rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2012-08-29
rok: 2012
data dokumentu: 2012-08-29
rok: 2012
Powiązane tematy:
sygnatury akt.:
KIO 1760/12
KIO 1760/12
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2012 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 sierpnia 2012 r. przez
wykonawcę STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A
w postępowaniu prowadzonym przez Tauron Dystrybucja S.A., 30-390 Kraków, ul. Zawiła
65L
przy udziale wykonawcy ZPUE S.A., 29–100 Włoszczowa, ul. Jędrzejowska 79c
zgłaszającego swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 17 sierpnia 2012 r. przez
wykonawcę STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A
w postępowaniu prowadzonym przez Tauron Dystrybucja S.A., 30-390 Kraków, ul. Zawiła
65L
przy udziale wykonawcy ZPUE S.A., 29–100 Włoszczowa, ul. Jędrzejowska 79c
zgłaszającego swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa,
Kuzki 14A i:
1.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez STRUNOBET-
MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A
na rzecz Tauron Dystrybucja S.A., 30-390 Kraków, ul. Zawiła 65L kwotę 3 600 zł
00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1760/12
U z a s a d n i e n i e
Tauron Dystrybucja S.A. (dalej: „zamawiający”) prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na dostawę
prefabrykowanych stacji transformatorowych 20/0,4 kV 630 kVA z obsługą wewnętrzną
w latach 2013 i 2014. Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 22 maja 2012 r. pod pozycją
2012/S 96-160369.
W postępowaniu tym wykonawca STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o. (dalej:
„odwołujący”) wniósł w dniu 17 sierpnia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odwołanie wobec zaniechania przez zamawiającego odrzucenia ofert złożonych przez
wykonawców ZPUE S.A. oraz Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. Odwołujący zarzucił
zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej:
„ustawa Pzp”).
Odwołujący wniósł o dokonanie ponownego badania ofert, odrzucenie ofert ZPUE
S.A. oraz Elektromontaż Lublin Sp. z o.o., oraz wybór oferty odwołującego jako
najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący podniósł, iż w pkt 1.4 Załącznika nr 7
do specyfikacji istotnych warunków zamówienia zamawiający postawił następujące
wymaganie: „[...] Stacja z obsługą wewnętrzną musi składać się z n/w elementów budynku:
[...] monolityczny odlew obudowy ścian stacji wraz z płytą posadzkową”. Odwołujący
wskazał, iż zamawiający wymaga dostarczenia obudowy ścian stacji wraz z płytą
posadzkową wykonanej jako monolit, tj. ściany i płyta denna mają stanowić jeden element
wykonany w całości poprzez wylanie betonu wymaganej klasy i konsystencji do uprzednio
przygotowanej formy. Takie rozwiązanie, jak stwierdził odwołujący, gwarantuje uzyskanie
szczelności połączeń ścian między sobą oraz ścian z płytą denną. Odwołujący zwrócił
uwagę, iż Słownik języka polskiego definiuje „monolit” jako „coś, co stanowi jednolitą, zwartą
i spójną całość”. Jak stwierdził odwołujący, oferowana przez ZPUE S.A. obudowa
zestawiona jest z oddzielnie wykonanych ścian, oddzielnie wykonanej płyty dennej,
następnie połączonych między sobą. Zdaniem odwołującego, oferowana obudowa
to nie monolit, a prefabrykat monolityzowany, bowiem składa się z elementów
monolitycznych łączonych między sobą już po związaniu betonu.
Odwołujący zauważył, iż w projekcie budowlanym do adaptacji z marca 2012 r.
wykonanym przez ZPUE S.A. na potrzeby Tauron Dystrybucja S.A. Oddział w Legnicy
dla tego samego typu stacji, wykonawca ten określa stację jako „miejska stacja
transformatorowa 20/0,4kV z transformatorem o mocy do 630 kVA, zabudowana jako
budynek prefabrykowanym, złożona z elementów żelbetowych”. Odwołujący wywiódł,
iż ZPUE S.A. w zależności od potrzeb zamawiającego określa swój produkt raz jako monolit,
innym razem jako prefabrykat.
