KIO 2612/13

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Agata Mikołajczyk, Agnieszka Trojanowska, Andrzej Niwicki Protokolant: Mateusz Michalec

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu
21 listopada 2013 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 8 listopada 2013 r. przez
Odwołującego – REMONDIS Sanitech Poznań Sp. z o.o., ul. Górecka 104, 61-483 Poznań,
w postępowaniu prowadzonym przez
Zamawiającego - Związek Międzygminny
"Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej", ul. św. Michała 43, 61-119 Poznań,

przy udziale
Wykonawcy - Sita Zachód Sp. z o.o., ul. Jerzmanowska 13, 54-530 Wrocław,
zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego,

orzeka:
1. oddala odwołanie;

2. kosztami postępowania obciąża
Odwołującego – REMONDIS Sanitech Poznań Sp. z
o.o., ul. Górecka 104, 61-483 Poznań, i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15.000 zł 00 gr (słownie:
piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez
Odwołującego – REMONDIS
Sanitech Poznań Sp. z o.o., ul. Górecka 104, 61-483 Poznań, tytułem wpisu od
odwołania,
2.2. zasądza od
Odwołującego – REMONDIS Sanitech Poznań Sp. z o.o., ul. Górecka 104,
61-483 Poznań, na rzecz
Zamawiającego - Związek Międzygminny "Gospodarka
Odpadami Aglomeracji Poznańskiej", ul. św. Michała 43, 61-119 Poznań, kwotę
3.600 zł
00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty
postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 907) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do
Sądu Okręgowego w Poznaniu.

…………………………………………….

…………………………………………….

…………………………………………….

Sygn. akt: KIO 2612/13
Uzasadnienie
Postępowanie prowadzone jest przez Zamawiającego – Związek Międzygminny
„Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej" (GOAP) z Poznania na podstawie ustawy
z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 [ustawa
Pzp), którego przedmiotem jest „odbiór i transport odpadów komunalnych zmieszanych i
zielonych oraz odbiór i zagospodarowanie odpadów zbieranych selektywnie z nieruchomości
zamieszkałych i niezamieszkałych położonych na terenie Związku Międzygminnego
„Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej.” Zdaniem Odwołującego - REMONDIS
Sanitech Poznań spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznaniu w tym
postępowaniu Zamawiający dokonał nieprawidłowego opisu przedmiotu zamówienia, opisu
warunków udziału w postępowaniu w specyfikacji istotnych warunków zamówienia [SIWZ] i w
ogłoszeniu o zamówieniu oraz we wzorze umowy. Wskazując na powyższe wykonawca
zarzucił naruszenie:
1) art. 5 oraz art. 353 (1) ustawy - kodeks cywilny w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie
3.5.3 wzoru umowy stanowiącej załącznik nr 13 do SIWZ (dalej jako „wzór umowy”) z
uwagi na:
a) brak wskazania terminu w jakim Zamawiający zobowiązany jest przedstawić uwagi do
projektu Harmonogramu,
b) brak określenia zakresu przedmiotowego żądania zmian Harmonogramu jakich
Zamawiający może żądać od Wykonawcy,
2) art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 1.1 wzoru umowy
odnoszącym się do definicji „odpadów problemowych” poprzez wprowadzenie do umowy
definicji nieznanej ustawie,
3) § 9 ust. 2 uchwały Zgromadzenia Związku Międzygminnego „Gospodarka Odpadami
Aglomeracji Poznańskiej” z dnia 12 marca 2013, NR VI 34 2013 w sprawie:
szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie o odbierania odpadów
komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian
za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami
komunalnymi w związku z art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w
punkcie 3.5.2 (vi) wzoru umowy poprzez przyjęcie, że odbiór Odpadów komunalnych
powinien być realizowany w każdym tygodniu przez ten sam dzień, nawet jeżeli jest to
dzień wolny od pracy,
4) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 PzP w punkcie 3.5.5 wzoru
umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku opublikowania, wykonania i
przekazania właścicielom Nieruchomości zatwierdzonego przez Zamawiającego
Harmonogramu w formie papierowej w określonych w tym punkcie terminach podczas,

gdy z uwagi na brak wskazania terminu w jakim Zamawiający zobowiązany jest
przedstawić uwagi do projektu Harmonogramu, terminy te mogą zostać przez
Wykonawcę niedotrzymane bez jego winy,
5) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 3.6.1
wzoru umowy poprzez przyjęcie w sposób nieuzasadniony, że zmiana Harmonogramu
obok wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności o charakterze obiektywnym wymaga
nadto zgody Zamawiającego,
6) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 3.6.2
wzoru umowy poprzez brak wskazania terminu w jakim Wykonawca ma wykonywać
zmiany Harmonogramu w sytuacjach określonych w punktach 3.6.2 od (i) do (iv),
7) naruszenie art. 353 § 2 k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 3.6.2 (i) wzoru
umowy poprzez brak wskazania definicji pojęcia powstania lub likwidacji miejsca
gromadzenia Odpadów komunalnych z nieruchomości,
8) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 3.6.3
wzoru umowy poprzez nadanie Zamawiającemu uprawnienia do jednostronnej zmiany
Harmonogramu podczas, gdy przesłanki takiej zmiany są określone w sposób bardzo
ogólny i niezrozumiały,
9) naruszenie art. art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 4.2.1 wzoru
umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku informowania o wszelkich
zdarzeniach mających lub mogących mieć wpływ na wizerunek Zamawiającego bez
podania o jakiego rodzaju zdarzeniach traktuje ten punkt,
10) naruszenie art. 1 ust. 2 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie
danych osobowych (Dz. U. z 2002, nr 101, poz. 926 ze zm.) w związku z art. 353 (1) k.c.
w związku z art. 14 ustawy Pzp w punktach 4.2.5 oraz 7.1 wzoru umowy, poprzez
nałożenie na Wykonawcę obowiązków administratora danych osobowych pomimo braku
zawarcia osobnej umowy o powierzenie przetwarzania danych osobowych mieszkańców,
11) naruszenie art. art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 4.4 wzoru
umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku uzyskania odpowiedniego poziomu
recyklingu,
12) naruszenie art. 353 (1) § 2 k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 6.1.4. wzoru
umowy poprzez niewskazanie na jakiej podstawie będzie następować identyfikacja
nowego miejsca odbioru Odpadów komunalnych z Nieruchomości,
13) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 6.2.1
zdanie drugie wzoru umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku naprawy lub
wymiany uszkodzonego pojemnika w terminie nie późniejszym niż najbliższy dzień
przypadający na wywóz odpadów komunalnych w przypadku, gdy otrzymanie informacji
od Zamawiającego następuje w dniu przypadającym na wywóz odpadów komunalnych,

14) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 6.2.1
zdanie trzecie wzoru umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku
natychmiastowej
wymiany
pojemnika
w
przypadku
zaistnienia
okoliczności
uniemożliwiających zbiórkę, a także zagrożenia życia lub zdrowia człowieka orazśrodowiska, pomimo braku zgłoszona potrzeby takiej wymiany.
15) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 8.2.1
wzoru umowy poprzez uzależnienie terminu wymagalności roszczenia Wykonawcy o
zapłatę wynagrodzenia od zaakceptowania przez Zamawiającego Raportu Miesięcznego,
16) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 8.3.1
wzoru umowy poprzez przyznanie Zamawiającemu prawa do wstrzymania się z zapłatą
wynagrodzenia w przypadku wystąpienia niezgodności w fakturze VAT,
17) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 9.1.5
wzoru umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę obowiązku sporządzenia korekty faktury
VAT w przypadku sporu odnośnie Raportu Miesięcznego lub załączników do niego
dołączonych,
18) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 11.1.2
wzoru umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę odpowiedzialności za takie działania lub
zaniechania, które wynikają z obowiązków nałożonych na Wykonawcę przez umowę z
Zamawiającym lub z powszechnie obowiązujących przepisów prawa,
19) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w tych punktach
wskazanych w punkcie 11.2 wzoru umowy, które uzależniają obowiązek zapłaty kary
umownej także od okoliczności za które Wykonawca nie ponosi winy,
20) naruszenie art. 5 oraz art. 353 (1) k.c. w związku z art. 14 ustawy Pzp w punkcie 14.1.3
(ix) wzoru umowy poprzez przyjęcie, iż przesłanką do rozwiązania umowy ze skutkiem
natychmiastowym jest nałożenie na Wykonawcę kar, których łączna wysokość
przekroczy 20% wynagrodzenia za cały okres trwania Umowy,
21) naruszenie art. 7 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w związku z
Rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie szczegółowego sposobu
postępowania z odpadami opakowaniowymi, z dni 25, 10. 2005 r. (Dz. U. nr 219, poz.
1858) w zakresie jakim szczegółowy opis przedmiotu zamówienia (załącznik nr 10 do
SIWZ) określa kolorystykę pojemników (część VI) poprzez określenie przez
Zamawiającego, iż cały pojemnik powinien być oznaczony stosownym kolorem.
i wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany postanowień:
1. w punkcie 3.5.3 wzoru umowy poprzez:
a. wskazanie terminu w jakim Zamawiający zobowiązany jest przedstawić uwagi do
projektu Harmonogramu,

b. określenie zakresu przedmiotowego żądania zmian Harmonogramu jakich
Zamawiający może żądać od Wykonawcy,
2. w punkcie 1.1 wzoru umowy poprzez zmianę pojęcia „odpady problemowe” na
pojęcie znane ustawie,
3. w punkcie 3.5.2 (vi) wzoru umowy poprzez przyjęcie, że odbiór Odpadów
komunalnych przypadający w dzień wolny od pracy powinien przypadać w pierwszym
dniu roboczym następującym po dniu ustawowo wolnym od pracy,
4. w punkcie 3.5.5 wzoru umowy poprzez wskazanie terminu w jakim Zamawiający
zobowiązany jest przedstawić uwagi do projektu Harmonogramu,
5. w punkcie 3.6.1 wzoru umowy poprzez przyjęcie, że zmiana Harmonogramu może
nastąpić wyłącznie z uwagi na nieprzewidziane okoliczności o charakterze
obiektywnym i nie wymaga zgody Zamawiającego,
6. w punkcie 3.6.2 wzoru umowy poprzez wskazanie terminu w jakim Wykonawca ma
wykonywać zmiany Harmonogramu w sytuacjach określonych w punktach 3.6.2 od (i)
do (iv),
7. w punkcie 3.6.2 (i) wzoru umowy poprzez wskazanie definicji pojęcia powstania lub
likwidacji miejsca gromadzenia Odpadów komunalnych z nieruchomości,
8. w punkcie 3.6.3 wzoru umowy poprzez precyzyjne określenie przesłanek do zmiany
Harmonogramu przez Zamawiającego,
9. w punkcie 4.2.1 wzoru umowy poprzez precyzyjne wskazanie o jakich zdarzeniach
mających lub mogących mieć wpływ na wizerunek Zamawiającego Wykonawca
powinien go poinformować,
10. w punktach 4.2.5 oraz 7.1 wzoru umowy, poprzez odesłanie do osobnej umowy o
powierzeniu przetwarzania danych osobowych,
11. w punkcie 4.4 wzoru umowy poprzez zdjęcie z Wykonawcy obowiązku uzyskania
odpowiedniego poziomu recyklingu.
12. w punkcie 6.1.4. wzoru umowy poprzez wskazanie na jakiej podstawie będzie
następować identyfikacja nowego miejsca odbioru Odpadów komunalnych z
Nieruchomości,
13. w punkcie 6.2.1 zdanie drugie wzoru umowy poprzez sprecyzowanie obowiązku
Wykonawcy w przypadku, gdy otrzymanie informacji od Zamawiającego następuje w
dniu przypadającym na wywóz odpadów komunalnych,
14. w punkcie 6.2.1 zdanie trzecie wzoru umowy poprzez nałożenie na Wykonawcę
obowiązku natychmiastowej wymiany pojemnika w przypadku zaistnienia okoliczności
uniemożliwiających zbiórkę, a także zagrożenia życia lub zdrowia człowieka orazśrodowiska tylko w przypadku zgłoszona potrzeby takiej wymiany.

15. w punkcie 8.2.1 wzoru umowy poprzez oderwanie terminu wymagalności roszczenia
Wykonawcy o zapłatę wynagrodzenia od okoliczności zaakceptowania przez
Zamawiającego Raportu Miesięcznego,
16. usunięcie punktu 8.3.1 wzoru umowy,
17. w punkcie 9.1.5 wzoru umowy poprzez usunięcie ostatniego zdania tego punktu,
18. w punkcie 11.1.2 wzoru umowy poprzez doprecyzowanie, że Wykonawca nie ponosi
odpowiedzialności za takie działania lub zaniechania, które wynikają z obowiązków
nałożonych na Wykonawcę przez umowę z Zamawiającym lub z powszechnie
obowiązujących przepisów prawa,
19. wprowadzenie w punkcie 11.2 wzoru umowy, klauzuli ogólnej zwalniającej
Wykonawcę od obowiązku zapłaty kary umownej w przypadku, gdy Wykonawca nie
ponosi winy za okoliczności, które uzasadniałyby nałożenie kary umownej na
Wykonawcę,
20. usunięcie punktu 14.1.3 (ix) wzoru umowy,
21. w szczegółowym opisie przedmiotu zamówienia (załącznik nr 10 do SIWZ) -
określenie, że oznaczenie pojemników stosownym kolorem może dotyczyć tylko
pokryw pojemników.
Wykonawca stwierdził, że ma interes w rozstrzygnięciu niniejszego postępowania
odwoławczego na jego korzyść, podnosząc, że w wyniku naruszenia przez Zamawiającego
powołanych przepisów Pzp i k.c. jego interes w uzyskaniu zamówienia może doznać
uszczerbku, bowiem sformułowanie postanowień SIWZ w sposób niejednoznaczny,
niewyczerpujący i niekompletny oraz naruszający przepisy Pzp, w szczególności w zakresie
opisu oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu, utrudnia mu dostęp do uzyskania
zamówienia.
W uzasadnieniu zarzutów podał, co następuje:
Ad.1. Zamawiający w punkcie 3.5.3 wzoru umowy nie wskazuje terminu w jakim
Zamawiający zobowiązany jest przedstawić uwagi do projektu Harmonogramu. Jest to o tyle
istotne, iż na Wykonawcy ciążą dalsze obowiązki związane z opublikowaniem, wykonaniem i
przekazaniem Harmonogramu mieszkańcom, a także przekazaniem go Zamawiającemu do
publikacji na jego stronie internetowej (3.5.5). W tym zakresie dalsze postanowienia wzoru
umowy nakładają obowiązek wykonania takich czynności w określonym terminie. Nadto
niedotrzymanie tych terminów skutkuje możliwością nałożenia kary umownej przez
Zamawiającego (np. w odniesieniu do publikacji na stronie internetowej Zamawiającego —
11.2.1 viii). W sytuacji więc, gdy Wykonawca przedłoży Zamawiającemu projekt
Harmonogramu, a zamawiający będzie zgłaszał kolejne uwagi, które spowodują opóźnienie i
niedotrzymanie terminów wskazanych w punkcie 3.5.5. Zamawiający będzie uprawniony do
nałożenia kary umownej. Nie będzie przy tym istotna ocena zachowania Wykonawcy w

