rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2010-10-27
rok: 2010
data dokumentu: 2010-10-27
rok: 2010
sygnatury akt.:
KIO/UZP 2254/10
KIO/UZP 2254/10
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Ewa Sikorska Członkowie: Ewa Rzońca, Robert Skrzeszewski Protokolant: Patrycja Kaczmarska
Przewodniczący: Ewa Sikorska Członkowie: Ewa Rzońca, Robert Skrzeszewski Protokolant: Patrycja Kaczmarska
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 26 października 2010 r. w Warszawie odwołania
wniesionego przez Gilidia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul.
Dworska 15B w postępowaniu prowadzonym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 01-
748 Warszawa, ul. Szamocka 3,5
wniesionego przez Gilidia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul.
Dworska 15B w postępowaniu prowadzonym przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, 01-
748 Warszawa, ul. Szamocka 3,5
orzeka:
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża Gilidia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 20-
135 Lublin, ul. Dworska 15B i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty w wysokości
4 444 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące czterysta czterdzieści cztery złote zero
groszy) z kwoty wpisu uiszczonego przez Gilidia Spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B
2)
dokonaćzwrotu kwoty 10 556 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy pięćset
pięćdziesiąt sześćzłotych zero groszy) z rachunku dochodów własnych
Urzędu ZamówieńPublicznych na rzecz Gilidia Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B
Uzasadnienie
Zamawiający – Zakład UbezpieczeńSpołecznych, 01-748 Warszawa, ul. Szamocka 3,5 -
prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na zakup i wdrożenie systemu
kierowania ruchem klientów w terenowych jednostkach organizacyjnych ZUS.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 223, poz. 1655 ze
zmianami) zwanej dalej ustawąPzp.
W dniu 18 października 2010 roku wykonawca Gildia Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B wniósł odwołanie na czynności
zamawiającego podjęte w przedmiotowym postępowaniu, zarzucając zamawiającemu:
1)
naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy, poprzez
wykluczenie z postępowania odwołującego ze względu na niezłożenie w terminie
wadium, mimo iżzostało ono prawidłowo wniesione,
2)
naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w związku z art. 90 ust. 1 ustawy oraz art. 55 ust. 1 i 2
dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w
sprawie koordynacji procedur udzielania zamówieńpublicznych na roboty budowlane,
dostawy i usługi (Dz. U. UE z dnia 30 kwietnia 2004 r., seria L 134/114), poprzez
zaniechanie przeprowadzenia procedury badania, czy oferta najkorzystniejsza nie
zawiera rażąco niskiej ceny, zaniechanie zwrócenia siędo wykonawcy Konsorcjum
firm: ComArch S.A. oraz Mellon Poland Sp. z o.o. (konsorcjum ComArch) w celu
wyjaśnienia elementów ceny oferty mających wpływ na wysokośćceny, podczas gdy
istniały przesłanki do stwierdzenia,że oferta konsorcjum ComArch może zawierać
rażąco niskącenę,
3)
naruszenie art. 91 w związku z art. 7 ustawy Pzp poprzez nieprawidłowe badanie i
ocenęofert, a w konsekwencji dokonanie wyboru najkorzystniejszej oferty, pomimo
zaistnienia przesłanek wskazujących na koniecznośćwezwania wykonawcy
ComArch do złożenia wyjaśnieńdotyczących elementów oferty mających wpływ na
wysokośćceny.
Odwołujący sięwniósł o:
1)
nakazanie unieważnienia czynności wykluczenia odwołującego z postępowania,
2)
nakazanie unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty,
3)
nakazanie dokonania ponownego badania i oceny ofert, w tym dokonanie
przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie badania rażąco
niskiej ceny oferty złożonej przez Konsorcjum ComArch.
Izba ustaliła, co następuje:
Przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte przed dniem 29 stycznia 2010 roku, tj. przed
dniem wejścia wżycie ustawy z dnia 2 grudnia 2009 roku o zmianie ustawy – Prawo zamówień
publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778). Do rozpoznania sprawy mają
zatem zastosowanie przepisy ustawy Pzp w brzmieniu obowiązującym przed wejściem wżycie
znowelizowanych przepisów.
W dniu 15 września 2010 roku zamawiający poinformował odwołującego sięo wykluczeniu
go z postępowania oraz o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez konsorcjum ComArch.
