rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2012-02-10
rok: 2012
data dokumentu: 2012-02-10
rok: 2012
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 128/12
KIO 128/12
KIO 189/12
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2012 r. w Warszawie odwołańwniesionych
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A. w dniu 23 stycznia 2012 r. przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof
Dobrowolski POLONIA sp. j. w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12),
B. w dniu 27 stycznia 2012 r. przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego
działalność gospodarczą pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu
(sygn. akt KIO 189/12),
w postępowaniu prowadzonym przez Urząd do Spraw Cudzoziemców w Warszawie
przy udziale wykonawcy: Promac Maciejak, Prokopiuk sp.j. w Warszawie zgłaszającego
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt: KIO 189/12 po stronie
Zamawiającego
do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej:
A. w dniu 23 stycznia 2012 r. przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof
Dobrowolski POLONIA sp. j. w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12),
B. w dniu 27 stycznia 2012 r. przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego
działalność gospodarczą pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu
(sygn. akt KIO 189/12),
w postępowaniu prowadzonym przez Urząd do Spraw Cudzoziemców w Warszawie
przy udziale wykonawcy: Promac Maciejak, Prokopiuk sp.j. w Warszawie zgłaszającego
swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. akt: KIO 189/12 po stronie
Zamawiającego
orzeka:
1.
oddala oba odwołania,
2.
kosztami postępowania obciąża:
A. wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12),
B. wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalność gospodarczą
pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12),
i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę:
A. 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12) tytułem wpisu od odwołania,
B. 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalność gospodarczą
pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12) tytułem
wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 128/12
KIO 189/12
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizacjęzadania: „Zakwaterowanie i wyżywienie cudzoziemców ubiegających się
o nadanie statusu uchodźcy w RP” zostało wszczęte przez Urząd do Spraw Cudzoziemców
w Warszawie, zwany dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość
zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11
ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010 r.
Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), zwanej dalej ustawąPzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało
opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2011/S 153-254704) w dniu
11 sierpnia 2011 r.
W dniu 19 stycznia 2012 r. Zamawiający przekazał za pośrednictwem faksu Wykonawcom
biorącym
udział
w
postępowaniu
o
udzielenie
zamówienia
informację
o wyborze oferty najkorzystniejszej w każdej spośród sześciu części zamówienia.
W dniu 23 stycznia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12), zwanego dalej Odwołującym w sprawie KIO 128/12
lub Polonia sp. j.
W dniu 27 stycznia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalnośćgospodarczą
pod firmąMitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12), zwanego dalej
Odwołującym w sprawie KIO 189/12 lub Mitex.
W dniu 1 lutego 2012 r. wykonawca:
Promac Maciejak, Prokopiuk sp.j. w Warszawie, zwany
dalej Przystępującym w sprawie KIO 189/12 lub Promac sp. j., doręczył Prezesowi Krajowej
Izby Odwoławczej zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego w sprawie
o sygn. akt: KIO 189/12 po stronie Zamawiającego.
Na mocy zarządzenia Prezesa Izby z dnia 31 stycznia 2012 r. powołane sprawy zostały
rozpoznane łącznie.
Biorąc pod uwagęzłożone w postępowaniu o udzielenie zamówienia odwołania będące
przedmiotem rozpoznania przez Izbę, zgłoszenie przystąpienia do postępowania
odwoławczego w sprawie KIO 189/12, a także oświadczenia i argumentacjęstron
oraz uczestnika postępowania odwoławczego zaprezentowane na piśmie oraz w toku
rozprawy, skład orzekający Izby ustalił następujące stanowiska stron oraz uczestnika
postępowania odwoławczego.
Stanowisko Odwołującego
w sprawie KIO 128/12:
Odwołanie zostało wniesione wobec zajęcia przez Zamawiającego stanowiska w piśmie
z dnia 12 stycznia 2012 r., które miało stanowićsprzecznąz treściąSpecyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia (SIWZ) wykładniętejże treści lub jej zmianęjużpo dokonaniu
wizytacji. Takie działanie naruszało, w ocenie Odwołującego, art. 58 § 1 i 2 ustawy – Kodeks
cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej k.c.,
w zw. z art. 14 ustawy Pzp (obejściem prawa miało byćzmienianie warunków oceny
obiektów po dokonaniu wizytacji, co miało byćrównieżsprzeczne z zasadami współżycia
społecznego, tym samym stanowićczynnośćnieważną), a także art. 5 k.c. w zw. z art. 7
i 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad współżycia społecznego, jak równieżart. 5 k.c.
w zw. z art. 14 i art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez niezapewnienie zachowania uczciwej
konkurencji oraz równego traktowania Wykonawców, tj. zmianęSIWZ poprzez „zajęcie
stanowiska w sprawie" (dokonanie wykładni lub wprowadzenie dodatkowych wymagań).
Odwołujący zarzucał równieżZamawiającemu niesłuszne odrzucenie złożonej przez niego
oferty, a przez to nieuwzględnienie jej w procesie oceny złożonych mu ofert oraz w wyborze
oferty najkorzystniejszej. Zdaniem Odwołującego takie działania Zamawiającego naruszały:
−
art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp, poprzez dokonanie sprzecznej z treścią
SIWZ wykładni SIWZ lub zmiany SIWZ po dokonaniu wizytacji,
−
art. 5 k.c. w zw. z art. 7 i 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad współżycia
społecznego
−
art. 5 k.c. w zw. z art. 14 i art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez niezapewnienie
zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania Wykonawców, w związku
z bezpodstawnym odrzuceniem oferty Odwołującego, poprzez uznanie,że treśćOferty
nie spełnia wymagańSIWZ.
−
art. 6 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp poprzez niezgodne z prawem usiłowanie
przerzucenie ciężaru dowodu na Odwołującego i innych oferentów,
Odwołujący twierdził ponadto,że Zamawiający zaniechał wezwania go na podstawie art. 26
ust. 3 ustawy Pzp do uzupełnienia dokumentu – „certyfikat zgodności" dla piaskownicy.
Niezależnie od powyższego, Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenie z art. 7 ust. 2
i 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp poprzez dokonanie wizytacji obiektu Odwołującego przez
komisjęprzetargową, której skład był sprzeczny przepisami ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności niezgodnych z przepisami ustawy Pzp lub ich powtórzenie.
Stanowisko Odwołującego
w sprawie KIO 189/12:
Odwołujący podnosił następujące zarzuty:
1. wobec odrzucenia oferty Odwołującego w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia:
a. art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy Pzp poprzez odrzucenie ofert Odwołującego w sytuacji,
gdy nie zachodzi w rzeczywistości ustawowa przesłanka do tego,
b. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad
współżycia społecznego odrzuceniem ofert Zamawiającego, w tym poprzez
prowadzenie postępowania w sposób zmierzający do celowego odrzucenia ofert
Odwołującego się,
c. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszenie odrzuceniem ofert Zamawiającego zasad
uczciwej konkurencji i równego traktowania, w następstwie niewłaściwie
przeprowadzonych czynności wizytacji obiektu położonego w Grotnikach,
d. art. 58 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez dokonanie
sprzecznego z przepisami ustawy oraz zasadami współżycia społecznego odrzucenia
ofert Zamawiającego,
e. art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 pzp w zw. z art. 24 k.p.a. poprzez
dokonanie czynności odrzucenia oferty z udziałem osoby podlegającej wyłączeniu
od udziału w postępowaniu,
f. art. 87 ust. 1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie wystąpienia do Odwołującego się
o wyjaśnienie powstałych wątpliwości dotyczących włazu od hydroforni.
2. wobec czynności przeprowadzenie wizytacji ośrodków położonych w Grupie, w Lublinie
i w Grotnikach naruszenia:
a. art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 24 k.p.a.
poprzez dokonanie czynności wizytacji obiektów położonych w Grotnikach, Grupie,
Lublinie z udziałem osoby podlegającej wyłączeniu od udziału w postępowaniu,
b. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie
czynności wizytacji obiektów położonych w Grotnikach, Grupie, Lublinie
z naruszeniem zasad współżycia społecznego, zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania Wykonawców,
c. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie czynności wizytacji obiektów
położonych w Grotnikach, Grupie, Lublinie, zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania Wykonawców, w tym uniemożliwienie Odwołującemu zgłoszenia
zastrzeżeńdo protokołu.
3. wobec czynności wyboru oferty Promac sp. j. jako najkorzystniejszej w zadaniu
częściowym nr 1, 3 i 5 naruszenia:
a. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszające zasady
współżycia społecznego, uczciwej konkurencji i równego traktowania uniemożliwienie
Odwołującemu siękonkurowania z Promac sp. j.,
b. art. 89 § 1 pkt. 2 pzp poprzez przyjęcie,że oferta złożona przez Promac sp. j., oferta
jest najkorzystniejsza, gdy tymczasem powinna ona podlegaćodrzuceniu,
jako niezgodna z SIWZ.
4. wobec zaniechania przeprowadzenia oceny oferty złożonej przez Odwołującego
w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia:
a. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszające zasady
współżycia społecznego odrzucenie ofert Odwołującego sięi zaniechanie dokonania
ich oceny,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszające zasadęuczciwej konkurencji i zasadę
równego traktowania Wykonawców celowe działania zmierzające do odrzucenia
oferty Odwołującego.
5. wobec zaniechania odrzucenia ofert złożonych przez P.H.U. Polonia Sp. z o.o.
w Lublinie; Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp
w Grupie w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenie:
a. art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy Pzp poprzez błędne ustalenie,że w stosunku do ofert
w/w Wykonawców nie zachodzi sytuacja niezgodności zaoferowanych obiektów w
Lublinie i w Grupie z SIWZ,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszającązasadęuczciwej konkurencji uznanie,że oferty złożone przez w/w Wykonawców spełniająwymagania SIWZ; stosowanie
różnych kryteriów oceny zgodności z SIWZ, a także poprzez przeoczenie szeregu
wad zaoferowanych obiektów,
c. art. 5 k.c. w zw. z art. 14 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp naruszenie zasad współżycia
społecznego przy dokonywaniu oględzin, w tym zastosowanie różnych kryteriów
oceny zgodności z SIWZ, a także poprzez przeoczenie szeregu wad zaoferowanych
obiektów.
6. wobec
zaniechania sporządzenia
w toku wizytacji ośrodka zaoferowanego
przez Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie
dokumentacji fotograficznej wszystkich pomieszczeńmieszkalnych naruszenia art. 7
ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasady uczciwej konkurencji na skutek
nie
sporządzenia
dokumentacji
fotograficznej
pomieszczeń
mieszkalnych,
podczas gdy komisja przetargowa była do tego zobowiązana przez SIWZ (sporządziła
takądokumentacjęwe wszystkich pozostałych obiektach), przez co uniemożliwia pełną
kontrolęczynności wizytacji ośrodków.
7. wobec zaniechania dokonania wyboru oferty Odwołującego, jako najkorzystniejszej
w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp tj. zasady
uczciwej konkurencji poprzez nieuznanie ofert Odwołującego za najkorzystniejsze
w sytuacji, gdy zaoferował obiekt o najlepszym standardzie za najniższąstawkę.
8. wobec nie wyłączenia od udziału w postępowaniu przetargowym członka Komisji
przetargowej pani Violetty K. naruszenie:
a. art. 17 ust. 1 ustawy Pzp poprzez dokonywanie czynności w toku postępowania
o udzielenie zamówienia z udziałem członka Komisji Przetargowej, który podlegał
wyłączeniu,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszające zasadęuczciwej konkurencji i równego
traktowania wykonawców dokonywanie czynności przez paniąViolettęK.,
co skutkowało błędnym odrzuceniem oferty Odwołującego, utrudnianiem złożenia
zastrzeżeńdo protokołu wizytacji, nie odrzuceniem ofert niezgodnych z SIWZ.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części 1, 3 i 5
zamówienia, wyłączenie Violetty K. ze składu ze składu komisji przetargowej, powtórzenie
czynności wizytacji ośrodków oferowanych przez Odwołującego oraz przez Promac Sp. j.,
Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie, sporządzenia dokumentacji
zdjęciowej ośrodka w Grupie, powtórzenie czynności oceny złożonych ofert i wyboru
jako oferty najkorzystniejszej w zadaniu nr 1, 3 i 5 ofert złożonych przez Odwołującego
oraz odrzucenia w tych zadaniach jako niezgodnych z treściąSIWZ ofert złożonych
przez Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie.
Stanowisko Zamawiającego:
Zamawiający przedstawił swoje stanowisko w sprawie w toku rozprawy przed Izbą. Wnosił
on o oddalenie każdego z dwóch odwołań.
Twierdził, iżbrak było podstaw do wyłączenia Violetty K. ze składu komisji przetargowej.
