rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2011-03-21
rok: 2011
data dokumentu: 2011-03-21
rok: 2011
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 558/11
KIO 558/11
Komisja w składzie:
Przewodniczący: Izabela Kuciak
Przewodniczący: Izabela Kuciak
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron w dniu 21 marca 2011 r. w
Warszawie odwołania z dnia 15 marca 2011 r. wniesionego przez Józefa Pietrygę,
prowadzącego
działalność
gospodarczą
pod
firmą
PIDP
Przedsiębiorstwo
Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym przez Zarząd Dróg
Powiatowych w Tarnowskich Górach, ul. Pyskowicka 54, 42-600 Tarnowskie Góry
Warszawie odwołania z dnia 15 marca 2011 r. wniesionego przez Józefa Pietrygę,
prowadzącego
działalność
gospodarczą
pod
firmą
PIDP
Przedsiębiorstwo
Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków w
postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym przez Zarząd Dróg
Powiatowych w Tarnowskich Górach, ul. Pyskowicka 54, 42-600 Tarnowskie Góry
postanawia:
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga,
ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków i nakazuje zaliczyćna rzecz Urzędu Zamówień
Publicznych wpis w wysokości 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych), z kwoty
wpisu uiszczonego przez Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28,
41-922 Radzionków, stanowiący koszty postępowania odwoławczego.
3. Nakazuje Urzędowi ZamówieńPublicznych zwrot z rachunku bankowego tegożUrzędu
kwoty 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych) na rzecz Józefa Pietrygi,
prowadzącego
działalność
gospodarczą
pod
firmą
PIDP
Przedsiębiorstwo
Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków, z kwoty
wpisu uiszczonego przez Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28,
41-922 Radzionków.
Stosownie do treści art. 198a ust. 1 i art. 198b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.) na niniejsze
postanowienie – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za
pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gliwicach.
Przewodniczący:
…………………………………….
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówieńpublicznych (tekst jedn. Dz. U.
z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „Pzp” – postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „wykonanie remontów
cząstkowych nawierzchni jezdni dróg powiatowych na terenie Gminy Zbrosławice w roku
2011”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie ZamówieńPublicznych
w dniu 10 lutego 2011 r., pod nr 47855-2011.
Na podstawie akt sprawy, biorąc pod uwagęprzyznane i wskazane przez Strony w
pismach okoliczności, Izba ustaliła, co następuje:
Szacunkowa wartośćzamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W dniu 3 marca 2011 r. Zamawiający zawiadomił, drogąfaksową, Odwołującego o
wykluczeniu go z postępowania i odrzuceniu jego oferty (okolicznośćwynikająca z akt
postępowania, jak równieżprzyznana w odwołaniu).
W dniu 15 marca 2011 r. (data uwidoczniona na prezentacie Krajowej Izby
Odwoławczej na piśmie), do Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie, wniesione
przez Odwołującego od czynności Zamawiającego – wykluczenia Odwołującego z
postępowania i odrzucenia jego oferty (nadane w dniu 8 marca 2011 r. w placówce
pocztowej operatora publicznego).
Uwzględniając powyższe, Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu. Zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 Pzp, Izba z urzędu
odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu określonego w ustawie.
Zgodnie ze znajdującym zastosowanie dla ustalenia terminu na wnoszenie odwołania
w niniejszym przypadku art. 182 ust. 1 in initio Pzp, odwołanie wnosi sięw terminie 5 dni od
dnia przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawęjego wniesienia
- jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 ust. 2 Pzp.