kategoriach jego zawinienia. Takie ułożenie stosunków prawnych należy uznać, za
nadużycie prawa i za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Podkreślił, że w
punkcie 3.5.3 wzoru umowy nie określono zakresu przedmiotowego żądania zmian
Harmonogramu, jakiego Zamawiający może żądać od Wykonawcy. Taki stan rzeczy może
powodować, że żądanie zmiany będzie tak daleko idące, że spowoduje jednostronną zmianę
przedmiotu umowy i narazi Wykonawcę na poniesienie kosztów, którego nawet przy
dołożeniu należytej staranności nie mógłby się spodziewać. Taka sytuacja znacząco
wykracza poza ramy swobodnego kształtowania stosunków cywilno-prawnych. Nadawanie
jednej ze stron stosunku prawnego pozycji dominującej sprzeciwia się naturze takiego
stosunku.
Ad. 2. Wykonawca podniósł, że ani ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, ani
ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t. jedn. Dz. U. z 2007, nr 39, poz. 251 ze
zm.), ani też inne przepisy regulujące kwestie odpadów nie posługują się pojęciem „odpadów
problemowych”. Zamawiający we wzorze umowy nie odsyła do żadnych aktów prawnych, z
których wynikałaby definicja ustawowa użytego pojęcia, ani też obowiązków prawnych
związanych z „odpadami problemowymi”. Zgodnie z art. 353 (1) k.c. strony zawierające
umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie
sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia
społecznego. Stwierdził, że Zamawiający realizując zadania komunalne powinien układać
stosunki umowne z wykonawcami tych zadań na podstawie i w granicach prawa. Nie może
więc w umowie konstruować takich norm, które nie są znane ustawie. Zamawiający nie może
też tak kształtować swoich stosunków cywilnoprawnych aby wykraczały one poza materie
upoważnienia ustawowego w tym zakresie.
Ad. 3. Zgodnie z § 9 ust. 2 uchwały Zgromadzenia Związku Międzygminnego „Gospodarka
Odpadami Aglomeracji Poznańskiej” z dnia 12 marca 2013, NR VI 34 2013 w sprawie:
szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie o odbierania odpadów
komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za
uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami
komunalnymi, w przypadku, gdy wyznaczony dla danej nieruchomości dzień tygodnia, w
którym następuje odbiór odpadów, przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, odbiór
odpadów następuje w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu ustawowo wolnym
od pracy. Tymczasem ani w punkcie 3.5.2 wzoru umowy, ani w innych jej postanowieniach
nie wskazano sytuacji, w której dzień Odbioru odpadów komunalnych przypada na dzień
wolny od pracy. Wzór umowy nakłada więc na wykonawcę obowiązek odbierania Odpadów
komunalnych także w dniu ustawowo wolne od pracy co stoi w sprzeczności z przytoczoną
na początku tego akapitu uchwałą. Sprzeczność ta występuje przeciwko celowi umowy która
będzie zawarta między Wykonawcą a Zamawiającym.

Ad. 4. Zarzut dotyczący punktu 3.5.5 wzoru umowy wynika ze wcześniej formułowanego
zarzutu dotyczącego braku terminu w jakim Zamawiający zobowiązany jest przedstawić
uwagi do projektu Harmonogramu. Brak ten powoduje, że wskazywanie jakichkolwiek
terminów poprzez określenie konkretnych dat kalendarzowych może spowodować
przekroczenie tych terminów. Przekroczenie to może być także spowodowane
okolicznościami za które Wykonawca nie ponosi winy. Może tez być tak, że termin nie
zostanie dotrzymany wyłącznie z winy Zamawiającego w sytuacji, gdy będzie on zgłaszał
coraz to nowe uwagi na projektu Harmonogramu. Podkreślił, że skrajna dysproporcja pozycji
stron stosunku cywilno-prawnego przeczy jego naturze.
Ad. 5. Wykonawca wskazał, że wystąpienie nieprzewidzianych okoliczności może mieć
jedynie charakter obiektywny i jest oczywistym, iż musi aktualizować potrzebę zmiany
Harmonogramu. Niejasne jest jednak dlaczego dodatkowo, obok wystąpienia takich
okoliczności, zmiany mają być uzależnione dodatkowo od zgody Zamawiającego. W ocenie
Odwołującego wystarczy bowiem, aby Zamawiający został powiadomiony o okolicznościach
uzasadniających zmianę Harmonogramu. Brak zgody Zamawiającego nie może stanowić
tamy dla zmian Harmonogramu szczególnie, iż celem tego dokumentu jest sprawna
realizacja przedmiotu umowy. Brak zgody Zamawiającego mógłby więc powodować, że
Wykonawca nie mógłby realizować w sposób właściwy umowy, co mogłoby go narazić na
odpowiedzialność finansową (zgodnie z przewidzianym we wzorze umowy systemem kar
umownych). Jest to więc kolejny przejaw dysproporcji stron stosunku cywilno-prawnego.
Ad. 6. i 7. Zamawiający we wzorze umowy nie sprecyzował, jaki jest termin wprowadzania
zmian w Harmonogramie w przypadku wystąpienia przesłanek określonych w punktach 3.6.2
od (i) do (iv). Nie zostało więc określone, czy w tym zakresie zmiany takie powinny być
dokonywane niezwłocznie po wystąpieniu przesłanki czy może niezwłocznie po wezwaniu
przez Zamawiającego fart. 455 k.c.). Powtórzył, że brak zmian w Harmonogramie w
przypadku, gdy jest to niezbędne dla prawidłowego wykonania przedmiotu umowy będzie
skutkował negatywnie dla Wykonawcy. Niejednoznaczne określenie zobowiązania
Wykonawcy będzie rzutować na jego odpowiedzialności za niewykonanie umowy, a
Zamawiający będzie mógł naliczyć karę umowną. Wzór umowy posługuje się pojęciami
„powstania” i „likwidacji” miejsca gromadzenia Odpadów komunalnych z Nieruchomości.
Próżno jednak szukać definicji tych pojęć w treści umowy. Odwołując się do wykładni
językowej tych pojęć Odwołujący nie potrafi wskazać, kto będzie stwierdzał, czy dane
miejsce „powstało” bądź uległo „likwidacji”, a także jakie są przesłanki takiego uznania.
Należy powtórzyć, iż brak precyzji w zakresie formułowania obowiązków Wykonawcy będzie
pociągał za sobą ryzyko niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy. Wspominany
już system kar umownych oderwany od badania kwestii zawinienia pogłębia tylko nierówną
pozycję stron stosunku cywilno-prawnego. Mimo, że w ramach zasady swobody umów

możliwa jest dysproporcja praw i obowiązków, to jednak ukształtowanie jej na tak znacznym
poziomie przeczy tej zasadzie w sposób absolutny.
Ad. 8. Zgodnie z punktem 3.6.3 Zamawiający dysponuje uprawnieniem do jednostronnej
zmiany Harmonogramu w celach określonych w tym punkcie. Należy wskazać, iż przesłanki
do skorzystania przez Zamawiającego z tego uprawnienia zostały sformułowane w sposób
bardzo ogólny. Nadto we wzorze umowy wskazano, że zmiany takie mogą być wprowadzone
w celu „zagwarantowania jakości, sprawności, częstotliwości i terminowości świadczonych
usług”. W szczególności takie pojęcie jak „sprawność” jest pojęciem nieostrym i może
podlegać arbitralnej, a w skrajnych przypadkach dowolnej, wykładni Zamawiającego. Jak
wskazano wcześniej Harmonogram ma istotny wpływ na wykonanie przedmiotu umowy.
Wprowadzanie w umowie możliwości jego jednostronnej zmiany może w sposób istot
oddziaływać na prawidłowość jej wykonania. Prawidłowość wykonania umowy wpływa
natomiast na możliwość zastosowania przez Zamawiającego kar umownych. Za nadużycie
prawa należy uznać sytuację, gdy samo tylko działanie Zamawiającego może mieć
negatywny wpływ na prawidłowość wykonania umowy przez Wykonawcę i obciążenie go
obowiązkiem zapłaty kary umownej.
Ad. 9. W punkcie 4.2.1 wzoru umowy wskazano, iż Wykonawca obowiązany jest
poinformować Zamawiającego, między innymi, o zdarzeniach mających lub mogących mieć
wpływ na wizerunek Zamawiającego. Umowa nie daje odpowiedzi o jakie zdarzenia może tu
chodzić - czy tylko o takie, które są związane z wykonywaniem umowy, czy może zakres
takich zdarzeń jest szerszy. Nie jest także jasne, czy postanowienie to traktuje tylko o
zdarzeniach które negatywnie oddziaływają na wizerunek Zamawiającego, czy może chodzi
też o zdarzenia, które ten wizerunek poprawiają. Dużej trudności musi też dostarczyć próba
oceny, czy dane zdarzenie może oddziaływać na dobro osobiste Zamawiającego w postaci
jego wizerunku. Należy także podkreślić, iż ochrona praw osobistych może być realizowana
wyłącznie poprzez wzywanie do zaprzestania ich naruszania lub do usunięcia skutków takich
naruszeń. Uprawnionym jest więc jedynie podmiot, którego prawa zostały naruszone. Nadto
stwierdzenie naruszenia nie może się obejście bez oceny jak subiektywnie takie naruszenie
wpływa na uprawnionego. Wykonawca nie będzie więc w stanie samodzielnie ocenić czy
dane zdarzenie wpływa lub może mieć wpływ na wizerunek Zamawiającego, gdyż nie można
obiektywnie dokonać takiej oceny.
Ad. 10. Zgodnie z art. 1 ust 2 ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanie danych
osobowych może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane
dotyczą, lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą. Natomiast zgodnie z
art. 31 ust. 1 tej ustawy, administrator danych może powierzyć innemu podmiotowi, w drodze
umowy zawartej na piśmie, przetwarzanie danych. Niewątpliwie wykonywanie przez
Zamawiającego ustawowych obowiązków związanych z odbieraniem odpadów komunalnych

od mieszkańców łączy się z przetwarzaniem danych osobowych tym mieszkańców. Dane te
są gromadzone przez Zamawiającego i zostaną powierzone Wykonawcy w celu realizacji
umowy. Zgodnie z przytoczonymi przepisami Zamawiający jako administrator danych
osobowych w celu ich powierzenia Wykonawcy musi zawrzeć z tym ostatnim umowę o
powierzeniu przetwarzania danych osobowych. Umowa taka powinna regulować prawa i
obowiązki stron w zakresie przetwarzania danych osobowych. Tymczasem ani w punktach
4.2.5 i 7.1 ani w pozostałych postanowieniach wzoru umowy nie zostało uregulowane
powierzenie przetwarzania danych osobowych. Należy więc stwierdzić, iż na podstawie
obecnego brzmienia wzoru umowy, Zamawiający nie może zgodnie z prawem powierzyć
Wykonawcy przetwarzania danych osobowych mieszkańców. Tym samym Zamawiający nie
może nakładać dalej idących obowiązków, które są związane z takim powierzeniem.
Ad. 11. W ocenie Odwołującego, przerzucanie na Wykonawcę obowiązku osiągnięcia
okresowych poziomów recyklingu jest niezasadne w świetle treści rozporządzenia MinistraŚrodowiska z dnia 29. Maja 2012 r. w sprawie poziomów recyklingu, przygotowania do
ponownego użycia i odzysku innymi metodami niektórych frakcji odpadów komunalnych. (Dz.
U. z 2012 r. poz. 645). W rozporządzeniu przewidziano bowiem określony sposób obliczania
osiągniętych poziomów recyklingu, w którym łączną masę papieru, metalu tworzyw
sztucznych i szkła poddanych recyklingowi należy podzielić przez hipotetyczną masę
wytworzonych odpadów (papieru, szkła, tworzyw sztucznych i metalu), obliczoną na
podstawie wskaźników zawartości tych odpadów w całym strumieniu odpadów komunalnych,
zawartych w Krajowym Planie Gospodarki Odpadami (takich samych dla całej Polski) lub na
podstawie przeprowadzonych badań morfologicznych. Podkreślił, że ilość odbieranych
odpadów zbieranych selektywnie od mieszkańców nie jest uzależniona od działalności
Wykonawcy. Natomiast taki obowiązek bez trudu można znaleźć po stronie Zamawiającego
rozumianego jako stowarzyszenie gmin wykonujących zadania ustawowe w zakresie
edukacji i zachęcania mieszkańców do selektywnej zbiórki odpadów. W końcu, to
mieszkańcy składają oświadczenia dotyczące segregowania odpadów, a wykonawca nie ma
na to żadnego wpływu. Podobnie zresztą jest w sytuacji, gdy mieszkańcy, ze względy na
brak odpowiedniej wiedzy ekologicznej, brak nawyków segregacji, częsty odruch
lekceważenia obowiązujących przepisów, niewłaściwie lub w sposób niedostateczny
segregują odpady, w związku z czym następuje zmniejszenie strumienia tych odpadów.
Wykonawca można jedynie odpowiadać za osiągnięcie takiego poziomu recyklingu, za który
sam ponosi odpowiedzialność w związku z realizacją umowy. Nałożenie na Wykonawcę
odpowiedzialności za poziom recyklingu jest sprzeczny z naturą zobowiązania
kształtowanego przez umowę z Zamawiającym.
Ad. 12. W punkcie 6.1.4. wzoru umowy na Wykonawcę nałożono obowiązek dostarczenia
odpowiedniego kontenera lub pojemnika oraz obowiązek poinformowania Zamawiającego w

przypadku „powstania lub zidentyfikowania nowego miejsca odbioru Odpadów komunalnych
z Nieruchomości”. Zamawiający nie precyzuje jednak procedury stwierdzenia powstania
bądź identyfikacji takiego miejsca. Nie jest też jasne, czy obowiązek przeprowadzenia takiej
procedury spoczywa na Wykonawcy.
Ad. 13. i 14. Punkt 6.2.1 zdanie drugie wzoru umowy nakłada na Wykonawcę obowiązek
naprawy lub wymiany uszkodzonego pojemnika w terminie nie późniejszym niż najbliższy
dzień przypadający na wywóz odpadów komunalnych. Tymczasem w sytuacji, gdyby
otrzymanie informacji od Zamawiającego nastąpiło właśnie w dniu przypadającym na wywóz
odpadów komunalnych to Wykonawca nie mógłby się wywiązać ze swojego zobowiązania.
Takie postanowienie należy uznać za nadużycie prawa. Jednocześnie jeszcze bardziej
rażącym przypadkiem nadużycia prawa jest postanowienie zwarte w punkcie 6.2.1 zdanie
trzecie wzoru umowy. Mocą tego postanowienia Wykonawca obowiązany jest do
natychmiastowej
wymiany
pojemnika
w
przypadku
zaistnienia
okoliczności
uniemożliwiających zbiórkę, a także zagrożenia życia lub zdrowia człowieka oraz środowiska
nawet w przypadku braku zgłoszona potrzeby takiej wymiany. Oznacza to, że na
Wykonawcy ciąży określony obowiązek, o którego istnieniu może nie wiedzieć i to nawet
przy zachowaniu najwyższej staranności w tym względzie. Oczywistym jest, że takie
zobowiązanie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, gdyż nie można na
nikogo nakładać obowiązku świadczenia nie informując go przy tym o istnieniu takiego
obowiązku.
Ad. 15. Punkt 8.2.1 wzoru umowy uzależnia początek biegu terminu wymagalności
roszczenia Wykonawcy o zapłatę wynagrodzenia od zaakceptowania przez Zamawiającego
Raportu Miesięcznego. Z uwagi na fakt, że umowa nie reguluje kwestii braku akceptacji
Raportu Miesięcznego przez Zamawiającego, może dojść do sytuacji, że należne
wynagrodzenie nigdy nie stanie się wymagalne. Uzależnianie wymagalności roszczenia
jedynie od decyzji jednej ze stron stosunku zobowiązaniowego należy uznać, za sprzeczny z
naturą takiego stosunku. Zgodnie bowiem z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że
wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Nie
mogą więc istnieć takie zobowiązania, które uzależniają obowiązek spełnienia świadczenia
jedynie od woli dłużnika. Wskazał, że wszelkie roszczenia wzajemne powinny być spełniane
bądź jednocześnie, bądź jedno po drugim, ale w terminach ustalonych w umowie.
Ad. 16. Wykonawca stwierdził, że argumenty z powyższego akapitu zachowują aktualność
również w odniesieniu do punktu 8.3.1 wzoru umowy, w którym Zamawiający przewiduje
prawo do wstrzymania się z zapłatą wynagrodzenia w przypadku wystąpienia niezgodności
w fakturze VAT. Stwierdził, że faktura VAT jest jedynie dokumentem o charakterze
podatkowym i księgowym, a fakt jej wystawienia i prawidłowości zawartych w niej informacji
nie ma wpływu na wysokość i wymagalność roszczenia pieniężnego. Błędy w treści faktury