Podnosił, iżw toku wizytacji zostało ustalone, iżośrodki oferowane przez każdego z dwóch
Odwołujących nie spełniająwymagańokreślonych w SIWZ, co znalazło odzwierciedlenie
w pisemnych protokołach opisujących dokonanie czynności wizytacji. W jego ocenie nie było
natomiast podstaw do odrzucenia ofert wykonawców, co do których poczynił w toku
postępowania o udzielenie zamówienia ustalenia, iżnie podlegająone odrzuceniu.
Stanowisko Przystępującego
w sprawie KIO 189/12 – Promac sp. j..:
Przystępujący popierał w całości stanowisko Zamawiającego.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego, na podstawie zebranego materiału dowodowego w każdej ze spraw,
z uwzględnieniem stanowisk stron oraz uczestnika postępowania odwoławczego, skład
orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby wykluczył w odniesieniu każdego
z rozpoznawanych odwołań, iżwypełniona została którakolwiek z przesłanek odrzucenia
odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
W dalszej kolejności Izba stwierdziła, iżkażdemu z Odwołujących, wświetle przepisu
art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu
o udzielenie zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyćw poczet materiału dowodowego w każdej z dwóch
rozpoznawanych spraw dokumentacjępostępowania o udzielenie zamówienia przekazaną
przez Zamawiającego, a także, jako znanąjej z urzędu, dokumentacjęspraw o sygn.
akt KIO 1812/11 oraz KIO 2114/11, jak równieżpozostałe dokumenty złożone
w rozpoznawanych sprawach przez strony, jak i uczestnika postępowania odwoławczego,
tak przed otwarciem rozprawy, jak równieżw jej toku. W każdej z dwóch spraw Izba
odmówiła przeprowadzania wnioskowanych przez każdego z Odwołujących dowodu
z zeznańświadków, uznając iżprzeprowadzenie tych dowodów jest bezprzedmiotowe
i zostały one powołane jedynie dla zwłoki. Szczegółowe odniesienie do poszczególnych
wniosków każdego z dwóch Odwołujących w tym zakresie znajduje sięponiżej. W sprawie
KIO 189/12, z tych samych powodów, Izba odmówiła przeprowadzenia wnioskowanych
przez Odwołującego dowodów z oględzin w ośrodkach w Grupie i w Lublinie,
z akt pracowniczych pani Violetty K., z opinii biegłego ds. techniki budowlanej,
a także przesłuchania w charakterze biegłego pana Ryszarda B..
KIO 128/12
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu w sprawie
KIO 128/12, Izba ustaliła,że Zamawiający w pkt 3.7.6 SIWZ wymagał, aby w odniesieniu
do ośrodka, w którym miała byćświadczona usługa zakwaterowania i wyżywienia
cudzoziemców, był spełniony na dzieńskładania ofert oraz przez okres obowiązywania
umowy szereg wymagań, m.in. aby „(...) j) pomieszczenie przeznaczone na sale zabaw
o powierzchni co najmniej 15 m
2
, wyposażone [było] co najmniej w wykładzinę dywanową
lub dywan na całej powierzchni pomieszczenia”. Ponadto w lit. p) tego samego punktu
zobowiązał Wykonawców, aby w czasie przeprowadzanej przez komisjęwizytacji, przekazali
oni Zamawiającemu atesty na zainstalowane na placu zabaw dla dzieci urządzenia,
w tym jednąpiaskownicę. Treśćpowołanego punktu SIWZ opatrzona była uwagą: „komisja
przetargowa podczas wizytacji w każdym z obiektów dokona weryfikacji warunków ujętych
w punktach a)-q) (...).”
Dalej, zgodnie z brzmieniem pkt 13.1.2 SIWZ, ustalonym odpowiedziąna pytanie 1 zawartą
w piśmie z dnia 21 września 2011 r., Zamawiający wyjaśnił,że „W celu wykazania
przez wykonawcę, że oferowany obiekt spełnia warunki określone w SIWZ, komisja
przetargowa w składzie co najmniej trzyosobowym przeprowadzi w ustalonym terminie
wizytację obiektu, dokona oceny spełniania tych warunków oraz przyzna punkty dodatkowe
za stan obiektu wykraczający poza określone minimum. Czynności z wykonanej wizytacji
obiektu zostaną udokumentowane za pomocą zdjęć cyfrowych oraz obustronnie
podpisanego protokołu.”
Odwołujący złożył swoje oferty na każdąz sześciu części zamówienia.
Wizytacja w ośrodku oferowanym przez Odwołującego odbyła sięw dnia 4 i 5 stycznia
2012 r. W jej trakcie komisja przetargowa, w dniu 4 stycznia 2012 r. ustaliła, iżw sali zabaw
dla dzieci brak wykładziny dywanowej na całej powierzchni podłogi.
Odwołujący, pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. wniósł uwagi do protokołu z wizytacji
oferowanego przez niego ośrodka.
Zamawiający w piśmie z dnia 12 stycznia 2012 zaprezentował własne stanowisko w temacie
tychże uwag oraz twierdzeńna jakich one zostały oparte.
W dniu 19 stycznia 2012 r. Zamawiający poinformował Wykonawców o wyborze oferty
najkorzystniejszej w każdej z sześciu części, a także o odrzuceniu ofert złożonych
przez Odwołującego.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie, które Izba, kierując sięprzepisem
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu,
doszedł do przekonania, iżsformułowane przez Odwołującego w sprawie 128/12 zarzuty
nie znajdująoparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane
odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Izba uznała, iżOdwołujący nie wykazał, aby były podstawy
do wyłączenia ze składu komisji przetargowej Violetty K., o co wnosił w odwołaniu. Twierdził
on,że powołana osoba jest pracownikiem Zamawiającego, który jednocześnie
jest oddelegowany do ośrodka w Lublinie, którego administratorem jest jeden
z Wykonawców – PHU Polonia Sp. z o.o. Wywodził on,że likwidacja ośrodka w Lublinie
stworzyłaby podstawęwypowiedzenia umowy o pracęz powodu likwidacji stanowiska pracy,
a nawet jeśli nie, to zapewne wiązałaby sięz jego zmianą, co spowodowałoby ogromne
niedogodności z powodu dojazdów. Powoduje to,że zdaniem Odwołującego Violetta K.
nie zapewniała bezstronności i obiektywizmu. Zgodnie z oświadczeniem złożonym
przez Zamawiającego, jak i przez ViolettęK. osobiście, osoba ta z uwagi na powierzone jej
obowiązki, kontaktowała sięrównieżna stopie zawodowej z Odwołującym. Można z tego
zatem wywieść,że Odwołujący na długo przed dniem 19 stycznia 2012 r. posiadał wiedzę
o tym,że Violetta K.świadczy pracęna terenie ośrodka w Lublinie. Niezależnie
od powyższego Zamawiający twierdził, iżjego zdaniem Odwołujący nie przedstawiłżadnych
obiektywnych i istotnych okoliczności mającychświadczyćo stronniczości powołanej osoby.
W ocenie składu orzekającego Odwołujący po pierwsze, wobec odmiennego stanowiska
Zamawiającego, nie udowodnił w sposób wystarczający, iżwiedzęo miejscuświadczenia
pracy przez ViolettęK., powziął w dacie wskazanej w odwołaniu, po drugie zaś
nie przedstawił on dowodów pozwalających stwierdzić, iżpowołana osoba pozostaje w takim
stosunku prawnym lub faktycznym,że może to budzićuzasadnione wątpliwości co do jej
bezstronności.
W
ocenie
składu
orzekającego
Odwołujący
nie
odwołał
się
do zobiektywizowanych kryteriów, oparł raczej swoje zarzuty jedynie na subiektywnym
przekonaniu. Innymi słowy po stronie Odwołującego zrodziły sięwątpliwości co do
bezstronności jednego z członków komisji przetargowej, które to wątpliwości znalazły
odzwierciedlenia w zarzutach podnoszonych w odwołaniu. Zdaniem Izby nie można jednak,
wświetle powyższego, uznaćzgłaszanych przez Wykonawcęobiekcji co do członka komisji
i jego właściwości, za wątpliwości, które można byłoby ocenićjako przesądzające
o powstaniu po stronie Zamawiającego obowiązku wyłączenia Violetty K. z udziału
w pracach komisji przetargowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp. W powołanym
przepisie koniecznym jest wykazanie nie tylko tego,że łączący członka komisji przetargowej
i wykonawcęstosunek prawny lub faktyczny budzi wątpliwości co do bezstronności członka
komisji, ale także tego,że w sposób obiektywny uznaćmożna te wątpliwości
za uzasadnione. W ocenie Izby, z samego faktu, iżVioletta K. nadzoruje z ramienia
Zamawiającegoświadczenie usługi przez jednego z Wykonawców, nie sposób wywieźć,że
fakt ten może rzutowaćw sposób uzasadniony na ocenęjej bezstronności przy wykonywaniu
obowiązków członka komisji. Twierdzenia zaśo konieczności zmiany przez tęosobęmiejsca
pracy, wobec wyjaśnieńZamawiającego, jak i samej Violetty K., uznaćnależy jedynie
za daleko posuniętąspekulacjęze strony Odwołującego co do ewentualnej przyszłej sytuacji
zawodowej Violetty K. i kierowania sięprzez tęosobętakimi założeniami w trakcie
wykonywania przez niąobowiązków członka komisji. Dlatego teżIzba uznała,
iżnie potwierdził sięzarzut naruszenia art. 17 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp, a w konsekwencji art.
7 ustawy Pzp w tym właśnie zakresie. W tym miejscu należy zaznaczyć,że do postępowania
o udzielenie zamówienia i oceny zgodności z ustawączynności i ich zaniechania
przez Zamawiającego nie ma zastosowania ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. z późn. zm.), dlatego teżIzba nie oceniała
działańZamawiającego pod kątem naruszenia art. 24 § 1 tejże ustawy. Zgodnie bowiem
z art. 14 ustawy Pzp do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców
w
postępowaniu
o
udzielenie
zamówienia
stosuje
się
przepisy
ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), nie zaś,
jak chciałby tego Odwołujący Kodeksu postępowania administracyjnego.
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów odnoszących siędo czynności odrzucenia oferty
złożonej przez Odwołującego, a także innych czynności będących jej konsekwencją, Izba
w pierwszej kolejności dokonała analizy treści postanowieńSIWZ regulujących zasady
przeprowadzenia
czynności
wizytacji
i
sposób
wskazania
tam
okoliczności,
których wystąpienie miała ta wizytacja potwierdzać. Zastrzec w tym miejscu należy,
iżprzedmiotem badania Izby nie była okolicznośćzgodności analizowanych postanowień
SIWZ z przepisami ustawy Pzp. Taka ocena musiałaby byćbowiem dokonana
na wcześniejszym etapie postępowania o udzielenie zamówienia w terminie określonym
w art. 182 ust. 2 ustawy Pzp. Na obecnym etapie postępowania Izba ograniczyła się
do zbadania zgodności dokonywanych przez Zamawiającego czynności z zasadami
określonymi w treści SIWZ, na które to zasady zgodzili sięWykonawcy składając swoją
ofertęw tym postępowaniu. Na obecnym etapie postępowania, tj. po dokonaniu
przez Zamawiającego wyboru oferty najkorzystniejszej, Izba orzekając, zgodnie z art. 192
ust. 7 ustawy Pzp, jest uprawniona do dokonania oceny działańpodjętych
przez Zamawiającego lub teżzaniechania przez niego podjęcia takich działańw kontekście
ich zgodności z obowiązującymi go normami postępowania, w szczególności
z ustanowionymi przepisami ustawy Pzp czy teżpostanowieniami SIWZ. Podkreślenia
wymaga okoliczność,że Izba nie jest władna orzekaćco do zarzutów, które nie były zawarte
w odwołaniu.