Jednąz dopuszczalnych w art. 27 ust. 2 Pzp form komunikacji zamawiającego z
wykonawcami jest przesyłanie informacji faksem. Zamawiający informacjęo czynności
stanowiącej podstawęwniesienia odwołania przesłał Odwołującemu faksem w dniu 3 marca
2011 r. i Odwołujący potwierdził otrzymanie tej informacji. Tym samym, pięciodniowy termin
na wniesienie odwołania rozpoczął bieg w dniu 4 marca 2011 r. i upłynął w dniu 8 marca
2011 r. Skoro zaśodwołanie zostało wniesione do Izby w dniu 15 marca 2011 r. (tego dnia
wpłynęło), należało uznać,że termin ten nie został dotrzymany.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga,że ustawa Prawo zamówieńpublicznych w
brzmieniu nadanym nowelizacjąz dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo
zamówieńpublicznych ustaw oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r., Nr
223, poz. 1778) nie wiążeżadnych skutków z nadaniem odwołania w placówce operatora
publicznego. Po rzeczonej nowelizacji, dla zachowania terminu na wniesienie odwołania
koniecznym jest faktyczne doręczenie odwołania Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej
w ustawowym terminie. W przepisach ustawy Pzp, po nowelizacji z dnia 2 grudnia 2009 r.,
brak bowiem domniemania,że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora
publicznego jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Izby. Przepisy ustawy Pzp w
poprzednim brzmieniu (sprzed nowelizacji) wyraźnie stanowiły iż,,złożenie odwołania w
placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do Prezesa
Urzędu” (art. 184 ust. 2 zd. drugie Prawa zamówieńpublicznych w brzmieniu sprzed
nowelizacji). Skoro ustawodawca zrezygnował z takiego unormowania, jego celem musiało
byćutożsamienie ,,wniesienia odwołania” z jego doręczeniem. Potwierdzeniem słuszności
powyżej zaprezentowanej interpretacji jest odmienne, od regulacji dotyczącej terminu na
wniesienie odwołania, uregulowanie tego terminu na wniesienie skargi do sądu, gdzie
kwestia dotrzymania terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Izby związana jest z jej
złożeniem w placówce pocztowej operatora publicznego, co zostało wyraźnie w ustawie
przewidziane (art. 198b ust. 2 zd. drugie ustawy Pzp po nowelizacji). Powyższe oznacza,że
ustawodawca dla skutecznego wniesienia odwołania zastrzegł wyraźnie doręczenie
odwołania w ustawowym terminie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane równieżwe wcześniejszych
orzeczeniach Krajowej Izby Odwoławczej m.in. w sprawach o sygn. akt.: KIO/389/10,
KIO/488/10, KIO/645/10, KIO/803/10, KIO/1025/10, KIO/1279/10. Prezentowane stanowisko
spotkało siętakże z aprobatąsądów okręgowych, co znalazło odzwierciedlenie w
następujących wyrokach: wyrok z dnia 16 września 2010 r. Sądu Okręgowego w
Katowicach, sygn. akt XIX Ga 302/10, wyrok z dnia 21 września 2011 r. Sądu Okręgowego w
Gorzowie Wlkp., sygn. akt V Ca 226/10, wyrok z dnia 26 listopada 2011 r. Sądu Okręgowego
w Łodzi, sygn. akt X Ga 311/10.
W tym miejscu celowe wydaje sięodwołanie siędo treści uzasadnienia wyroku
wspomnianego Sądu Okręgowego w Łodzi, który przedstawił wyczerpujące rozważania
dotyczące analizowanych kwestii, które w całej rozciągłości Izba podziela. „W niniejszej
sprawie sporna jest w istocie treśćnormy wywiedzionej z przepisu art. 180 ust. 4 in principio
PZP (…). Zgodnie z przywołanym przepisem odwołanie wnosi siędo Prezesa Izby. Także
art. 182 ust. 1 pkt 2 PZP mówi o wniesieniu skargi. Należy więc zważyć, jakie zachowanie
podmiotu składającego odwołanie spełnia ten wymóg.
W tym zakresie zwrócićnależy uwagę, na metaregułęwykładni, zgodnie z którą
pierwszeństwo należy przyznaćregułom językowym interpretacji tekstu prawnego. Bowiem
w państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie braćpod uwagę
językowe znaczenie tekstu prawnego (vide: uzasadnienie wyroku TK z 28 czerwca 2000
roku wydanego w sprawie o sygn. akt K 25/99, opubl. w: OTK 2000, z. 5, poz. 141;
uzasadnienie uchwały SN z 18 września 1998 roku wydanego w sprawie o sygn. akt III CZP
32/98, opubl. w: OSNC 1999, z. 1, poz. 2). Skoro znaczenia takich pojęćjak „odwołanie” czy
„Prezes Izby” sąoczywiste, uwagęnależy skupićna pojęciu „wnieść”.
Celowe jest odwołanie siędo zdrowego rozsądku i słowników, które wskazują,że
„wnieść” oznacza „przedstawić, przedłożyćkomuścośdo rozpatrzenia, załatwienia” (por.
znaczenie 2 wyrazu „wnieść” [w:] Komputerowy Słownik Języka Polskiego. Edycja 1998,
PWN). Za takowe może byćuznane jedynie fizyczne złożenie odwołania w biurze
podawczym Prezesa Izby (KIO).śadna racja językowa nie pozwala na potraktowanie jako
„wniesienia” czynności polegającej na złożeniu pisma w polskiej placówce pocztowej
operatora publicznego – nie jest to bowiem przedstawienie odwołania Prezesowi KIO.
Zasadnie więc KIO uznała,że powyższy wymóg spełnia jedynie wpływ pisma do Prezesa
Izby.
Jednocześnie nie jest więc tak (…),że przepisy ustawy milcząna temat konieczności
wpływu odwołania do Prezesa Izby przed upływem ustawowego terminu. Przepisy wprost
wskazująna koniecznośćfaktycznego wpływu odwołania do Prezesa w ustawowym terminie.
