporównawczątzw. wykresów Gantta, do przedstawienia którego wykonawcy
sązobowiązani, w tym do przedstawienia m.in. zależności między działaniami w ramach
zamówienia. Wykonawca niczego nie musi udowadniać. Ma natomiast przedstawić
określone działania, które będąpodlegały ocenie na podstawie opisanego kryterium.
Niezrozumiała dla Odwołującego efektywnośćwynika więc z całokształtu postanowieńSIWZ
dotyczących kryteriów, jak i postanowieńdo których ono sięodwołuje.

Trzecie z kryteriów, tj. „1.5 wskazanie istotnych ryzyk dla realizacji zamówienia”
równieżzostało opisane przez odniesienie do wskazanych przez Zamawiającego
postanowieńrozdziału X SIWZ „Opis sposobu przygotowania oferty” pkt 7 ppkt 4, z
jednoczesnym wskazaniem maksymalnie dwóch istotnych ryzyk dla każdej z faz realizacji
zamówienia, a umiejętnośćidentyfikacji ryzyka przez wykonawcę– jak podniósł
Zamawiający - ma kluczowe znaczenie dla powodzenia projektu tak złożonego i
precedensowego zamówienia jak w tym przypadku. W postanowieniach, do których odwołuje
sięZamawiający, dokładnie wskazano co należy rozumiećjako „opis metodyki zarządzania
zamówieniem”, jak i jako „zarządzanie ryzykiem”, precyzując co należy Zamawiającemu
przedstawić. Tak więc oceniane ma byćprzedstawione ryzyko co wprost wynika z
postanowieńkwestionowanego kryterium. Odnoszenie powyższego do „oceniania
zadeklarowania, czy teżudowodnienia istotności ryzyk” jest jedynie przejawem swobodnej
interpretacji , a wręcz nieuprawnionej dywagacji Odwołującego.

Tym samym stwierdzićnależy, iżopisu kryteriów i sposobu ich oceny Zamawiający
dokonał w sposób precyzyjny, jasny i przejrzysty, stosując – jak sam podkreślił -
zdefiniowane i powszechnie rozumiane pojęcia jak spójność, adekwatnośćczy
przyporządkowanie, a także uwzględniając zasadęuczciwej konkurencji i równego
traktowania wykonawców. Zamawiający ma bowiem prawo oczekiwaćwykonania przedmiotu
zamówienia w sposób zgodny z jego oczekiwaniami, zwłaszczaże przedmiot zamówienia
zawiera w sobie elementy prac badawczych.
Tym samym powyższy zarzut nie potwierdził się.

Zarzut 11 odwołania nie potwierdził się.

Odwołujący postawił zarzut zawarcia w SIWZ okoliczności stanowiących podstawę
zmiany umowy oraz warunków ich wprowadzenia, co w konsekwencji może prowadzićdo
naruszenia art. 144 ustawy Pzp.

Art. 144 ustawy Pzp stanowi, iżzakazuje sięistotnych postanowieńzawartej umowy
w stosunku do treści oferty, na podstawie której dokonano wyboru wykonawcy, chybaże

Zamawiający przewidział możliwośćdokonania takiej zmiany w ogłoszeniu o zamówieniu lub
w SIWZ oraz określił warunki takiej umowy. W myśl tego przepisu to Zamawiający, poprzez
zamieszczenie okoliczności statuujących ewentualnązmianęumowy, bądźteżich brak
decyduje o możliwości zmiany umowy. Jest to więc wyłącznie jego uprawnienie.
Zamawiający, korzystając niewątpliwie z przysługującego mu prawa, w § 22 projektu umowy,
stanowiącej załącznik do SIWZ, przewidział okoliczności stanowiące podstawędo zmiany
umowy.

Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 12 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżzałącznikiem nr 2 do SIWZ jest oświadczenie, które zawiera
następującątreść„(…)że na dzieńskładania oferty spełniamy warunki określone w art. 22
ust. 1 pkt 1-4 ustawy Pzp”. Natomiast w treści załącznika nr 2a i 2b zawarto oświadczenie o
treści „(…)że na dzieńskładania ofert nie podlegam/wykluczeniu (…)”.
Art. 44 ustawy Pzp nakłada na wykonawcęobowiązek złożenia oświadczenia o
spełnianiu warunków udziału w postępowaniu oraz dokumentów potwierdzających spełnianie
tych warunków, jeżeli zamawiający ichżąda. Przepisy ustawy nie określająani dokładnej
treści, ani formy czy sposobu złożenia przedmiotowego oświadczenia. Wystarczy więc, iżz
treści takiego oświadczenia wynika, iżdotyczy potwierdzenia spełniania warunków udziału w
postępowaniu. Oświadczenie to odnosi siędo treści art. 22 ust. 1 ustawy Pzp bowiem w celu
potwierdzenia, braku warunków negatywnych należy złożyćoświadczenie o braku podstaw
do wykluczenia z powodu niespełnienia warunków, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy
Pzp. Tym samym nie może byćono uznane za zbędne skoro przepis ustawowy wprost
stanowi o konieczności złożenia takowego oświadczenia.
Odnośnie zarzutu dotyczącego momentu złożenia oświadczenia Izba stwierdziła,
podzielając w tym zakresie stanowisko Zamawiającego, iżistotnie Zamawiający w treści
kwestionowanego oświadczenia (według wzoru określonego w załączniku nr 2) umieścił
postanowienie, z treści którego jednoznacznie wynika, iżpodpisująca je osoba stwierdza,że
„na dzieńskładania oferty" spełnia warunki określone w art. 22 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy Pzp. Z
powyższego jednak wynika, iżnie chodzi o termin składania ofert, ale moment złożenia
oferty, tj. tej konkretnej oferty, do której przedmiotowe oświadczenie jest załączane.
Natomiast sformułowania „na dzieńskładania ofert" zawarte w załącznikach nr 2a i 2b
stanowiąw istocie oświadczenia wiedzy, a oświadczeńtakich nie można składaćna temat
zdarzeńprzyszłych. Ponadto przepisy ustawowe, określając – jak słusznie podkreślił
Zamawiający - termin składania ofert nie nakazująich składania w ostatnim dniu terminu.
Tym samym zwrot w nich zastosowany uznaćnależy jako odnoszący siędo chwili składania
oferty przez danego wykonawcę.

Dlatego teżzarzut ten należało uznaćza bezzasadny.

Zarzut 13 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iż§ 3 ust. 2 projektu umowy stanowi, iż„wykonawca zobowiązuje siędo
wykonywania zamówienia, o którym mowa w ust. 1 zgodnie z OPZ oraz bieżącymi
ustaleniami z Zamawiającym”.
Bezspornym jest, iżumowa o zamówienie publiczne wykonywana jest na podstawie
złożonej oferty, która jest załącznikiem do umowy i jej integralnączęścią. Kwestionowane
postanowienie umowy – jak podniósł Zamawiający - stanowi jedynie,że powyższe odbywać
siębędzie w oparciu o bieżącąwspółpracęz Zamawiającym na etapie realizacji umowy,
która odbywaćsiębędzie poprzez kontakt z osobąwskazanąze strony Zamawiającego w
kwestiach organizacyjnych związanych z realizacjązamówienia oraz z osobąze strony
Wykonawcy w kwestiach związanych z realizacjązamówienia. Tym samym zakres
obowiązku współdziałania stron określa treśćzobowiązania wynikająca z zawartej umowy.
Kwestionowane postanowienie – jak podniósł Zamawiający - wynika z charakteru
projekt objętego postępowaniem i związanej z nim wielości kwestii wymagających bieżącego
ustalania pomiędzy stronami, co nie oznacza, iżZamawiający – w oparciu o kwestionowane
postanowienie - może dokonaćzmiany treści zawartej umowy, jak równieżnarzucić
wykonawcy, wbrew treści oferty, sposobu jej wykonania. Ustalenia to przecież– jak to
podnosił Zamawiający - decyzje, wytyczne itp., a więc ustalenia „z Zamawiającym" (ustalenia
pomiędzy Wykonawcąi Zamawiającym). Tak więc powyższe nie tylko,że nie różnicuje stron
i zakłada, ze ustalenia będączynione w drodze polubownej pomiędzy stronami
zainteresowanymi wykonaniem umowy, ale także daje gwarancjęprawidłowego i zgodnego z
oczekiwaniami Zamawiającego wykonania umowy w granicach wyznaczonych zarówno
dokumentami postępowania o zamówienie publiczne, oferty Wykonawcy, jak teżprzede
wszystkim zapisami umowy zawieranej pomiędzy stronami.
Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 14 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iż§ 4 ust. 2 projektu umowy stanowi, iż„Każda z faz zostaje wykonana z
momentem realizacji przez Zamawiającego wszystkich działańdla danej fazy (…)”.
Odwołujący podniósł, iżpostanowienie określające, iżzarówno realizacja, jak i
zatwierdzenie działańbędzie dokonywane przez Zamawiającego uniemożliwi wykonawcy
spełnienie jego zobowiązania.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Zdaniem Izby powyższy błąd może zostaćpotraktowany jako oczywista omyłka
pisarska, gdyżjest to omyłka widoczna bez specjalistycznej wiedzy, błąd pisarski czy też