Uwzględniając powyższe założenie, Izba uznała, iżzgodnie z powołanymi powyżej
postanowieniami
SIWZ
Wykonawcy
zobowiązani
byli
zapewnić,
aby
ośrodek,
w którym oferowali oniświadczenie usługi, spełniał na dzieńskładania ofert wszystkie
minimalne wymogi określone w SIWZ. Co do tej okoliczności nie było pomiędzy stronami
sporu. Co istotniejsze, wświetle postanowieńSIWZ, Zamawiający był uprawniony
do weryfikacji spełniania powołanych wymagańprzez oferowany mu ośrodek
przez dokonanie wizytacji takiego ośrodka. Dlatego też, w ocenie Izby, ustalony
przez komisjęprzetargowąw toku wizytacji stan ośrodka był dla Zamawiającego podstawą
dla dokonania rozstrzygnięcia, czy treśćoferty złożonej przez Wykonawcęodpowiada treści
SIWZ, a tym samym do podjęcia decyzji o odrzuceniu takiej oferty, ewentualnie uznania,
iżoferta taka powinna zostaćpoddana ocenie dokonanej z zachowaniem zasad opisanych
w SIWZ. W treści złożonej przez siebie oferty Wykonawca bowiem zawarł oświadczenie,
iżoferuje Zamawiającemuświadczenie usługi w określonych warunkach, tj. w ośrodku
spełniającym
wszystkie
wymagania
minimalne
dla
takiego
ośrodka
opisane
przez Zamawiającego w treści SIWZ. Stan ten, zdaniem Izby, wświetle postanowieńSIWZ
komisja przetargowa weryfikowaćmiała w trakcie wizytacji ośrodka. Tym samym stan
ośrodka ustalony w trakcie wizytacji musiał odpowiadaćstanowi opisanemu w treści oferty
Wykonawcy. Stwierdzenie przez komisjęprzetargowąw toku wizytacji, iżnie zostały
spełnione minimalne wymagania ustanowione dla ośrodka, rodziło po stronie
Zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty Wykonawcy, któryświadczenie usługi w takim
ośrodku oferował. Zgodnie bowiem z art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, Zamawiający,
jeśli ustali, iżspełnione zostały przesłanki odrzucenia oferty, jest zobowiązany, a nie jedynie
uprawniony, do odrzucenia oferty, co do której powziął takąwiedzę. Takie właśnie działanie,
tj. wypełnienie nałożonego przez ustawęna Zamawiającego obowiązku odrzucenia ofert,
których treśćnie odpowiada treści SIWZ, jest emanacjązasady równego traktowania
wykonawców ustanowionej w art. 7 ustawy Pzp. Realizacja normy ustanowionej w przepisie
art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp nie leży w sferze praw, ale obowiązków Zamawiającego.
Co ważne jest to obowiązek bezwzględny, od którego realizacji Zamawiający nie może się
uchylić, o ile nie spełnione zostanąwarunki określone w art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp.
Niedopełnienie tego obowiązku stanowiłoby ewidentne naruszenie ustawy Pzp,
które mogłoby byćpodstawądo wniesienia odwołania. Stąd teżzdaniem składu
orzekającego w sposób nieuprawniony Odwołujący zarzuca Zamawiającemu, iżten
poprzez odrzucenie złożonej przez niego oferty naruszył art. 5 k.c w zw. z art. 14 ustawy Pzp
oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Tak, jak to jużzostało zaznaczone wcześniej,
weryfikacja stanu ośrodka opisanego w ofercie Wykonawcy dokonywana była przez komisję
przetargowąw trakcie wizytacji. Tym samym uznaćtęczynnośćnależy za element badania
ofert. Była to czynnośćwykonywana przez Zamawiającego w celu ustalenia, czy stan
ośrodka opisany w ofercie odpowiada stanowi rzeczywistemu. Analiza treści przywołanych
wcześniej postanowieńSIWZ odnoszących siędo wizytacji nie daje podstaw, jak chciałby
tego Odwołujący, do uznania,że możliwe było usuwanie jakichkolwiek niezgodności
pomiędzy rzeczywistym stanem ośrodka ustalonym w toku wizytacji, a tym, który został
opisany w ofercie i był wymagany w SIWZ. Podejmowanie takich prób, w ocenie Izby,
mogłoby prowadzićdo stwierdzenia naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy
Pzp. Dlatego teżprawidłowo zdaniem Izby postąpił Zamawiający, który nie uwzględnił przy
podejmowaniu decyzji o odrzuceniu oferty złożonej przez Odwołującego okoliczności
uzupełnienia przez niego w drugim dniu wizytacji brakującej wykładziny w sali zabaw
dla dzieci. Nie było sporu między stronami co do tego, iżzgodnie z pkt 3.7.6 lit. j) SIWZ cała
powierzchnia sali zabaw dla dzieci miała byćpokryta wykładzinądywanową. Nie było też
sporu co do tego, iżw pierwszym dniu wizytacji cała powierzchnia sali w ośrodku
oferowanym przez Odwołującego wykładzinąpokryta nie była. Z uwagi na powyższe
ustalenia, jak i przywoływane postanowienia SIWZ odnoszące sięwizytacji i celu jej
prowadzenia, Izba uznała, iżZamawiający miał podstawędo tego, aby uznać,że stan
ośrodka nie spełnia minimalnych warunków dla niego ustanowionych. Zasadnie też
nie dopuścił możliwości i nie uwzględnił okoliczności uzupełnienia brakującej wykładziny
po dokonaniu przez komisjęprzetargowąustaleńco do zaistnienia jej braku. Takie działanie,
wobec nieopisania w SIWZ procedury usuwania stwierdzonych przez komisjęprzetargową
niezgodności w stanie ośrodka z treściąoferty i wymaganiami Zamawiającego, uznane
by
być
mogło
za
naruszenie
zasady
równego
traktowania
Wykonawców.
Co ważne Odwołujący nie kwestionował okoliczności, iżw pierwszym dniu wizytacji
wykładzina nie przykrywała całej powierzchni pokoju. Dlatego też, z uwagi na fakt,
iżstan ośrodka miał byćbadany przez Zamawiającego na dzieńwizytacji, za nieistotne
dla rozstrzygnięcia Izba uznała twierdzenia Odwołującego o możliwych przyczynach
zaistnienia tegożbraku, a także o fakcie pokrycia wykładzinącałej powierzchni Sali,
tak przed pierwszym dniem wizytacji, jak i po nim. Dla oceny oferty istotne jest,
jak to jużzostało podkreślone, stan ośrodka ustalony przez komisjęprzetargową
w trakcie wizytacji w jej pierwszym dniu, a w tym zakresie co do faktów nie było pomiędzy
stronami sporu. Różnica ujawniała sięjedynie w ocenie ich doniosłości prawnej. Kierując się
powyższymi ustaleniami Izba uznała, iżnie potwierdził sięzarzut naruszenia
przez Zamawiającego przepisu art. 5 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp oraz art. 89 ust. 1
ust. 2 ustawy Pzp.
Mając na uwadze poczynione przez Izbęustalenia w zakresie znaczenia wizytacji oraz stanu
ośrodka jaki miała ona potwierdzać, uznaćnależy, iżnie potwierdziły sięzarzuty naruszenia
przez
Zamawiającego
przepisów
ustawy
Pzp
poprzez
sformułowanie
pisma
z dnia 12 stycznia 2012 r. Pismo to w ocenie Izby stanowiło jedynie odpowiedź
na wcześniejsze uwagi Wykonawców zgłaszane do poszczególnych protokołów z wizytacji.
Treśćtegożpisma nie mogła oddziaływaćna proces badania ofert, w tym równieżna sposób
prowadzonych wizytacji każdego z ośrodków. Po pierwsze dlatego,że zostało ono
sporządzone jużpo zakończeniu wizytacji, po drugie zaś, i decydujące, powstało ono już
po upływie terminu składania ofert, a tym samym nie mogło byćuznane, zgodnie z art. 38
ust. 4 ustawy Pzp, za zmianętreści SIWZ. Stąd teżnie można było uznać, iżsposób
notyfikacji Zamawiającemu o stwierdzonych przez Wykonawcęwadach technicznych
w oferowanym przez siebie ośrodku, który został opisany w treści powołanego pisma,
nie mógł zostaćoceniony za procedurędopuszczalnąwświetle SIWZ i obowiązującą
uczestników postępowania o udzielenie zamówienia. Istotna jest w rozpoznawanej sprawie
okoliczność, iżnie zostało wykazane, aby kwestionowana przez Odwołującego czynność
odrzucenia złożonej przez niego oferty została dokonana z naruszeniem przepisów ustawy
Pzp. Nie zostało równieżwykazane, aby Zamawiający uwzględniał w toku badania ofert
opisanąprzez siebie w piśmie z dnia 12 stycznia 2012 r. proceduręnotyfikacji o wadach
technicznych ośrodków. Tym samym nie zostało udowodnione,że stosowanie tejże
procedury miało jakikolwiek wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia,
czy chociażby na samątylko czynnośćbadania oferty złożonej przez Odwołującego. Kierując
się
tym
przekonaniem
Izba
uznała,
iż
nie
zostało
dowiedzione
naruszenie
przez Zamawiającego art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp oraz art. 6 k. c.
w zw. z art. 14 ustawy Pzp.
Uwzględniając konstatację, iżZamawiający zasadnie odrzucił ofertęOdwołującego, uznać
równieżnależy,że wobec stwierdzenia, iżWykonawca ten nie przedstawił mu
odpowiedniego certyfikatu odnoszącego siędo piaskownicy zainstalowanej na placu zabaw,
wświetle art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, Zamawiający mógł powstrzymaćsięod wzywania
Odwołującego do uzupełnienia tegożcertyfikatu. Izba uznała, iżwświetle przedstawionych
dowodów Zamawiający miał podstawy, aby stwierdzić,że certyfikat przekazany mu przez
Odwołującego nie odnosi siężadnej z dwóch piaskownic zainstalowanych na placu zabaw
w ośrodku Odwołującego. Szczególnie,że utwierdziła go w tym przekonaniu, okazana Izbie
i załączona do protokołu z wizytacji korespondencja prowadzona z producentem piaskownicy
przywołanym w treści powołanego certyfikatu. Wobec wcześniejszego ustalenia, iżoferta
Odwołującego podlega odrzuceniu, Zamawiający nie był zobowiązany do wzywania
Odwołującego do uzupełnienia certyfikatów wystawionych dla piaskownic, które Wykonawcy
zobowiązani byli przedstawićZamawiającemu zgodnie z pkt 3.7.6 lit. p) SIWZ. Stąd teżtakże
w tym zakresie nie potwierdził sięzarzut naruszenie przez Zamawiającego przepisów ustawy
Pzp.
Izba uznała ponadto, iżzasadnie Zamawiający przyjął,że Odwołujący nie zapewnił łazienki
przy każdym pomieszczeniu mieszkalnym w oferowanym przez siebie ośrodku,
co pozwalałoby uzyskaćOdwołującemu dodatkowe punkty w kryterium warunki lokalowe.
Z zawartego w pkt 13.1.2 SIWZ zapisu w „podkryteriumocena łazienek”: „łazienki przy
każdym pomieszczeniu mieszkalnym”, w ocenie Izby, wynika, iżWykonawca chcąc otrzymać
dodatkowe punkty z tego tytułu powinien zagwarantować, aby każde odrębne pomieszczenie
mieszkalne miało dostęp do odrębnej, przypisanej do tego pomieszczenia, łazienki.
Jak przyznał w odwołaniu sam Odwołujący, oferował on dostęp do łazienki zapewniony
dla dwóch odrębnym pokoi (pomieszczeńmieszkalnych). Tym samym nie został spełniony
wymóg bezpośredniego przypisania łazienki do pomieszczenia, gdyżz treści odwołania
niezbicie wynika, iżOdwołujący zaoferował ośrodek, w którym liczba łazienek była o połowę
mniejsza niżliczba pomieszczeńmieszkalnych przez niego zagwarantowanych.
Zatem równieżw tym przypadku Zamawiający trafnie ocenił ofertęOdwołującego.
Uwzględniając powyższe ustalenia, Izba uznała, iżnie zostało wykazane,że Zamawiający
odrzucając ofertęOdwołującego naruszył przepisy ustawy Pzp.
KIO 189/12
Tak jak w przypadku pierwszego z odwołań, tak i w odniesieniu do tej sprawy, Izba, kierując
sięprzepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała to odwołanie w granicach zarzutów
w nim zawartych.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności dokonane przez siebie ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych
w odwołaniu, doszedł do przekonania, iżsformułowane przez Odwołującego w sprawie
KIO 189/12 zarzuty nie znajdująoparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym,
a tym samym rozpoznawane odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba postanowiła
uwzględnićustalenia co do faktów poczynione w sprawie o sygn. akt KIO 128/12.
Ponadto uwzględnione zostało, iżw pkt 3.7.6 lit. b) SIWZ Zamawiający wymagał, aby trwale
wygrodzone były wszystkie urządzenia, przedmioty i inne obiekty znajdujące sięna terenie
ośrodka, zagrażające bezpieczeństwu zamieszkujących w nim osób, a także aby ogrodzenia
te były trwale związane z podłożem.
Do powołanego postanowienia SIWZ odwołał sięZamawiający uzasadniając twierdzenie,
iżwłaz do hydroforni na terenie ośrodka oferowanego przez Odwołującego nie był należycie
wygrodzony, a tym samym stwarzał niebezpieczeństwo dla mieszkańców ośrodka,
co było podstawądla odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego.
