rodzaj: POSTANOWIENIE
data dokumentu: 2011-03-29
rok: 2011
data dokumentu: 2011-03-29
rok: 2011
sygnatury akt.:
KIO 578/11
KIO 578/11
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 marca 2011 r. w Warszawie odwołania
wniesionego przez Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych 64e, 80-298 Gdańsk
od czynności zamawiającego Powiatu Częstochowskiego, ul. Jana III Sobieskiego 9,
42-200 Częstochowa
przy udziale wykonawcy MAXTO Marcin Staniewski Tomasz Wojewoda Sp. j., ul. Reduta
5, 31-421 Kraków zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
wniesionego przez Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych 64e, 80-298 Gdańsk
od czynności zamawiającego Powiatu Częstochowskiego, ul. Jana III Sobieskiego 9,
42-200 Częstochowa
przy udziale wykonawcy MAXTO Marcin Staniewski Tomasz Wojewoda Sp. j., ul. Reduta
5, 31-421 Kraków zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po
stronie zamawiającego
orzeka:
1. Odrzuca odwołanie,
2. Kosztami postępowania obciąża Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych
64e, 80-298 Gdańsk i nakazuje zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty
w wysokości 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) z kwoty
wpisu uiszczonego przez Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych 64e, 80-
298 Gdańsk.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Częstochowie.
………………………………
Sygn. akt KIO 578/11
Uzasadnienie
Zamawiający - Powiat Częstochowski - prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego na
podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku - Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010
r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), postępowanie o udzielenie zamówienia, którego przedmiotem jest
„Zintegrowany system E-powiat Częstochowski”.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 10
grudnia 2010 r., pod numerem 2010/S 208 – 317860.
8 marca 2011 r. zamawiający poinformował o wyborze najkorzystniejszej oferty złożonej przez
MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. w Krakowie.
Sprint S.A. w Olsztynie Oddział w Gdańsku wniósł odwołanie, które wpłynęło w formie
pisemnej do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 18 marca 2011 r. Zachowany został
obowiązek przekazania zamawiającemu kopii odwołania wynikający z art. 180 ust. 5 Pzp.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:
- art. 7 ust. 1 Pzp przez nie wykonanie czynności nakazanych w wyroku Krajowej Izby
Odwoławczej z dnia 31 stycznia 2011 r. sygn. akt KIO/104/11 i KIO/105/11;
- art. 87 ust. 1 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp przez bezpodstawne wezwanie do
wyjaśnieńMAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j., w zakresie, który został
wyjaśniony podczas rozprawy przed KrajowąIzbąOdwoławcząi nie budził jużżadnych
wątpliwości.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania w całości oraz nakazanie zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty, unieważnienie czynności
wezwania MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. do wyjaśnieńoraz o
dokonanie wyboru oferty odwołującego jako najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu odwołujący wskazał,że w wyroku z 31 stycznia 2011r. Krajowa Izba
Odwoławcza uwzględniła odwołania i nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej oraz ponowne badanie i ocenęofert. W uzasadnieniu wyroku Izba w
zakresie zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez nieodrzucenie oferty MAXTO
podzieliła stanowisko odwołującego w zakresie oferowanego monitora LCD oraz szafy typu
RACK. Zarzucił,że zamawiający ignorując całkowicie wyrok Krajowej Izby Odwoławczej,
wezwał MAXTO do wyjaśnieńi na podstawie złożonej informacji dokonał odmiennych
ustaleńniżIzba, uznając,że oferta MAXTO nie podlega odrzuceniu oraz wybrał ją, jako
najkorzystniejszą.
MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. w Krakowie 6 grudnia 2010 r. przystąpili
do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zachowując termin ustawowy
oraz obowiązek przekazania kopii przystąpienia zamawiającemu i odwołującemu.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania. W czasie posiedzenia złożył wniosek o
odrzucenie odwołania.
Po wysłuchaniu w czasie posiedzenia stanowisk stron i uczestnika (przystępującego)
oraz po zapoznaniu się z dokumentacją postępowania oraz aktami postępowania
odwoławczego Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp.