W dniu 23 września 2010 roku odwołujący sięwniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
na czynności zamawiającego, o których dowiedział sięw dniu 15 września 2010 roku. W tym samym
dniu odwołujący sięprzekazał kopięodwołania zamawiającemu. Od odwołania odwołujący sięuiścił
wpis w należnej wysokości 15.000, 00 zł.
Pismem z dnia 28 września 2010 roku, które wpłynęło do Urzędu ZamówieńPublicznych w
dniu 29 września 2010 roku (faksem) oraz w dniu 30 września 2010 roku w formie pisemnej odwołujący
sięcofnął odwołanie z dnia 23 września 2010 roku. Krajowa Izba Odwoławcza działając na podstawie
art. 189 ust. 1 i art. 191 ust. 1 zd. 2 ustawy Pzp postanowieniem z dnia 5 października 2010 roku
umorzyła postępowanie odwoławcze.
W odwołaniu wniesionym do Prezesa Urzędu ZamówieńPublicznych w dniu 18
października 2010 roku odwołujący siępodniósł m.in.,że w dniu 23 września 2010 roku wniósł protest
do zamawiającego, który błędnie oznaczył jako odwołanie. W ocenie odwołującego sięnie zmienia to
istoty rzeczy, iżodwołujący sięwniósł protest. Protest ma bowiem charakter zawiadomienia typu
reklamacyjnego. Tego typu zawiadomienie nie musi nazywaćsię„protestem”, wystarczy, jeśli z niego
wynika, o jakie uchybienie chodzi wnoszącemu. Zamawiający nie dokonał rozstrzygnięcia protestu, co
zgodnie z art. 183 ust. 3 ustawy Pzp uznaje sięza jego oddalenie. Odwołanie z dnia 18 października
2010 roku wniesione zatem zostało na oddalenie protestu przez zamawiającego.
Na podstawie dokumentacji postępowania oraz biorąc pod uwagę stanowiska stron
i przystępującego złożone podczas posiedzenia niejawnego Krajowa Izba Odwoławcza zważyła,
co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
Protest jest jednym ześrodków ochrony prawnej w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego. W myśl art. 180 ust. 1 ustawy Pzp przysługuje wobec czynności oraz zaniechań
zamawiającego podjętych (zaniechanych) przez zamawiającego w toku postępowania. Stosownie do
art. 180 ust. 2 in principio ustawy Pzp protest wnosi sięw terminie 10 dni od dnia, w którym powzięto lub
przy zachowaniu należytej staranności można było powziąćwiadomośćo okolicznościach
stanowiących podstawęjego wniesienia. W omawianym przypadku termin na wniesienie protestu
upływał w dniu 25 września 2010 roku.
Odwołanie – zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy Pzp – przysługuje od rozstrzygnięcia protestu.
Wniesienie odwołania nie poprzedzonego protestem stanowi podstawędo odrzucenia odwołania na
podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
W dniu 23 września 2010 roku odwołujący sięwniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej i jednocześnie doręczył zamawiającemu kopiętegożodwołania. Obecnie utrzymuje, iż
pismo, jakie otrzymał zamawiający było w istocie protestem, mylnie nazwanym odwołaniem.
Argumentacjęodwołującego sięnależy uznaćza chybioną. Oczywistym jest, iżo kwalifikacji
pisma procesowego nie decyduje jego tytuł, lecz jego treść, ale właśnie analiza treści pisma z dnia 23
września 2010 roku oraz fakt wniesienia przez odwołującego sięwpisu od odwołania pozwala na
niebudzący wątpliwości wniosek, iżpismo, które otrzymał zamawiający w dniu 23 września 2010 roku
było kopiąodwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, nie zaśprotestem.Świadcząo tym następujące okoliczności:
1) Pismo z dnia 23 września 2010 roku, noszące tytuł „Odwołanie” zostało zaadresowane
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, ul. Postępu 17a, „Adgar Plaza”, 02-676
Warszawa, czyli bez wątpienia adresatem jego był organ, do którego – zgodnie z art.