Odwołujący potwierdził w odwołaniu, iżpierwszego dnia wizytacji właz do hydroforni
nie był zabezpieczony, a zatem,że klapa, która tenże właz miała zasłaniać, nie została
przytwierdzona wżaden sposób do podłoża. Podnosił jedynie, iżbrak ten został usunięty
następnego dnia, zaśklapa ta, nawet nie przytwierdzona do włazu, w sposób wystarczający
go zabezpieczała. Na potwierdzenie należytego stanu klapy i pełnienia przez niąfunkcji
wymaganej przez Zamawiającego, Odwołujący przedłożył Izbie opinięsporządzoną
przez Ryszarda B. i opatrzonądatą25 stycznia 2011 r. Jużsama ta data mogłaby
nastręczaćwątpliwości, co do wiarygodności tejże opinii, niemniej jednak Izba uznała ten
zapis za omyłkępisarską, która nie mogła przesądzaćo całościowej ocenie powołanej opinii.
W treści opinii, na stronie 4, wskazano, iżklapa jest przytwierdzona do podłoża stalowymi
wkrętami, których, co nie było pomiędzy stronami sporne, nie było pierwszego dnia wizytacji.
Stąd teżza nieistotne dla rozstrzygnięcia Izba uznała stwierdzenie, iżotwarcie klapy możliwe
jest tylko przy użyciu sprzętu budowlanego (str. 5 opinii), z uwagi na fakt,że odnosi sięono
w sposób niewątpliwy do opisu sposobu usunięcia stalowych wkrętów. W treści opinii
znajduje sięteżstwierdzenie, iż„ze względu na przekroczenie dopuszczalnego ciężaru
elementu (powyżej 30 kg) właz może leżeć samoistnie bez przykręcenia i nie stanowi
zagrożenia bezpieczeństwa”. Wobec obrazu uwidocznionego na zdjęciach zawartych w tejże
opinii twierdzenie to, w ocenie Izby, nie zasługiwało na uznanie. Ze zdjęćwynika bowiem,że ciężar klapy nie jest na tyle duży, aby nie można było jej usunąćprzy użyciu jednej tylko
ręki. Co istotne Odwołujący nie przeczył temu,że niezabezpieczony właz do hydroforni
można było uznaćza niebezpieczny, twierdził jedynie,że był on należycie zabezpieczony.
Z przedstawionych Izbie dokumentów należy wysnućodmienne wnioski. W powołanej opinii
jej autor zaznaczył, iżblacha, z której wykonano klapę, nosi „znamiona eksploatacji
(prawdopodobnie przez wchodzące nań osoby)”, co potwierdza,że osoby znajdujące się
na terenie ośrodka przemieszczająsiępo powołanej klapie. Wobec oczywistości,że właz
do hydroforni powinien byćnależycie zabezpieczony wświetle powołanych powyżej
postanowieńSIWZ, Izba uznała racjęZamawiającego, który twierdził, iżklapa, która nie była
wżaden sposób wygrodzona, a nieprzytwierdzona na stałe mogła byćłatwo usunięta,
nie spełnia wymogów opisanych w SIWZ. Takie ustalenia Zamawiającego potwierdzają
równieżzdjęcia znajdujące sięna 6 stronie opinii Ryszarda B., gdzie na zdjęciu 1 nie widać
wygrodzenia włazu, zaśna zdjęciu drugim widać,że podniesienie klapy jednąręką
nie nastręczażadnych trudności osobie pozującej do tego zdjęcia. Stąd też, w ocenie Izby,
nie została skutecznie zakwestionowana prawidłowośćdecyzji Zamawiającego, a tym samy
zarzuty podnoszone w tym zakresie nie potwierdziły się. Wobec przedstawienia przez
Odwołującego opinii Ryszarda B., która w ocenie Izby, de facto potwierdzała, wbrew intencji
Odwołującego, a zapewnie i autora opinii, słusznośćdecyzji Zamawiającego, Izba nie
uwzględniła wniosków o przeprowadzenie dowodu z zeznańświadków na okolicznośćstanu
włazu do hydroforni oraz prowadzonych w niej prac. Oceniając tak postawione zarzuty Izba
uwzględniła przy tym własne stanowisko w sprawie celu wizytacji i sposobu jej prowadzenia,
jak i konsekwencji poczynionych w jej trakcie ustaleń, wyrażone w uzasadnieniu w części
poświęconej sprawie o sygn. KIO 128/11. W tym miejscu zaznaczyćjedynie należy,
iżodrzucenie oferty nie odpowiadającej treściątreści SIWZ jest obowiązkiem,
a nie uprawnieniem Zamawiającego, który został wyraźnie w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
ustanowiony, stąd teżnie ma w tym przypadku podstaw, aby uznać,że Zamawiający
wypełniając ten obowiązek naruszył art. 5 lub 58 § 1 i 2 k.c. W tak ustalonym stanie
faktycznym Izba nie doszukała sięrównieżnaruszenia przez Zamawiającego art. 87
ust. 1 ustawy Pzp, który to przepis stanowi o posiadaniu przez Zamawiającego prawa,
nie obowiązku, dożądania od Wykonawców wyjaśnieńco do treści oferty. Co równie istotne,
w rozpoznawanym przypadku nie było wątpliwości co do treści oferty Odwołującego,
nie było także wątpliwości co do stanu faktycznego zastanego przez komisjęprzetargową
przybyłąna wizytacjęośrodka. Strony odmiennie oceniały jedynie zagrożenie, jakie niesie
za sobąnieprzytwierdzenie klapy zasłaniającej właz do hydroforni, a tym samym stopień
zagrożenia dla mieszkańców ośrodka jaki stan taki stwarzał. W ocenie Izby, wświetle
postanowieńSIWZ, nie była teżdoniosła okoliczność, na którąpowoływał sięOdwołujący,
a zatem fakt, iżmocowanie klapy usunięte zostało przez osoby prowadzące prace
w hydroforni. Istotnym jest bowiem to, jak to jużbyło wytłuszczone w sprawie KIO 128/12,
jaki stan ośrodka zastała komisja przetargowa w toku wizytacji, gdyżto ten właśnie stan
stanowił podstawędla uznania,że ośrodek spełnia wszystkie wymagania Zamawiającego.
Dlatego teżw ocenie Izby, nie zostało udowodnione,że Zamawiający nie miał podstaw
ku temu, aby odrzucićofertęOdwołującego.
Tak samo i z tych samych powodów, jak w przypadku odwołania wniesionego w sprawie KIO
128/12, Izba oceniła zarzut nie wyłączenia ze składu komisji przetargowej Violetty K.
Stąd teżIzba uznała,że nie ma w tym miejscu potrzeby powielania argumentacji wyrażonej
w
odpowiedniej
części
uzasadnienia
rozstrzygnięcia
w
sprawie
KIO
128/12,
a wystarczającym będzie odwołanie siędo wyrażonego tam stanowiska. Nadmienić
w tym miejscu jedynie należy, iżw toku rozprawy przed IzbąOdwołujący, po okazaniu mu
oryginału podpisanego przez niego protokołu wizytacji, przyznał,że formułowane
przez niego w odwołaniu twierdzenia o niepodpisaniu protokołu wizytacji, z uwagi
na wprowadzenie go przez ViolettęK. w błąd co do możliwości zgłaszania zastrzeżeń
do tegożprotokołu, rozmijająsięze stanem faktycznym. W ocenie Izby czyni to podnoszone
przez Odwołującego zarzuty w tym zakresie mało wiarygodnymi.
W zakresie zarzutów odnoszących siędo sposobu prowadzenia czynności wizytacji
w poszczególnych ośrodkach, Izba nie doszukała sie związku pomiędzy formułowanymi
w tym zakresie przez Odwołującego twierdzeniami, a ostatecznym wpływem na wynik
postępowania. Jak to jużbowiem zostało rozstrzygnięte, nie zostało wykazane,
aby Zamawiający nie miał podstaw do tego, aby odrzucićofertęOdwołującego.
Nie ma podstaw zatem, aby uznać,że proces badania ofert, który tędecyzjępoprzedzał,
przebiegał z naruszeniem przepisów ustawy Pzp. Istotnym jest bowiem to,że czynność
Zamawiającego, która była w głównej mierze przez Odwołującego skarżona, została,
w kontekście podnoszonych w rozpoznawanym odwołaniu zarzutów, oceniona jako taka,
która nie narusza przepisów ustawy Pzp. Dlatego teżIzba uznała, iżnie potwierdziły się
równieżzarzuty w odniesieniu do sposobu prowadzenia wizytacji każdego z ośrodków.
W tym miejscu należy zaznaczyć,że jako niezrozumiałe i niekonsekwentne oceniła Izba
twierdzenia Odwołującego w odniesieniu do okoliczności sporządzenia dokumentacji
zdjęciowej ośrodka w Grupie. Z jednej strony w odwołaniu zawiera on stwierdzenie,
iżZamawiający zaniechał wykonania takiej dokumentacji, czym naruszył postanowienia
SIWZ, z drugiej zaś, jeszcze przed otwarciem posiedzenia Izby, przekazuje na ręce Prezesa
Izby wniosek o przeprowadzenie dowodu ze zdjęćsporządzonych przez Zamawiającego
m.in. w ośrodku w Grupie. Co więcej, wnioski o przeprowadzenie dowodu ze zdjęć
Zamawiającego ośrodka w Grupie zawarte zostały jużw samym odwołaniu. Abstrahując
od opisanej sprzeczności w stanowisku Odwołującego, nie wykazał on teżwżaden sposób,
jaki wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia miałoby miećpodnoszone
przez niego zaniechanie Zamawiającego.
Z uwagi na ich naturę, Izba łącznie rozpoznała zarzuty zaniechania odrzucenia ofert
złożonych przez P.H.U. Polonia Sp. z o.o. w Lublinie; Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o.
w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5.
Jak to jużbyło podkreślane wcześniej, Izba uznała, iżw rozpoznawanej sprawie, nie sposób
oceniaćdziałania Zamawiającego podejmowanego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy,
z perspektywy art. 5 k. c., bowiem odrzucenie ofert na podstawie tegożprzepisu
nie jest uprawnieniem, ale obowiązkiem Zamawiającego. Dlatego teżpowołane zarzuty
ocenione zostały przez Izbęjedynie pod kątem zgodności z tym właśnie przepisem ustawy
Pzp. Aby móc stwierdzić,że naruszony został przez Zamawiającego art. 89 ust. 1
pkt 2 ustawy Pzp, koniecznym było wykazanie przez Odwołującego w jakim zakresie treść
ofert złożonych przez każdego z powołanych powyżej Wykonawców nie odpowiada treści
SIWZ. Konieczne byłoby zatem wskazanie konkretnej treści oferty (w rozpoznawanej
sprawie, właściwszym było by stwierdzenie,że konieczne jest przywołanie dokonanych
przez komisjęprzetargowąustaleńco do stanu oferowanych ośrodków), a następnie
wykazanie, iżnie odpowiadająoneściśle określonemu postanowieniu SIWZ. Warunkiem
koniecznym jest w tym przypadku bowiem wyraźne określenie, z którym to dokładnie
określonym zapisem SIWZ zachodzi sprzecznośćw treści oferty. W rozpoznawanym
przypadku Izba stwierdziła, iżOdwołujący we wniesionym przez siebie odwołaniu zaniechał
wskazania konkretnych postanowień, ze wskazaniem na odpowiednie jednostki redakcyjne
SIWZ, które przesądzaćby miały,że oferty złożone przez powołanych Wykonawców
powinny zostaćodrzucone. Wobec takiego braku, Izba uznała, iżnie jest wystarczające
opisanie przez Odwołującego stanu ośrodków, jaki zgodnie z jego twierdzeniami, zastał on
w trakcie wizytacji. W odniesieniu dożadnego z przywołanych w treści odwołania
stwierdzonych przez siebie „braków” i „niezgodności z SIWZ” w przypadku każdej
z kwestionowanych przez siebie ofert, Odwołujący w treści odwołania nie oparł się
na konkretnym postanowieniu SIWZ. Dlatego teżIzba nie miała podstaw ku temu,
aby uznać,że potwierdziły siępodnoszone w tym zakresie zarzuty w odniesieniu do choćby
jednego z przywołanych Wykonawców. Na marginesie zauważyćnależy,że wświetle
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, nawet gdyby Odwołujący przytoczył takie konkretne
postanowienia SIWZ w toku rozprawy, czego równieżnie uczynił, Izba nie byłaby władna
rozstrzygaćo zasadności twierdzeńOdwołującego, z uwagi na ich niezawarcie w samym
odwołaniu. Wobec powyższego, Izba uznała, za bezprzedmiotowe przeprowadzenie
wnioskowanych przez Odwołującego dowodów z zeznańświadków mających potwierdzać
stan ośrodków w Lublinie i w Grupie. Kierując siętak poczynionymi ustaleniami, skład
orzekający stwierdził, iżOdwołujący także w tym przypadku nie udowodnił naruszenia
przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
1.
oddala oba odwołania,
2.
kosztami postępowania obciąża:
A. wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12),
B. wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalność gospodarczą
pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12),
i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę:
A. 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12) tytułem wpisu od odwołania,
B. 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną
przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalność gospodarczą
pod firmą Mitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12) tytułem
wpisu od odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok -
w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa
Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 128/12
KIO 189/12
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizacjęzadania: „Zakwaterowanie i wyżywienie cudzoziemców ubiegających się
o nadanie statusu uchodźcy w RP” zostało wszczęte przez Urząd do Spraw Cudzoziemców
w Warszawie, zwany dalej Zamawiającym. Ustalona przez Zamawiającego wartość
zamówienia przekraczała kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11
ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 – Prawo zamówieńpublicznych (Dz. U. z 2010 r.