Przywołany przepis art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp stanowi in prinzipio,że Izba odrzuca odwołanie,
jeśli stwierdzi,że odwołanie dotyczy czynności, których zamawiający wykonał zgodnie z
treściąwyroku Izby.
O treści wyroku Izby stanowi § 34 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22
marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, zgodnie z
którym orzeczenie zawiera:
1) rodzaj orzeczenia (wyrok, postanowienie);
2) miejsce i datęwydania;
3) wskazanie składu orzekającego, protokolanta, stron oraz uczestników postępowania
odwoławczego;
4) w przypadku wyroku rozstrzygnięcie ożądaniach odwołującego albo odwołujących lub
rozstrzygnięcie o karze finansowej, unieważnieniu umowy w całości bądźw części, o
skróceniu okresu obowiązywania umowy albo o stwierdzeniu naruszenia przepisów
ustawy;
5) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego;
6) pouczenie o możliwości wniesienia skargi.
Zgodnie z przywołanym przepisem uzasadnienie nie stanowi elementu orzeczenia, tym
samym badanie przesłanki odrzucenia odwołania wskazanej w art. 189 ust. 1 pkt 5 Pzp,
dotyczyćmoże wyłącznie treści sentencji, nie zaśstwierdzeńzawartych w uzasadnieniu.
Stosownie do art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp uwzględniając odwołanie, Izba może – jeśli umowa w
sprawie zamówienia publicznego nie została zawarta – nakazaćwykonanie lub powtórzenie
czynności zamawiającego lub nakazanie unieważnienia czynności zamawiającego.
Zgodnie z art. 196 ust. 4 Pzp uzasadnienie wyroku zawiera wskazanie podstawy faktycznej
rozstrzygnięcia, w tym ustalenia faktów, które Izba uznała za udowodnione, dowodów, na
których sięoparła, i przyczyn dla których innym dowodom odmówiła wiarygodności i mocy
dowodowej, oraz wskazanie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Ustawodawca przesądził zatem,że orzeczenie wskazuje czynności których winien dokonać
zamawiający w ramach wykonania wyroku Izby, a uzasadnienie stanowi jedynie wyjaśnienie
przyczyn wydania orzeczenia danej treści. Uzasadnienie de lege lata nie może byćjedynymźródłem wiedzy o czynnościach, które winny byćpodjęte w celu usunięcia stwierdzonych
niezgodności z przepisami ustawy Prawo zamówieńpublicznych. Czynności nakazane
zamawiającemu winny byćbowiem wskazane w wyroku.
Zważyćnależy,że w poprzednio obwiązującym stanie prawnym uzasadnienie stanowiło
integralnączęśćorzeczenia (vide:
§
1. 1. Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2
października 2007 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz.
U. 188, poz. 1156) jednak obecnie ustawodawca konsekwentnie rozdzielenie traktuje
orzeczenie i uzasadnienie.
Przykładowo § 34 ust. 2 rozporządzenia w sprawie regulaminu postępowania ustalił,że
orzeczenie oraz uzasadnienie podpisuje skład orzekający, w §33 nakazuje zachowania
pozycji stojącej jedynie w czasie odczytania wyroku.
Regulacje aktu niższego rzędu (rozporządzenia), zgodne sąz przepisami ustawy Prawo
zamówieńpublicznych – aktu rzędu wyższego – która równieżw art. 196 ust.1,3 i 5 wyrok i
uzasadnienie wymienia oddzielnie.
Ustawodawca wprowadzając ustawąz dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy Prawo
zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz.1778) nowe
regulacje dotyczące procedury odwoławczej zbliżył jąkształtem do cywilnej procedury
sądowej, równieżw zakresie treści orzeczenia (vide: art. 325, 328 k.p.c.).
Trafnie teżpodniósł przystępujący,że szczególne znaczenie w tej kwestii uzyskuje art. 197
ust. 2 Pzp, nakazujący załączenie do wniosku o stwierdzenie wykonalności orzeczenia Izby w
oryginale lub poświadczonego przez Prezesa Izby odpisu orzeczenia, nie zaśuzasadnienia.