inna podobna usterka w tekście. Jest to więc taka niedokładność, która jest widoczna dla
każdego bez przeprowadzania jakiejkolwiek dodatkowej analizy. W miejsce Wykonawcy
wpisano bowiem „Zamawiającego”. Jednakże z uwagi na to, iżomyłka ta ma miejsce w
projekcie umowy, a więc nie ma i nie może miećona wpływu na wynik postępowania, może
byćskorygowana dopiero na etapie zawierania umowy, w oparciu o projekt umowy, z
wykonawcąwyłonionym w wyniku przeprowadzonego postępowania o zamówienie
publiczne.
Dlatego teżzarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 15 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w treści projektu umowy, jak i w treści SIWZ zamieścił
postanowienie, w myśl którego „druk nastąpi w terminie 5 dni od dnia akceptacji przez
Zamawiającego raportu oraz formy graficznej (…)”.
W ocenie Odwołującego termin ten jest nierealnym terminem wykonania
zobowiązania i uprzywilejowuje tych wykonawców, którzy majądo dyspozycji etatowych
korektorów, osoby odpowiedzialne za skład, zakład poligraficzny lub drukarnię.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Jak słusznie podniósł Zamawiający ma on prawo ustalenia realizacji poszczególnych
czynności wchodzących w skład zamówienia w taki sposób i w takich terminach, jakie sądla
niego dogodne, przy założeniu,że sąone możliwe do dochowania i nie ograniczająszansy
udziału w postępowaniużadnemu potencjalnemu Wykonawcy. Wświetle przedmiotowej
SIWZ wykonawca może, w braku ograniczenia w tym zakresie, skorzystaćz
podwykonawstwa. Nadto czynności wskazane przez Zamawiającego przykładowo jako te,
które determinująniedochowanie terminu to w istocie czynności – jak podniósł Zamawiający
– których znaczna część(projekt graficzny, korekta i inne czynności przygotowujące do
druku) powinna zostaćzrealizowana przez Wykonawcęjeszcze przed przekazaniem
raportów do akceptacji Zamawiającego. Tak więc pięciodniowy termin kwestionowany przez
Odwołującego dotyczy wyłącznie terminu na przeprowadzenie czynności technicznych
związanych z drukiem. A ponadto nakłady raportów wymagane przez Zamawiającego są
nieznaczne i kształtująsięw wielkości 100 - 250 egzemplarzy. Zatem możliwym jest takie
zorganizowanie pracy przez Wykonawcę, która pozwoli mu na sprawne wykonanie,
wydrukowanie i dostarczenie raportów Zamawiającemu. To Zamawiający w sposób
niebudzącyżadnych wątpliwości wykazał zasadnośćzachowania terminu wskazanego na
druk raportów oraz formy graficznej. Natomiast Odwołujący poza ogólnikowymi
twierdzeniami podnoszonymi w odwołaniu wżaden sposób nie udowodnił, iżtermin
pięciodniowy na druk nie jest terminem nierealnym, a tym samym ograniczającym
konkurencję.