Stanowisko to jest aktualnie konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie (vide:
przykładowo teza postanowienia KIO z 26 kwietnia 2010 roku wydanego w sprawie o sygn.
akt KIO/529/10, publ. w: Legalis wersja 560).(…)
Oczywiście Sąd Okręgowy dostrzega, płynącąz powyższego wniosku, niespójność
systemu prawa (na co wskazuje choćby dyspozycja art. 198b ust. 2 zd. II PZP). W takiej
sytuacji, zgodnie z regułąpotwierdzenia, konieczne jest sięgnięcie do pozostałych rodzajów
wykładni, jak choćby: systemowej, historycznej, celowościowej czy funkcjonalnej. Tylko to
pozwoli na uniknięcie merytorycznie błędnych wniosków (por. teza z uzasadnienia uchwały
SN z 27 marca 1996 roku wydanego w sprawie o sygn. akt III CZP 24/96, przywołane [w:] L.
Morawski, Wykładnia w orzecznictwie sądów, Toruń2002, str. 97).
Powyższy wniosek petryfikuje równieżwynik wykładni systemowej. Zwrócićbowiem
należy uwagę,że we wszystkich trzech najważniejszych ustawach proceduralnych
ustawodawca za konieczne uznał zawarcie przepisu, zgodnie z którym oddanie pisma w
polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ma skutki równe wniesieniu go do
odpowiedniego organu, ew. równoważnego (por. art. 165 § 2 KPC, 124 KPK i 57 § 5 pkt 2
KPA). W konsekwencji mimoże regułąjest, iżnadanie pisma do organu wymiaru
sprawiedliwości, ew. organu władzy publicznej, w polskiej placówce pocztowej operatora
publicznego jest zrównane z wniesieniem go do organu, to jednakże ustawodawca za
konieczne uważa wskazanie expresis verbis takiej możliwości w przepisach prawa. Wniosek
ten potwierdzajątakże regulacje Prawa zamówieńpublicznych, gdzie przykładowo w art.
198b ust. 2 zd. II PZP wskazano,że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora
publicznego jest równoznaczne z jej wniesieniem. Rozumując a contrario wszędzie tam,
gdzie takiego zapisu brak (a brak go w art.: 180 i 182 PZP), za niewystarczające dla
spełnienia wymogów wniesienia pisma, jest jego nadanie w polskiej placówce pocztowej
operatora publicznego – nie stanowi to jeszcze wniesienia pisma.
W ramach wykładni systemowej dodatkowo należy wskazać,że równieżart. 185 ust.
7 PZP w zw. z art. 13 § 2 KPC nie pozwala, aby do wniesienia odwołania stosowaćart. 165
§ 2 KPC. Art. 185 ust. 5 PZP znajduje sięmniej więcej pośrodku rozdziału o odwołaniu, już
po przepisach dotyczących wniesienia odwołania, a przed przepisami normującymi dalsze
postępowanie odwoławcze. Skoro zaśprzepisy prawne należy interpretowaćbiorąc pod
uwagęich miejsce w systematyce aktu normatywnego (argumentum a rubrica), przepis ten
znajduje zastosowanie do czynności określonych w art. 186 i n. PZP (nie zaśdo czynności z
art. 180 ust. 4 PZP). Bowiem inne przepisy Prawa zamówieńpublicznych wskazują, iż
zasadąbyło posługiwanie sięprzez ustawodawcętechniką, w myśl której odesłanie było
umieszczane przed przepisami, których dotyczyło (por. art.: 14, 139 ust. 1 i 198a ust. 2 PZP).
Gdyby zamiarem ustawodawcy było odesłanie do przepisów KPC w zakresie całego
postępowania odwoławczego, przepis ten umieszczony byłby na początku rozdziału (jak art.
198a ust. 1 PZP); umieszczenie go pośrodku musiało byćpodyktowane koniecznością
umieszczenia w tekście cezury: do czynności wymienionych do tej pory nie należy stosować
przepisów KPC, ale do czynności wymienionych od tego miejsca należy stosowaćprzepisy
KPC (…).
Jeśli podzielićzałożenie (…),że nawet przy braku regulacji analogicznej do art. 198b
ust. 2 zd. II PZP, pismo nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego uważa
sięza wniesione, to czyniłoby to zbędnąostatnio przywołanąregulację, ale i m.in. art. 165 §
2 KPC. Taka wykładnia, jako sprzeczna z regułąper non est, jest niedopuszczalna
(uzasadnienie uchwały SN {7} z 16 marca 2000 roku wydanej w sprawie o sygn. akt I KZP
53/99, opubl. w: OSNKW 2000, z. 3-4, poz. 21).
Równieżwykładania historyczna nie podważa wniosku,że nadanie odwołania w
polskiej placówce pocztowej operatora publicznego nie spełniało wymogu wniesienia pisma
do Prezesa Izby. Zwrócićbowiem należy uwagę,że art. 184 ust. 2 zd. II PZP w brzmieniu
redakcyjnym i numeracji obowiązujących do 28 stycznia 2010 roku przewidywał, iżzłożenie
odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z jego
wniesieniem do Prezesa Urzędu. Zmianądokonanąmocąart. 1 pkt 40 ustawy z 2 grudnia
2009 roku o zmianie ustawy – Prawo zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 223, poz. 1778) wyłączono takąmożliwośćw zakresie wniesienia odwołania.