Odwołujący podniósł ponadto, iż ZPUE S.A. zaoferowała 2 przepusty SN i 6 nN,
podczas gdy zamawiający pkt 1.12 Załącznika nr 7 do specyfikacji wymagał, by w części
fundamentowej stacji były osadzone przepusty kablowe - dla kabli SN 3 przepusty, dla kabli
nN 12 przepustów.
W ocenie odwołującego, ZPUE S.A. nienależycie udokumentowała spełnianie
warunku określonego przez zamawiającego w pkt 1.9.e specyfikacji – w piśmie Instytutu
Energetyki z dnia 24 lipca 2012 r. (znak: EWP/122/2012) stwierdzono, iż „można uznać,
że ograniczniki przepięć typu 300 SA na napięcia Ur=6...45 kV, produkcji firmy EUROMOLD
N.V. Belgia [...] spełniają wymagania norm IEC 6099-4:2006 i IEC 60060-1:1989”. Takie
sformułowanie, zdaniem odwołującego, oznacza, iż wyrób ZPUE S.A. „może spełnia
określoną normę, ale nie musi jej spełniać” oraz „może spełnia tę normę, ale też może jej nie
spełniać”. Odwołujący wskazał, iż w słowniku języka polskiego słowo „może” definiuje się
jako partykułę nadającą wypowiedzi odcień przypuszczenia, wahania, osłabienia
kategoryczności oraz jako „partykułę używaną wówczas, gdy mówiący nie chce udzielić
jednoznacznej odpowiedzi”. Odwołujący zwrócił uwagę, że w logice praktycznej zdanie
z użyciem zwrotu „może” określa się jako tzw. „problematyczne”, które zawiera pewną
możliwość, ale nie pewność. Odwołujący wskazał również na art. 13 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (t.j. Dz. U. 2010 r., nr 138, poz. 935 ze zm.).
Odwołujący podkreślił, iż zamawiający nie wymagał możliwości, ale pewności. Tym samym,
w opinii odwołującego, dokument przedstawiony przez ZPUE S.A. nie spełnia warunku
określonego przez zamawiającego dotyczącego przedłożenia dokumentów potwierdzających
wykonanie badań typu na zgodność z normami dla ograniczników przepięć średniego
napięcia. Odwołujący wskazał, iż w sytuacji, gdy wykonawca oferuje przedmiot zamówienia
zgodny z takimi wymogami, a nie posiada certyfikatu zgodności, może za pomocą innych
dowodów wykazać, że oferowany przedmiot jest zgodny z wymogami dyrektyw lub norm.
Odwołujący zarzucił również, iż wykonawca Elektromontaż Lublin Sp. z o.o.
nie załączył do oferty protokołu ze sprawdzenia i oceny skutków łuku powstałego w wyniku
zwarcia wewnętrznego dla rozdzielnicy średniego napięcia wchodzącej w wyposażenie
oferowanej stacji. Tym samym, zdaniem odwołującego, Elektromontaż Lublin Sp. z o.o.
nie wypełniła wymogu nałożonego przez zamawiającego w pkt 1.10 specyfikacji istotnych
warunków zamówienia.
Odwołujący stwierdził ponadto, iż Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. zaoferowała stację
transformatorową, która nie spełnia wymogów normy 62271-202:2010 - po montażu
rozdzielnicy 4-polowej nie zostaną zachowane wymagane parametry określone przez
zamawiającego. Odwołujący zwrócił uwagę, iż norma w pkt 5.6.3 określa, że „szerokość
korytarza obsługi wewnątrz stacji transformatorowej prefabrykowanej powinna być
odpowiednia dla wykonywania każdego działania lub konserwacji. Szerokość takiego
korytarza powinna wynosić 800 mm lub więcej. Drzwi rozdzielnicy wewnątrz stacji
transformatorowej prefabrykowanej powinny zamykać się w kierunku wyjścia lub obracać się
tak, aby nie zmniejszały szerokości korytarza obsługi. Drzwi w każdej otwartej stałej pozycji
lub mechaniczne napędy wysunięte z rozdzielnicy nie powinny zmniejszać szerokości
korytarza obsługi poniżej 500 mm”. Zdaniem odwołującego, z załączonej do oferty
Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. uproszczonej dokumentacji oferowanych stacji wynika,
że po montażu rozdzielnicy 4-polowej szerokość korytarza obsługi wyniesie około 300 mm.