Zarzut ten jest więc bezzasadny.

Zarzut 16 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w treści projektu umowy (§ 13 ust. 4) zamieścił
postanowienie, w myśl którego „wykonawca załączy do faktury zestawienie faktycznie
poniesionych wydatków kwalifikowanych. W przypadku wizyt badawczych, warsztatów dla
liderów zmian, przygotowania do druku i druku raportów oraz przygotowania
seminariów/konferencji Zamawiający pokrywa wyłącznie faktycznie poniesione przez
Wykonawcęwydatki kwalifikowane, wynikające z zestawienia kosztów”.
W ocenie Odwołującego powyższe prowadzi m.in. do stwierdzenia, iżzasady
wynagrodzenia zaproponowane przez Zamawiającego obejmowałyby wyłącznie refundację
wydatków, nie przewidując jednocześnie możliwości osiągnięcia zysku.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Z treści kwestionowanego postanowienia projektu umowy – wbrew twierdzeniom
Odwołującego – jednoznacznie wynika, iżZamawiającyżąda przedłożenia zestawienia
faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowanych jedynie dla enumeratywnie w nim
wymienionych działań, a więc wizyt badawczych, warsztatów dla liderów zmian,
przygotowania do druku i druku raportów oraz przygotowania seminariów/konferencji.
Koniecznośćwykazania tychże wydatków nie pozbawia Wykonawcy możliwości osiągnięcia
zysku. Czynności te stanowiąbowiem jedynie ułamek całości przedmiotu umowy i mająw
stosunku doświadczenia głównego charakter uboczny. Nie stanowiąwięc wszystkich
elementów składających sięzarówno na zamówienie w całości, jaki i na każdąz jego faz (za
które Zamawiający stopniowo będzie dokonywał płatności zgodnie z § 13 ust. 2 projektu
umowy).
Powyższe postanowienie ma bowiem gwarantowaćprawidłowośćwykonania
przedmiotu zamówienia w zakresie w przepisie wymienionym i posiadającym swoje
uzasadnienie w swobodzie zawierania umów. Zamawiającyżądając przedstawienia
zestawienia wydatków określonych kategorii kierował się– jak konsekwentnie podkreślał on
w piśmie procesowym - koniecznościąweryfikacji działańwykonawcy w zakresie wizyt
badawczych oraz przygotowania seminariów/konferencji, a zestawienie wydatków ma mu
pozwolićna kontrolę(w oparciu o dokumentacjęfinansową), czy Wykonawca wykonał
czynności przewidziane w OPZ zgodnie z jego zapisami, w szczególności w zakresie
dotyczącym wizyt studyjnych oraz organizacji niektórych aspektów organizacji warsztatów i
seminariów/konferencji. Jednocześnie Zamawiający będzie mógł pozyskaćwiedzęna temat
rzeczywistych kosztów realizacji pewnych kategorii działań, co jest dla niego istotne ze
względu na planowanąrealizacje działańo podobnym charakterze w ramach innego z zadań
projektu, jak równieżbędzie pomocne przy szacowaniu wartości zamówienia na odrębne