Oznacza to,że w tym zakresie ustawodawca zdecydował sięna metodęregulacji
negatywnej – nie zawierając w przepisach prawa takiej możliwości, wyłączył stosowanie tej
regulacji równieżw drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania.
Przewołany przepis noweli do PZP wprowadził art. 198b ust. 2 zd. II, zgodnie z
którym złożenie skargi w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z jej
wniesieniem. Nie można więc twierdzić,że w noweli ustawodawca zapomniał o takiej
możliwości wniesienia pisma. Równieżz tego względu pominięcie takiej możliwości w
zakresie odwołania musi byćuznane za wynik wspomnianej regulacji negatywnej (…).
Jak wynika z uzasadnienia rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo
zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw wraz z projektami aktów
wykonawczych, celem szeregu regulacji Prawa zamówieńpublicznych, które weszły wżycie
29 stycznia 2010 roku, było przyśpieszenie i usprawnienie postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego (por. druk nr 2310 Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VI Kadencji). Z
tej samej perspektywy należy odczytaćwymóg, aby odwołanie wpłynęło do Prezesa Izby
najpóźniej w ustawowym terminie jego wniesienia. Przyczyni sięto bowiem do skrócenia
czasu trwania postępowania z odwołania, a więc i postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego. Równieżwięc wykładnia celowościowa nie podważa wykładni przywołanych
przepisów (…).
Wreszcie argumenty podnoszone (…) w zakresie wykładni funkcjonalnej nie
podważająpowyższych wyników interpretacji przepisów prawa. Potencjalne problemy z
możliwym funkcjonowaniem w obrocie przepisów art. 182 PZP i niebezpieczeństwo z tym
związane dla ubiegających sięo udzielenie zamówienia, nie mająznaczenia (…). To
uczestnik postępowania o udzielenie zamówienia publicznego winien tak zorganizować
pracęswojego przedsiębiorstwa, aby w terminie wnieśćodwołanie. Przeciwne zachowanie,
jako rażąco niedbałe, nie zasługuje na ochronę(zgodnie z łacińskąpremiąculpa lata dolo
aequiparatur).”
Reasumując, należy uznać,że odwołanie, które wpłynęło w dniu 15 marca 2011 r.
jest odwołaniem wniesionym z uchybieniem ustawowego terminu na jego wniesienie, co
skutkuje koniecznościąjego odrzucenia, zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.
Termin na wniesienie odwołania ma bowiem charakter terminu zawitego, nie
podlegającego przywróceniu, a uchybienie temu terminowi powoduje wygaśnięcie prawa
skorzystania ześrodka ochrony prawnej, jakim jest odwołanie.
Na marginesie dodaćnależy, iżodnosząc powyższe rozważania do sytuacji
wykonawcy zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego, należało stwierdzić, iżwświetle art. 185 ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy Pzp
wykonawca ten nie może byćuznany za uczestnika postępowania odwoławczego.
Wskazany wykonawca zgłosił bowiem przystąpienie do postępowania odwoławczego w
formie pisemnej w dniu 15 marca 2011 r., zaśtermin upływał, przy uwzględnieniu
oświadczenia tego wykonawcy, iżwezwanie do zgłoszenia przystąpienia otrzymał w dniu 9
marca 2011 r., w dniu 12 marca 2011 r. Wykonawca co prawda zgłosił przystąpienie via fax
w dniu 11 marca 2011 r., jednakże skutku zgłoszenia przystąpienia (stania sięuczestnikiem
postępowania odwoławczego) ustawodawca nie wiąże ze zgłoszeniem w innej formie niż
pisemnej
albo
elektronicznej
opatrzonej
bezpiecznym
podpisem
elektronicznym
weryfikowanym za pomocąważnego kwalifikowanego certyfikatu przedmiotowego pisma.
W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 w zw. z art. 189 ust. 2 pkt 3
ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji. Zgodnie z art. 189 ust. 3 zd. pierwsze ustawy Pzp,
postanowienie wydano na posiedzeniu niejawnym.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp w
zw. § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238),
zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania w wysokości
10 000,00 zł. W tym miejscu należy wyjaśnić, iżco prawda Odwołujący uiścił wpis w
wysokości 20 000,00 zł, jednakże do kosztów postępowania odowławczego, wświetle
powołanych przepisów, należało zaliczyćwpis w wysokości prawidłowo ustalonej dla
niniejszego postępowania. Zaś, zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 powoływanego rozporządzenia,
wysokośćwpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego na roboty budowlane, którego wartośćjest mniejsza niżkwota określona w
przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp, od której jest uzależniony
obowiązek przekazywania Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich ogłoszeń
o zamówieniach na roboty budowlane, wynosi 10 000,00 zł. Uwzględniając powyższe,
postanowiono o zwrocie Odwołującemu kwoty 10 000,00 zł.