Na rozprawie strony podtrzymały dotychczas prezentowane stanowiska.
Krajowa Izba Odwoławcza, rozpoznając złożone odwołanie na rozprawie
i uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, w tym dokumentację
z niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a w szczególności treść
złożonych w postępowaniu ofert, oraz stanowiska stron i uczestnika postępowania
odwoławczego zaprezentowane na piśmie i ustnie do protokołu rozprawy, ustaliła i zważyła
co następuje.
Izba rozpoznając odwołanie na rozprawie ustaliła, że odwołanie podlega oddaleniu
z uwagi na brak wypełnienia materialnoprawnej przesłanki rozpoznania odwołania określonej
w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem, środki ochrony
prawnej przysługują m.in. wykonawcy, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego
zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez
zamawiającego przepisów ustawy Pzp. Na gruncie ustawy Pzp chodzi zatem o interes
wyrażający się w możliwości uzyskania zamówienia.
W toku posiedzenia niejawnego z udziałem stron i uczestnika postępowania ustalono,
iż wykonawcą ubiegającym się o udzielenie przedmiotowego zamówienia publicznego byli
wykonawcy wspólnie ubiegający się o to zamówienie: Strunobet-Migacz Sp. z o.o. i Elektro-
Spark Sp. z o.o. Potwierdzeniem powyższego jest treść oferty złożonej w przedmiotowym
postępowaniu, do której dołączona została m.in. umowa konsorcjum z dnia 25 czerwca 2012
r. zawarta pomiędzy tymi dwoma firmami, jak również dokumenty podmiotowe załączone
do oferty, odnoszące się do obu ww. podmiotów. Okoliczność tę potwierdził także
odwołujący w toku posiedzenia przed Izbą.
Jednocześnie Izba ustaliła, że przedmiotowe odwołanie zostało wniesione przez
Strunobet-Migacz Sp. z o.o. Zarówno treść odwołania, jak i dołączone do niego dokumenty
w żaden sposób nie wskazują na działanie tego podmiotu w imieniu i na rzecz ww. dwóch
firm.
Izba stwierdziła, iż Strunobet-Migacz Sp. z o.o. nie posiada przymiotu wykonawcy
w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Art. 2 pkt 11 ustawy
Pzp definiuje wykonawcę jako osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną
nie posiadającą osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego,
złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Strunobet-Migacz
Sp. z o.o. nie ubiega się o udzielenie zamówienia, nie złożyła oferty, jak też nie zawarła
umowy w sprawie zamówienia publicznego, którego dotyczy postępowanie odwoławcze.
O zamówienie publiczne ubiegają się bowiem wykonawcy wspólnie ubiegający się
o udzielenie zamówienia publicznego, nie zaś Strunobet-Migacz Sp. z o.o. Tym samym
odwołujący, składając samodzielnie odwołanie, nie wykazał że wskutek dokonania
określonych czynności przez zamawiającego, co do których podniesione zostały zarzuty
odwołania, utracił szansę na uzyskanie przedmiotowego zamówienia – w sytuacji,
gdy odwołujący nie jest wykonawcą w przedmiotowym postępowaniu, nie ubiega się
samodzielnie o zamówienie publiczne, wskazując na określone w treści odwołania
naruszenia przepisów ustawy przez zamawiającego nie wykazał interesu w podnoszeniu
tych zarzutów.
W związku z brakiem wykazania po stronie odwołującego uszczerbku w interesie
tego podmiotu wyrażającym się w pozbawieniu go szans na uzyskanie przedmiotowego
zamówienia jako wykonawcy, nie rozpoznawała merytorycznie zarzutów przedstawionych
w odwołaniu. Brak zmaterializowania się przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp skutkuje
koniecznością oddalenia odwołania bez merytorycznego odniesienia się do zarzutów
odwołania.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy Pzp, orzeczono
jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp
oraz § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238), tj. stosownie do wyniku
postępowania.