Powyższe urzeczywistnia realizacjęzawartej w art. 197 ust.1 Pzp zasady zrównaniu
orzeczenia Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności, z wyrokiem sądu. Wskazać
trzeba w tym miejscu,że na postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2003 r.
sygn. akt V CZ 108/03 „Rozstrzygnięcie ożądaniach stron może nastąpićtylko w sentencji
wyroku (art. 325 kp.c), a nie w uzasadnieniu, którego przedmiotem jest wskazanie podstawy
faktycznej i wyjaśnienie podstawy wyroku z przytoczeniem przepisów prawa (art. 328 § 2
kp.c). ".
Prezentowana teza znajduje potwierdzenie w wyrokach Sądów Okręgowych, przykładowo:
1. "w rozpoznawanej sprawie Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołanie
wniesione przez Konsorcjum (...) i nakazała Zamawiającemu, (...) dokonanie
ponownego badania i oceny ofert, w tym oferty skarżącego Konsorcjum. Nie ulega
zatem wątpliwości,że rozstrzygnięcie Krajowej Izby Odwoławczej, które zostało
wyraźnie wyartykułowane w sentencji zaskarżonego wyroku, było wyłącznie
nakazanie Zamawiającemu ponownego badania i oceny ofert - jako jedynego
rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku. Skoro zatem skarżący zaskarżył w
istocie stwierdzenia KIO zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku a dot.
zgodności oferty z SIWZ, to uznaćnależy, iżwniesiona przezeńskarga nie dotyczy
rozstrzygnięcia, lecz uzasadnienia. Inaczej sytuacja wyglądałaby, gdyby Krajowa Izba
Odwoławcza rozstrzygnęła kategorycznie o niezgodności oferty skarżącego z SIWZ i
znalazłoby to odzwierciedlenie w sentencji wyroku. Tymczasem Krajowa Izba
Odwoławcza nie tylko nie wydała takiego rozstrzygnięcia, ale przeciwnie - nakazała
ponowne badanie i ocenianie ofert - postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z
dnia 25 kwietnia 2008 r. sygn. akt X Ga 85/08;
2. „(...) wskazaćnależy,że sentencja zaskarżonego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej
nie zawierała nakazania zamawiającemu odrzucenia oferty (…). Tymczasem zgodnie
z art. 198a ust. 1 Pzp skargęwnosi sięna orzeczenia Izby,a zatem nie na poglądy
wyrażone w jego uzasadnieniu. Brak zamieszczenia określonego rozstrzygnięcia
winien byćusunięty w trybie wniosku o uzupełnienie orzeczenia. Skoro wniosek taki
nie został złożony i orzeczenie nie zostało uzupełnione, to obecnie nie jest
dopuszczalne wnoszenie skargi na rozstrzygnięcia, które nie znalazły sięw wyroku –
wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 28 października 2010 r. sygn. akt X Ga 338/10 –
niepubl.;
Izba stwierdziła,że odwołujący nie kwestionuje wyroku Izby, a jedynie przedstawia własną
interpretacjęjego uzasadnienia, co z powołanych wyżej przyczyn uzasadnia odrzucenie
odwołania.
Izba nie podziela równieżdokonanej przez odwołującego interpretacji uzasadnienia.
Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2011 r. Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołania
wniesione przez odwołującego (KIO 104/11) oraz wykonawców wspólnie ubiegających sięo
udzielenie zamówienia TBD - POLSKA S.A., R - DATA Sp. z o. o, (KIO 105/11) i w obu
punktach sentencji nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz
ponowne badanie i ocenęofert. W uzasadnieniu wyroku w części dotyczących zarzutów
odwołującego, Izba uznała,że nie znalazły one potwierdzenia i nie nakazała odrzucenia oferty
przystępującego, czego domagał sięodwołujący.
Natomiast w uzasadnieniu wyroku w części zarzutów kierowanych wobec oferty
przystępującego przez wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia TBD
- POLSKA S.A., R - DATA Sp. z o. o w zakresie zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp
Izba, mając na uwadze stan rzeczy ustalony w toku postępowania, podzieliła stanowisko
odwołującego, jednak, uwzględniając odwołanie nakazała zamawiającemu wyłącznie
powtórzenie czynności badania i oceny ofert, pominięciemżądanego wykluczenia
przystępującego.