180 ust. 4 ustawy Pzp (w brzmieniu po nowelizacji, która weszła wżycie w dniu 29
stycznia 2010 roku) – należy wnieśćodwołanie. Należy tu zaznaczyć, iżprzed 29
stycznia 2010 roku odwołania nie wnosiło siędo Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej,
ale do Prezesa Urzędu ZamówieńPublicznych. Co prawda nazwa i adres
zamawiającego zostały wymienione w nagłówku pisma, niemniej jednak w pierwszej
kolejności po adresacie wskazany jest odwołujący się, a dopiero potem zamawiający.
Oznacza to, iżzamawiający nie był adresatem rzeczonego pisma, ale wskazany został
jako strona przedmiotowego postępowania, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 roku w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz. U. Nr 48, poz. 280);
2) Na stronie 1 pisma z dnia 23 września 2010 roku (wers drugi od dołu) odwołujący się
wyraźnie oświadcza, iż„wnosi odwołanie” od czynności zamawiającego;
3) W dalszej części pisma odwołujący siękilkakrotnie używa sformułowania „odwołanie”
(strona 3 wersy 9 i 11), ani razu natomiast nie używa terminu „protest”;
4) W przedmiotowym piśmie odwołujący używa w stosunku do siebie wyłącznie
określenia „Odwołujący”, ani razu natomiast nie nazywa się„Protestującym”;
5) Na stronie 3 pisma odwołujący wskazuje, iżw dniu 23 września 2010 roku przekazał
kopięodwołania zamawiającemu. Twierdzenie obecnie, iżkopia ta była w istocie
protestem należy uznaćza nietrafiony sposób obrony odwołującego sięprzed
uniknięciem niekorzystnych dla niego skutków prawnych związanych z nie wniesieniem
protestu;
6) Odwołujący sięw treści pisma powołuje sięna przepisy ustawy Pzp w brzmieniu po
nowelizacji z dnia 29 stycznia 2010 roku (np. art. 182 ust. 1 pkt 1 jako uzasadnienie
dotrzymania terminu na wniesienie odwołania. W poprzednim stanie prawnym ustawa
Pzp nie zawierała art. 180 ust. 1 pkt 1), co oznacza, iżzastosował znowelizowane
przepisy ustawy, które zniosły między innymi instytucjęprotestu. Dowodzi to tego, iż
odwołujący siębył przekonany o braku konieczności wniesienia protestu, nie mógł
zatem jedynie omyłkowo wnieśćpisma zatytułowanego „Odwołanie, a nie „Protest”;
7) Powyższe wynika równieżz faktu,że odwołujący sięwskazuje w piśmie Dziennik
Ustaw z 2010 roku Nr 113, poz. 759 jako miejsce opublikowania ustawy Pzp. W
publikatorze tym ogłoszono tekst ustawy Pzp w brzmieniu uwzględniającym
nowelizację, która weszła wżycie w dniu 29 stycznia 2010 roku;
8) Odwołujący sięuiścił wpis od odwołania wniesionego w dniu 23 września 2010 roku w
wymaganej prawem wysokości;
9) Odwołujący sięw piśmie z dnia 28 września 2010 roku skierowanym do Urzędu
ZamówieńPublicznych złożył oświadczenie o cofnięciu „odwołania”. Oznacza to, iż
pismo wniesione do Prezesa KIO w dniu 23 września 2010 roku traktował jako
odwołanie. Nie mógł zatem kopii tego pisma, którąskierował do zamawiającego,
potraktowaćjako protest.
Wskazane wyżej okoliczności dowodzą, iżpismo, które odwołujący sięw dniu 23 września
2010 roku skierował do zamawiającego, nie było protestem, ale kopiąodwołania, którego oryginał
wniesiony został do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. Zatytułowanie pisma („Odwołanie”) nie było
wynikiem błędu ze strony odwołującego się, lecz wynikiem jego przemyślanych i nieprzypadkowych
działań. Konstatacja taka wynika z przeprowadzonej przez Izbęanalizy zarówno treści pisma z dnia 23
września 2010 roku, jak i innych działańodwołującego siępodjętych w związku z wniesieniem tegoż
pisma. Zamawiający nie był zatem obowiązany do rozpoznania jako protestu pisma, w stosunku do
którego wszelkie okoliczności wskazywały,że nie jest to protest, ale kopia odwołania. W tej sytuacji
stwierdzićnależy, iżodwołujący sięuchybił obowiązkowi wniesienia do zamawiającego protestu na jego
czynności, co uzasadnia odrzucenie odwołania na podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
Biorąc pod uwagępowyższe orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania
odwoławczego, na podstawie art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp.