VAT można jedynie oceniać w sferze praw i obowiązków podatnika podatku od towarów i
usług względem fiskusa. Postanowienie o możliwości wstrzymania zapłaty wynagrodzenia w
przypadku błędów w fakturze VAT należy ocenić jako sprzeczne z naturą zobowiązań
pieniężnych, natomiast samo wstrzymanie — jako nadużycie prawa.
Ad. 17. Zdaniem wykonawcy umowa nie może ingerować w powszechnie obowiązujące
przepisy podatkowe. Zgodnie § 13 ust 1 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca
2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich
przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od
podatku od towarów i usług, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów
określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą
tę fakturę. Natomiast zgodnie z § 14 tego rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się
również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie,
stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Przepisy prawa precyzyjnie
wskazują więc sytuację w które na wystawcy faktury ciąży obowiązek sporządzenia korekty.
Z całą stanowczością należy stwierdzić, iż nie jest objęta dyspozycją cytowanych przepisów
sytuacja opisana w punkcie 9.1.5 wzoru umowy. Sam spór, bez względu na jego podłożenie,
nie może stanowić przesłanki do sporządzenia korekty faktury YAT. Nadto stwierdził, że
postanowienia wzoru umowy nakładają na Wykonawcę obowiązki sprzeczne z
obowiązującymi przepisami. Nałożenie takiego obowiązki na Wykonawcę należy więc uznać
za nadużycie prawa.
Ad. 18. i 19. Zgodnie z punktem 11.1.2 wzoru umowy Wykonawca zobowiązuje się zwolnić
Zamawiającego z odpowiedzialności wobec osób trzecich za szkody powstałe w związku z
realizacji Umowy, będące następstwami działań lub zaniechań Wykonawcy. Tymczasem w
polskim systemie prawa cywilna odpowiedzialność deliktowa uzależniona jest od winy osoby,
która ją wyrządziła (art. 415 k.c.). Jeżeli więc Wykonawca wyrządziłby szkodę wyłącznie w
wyniku wykonywania obowiązków nałożonych przez umowę, w szczególności w wyniku
poleceń Zamawiającego, nie można mu przypisać odpowiedzialności za takie działanie.
Wykonawca powinien być więc odpowiedzialny wyłącznie w przypadku zawinionego
działania lub zaniechania. Rozszerzenie odpowiedzialności Wykonawcy o sferę tych
okoliczności, za które odpowiedzialności nie ponosi należy uznać, za sprzeczne z zasadami
współżycia społecznego. Wykonawca nie może też ponosić odpowiedzialności za działania,
które wykonuje zgodnie z prawem. Powyższe należy również odnieść do systemu kar
umownych przewidzianych w punkcie 11.2 wzoru umowy. Zgodnie z postanowieniami tego
punktu niemal każdy obowiązek zapłaty kary umownej aktualizuje się także w przypadku
okoliczności za które Wykonawca nie ponosi winy.
Ad. 20. Zamawiający w punkcie 14.1.3 (ix) wzoru umowy wskazał, że przesłanką do
rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym jest nałożenie na Wykonawcę kar,

których łączna wysokość przekroczy 20% wynagrodzenia za cały okres trwania Umowy.
Należy wskazać, iż takie uregulowanie jest sprzeczne z prawem, gdyż instytucja kary
umownej przewidziana w kodeksie cywilnym nie jest powiązana z możliwością rozwiązania
umowy. Kara umowna ma bowiem funkcję rekompensacyjną a jej nałożenie nie jest
przesłanką do rozwiązania stosunku prawnego. Nadto wynagrodzenie za cały okres trwania
Umowy, aż do momentu jej zakończenia nie będzie znane. Nie będzie więc wiadome, kiedy
nałożone kary przekroczą granice owych 20% całego wynagrodzenia.
Ad. 21. Odwołujący odnośnie zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1, art. 25 ust. 1, art. 29 ust. 2
ustawy Pzp w związku z Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie
szczegółowego sposobu postępowania z odpadami opakowaniowymi, z dni 25, 10. 2005r.
(Dz. U. nr 219, poz. 1858) w zakresie załącznika nr 10 do SIWZ dotyczącego określenia
kolorystyki pojemników podał, że w celu realizacji selektywnej zbiórki papieru, metali,
plastików i szkła jest wystarczające ażeby pojemniki przeznaczone na te odpady były
oznakowane stosownymi napisami, które Zamawiający przewidział w SIWZ, a kolorystyka
wyróżniająca pojemniki powinna obejmować nie więcej niż pokrywę pojemnika. Dodał, że w
Poznaniu już od kilkunastu lat stosuje się pojemniki do zbiórki selektywnej a podmioty
składające oferty w poprzednich przetargach dotyczących części przedmiotu zamówienia
opisane na wstępie poniosły już nakłady na ich zakup. Dodatkowo, Rozporządzenie Ministra
Gospodarki i Pracy w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami
opakowaniowymi, z dni 25, 10. 2005r. (Dz. U. nr 219, poz. 1858) dotyczy odpadów
opakowaniowych (z grupy 15) natomiast niniejsze postępowanie dotyczy wszystkich
odpadów zbieranych selektywnie (także z grupy 20). Rozporządzenie to dotyczy jedynie
pojemników ustawianych w miejscach publicznych jako tzw. „gniazda recyklingowe” i nie
przesądza jednoznacznie, że cały pojemnik ma być w tym samym kolorze.

Do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego przystąpił wykonawca,
Sita Zachód sp. z o.o. z Wrocławia, wnosząc o uwzględnienie odwołania. W pierwszej
kolejności stwierdził, że ma, zgodnie z art. 185 ust. 2 ustawy Pzp interes w uwzględnieniu
odwołania. Podkreślił, że (…) odwołanie i jego zarzuty sformułowane zostały w stosunku do
zamówienia publicznego, jako takiego, tj. odnoszą się do opisu przedmiotu zamówienia,
opisu warunków udziału w zamówieniu, innych postanowień SIWZ, w tym postanowień
dotyczących wzorca umowy i ogłoszenia o zamówieniu. Ogólniej ujmując odwołanie
Remondis Sanitech Poznań sp. z o.o. dotyczy wymogów postępowania oraz późniejszych
warunków wykonania zamówienia. Te z kolei w taki sam sposób i w takim samym stopniu
wypływają na sytuację prawną i ekonomiczną, tak Sita Zachód sp. z o.o. jak i Remondis
Sanitech Poznań sp. z o.o. Zatem rozstrzygnięcie odwołania na korzyść Remondis Sanitech
Poznań sp. z o.o., będzie jednocześnie rozstrzygnięciem na korzyść Sita Zachód sp. z o.o.,

bowiem oba te podmioty znajdują się obecnie w takiej samej sytuacji prawnej i gospodarczej
(są podmiotami ubiegającymi się o udzielenie zamówienia publicznego w rozumieniu art. 2
pkt 11 P.z.p.)”. Przystępujący dodał, że jego przystąpienie nie pozostaje w opozycji do
odwołania i jest. zbieżne z interesem Remondis Sanitech Poznań sp. z o.o., a w wyniku
uwzględnienia odwołania będzie miał możliwość dalszego udziału w postępowaniu o
udzielenie zamówienia, a w dalszej perspektywie szansę na uzyskanie zamówienia.
Podkreślił także, że pojęcie interesu w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony, do której
się przystępuje należy rozumieć możliwie szeroko i jego zdaniem Sita Zachód sp. z o.o. ma
interes prawny, albowiem (…) wszystkie wskazane przez odwołującą się spółkę zarzuty
sformułowane w stosunku do zamówienia publicznego a wskazujące na problemy;, które
pojawią się na etapie wykonywania zamówienia, będą dotyczyły również spółki
przystępującej do postępowania odwoławczego, która potencjalnie może być wykonawcą
zamówienia. Powyższe wskazuje również zdaniem wykonawcy, że na interes ekonomiczny
w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść strony, do której przystępuje. Jest on związany z jej
sytuacją w ramach tego konkretnego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Rozstrzygnięcie na korzyść strony, do której przystępuje wpływa na pozycję Sita Zachód sp.
z o.o. w niniejszym postępowaniu (…) poprzez istnienie okoliczności, w których
przystępujący do postępowania odwoławczego ma możliwość realizacji zamówienia
publicznego, co jest tożsame z interesem ekonomicznym. Stwierdził dalej, że ma interes w
rozstrzygnięciu odwołania na korzyść strony, do której przystępuje, gdyż rozstrzygnięcie
odwołania zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu, w razie dokonania zmiany
postanowień SIWZ, pozwoli zrównać przystępującą spółkę z innymi podmiotami pod
względem konkurencyjności, z uwagi na fakt, że odwołująca się jest podmiotem
doświadczonym, działającym na rynku poznańskim na zlecenie GOAP od momentu wejścia
w życie nowych przepisów w zakresie gospodarki odpadami tj. od 1 lipca 2013 r. Stąd w
sytuacji, gdy Odwołujący zna już rynek w stopniu większym niż pozostali jego uczestnicy,
może wskazać na trafne uchybienia zamawiającego w dokumentacji dotyczącej zamówienia
publicznego z uwagi realizację zadań w tożsamym kształcie zleconych przez ten sam
podmiot jakim jest GOAP. Zatem tylko Odwołujący ma możliwość drobiazgowego i trafnego
wykazania uchybień w dokumentacji zamawiającego z uwagi na fakt, że w praktyce
wypróbowała już metodę współpracy z zamawiającym na gruncie nowych przepisów
dotyczących gospodarowania odpadami, tj. od 1 lipca 2013 r. Podsumowując podał, że
przystępujący ma interes w rozstrzygnięciu odwołania na korzyść Odwołującego, gdyż
utrzymanie dotychczasowych postanowień SIWZ uniemożliwia wykonawcy przygotowanie
się do ewentualnej realizacji zamówienia w sposób, w który Zamawiający może
zaakceptować, zaś wprowadzenie żądanych przez Odwołującego modyfikacji SIWZ (wzorze
umowy, opisie przedmiotu zamówienia, opisie warunków udziału w postępowaniu,

ogłoszeniu o zamówieniu) zwiększy prawdopodobieństwo uzyskania zamówienia przez
przystępującego umożliwi wykonawcy uzyskanie dostępu do precyzyjnych informacji na
temat realizacji zamówienia publicznego. Dalej wykonawca, podzielając stanowisko
Odwołującego, odnośnie pkt 3.5.3 wzorca umowy dodatkowo podał, że Zamawiający
przyznaje sobie prawo do przedstawienia uwag do projektu Harmonogramu, a (…)
Wykonawca zobowiązany jest je uwzględnić, jednakże Zamawiający nie wskazuje terminu, w
jakim on sam może przedstawić uwagi do projektu Harmonogramu. Z drugiej strony
Zamawiający nakazuje, by najpóźniej 5 dni, odpowiednio przed dniem rozpoczęcia, tj. przed
dniem 1 stycznia 2015 oraz przed dniem 1 stycznia 2016 r., Harmonogram był zatwierdzony.
Jeżeli więc Zamawiający będzie opóźniał się ze składaniem uwag do projektu
Harmonogramu, przy czym uwagi te mogą być daleko idące, wymagające nakładu czasu i
pracy dla ich uwzględnienia (brak określenia zakresu uwag), Wykonawca poniesie
negatywne konsekwencje w zakresie możliwości nałożenia kar umownych £zob. szerzej
odwołanie). Zamawiający nie może, zdaniem wykonawcy, (…) z jednej strony operować
konkretnymi datami kalendarzowymi, a z drugiej pozostawić sobie luz decyzyjny w zakresie
ilości uwag, które może złożyć do Harmonogramu, ich kalibru oraz czasu, w którym mogą
być złożone przy jednoczesnym obciążeniu konsekwencjami przekroczenia tych konkretnych
dat kalendarzowych wyłącznie Wykonawcy”. Podkreślił, że (…) co prawda Zamawiającemu
przysługuje uprawnienie żądania od Wykonawcy, aby zawarł z nim umowę w sprawie
zamówienia publicznego na takich warunkach, jakie zostały określone w SIWZ” i może też,
(…) o ile nie wykracza poza unormowanie art. 353 (1) K.c, dowolnie sformułować
postanowienia umowne także w zakresie kar umownych, zależnie od sytuacji faktycznej i
swoich potrzeb, jednak, zgodnie z ogólnymi zasadami prawa cywilnego, do których w
przypadku regulacji dotyczących umowy odwołuje się ustawa Pzp”, jednakże nie można
prawa podmiotowego nadużywać. Ponadto umowa winna zmierzać do zabezpieczenia
interesów obu stron, a kara umowna nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia
po stronie zamawiającego, ponieważ jej celem jest dyscyplinowanie stron do prawidłowego i
terminowego wywiązywania się z przyjętych na siebie obowiązków umownych”. Odnośnie
pkt 3.6.2 (i) zwrócił także uwagę na brak definicji pojęcia „powstania lub likwidacji miejsc
gromadzenia Odpadów komunalnych z Nieruchomości" i, że postanowienia SIWZ powinny
być tłumaczone zgodnie z intencją zamawiającego, która znajduje uzasadnienie jedynie wświetle całokształtu treści SIWZ. Jego zdaniem (…) Zamawiający w żadnym miejscu SIWZ
nie wyjaśnia tego pojęcia, co powoduje np. brak możliwości precyzyjnego wykonania
zadania polegającego na tym, że „Wykonawca zobowiązuje się własnym staraniem i na
własny koszt w ramach zaoferowanej ceny ofertowej wyposażyć na cały okres
obowiązywania Umowy wszystkie miejsca gromadzenia Odpadów komunalnych." W tym
miejscu powołał się na art. 29 ust. 1 ustawy Pzp, podnosząc, że przedmiot zamówienia