Równieżw treści uzasadnienia Izba nie nakazała zamawiającemu odrzucenia oferty
przystępującego, ani nie wskazała wprost,że w toku powtórzonej czynności badania i oceny
ofert zamawiający nie jest uprawniony do tego, aby skorzystaćz trybu wskazanego w art. 87
ust. 1 Pzp Izba nie wskazała na brak podstaw do dokonania przez przystępującego
wyjaśnieńtreści swej oferty w trybie art. 87 ust. 1 Pzp. Wskazała na potwierdzenie zarzutu
naruszenia art. 91 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 Pzp i stosownie do tego nakazała unieważnienie
czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz ponowne badanie i ocenęofert.
Art. 87 ust. 1 Pzp stanowi element procedury badania i oceny ofert, służy wyjaśnieniu przez
wykonawcętreści swego oświadczenia woli. Jego prawidłowe użycie sprowadza siędo
wykładni użytych sformułowań, zatem użycie w treści uzupełnienia sformułowania „nie
podlega uzupełnieniu”, nie wyłącza wyjaśnienia elementów oferty przystępującego, które
istniały i zostały zaoferowane w postępowaniu, lecz treśćoferty nie jest jednoznaczna.
Podkreślićtrzeba,że odwołujący nie był uczestnikiem postępowania odwoławczego o sygn.
KIO 105/11, zatem pozbawił sięsam możliwości kwestionowania orzeczenia w tej części w
drodze kontroli sądowej lub przez złożenie wniosku o jego uzupełnienie w trybie art. 196 ust.
6 Pzp.
Art. 192 ust. 7 ustanawia zakaz orzekania, co do zarzutów, które nie były zawarte w
odwołaniu. Zarzut stanowi wskazanie czynności lub zaniechańzamawiającego oraz
uzasadniających je okoliczności faktycznych i prawnych. Zarzuty odwołania sprowadzająsię
w istocie do odwołania siędo uzasadnienia orzeczenia, co z przywołanych wyżej powodów
nie może byćuwzględnione i przynieśćskutku w postaci skierowania odwołania na rozprawę.
Nietrafnie powołał odwołujący wyrok Izby o sygn. akt KIO/UZP 2098/10. Orzeczenie to
zapadło w odniesieniu do powtórzonej czynności oceny ofert w wyniku wykonania wyroku
Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 26 sierpnia 2010 r. sygn. akt KIO 1726/10, w którym Izba
uwzględniła odwołanie, nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej,
powtórzenie czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem okoliczności i wynikających z
nich konsekwencji wskazanych w uzasadnieniu. Po wtóre wskazanie uchybień
zamawiającego oraz niedopuszczalnośćponawiania czynności w postępowaniu został w
jego uzasadnieniu wskazany w sposób nie pozwalający na dowolnośćinterpretacyjną.
Podkreślićtez trzeba,że w samej sentencji przywołanego wyroku o sygn. akt KIO/UZP 2098/10
Izba wskazała szczegółowo zakres nakazanych czynności, w tym nakazała wykluczenie
konkretnego wykonawcy.
Ratio legis art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp jest uniemożliwianie wtórnej kontroli czynności
zamawiającego objętych uprzednio wydanym orzeczeniem Izby. Wespół z pozostałymi
przesłankami odrzucenia odwołania wskazanymi w art. 189 ust. 2 Pzp regulacja ta zapewnia
szybkośći efektywnośćprocedury odwoławczej. Koreluje to z postulatem wydatkowaniaśrodków publicznych terminowo oraz zgodnie z planem.
Przywołane rozumienie treści sentencji nakazującej zamawiającemu powtórzenie czynności
wyboru i oceny ofert znajduje potwierdzenie w przywołanych wyżej orzeczeniach sądów
powszechnych
Izba stwierdziła,że zamawiający nie odrzucając oferty przystępującego powtórzył czynność
badania i ceny ofert zgodnie z treściąwyroku z 31 stycznia 2011 r..
.
W tym stanie rzeczy, Izba na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp odrzuciła odwołanie,
orzekając w formie postanowienia zgodnie z art. 192 ust. 1 zd. 2 Pzp.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Izba nie uwzględniła kosztów wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającegożądanych przez
niego w pisemnej odpowiedzi na odwołanie, z uwagi na brak przedłożenia rachunku
wymaganego w § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w
sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
……………………………………..