postępowanie. Powyższe – jak podniósł Zamawiający – ma daćmu także możliwość
zweryfikowania z punktu widzenia wartości, usługi wymagającej udziału podmiotów trzecich,
która odpowiadaćpowinna określonym standardom. Nadto dotychczasowe doświadczenie
Zamawiającego pokazuje tendencje Wykonawców do minimalizowania kosztów takich usług,
co nie pozostaje bez wpływu na ich jakość, tym samym powodując zaniżenie ceny składanej
oferty.
Dlatego zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 17 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w treści projektu umowy (§ 15 ust. 4) zamieścił
postanowienie, w myśl którego „Zamawiający ma prawo wglądu do dokumentów
Wykonawcy, w tym dokumentów finansowych związanych z realizowanym zamówieniem, w
szczególności w razie kontroli merytorycznej i finansowej lub audytu prowadzonych przez
Zamawiającego lub inne upoważnione instytucje w zakresie realizowanego przedmiotu
umowy. (…)”.
W ocenie Odwołującego powyższe stanowi nadmierneżądanie, gdyżjawna z mocy
prawa jest wyłącznie umowa o udzielenie zamówienia oraz te informacje, które stanowią
rezultat wykonania zamówienia. Natomiast pozostałe dokumenty mogąstanowićtajemnicę
przedsiębiorstwa iżądanie ich przedstawienia stanowi zasadęnaruszenia uczciwej
konkurencji.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Jak słusznie podniósł Zamawiający, a które to stanowisko Izba podziela,
kwestionowane postanowienie umowy dotyczy kwestii związanych jużz wykonaniem
zamówienia, a nie postępowania o zamówienie publiczne. Niemożliwe jest więc, aby
ewentualna kontrola naruszała zasady zachowania uczciwej konkurencji oraz równego
traktowanie wykonawców, jeżeli będzie wykonywana po zakończeniu postępowania o
udzielenie zamówienia. Treść§ 15 ust 4 projektu umowy – jak podniósł Zamawiający -
wynika bowiem z zobowiązańbeneficjenta PO KL, konsekwencjączego jest możliwość
przeprowadzenia kontroli u wykonawcy zamówienia udzielanego w ramach projektu PO KL,
a
więc
postanowień
Rozporządzenia
Rady
(WE)
1083/2006,
zwanego
dalej
„rozporządzeniem”, w tym:
- art. 58 i art. 60 lit. b oraz art. 70 ust. 1 rozporządzenia, które ustanawiająobowiązek
stworzenia przez państwa członkowskie, w tym Polskę, systemu kontroli, w celu zapewnienia
możliwości weryfikacji,że współfinansowane towary i usługi sądostarczone orazże wydatki
zadeklarowane przez beneficjentów na operacje zostały rzeczywiście poniesione i sązgodne
z zasadami wspólnotowymi i krajowymi. System umożliwia obecnie przeprowadzenie
kontroli, w tym u wykonawców, przez wszystkie instytucje posiadające uprawnienia kontrolne

w systemie: od Komisji Europejskiej do Instytucji Pośredniczącej II stopnia, ale także
Instytucji Certyfikującej, Instytucji Audytowej, Instytucji Zarządzającej, NIK, UKS i innych
uprawnionych podmiotów;
- art. 60 lit. f ustanawiający obowiązek stworzenia przez państwa członkowskie, w tym
Polskę, procedur dla zapewnienia,że wszystkie dokumenty dotyczące wydatków i audytów,
wymagane do zapewnienia właściwejścieżki audytu sąprzechowywane zgodnie z art. 90
rozporządzenia;
- art. 90 określający terminy przechowywania dokumentów, a tym samym wyznaczający
terminy umożliwiające dokonanie kontroli realizacji zadań(wydatkowaniaśrodków).
Jednocześnie Zamawiający podkreślił, iższczegółowe informacje dotyczące systemu kontroli
zostały zawarte w „Zasadach kontroli w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki
2007-2013", które m.in. opisujązakres kontroli jakie mogązostaćprzeprowadzone u
Wykonawcy (str. 9-13), który w szczególności dotyczy kontroli dokumentów finansowych w
związku z realizacjązamówienia, zgodności dostarczanych usług z przedmiotem
zamówienia i projektu, zgodności podejmowanych działańz dokumentami programowymi
Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (patrz § 25 umowy), w tym „Wytycznymi dotyczącymi
oznaczania projektów w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki". Natomiast kwestie
dotyczące informacji technicznych, technologicznych, organizacyjnych przedsiębiorstwa lub
inne informacje posiadające wartośćgospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął
niezbędne działania w celu zachowania ich poufności nie stanowiątematów kontroli, które
będąprzeprowadzane u Wykonawcy na podstawie §15 ust 4 umowy. Tym samym stwierdzić
należy,że to Zamawiający udowodnił, iżwprowadzenie kwestionowanego postanowienia jest
uzasadnione konkretnymi przepisami, do przestrzegania których jest zobowiązany.
Natomiast twierdzenia Odwołującego sągołosłowne niczym nie poparte i jak wykazał to
Zamawiający dotycząsamego postępowania o zamówienie publiczne, nie odnosząc siędo
okoliczności związanych z wykonaniem umowy, jak i jej rozliczeniem przez odpowiednie
jednostki kontrolne. Zamawiający nieżądał bowiem od Wykonawców dostępu do informacji
objętych tajemnicąprzedsiębiorstwa i takie informacje mająoni prawo zastrzec. Dostęp do
informacji w istocie ma dotyczyćinformacji nie zastrzeżonych jako tajemnica
przedsiębiorstwa,
ale
wymaganych
odrębnymi
przepisami,
wskazanymi
przez
Zamawiającego.