Przewodniczący:
………………………………
1. Odrzuca odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność
gospodarczą pod firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga,
ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków i nakazuje zaliczyćna rzecz Urzędu Zamówień
Publicznych wpis w wysokości 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych), z kwoty
wpisu uiszczonego przez Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28,
41-922 Radzionków, stanowiący koszty postępowania odwoławczego.
3. Nakazuje Urzędowi ZamówieńPublicznych zwrot z rachunku bankowego tegożUrzędu
kwoty 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięćtysięcy złotych) na rzecz Józefa Pietrygi,
prowadzącego
działalność
gospodarczą
pod
firmą
PIDP
Przedsiębiorstwo
Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28, 41-922 Radzionków, z kwoty
wpisu uiszczonego przez Józefa Pietrygę, prowadzącego działalność gospodarczą pod
firmą PIDP Przedsiębiorstwo Inżynieryjno-Drogowe Józef Pietryga, ul. Nałkowskiej 28,
41-922 Radzionków.
Stosownie do treści art. 198a ust. 1 i art. 198b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.
Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.) na niniejsze
postanowienie – w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za
pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Gliwicach.
Przewodniczący:
…………………………………….
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający prowadzi, w trybie przetargu nieograniczonego, na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówieńpublicznych (tekst jedn. Dz. U.
z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „Pzp” – postępowanie o
udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „wykonanie remontów
cząstkowych nawierzchni jezdni dróg powiatowych na terenie Gminy Zbrosławice w roku
2011”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało zamieszczone w Biuletynie ZamówieńPublicznych
w dniu 10 lutego 2011 r., pod nr 47855-2011.
Na podstawie akt sprawy, biorąc pod uwagęprzyznane i wskazane przez Strony w
pismach okoliczności, Izba ustaliła, co następuje:
Szacunkowa wartośćzamówienia nie przekracza kwot określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp.
W dniu 3 marca 2011 r. Zamawiający zawiadomił, drogąfaksową, Odwołującego o
wykluczeniu go z postępowania i odrzuceniu jego oferty (okolicznośćwynikająca z akt
postępowania, jak równieżprzyznana w odwołaniu).
W dniu 15 marca 2011 r. (data uwidoczniona na prezentacie Krajowej Izby
Odwoławczej na piśmie), do Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie, wniesione
przez Odwołującego od czynności Zamawiającego – wykluczenia Odwołującego z
postępowania i odrzucenia jego oferty (nadane w dniu 8 marca 2011 r. w placówce
pocztowej operatora publicznego).
Uwzględniając powyższe, Izba zważyła, co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu. Zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 Pzp, Izba z urzędu
odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu określonego w ustawie.
Zgodnie ze znajdującym zastosowanie dla ustalenia terminu na wnoszenie odwołania
w niniejszym przypadku art. 182 ust. 1 in initio Pzp, odwołanie wnosi sięw terminie 5 dni od
dnia przesłania informacji o czynności zamawiającego stanowiącej podstawęjego wniesienia
- jeżeli zostały przesłane w sposób określony w art. 27 ust. 2 Pzp.
Jednąz dopuszczalnych w art. 27 ust. 2 Pzp form komunikacji zamawiającego z
wykonawcami jest przesyłanie informacji faksem. Zamawiający informacjęo czynności
stanowiącej podstawęwniesienia odwołania przesłał Odwołującemu faksem w dniu 3 marca
2011 r. i Odwołujący potwierdził otrzymanie tej informacji. Tym samym, pięciodniowy termin
na wniesienie odwołania rozpoczął bieg w dniu 4 marca 2011 r. i upłynął w dniu 8 marca
2011 r. Skoro zaśodwołanie zostało wniesione do Izby w dniu 15 marca 2011 r. (tego dnia
wpłynęło), należało uznać,że termin ten nie został dotrzymany.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga,że ustawa Prawo zamówieńpublicznych w
brzmieniu nadanym nowelizacjąz dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo
zamówieńpublicznych ustaw oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r., Nr
223, poz. 1778) nie wiążeżadnych skutków z nadaniem odwołania w placówce operatora
publicznego. Po rzeczonej nowelizacji, dla zachowania terminu na wniesienie odwołania
koniecznym jest faktyczne doręczenie odwołania Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej
w ustawowym terminie. W przepisach ustawy Pzp, po nowelizacji z dnia 2 grudnia 2009 r.,