1. Odrzuca odwołanie,
2. Kosztami postępowania obciąża Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych
64e, 80-298 Gdańsk i nakazuje zaliczyćna rzecz Urzędu ZamówieńPublicznych koszty
w wysokości 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) z kwoty
wpisu uiszczonego przez Sprint S.A. Oddział w Gdańsku, ul. Budowlanych 64e, 80-
298 Gdańsk.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 223, poz. 1655 ze zm.) na niniejsze postanowienie - w
terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Częstochowie.
………………………………
Sygn. akt KIO 578/11
Uzasadnienie
Zamawiający - Powiat Częstochowski - prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego na
podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku - Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010
r. Nr 113, poz. 759 ze zm.), postępowanie o udzielenie zamówienia, którego przedmiotem jest
„Zintegrowany system E-powiat Częstochowski”.
Ogłoszenie o zamówieniu opublikowane zostało w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 10
grudnia 2010 r., pod numerem 2010/S 208 – 317860.
8 marca 2011 r. zamawiający poinformował o wyborze najkorzystniejszej oferty złożonej przez
MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. w Krakowie.
Sprint S.A. w Olsztynie Oddział w Gdańsku wniósł odwołanie, które wpłynęło w formie
pisemnej do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 18 marca 2011 r. Zachowany został
obowiązek przekazania zamawiającemu kopii odwołania wynikający z art. 180 ust. 5 Pzp.
Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:
- art. 7 ust. 1 Pzp przez nie wykonanie czynności nakazanych w wyroku Krajowej Izby
Odwoławczej z dnia 31 stycznia 2011 r. sygn. akt KIO/104/11 i KIO/105/11;
- art. 87 ust. 1 Pzp w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp przez bezpodstawne wezwanie do
wyjaśnieńMAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j., w zakresie, który został
wyjaśniony podczas rozprawy przed KrajowąIzbąOdwoławcząi nie budził jużżadnych
wątpliwości.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania w całości oraz nakazanie zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru najkorzystniejszej oferty, unieważnienie czynności
wezwania MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. do wyjaśnieńoraz o
dokonanie wyboru oferty odwołującego jako najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu odwołujący wskazał,że w wyroku z 31 stycznia 2011r. Krajowa Izba
Odwoławcza uwzględniła odwołania i nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty
najkorzystniejszej oraz ponowne badanie i ocenęofert. W uzasadnieniu wyroku Izba w
zakresie zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez nieodrzucenie oferty MAXTO
podzieliła stanowisko odwołującego w zakresie oferowanego monitora LCD oraz szafy typu
RACK. Zarzucił,że zamawiający ignorując całkowicie wyrok Krajowej Izby Odwoławczej,
wezwał MAXTO do wyjaśnieńi na podstawie złożonej informacji dokonał odmiennych
ustaleńniżIzba, uznając,że oferta MAXTO nie podlega odrzuceniu oraz wybrał ją, jako
najkorzystniejszą.
MAXTO Marcin Stojewski i Tomasz Wojewoda Sp. j. w Krakowie 6 grudnia 2010 r. przystąpili
do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego, zachowując termin ustawowy
oraz obowiązek przekazania kopii przystąpienia zamawiającemu i odwołującemu.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania. W czasie posiedzenia złożył wniosek o
odrzucenie odwołania.
Po wysłuchaniu w czasie posiedzenia stanowisk stron i uczestnika (przystępującego)
oraz po zapoznaniu się z dokumentacją postępowania oraz aktami postępowania
odwoławczego Izba ustaliła i zważyła, co następuje:
Odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp.
Przywołany przepis art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp stanowi in prinzipio,że Izba odrzuca odwołanie,
jeśli stwierdzi,że odwołanie dotyczy czynności, których zamawiający wykonał zgodnie z
treściąwyroku Izby.