powinien być opisany w sposób jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie
dokładnych i zrozumiałych określeń, uwzględniając wszystkie wymagania i okoliczności
mogące mieć wpływ na sporządzenie oferty. Wymogu tego w mniejszym postępowaniu nie
zachowano, gdyż specyfikacja posługuje się pojęciami, które nie zostały zdefiniowane”.
Odnośnie pkt 4.4. wzorca umowy podał, że w części 6 tabeli dotyczącej sektora XVIII
wskazano, że miejscem zagospodarowania odpadów jest składowisko (lit. a), również w
części 7 tabeli dotyczącej sektora XIX i takie samo postanowienie zawarto w części 8 tabeli
dotyczącej sektora XX i części 9 tabeli dotyczącej sektora XXII oraz w części 10 tabeli
dotyczącej sektora XXIII. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami gminy zapewniają
osiągnięcie odpowiednich poziomów recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i
odzysku innymi metodami oraz ograniczenia masy odpadów komunalnych ulegających
biodegradacji przekazywanych do składowania. Ponadto unieszkodliwianiu poddaje się te
odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku i
wprowadzono następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami: 1) zapobieganie
powstawaniu odpadów; 2) przygotowywanie do ponownego użycia; 3) recykling; 4) inne
procesy odzysku; 5) unieszkodliwianie. Jego zdaniem (…) Składowane powinny być
wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe z przyczyn
technologicznych lub nie jest uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych.
Podał również, że we wszystkich innych częściach tabeli nr 5 z załącznika 10 do SIWZ,
wskazano, że odpady w pierwszej kolejności powinny być zagospodarowane poprzez
sortowanie. Jednak w niektórych przypadkach pominięto ten proces. W art. 18 ustawy o
odpadach ustawodawca wyznaczył kolejność działań wynikającą z hierarchii sposobów
postępowania z odpadami, których powstaniu nie udało się zapobiec i tak, po pierwsze —
należy prowadzić przygotowanie odpadów do ponownego użycia lub poddanie recyklingowi,
a po drugie - dopiero wtedy, gdy jest to technologicznie niemożliwe bądź ekologicznie lub
ekonomicznie nieuzasadnione, można je odzyskiwać innymi sposobami. Następnie powinno
nastąpić poddanie odpadów odzyskowi innymi sposobami niż przygotowanie do ponownego
użycia lub recykling i dopiero wtedy, gdy jest to technologicznie niemożliwe bądź
ekologicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione, można je unieszkodliwiać sposobami innymi
niż składowanie. Natomiast dopiero wtedy, gdy jest to technologicznie niemożliwe bądź
ekologicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione, można je składować. Składowanie odpadów
uznane jest przez ustawodawcę za ostateczność. Dodatkowym ograniczeniem
unieszkodliwiania jest przewidziany w art. 18 ust. 7 ustawy o odpadach warunek
uprzedniego wysegregowania z odpadów kierowanych do unieszkodliwiania odpadów
nadających się do odzysku. Tym samym w niniejszym postępowaniu o zamówienie
publiczne Zamawiający narusza zasadę hierarchii postępowania z odpadami nie
doprowadzając do ograniczenia masy odpadów komunalnych przekazywanych do

składowania”. W konkluzji stwierdza, że w tej sytuacji jest niezrozumiałe [„absurdalne”]
przerzucanie na wykonawcę obowiązku uzyskania odpowiedniego poziomu recyclingu skoro
Zamawiający określa sposób zagospodarowania odpadów' w postaci nakazu wywozu ich na
składowisko. Obowiązek recyclingu został więc nie tylko sformułowany w oderwaniu od
nakazu
sformułowanego
przez
zamawiającego
odnoszącego
się
do
miejsca
zagospodarowania odpadów, ale również przeczy on charakterowi zobowiązania, które
przyjmuje na siebie wykonawca. W żaden sposób nie może on (wykonawca) odpowiadać za
poziom recyclingu odpadów, w sytuacji, gdy praktycznie nie ma na ten poziom żadnego
wpływu (zob. zarzut 11 strony odwołującej). W konkluzji podkreślił, że (…) Zamówienia
publicznego udziela się w ściśle określonym celu, to jest dla zaspokojenia określonych
potrzeb publicznych. W konsekwencji, kształtowanie poszczególnych postanowień
umownych nie jest działaniem dowolnym. Ich treść musi mieć zawsze oparcie w
uzasadnionych potrzebach zamawiającego, które mają zostać zaspokojone w wyniku
postępowania”.
Zdaniem
Przystępującego,
w
tym
postępowaniu
sformułowanie
wygórowanych wymogów nie jest realizacją uzasadnionych potrzeb zamawiającego i tym
samym
wykonawca
domaga
się
takiego
ukształtowania
miejsca
i
sposobu
zagospodarowania odpadów komunalnych, by zachowane zostały reguły hierarchii
postępowania z odpadami oraz wykreślenie obowiązku recyclingu po stronie wykonawcy z
powodów wskazanych przez stronę odwołującą. Przystępujący wykonawca wskazał ponadto
na naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 2 ustawy Pzp oraz Dyrektywy 2004/18/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 roku w sprawie koordynacji
procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi w zw. z
pkt 5.2. i 5.3. SIWZ odnośnie warunku posiadania wiedzy i doświadczenia oraz potencjału
technicznego i osób zdolnych do wykonania zamówienia publicznego w sposób
odpowiadający konkretnemu potencjalnemu wykonawcy, albowiem te wymagania – jego
zdaniem - naruszają zasadę niedyskryminacji poprzez wykorzystanie przez zamawiającego
informacji, które posiada tylko podmiot, który wcześniej współpracował już GOAP.

Zamawiający zgłosił opozycję przeciw przystąpieniu wykonawcy Sita Zachód sp. z
o.o. z Wrocławia, a w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości.

W uzasadnieniu opozycji Zamawiający stwierdził, że przystępujący wykonawca nie
wykazał interesu w uzyskaniu rozstrzygnięcia na korzyść Odwołującego oraz na wypadek
dopuszczenia SITA do postępowania wniósł o pominięcie i pozostawienie bez rozpoznania
twierdzeń i zarzutów sformułowanych w przystąpieniu jako wykraczających poza zarzuty
sformułowane przez Odwołującego, a w odniesieniu do części zarzutów uznanie ich jako

pozostające w oczywistej i przyznanej przez Przystępującego sprzeczności z interesem
Odwołującego. Zamawiający w szczególności stwierdził, że Przystępujący przyznał, że jego
przystąpienie ma przede wszystkim zapewnić mu „zrównanie nierównej obecnie pozycji w
zakresie dostępu do informacji o rynku poznańskim w relacji z zamawiającym w procesie
wykonywania zamówienia, które to informacje obecnie posiada tylko odwołująca" oraz, że
zamierza podejmować działania mające polepszyć jego rzekomo nierówną pozycję wobec
Odwołującego. W konsekwencji, jego zdaniem, Przystępujący deklaruje, wbrew dyspozycji
art. 185 ust. 5 ustawy Pzp, że zamierza podejmować działania, które niewątpliwie będą
pozostawały w sprzeczności z czynnościami i oświadczeniami Odwołującego. Błędnie też
identyfikuje już sam zakres odwołania wskazując, że dotyczy ono ogłoszenia o zamówieniu,
opisu przedmiotu zamówienia oraz opisu warunków udziału w postępowaniu, podczas gdy
odwołanie dotyczy wyłącznie wzoru umowy oraz części VI Załącznika nr 10 do SIWZ, zaś
Odwołujący w żadnej mierze nie kwestionuje opisu przedmiotu zamówienia, czy też
warunków udziału w postępowaniu, uznając tym samym, iż są one dla niego dogodne i nie
naruszają przepisów prawa”. Zwraca także uwagę, że odnośnie pkt. 3.6.2 (i) czy też 4.4.
wzoru umowy pozornie tylko podziela w tym zakresie zarzuty Odwołującego, bowiem we
uzasadnieniu przywołuje argumenty, których nie formułował Odwołujący, kwestionując
przywołane postanowienia wzoru umowy z innych niż Odwołujący względów zarzucając też
dodatkowo naruszenie przepisów art. 29 ust. 1 ustawy Pzp czy też ustawy o utrzymaniu
czystości i porządku w gminach, czego nie zarzucał Odwołujący. Zwraca uwagę na ostatnie
zdanie części uzasadnienia dotyczącej pkt. 4.4. wzoru umowy (wymagane poziomy
recyklingu), w którym Przystępujący stwierdza wprost, że „wnosi o zobowiązanie
zamawiającego do wykreślenia obowiązku recyclingu po stronie wykonawcy, tj. składa
wniosek wykraczający poza wnioski Odwołującego. Dalej podaje, że (…) odnosząc się
pozornie do tego punktu wzoru umowy (jako objętego odwołaniem) Przystępujący
kwestionuje wyznaczenie przez Zamawiającego w tabeli nr 5 Załącznika nr 10 do SIWZ
składowisk, jako instalacji zagospodarowania odpadów zmieszanych, podnosząc, iż sposób
wyznaczenia narusza hierarchię postępowania z odpadami i w tym zakresie wnosi o
zobowiązanie do takiego ukształtowania miejsca i sposobu zagospodarowania odpadów
komunalnych, by zachowane zostały reguły tej hierarchii. Tymczasem wyznaczenia instalacji
do przetwarzania odpadów nie kwestionuje w żadnej mierze Odwołujący i nie składa w tym
zakresie żadnych wniosków. Przystępujący pozostaje zatem w sprzeczności z Odwołującym
i wychodzi poza zakres odwołania”.

W odpowiedzi Zamawiający stwierdził, że wnoszący odwołanie wykonawca
sformułował dwadzieścia zarzutów dotyczących wzoru umowy powołując się na: art. 5, art.

353 (1) oraz art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego (dalej jako „KC") w zw. z art. 14 ustawy Pzp
(zarzuty nr 1, 2,4- 9 oraz 11-20) oraz na § 9 ust. 2 uchwały Zgromadzenia Związku
Międzygminnego „Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej" z 12 marca 2013 r. nr
VI/34/2013 w sprawie „szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie
odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych
odpadów, w zamian za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za
gospodarowanie odpadami komunalnymi" [dalej jako „Uchwała" (zarzut nr 3)] i na art. 1 ust. 2
oraz art. 31 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, dalej jako „Ustawa o ochronie
danych osobowych" (zarzut nr 10). Dalej podał, że w odniesieniu zaś do części VI załącznika
nr 10 do SIWZ wykonawca zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1, art. 25 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2
ustawy Pzp w zw. z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 25 października
2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z opadami opakowaniowymi [dalej
jako „Rozporządzenie" (zarzut nr 21)]. Wskazując na powyższe Zamawiający podkreślił, że
zarzuty Odwołującego nie dotyczą jakichkolwiek naruszeń przepisów ustawy Pzp i
wykraczają poza materię, która może być objęta środkami ochrony prawnej przewidzianej
dla wykonawców w tej ustawie, a tym samym wykracza poza zakres kognicji Krajowej Izby
Odwoławczej (dalej jako „KIO" lub „Izba") i chociażby z tej przyczyny odwołanie zasługuje na
oddalenie. Dalej podał, że niezależnie od powyższego, zarzuty zawarte w odwołaniu są
całkowicie bezzasadne i wynikają w dużej mierze z błędnej interpretacji postanowień ww.
załączników, a brak zarzucenia Zamawiającemu naruszeń przepisów Pzp stanowi o nie
wykazaniu przesłanek określonych w art. 179 ust. 1 tej ustawy. W pierwszej kolejności
zauważył, że w związku z treścią załącznika nr 13 czy też załącznika nr 10 do SIWZ,
wykonawca nie zarzuca w odwołaniu jakiegokolwiek naruszenia przez Zamawiającego
przepisów PZP. W szczególności, zdaniem Zamawiającego, zarzuty dotyczące treści wzoru
umowy oparte są wyłączne o źle pojętą przez Wykonawcę swobodę kontraktowania oraz
naturę stosunku prawnego, o których mowa w art. 353 (1) KC, jak również o art. 5 KC,
dotyczący nadużycia prawa, którego rzekomo Zamawiający miał się dopuścić. Podał dalej,że kwestionując wzór umowy oraz załącznik nr 10 do SIWZ wykonawca zarzucił również
rzekome naruszenie przepisów Ustawy o ochronie danych osobowych, postanowień
Uchwały oraz przepisów Rozporządzenia, jednakże także w tym przypadku, brak jest
zarzutów, dotyczących naruszenia przepisów PZP. Odwołanie nie obejmuje zatem materii
regulowanej przez ustawę PZP i w żaden sposób nie zmierza w swej treści do eliminacji
jakichkolwiek zaniechań, czy też czynności Zamawiającego podjętych w postępowaniu w
sprawie udzielenia przedmiotowego zamówienia, które naruszałyby regulacje tej ustawy i
powodowałyby po stronie Odwołującego chociażby potencjalną szkodę. Takiemu zaś celowi
służyć mają wyłącznie środki ochrony prawnej w tej ustawie przewidziane i tego rodzaju
naruszenia są objęte kognicją Izby. Zgodnie bowiem z art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, środki

ochrony prawnej przysługują wykonawcy, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego
zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez
zamawiającego przepisów (niniejszej) ustawy. A zatem elementem koniecznym do
powstania po stronie wykonawcy uprawnienia do wniesienia odwołania podlegającego
rozpoznaniu przez Izbą jest naruszenie przez zamawiającego przepisów PZP połączone z
ryzykiem powstania po stronie odwołującego szkody, z czym nie mamy do czynienia w
niniejszej sprawie. Odwołujący nie wykazał zatem zaistnienia wszystkich przesłanek
określonych w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp, warunkujących dopuszczalność złożenia
odwołania. Podkreślił, że wykonawca nie wykazał żadnych naruszeń przepisów PZP jak
również nie zarzucił ich w odwołaniu. Tym sam Wykonawca nie zdołał nawet
uprawdopodobnić, iż postanowienia wzoru umowy, czy też załącznika nr 10 do SIWZ wiążą
się z możliwością powstania po jego stronie jakiejkolwiek szkody. Powołując się na
orzecznictwo KIO stwierdził, że sam fakt, iż postanowienia przyszłej umowy nie odpowiadają
w pełni oczekiwaniom odwołujących nie może być uznany jako uprawdopodobnienie
możliwości powstania szkody i Odwołujący nie wywodził potencjalnej możliwości zawarcia
nieważnej umowy, powoływał się natomiast na wygórowany pułap kar umownych,
niejednoznaczność ryzyka, niejednakowe traktowanie stron przyszłej umowy, a w
konsekwencji na naruszenie zasady swobody kontraktowania i z uwagi na nadużycie prawa
podmiotowego. Naruszenia zatem dopatrywali się na gruncie nie tyle przepisów ustawy Pzp,
ile na gruncie kodeksu cywilnego (...). Zdaniem Zamawiającego, (…) odwołanie złożone
przez wykonawcę zmierza wyłącznie do ukształtowania jego umownych obowiązków w
sposób jak najbardziej dla niego dogodny, przy jak najmniejszym poziomie umownych
zobowiązań oraz odpowiedzialności z tytułu niewykonania czy też nienależytego wykonania
umowy oraz przy niemalże natychmiastowej płatności ze strony Zamawiającego bez
możliwości weryfikacji prawidłowości wykonania usługi. Znamienne jest przy tym, iż żądania
Wykonawcy nie odpowiadają ani potrzebom Zamawiającego, ani specyfice usługi objętej
zamówieniem, która obejmuje szczególne świadczenia wykonywane na rzecz osób trzecich
(tj. na rzecz właścicieli nieruchomości zamieszkałych oraz niezamieszkałych) oraz w
szczególnych uwarunkowaniach, dotyczących niejednokrotnie zagrożenia zdrowia ludzkiego
i porządku publicznego w związku z ewentualnym nienależytym wykonaniem zamówienia
przez Wykonawcę. Takimi właśnie względami kierował się Zamawiający, przyjmując treść
wzoru umowy kwestionowaną w sposób bezzasadny przez Wykonawcę. Podkreślił, że
Zamawiający jest podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie porządku i czystości na
terenie Związku i jest zobowiązany zapewnić mieszkańcom odpowiedni poziom usługi
odbioru i zagospodarowania odpadów, zgodnie z obowiązującym prawem miejscowym.
Powinności te, Zamawiający będzie wypełniać poprzez zlecenie określonych czynności
wykonawcy, który świadczył będzie zleconą usługę bezpośrednio na rzecz mieszkańców.