brak bowiem domniemania,że złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora
publicznego jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Izby. Przepisy ustawy Pzp w
poprzednim brzmieniu (sprzed nowelizacji) wyraźnie stanowiły iż,,złożenie odwołania w
placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do Prezesa
Urzędu” (art. 184 ust. 2 zd. drugie Prawa zamówieńpublicznych w brzmieniu sprzed
nowelizacji). Skoro ustawodawca zrezygnował z takiego unormowania, jego celem musiało
byćutożsamienie ,,wniesienia odwołania” z jego doręczeniem. Potwierdzeniem słuszności
powyżej zaprezentowanej interpretacji jest odmienne, od regulacji dotyczącej terminu na
wniesienie odwołania, uregulowanie tego terminu na wniesienie skargi do sądu, gdzie
kwestia dotrzymania terminu do wniesienia skargi na orzeczenie Izby związana jest z jej
złożeniem w placówce pocztowej operatora publicznego, co zostało wyraźnie w ustawie
przewidziane (art. 198b ust. 2 zd. drugie ustawy Pzp po nowelizacji). Powyższe oznacza,że
ustawodawca dla skutecznego wniesienia odwołania zastrzegł wyraźnie doręczenie
odwołania w ustawowym terminie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane równieżwe wcześniejszych
orzeczeniach Krajowej Izby Odwoławczej m.in. w sprawach o sygn. akt.: KIO/389/10,
KIO/488/10, KIO/645/10, KIO/803/10, KIO/1025/10, KIO/1279/10. Prezentowane stanowisko
spotkało siętakże z aprobatąsądów okręgowych, co znalazło odzwierciedlenie w
następujących wyrokach: wyrok z dnia 16 września 2010 r. Sądu Okręgowego w
Katowicach, sygn. akt XIX Ga 302/10, wyrok z dnia 21 września 2011 r. Sądu Okręgowego w
Gorzowie Wlkp., sygn. akt V Ca 226/10, wyrok z dnia 26 listopada 2011 r. Sądu Okręgowego
w Łodzi, sygn. akt X Ga 311/10.
W tym miejscu celowe wydaje sięodwołanie siędo treści uzasadnienia wyroku
wspomnianego Sądu Okręgowego w Łodzi, który przedstawił wyczerpujące rozważania
dotyczące analizowanych kwestii, które w całej rozciągłości Izba podziela. „W niniejszej
sprawie sporna jest w istocie treśćnormy wywiedzionej z przepisu art. 180 ust. 4 in principio
PZP (…). Zgodnie z przywołanym przepisem odwołanie wnosi siędo Prezesa Izby. Także
art. 182 ust. 1 pkt 2 PZP mówi o wniesieniu skargi. Należy więc zważyć, jakie zachowanie
podmiotu składającego odwołanie spełnia ten wymóg.
W tym zakresie zwrócićnależy uwagę, na metaregułęwykładni, zgodnie z którą
pierwszeństwo należy przyznaćregułom językowym interpretacji tekstu prawnego. Bowiem
w państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie braćpod uwagę
językowe znaczenie tekstu prawnego (vide: uzasadnienie wyroku TK z 28 czerwca 2000
roku wydanego w sprawie o sygn. akt K 25/99, opubl. w: OTK 2000, z. 5, poz. 141;
uzasadnienie uchwały SN z 18 września 1998 roku wydanego w sprawie o sygn. akt III CZP
32/98, opubl. w: OSNC 1999, z. 1, poz. 2). Skoro znaczenia takich pojęćjak „odwołanie” czy
„Prezes Izby” sąoczywiste, uwagęnależy skupićna pojęciu „wnieść”.
Celowe jest odwołanie siędo zdrowego rozsądku i słowników, które wskazują,że
„wnieść” oznacza „przedstawić, przedłożyćkomuścośdo rozpatrzenia, załatwienia” (por.
znaczenie 2 wyrazu „wnieść” [w:] Komputerowy Słownik Języka Polskiego. Edycja 1998,
PWN). Za takowe może byćuznane jedynie fizyczne złożenie odwołania w biurze
podawczym Prezesa Izby (KIO).śadna racja językowa nie pozwala na potraktowanie jako
„wniesienia” czynności polegającej na złożeniu pisma w polskiej placówce pocztowej
operatora publicznego – nie jest to bowiem przedstawienie odwołania Prezesowi KIO.
Zasadnie więc KIO uznała,że powyższy wymóg spełnia jedynie wpływ pisma do Prezesa
Izby.
Jednocześnie nie jest więc tak (…),że przepisy ustawy milcząna temat konieczności
wpływu odwołania do Prezesa Izby przed upływem ustawowego terminu. Przepisy wprost
wskazująna koniecznośćfaktycznego wpływu odwołania do Prezesa w ustawowym terminie.
Stanowisko to jest aktualnie konsekwentnie prezentowane w orzecznictwie (vide:
przykładowo teza postanowienia KIO z 26 kwietnia 2010 roku wydanego w sprawie o sygn.
akt KIO/529/10, publ. w: Legalis wersja 560).(…)
Oczywiście Sąd Okręgowy dostrzega, płynącąz powyższego wniosku, niespójność
systemu prawa (na co wskazuje choćby dyspozycja art. 198b ust. 2 zd. II PZP). W takiej
sytuacji, zgodnie z regułąpotwierdzenia, konieczne jest sięgnięcie do pozostałych rodzajów
wykładni, jak choćby: systemowej, historycznej, celowościowej czy funkcjonalnej. Tylko to
pozwoli na uniknięcie merytorycznie błędnych wniosków (por. teza z uzasadnienia uchwały
SN z 27 marca 1996 roku wydanego w sprawie o sygn. akt III CZP 24/96, przywołane [w:] L.