O treści wyroku Izby stanowi § 34 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22
marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań, zgodnie z
którym orzeczenie zawiera:
1) rodzaj orzeczenia (wyrok, postanowienie);
2) miejsce i datęwydania;
3) wskazanie składu orzekającego, protokolanta, stron oraz uczestników postępowania
odwoławczego;
4) w przypadku wyroku rozstrzygnięcie ożądaniach odwołującego albo odwołujących lub
rozstrzygnięcie o karze finansowej, unieważnieniu umowy w całości bądźw części, o
skróceniu okresu obowiązywania umowy albo o stwierdzeniu naruszenia przepisów
ustawy;
5) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego;
6) pouczenie o możliwości wniesienia skargi.
Zgodnie z przywołanym przepisem uzasadnienie nie stanowi elementu orzeczenia, tym
samym badanie przesłanki odrzucenia odwołania wskazanej w art. 189 ust. 1 pkt 5 Pzp,
dotyczyćmoże wyłącznie treści sentencji, nie zaśstwierdzeńzawartych w uzasadnieniu.
Stosownie do art. 192 ust. 3 pkt 1 Pzp uwzględniając odwołanie, Izba może – jeśli umowa w
sprawie zamówienia publicznego nie została zawarta – nakazaćwykonanie lub powtórzenie
czynności zamawiającego lub nakazanie unieważnienia czynności zamawiającego.
Zgodnie z art. 196 ust. 4 Pzp uzasadnienie wyroku zawiera wskazanie podstawy faktycznej
rozstrzygnięcia, w tym ustalenia faktów, które Izba uznała za udowodnione, dowodów, na
których sięoparła, i przyczyn dla których innym dowodom odmówiła wiarygodności i mocy
dowodowej, oraz wskazanie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Ustawodawca przesądził zatem,że orzeczenie wskazuje czynności których winien dokonać
zamawiający w ramach wykonania wyroku Izby, a uzasadnienie stanowi jedynie wyjaśnienie
przyczyn wydania orzeczenia danej treści. Uzasadnienie de lege lata nie może byćjedynymźródłem wiedzy o czynnościach, które winny byćpodjęte w celu usunięcia stwierdzonych
niezgodności z przepisami ustawy Prawo zamówieńpublicznych. Czynności nakazane
zamawiającemu winny byćbowiem wskazane w wyroku.
Zważyćnależy,że w poprzednio obwiązującym stanie prawnym uzasadnienie stanowiło
integralnączęśćorzeczenia (vide:
§
1. 1. Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2
października 2007 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań(Dz.
U. 188, poz. 1156) jednak obecnie ustawodawca konsekwentnie rozdzielenie traktuje
orzeczenie i uzasadnienie.
Przykładowo § 34 ust. 2 rozporządzenia w sprawie regulaminu postępowania ustalił,że
orzeczenie oraz uzasadnienie podpisuje skład orzekający, w §33 nakazuje zachowania
pozycji stojącej jedynie w czasie odczytania wyroku.
Regulacje aktu niższego rzędu (rozporządzenia), zgodne sąz przepisami ustawy Prawo
zamówieńpublicznych – aktu rzędu wyższego – która równieżw art. 196 ust.1,3 i 5 wyrok i
uzasadnienie wymienia oddzielnie.
Ustawodawca wprowadzając ustawąz dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy Prawo
zamówieńpublicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz.1778) nowe
regulacje dotyczące procedury odwoławczej zbliżył jąkształtem do cywilnej procedury
sądowej, równieżw zakresie treści orzeczenia (vide: art. 325, 328 k.p.c.).
Trafnie teżpodniósł przystępujący,że szczególne znaczenie w tej kwestii uzyskuje art. 197
ust. 2 Pzp, nakazujący załączenie do wniosku o stwierdzenie wykonalności orzeczenia Izby w
oryginale lub poświadczonego przez Prezesa Izby odpisu orzeczenia, nie zaśuzasadnienia.
Powyższe urzeczywistnia realizacjęzawartej w art. 197 ust.1 Pzp zasady zrównaniu
orzeczenia Izby, po stwierdzeniu przez sąd jego wykonalności, z wyrokiem sądu. Wskazać
trzeba w tym miejscu,że na postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2003 r.
sygn. akt V CZ 108/03 „Rozstrzygnięcie ożądaniach stron może nastąpićtylko w sentencji
wyroku (art. 325 kp.c), a nie w uzasadnieniu, którego przedmiotem jest wskazanie podstawy
faktycznej i wyjaśnienie podstawy wyroku z przytoczeniem przepisów prawa (art. 328 § 2
kp.c). ".