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zmianami) na niniejsze postanowienie - w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Urzędu ZamówieńPublicznych do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża Gilidia Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, 20-
135 Lublin, ul. Dworska 15B i nakazuje:
1)
zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty w wysokości
4 444 zł 00 gr (słownie: cztery tysiące czterysta czterdzieści cztery złote zero
groszy) z kwoty wpisu uiszczonego przez Gilidia Spółkę z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B
2)
dokonaćzwrotu kwoty 10 556 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy pięćset
pięćdziesiąt sześćzłotych zero groszy) z rachunku dochodów własnych
Urzędu ZamówieńPublicznych na rzecz Gilidia Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B
Uzasadnienie
Zamawiający – Zakład UbezpieczeńSpołecznych, 01-748 Warszawa, ul. Szamocka 3,5 -
prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na zakup i wdrożenie systemu
kierowania ruchem klientów w terenowych jednostkach organizacyjnych ZUS.
Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia
2004 roku – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2007 roku Nr 223, poz. 1655 ze
zmianami) zwanej dalej ustawąPzp.
W dniu 18 października 2010 roku wykonawca Gildia Spółka z ograniczoną
odpowiedzialnością, 20-135 Lublin, ul. Dworska 15B wniósł odwołanie na czynności
zamawiającego podjęte w przedmiotowym postępowaniu, zarzucając zamawiającemu:
1)
naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy, poprzez
wykluczenie z postępowania odwołującego ze względu na niezłożenie w terminie
wadium, mimo iżzostało ono prawidłowo wniesione,
2)
naruszenie art. 7 ust. 1 ustawy w związku z art. 90 ust. 1 ustawy oraz art. 55 ust. 1 i 2
dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w
sprawie koordynacji procedur udzielania zamówieńpublicznych na roboty budowlane,
dostawy i usługi (Dz. U. UE z dnia 30 kwietnia 2004 r., seria L 134/114), poprzez
zaniechanie przeprowadzenia procedury badania, czy oferta najkorzystniejsza nie
zawiera rażąco niskiej ceny, zaniechanie zwrócenia siędo wykonawcy Konsorcjum
firm: ComArch S.A. oraz Mellon Poland Sp. z o.o. (konsorcjum ComArch) w celu
wyjaśnienia elementów ceny oferty mających wpływ na wysokośćceny, podczas gdy
istniały przesłanki do stwierdzenia,że oferta konsorcjum ComArch może zawierać
rażąco niskącenę,
3)
naruszenie art. 91 w związku z art. 7 ustawy Pzp poprzez nieprawidłowe badanie i
ocenęofert, a w konsekwencji dokonanie wyboru najkorzystniejszej oferty, pomimo
zaistnienia przesłanek wskazujących na koniecznośćwezwania wykonawcy
ComArch do złożenia wyjaśnieńdotyczących elementów oferty mających wpływ na
wysokośćceny.
Odwołujący sięwniósł o:
1)
nakazanie unieważnienia czynności wykluczenia odwołującego z postępowania,
2)
nakazanie unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty,
3)
nakazanie dokonania ponownego badania i oceny ofert, w tym dokonanie
przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w zakresie badania rażąco
niskiej ceny oferty złożonej przez Konsorcjum ComArch.
Izba ustaliła, co następuje:
Przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte przed dniem 29 stycznia 2010 roku, tj. przed
dniem wejścia wżycie ustawy z dnia 2 grudnia 2009 roku o zmianie ustawy – Prawo zamówień
publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778). Do rozpoznania sprawy mają
zatem zastosowanie przepisy ustawy Pzp w brzmieniu obowiązującym przed wejściem wżycie
znowelizowanych przepisów.
W dniu 15 września 2010 roku zamawiający poinformował odwołującego sięo wykluczeniu
go z postępowania oraz o wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez konsorcjum ComArch.
W dniu 23 września 2010 roku odwołujący sięwniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
na czynności zamawiającego, o których dowiedział sięw dniu 15 września 2010 roku. W tym samym
dniu odwołujący sięprzekazał kopięodwołania zamawiającemu. Od odwołania odwołujący sięuiścił
wpis w należnej wysokości 15.000, 00 zł.