Morawski, Wykładnia w orzecznictwie sądów, Toruń2002, str. 97).
Powyższy wniosek petryfikuje równieżwynik wykładni systemowej. Zwrócićbowiem
należy uwagę,że we wszystkich trzech najważniejszych ustawach proceduralnych
ustawodawca za konieczne uznał zawarcie przepisu, zgodnie z którym oddanie pisma w
polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ma skutki równe wniesieniu go do
odpowiedniego organu, ew. równoważnego (por. art. 165 § 2 KPC, 124 KPK i 57 § 5 pkt 2
KPA). W konsekwencji mimoże regułąjest, iżnadanie pisma do organu wymiaru
sprawiedliwości, ew. organu władzy publicznej, w polskiej placówce pocztowej operatora
publicznego jest zrównane z wniesieniem go do organu, to jednakże ustawodawca za
konieczne uważa wskazanie expresis verbis takiej możliwości w przepisach prawa. Wniosek
ten potwierdzajątakże regulacje Prawa zamówieńpublicznych, gdzie przykładowo w art.
198b ust. 2 zd. II PZP wskazano,że złożenie skargi w placówce pocztowej operatora
publicznego jest równoznaczne z jej wniesieniem. Rozumując a contrario wszędzie tam,
gdzie takiego zapisu brak (a brak go w art.: 180 i 182 PZP), za niewystarczające dla
spełnienia wymogów wniesienia pisma, jest jego nadanie w polskiej placówce pocztowej
operatora publicznego – nie stanowi to jeszcze wniesienia pisma.
W ramach wykładni systemowej dodatkowo należy wskazać,że równieżart. 185 ust.
7 PZP w zw. z art. 13 § 2 KPC nie pozwala, aby do wniesienia odwołania stosowaćart. 165
§ 2 KPC. Art. 185 ust. 5 PZP znajduje sięmniej więcej pośrodku rozdziału o odwołaniu, już
po przepisach dotyczących wniesienia odwołania, a przed przepisami normującymi dalsze
postępowanie odwoławcze. Skoro zaśprzepisy prawne należy interpretowaćbiorąc pod
uwagęich miejsce w systematyce aktu normatywnego (argumentum a rubrica), przepis ten
znajduje zastosowanie do czynności określonych w art. 186 i n. PZP (nie zaśdo czynności z
art. 180 ust. 4 PZP). Bowiem inne przepisy Prawa zamówieńpublicznych wskazują, iż
zasadąbyło posługiwanie sięprzez ustawodawcętechniką, w myśl której odesłanie było
umieszczane przed przepisami, których dotyczyło (por. art.: 14, 139 ust. 1 i 198a ust. 2 PZP).
Gdyby zamiarem ustawodawcy było odesłanie do przepisów KPC w zakresie całego
postępowania odwoławczego, przepis ten umieszczony byłby na początku rozdziału (jak art.
198a ust. 1 PZP); umieszczenie go pośrodku musiało byćpodyktowane koniecznością
umieszczenia w tekście cezury: do czynności wymienionych do tej pory nie należy stosować
przepisów KPC, ale do czynności wymienionych od tego miejsca należy stosowaćprzepisy
KPC (…).
Jeśli podzielićzałożenie (…),że nawet przy braku regulacji analogicznej do art. 198b
ust. 2 zd. II PZP, pismo nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego uważa
sięza wniesione, to czyniłoby to zbędnąostatnio przywołanąregulację, ale i m.in. art. 165 §
2 KPC. Taka wykładnia, jako sprzeczna z regułąper non est, jest niedopuszczalna
(uzasadnienie uchwały SN {7} z 16 marca 2000 roku wydanej w sprawie o sygn. akt I KZP
53/99, opubl. w: OSNKW 2000, z. 3-4, poz. 21).
Równieżwykładania historyczna nie podważa wniosku,że nadanie odwołania w
polskiej placówce pocztowej operatora publicznego nie spełniało wymogu wniesienia pisma
do Prezesa Izby. Zwrócićbowiem należy uwagę,że art. 184 ust. 2 zd. II PZP w brzmieniu
redakcyjnym i numeracji obowiązujących do 28 stycznia 2010 roku przewidywał, iżzłożenie
odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z jego
wniesieniem do Prezesa Urzędu. Zmianądokonanąmocąart. 1 pkt 40 ustawy z 2 grudnia
2009 roku o zmianie ustawy – Prawo zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 223, poz. 1778) wyłączono takąmożliwośćw zakresie wniesienia odwołania.
Oznacza to,że w tym zakresie ustawodawca zdecydował sięna metodęregulacji
negatywnej – nie zawierając w przepisach prawa takiej możliwości, wyłączył stosowanie tej
regulacji równieżw drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania.