Przewodniczący: ……………………
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa,
Kuzki 14A i:
1.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez STRUNOBET-
MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o., 29-100 Włoszczowa, Kuzki 14A
na rzecz Tauron Dystrybucja S.A., 30-390 Kraków, ul. Zawiła 65L kwotę 3 600 zł
00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. 113, poz. 759 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Krakowie.
Przewodniczący: …………………………
Sygn. akt: KIO 1760/12
U z a s a d n i e n i e
Tauron Dystrybucja S.A. (dalej: „zamawiający”) prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na dostawę
prefabrykowanych stacji transformatorowych 20/0,4 kV 630 kVA z obsługą wewnętrzną
w latach 2013 i 2014. Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane
w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 22 maja 2012 r. pod pozycją
2012/S 96-160369.
W postępowaniu tym wykonawca STRUNOBET-MIGACZ Sp. z o.o. (dalej:
„odwołujący”) wniósł w dniu 17 sierpnia 2012 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
odwołanie wobec zaniechania przez zamawiającego odrzucenia ofert złożonych przez
wykonawców ZPUE S.A. oraz Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. Odwołujący zarzucił
zamawiającemu naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej:
„ustawa Pzp”).
Odwołujący wniósł o dokonanie ponownego badania ofert, odrzucenie ofert ZPUE
S.A. oraz Elektromontaż Lublin Sp. z o.o., oraz wybór oferty odwołującego jako
najkorzystniejszej.
W uzasadnieniu odwołania odwołujący podniósł, iż w pkt 1.4 Załącznika nr 7
do specyfikacji istotnych warunków zamówienia zamawiający postawił następujące
wymaganie: „[...] Stacja z obsługą wewnętrzną musi składać się z n/w elementów budynku:
[...] monolityczny odlew obudowy ścian stacji wraz z płytą posadzkową”. Odwołujący
wskazał, iż zamawiający wymaga dostarczenia obudowy ścian stacji wraz z płytą
posadzkową wykonanej jako monolit, tj. ściany i płyta denna mają stanowić jeden element
wykonany w całości poprzez wylanie betonu wymaganej klasy i konsystencji do uprzednio
przygotowanej formy. Takie rozwiązanie, jak stwierdził odwołujący, gwarantuje uzyskanie
szczelności połączeń ścian między sobą oraz ścian z płytą denną. Odwołujący zwrócił
uwagę, iż Słownik języka polskiego definiuje „monolit” jako „coś, co stanowi jednolitą, zwartą
i spójną całość”. Jak stwierdził odwołujący, oferowana przez ZPUE S.A. obudowa
zestawiona jest z oddzielnie wykonanych ścian, oddzielnie wykonanej płyty dennej,
następnie połączonych między sobą. Zdaniem odwołującego, oferowana obudowa
to nie monolit, a prefabrykat monolityzowany, bowiem składa się z elementów
monolitycznych łączonych między sobą już po związaniu betonu.
Odwołujący zauważył, iż w projekcie budowlanym do adaptacji z marca 2012 r.
wykonanym przez ZPUE S.A. na potrzeby Tauron Dystrybucja S.A. Oddział w Legnicy
dla tego samego typu stacji, wykonawca ten określa stację jako „miejska stacja
transformatorowa 20/0,4kV z transformatorem o mocy do 630 kVA, zabudowana jako
budynek prefabrykowanym, złożona z elementów żelbetowych”. Odwołujący wywiódł,
iż ZPUE S.A. w zależności od potrzeb zamawiającego określa swój produkt raz jako monolit,
innym razem jako prefabrykat.
Odwołujący podniósł ponadto, iż ZPUE S.A. zaoferowała 2 przepusty SN i 6 nN,
podczas gdy zamawiający pkt 1.12 Załącznika nr 7 do specyfikacji wymagał, by w części
fundamentowej stacji były osadzone przepusty kablowe - dla kabli SN 3 przepusty, dla kabli
nN 12 przepustów.