Sposób świadczenia tej usługi określony w umowie z wykonawcą będzie się zatem
przekładać w sposób bezpośredni na dotrzymanie przez Zamawiającego określonych
obowiązków ciążących na nim z mocy prawa. Uwzględnienie (bezzasadnych) żądań
Odwołującego, nie będzie służyło - wbrew jego twierdzeniom - eliminacji dysproporcji pozycji
stron stosunku prawnego czy też doprowadzenia treści tego stosunku do zgodności z jego
naturą, lecz będzie prowadziło wyłącznie do nieuzasadnionego obniżenia standarduświadczonej usługi, co tym samym utrudniać będzie Zamawiającemu realizację jego zadań
ustawowych”. W powyższym kontekście wskazał, że wzór umowy w brzmieniu
kwestionowanym w niniejszym odwołaniu, był już przez Zamawiającego stosowany w
poprzednim przetargu, który dotyczył takiego samego zamówienia, jednakże (…) w pełni
akceptował wówczas wzór umowy i nie formułował zarzutów ujętych w niniejszym odwołaniu
z dnia 7 listopada b.r. Istotne natomiast, że w odwołaniu tym, powołując się na naruszenie
szeroko rozumianej swobody umów określonej w art. 353 (1) KC, Odwołujący próbował
kwestionować w drodze odwołania jedno z postanowień SIWZ oraz wzoru umowy,
zarzucając, iż Zamawiający wprowadza absolutną odpowiedzialność wykonawcy za wybór
usługodawcy GPS oraz prawidłowe funkcjonowanie systemu GPS. Skład orzekający
rozpoznający to odwołanie oddalił ten zarzut jako niezasadny podkreślając w wyroku z dnia
20 czerwca b.r., iż „Odwołujący podniósł (ten) zarzut wyłącznie w kontekście naruszenia
przepisów Kodeksu cywilnego. Odwołujący wskazał przede wszystkim, poprzez przepis
odsyłający ustawy Pzp (art. 139 ust. 1 ustawy Pzp), na naruszenie przepisów Kodeksu
cywilnego (art. 483 K.c i 353 (1) K.c), wykazując przede wszystkim nierówność stron
stosunku zobowiązaniowego. Powyższe naruszenia - w ocenie Izby - nie podlegają
rozpoznaniu w trybie rozpoznawania środków ochrony prawnej. (...) Tymczasem w
przypadku rozpoznawania środków ochrony prawnej przewidzianych w ustawie Pzp
(odwołanie i skarga) w świetle art. 179 ust.1 ustawy Pzp istotne jest wykazanie naruszenia
przepisów ustawy Pzp, a nie samoistnie przepisów Kodeksu cywilnego, czy przepisów
ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach”. Zamawiający dalej podał, że główny
zarzut odwołania sprowadza się do oceny konkretnych wymogów związanych z realizacją
przedmiotu umowy nałożonych na wykonawcę w określony sposób i z przewidzianymi w tym
zakresie karami umownymi w przypadku nie wywiązania się przez niego z tego obowiązku.
Powyższe związane jest wyłącznie z oceną prawidłowości realizacji przedmiotu zamówienia
w przyszłości, a nie z naruszeniem przepisów ustawy Pzp związanych z procedurą ubiegania
się o zamówienie przez wykonawców na równych zasadach i w warunkach
konkurencyjności. Odnosząc się następnie do poszczególnych zarzutów stwierdził, co
następuje:
1. zarzut nr 1 dotyczący pkt. 3.5.3 wzoru umowy - zgłaszanie uwag do projektu
Harmonogramu

Zamawiający stwierdził, że Odwołujący nie wykazał nie tylko naruszenia przepisów ustawy
Pzp, lecz również przywoływanych w odwołaniu przepisów KC, w szczególności nie wykazał
z jakich przyczyn treść pkt. 3.5.3. wzoru umowy miałby stanowić nadużycie prawa i była
sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, czy też wykraczała poza ramy swobody
umów. Wskazując na bezzasadność zarzutu zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 455 KC, który
w tym zakresie znajduje w pełni zastosowanie, jeżeli termin świadczenia dłużnika nie jest
oznaczony w umowie, dłużnik powinien swe świadczenie spełnić niezwłocznie po wezwaniu
od drugiej strony. Analogicznie należy uznać, iż w razie przedstawienia Zamawiającemu
przez wykonawcę projektu Harmonogramu odbioru odpadów z żądaniem jego
zaakceptowania zgodnie z umową, to Zamawiający będzie zobowiązany zgłosić ewentualne
uwagi do tegoż projektu niezwłocznie (tj. bez zbędnej zwłoki). Chybione jest również
twierdzenie Odwołującego, iż opóźnianie się Zamawiającego z przekazaniem uwag do
Harmonogramu może się przyczynić do niedotrzymania przez wykonawcę terminu
opublikowania i dostarczenia Harmonogramu mieszkańcom oraz samemu Zamawiającemu,
co z kolei spowoduje naliczenie wykonawcy kary umownej niezależnie od kwestii zawinienia
w niedotrzymaniu terminu. Podkreślił, że wzór umowy nie wprowadza innych zasad
odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy aniżeli te wynikające
z zasad ogólnych określonych w art. 471 oraz art. 472 KC. Wykonawca jest zatem w każdym
przypadku odpowiedzialny za zachowanie należytej staranności i w przypadku nałożenia na
niego kary umownej przez Zamawiającego może się bronić przed jej zapłatą wykazując, iż
niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy jest następstwem okoliczności, za które nie
ponosi on odpowiedzialności. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, przy karze
umownej, w razie braku rozszerzenia odpowiedzialności na podstawie art. 471 KC, wina w
niewykonaniu zobowiązania jest podstawową przesłanką roszczenia na podstawie art. 483
KC. W konsekwencji niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania musi być
następstwem okoliczności, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność, wynikać więc musi z
nie dołożenia przez dłużnika należytej staranności (art. 472 KC), czyli jego winy w postaci
(co najmniej) niedbalstwa. Kwestia ta wymaga szczególnego podkreślenia w niniejszej
sprawie, gdyż w odwołaniu Odwołujący wielokrotnie próbuje wykazać, iż może zostać
obciążony karami umownymi nawet w sytuacjach przez Odwołującego niezawinionych, co w
jego chybionym przekonaniu miałoby potwierdzać zasadność podnoszonych przez niego
zarzutów. Teza taka jednakże jest sprzeczna z ogólnymi zasadami prawa cywilnego, co
potwierdza także orzecznictwo Sądu Najwyższego. Zdaniem Zamawiającego w świetle
postanowień wzoru umowy nie ma wątpliwości, że zakres przedmiotowy ewentualnych uwag
Zamawiającego do projektu Harmonogramu musi się mieścić w granicach określonych w
umowie, która w pkt. 3.5.2. bardzo precyzyjnie reguluje wymaganą treść Harmonogramu.
Akceptacja i ewentualne uwagi mogą zatem obejmować wyłącznie weryfikację tych

elementów Harmonogramu, które są wymagane w umowie. Wobec powyższego,
zastrzeżenie na rzecz Zamawiającego możliwości zgłaszania uwag do projektu
Harmonogramu w sposób określony w pkt. 3.5.3. wzoru umowy mieści się w granicach
swobody kontraktowania stron i nie może być kwalifikowane jako nadużycie prawa,
zwłaszcza, że służyć ma wyłącznie zapewnieniu, iż Harmonogram dostarczany
mieszkańcom będzie zawierał wszystkie niezbędne elementy.
2. zarzut nr 2 dotyczący pkt. 1.1. wzoru umowy pojęcie „odpadów problemowych"
Zamawiający stwierdził, że pojęcie „odpady problemowe" zostało w umowie zdefiniowane i
Odwołujący nie wykazał w jaki sposób przyjęcie w umowie określonej definicji zbiorczej dla
odpadów problemowych miałoby stanowić nadużycie prawa Zamawiającego do swobodnego
ułożenia stosunku prawnego z wykonawcą. Zgodnie z przyjętą w umowie definicją przez
zbiorcze określenie „odpady problemowe" rozumieć należy zużyty sprzęt elektryczny i
elektroniczny, odpady wielkogabarytowe oraz zużyte opony. Termin „odpady problemowe"
istotnie nie jest pojęciem ustawowym i przez ustawę zdefiniowanym. Zdaniem
Zamawiającego brak jest przeciwwskazań, aby Zamawiający w umowie wprowadzał własne
zbiorcze pojęcia (zwłaszcza dla ułatwienia lektury umowy). Ponadto pojęcie to zostało
zdefiniowane w umowie za pomocą pojęć znanych już w przepisach prawa powszechnie
obowiązującego (w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach czy
Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów) takich jak: zużyty sprzęt
elektryczny i elektroniczny, odpady wielkogabarytowe, zużyte opony. Z kolei Odwołujący nie
wskazał, że terminy te są dla niego niezrozumiałe i że w związku z tym nieznany jest też
zakres znaczeniowy samego pojęcia „odpadów problemowych". Jak zresztą Odwołujący sam
potwierdza, pojęcie „odpadów problemowych" nie pojawia się ani w ustawie o odpadach, ani
w innych przepisach regulujących kwestie odpadów, a więc tym bardziej zasadne było jego
zdefiniowanie w umowie. Żaden przepis prawa nie wymaga przy tym aby stosowanie w
umowach definicje określonych pojęć było uzależnione od tego czy dane pojęcie został już
zdefiniowane w ustawie.
3. zarzut nr 3 dotyczący odbioru odpadów w dzień ustawowo wolny od pracy
W tym przypadku Zamawiający podał, że (…) Jak przyznaje sam Odwołujący, zgodnie z § 9
ust. 2 Uchwały „w przypadku, gdy wyznaczony dla danej nieruchomości dzień tygodnia, w
którym następuje odbiór odpadów, przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, odbiór
odpadów następuje w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu ustawowo wolnym
od pracy"'. Jest to przepis prawa miejscowego, bezwzględnie wiążący wykonawców
niezależnie od tego czy zostaw zacytowany w umowie, podobnie jak postanowienia
pozostałych uchwał prawa miejscowego przyjętych przez Związek, w tym treść Regulaminu
utrzymania czystości, które wyznaczają zakres umownych obowiązków wykonawcy. Zwrócił
uwagę, że reguła wyrażona w Uchwale, co do odbioru odpadów w dni ustawowo wolne od

pracy nie została we wzorze umowy zmodyfikowana, a co za tym idzie jest bezwzględnie
wiążąca. Co więcej przywoływany przez Odwołującego pkt. 3.5.2 (vi) wzoru umowy, wbrew
twierdzeniom wykonawcy, nie nakłada na niego obowiązku odbioru odpadów w dni
ustawowo wolne od pracy, zgodnie bowiem z jego treścią „Harmonogram będzie
uwzględniać następujące wymogi: (a) odbiór Odpadów komunalnych, który realizowany jest
co najmniej raz w tygodniu, powinien przypadać w każdym tygodniu na ten sam dzień; (b) w
przypadku gdy odbiór Odpadów komunalnych następuje częściej niż raz w tygodniu, odbiór
Odpadów komunalnych powinien przypadać w te same dni tygodnia; (c) odbiory Odpadów
komunalnych, które realizowane są rzadziej niż raz w tygodniu, powinny przypadać w ten
sam dzień miesiąca (np. trzeci poniedziałek miesiąca); (d) odbiór Odpadów problemowych
powinien następować zgodnie z Regulaminem Związku". Brak jest zatem, w ww.
postanowieniu wzoru umowy nakazu odbioru odpadów w dni ustawowo od pracy, albowiem
w tym zakresie zastosowanie znajdują właśnie postanowienia Uchwały, które przywołał
Odwołujący, a zgodnie z pkt. 3.B) ppkt. 2.2. SIWZ- „odbiór odpadów komunalnych
stanowiący przedmiot zamówienia odbywać się będzie zgodnie z obowiązującym prawem
powszechnym oraz miejscowym", Jedynym celem kwestionowanego przepisu umowy było
zapewnienie, aby odbiór odpadów przez wykonawców następował w sposób cykliczny i
przewidywalny (tj. by nie odbywał się np. w jednym tygodniu w poniedziałek, w drugim wśrodę a w trzecim we wtorek)”.
4. zarzut nr 4 dotyczący pkt 3.5.5. wzoru umowy dotyczący zgłaszania uwag do
Harmonogramu odbioru odpadów
Zamawiający stwierdził, że zarzut ten (…) pokrywa się częściowo z zarzutem nr 1 i opiera się
na analogicznym twierdzeniu, iż Zamawiający dopuścił się naruszenia art. 5 oraz 353 (1) KC
w związku z art. 14 PZP, poprzez nałożenie na wykonawcę w pkt. 3.5.5 wzoru umowy
obowiązku
opublikowania,
wykonania
i
przekazania
właścicielom
nieruchomości
zatwierdzonego przez Zamawiającego Harmonogramu w formie papierowej w określonych w
tym punkcie terminach podczas, gdy z uwagi na brak wskazania terminu w jakim
Zamawiający zobowiązany jest przedstawić uwagi do projektu Harmonogramu, terminy te
mogą zostać przez Wykonawcę niedotrzymane bez jego winy. Odwołujący wnosi w tym
kontekście, analogicznie jak we wnioskach do zarzutu nr 1, o wskazanie we wzorze umowy
terminu, w jakim Zamawiający zobowiązany jest przedstawić uwagi do projektu
Harmonogramu. Wobec tego, stanowisko Zamawiającego przedstawione do zarzutu nr 1
pozostaje w pełni aktualne również co do zarzutu nr 4. Dodatkowo podkreślił, że mieszkańcy
muszą otrzymać Harmonogram z odpowiednim wyprzedzeniem, przy czym termin na
przygotowanie jego projektu jest stosunkowo długi (na przekazanie pierwszego projektu
Harmonogramu wykonawca ma bowiem zgodnie z umową ponad 7 tygodni od momentu jej
podpisania) i to od Wykonawcy zależy kiedy opracuje jego projekt i przekaże go do