Przewołany przepis noweli do PZP wprowadził art. 198b ust. 2 zd. II, zgodnie z
którym złożenie skargi w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z jej
wniesieniem. Nie można więc twierdzić,że w noweli ustawodawca zapomniał o takiej
możliwości wniesienia pisma. Równieżz tego względu pominięcie takiej możliwości w
zakresie odwołania musi byćuznane za wynik wspomnianej regulacji negatywnej (…).
Jak wynika z uzasadnienia rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo
zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw wraz z projektami aktów
wykonawczych, celem szeregu regulacji Prawa zamówieńpublicznych, które weszły wżycie
29 stycznia 2010 roku, było przyśpieszenie i usprawnienie postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego (por. druk nr 2310 Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej VI Kadencji). Z
tej samej perspektywy należy odczytaćwymóg, aby odwołanie wpłynęło do Prezesa Izby
najpóźniej w ustawowym terminie jego wniesienia. Przyczyni sięto bowiem do skrócenia
czasu trwania postępowania z odwołania, a więc i postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego. Równieżwięc wykładnia celowościowa nie podważa wykładni przywołanych
przepisów (…).
Wreszcie argumenty podnoszone (…) w zakresie wykładni funkcjonalnej nie
podważająpowyższych wyników interpretacji przepisów prawa. Potencjalne problemy z
możliwym funkcjonowaniem w obrocie przepisów art. 182 PZP i niebezpieczeństwo z tym
związane dla ubiegających sięo udzielenie zamówienia, nie mająznaczenia (…). To
uczestnik postępowania o udzielenie zamówienia publicznego winien tak zorganizować
pracęswojego przedsiębiorstwa, aby w terminie wnieśćodwołanie. Przeciwne zachowanie,
jako rażąco niedbałe, nie zasługuje na ochronę(zgodnie z łacińskąpremiąculpa lata dolo
aequiparatur).”
Reasumując, należy uznać,że odwołanie, które wpłynęło w dniu 15 marca 2011 r.
jest odwołaniem wniesionym z uchybieniem ustawowego terminu na jego wniesienie, co
skutkuje koniecznościąjego odrzucenia, zgodnie z art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy Pzp.
Termin na wniesienie odwołania ma bowiem charakter terminu zawitego, nie
podlegającego przywróceniu, a uchybienie temu terminowi powoduje wygaśnięcie prawa
skorzystania ześrodka ochrony prawnej, jakim jest odwołanie.
Na marginesie dodaćnależy, iżodnosząc powyższe rozważania do sytuacji
wykonawcy zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
Zamawiającego, należało stwierdzić, iżwświetle art. 185 ust. 3 w zw. z ust. 2 ustawy Pzp
wykonawca ten nie może byćuznany za uczestnika postępowania odwoławczego.
Wskazany wykonawca zgłosił bowiem przystąpienie do postępowania odwoławczego w
formie pisemnej w dniu 15 marca 2011 r., zaśtermin upływał, przy uwzględnieniu
oświadczenia tego wykonawcy, iżwezwanie do zgłoszenia przystąpienia otrzymał w dniu 9
marca 2011 r., w dniu 12 marca 2011 r. Wykonawca co prawda zgłosił przystąpienie via fax
w dniu 11 marca 2011 r., jednakże skutku zgłoszenia przystąpienia (stania sięuczestnikiem
postępowania odwoławczego) ustawodawca nie wiąże ze zgłoszeniem w innej formie niż
pisemnej
albo
elektronicznej
opatrzonej
bezpiecznym
podpisem
elektronicznym
weryfikowanym za pomocąważnego kwalifikowanego certyfikatu przedmiotowego pisma.
W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 w zw. z art. 189 ust. 2 pkt 3
ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji. Zgodnie z art. 189 ust. 3 zd. pierwsze ustawy Pzp,
postanowienie wydano na posiedzeniu niejawnym.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp w
zw. § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca
2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów
kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41 poz. 238),
zaliczając do kosztów postępowania odwoławczego wpis od odwołania w wysokości
10 000,00 zł. W tym miejscu należy wyjaśnić, iżco prawda Odwołujący uiścił wpis w
wysokości 20 000,00 zł, jednakże do kosztów postępowania odowławczego, wświetle
powołanych przepisów, należało zaliczyćwpis w wysokości prawidłowo ustalonej dla
niniejszego postępowania. Zaś, zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 powoływanego rozporządzenia,
wysokośćwpisu od odwołania wnoszonego w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego na roboty budowlane, którego wartośćjest mniejsza niżkwota określona w
przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp, od której jest uzależniony
obowiązek przekazywania Urzędowi Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich ogłoszeń
o zamówieniach na roboty budowlane, wynosi 10 000,00 zł. Uwzględniając powyższe,
postanowiono o zwrocie Odwołującemu kwoty 10 000,00 zł.
Przewodniczący:
………………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