Nr 113, poz. 759 z późn. zm.), zwanej dalej ustawąPzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało
opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2011/S 153-254704) w dniu
11 sierpnia 2011 r.
W dniu 19 stycznia 2012 r. Zamawiający przekazał za pośrednictwem faksu Wykonawcom
biorącym
udział
w
postępowaniu
o
udzielenie
zamówienia
informację
o wyborze oferty najkorzystniejszej w każdej spośród sześciu części zamówienia.
W dniu 23 stycznia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione przez wykonawcę: Walerian Pawluczuk, Krzysztof Dobrowolski POLONIA sp. j.
w Łukowie (sygn. akt KIO 128/12), zwanego dalej Odwołującym w sprawie KIO 128/12
lub Polonia sp. j.
W dniu 27 stycznia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło odwołanie
wniesione przez wykonawcę: Wojciecha Pawlaka prowadzącego działalnośćgospodarczą
pod firmąMitex Wojciech Pawlak w Ustroniu (sygn. akt KIO 189/12), zwanego dalej
Odwołującym w sprawie KIO 189/12 lub Mitex.
W dniu 1 lutego 2012 r. wykonawca:
Promac Maciejak, Prokopiuk sp.j. w Warszawie, zwany
dalej Przystępującym w sprawie KIO 189/12 lub Promac sp. j., doręczył Prezesowi Krajowej
Izby Odwoławczej zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego w sprawie
o sygn. akt: KIO 189/12 po stronie Zamawiającego.
Na mocy zarządzenia Prezesa Izby z dnia 31 stycznia 2012 r. powołane sprawy zostały
rozpoznane łącznie.
Biorąc pod uwagęzłożone w postępowaniu o udzielenie zamówienia odwołania będące
przedmiotem rozpoznania przez Izbę, zgłoszenie przystąpienia do postępowania
odwoławczego w sprawie KIO 189/12, a także oświadczenia i argumentacjęstron
oraz uczestnika postępowania odwoławczego zaprezentowane na piśmie oraz w toku
rozprawy, skład orzekający Izby ustalił następujące stanowiska stron oraz uczestnika
postępowania odwoławczego.
Stanowisko Odwołującego
w sprawie KIO 128/12:
Odwołanie zostało wniesione wobec zajęcia przez Zamawiającego stanowiska w piśmie
z dnia 12 stycznia 2012 r., które miało stanowićsprzecznąz treściąSpecyfikacji Istotnych
Warunków Zamówienia (SIWZ) wykładniętejże treści lub jej zmianęjużpo dokonaniu
wizytacji. Takie działanie naruszało, w ocenie Odwołującego, art. 58 § 1 i 2 ustawy – Kodeks
cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej k.c.,
w zw. z art. 14 ustawy Pzp (obejściem prawa miało byćzmienianie warunków oceny
obiektów po dokonaniu wizytacji, co miało byćrównieżsprzeczne z zasadami współżycia
społecznego, tym samym stanowićczynnośćnieważną), a także art. 5 k.c. w zw. z art. 7
i 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad współżycia społecznego, jak równieżart. 5 k.c.
w zw. z art. 14 i art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez niezapewnienie zachowania uczciwej
konkurencji oraz równego traktowania Wykonawców, tj. zmianęSIWZ poprzez „zajęcie
stanowiska w sprawie" (dokonanie wykładni lub wprowadzenie dodatkowych wymagań).
Odwołujący zarzucał równieżZamawiającemu niesłuszne odrzucenie złożonej przez niego
oferty, a przez to nieuwzględnienie jej w procesie oceny złożonych mu ofert oraz w wyborze
oferty najkorzystniejszej. Zdaniem Odwołującego takie działania Zamawiającego naruszały:
−
art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp, poprzez dokonanie sprzecznej z treścią
SIWZ wykładni SIWZ lub zmiany SIWZ po dokonaniu wizytacji,
−
art. 5 k.c. w zw. z art. 7 i 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad współżycia
społecznego
−
art. 5 k.c. w zw. z art. 14 i art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp poprzez niezapewnienie
zachowania uczciwej konkurencji oraz równego traktowania Wykonawców, w związku
z bezpodstawnym odrzuceniem oferty Odwołującego, poprzez uznanie,że treśćOferty
nie spełnia wymagańSIWZ.
−
art. 6 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp poprzez niezgodne z prawem usiłowanie
przerzucenie ciężaru dowodu na Odwołującego i innych oferentów,
Odwołujący twierdził ponadto,że Zamawiający zaniechał wezwania go na podstawie art. 26
ust. 3 ustawy Pzp do uzupełnienia dokumentu – „certyfikat zgodności" dla piaskownicy.
Niezależnie od powyższego, Odwołujący zarzucał Zamawiającemu naruszenie z art. 7 ust. 2
i 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp poprzez dokonanie wizytacji obiektu Odwołującego przez
komisjęprzetargową, której skład był sprzeczny przepisami ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności niezgodnych z przepisami ustawy Pzp lub ich powtórzenie.
Stanowisko Odwołującego
w sprawie KIO 189/12:
Odwołujący podnosił następujące zarzuty:
1. wobec odrzucenia oferty Odwołującego w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia:
a. art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy Pzp poprzez odrzucenie ofert Odwołującego w sytuacji,
gdy nie zachodzi w rzeczywistości ustawowa przesłanka do tego,
b. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasad
współżycia społecznego odrzuceniem ofert Zamawiającego, w tym poprzez
prowadzenie postępowania w sposób zmierzający do celowego odrzucenia ofert
Odwołującego się,
c. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszenie odrzuceniem ofert Zamawiającego zasad
uczciwej konkurencji i równego traktowania, w następstwie niewłaściwie
przeprowadzonych czynności wizytacji obiektu położonego w Grotnikach,
d. art. 58 § 1 i § 2 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez dokonanie
sprzecznego z przepisami ustawy oraz zasadami współżycia społecznego odrzucenia
ofert Zamawiającego,
e. art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 pzp w zw. z art. 24 k.p.a. poprzez
dokonanie czynności odrzucenia oferty z udziałem osoby podlegającej wyłączeniu
od udziału w postępowaniu,
f. art. 87 ust. 1 ustawy Pzp poprzez zaniechanie wystąpienia do Odwołującego się
o wyjaśnienie powstałych wątpliwości dotyczących włazu od hydroforni.
2. wobec czynności przeprowadzenie wizytacji ośrodków położonych w Grupie, w Lublinie
i w Grotnikach naruszenia:
a. art. 17 ust. 1 pkt. 4 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 24 k.p.a.
poprzez dokonanie czynności wizytacji obiektów położonych w Grotnikach, Grupie,
Lublinie z udziałem osoby podlegającej wyłączeniu od udziału w postępowaniu,
b. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie
czynności wizytacji obiektów położonych w Grotnikach, Grupie, Lublinie
z naruszeniem zasad współżycia społecznego, zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania Wykonawców,
c. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przeprowadzenie czynności wizytacji obiektów
położonych w Grotnikach, Grupie, Lublinie, zasad uczciwej konkurencji i równego
traktowania Wykonawców, w tym uniemożliwienie Odwołującemu zgłoszenia
zastrzeżeńdo protokołu.
3. wobec czynności wyboru oferty Promac sp. j. jako najkorzystniejszej w zadaniu
częściowym nr 1, 3 i 5 naruszenia:
a. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszające zasady
współżycia społecznego, uczciwej konkurencji i równego traktowania uniemożliwienie
Odwołującemu siękonkurowania z Promac sp. j.,
b. art. 89 § 1 pkt. 2 pzp poprzez przyjęcie,że oferta złożona przez Promac sp. j., oferta
jest najkorzystniejsza, gdy tymczasem powinna ona podlegaćodrzuceniu,
jako niezgodna z SIWZ.
4. wobec zaniechania przeprowadzenia oceny oferty złożonej przez Odwołującego
w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia:
a. art. 5 k.c. w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 14 ustawy Pzp poprzez naruszające zasady
współżycia społecznego odrzucenie ofert Odwołującego sięi zaniechanie dokonania
ich oceny,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszające zasadęuczciwej konkurencji i zasadę
równego traktowania Wykonawców celowe działania zmierzające do odrzucenia
oferty Odwołującego.
5. wobec zaniechania odrzucenia ofert złożonych przez P.H.U. Polonia Sp. z o.o.
w Lublinie; Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp
w Grupie w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenie:
a. art. 89 ust. 1 pkt. 2 ustawy Pzp poprzez błędne ustalenie,że w stosunku do ofert
w/w Wykonawców nie zachodzi sytuacja niezgodności zaoferowanych obiektów w
Lublinie i w Grupie z SIWZ,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszającązasadęuczciwej konkurencji uznanie,że oferty złożone przez w/w Wykonawców spełniająwymagania SIWZ; stosowanie
różnych kryteriów oceny zgodności z SIWZ, a także poprzez przeoczenie szeregu
wad zaoferowanych obiektów,
c. art. 5 k.c. w zw. z art. 14 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp naruszenie zasad współżycia
społecznego przy dokonywaniu oględzin, w tym zastosowanie różnych kryteriów
oceny zgodności z SIWZ, a także poprzez przeoczenie szeregu wad zaoferowanych
obiektów.
6. wobec
zaniechania sporządzenia
w toku wizytacji ośrodka zaoferowanego
przez Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie
dokumentacji fotograficznej wszystkich pomieszczeńmieszkalnych naruszenia art. 7
ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszenie zasady uczciwej konkurencji na skutek
nie
sporządzenia
dokumentacji
fotograficznej
pomieszczeń
mieszkalnych,
podczas gdy komisja przetargowa była do tego zobowiązana przez SIWZ (sporządziła
takądokumentacjęwe wszystkich pozostałych obiektach), przez co uniemożliwia pełną
kontrolęczynności wizytacji ośrodków.
7. wobec zaniechania dokonania wyboru oferty Odwołującego, jako najkorzystniejszej
w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5 naruszenia art. 7 ust. 1 ustawy Pzp tj. zasady
uczciwej konkurencji poprzez nieuznanie ofert Odwołującego za najkorzystniejsze
w sytuacji, gdy zaoferował obiekt o najlepszym standardzie za najniższąstawkę.
8. wobec nie wyłączenia od udziału w postępowaniu przetargowym członka Komisji
przetargowej pani Violetty K. naruszenie:
a. art. 17 ust. 1 ustawy Pzp poprzez dokonywanie czynności w toku postępowania
o udzielenie zamówienia z udziałem członka Komisji Przetargowej, który podlegał
wyłączeniu,
b. art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez naruszające zasadęuczciwej konkurencji i równego
traktowania wykonawców dokonywanie czynności przez paniąViolettęK.,
co skutkowało błędnym odrzuceniem oferty Odwołującego, utrudnianiem złożenia
zastrzeżeńdo protokołu wizytacji, nie odrzuceniem ofert niezgodnych z SIWZ.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w zakresie części 1, 3 i 5
zamówienia, wyłączenie Violetty K. ze składu ze składu komisji przetargowej, powtórzenie
czynności wizytacji ośrodków oferowanych przez Odwołującego oraz przez Promac Sp. j.,
Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie, sporządzenia dokumentacji
zdjęciowej ośrodka w Grupie, powtórzenie czynności oceny złożonych ofert i wyboru
jako oferty najkorzystniejszej w zadaniu nr 1, 3 i 5 ofert złożonych przez Odwołującego
oraz odrzucenia w tych zadaniach jako niezgodnych z treściąSIWZ ofert złożonych
przez Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o. w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie.
Stanowisko Zamawiającego:
Zamawiający przedstawił swoje stanowisko w sprawie w toku rozprawy przed Izbą. Wnosił
on o oddalenie każdego z dwóch odwołań.
Twierdził, iżbrak było podstaw do wyłączenia Violetty K. ze składu komisji przetargowej.
Podnosił, iżw toku wizytacji zostało ustalone, iżośrodki oferowane przez każdego z dwóch
Odwołujących nie spełniająwymagańokreślonych w SIWZ, co znalazło odzwierciedlenie
w pisemnych protokołach opisujących dokonanie czynności wizytacji. W jego ocenie nie było
natomiast podstaw do odrzucenia ofert wykonawców, co do których poczynił w toku
postępowania o udzielenie zamówienia ustalenia, iżnie podlegająone odrzuceniu.