akceptacji Zamawiającego, gdyż termin wskazany w umowie na przedstawienie projektu jest
określony jako „nie później niż". Jego zdaniem jest zrozumiałe, że jeżeli niedotrzymanie
terminów będzie wynikało z przyczyn, za które Wykonawca nie ponosi odpowiedzialności, to
na zasadach ogólnych (art. 471 oraz art. 472 KC) Wykonawca będzie mógł się ekskulpować
od obowiązku zapłaty kary umownej. Ponownie podkreślił, że zastosowanie przez
Zamawiającego
mechanizmów
kar
umownych
nie
wyłącza
ogólnych
zasad
odpowiedzialności kontraktowej wynikających z prawa cywilnego, których wzór umowy wżaden sposób nie modyfikuje”.
5. zarzut nr 5 dotyczący pkt 3.6.1. wzoru umowy - zmiany Harmonogramu w przypadku
nieprzewidzianych okoliczności
Zdaniem Zamawiającego, wykonawca nie wykazał, że zastrzeżenie obowiązku uzyskania
przez wykonawcę zgody Zamawiającego na zmianę Harmonogramu odbioru odpadów w
przypadku nieprzewidzianych okoliczności stanowi naruszenie swobody umów określonej w
przepisach KC. Dalej podał, że (…) jest odpowiedzialny za zapewnienie świadczenia usługi
odbioru i zagospodarowania odpadów (za co pobiera od mieszkańców stosowną opłatę) na
odpowiednim poziomie, czemu służą m.in. postanowienia umowy dotyczące opracowania
oraz zmiany Harmonogramu odbioru odpadów. Zamawiający musi mieć kontrolę nad
zmianami wprowadzanymi do Harmonogramu przez wykonawcę, nawet (a może przede
wszystkim) w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Harmonogram jest jednym z
kluczowych dokumentów przekazywanych przez Wykonawcę mieszkańcom i musi zawierać
określone elementy wskazane w umowie, a nieograniczona swoboda wprowadzania zmian
do Harmonogramu przez wykonawcę mogłaby doprowadzić w skrajnym wypadku do tego, że
Harmonogram ulegałby ciągłym zmianom nie zawsze zasadnym, a wykonawcy
wystarczałoby do zmiany powołanie się na „nieprzewidziane okoliczność'. Podkreślił, że
obowiązek uzyskania takiej zgody w niczym nie utrudnia wykonawcy możliwości wypełniania
obowiązków umownych, za co - jak już wspomniano - wykonawca ponosi odpowiedzialność
na zasadach ogólnych wynikających z przepisów KC. W konkluzji stwierdził, że uregulowanie
kwestii zmiany Harmonogramu w sposób określony w pkt. 3.6.1. wzoru umowy mieści się
niewątpliwie w granicach swobody kontraktowania i jest uzasadnione specyfiką zlecanej
usługi odbioru odpadów, świadczonej nie dla samego Zamawiającego lecz na rzecz
podmiotów trzecich - mieszkańców Związku. W ocenie Zamawiającego jest konieczna jest
kontrola nad tak kluczowym (także z punktu widzenia właścicieli nieruchomości objętych
systemem odbioru odpadów komunalnych) elementem świadczenia usług jakim jest
Harmonogram i trudno zakładać, iż wykonawca będzie ten element zmieniał w sposób
jednostronny bez zgody Zamawiającego. Na marginesie zauważył, że z jednej strony w
innych punktach odwołania wykonawca zarzuca Zamawiającemu, iż umowa przyznaje mu
prawo do jednostronnej zmiany stosunku umownego, z drugiej natomiast - omawiany punkt

odwołania zmierza do osiągnięcia sytuacji, w której to wykonawca mógłby zmieniać
Harmonogram w sposób jednostronny.

6. zarzut nr 6 i 7 dotyczące pkt 3.6.2 wzoru umowy - wprowadzanie zmian do
Harmonogramu przez Wykonawcę oraz braku definicji terminów „powstania" i
„likwidacji' miejsca gromadzenia odpadów
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący domagając się wskazania konkretnego terminu na
wprowadzenia zmian do Harmonogramu, nie precyzuje jaki to powinien być termin. Zgodnie
z pkt 3.6.2. wzoru umowy Wykonawca ma wprowadzać stosowne zmiany do Harmonogramu
„na bieżąco" (tj. niezwłocznie po zaistnieniu okoliczności wskazanych w pkt. 3.6.2 od (i) do
(iv) wzoru umowy) i przedstawiać je do akceptacji Zamawiającego na zasadach
przewidzianych w pkt 3.5. umowy (tj. na zasadach analogicznych jak przy sporządzaniu i
akceptowaniu projektu Harmonogramu na każdy rok obowiązywania umowy). W tym
kontekście zarzut Odwołującego, że umowa nie wskazuje terminu wprowadzania zmian jest
niezrozumiały, tym bardziej, że uzasadnienie odwołania sugeruje, iż wykonawca niepokoi
się, iż brak wskazania konkretnego terminu wiążącego Wykonawcę uniemożliwi mu
wprowadzenie zmian do Harmonogramu niezbędnych do prawidłowego wykonania umowy i
w konsekwencji narazi go na kary umowne. Tymczasem, jak wynika chociażby z
argumentacji Odwołującego przedstawionej do zarzutu nr 5, wykonawca chciałby nawet
zmieniać Harmonogram w niektórych przypadkach bez zgody Zamawiającego, co świadczy
o tym, że jako podmiot działający w terenie posiada najlepszą i najbardziej aktualną wiedzę,
co do potrzeby zmiany Harmonogramu. Tym samym realizacja obowiązku bieżącej zmiany
Harmonogramu w przypadkach wskazanych w pkt. 3.6.2 od (i) do (iv) wzoru umowy nie
powinna wykonawcy nastręczać trudności, albowiem zgodnie z pkt 3.6.2 wzoru umowy
zmiany będą wprowadzane „bez dodatkowego żądania ze strony Zamawiającego, na
bieżąco". Trudno zatem zrozumieć wątpliwości Odwołującego i zadawane przez niego w
odwołaniu pytanie, co do tego, czy zmiany należy wprowadzać po wezwaniu ze strony
Zamawiającego. Odnośnie użytych w umowie terminów „powstania" i „likwidacji' miejsca
gromadzenia odpadów [zarzutu nr 7] Zamawiający wyjaśnił, że samo pojęcie miejsca
gromadzenia odpadów (MGO) zostało zdefiniowane w załączniku nr 11 do SIWZ. Natomiast
odnosząc się do kwestii „powstania" i „likwidacji"' takich miejsc Zamawiający podał, że (…)
może występować jedno lub więcej punktów (miejsc) gromadzenia odpadów. Przypadki takie
mogą np. wynikać z sytuacji, w której na terenie danej wspólnoty mieszkaniowej, obok lokali
mieszkalnych (obsługiwanych za pomocą jednego miejsca gromadzenia odpadów), znajdują
się lokale usługowe, z których każdy odrębnie generuje odpady, składa deklarację oraz
wymaga dostarczenia stosownego pojemnika lub pojemników. Co więcej, w toku realizacji
umowy liczba miejsc gromadzenia odpadów w ramach danej nieruchomości może ulegać

zmianie (na skutek np. powstawania czy likwidacji lokali usługowych etc). Odwołujący, jako
profesjonalista, który od wielu lat działa na runku odpadów komunalnych doskonale zdaje
sobie sprawę z tych uwarunkowań. Wprowadzony zmienionymi przepisami prawa nowy
system gospodarowania odpadów w sposób naturalny ograniczył elastyczną współpracę z
przedsiębiorstwami zajmującymi się zbiórką i zagospodarowaniem odpadów. W
dotychczasowym stanie prawnym bowiem to każdy mieszkaniec, czy podmiot prowadzący
punkt usługowy był zobowiązany samodzielnie zawrzeć stosowną umowę obejmująca odbiór
i zagospodarowanie odpadów komunalnych. W efekcie brak było problemów praktycznych
związanych z identyfikacją danych punktów gromadzenia odpadów oraz z ich powstawaniem
i likwidacją. W nowym stanie prawnym, konieczne jest zawieranie umów w trybie ustawy
Pzp, które z jednej strony muszą precyzyjnie określać prawa i obowiązki stron, z drugiej
jednak muszą gwarantować wystarczającą elastyczność w celu sprawnego świadczenia
usług użyteczności publicznej na rzecz mieszkańców. Zamawiający nie ma możliwości
zlecenia usługi odbioru odpadów komunalnych z precyzyjnie określonej liczby punktów
(miejsc gromadzenia odpadów), jako że liczba ta ulegać będzie w praktyce ciągłym
zmianom. Rozwiązanie takie byłoby zatem nieżyciowe i prowadziło do licznych problemów
społecznych i środowiskowych. W efekcie konieczne było zapewnienie we wzorze umowy
elastyczności, niezbędnej do dostosowywania umowy do zmieniających się warunków.
Jednocześnie same pojęcia „powstania" i „likwidacji' miejsc gromadzenia odpadów należy
rozumieć zgodnie z literalnym brzmieniem tych pojęć i z uwzględnieniem praktyki
gospodarczej świadczenia usług danego rodzaju. Zamawiający w toku procedury
przetargowej określił takie warunki udziału w postępowaniu, które mają zagwarantować
udział w przetargów podmiotów mających stosowną wiedzę i doświadczenie. W efekcie
należy oczekiwać, że wybrany wykonawca będzie w stanie w sposób precyzyjny
identyfikować przypadki powstawania i likwidacji miejsc gromadzenia odpadów, korzystając
przy tym - obok własnych obserwacji czynionych w trakcie świadczenia usługi odbioru
odpadów - także z informacji pochodzących z innych źródeł, w tym od mieszkańców, a także
informacji zgromadzonych na podstawie deklaracji właścicieli nieruchomości (pkt 5.1.1. (iii)
wzoru umowy)”.
7. zarzut nr 8 dotyczący pkt 3.6.3 wzoru umowy - uprawnienie Zamawiającego do
wnioskowania o zmianę Harmonogramu
Zamawiający ponownie zwrócił uwagę, że Harmonogram to dokument za pomocą którego
Zamawiający realizuje zadania dotyczące gospodarowania odpadami ciążące na nim z mocy
prawa. Jest zatem oczywiste, że Zamawiający zastrzegł w umowie możliwość żądania od
wykonawcy wprowadzenia zmian do tego dokumentu dla zrealizowana tak istotnych celów
jak te, wskazane w pkt. 3.6.3. wzoru umowy, który jest przez Odwołującego niezasadnie
kwestionowany, tj.: a) w celu zapewnienia realizacji przez wykonawcę wymogów określonych

w Regulaminie Związku; b) zagwarantowania sprawności, częstotliwości i terminowościświadczonych usług, w toku wykonywania Umowy
. Uregulowanie tej kwestii w taki sposób
mieści się zatem w granicach swobody kontraktowania stron i jest uzasadnione
specyfiką zlecanej usługi, a przesłanki do zmiany Haromonogramu na żądanie
Zamawiającego są wystarczająco precyzyjne. Jak bowiem wynika z przytoczonego powyżej
postanowienia wzoru umowy, zmiana Harmonogramu żądana przez Zamawiającego dotyczy
wyłącznie doprowadzenia Harmonogramu do zgodności z Regulaminem Związku (który
Wykonawcy jest znany) oraz ma na zapewniać prawidłowe wykonanie umowy zgodnie z jej
treścią (która Wykonawcy również jest znana). A zatem w każdym przypadku, w którym
Harmonogram nie będzie zgodny z Regulaminem lub jego treść będzie zagrażała
prawidłowemu wykonaniu usługi zgodnie z umową możliwa będzie zmiana Harmonogramu .
Dodatkowo stwierdził, że trudno zakładać, aby Zamawiający oczekiwał zmiany
Harmonogramu w sposób, który będzie sprzeczny z celem umowy, podkreślając, że w
odniesieniu do umowy nie zostało wyłączone zastosowanie przepisów prawa powszechnie
obowiązującego, w tym ogólnych zasad kodeksu cywilnego. Wskazał również na art. 65 §1
KC zgodnie z którym oświadczenie woli (w tym oczywiście umowy) należy tak tłumaczyć, jak
tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia
społecznego oraz ustalone zwyczaje. Co więcej, w świetle art. 65 § 2 KC w umowach należy
raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym
brzmieniu. Dodał, że (…) Zamawiający jako podmiot sektora publicznego musi zadbać, aby
usługa (realizowana na rzecz podmiotów trzecich - mieszkańców) była wykonywana w
sposób należyty, z zachowaniem jak najwyższych standardów. Z tego względu wszelkie
postanowienia umowne, zmierzające ku osiągnięciu takiego celu nie powinny dziwić
potencjalnych wykonawców. Z drugiej strony natomiast trudno podejrzewać, iż Zamawiający
będzie nakładał na wykonawców obowiązki niecelowe i nader uciążliwe, które nie będą
służyły osiągnięciu określonego poziomu świadczenia usług.
8. zarzut nr 9 dotyczący pkt 4.2.1. wzoru umowy - informowanie o zdarzeniach
wpływających na wizerunek Zamawiającego
Zdaniem Zamawiającego nie można w umowie uregulować w sposób wyczerpujący i
kazuistyczny wszelkich sytuacji i zdarzeń, które będą miały lub będą mogły mieć wpływ na
wizerunek Zamawiającego. Bezzasadne są również twierdzenia Odwołującego, jakoby z
treści wzoru umowy nie było jasne, że z postanowienia tego wynika obowiązek informowania
o zdarzeniach negatywnie wpływających na wizerunek Zamawiającego. Zauważył, że
omawiany zarzut dotyczy postanowienia umowy o drugorzędnym znaczeniu i nie ma wpływu
na zasadnicze obowiązki wykonawcy. Podkreślił, że również w tym wypadku ujęcie
omawianego zagadnienia w pkt 4.2.1 wzoru umowy mieści się w granicach swobody
kontraktowania stron i jest uzasadnione specyfiką zlecanej usługi. Doświadczenia ostatnich