W ocenie odwołującego, ZPUE S.A. nienależycie udokumentowała spełnianie
warunku określonego przez zamawiającego w pkt 1.9.e specyfikacji – w piśmie Instytutu
Energetyki z dnia 24 lipca 2012 r. (znak: EWP/122/2012) stwierdzono, iż „można uznać,
że ograniczniki przepięć typu 300 SA na napięcia Ur=6...45 kV, produkcji firmy EUROMOLD
N.V. Belgia [...] spełniają wymagania norm IEC 6099-4:2006 i IEC 60060-1:1989”. Takie
sformułowanie, zdaniem odwołującego, oznacza, iż wyrób ZPUE S.A. „może spełnia
określoną normę, ale nie musi jej spełniać” oraz „może spełnia tę normę, ale też może jej nie
spełniać”. Odwołujący wskazał, iż w słowniku języka polskiego słowo „może” definiuje się
jako partykułę nadającą wypowiedzi odcień przypuszczenia, wahania, osłabienia
kategoryczności oraz jako „partykułę używaną wówczas, gdy mówiący nie chce udzielić
jednoznacznej odpowiedzi”. Odwołujący zwrócił uwagę, że w logice praktycznej zdanie
z użyciem zwrotu „może” określa się jako tzw. „problematyczne”, które zawiera pewną
możliwość, ale nie pewność. Odwołujący wskazał również na art. 13 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (t.j. Dz. U. 2010 r., nr 138, poz. 935 ze zm.).
Odwołujący podkreślił, iż zamawiający nie wymagał możliwości, ale pewności. Tym samym,
w opinii odwołującego, dokument przedstawiony przez ZPUE S.A. nie spełnia warunku
określonego przez zamawiającego dotyczącego przedłożenia dokumentów potwierdzających
wykonanie badań typu na zgodność z normami dla ograniczników przepięć średniego
napięcia. Odwołujący wskazał, iż w sytuacji, gdy wykonawca oferuje przedmiot zamówienia
zgodny z takimi wymogami, a nie posiada certyfikatu zgodności, może za pomocą innych
dowodów wykazać, że oferowany przedmiot jest zgodny z wymogami dyrektyw lub norm.
Odwołujący zarzucił również, iż wykonawca Elektromontaż Lublin Sp. z o.o.
nie załączył do oferty protokołu ze sprawdzenia i oceny skutków łuku powstałego w wyniku
zwarcia wewnętrznego dla rozdzielnicy średniego napięcia wchodzącej w wyposażenie
oferowanej stacji. Tym samym, zdaniem odwołującego, Elektromontaż Lublin Sp. z o.o.
nie wypełniła wymogu nałożonego przez zamawiającego w pkt 1.10 specyfikacji istotnych
warunków zamówienia.
Odwołujący stwierdził ponadto, iż Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. zaoferowała stację
transformatorową, która nie spełnia wymogów normy 62271-202:2010 - po montażu
rozdzielnicy 4-polowej nie zostaną zachowane wymagane parametry określone przez
zamawiającego. Odwołujący zwrócił uwagę, iż norma w pkt 5.6.3 określa, że „szerokość
korytarza obsługi wewnątrz stacji transformatorowej prefabrykowanej powinna być
odpowiednia dla wykonywania każdego działania lub konserwacji. Szerokość takiego
korytarza powinna wynosić 800 mm lub więcej. Drzwi rozdzielnicy wewnątrz stacji
transformatorowej prefabrykowanej powinny zamykać się w kierunku wyjścia lub obracać się
tak, aby nie zmniejszały szerokości korytarza obsługi. Drzwi w każdej otwartej stałej pozycji
lub mechaniczne napędy wysunięte z rozdzielnicy nie powinny zmniejszać szerokości
korytarza obsługi poniżej 500 mm”. Zdaniem odwołującego, z załączonej do oferty
Elektromontaż Lublin Sp. z o.o. uproszczonej dokumentacji oferowanych stacji wynika,
że po montażu rozdzielnicy 4-polowej szerokość korytarza obsługi wyniesie około 300 mm.