Pismem z dnia 28 września 2010 roku, które wpłynęło do Urzędu ZamówieńPublicznych w
dniu 29 września 2010 roku (faksem) oraz w dniu 30 września 2010 roku w formie pisemnej odwołujący
sięcofnął odwołanie z dnia 23 września 2010 roku. Krajowa Izba Odwoławcza działając na podstawie
art. 189 ust. 1 i art. 191 ust. 1 zd. 2 ustawy Pzp postanowieniem z dnia 5 października 2010 roku
umorzyła postępowanie odwoławcze.
W odwołaniu wniesionym do Prezesa Urzędu ZamówieńPublicznych w dniu 18
października 2010 roku odwołujący siępodniósł m.in.,że w dniu 23 września 2010 roku wniósł protest
do zamawiającego, który błędnie oznaczył jako odwołanie. W ocenie odwołującego sięnie zmienia to
istoty rzeczy, iżodwołujący sięwniósł protest. Protest ma bowiem charakter zawiadomienia typu
reklamacyjnego. Tego typu zawiadomienie nie musi nazywaćsię„protestem”, wystarczy, jeśli z niego
wynika, o jakie uchybienie chodzi wnoszącemu. Zamawiający nie dokonał rozstrzygnięcia protestu, co
zgodnie z art. 183 ust. 3 ustawy Pzp uznaje sięza jego oddalenie. Odwołanie z dnia 18 października
2010 roku wniesione zatem zostało na oddalenie protestu przez zamawiającego.
Na podstawie dokumentacji postępowania oraz biorąc pod uwagę stanowiska stron
i przystępującego złożone podczas posiedzenia niejawnego Krajowa Izba Odwoławcza zważyła,
co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
Protest jest jednym ześrodków ochrony prawnej w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego. W myśl art. 180 ust. 1 ustawy Pzp przysługuje wobec czynności oraz zaniechań
zamawiającego podjętych (zaniechanych) przez zamawiającego w toku postępowania. Stosownie do
art. 180 ust. 2 in principio ustawy Pzp protest wnosi sięw terminie 10 dni od dnia, w którym powzięto lub
przy zachowaniu należytej staranności można było powziąćwiadomośćo okolicznościach
stanowiących podstawęjego wniesienia. W omawianym przypadku termin na wniesienie protestu
upływał w dniu 25 września 2010 roku.
Odwołanie – zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy Pzp – przysługuje od rozstrzygnięcia protestu.
Wniesienie odwołania nie poprzedzonego protestem stanowi podstawędo odrzucenia odwołania na
podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
W dniu 23 września 2010 roku odwołujący sięwniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej i jednocześnie doręczył zamawiającemu kopiętegożodwołania. Obecnie utrzymuje, iż
pismo, jakie otrzymał zamawiający było w istocie protestem, mylnie nazwanym odwołaniem.
Argumentacjęodwołującego sięnależy uznaćza chybioną. Oczywistym jest, iżo kwalifikacji
pisma procesowego nie decyduje jego tytuł, lecz jego treść, ale właśnie analiza treści pisma z dnia 23
września 2010 roku oraz fakt wniesienia przez odwołującego sięwpisu od odwołania pozwala na
niebudzący wątpliwości wniosek, iżpismo, które otrzymał zamawiający w dniu 23 września 2010 roku
było kopiąodwołania wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, nie zaśprotestem.Świadcząo tym następujące okoliczności:
1) Pismo z dnia 23 września 2010 roku, noszące tytuł „Odwołanie” zostało zaadresowane
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, ul. Postępu 17a, „Adgar Plaza”, 02-676
Warszawa, czyli bez wątpienia adresatem jego był organ, do którego – zgodnie z art.
180 ust. 4 ustawy Pzp (w brzmieniu po nowelizacji, która weszła wżycie w dniu 29
stycznia 2010 roku) – należy wnieśćodwołanie. Należy tu zaznaczyć, iżprzed 29
stycznia 2010 roku odwołania nie wnosiło siędo Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej,
ale do Prezesa Urzędu ZamówieńPublicznych. Co prawda nazwa i adres
zamawiającego zostały wymienione w nagłówku pisma, niemniej jednak w pierwszej
kolejności po adresacie wskazany jest odwołujący się, a dopiero potem zamawiający.