Dlatego teżzarzut ten należy uznaćza nieuzasadniony.

Zarzut 18 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iż§ 17 projektu umowy dotyczy poufności.

Odwołujący powyższe zakwestionował, podnosząc iżżądanie zachowania w
tajemnicy wszelkich informacji jakie wykonawca powziął w związku z wykonywaniem umowy
jest nieuprawnione.

Zdaniem Izby zarzut ten jest chybiony. To Zamawiający wykazał zasadnośćjego
wprowadzenia do projektu umowy, podnosząc iżczynnośćprawna nie może byćsprzeczna
z ustawą, a zgodnie z art. 56 k.c. czynnośćprawna wywołuje nie tylko skutki w niej
wyrażone, lecz równieżte, które wynikająz ustawy, z zasad współżycia społecznego i z
ustalonych zwyczajów. W konsekwencji – jak dalej podniósł Zamawiający, a co Izba w pełni
podziela - postanowienie § 17, standardowo stosowane w obrocie gospodarczym, nie jest
obejściem ustawy, gdyżz mocy przepisów szczególnych nie może miećcharakteru
bezwzględnego. Natomiast wyjątki w jego stosowaniu wynikająz przepisów szczególnych i
każdorazowo posiadaćwinny konkretnąustawowąpodstawęprawnąNie wpływa to jednak
na ważnośćpostanowienia umownego, który stanowi regułęgeneralnądotyczącąinformacji
uzyskiwanych przez Wykonawcęw trakcie wykonywania umowy. Stanowi więc fakt
notoryjny, iżbezwzględnie obowiązujące przepisy ustawowe mająpierwszeństwo przed
zapisami umownymi, stąd teżwszelkiego rodzaju wyłączenia wynikające z ustaw w stosunku
do zasad ustalanych w zapisie umowy nie wymagająodrębnego w niej zapisu, gdyżbyłoby
to z prawnego punktu widzenia obojętne, posiadając walor jedynie informacyjny.

Zarzut 19 odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w § 18 ust. 2 projektu umowy zamieścił postanowienie
„Wykonawca może zlecaćwykonanie zadańpodwykonawcy z zachowaniem przepisów
ustawy o zamówieniach publicznych i ustawy o finansach publicznych”.
Odwołujący powyższe zakwestionował.

Izba nie znalazła podstaw do uznania przedmiotowego zarzutu za zasadny, gdyż
kwestionowane postanowienie – jak podniósł Zamawiający – dotyczy wyłącznie podmiotów
zobowiązanych do stosowania przepisów ustawy prawo zamówieńpublicznych oraz ustawy
o finansach publicznych i takim podmiotem, Odwołujący nie jest więc podmiotem objętym
zakresem tych ustaw. Niemniej jednak możliwym jest złożenie oferty przez podmiot
zobowiązany do stosowania wymienionych wyżej ustaw, jak i współpraca takiego podmiotu z
Wykonawcą. Tym samym postanowienie § 18 ust. 2 projektu umowy oznacza – jak
konsekwentnie podkreślał Zamawiający – iżWykonawca jest zobligowany przede wszystkim
do weryfikacji czy jest objęty zakresem podmiotowym wskazanych ustaw (czyli stosowania
ich przepisów), a w przypadku objęcia zakresem podmiotowym do stosowania odpowiednich
pozostałych ich przepisów. A ponadto ma ono charakter blankietowy, a więc znajdzie
zastosowanie jedynie w wypadku, gdy stosowne ustawy będąnormowały dany stan

faktyczny, na co jednoznacznie wskazuje zapis o „zachowaniu" - czyli utrzymaniu czegoś
jako obowiązującego, w tym wypadku odnoszonego do przepisów wskazanych ustaw.