Prezentowana teza znajduje potwierdzenie w wyrokach Sądów Okręgowych, przykładowo:
1. "w rozpoznawanej sprawie Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołanie
wniesione przez Konsorcjum (...) i nakazała Zamawiającemu, (...) dokonanie
ponownego badania i oceny ofert, w tym oferty skarżącego Konsorcjum. Nie ulega
zatem wątpliwości,że rozstrzygnięcie Krajowej Izby Odwoławczej, które zostało
wyraźnie wyartykułowane w sentencji zaskarżonego wyroku, było wyłącznie
nakazanie Zamawiającemu ponownego badania i oceny ofert - jako jedynego
rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku. Skoro zatem skarżący zaskarżył w
istocie stwierdzenia KIO zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku a dot.
zgodności oferty z SIWZ, to uznaćnależy, iżwniesiona przezeńskarga nie dotyczy
rozstrzygnięcia, lecz uzasadnienia. Inaczej sytuacja wyglądałaby, gdyby Krajowa Izba
Odwoławcza rozstrzygnęła kategorycznie o niezgodności oferty skarżącego z SIWZ i
znalazłoby to odzwierciedlenie w sentencji wyroku. Tymczasem Krajowa Izba
Odwoławcza nie tylko nie wydała takiego rozstrzygnięcia, ale przeciwnie - nakazała
ponowne badanie i ocenianie ofert - postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z
dnia 25 kwietnia 2008 r. sygn. akt X Ga 85/08;
2. „(...) wskazaćnależy,że sentencja zaskarżonego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej
nie zawierała nakazania zamawiającemu odrzucenia oferty (…). Tymczasem zgodnie
z art. 198a ust. 1 Pzp skargęwnosi sięna orzeczenia Izby,a zatem nie na poglądy
wyrażone w jego uzasadnieniu. Brak zamieszczenia określonego rozstrzygnięcia
winien byćusunięty w trybie wniosku o uzupełnienie orzeczenia. Skoro wniosek taki
nie został złożony i orzeczenie nie zostało uzupełnione, to obecnie nie jest
dopuszczalne wnoszenie skargi na rozstrzygnięcia, które nie znalazły sięw wyroku –
wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 28 października 2010 r. sygn. akt X Ga 338/10 –
niepubl.;
Izba stwierdziła,że odwołujący nie kwestionuje wyroku Izby, a jedynie przedstawia własną
interpretacjęjego uzasadnienia, co z powołanych wyżej przyczyn uzasadnia odrzucenie
odwołania.
Izba nie podziela równieżdokonanej przez odwołującego interpretacji uzasadnienia.
Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2011 r. Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołania
wniesione przez odwołującego (KIO 104/11) oraz wykonawców wspólnie ubiegających sięo
udzielenie zamówienia TBD - POLSKA S.A., R - DATA Sp. z o. o, (KIO 105/11) i w obu
punktach sentencji nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz
ponowne badanie i ocenęofert. W uzasadnieniu wyroku w części dotyczących zarzutów
odwołującego, Izba uznała,że nie znalazły one potwierdzenia i nie nakazała odrzucenia oferty
przystępującego, czego domagał sięodwołujący.
Natomiast w uzasadnieniu wyroku w części zarzutów kierowanych wobec oferty
przystępującego przez wykonawców wspólnie ubiegających sięo udzielenie zamówienia TBD
- POLSKA S.A., R - DATA Sp. z o. o w zakresie zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp
Izba, mając na uwadze stan rzeczy ustalony w toku postępowania, podzieliła stanowisko
odwołującego, jednak, uwzględniając odwołanie nakazała zamawiającemu wyłącznie
powtórzenie czynności badania i oceny ofert, pominięciemżądanego wykluczenia
przystępującego.
Równieżw treści uzasadnienia Izba nie nakazała zamawiającemu odrzucenia oferty
przystępującego, ani nie wskazała wprost,że w toku powtórzonej czynności badania i oceny
ofert zamawiający nie jest uprawniony do tego, aby skorzystaćz trybu wskazanego w art. 87
ust. 1 Pzp Izba nie wskazała na brak podstaw do dokonania przez przystępującego
wyjaśnieńtreści swej oferty w trybie art. 87 ust. 1 Pzp. Wskazała na potwierdzenie zarzutu
naruszenia art. 91 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 Pzp i stosownie do tego nakazała unieważnienie
czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz ponowne badanie i ocenęofert.