Oznacza to, iżzamawiający nie był adresatem rzeczonego pisma, ale wskazany został
jako strona przedmiotowego postępowania, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 marca 2010 roku w sprawie regulaminu
postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz. U. Nr 48, poz. 280);
2) Na stronie 1 pisma z dnia 23 września 2010 roku (wers drugi od dołu) odwołujący się
wyraźnie oświadcza, iż„wnosi odwołanie” od czynności zamawiającego;
3) W dalszej części pisma odwołujący siękilkakrotnie używa sformułowania „odwołanie”
(strona 3 wersy 9 i 11), ani razu natomiast nie używa terminu „protest”;
4) W przedmiotowym piśmie odwołujący używa w stosunku do siebie wyłącznie
określenia „Odwołujący”, ani razu natomiast nie nazywa się„Protestującym”;
5) Na stronie 3 pisma odwołujący wskazuje, iżw dniu 23 września 2010 roku przekazał
kopięodwołania zamawiającemu. Twierdzenie obecnie, iżkopia ta była w istocie
protestem należy uznaćza nietrafiony sposób obrony odwołującego sięprzed
uniknięciem niekorzystnych dla niego skutków prawnych związanych z nie wniesieniem
protestu;
6) Odwołujący sięw treści pisma powołuje sięna przepisy ustawy Pzp w brzmieniu po
nowelizacji z dnia 29 stycznia 2010 roku (np. art. 182 ust. 1 pkt 1 jako uzasadnienie
dotrzymania terminu na wniesienie odwołania. W poprzednim stanie prawnym ustawa
Pzp nie zawierała art. 180 ust. 1 pkt 1), co oznacza, iżzastosował znowelizowane
przepisy ustawy, które zniosły między innymi instytucjęprotestu. Dowodzi to tego, iż
odwołujący siębył przekonany o braku konieczności wniesienia protestu, nie mógł
zatem jedynie omyłkowo wnieśćpisma zatytułowanego „Odwołanie, a nie „Protest”;
7) Powyższe wynika równieżz faktu,że odwołujący sięwskazuje w piśmie Dziennik
Ustaw z 2010 roku Nr 113, poz. 759 jako miejsce opublikowania ustawy Pzp. W
publikatorze tym ogłoszono tekst ustawy Pzp w brzmieniu uwzględniającym
nowelizację, która weszła wżycie w dniu 29 stycznia 2010 roku;
8) Odwołujący sięuiścił wpis od odwołania wniesionego w dniu 23 września 2010 roku w
wymaganej prawem wysokości;
9) Odwołujący sięw piśmie z dnia 28 września 2010 roku skierowanym do Urzędu
ZamówieńPublicznych złożył oświadczenie o cofnięciu „odwołania”. Oznacza to, iż
pismo wniesione do Prezesa KIO w dniu 23 września 2010 roku traktował jako
odwołanie. Nie mógł zatem kopii tego pisma, którąskierował do zamawiającego,
potraktowaćjako protest.
Wskazane wyżej okoliczności dowodzą, iżpismo, które odwołujący sięw dniu 23 września
2010 roku skierował do zamawiającego, nie było protestem, ale kopiąodwołania, którego oryginał
wniesiony został do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej. Zatytułowanie pisma („Odwołanie”) nie było
wynikiem błędu ze strony odwołującego się, lecz wynikiem jego przemyślanych i nieprzypadkowych
działań. Konstatacja taka wynika z przeprowadzonej przez Izbęanalizy zarówno treści pisma z dnia 23
września 2010 roku, jak i innych działańodwołującego siępodjętych w związku z wniesieniem tegoż
pisma. Zamawiający nie był zatem obowiązany do rozpoznania jako protestu pisma, w stosunku do
którego wszelkie okoliczności wskazywały,że nie jest to protest, ale kopia odwołania. W tej sytuacji
stwierdzićnależy, iżodwołujący sięuchybił obowiązkowi wniesienia do zamawiającego protestu na jego
czynności, co uzasadnia odrzucenie odwołania na podstawie art. 187 ust. 4 pkt 2 ustawy Pzp.
Biorąc pod uwagępowyższe orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku postępowania
odwoławczego, na podstawie art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp.
Stosownie do art. 194 i 195 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zmianami) na niniejsze postanowienie - w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Urzędu ZamówieńPublicznych do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący:
………………………………
Członkowie:
………………………………
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