Tym samym Izba uznała, iżzarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 20 a) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w Opisie Przedmiotu Zamówienia (str. 7), „Faza 0”
zamieścił postanowienie „(…) akceptacja przez Zamawiającego raportu metodycznego
będzie warunkiem realizacji dalszych faz (…)”.
Odwołujący podniósł, iżbrak jest przesłanek dokonywania tej akceptacji, co
powoduje, iżwykonawca traci jakkolwiek pewnośćprzyjęcia prac.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

§ 5 ust. 1 projektu umowy określa działania, na postawie których wykonawca ma
przygotowaćzadanie w ramach fazy 0, w następstwie czego zobowiązany jest sporządzić
raport metodyczny, którego sposób sporządzenia oraz zakres szczegółowo określono w
punkcie 6 OPZ. W punkcie 6 OPZ – wbrew twierdzeniom Odwołującego – wskazano
wymagany minimalny zakres merytoryczny raportów w ramach poszczególnych faz, celem
tak zakreślonych ram prawnych – jak podniósł Zamawiający – było uzyskanie od Wykonawcy
(na podstawie przedstawionej zwycięskiej oferty) szczegółowej „mapy drogowej" realizacji
projektu, co pozwoli uniknąćsporów co do zakresu działańWykonawcy w późniejszych
etapach projektu, a także wprowadzenie (wynikającej ze specyfiki projektu) formuły, zgodnie
z którąkwestie nie uregulowane w umowie i OPZ podlegająbieżącym ustaleniom z
Zamawiającym.
Powyższe, co niewątpliwie wykazał Zamawiający, jest wymuszone dynamicznym
charakterem realizowanego zamówienia, a co eliminuje kazuistyczne uregulowanie
wszystkich możliwych sytuacji, które mogąwyniknąćz realizacji projektu. Każdy z raportów
powinien bowiem zawieraćminimum takątreśćjakąwyszczególniono w OPZ, przy czym
treśćraportów wskazana w OPZ w rzeczywistości nie jest tak niedookreślona, jak to twierdzi
Odwołujący. Przy tak niestandardowym projekcie – co podkreślił Zamawiający - założenie
aktywnej współpracy i wzajemnego zaufania pomiędzy Zamawiającym i Wykonawcąprojektu
jest warunkiem sine qua non jego powodzenia. Należy bowiem pamiętaćo specyfice
przedmiotu zamówienia, która niewątpliwie wymusza aktywnośćwykonawcy, jak i
kreatywnośćw tworzeniu nowatorskich koncepcji. To bowiem wykonawca, uwzględniając
wskazówki Zamawiającego określone w SIWZ, tworzy nowatorski projekt, którego
elementów Zamawiający nie jest w stanie na tym etapie enumeratywnie wyspecyfikować.
Dlatego teżprzy stała współpraca wykonawca - zamawiający jest niezwykle potrzebna.
Zasady tej współpracy, ze wskazaniem przybliżonych odstępów czasowych planowanych
terminów spotkań, zawiera punkt 7 OPZ.

Tym samym zarzut ten nie potwierdził się.

Zarzut 20 b) i d) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w Opisie Przedmiotu Zamówienia (str. 10) w części
„obserwacje uczestniczące” litera a-i określił zadania wykonawcy.
Odwołujący podniósł, iżbrak jest jakiegokolwiek zobowiązania Zamawiającego do
zapewnienia współdziałania urzędów objętych zamówieniem.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Izba podziela w tym zakresie stanowisko Zamawiającego, iżnie ma on instrumentów
nie tylko prawnych, ależadnych innych, które skłoniły by pracowników administracji do
zaangażowania sięw przedmiotowy projekt. To wykonawca, składając ofertępowinien
zaproponowaćnajbardziej odpowiedniąi skutecznąmetodęzarządzania tym ryzykiem,
możliwośćodmowy zaangażowania sięw projekt pracowników administracji może być
wskazana przez wykonawcęjako jedno z ryzyk, wynikających z samej istoty zamówienia,
które ma charakter precedensowy i skomplikowany.
Dlatego teżIzba uznała, iżzarzut ten jest bezzasadny.