miesięcy pokazują, że problematyka wyboru firmy odpowiadającej za odbiór odpadów
komunalnych, jak również świadczenia tej usługi na odpowiednim poziomie stanowi
zagadnienie cechujące się wysoką wrażliwością społeczną i polityczną. Również
Odwołujący, jako przedsiębiorca od wielu lat działający na obszarze ZM GOAP, doskonale
zdaje sobie sprawę z tej specyfiki sektora odpadów komunalnych. W tym kontekście jest
oczywiste, iż Zamawiający nie może ignorować żadnych krytycznych głosów (niezależnie od
ich zasadności), które kwestionowałyby jakość i sposób działania, czy to Zamawiającego,
czy to wybranych przez Zamawiającego wykonawców.
9. zarzut nr 10 dotyczący pkt 4.2.5 oraz pkt 7.1. wzoru umowy - obowiązki Wykonawcy
dotyczące przetwarzania danych osobowych
Zamawiający przede wszystkim stwierdził, że na wykonawcę w żadnym z postanowień
wzoru umowy nie są nałożone obowiązki administratora w rozumieniu Ustawy o ochronie
danych osobowych. Jedynym administratorem danych osobowych jest Zamawiający, co
zostało wskazane w treści wzoru umowy (pkt. 4.2.5). Wskazał również, że Odwołujący nie
kwestionuje ani faktu, że wykonanie umowy może się wiązać z przekazywaniem wykonawcy
przez Zamawiającego danych osobowych, ani tego, że w takim wypadku wykonawca
powinien postępować z przekazanymi danymi w sposób zgodny z prawem, w szczególności
w zgodzie z Ustawą o ochronie danych osobowych. Wręcz potwierdza w swym odwołaniu,że takie dane będą wykonawcy przekazywane i będą przez niego przetwarzane.
Konsekwentnie, odwołanie nie dotyczy w ogóle pkt. 4.2.4. wzoru umowy, który w sposób
jednoznaczny zobowiązuje wykonawcę do zachowania poufności informacji pozyskanych w
związku z realizacją umowy, w szczególności do przestrzegania przepisów dotyczących
ochrony danych osobowych oraz zakazuje wykorzystywania przez wykonawcę pozyskanych
danych w żaden inny sposób lub w żadnym innym celu niż dla wykonywania umowy. Dalej
podał, że zarzut Odwołującego oparty na pkt. 4.2.5. wzoru umowy (punkt ten przewiduje
odpowiedzialność wykonawcy za skutki działania niezgodnego z przepisami ustawy o
ochronie danych osobowych), wedle którego skoro Zamawiający nie przewidział we wzorze
umowy zawarcia z wykonawcą umowy o powierzenie przetwarzania danych osobowych, to
nie może zgodnie z prawem powierzyć wykonawcy takich obowiązków nie jest zrozumiały i
wskazał, że jak zauważył sam Odwołujący, zawarcie takiej umowy przewiduje wprost art. 31
ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych. Ponadto, treść odwołania potwierdza, że
Odwołującemu nie nastręczało trudności w ustaleniu jakie obowiązki dotyczące
przetwarzania danych będą na nim ciążyć zgodnie z umową (która odwołuje się wprost do
omawianej ustawy) i w jaki sposób powierzenie przetwarzania danych powinno zostać
sformalizowane zgodnie z ww. art. 31 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych.
Zawarcie umowy o przetwarzanie danych osobowych jest zatem oczywiste, wynika ze wzoru
umowy i przepisów prawa powszechnie obowiązujących i z samym faktem jej zawarcia dla

wykonawcy nie wiążą się żadne dodatkowe obowiązki ponad te wskazane we wzorze
umowy dotyczące odpowiedniego postępowania z przekazywanymi danymi osobowymi. W
konkluzji stwierdził, że wykonawca w żaden sposób nie wykazał w jaki sposób przywołane
przez niego w odwołaniu postanowienia umowne naruszają art. 1 ust. 2 czy też art. 31 ust. 1
Ustawy o ochronie danych osobowych.
10. zarzut nr 11 dotyczący pkt. 4.4. wzoru umowy - poziomy recyklingu uzyskiwane przez
wykonawcę
W odniesieniu do tego zarzutu Zamawiający stwierdził, że Odwołujący zdaje się sugerować,
przerzucanie na wykonawców obowiązku osiągnięcia określonej ilości odpadów
komunalnych zbieranych w sposób selektywny na terenie całego ZM GOAP. Tymczasem
obowiązek taki w żaden sposób na wykonawcach nie ciąży i nie został nałożony w umowie.
Umowa przewiduje jedynie, iż „w zakresie Odpadów komunalnych zbieranych selektywnie,
odbieranych przez Wykonawcę, Wykonawca zobowiązuje się do osiągnięcia odpowiednich
poziomów recyklingu". Innymi słowy wykonawca zobowiązany jest do osiągnięcia poziomów
recyklingu wskazanych w pkt 4.4.2 umowy jedynie w odniesieniu do tych odpadów
komunalnych zbieranych selektywnie, które sam odbierze. Jeżeli zatem, w skrajnej sytuacji,
obszar działania wykonawcy będzie obejmował tylko takie nieruchomości, których właściciele
nie zadeklarowali selektywnej zbiórki odpadów i gdzie odpady komunalne w ogóle nie są
zbierane selektywnie, obowiązek wykonawcy wynikający z pkt 4.4 umowy będzie wynosił 0
(zero). Dalej podał, że Odwołujący słusznie podkreśla, że obowiązek osiągnięcia
określonych poziomów recyklingu ciąży na Zamawiającym. Zamawiający jednak nie
prowadzi działalności w zakresie odbioru odpadów samodzielnie - w tym celu wybiera
wykonawców (również w ramach niniejszego postępowania). Nie dziwi zatem, iż obowiązek
publicznoprawny Zamawiającego znajduje pewne przełożenie na obowiązki umowne
wykonawców. Przełożenie to jednak - co ponownie wymaga podkreślenia - odnosi się
jedynie do tej części odpadów, za której odbiór odpowiada dany wykonawca.
11. zarzut nr 12 dotyczący pkt 6.1.4. wzoru umowy – brak podstaw identyfikacji nowych
miejsc gromadzenia odpadów
Zamawiający podał, że samo pojęcia „powstania" i „likwidacji' miejsc gromadzenia odpadów
należy rozumieć zgodnie z literalnym brzmieniem tych pojęć i z uwzględnieniem praktyki
gospodarczej świadczenia usług danego rodzaju. Zamawiający w toku procedury
przetargowej określił takie warunki udziału w postępowaniu, które mają zagwarantować
udział w przetargów podmiotów mających stosowną wiedzę i doświadczenie. W efekcie
należy oczekiwać, iż wybrany wykonawca będzie w stanie w sposób precyzyjny ustalać
przypadki powstawania i likwidacji miejsc gromadzenia odpadów, korzystając przy tym -
obok własnych obserwacji czynionych w trakcie świadczenia usługi odbioru odpadów - także
z informacji pochodzących z innych źródeł, w tym od mieszkańców, a także informacji

zgromadzonych na podstawie deklaracji właścicieli nieruchomości (pkt 5.1.1. (iii) umowy).
Jego zdaniem treść pkt 6.1.4 wzoru umowy miała na celu zapewnienie wystarczającego (i
koniecznego) poziomu elastyczności w toku wykonywania usługi przez wykonawcę. Co
więcej, przyjęte rozwiązanie trudno uznać za uciążliwe w sytuacji, w której terminy działania
po stronie wykonawcy zaczynają biec od momentu powzięcia stosownej informacji przez
wykonawcę właśnie (a nie przez Zamawiającego). Informacje takie wykonawca może
pozyskiwać samodzielnie w toku wykonywania usługi, uzyskiwać od mieszkańców lub też
otrzymywać od Zamawiającego (np. w związku z nowymi deklaracjami złożonymi przez
mieszkańców).
12. zarzuty nr 13 oraz 14 dotyczący pkt. 6.2.1. zd. drugie oraz trzecie wzoru umowy -
termin naprawy lub wymiany uszkodzonego pojemnika
Zamawiający wskazał, że pkt. 6.2.1. zdanie pierwsze wzoru umowy wprowadza
jednoznaczną zasadę, że pojemnik uszkodzony powinien być naprawiony lub wymieniony
przez wykonawcę niezwłocznie po otrzymaniu informacji od Zamawiającego (lub od
mieszkańca), lecz najpóźniej w najbliższym dniu przypadającym na wywóz odpadów z danej
nieruchomości. W tym kontekście jest oczywiste, że w przypadku, gdy stosowna informacja
od Zamawiającego zostanie wykonawcy przekazana w dniu przypadającym na odbiór
odpadów, to w stosunku do tego dnia dniem najbliższym przypadającym na odbiór odpadów
z danego punktu będzie kolejny dzień zaplanowany w harmonogramie na odbiór, a nie dzień
otrzymania tej informacji. Odnośnie zarzutu nr 14, zwrócił uwagę, że nałożenie na
wykonawcę obowiązku natychmiastowej wymiany uszkodzonego pojemnika w razie gdy
uszkodzenie stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego lub środowiska, bez
dodatkowego zgłoszenia, mieści się w granicach swobody umów i jest uzasadnione
specyfiką świadczonej usługi. W razie bowiem gdy uszkodzenie zagraża życiu, czy teżśrodowisku to jest oczywiste że musi nastąpić jego wymiana w sposób natychmiastowy alb
to zagrożenie wyeliminować i nie ma tu miejsca na dodatkowe wezwania. To wykonawca ma
również przede wszystkim monitorować te zagrożenia i ma ku temu najlepszą wiedzę i w
takich nadzwyczajnych przypadkach musi działać niezwłocznie.
13. zarzuty nr 15, 16 oraz 17 dotyczące pkt. 8.2.1., 8.3.1. oraz 9.1.5. wzoru umowy -
płatność wynagrodzenia należnego Wykonawcy
Zamawiający stwierdził, że powołane zarzuty odnoszą się do kwestii i uregulowań
umownych, które pozostają w wyłącznej gestii Zamawiającego i są wynikiem swobody
kontraktowania i kształtowania relacji umownych. Jego zdaniem, Odwołujący cytując
wybrane przepisy prawa podatkowego, w żadnym punkcie nie zarzuca naruszenia tychże
przepisów, a zatem legalność postanowień umowy w omawianym zakresie pozostaje poza
zakresem odwołania i nie jest przedmiotem sporu. Odnośnie zarzutu nr 15 stwierdził, że
specyfika świadczonej usługi oraz formuła umowy zakłada, że wykonawca będzie

otrzymywał od Zamawiającego określone wynagrodzenie ryczałtowe. Zamawiający zatem
musi mieć możliwość weryfikacji, czy usługa była wykonana należycie i w sposób
wyczerpujący. Co więcej, jak wielokrotnie podkreślano w niniejszym piśmie, Zamawiający
udziela zamówienia objętego niniejszym postępowaniem, działając w interesie publicznym -
na rzecz mieszkańców ZM GOAP. W tym zakresie, z jednej strony na Zamawiającym ciąży
obowiązek zagwarantowania mieszkańcom należytego poziomu świadczonych usług, z
drugiej natomiast obowiązek dbania o wydatkowane środki publiczne. W efekcie trudno
przyjąć, aby Zamawiający wydatkował znaczące kwoty z tytułu realizacji umowy bez
wcześniejszej weryfikacji w jaki sposób (i czy w ogóle) usługa była wykonywana. Wskazał
również, że praktyka warunkowania płatności od akceptacji określonych protokołów
zdawczo-odbiorczych, raportów, sprawozdań etc, jest powszechnie przyjęta w obrocie
gospodarczym. W efekcie nie powinna ona dziwić profesjonalnego przedsiębiorcy od wielu
lat działającego na rynku. Odnośnie zarzutu nr 16 Zamawiający stwierdził, że zgodnie z art.
353 (1) KC, „strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego
uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku,
ustawie ani zasadom współżycia społecznego." Wskazana powyżej zasada swobody umów
pozwala stronom umowy na swobodne ustalanie treści umów i doznaje ograniczenia jedynie
w sytuacji, w które treść lub cel umowy sprzeciwiają się (i) naturze stosunku prawnego, (ii)
ustawie lub (iii) zasadom współżycia społecznego. Przy czym w doktrynie prawa cywilnego
podkreśla się, że wskazane powyżej wyjątki powinny być interpretowane w sposób ścisły, a
w szczególności w żadnym wypadku nie powinny podlegać wykładni rozszerzającej. Zatem,
aby uznać zarzuty Odwołującego za prawidłowe, wykonawca musiałby wykazać, że treść
powołanego punktu 8.3.1 umowy (czyli zasadniczo możliwość wstrzymania przez
Zamawiającego wypłaty wynagrodzenia, w przypadku wystawienia faktury niezgodnie z
obowiązującymi przepisami lub umową), sprzeciwia się naturze stosunku prawnego, ustawie
lub zasadom współżycia społecznego, czego jednak nie uczynił. Zdaniem Zamawiającegożaden z omawianych wyjątków o zasady swobody umów nie występuje w opisywanym
wypadku, w związku z czym zarzuty są bezzasadne i powinny być oddalone.
Potwierdzeniem powyższego jest również fakt, iż Odwołujący w żaden sposób nie wykazał,
ani nie uzasadnił sprzeczności pkt 8.3.1 umowy z naturą zobowiązań pieniężnych,
ograniczając się jedynie do przedstawienia bardzo ogólnego zarzutu. Nie ma jakichkolwiek
wątpliwości co do tego, że powoływany pkt 8.3.1 umowy nie jest sprzeczny z ustawą, gdyż
nie ma żadnych przepisów, które w jakikolwiek sposób zakazywałyby zawieranie tego
rodzaju postanowień w umowach cywilnoprawnych. Odnosząc się z kolei do zarzutu
sprzeczności pkt. 8.3.1 umowy z naturą zobowiązań pieniężnych należy wskazać, że
zgodnie z doktryną prawa cywilnego, pojęcie natury stosunku prawnego w kontekście
przepisu art. 353 (1) KC może być rozumiane w dwojaki sposób: w znaczeniu szerszym i