Stanowisko Przystępującego
w sprawie KIO 189/12 – Promac sp. j..:
Przystępujący popierał w całości stanowisko Zamawiającego.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania
odwoławczego, na podstawie zebranego materiału dowodowego w każdej ze spraw,
z uwzględnieniem stanowisk stron oraz uczestnika postępowania odwoławczego, skład
orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności skład orzekający Izby wykluczył w odniesieniu każdego
z rozpoznawanych odwołań, iżwypełniona została którakolwiek z przesłanek odrzucenia
odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
W dalszej kolejności Izba stwierdziła, iżkażdemu z Odwołujących, wświetle przepisu
art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu
o udzielenie zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyćw poczet materiału dowodowego w każdej z dwóch
rozpoznawanych spraw dokumentacjępostępowania o udzielenie zamówienia przekazaną
przez Zamawiającego, a także, jako znanąjej z urzędu, dokumentacjęspraw o sygn.
akt KIO 1812/11 oraz KIO 2114/11, jak równieżpozostałe dokumenty złożone
w rozpoznawanych sprawach przez strony, jak i uczestnika postępowania odwoławczego,
tak przed otwarciem rozprawy, jak równieżw jej toku. W każdej z dwóch spraw Izba
odmówiła przeprowadzania wnioskowanych przez każdego z Odwołujących dowodu
z zeznańświadków, uznając iżprzeprowadzenie tych dowodów jest bezprzedmiotowe
i zostały one powołane jedynie dla zwłoki. Szczegółowe odniesienie do poszczególnych
wniosków każdego z dwóch Odwołujących w tym zakresie znajduje sięponiżej. W sprawie
KIO 189/12, z tych samych powodów, Izba odmówiła przeprowadzenia wnioskowanych
przez Odwołującego dowodów z oględzin w ośrodkach w Grupie i w Lublinie,
z akt pracowniczych pani Violetty K., z opinii biegłego ds. techniki budowlanej,
a także przesłuchania w charakterze biegłego pana Ryszarda B..
KIO 128/12
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu w sprawie
KIO 128/12, Izba ustaliła,że Zamawiający w pkt 3.7.6 SIWZ wymagał, aby w odniesieniu
do ośrodka, w którym miała byćświadczona usługa zakwaterowania i wyżywienia
cudzoziemców, był spełniony na dzieńskładania ofert oraz przez okres obowiązywania
umowy szereg wymagań, m.in. aby „(...) j) pomieszczenie przeznaczone na sale zabaw
o powierzchni co najmniej 15 m
2
, wyposażone [było] co najmniej w wykładzinę dywanową
lub dywan na całej powierzchni pomieszczenia”. Ponadto w lit. p) tego samego punktu
zobowiązał Wykonawców, aby w czasie przeprowadzanej przez komisjęwizytacji, przekazali
oni Zamawiającemu atesty na zainstalowane na placu zabaw dla dzieci urządzenia,
w tym jednąpiaskownicę. Treśćpowołanego punktu SIWZ opatrzona była uwagą: „komisja
przetargowa podczas wizytacji w każdym z obiektów dokona weryfikacji warunków ujętych
w punktach a)-q) (...).”
Dalej, zgodnie z brzmieniem pkt 13.1.2 SIWZ, ustalonym odpowiedziąna pytanie 1 zawartą
w piśmie z dnia 21 września 2011 r., Zamawiający wyjaśnił,że „W celu wykazania
przez wykonawcę, że oferowany obiekt spełnia warunki określone w SIWZ, komisja
przetargowa w składzie co najmniej trzyosobowym przeprowadzi w ustalonym terminie
wizytację obiektu, dokona oceny spełniania tych warunków oraz przyzna punkty dodatkowe
za stan obiektu wykraczający poza określone minimum. Czynności z wykonanej wizytacji
obiektu zostaną udokumentowane za pomocą zdjęć cyfrowych oraz obustronnie
podpisanego protokołu.”
Odwołujący złożył swoje oferty na każdąz sześciu części zamówienia.
Wizytacja w ośrodku oferowanym przez Odwołującego odbyła sięw dnia 4 i 5 stycznia
2012 r. W jej trakcie komisja przetargowa, w dniu 4 stycznia 2012 r. ustaliła, iżw sali zabaw
dla dzieci brak wykładziny dywanowej na całej powierzchni podłogi.
Odwołujący, pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. wniósł uwagi do protokołu z wizytacji
oferowanego przez niego ośrodka.
Zamawiający w piśmie z dnia 12 stycznia 2012 zaprezentował własne stanowisko w temacie
tychże uwag oraz twierdzeńna jakich one zostały oparte.
W dniu 19 stycznia 2012 r. Zamawiający poinformował Wykonawców o wyborze oferty
najkorzystniejszej w każdej z sześciu części, a także o odrzuceniu ofert złożonych
przez Odwołującego.
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie, które Izba, kierując sięprzepisem
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności powyższe ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu,
doszedł do przekonania, iżsformułowane przez Odwołującego w sprawie 128/12 zarzuty
nie znajdująoparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane
odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności Izba uznała, iżOdwołujący nie wykazał, aby były podstawy
do wyłączenia ze składu komisji przetargowej Violetty K., o co wnosił w odwołaniu. Twierdził
on,że powołana osoba jest pracownikiem Zamawiającego, który jednocześnie
jest oddelegowany do ośrodka w Lublinie, którego administratorem jest jeden
z Wykonawców – PHU Polonia Sp. z o.o. Wywodził on,że likwidacja ośrodka w Lublinie
stworzyłaby podstawęwypowiedzenia umowy o pracęz powodu likwidacji stanowiska pracy,
a nawet jeśli nie, to zapewne wiązałaby sięz jego zmianą, co spowodowałoby ogromne
niedogodności z powodu dojazdów. Powoduje to,że zdaniem Odwołującego Violetta K.
nie zapewniała bezstronności i obiektywizmu. Zgodnie z oświadczeniem złożonym
przez Zamawiającego, jak i przez ViolettęK. osobiście, osoba ta z uwagi na powierzone jej
obowiązki, kontaktowała sięrównieżna stopie zawodowej z Odwołującym. Można z tego
zatem wywieść,że Odwołujący na długo przed dniem 19 stycznia 2012 r. posiadał wiedzę
o tym,że Violetta K.świadczy pracęna terenie ośrodka w Lublinie. Niezależnie
od powyższego Zamawiający twierdził, iżjego zdaniem Odwołujący nie przedstawiłżadnych
obiektywnych i istotnych okoliczności mającychświadczyćo stronniczości powołanej osoby.
W ocenie składu orzekającego Odwołujący po pierwsze, wobec odmiennego stanowiska
Zamawiającego, nie udowodnił w sposób wystarczający, iżwiedzęo miejscuświadczenia
pracy przez ViolettęK., powziął w dacie wskazanej w odwołaniu, po drugie zaś
nie przedstawił on dowodów pozwalających stwierdzić, iżpowołana osoba pozostaje w takim
stosunku prawnym lub faktycznym,że może to budzićuzasadnione wątpliwości co do jej
bezstronności.
W
ocenie
składu
orzekającego
Odwołujący
nie
odwołał
się
do zobiektywizowanych kryteriów, oparł raczej swoje zarzuty jedynie na subiektywnym
przekonaniu. Innymi słowy po stronie Odwołującego zrodziły sięwątpliwości co do
bezstronności jednego z członków komisji przetargowej, które to wątpliwości znalazły
odzwierciedlenia w zarzutach podnoszonych w odwołaniu. Zdaniem Izby nie można jednak,
wświetle powyższego, uznaćzgłaszanych przez Wykonawcęobiekcji co do członka komisji
i jego właściwości, za wątpliwości, które można byłoby ocenićjako przesądzające
o powstaniu po stronie Zamawiającego obowiązku wyłączenia Violetty K. z udziału
w pracach komisji przetargowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp. W powołanym
przepisie koniecznym jest wykazanie nie tylko tego,że łączący członka komisji przetargowej
i wykonawcęstosunek prawny lub faktyczny budzi wątpliwości co do bezstronności członka
komisji, ale także tego,że w sposób obiektywny uznaćmożna te wątpliwości
za uzasadnione. W ocenie Izby, z samego faktu, iżVioletta K. nadzoruje z ramienia
Zamawiającegoświadczenie usługi przez jednego z Wykonawców, nie sposób wywieźć,że
fakt ten może rzutowaćw sposób uzasadniony na ocenęjej bezstronności przy wykonywaniu
obowiązków członka komisji. Twierdzenia zaśo konieczności zmiany przez tęosobęmiejsca
pracy, wobec wyjaśnieńZamawiającego, jak i samej Violetty K., uznaćnależy jedynie
za daleko posuniętąspekulacjęze strony Odwołującego co do ewentualnej przyszłej sytuacji
zawodowej Violetty K. i kierowania sięprzez tęosobętakimi założeniami w trakcie
wykonywania przez niąobowiązków członka komisji. Dlatego teżIzba uznała,
iżnie potwierdził sięzarzut naruszenia art. 17 ust. 1 pkt 4) ustawy Pzp, a w konsekwencji art.
7 ustawy Pzp w tym właśnie zakresie. W tym miejscu należy zaznaczyć,że do postępowania
o udzielenie zamówienia i oceny zgodności z ustawączynności i ich zaniechania
przez Zamawiającego nie ma zastosowania ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. z późn. zm.), dlatego teżIzba nie oceniała
działańZamawiającego pod kątem naruszenia art. 24 § 1 tejże ustawy. Zgodnie bowiem
z art. 14 ustawy Pzp do czynności podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców
w
postępowaniu
o
udzielenie
zamówienia
stosuje
się
przepisy
ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), nie zaś,
jak chciałby tego Odwołujący Kodeksu postępowania administracyjnego.
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów odnoszących siędo czynności odrzucenia oferty
złożonej przez Odwołującego, a także innych czynności będących jej konsekwencją, Izba
w pierwszej kolejności dokonała analizy treści postanowieńSIWZ regulujących zasady
przeprowadzenia
czynności
wizytacji
i
sposób
wskazania
tam
okoliczności,
których wystąpienie miała ta wizytacja potwierdzać. Zastrzec w tym miejscu należy,
iżprzedmiotem badania Izby nie była okolicznośćzgodności analizowanych postanowień
SIWZ z przepisami ustawy Pzp. Taka ocena musiałaby byćbowiem dokonana
na wcześniejszym etapie postępowania o udzielenie zamówienia w terminie określonym
w art. 182 ust. 2 ustawy Pzp. Na obecnym etapie postępowania Izba ograniczyła się
do zbadania zgodności dokonywanych przez Zamawiającego czynności z zasadami
określonymi w treści SIWZ, na które to zasady zgodzili sięWykonawcy składając swoją
ofertęw tym postępowaniu. Na obecnym etapie postępowania, tj. po dokonaniu
przez Zamawiającego wyboru oferty najkorzystniejszej, Izba orzekając, zgodnie z art. 192
ust. 7 ustawy Pzp, jest uprawniona do dokonania oceny działańpodjętych
przez Zamawiającego lub teżzaniechania przez niego podjęcia takich działańw kontekście
ich zgodności z obowiązującymi go normami postępowania, w szczególności
z ustanowionymi przepisami ustawy Pzp czy teżpostanowieniami SIWZ. Podkreślenia
wymaga okoliczność,że Izba nie jest władna orzekaćco do zarzutów, które nie były zawarte
w odwołaniu.
Uwzględniając powyższe założenie, Izba uznała, iżzgodnie z powołanymi powyżej
postanowieniami
SIWZ
Wykonawcy
zobowiązani
byli
zapewnić,
aby
ośrodek,
w którym oferowali oniświadczenie usługi, spełniał na dzieńskładania ofert wszystkie
minimalne wymogi określone w SIWZ. Co do tej okoliczności nie było pomiędzy stronami
sporu. Co istotniejsze, wświetle postanowieńSIWZ, Zamawiający był uprawniony
do weryfikacji spełniania powołanych wymagańprzez oferowany mu ośrodek
przez dokonanie wizytacji takiego ośrodka. Dlatego też, w ocenie Izby, ustalony
przez komisjęprzetargowąw toku wizytacji stan ośrodka był dla Zamawiającego podstawą
dla dokonania rozstrzygnięcia, czy treśćoferty złożonej przez Wykonawcęodpowiada treści
SIWZ, a tym samym do podjęcia decyzji o odrzuceniu takiej oferty, ewentualnie uznania,
iżoferta taka powinna zostaćpoddana ocenie dokonanej z zachowaniem zasad opisanych
w SIWZ. W treści złożonej przez siebie oferty Wykonawca bowiem zawarł oświadczenie,
iżoferuje Zamawiającemuświadczenie usługi w określonych warunkach, tj. w ośrodku
spełniającym
wszystkie
wymagania
minimalne
dla
takiego
ośrodka
opisane
przez Zamawiającego w treści SIWZ. Stan ten, zdaniem Izby, wświetle postanowieńSIWZ
komisja przetargowa weryfikowaćmiała w trakcie wizytacji ośrodka. Tym samym stan
ośrodka ustalony w trakcie wizytacji musiał odpowiadaćstanowi opisanemu w treści oferty
Wykonawcy. Stwierdzenie przez komisjęprzetargowąw toku wizytacji, iżnie zostały
spełnione minimalne wymagania ustanowione dla ośrodka, rodziło po stronie
Zamawiającego obowiązek odrzucenia oferty Wykonawcy, któryświadczenie usługi w takim
ośrodku oferował. Zgodnie bowiem z art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp, Zamawiający,
jeśli ustali, iżspełnione zostały przesłanki odrzucenia oferty, jest zobowiązany, a nie jedynie
uprawniony, do odrzucenia oferty, co do której powziął takąwiedzę. Takie właśnie działanie,
tj. wypełnienie nałożonego przez ustawęna Zamawiającego obowiązku odrzucenia ofert,
których treśćnie odpowiada treści SIWZ, jest emanacjązasady równego traktowania
wykonawców ustanowionej w art. 7 ustawy Pzp. Realizacja normy ustanowionej w przepisie
art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy Pzp nie leży w sferze praw, ale obowiązków Zamawiającego.