Zarzut 20 c) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w Opisie Przedmiotu Zamówienia (str. 7), Tabela 2 w
kolumnie „Kluczowe działania” pkt 2 zamieścił postanowienie „organizacja kick-off meeting”.
Odwołujący podniósł, iżpowyższe postanowienie narusza zasadęjęzyka polskiego,
gdyżZamawiający posłużył sięsformułowaniem pochodzącym z języka obcego bez podania
ich polskich tłumaczeń.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:
Bezspornym jest, iżjęzykiem urzędowym w Rzeczypospolitej Polskiej jest język
polski. Niemniej jednak ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 1999
r., Nr 99, poz. 90 z późn. zm.) dopuszcza wyjątki od tej zasady i dotycząone m.in. nazw
własnych, jak i zwyczajowo stosowanej terminologii. Zwrot „organizacja kick-off meeting” za
takązwyczajowa nazwęmoże byćuznany. Nawet jednak gdyby tak nie było powyższe
stanowiło by takie naruszenie ustawy Pzp, które nie i nie może miećwpływu na wynik
przedmiotowego postępowania. Nadto zauważyćnależy niekonsekwencjęOdwołującego,
który kwestionuje jeden zwrot, innych nie dostrzegając, mimo iżmająpodobny charakter.
Tym samym zarzut ten należało oddalić.

Zarzut 20 f) odwołania nie potwierdził się.
Izba ustaliła, iżZamawiający w Opisie Przedmiotu Zamówienia (str. 18) pkt 8
„Harmonogram (plan realizacji zamówienia)” dla fazy 0 maksymalny czas trwania fazy (w
tygodniach) jako „5 (w tym 2,5 tyg. na odbiór)”.
Odwołujący
podniósł,
iż
powyższe
postanowienie
jest
nieprecyzyjne
i
niejednoznaczne oraz narusza art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp.
Mając na uwadze powyższe Izba zważyła co następuje:

Z harmonogramu zawartego w wyżej powołanym rozdziale niewątpliwie wynika, iż
terminy będąliczone w tygodniach.Świadczy o tym nie tylko sformułowanie odnoszące się
do fazy 0, ale i fazy 1 + fazy 2, fazy 3, jak i całości prac.Świadczy o tym także treśćrozdziału
„Harmonogram (plan realizacji zamówienia)”, w którym podkreślono, iż„czas rozpoczęcia i
zakończenia liczony w tygodniach od dnia podpisania umowy”. Tak więc terminy liczone w
tygodniach, a jak to podkreślał Zamawiający, w pełnych tygodniach określajązakończenie
poszczególnych faz projektu. Potwierdza to także § 12 ust. 1 projektu umowy, w którym
mowa wyłącznie o terminach faz określanych w tygodniach, konsekwencjąniedochowania
których sąkary umowne.
Natomiast terminy liczone w dniach, to terminy, jak wynika to treści przedmiotowego
rozdziału, wynikające z procedury odbioru raportów w ramach poszczególnych faz. Izba
podziela więc stanowisko Zamawiającego, iżokoliczność,że procedura odbioru raportu
wynosi 2,5 tygodnia (5+5+3 dni) ma wyłącznie charakter informacyjny, a wykonawca
planując realizacjęposzczególnych faz powinien uwzględnićczas niezbędny na odbiór
poszczególnych faz realizacji zamówienia określony szczegółowo w umowie i nie ma
znaczenia z punktu widzenia wykonania umowy, gdyżdla wykonania umowy znaczenie mają
terminy liczone w pełnych tygodniach.
Tym samym stwierdzićnależy, iżzarzut ten nie potwierdził się.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp oraz
§ 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie
wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym
i sposobu ich rozliczania (tj.: Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), tj. stosownie do
wyniku postępowania.

Przewodniczący:

………………………………

Członkowie:

………………………………

………………………………

Wcześniejsze orzeczenia:

• Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
• Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
• Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
• Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
• Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27