Na rozprawie strony podtrzymały dotychczas prezentowane stanowiska.
Krajowa Izba Odwoławcza, rozpoznając złożone odwołanie na rozprawie
i uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, w tym dokumentację
z niniejszego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a w szczególności treść
złożonych w postępowaniu ofert, oraz stanowiska stron i uczestnika postępowania
odwoławczego zaprezentowane na piśmie i ustnie do protokołu rozprawy, ustaliła i zważyła
co następuje.
Izba rozpoznając odwołanie na rozprawie ustaliła, że odwołanie podlega oddaleniu
z uwagi na brak wypełnienia materialnoprawnej przesłanki rozpoznania odwołania określonej
w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. Zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem, środki ochrony
prawnej przysługują m.in. wykonawcy, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego
zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez
zamawiającego przepisów ustawy Pzp. Na gruncie ustawy Pzp chodzi zatem o interes
wyrażający się w możliwości uzyskania zamówienia.
W toku posiedzenia niejawnego z udziałem stron i uczestnika postępowania ustalono,
iż wykonawcą ubiegającym się o udzielenie przedmiotowego zamówienia publicznego byli
wykonawcy wspólnie ubiegający się o to zamówienie: Strunobet-Migacz Sp. z o.o. i Elektro-
Spark Sp. z o.o. Potwierdzeniem powyższego jest treść oferty złożonej w przedmiotowym
postępowaniu, do której dołączona została m.in. umowa konsorcjum z dnia 25 czerwca 2012
r. zawarta pomiędzy tymi dwoma firmami, jak również dokumenty podmiotowe załączone
do oferty, odnoszące się do obu ww. podmiotów. Okoliczność tę potwierdził także
odwołujący w toku posiedzenia przed Izbą.
Jednocześnie Izba ustaliła, że przedmiotowe odwołanie zostało wniesione przez
Strunobet-Migacz Sp. z o.o. Zarówno treść odwołania, jak i dołączone do niego dokumenty
w żaden sposób nie wskazują na działanie tego podmiotu w imieniu i na rzecz ww. dwóch
firm.
Izba stwierdziła, iż Strunobet-Migacz Sp. z o.o. nie posiada przymiotu wykonawcy
w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Art. 2 pkt 11 ustawy
Pzp definiuje wykonawcę jako osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną
nie posiadającą osobowości prawnej, która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego,
złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Strunobet-Migacz
Sp. z o.o. nie ubiega się o udzielenie zamówienia, nie złożyła oferty, jak też nie zawarła
umowy w sprawie zamówienia publicznego, którego dotyczy postępowanie odwoławcze.
O zamówienie publiczne ubiegają się bowiem wykonawcy wspólnie ubiegający się
o udzielenie zamówienia publicznego, nie zaś Strunobet-Migacz Sp. z o.o. Tym samym
odwołujący, składając samodzielnie odwołanie, nie wykazał że wskutek dokonania
określonych czynności przez zamawiającego, co do których podniesione zostały zarzuty
odwołania, utracił szansę na uzyskanie przedmiotowego zamówienia – w sytuacji,
gdy odwołujący nie jest wykonawcą w przedmiotowym postępowaniu, nie ubiega się
samodzielnie o zamówienie publiczne, wskazując na określone w treści odwołania
naruszenia przepisów ustawy przez zamawiającego nie wykazał interesu w podnoszeniu
tych zarzutów.
W związku z brakiem wykazania po stronie odwołującego uszczerbku w interesie
tego podmiotu wyrażającym się w pozbawieniu go szans na uzyskanie przedmiotowego
zamówienia jako wykonawcy, nie rozpoznawała merytorycznie zarzutów przedstawionych
w odwołaniu. Brak zmaterializowania się przesłanki z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp skutkuje
koniecznością oddalenia odwołania bez merytorycznego odniesienia się do zarzutów
odwołania.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy Pzp, orzeczono
jak w sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp
oraz § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238), tj. stosownie do wyniku
postępowania.
Przewodniczący: ……………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