Co ważne jest to obowiązek bezwzględny, od którego realizacji Zamawiający nie może się
uchylić, o ile nie spełnione zostanąwarunki określone w art. 87 ust. 2 pkt 3) ustawy Pzp.
Niedopełnienie tego obowiązku stanowiłoby ewidentne naruszenie ustawy Pzp,
które mogłoby byćpodstawądo wniesienia odwołania. Stąd teżzdaniem składu
orzekającego w sposób nieuprawniony Odwołujący zarzuca Zamawiającemu, iżten
poprzez odrzucenie złożonej przez niego oferty naruszył art. 5 k.c w zw. z art. 14 ustawy Pzp
oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp. Tak, jak to jużzostało zaznaczone wcześniej,
weryfikacja stanu ośrodka opisanego w ofercie Wykonawcy dokonywana była przez komisję
przetargowąw trakcie wizytacji. Tym samym uznaćtęczynnośćnależy za element badania
ofert. Była to czynnośćwykonywana przez Zamawiającego w celu ustalenia, czy stan
ośrodka opisany w ofercie odpowiada stanowi rzeczywistemu. Analiza treści przywołanych
wcześniej postanowieńSIWZ odnoszących siędo wizytacji nie daje podstaw, jak chciałby
tego Odwołujący, do uznania,że możliwe było usuwanie jakichkolwiek niezgodności
pomiędzy rzeczywistym stanem ośrodka ustalonym w toku wizytacji, a tym, który został
opisany w ofercie i był wymagany w SIWZ. Podejmowanie takich prób, w ocenie Izby,
mogłoby prowadzićdo stwierdzenia naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy
Pzp. Dlatego teżprawidłowo zdaniem Izby postąpił Zamawiający, który nie uwzględnił przy
podejmowaniu decyzji o odrzuceniu oferty złożonej przez Odwołującego okoliczności
uzupełnienia przez niego w drugim dniu wizytacji brakującej wykładziny w sali zabaw
dla dzieci. Nie było sporu między stronami co do tego, iżzgodnie z pkt 3.7.6 lit. j) SIWZ cała
powierzchnia sali zabaw dla dzieci miała byćpokryta wykładzinądywanową. Nie było też
sporu co do tego, iżw pierwszym dniu wizytacji cała powierzchnia sali w ośrodku
oferowanym przez Odwołującego wykładzinąpokryta nie była. Z uwagi na powyższe
ustalenia, jak i przywoływane postanowienia SIWZ odnoszące sięwizytacji i celu jej
prowadzenia, Izba uznała, iżZamawiający miał podstawędo tego, aby uznać,że stan
ośrodka nie spełnia minimalnych warunków dla niego ustanowionych. Zasadnie też
nie dopuścił możliwości i nie uwzględnił okoliczności uzupełnienia brakującej wykładziny
po dokonaniu przez komisjęprzetargowąustaleńco do zaistnienia jej braku. Takie działanie,
wobec nieopisania w SIWZ procedury usuwania stwierdzonych przez komisjęprzetargową
niezgodności w stanie ośrodka z treściąoferty i wymaganiami Zamawiającego, uznane
by
być
mogło
za
naruszenie
zasady
równego
traktowania
Wykonawców.
Co ważne Odwołujący nie kwestionował okoliczności, iżw pierwszym dniu wizytacji
wykładzina nie przykrywała całej powierzchni pokoju. Dlatego też, z uwagi na fakt,
iżstan ośrodka miał byćbadany przez Zamawiającego na dzieńwizytacji, za nieistotne
dla rozstrzygnięcia Izba uznała twierdzenia Odwołującego o możliwych przyczynach
zaistnienia tegożbraku, a także o fakcie pokrycia wykładzinącałej powierzchni Sali,
tak przed pierwszym dniem wizytacji, jak i po nim. Dla oceny oferty istotne jest,
jak to jużzostało podkreślone, stan ośrodka ustalony przez komisjęprzetargową
w trakcie wizytacji w jej pierwszym dniu, a w tym zakresie co do faktów nie było pomiędzy
stronami sporu. Różnica ujawniała sięjedynie w ocenie ich doniosłości prawnej. Kierując się
powyższymi ustaleniami Izba uznała, iżnie potwierdził sięzarzut naruszenia
przez Zamawiającego przepisu art. 5 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp oraz art. 89 ust. 1
ust. 2 ustawy Pzp.
Mając na uwadze poczynione przez Izbęustalenia w zakresie znaczenia wizytacji oraz stanu
ośrodka jaki miała ona potwierdzać, uznaćnależy, iżnie potwierdziły sięzarzuty naruszenia
przez
Zamawiającego
przepisów
ustawy
Pzp
poprzez
sformułowanie
pisma
z dnia 12 stycznia 2012 r. Pismo to w ocenie Izby stanowiło jedynie odpowiedź
na wcześniejsze uwagi Wykonawców zgłaszane do poszczególnych protokołów z wizytacji.
Treśćtegożpisma nie mogła oddziaływaćna proces badania ofert, w tym równieżna sposób
prowadzonych wizytacji każdego z ośrodków. Po pierwsze dlatego,że zostało ono
sporządzone jużpo zakończeniu wizytacji, po drugie zaś, i decydujące, powstało ono już
po upływie terminu składania ofert, a tym samym nie mogło byćuznane, zgodnie z art. 38
ust. 4 ustawy Pzp, za zmianętreści SIWZ. Stąd teżnie można było uznać, iżsposób
notyfikacji Zamawiającemu o stwierdzonych przez Wykonawcęwadach technicznych
w oferowanym przez siebie ośrodku, który został opisany w treści powołanego pisma,
nie mógł zostaćoceniony za procedurędopuszczalnąwświetle SIWZ i obowiązującą
uczestników postępowania o udzielenie zamówienia. Istotna jest w rozpoznawanej sprawie
okoliczność, iżnie zostało wykazane, aby kwestionowana przez Odwołującego czynność
odrzucenia złożonej przez niego oferty została dokonana z naruszeniem przepisów ustawy
Pzp. Nie zostało równieżwykazane, aby Zamawiający uwzględniał w toku badania ofert
opisanąprzez siebie w piśmie z dnia 12 stycznia 2012 r. proceduręnotyfikacji o wadach
technicznych ośrodków. Tym samym nie zostało udowodnione,że stosowanie tejże
procedury miało jakikolwiek wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia,
czy chociażby na samątylko czynnośćbadania oferty złożonej przez Odwołującego. Kierując
się
tym
przekonaniem
Izba
uznała,
iż
nie
zostało
dowiedzione
naruszenie
przez Zamawiającego art. 58 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ustawy Pzp oraz art. 6 k. c.
w zw. z art. 14 ustawy Pzp.
Uwzględniając konstatację, iżZamawiający zasadnie odrzucił ofertęOdwołującego, uznać
równieżnależy,że wobec stwierdzenia, iżWykonawca ten nie przedstawił mu
odpowiedniego certyfikatu odnoszącego siędo piaskownicy zainstalowanej na placu zabaw,
wświetle art. 26 ust. 3 ustawy Pzp, Zamawiający mógł powstrzymaćsięod wzywania
Odwołującego do uzupełnienia tegożcertyfikatu. Izba uznała, iżwświetle przedstawionych
dowodów Zamawiający miał podstawy, aby stwierdzić,że certyfikat przekazany mu przez
Odwołującego nie odnosi siężadnej z dwóch piaskownic zainstalowanych na placu zabaw
w ośrodku Odwołującego. Szczególnie,że utwierdziła go w tym przekonaniu, okazana Izbie
i załączona do protokołu z wizytacji korespondencja prowadzona z producentem piaskownicy
przywołanym w treści powołanego certyfikatu. Wobec wcześniejszego ustalenia, iżoferta
Odwołującego podlega odrzuceniu, Zamawiający nie był zobowiązany do wzywania
Odwołującego do uzupełnienia certyfikatów wystawionych dla piaskownic, które Wykonawcy
zobowiązani byli przedstawićZamawiającemu zgodnie z pkt 3.7.6 lit. p) SIWZ. Stąd teżtakże
w tym zakresie nie potwierdził sięzarzut naruszenie przez Zamawiającego przepisów ustawy
Pzp.
Izba uznała ponadto, iżzasadnie Zamawiający przyjął,że Odwołujący nie zapewnił łazienki
przy każdym pomieszczeniu mieszkalnym w oferowanym przez siebie ośrodku,
co pozwalałoby uzyskaćOdwołującemu dodatkowe punkty w kryterium warunki lokalowe.
Z zawartego w pkt 13.1.2 SIWZ zapisu w „podkryteriumocena łazienek”: „łazienki przy
każdym pomieszczeniu mieszkalnym”, w ocenie Izby, wynika, iżWykonawca chcąc otrzymać
dodatkowe punkty z tego tytułu powinien zagwarantować, aby każde odrębne pomieszczenie
mieszkalne miało dostęp do odrębnej, przypisanej do tego pomieszczenia, łazienki.
Jak przyznał w odwołaniu sam Odwołujący, oferował on dostęp do łazienki zapewniony
dla dwóch odrębnym pokoi (pomieszczeńmieszkalnych). Tym samym nie został spełniony
wymóg bezpośredniego przypisania łazienki do pomieszczenia, gdyżz treści odwołania
niezbicie wynika, iżOdwołujący zaoferował ośrodek, w którym liczba łazienek była o połowę
mniejsza niżliczba pomieszczeńmieszkalnych przez niego zagwarantowanych.
Zatem równieżw tym przypadku Zamawiający trafnie ocenił ofertęOdwołującego.
Uwzględniając powyższe ustalenia, Izba uznała, iżnie zostało wykazane,że Zamawiający
odrzucając ofertęOdwołującego naruszył przepisy ustawy Pzp.
KIO 189/12
Tak jak w przypadku pierwszego z odwołań, tak i w odniesieniu do tej sprawy, Izba, kierując
sięprzepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, rozpoznała to odwołanie w granicach zarzutów
w nim zawartych.
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,
w szczególności dokonane przez siebie ustalenia oraz zakres zarzutów podniesionych
w odwołaniu, doszedł do przekonania, iżsformułowane przez Odwołującego w sprawie
KIO 189/12 zarzuty nie znajdująoparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym,
a tym samym rozpoznawane odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Mając na celu ocenęzasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba postanowiła
uwzględnićustalenia co do faktów poczynione w sprawie o sygn. akt KIO 128/12.
Ponadto uwzględnione zostało, iżw pkt 3.7.6 lit. b) SIWZ Zamawiający wymagał, aby trwale
wygrodzone były wszystkie urządzenia, przedmioty i inne obiekty znajdujące sięna terenie
ośrodka, zagrażające bezpieczeństwu zamieszkujących w nim osób, a także aby ogrodzenia
te były trwale związane z podłożem.
Do powołanego postanowienia SIWZ odwołał sięZamawiający uzasadniając twierdzenie,
iżwłaz do hydroforni na terenie ośrodka oferowanego przez Odwołującego nie był należycie
wygrodzony, a tym samym stwarzał niebezpieczeństwo dla mieszkańców ośrodka,
co było podstawądla odrzucenia oferty złożonej przez Odwołującego.