Art. 87 ust. 1 Pzp stanowi element procedury badania i oceny ofert, służy wyjaśnieniu przez
wykonawcętreści swego oświadczenia woli. Jego prawidłowe użycie sprowadza siędo
wykładni użytych sformułowań, zatem użycie w treści uzupełnienia sformułowania „nie
podlega uzupełnieniu”, nie wyłącza wyjaśnienia elementów oferty przystępującego, które
istniały i zostały zaoferowane w postępowaniu, lecz treśćoferty nie jest jednoznaczna.
Podkreślićtrzeba,że odwołujący nie był uczestnikiem postępowania odwoławczego o sygn.
KIO 105/11, zatem pozbawił sięsam możliwości kwestionowania orzeczenia w tej części w
drodze kontroli sądowej lub przez złożenie wniosku o jego uzupełnienie w trybie art. 196 ust.
6 Pzp.
Art. 192 ust. 7 ustanawia zakaz orzekania, co do zarzutów, które nie były zawarte w
odwołaniu. Zarzut stanowi wskazanie czynności lub zaniechańzamawiającego oraz
uzasadniających je okoliczności faktycznych i prawnych. Zarzuty odwołania sprowadzająsię
w istocie do odwołania siędo uzasadnienia orzeczenia, co z przywołanych wyżej powodów
nie może byćuwzględnione i przynieśćskutku w postaci skierowania odwołania na rozprawę.
Nietrafnie powołał odwołujący wyrok Izby o sygn. akt KIO/UZP 2098/10. Orzeczenie to
zapadło w odniesieniu do powtórzonej czynności oceny ofert w wyniku wykonania wyroku
Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 26 sierpnia 2010 r. sygn. akt KIO 1726/10, w którym Izba
uwzględniła odwołanie, nakazała unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej,
powtórzenie czynności badania i oceny ofert z uwzględnieniem okoliczności i wynikających z
nich konsekwencji wskazanych w uzasadnieniu. Po wtóre wskazanie uchybień
zamawiającego oraz niedopuszczalnośćponawiania czynności w postępowaniu został w
jego uzasadnieniu wskazany w sposób nie pozwalający na dowolnośćinterpretacyjną.
Podkreślićtez trzeba,że w samej sentencji przywołanego wyroku o sygn. akt KIO/UZP 2098/10
Izba wskazała szczegółowo zakres nakazanych czynności, w tym nakazała wykluczenie
konkretnego wykonawcy.
Ratio legis art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp jest uniemożliwianie wtórnej kontroli czynności
zamawiającego objętych uprzednio wydanym orzeczeniem Izby. Wespół z pozostałymi
przesłankami odrzucenia odwołania wskazanymi w art. 189 ust. 2 Pzp regulacja ta zapewnia
szybkośći efektywnośćprocedury odwoławczej. Koreluje to z postulatem wydatkowaniaśrodków publicznych terminowo oraz zgodnie z planem.
Przywołane rozumienie treści sentencji nakazującej zamawiającemu powtórzenie czynności
wyboru i oceny ofert znajduje potwierdzenie w przywołanych wyżej orzeczeniach sądów
powszechnych
Izba stwierdziła,że zamawiający nie odrzucając oferty przystępującego powtórzył czynność
badania i ceny ofert zgodnie z treściąwyroku z 31 stycznia 2011 r..
.
W tym stanie rzeczy, Izba na podstawie art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp odrzuciła odwołanie,
orzekając w formie postanowienia zgodnie z art. 192 ust. 1 zd. 2 Pzp.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie przepisu art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz § 5 ust. 4 w zw. z § 3 pkt 1 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Izba nie uwzględniła kosztów wynagrodzenia pełnomocnika zamawiającegożądanych przez
niego w pisemnej odpowiedzi na odwołanie, z uwagi na brak przedłożenia rachunku
wymaganego w § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010r. w
sprawie wysokości oraz sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
……………………………………..
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