Odwołujący potwierdził w odwołaniu, iżpierwszego dnia wizytacji właz do hydroforni
nie był zabezpieczony, a zatem,że klapa, która tenże właz miała zasłaniać, nie została
przytwierdzona wżaden sposób do podłoża. Podnosił jedynie, iżbrak ten został usunięty
następnego dnia, zaśklapa ta, nawet nie przytwierdzona do włazu, w sposób wystarczający
go zabezpieczała. Na potwierdzenie należytego stanu klapy i pełnienia przez niąfunkcji
wymaganej przez Zamawiającego, Odwołujący przedłożył Izbie opinięsporządzoną
przez Ryszarda B. i opatrzonądatą25 stycznia 2011 r. Jużsama ta data mogłaby
nastręczaćwątpliwości, co do wiarygodności tejże opinii, niemniej jednak Izba uznała ten
zapis za omyłkępisarską, która nie mogła przesądzaćo całościowej ocenie powołanej opinii.
W treści opinii, na stronie 4, wskazano, iżklapa jest przytwierdzona do podłoża stalowymi
wkrętami, których, co nie było pomiędzy stronami sporne, nie było pierwszego dnia wizytacji.
Stąd teżza nieistotne dla rozstrzygnięcia Izba uznała stwierdzenie, iżotwarcie klapy możliwe
jest tylko przy użyciu sprzętu budowlanego (str. 5 opinii), z uwagi na fakt,że odnosi sięono
w sposób niewątpliwy do opisu sposobu usunięcia stalowych wkrętów. W treści opinii
znajduje sięteżstwierdzenie, iż„ze względu na przekroczenie dopuszczalnego ciężaru
elementu (powyżej 30 kg) właz może leżeć samoistnie bez przykręcenia i nie stanowi
zagrożenia bezpieczeństwa”. Wobec obrazu uwidocznionego na zdjęciach zawartych w tejże
opinii twierdzenie to, w ocenie Izby, nie zasługiwało na uznanie. Ze zdjęćwynika bowiem,że ciężar klapy nie jest na tyle duży, aby nie można było jej usunąćprzy użyciu jednej tylko
ręki. Co istotne Odwołujący nie przeczył temu,że niezabezpieczony właz do hydroforni
można było uznaćza niebezpieczny, twierdził jedynie,że był on należycie zabezpieczony.
Z przedstawionych Izbie dokumentów należy wysnućodmienne wnioski. W powołanej opinii
jej autor zaznaczył, iżblacha, z której wykonano klapę, nosi „znamiona eksploatacji
(prawdopodobnie przez wchodzące nań osoby)”, co potwierdza,że osoby znajdujące się
na terenie ośrodka przemieszczająsiępo powołanej klapie. Wobec oczywistości,że właz
do hydroforni powinien byćnależycie zabezpieczony wświetle powołanych powyżej
postanowieńSIWZ, Izba uznała racjęZamawiającego, który twierdził, iżklapa, która nie była
wżaden sposób wygrodzona, a nieprzytwierdzona na stałe mogła byćłatwo usunięta,
nie spełnia wymogów opisanych w SIWZ. Takie ustalenia Zamawiającego potwierdzają
równieżzdjęcia znajdujące sięna 6 stronie opinii Ryszarda B., gdzie na zdjęciu 1 nie widać
wygrodzenia włazu, zaśna zdjęciu drugim widać,że podniesienie klapy jednąręką
nie nastręczażadnych trudności osobie pozującej do tego zdjęcia. Stąd też, w ocenie Izby,
nie została skutecznie zakwestionowana prawidłowośćdecyzji Zamawiającego, a tym samy
zarzuty podnoszone w tym zakresie nie potwierdziły się. Wobec przedstawienia przez
Odwołującego opinii Ryszarda B., która w ocenie Izby, de facto potwierdzała, wbrew intencji
Odwołującego, a zapewnie i autora opinii, słusznośćdecyzji Zamawiającego, Izba nie
uwzględniła wniosków o przeprowadzenie dowodu z zeznańświadków na okolicznośćstanu
włazu do hydroforni oraz prowadzonych w niej prac. Oceniając tak postawione zarzuty Izba
uwzględniła przy tym własne stanowisko w sprawie celu wizytacji i sposobu jej prowadzenia,
jak i konsekwencji poczynionych w jej trakcie ustaleń, wyrażone w uzasadnieniu w części
poświęconej sprawie o sygn. KIO 128/11. W tym miejscu zaznaczyćjedynie należy,
iżodrzucenie oferty nie odpowiadającej treściątreści SIWZ jest obowiązkiem,
a nie uprawnieniem Zamawiającego, który został wyraźnie w art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Pzp
ustanowiony, stąd teżnie ma w tym przypadku podstaw, aby uznać,że Zamawiający
wypełniając ten obowiązek naruszył art. 5 lub 58 § 1 i 2 k.c. W tak ustalonym stanie
faktycznym Izba nie doszukała sięrównieżnaruszenia przez Zamawiającego art. 87
ust. 1 ustawy Pzp, który to przepis stanowi o posiadaniu przez Zamawiającego prawa,
nie obowiązku, dożądania od Wykonawców wyjaśnieńco do treści oferty. Co równie istotne,
w rozpoznawanym przypadku nie było wątpliwości co do treści oferty Odwołującego,
nie było także wątpliwości co do stanu faktycznego zastanego przez komisjęprzetargową
przybyłąna wizytacjęośrodka. Strony odmiennie oceniały jedynie zagrożenie, jakie niesie
za sobąnieprzytwierdzenie klapy zasłaniającej właz do hydroforni, a tym samym stopień
zagrożenia dla mieszkańców ośrodka jaki stan taki stwarzał. W ocenie Izby, wświetle
postanowieńSIWZ, nie była teżdoniosła okoliczność, na którąpowoływał sięOdwołujący,
a zatem fakt, iżmocowanie klapy usunięte zostało przez osoby prowadzące prace
w hydroforni. Istotnym jest bowiem to, jak to jużbyło wytłuszczone w sprawie KIO 128/12,
jaki stan ośrodka zastała komisja przetargowa w toku wizytacji, gdyżto ten właśnie stan
stanowił podstawędla uznania,że ośrodek spełnia wszystkie wymagania Zamawiającego.
Dlatego teżw ocenie Izby, nie zostało udowodnione,że Zamawiający nie miał podstaw
ku temu, aby odrzucićofertęOdwołującego.
Tak samo i z tych samych powodów, jak w przypadku odwołania wniesionego w sprawie KIO
128/12, Izba oceniła zarzut nie wyłączenia ze składu komisji przetargowej Violetty K.
Stąd teżIzba uznała,że nie ma w tym miejscu potrzeby powielania argumentacji wyrażonej
w
odpowiedniej
części
uzasadnienia
rozstrzygnięcia
w
sprawie
KIO
128/12,
a wystarczającym będzie odwołanie siędo wyrażonego tam stanowiska. Nadmienić
w tym miejscu jedynie należy, iżw toku rozprawy przed IzbąOdwołujący, po okazaniu mu
oryginału podpisanego przez niego protokołu wizytacji, przyznał,że formułowane
przez niego w odwołaniu twierdzenia o niepodpisaniu protokołu wizytacji, z uwagi
na wprowadzenie go przez ViolettęK. w błąd co do możliwości zgłaszania zastrzeżeń
do tegożprotokołu, rozmijająsięze stanem faktycznym. W ocenie Izby czyni to podnoszone
przez Odwołującego zarzuty w tym zakresie mało wiarygodnymi.
W zakresie zarzutów odnoszących siędo sposobu prowadzenia czynności wizytacji
w poszczególnych ośrodkach, Izba nie doszukała sie związku pomiędzy formułowanymi
w tym zakresie przez Odwołującego twierdzeniami, a ostatecznym wpływem na wynik
postępowania. Jak to jużbowiem zostało rozstrzygnięte, nie zostało wykazane,
aby Zamawiający nie miał podstaw do tego, aby odrzucićofertęOdwołującego.
Nie ma podstaw zatem, aby uznać,że proces badania ofert, który tędecyzjępoprzedzał,
przebiegał z naruszeniem przepisów ustawy Pzp. Istotnym jest bowiem to,że czynność
Zamawiającego, która była w głównej mierze przez Odwołującego skarżona, została,
w kontekście podnoszonych w rozpoznawanym odwołaniu zarzutów, oceniona jako taka,
która nie narusza przepisów ustawy Pzp. Dlatego teżIzba uznała, iżnie potwierdziły się
równieżzarzuty w odniesieniu do sposobu prowadzenia wizytacji każdego z ośrodków.
W tym miejscu należy zaznaczyć,że jako niezrozumiałe i niekonsekwentne oceniła Izba
twierdzenia Odwołującego w odniesieniu do okoliczności sporządzenia dokumentacji
zdjęciowej ośrodka w Grupie. Z jednej strony w odwołaniu zawiera on stwierdzenie,
iżZamawiający zaniechał wykonania takiej dokumentacji, czym naruszył postanowienia
SIWZ, z drugiej zaś, jeszcze przed otwarciem posiedzenia Izby, przekazuje na ręce Prezesa
Izby wniosek o przeprowadzenie dowodu ze zdjęćsporządzonych przez Zamawiającego
m.in. w ośrodku w Grupie. Co więcej, wnioski o przeprowadzenie dowodu ze zdjęć
Zamawiającego ośrodka w Grupie zawarte zostały jużw samym odwołaniu. Abstrahując
od opisanej sprzeczności w stanowisku Odwołującego, nie wykazał on teżwżaden sposób,
jaki wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia miałoby miećpodnoszone
przez niego zaniechanie Zamawiającego.
Z uwagi na ich naturę, Izba łącznie rozpoznała zarzuty zaniechania odrzucenia ofert
złożonych przez P.H.U. Polonia Sp. z o.o. w Lublinie; Promac Sp. j., Aplauz Sp. z o.o.
w Warszawie, Fundacja Euro-Camp w Grupie w zadaniach częściowych nr 1, 3, 5.
Jak to jużbyło podkreślane wcześniej, Izba uznała, iżw rozpoznawanej sprawie, nie sposób
oceniaćdziałania Zamawiającego podejmowanego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2) ustawy,
z perspektywy art. 5 k. c., bowiem odrzucenie ofert na podstawie tegożprzepisu
nie jest uprawnieniem, ale obowiązkiem Zamawiającego. Dlatego teżpowołane zarzuty
ocenione zostały przez Izbęjedynie pod kątem zgodności z tym właśnie przepisem ustawy
Pzp. Aby móc stwierdzić,że naruszony został przez Zamawiającego art. 89 ust. 1
pkt 2 ustawy Pzp, koniecznym było wykazanie przez Odwołującego w jakim zakresie treść
ofert złożonych przez każdego z powołanych powyżej Wykonawców nie odpowiada treści
SIWZ. Konieczne byłoby zatem wskazanie konkretnej treści oferty (w rozpoznawanej
sprawie, właściwszym było by stwierdzenie,że konieczne jest przywołanie dokonanych
przez komisjęprzetargowąustaleńco do stanu oferowanych ośrodków), a następnie
wykazanie, iżnie odpowiadająoneściśle określonemu postanowieniu SIWZ. Warunkiem
koniecznym jest w tym przypadku bowiem wyraźne określenie, z którym to dokładnie
określonym zapisem SIWZ zachodzi sprzecznośćw treści oferty. W rozpoznawanym
przypadku Izba stwierdziła, iżOdwołujący we wniesionym przez siebie odwołaniu zaniechał
wskazania konkretnych postanowień, ze wskazaniem na odpowiednie jednostki redakcyjne
SIWZ, które przesądzaćby miały,że oferty złożone przez powołanych Wykonawców
powinny zostaćodrzucone. Wobec takiego braku, Izba uznała, iżnie jest wystarczające
opisanie przez Odwołującego stanu ośrodków, jaki zgodnie z jego twierdzeniami, zastał on
w trakcie wizytacji. W odniesieniu dożadnego z przywołanych w treści odwołania
stwierdzonych przez siebie „braków” i „niezgodności z SIWZ” w przypadku każdej
z kwestionowanych przez siebie ofert, Odwołujący w treści odwołania nie oparł się
na konkretnym postanowieniu SIWZ. Dlatego teżIzba nie miała podstaw ku temu,
aby uznać,że potwierdziły siępodnoszone w tym zakresie zarzuty w odniesieniu do choćby
jednego z przywołanych Wykonawców. Na marginesie zauważyćnależy,że wświetle
art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, nawet gdyby Odwołujący przytoczył takie konkretne
postanowienia SIWZ w toku rozprawy, czego równieżnie uczynił, Izba nie byłaby władna
rozstrzygaćo zasadności twierdzeńOdwołującego, z uwagi na ich niezawarcie w samym
odwołaniu. Wobec powyższego, Izba uznała, za bezprzedmiotowe przeprowadzenie
wnioskowanych przez Odwołującego dowodów z zeznańświadków mających potwierdzać
stan ośrodków w Lublinie i w Grupie. Kierując siętak poczynionymi ustaleniami, skład
orzekający stwierdził, iżOdwołujący także w tym przypadku nie udowodnił naruszenia
przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10
ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