węższym. Pojęcie natury stosunku prawnego w znaczeniu szerszym należy rozumieć jako
nakaz respektowania podstawowych cech obligacyjnych stosunku prawnego, czyli tych
elementów, których brak może prowadzić do podważenia sensu (istoty) nawiązywanej więzi
prawnej. Przykładem takiego rozumienia pojęcia natury prawnej jest uznanie za sprzeczne z
naturą umowy gospodarczej zastrzeżenie nierozwiązywalności umowy o charakterze
ciągłym. Natomiast w znaczeniu węższym, pojęcie natury stosunku obligacyjnego należy
rozumieć, jako nakaz respektowania przez strony tych elementów określonego stosunku
obligacyjnego, których pominięcie lub modyfikacja prowadzić by musiały do zniekształcenia
zakładanego modelu więzi prawnej, związanej z danym typem stosunku. W świetle
powyższego [dotyczącego natury stosunku prawnego w kontekście ograniczenia zasady
swobody umów wynikające z art. 353 (1) KC] zdaniem Zamawiającego nie ma jakiejkolwiek
wątpliwości, co do tego, że możliwość wstrzymania wypłaty wynagrodzenia w przypadku
wystawienia faktury niezgodnie z obowiązującymi przepisami lub umową nie jest w
jakikolwiek sposób sprzeczne naturą umowy. Wskazał także na zasady wystawiania faktur
VAT, które są uregulowane w odpowiednich przepisach podatkowych (ustawa z dnia 11
marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako „Ustawa VAT") oraz rozporządzenie
Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom,
wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie
mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej jako „Rozporządzenie
MF"). W konsekwencji, prawidłowość wystawiania faktury VAT może być oceniana wyłącznie
na podstawie ww. regulacji. Oznacza to, że ustalenie, czy faktura VAT została wystawiona w
sposób nieprawidłowy może być dokonane jedynie na podstawie przepisów Ustawy VAT i
Rozporządzenia MF. Jego zdaniem błędne wystawienie faktury nie może mieć żadnego
wpływu na możliwość wstrzymania zapłaty wynagrodzenia. Podkreślił, że w świetle
powołanego powyżej art. 353 (1) KC, postanowienie umowy, przyznające Zamawiającemu
prawo do wstrzymania wypłaty wynagrodzenia w przypadku błędnego wystawienia faktury
jest dopuszczalne w świetle zasady swobody umów. Podkreślił również, że należy odróżnić
ocenę prawidłowości wystawienia faktury VAT (która dokonywana jest na podstawie
powołanych powyżej regulacji podatkowych), od przyznania Zamawiającemu prawa do
wstrzymania płatności wynagrodzenia w przypadku błędnego wystawienia faktury. Jego
zdaniem, nie ma jakiejkolwiek wątpliwości co do tego, że takie rozwiązanie jest
dopuszczalne na podstawie art. 353 (1) KC oraz, że w takim przypadku nie znajdują
zastosowania ograniczenia zawarte w tym przepisie. Zwrócił również uwagę, że w świetle
art. 88 Ustawy VAT, odliczenie podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej niezgodnie z
obowiązującymi w tym zakresie przepisami może być kwestionowane przez organy
podatkowe (np. podstawą do obniżenia podatku należnego VAT nie może być faktura, która
podaje kwoty niezgodne z rzeczywistością - art. 88 ust. 3a pkt. 4 lit. b) Ustawy VAT). Zatem

otrzymanie prawidłowo wystawionej faktury VAT, co jest warunkiem koniecznym do
odliczenia zawartego w niej podatku naliczonego powoduje, że pkt 8.3.1 umowy zabezpiecza
Zamawiającego przed negatywnymi skutkami, mogącymi wynikać z nieprawidłowego
wystawienia faktury przez wykonawcę. Odnośnie zarzutu nr 17 Zamawiający stwierdził, że
zgodnie z § 13 pkt. 1 Rozporządzenia MF, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury,
udzielono rabatów, o których mowa w art. 29 ust. 4 Ustawy VAT, podatnik udzielający rabatu
wystawia fakturę korygującą. Jednocześnie, zgodnie z treścią § 14 pkt 1 Rozporządzenia MF
„fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub
stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji
faktury." Zatem, zgodnie z przepisami Rozporządzenia MF, faktura korygująca powinna być
wystawiona w sytuacjach opisanych powyżej, tj. w związku z udzieleniem rabatu oraz w
przypadku, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę, stwierdzono pomyłkę w cenie,
stawce, kwocie podatku lub jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zwrócił również uwagę, że
celem (…) wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu
odpowiadającego rzeczywistości i konieczność wystawienia faktury korygującej może
zaistnieć w sytuacji, w której np. faktura pierwotna obejmuje kwotę wynagrodzenia za całość
usługi, zaś w trakcie weryfikacji sposobu jej wykonania przez nabywcę okaże się, że część
usługi wykonana jest w nieprawidłowy sposób, co wiąże się z koniecznością obniżenia
wynagrodzenia. Zgodnie z art. 29 ust. 4 Ustawy VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza
się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów
(bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów,
zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot
dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b”.
Dalej podał, że zgodnie (…) z powołanym powyżej pkt 9.1.5 umowy, jeżeli mimo wyjaśnień
Wykonawcy nadal istnieje spór odnośnie do Raportu Miesięcznego lub załączników do
niego, zostanie on rozstrzygnięty na zasadach określonych w art. 16 Umowy, a Zamawiający
- do czasu rozstrzygnięcia sporu - będzie zobowiązany do zapłaty części bezspornej. W
takim wypadku Wykonawca zobowiązany będzie do stosownego skorygowania faktury VAT.
Jednocześnie z pkt. 9.1.4 umowy wynika, że Zamawiający ma prawo do zgłoszenia uwag do
Raportu Miesięcznego przekazanego mu przez wykonawcę. Dodatkowo, zgodnie z pkt. 8.2.1
umowy, wynagrodzenie należne wykonawcy będzie płatne w ciągu 21 dni od dnia
zaakceptowania przez Zamawiającego Raportu Miesięcznego, z uwzględnieniem m.in. art.
9.1 Umowy (w tym pkt. 9.1.5 umowy). Z treści umowy, a w szczególności przytoczonych
powyżej punktów wynika, że podstawą do zapłaty wynagrodzenia przez Wykonawcę jest
prawidłowo wystawiona faktura VAT, m.in. w oparciu o zaakceptowany przez
Zamawiającego Raport Miesięczny. W konsekwencji, nie zaakceptowanie przez
Zamawiającego Raportu Miesięcznego w całości lub w części może spowodować, że faktura

VAT wystawiona przez wykonawcę będzie zawierała nieprawidłową kwotę wynagrodzenia
(ceny za wykonaną usługę), co w świetle przepisów Rozporządzenia MF będzie stanowiło
wystarczającą podstawę do wystawienia faktury korygującej. Skarżony przez Odwołującego
punkt umowy dotyczy sytuacji, w której kwestionowana będzie treść Raportu Miesięcznego,
co będzie się przekładało na wysokość wynagrodzenia za wykonaną usługę. Zatem w takiej
sytuacji, jak najbardziej uzasadniony będzie obowiązek wystawienia faktury korygującej
przez wykonawcę (co wynika z przytoczonych wcześniej przepisów Rozporządzenia MF).
Potwierdzeniem tego jest wskazany w pkt 9.1.5 umowy obowiązek zapłaty części bezspornej
wynagrodzenia, co wiązać się będzie z przewidzianym w ostatnim zdaniu tego punktu
obowiązkiem wystawienia faktury korygującej. Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że jeżeli
spór zostanie rozstrzygnięty na korzyść wykonawcy, wystawi on fakturę korygującą
podwyższającą kwotę wynagrodzenia. Zatem, wbrew temu, co twierdzi Odwołujący,
podstawą wystawienia faktury korygującej nie będzie spór pomiędzy stronami, tylko
wskazanie na fakturze nieprawidłowej kwoty wynagrodzenia, będącej efektem wątpliwości
Zamawiającego odnośnie sporządzonego Raportu Miesięcznego, który jest jedyną podstawą
do wystawienia faktury VAT.
14. zarzuty nr 18 i 19 dotyczące pkt. 11.1.2. oraz 11.2. wzoru umowy - odpowiedzialność
wykonawcy i kary umowne
Zdaniem Zamawiającego te zarzuty świadczą o tym, że odwołanie nie zmierza do eliminacji
jakichkolwiek naruszeń, jakich miałby się dopuścić Zamawiający, ale wyłącznie do
ukształtowania umowy w sposób jak najbardziej dogodny dla Wykonawcy, przy jak
najmniejszym poziomie jego odpowiedzialności za naruszenia, jakich się dopuścił wykonując
usługę, co nie może zasługiwać na aprobatę. Opierają się one również na niezrozumieniu
postanowień wzoru umowy i ignorowaniu faktu, iż nie modyfikuje on w żaden sposób
przewidzianych w przepisach KC ogólnych zasad odpowiedzialności kontraktowej
wykonawcy (art. 471 oraz art. 472 KC) oraz zasad odpowiedzialności deliktowej za
wyrządzoną szkodę (art. 415 KC). Odnośnie zarzutu nr 18 stwierdził, że Odwołujący nie
kwestionuje pkt 11.1.1, zgodnie z którym „Wykonawca będzie ponosi odpowiedzialność
cywilną wobec osób trzecich za skutki zdarzeń związanych z realizacją Umowy lub za brak
podjęcia działań, do których był zobowiązany Umową, w szczególności za wszelkie wypadki i
szkody powstałe w związku z wykonywaniem Umów. Niezrozumiałe jest zatem, jego
zdaniem, kwestionowanie kolejnego pkt 11.1.2., w którym Zamawiający wskazuje jedynie, iż
wykonawca zobowiązany jest (konsekwentnie) zwolnić Zamawiającego z odpowiedzialności
wobec osób trzecich za szkody powstałe w związku z realizacją umowy, będące
następstwem działań lub zaniechań wykonawcy. Odwołujący błędnie przy tym podnosi, iż
tym samym następuje rzekome rozszerzenie odpowiedzialności wykonawcy o sferę tych
okoliczności, za które odpowiedzialności on nie ponosi, w szczególności w razie braku winy

po jego stronie. Zasady odpowiedzialności deliktowej zostały określone w art. 415 KC, który
wprost odwołuje się do kwestii zawinienia. W tym zakresie wzór umowy nie wprowadzażadnych odmiennych uregulowań. Chybione jest również twierdzenie Odwołującego, że
skoro szkoda byłaby przez niego wyrządzona w wyniku wykonywania obowiązków
nałożonych na niego przez umowę, to nigdy nie można mu przypisać odpowiedzialności za
jej powstanie. Jest bowiem oczywiste, że wykonując wynikający z umowy obowiązek odbioru
i transportu odpadów i dokonując w ramach tego obowiązku określonych czynności, czy to w
miejscu gromadzenia odpadów na nieruchomości, czy to w trakcie transportu, nie jest
wykluczone wyrządzenie przez wykonawcę szkody podmiotom trzecim (w tym w
szczególności właścicielom nieruchomości), np. poprzez uszkodzenie lub zniszczenie
urządzeń czy też budynków znajdujących się na nieruchomości. W żadnym zaś wypadku
umowa nie zobowiązuje wykonawcy do działania niezgodnego z prawem, z góry
zakładającego
wyrządzenie
podmiotom
trzecim
szkody.
Podkreślił,że
treść
kwestionowanego w odwołaniu pkt. 11.1.2. wzoru umowy stanowi przykład standardowych
klauzul stosowanych przez profesjonalistów w obrocie gospodarczym i trudno oczekiwać,żeby Zamawiający ponosił odpowiedzialność za szkody, które wykonawca wyrządza innym
podmiotom w zw. z realizacją umowy. Odnośnie zarzutu nr 19 stwierdził, że twierdzenie
Odwołującego jakoby niemalże każdy obowiązek zapłaty kary umownej aktualizował się
również w przypadku okoliczności za które wykonawca nie ponosi winy jest całkowicie
chybiony zważywszy na fakt, że w tym zakresie obowiązują ogólne wynikające z przepisów
KC zasady odpowiedzialności kontraktowej dłużnika, którą umożliwiają wykonawcy
ekskulpowanie się od zapłaty kary umownej w razie wykazania braku winy po jego stronie. W
tym zakresie Zamawiający odwołuje do obszernego komentarza, który został poczyniony w
kontekście innych zarzutów.
15. zarzut nr 20 dotyczący pkt. 14.1.3. (ix) wzoru umowy - natychmiastowe rozwiązanie
umowy
Zdaniem Zamawiającego, przyjęcie w punkcie 14.1.3. (ix) wzoru umowy, iż przesłanką do
rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym jest nałożenie na wykonawcę kar, których
łączna wysokość przekroczy 20% wynagrodzenia za cały okres trwania umowy, nie narusza
przepisów KC i uregulowanie tej kwestii w taki sposób mieści się w granicach swobody
kontraktowania stron. Zamawiający nie neguje funkcji kompensacyjnej kary umownej, ale nie
widzi jaki to miałoby mieć związek z przesłankami do rozwiązania umowy i twierdzenie
wykonawcy, że rozwiązanie umowy na tej podstawie jest niedopuszczalne, gdyż instytucja
kary umownej przewidziana w przepisach KC „nie jest powiązana z możliwością rozwiązania
umowy" jest niezasadne. Podkreślił, że podstawą do obliczenia pułapu 20% jest całkowite
wynagrodzenie wykonawcy określone w pkt. 8.1.1. zdanie ostatnie wzoru umowy.
16. Zarzut nr 21 dotyczący części VI Załącznika nr 10 - kolorystyka pojemników

Zdaniem Zamawiającego, wykonawca nie wykazał w żadnej mierze z jakich przyczyn część
VI Załącznika nr 10 do SIWZ miałaby utrudniać uczciwą konkurencję, czy też naruszać
zasadę równego traktowania wykonawców. Zupełnie zaś niezrozumiały jest zarzut
naruszenia art. 25 ust. 1 ustawy Pzp, który reguluje kwestie dokumentów żądanych od
wykonawców przez zamawiającego na potwierdzenie spełniania warunków udziału w
postępowaniu - zarzut ten nie został w ogóle rozwinięty w odwołaniu. Przywołane przez
Odwołującego rozporządzenie określa zasady postępowania wyłącznie - jak wskazuje już
jego tytuł – z odpadami opakowaniowymi, nie zaś z wszystkimi frakcjami odpadów
komunalnych. Żądanie Odwołującego dotyczy natomiast kolorystyki wszystkich pojemników,
a nie tylko pojemników służących gromadzeniu odpadów opakowaniowych. Zamawiający
podkreślił, że nie wszystkie odpady komunalne zbierane selektywnie są odpadami
opakowaniowymi. Opakowaniem są „wprowadzone do obrotu wyroby wykonane z
jakichkolwiek materiałów, przeznaczone do przechowywania, ochrony, przewozu,
dostarczania lub prezentacji wszelkich produktów, od surowców do towarów przetworzonych,
a także części opakowań i elementy pomocnicze połączone z opakowaniami i przeznaczone
do tego samego celu, co dane opakowanie", a powstałe z nich - i tylko z nich - odpady są
odpadami opakowaniowymi („wszystkie opakowania, w tym opakowania wielokrotnego
użytku wycofane z ponownego użycia, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów o
odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań" [por. art. 3
ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy]. Dalej podał, że rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z
dnia 25 października 2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami
opakowaniowymi (...) dotyczy odpadów opakowaniowych (z grupy 15) natomiast niniejsze
postępowanie dotyczy wszystkich odpadów zbieranych selektywnie (także z grupy 20).
Stwierdził także, że cyt. rozporządzenie dotyczy jedynie pojemników ustawianych w
miejscach publicznych jako tzw. „gniazda recyklingowe" oraz, że przesądza jednoznacznie,że cały pojemnik ma być w tym samym kolorze, albowiem nie wspomina o oznaczeniu
kolorystycznym jedynie wybranych elementów pojemników, takich jak np. pokrywa.

Rozpoznając odwołanie Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co
następuje:
Odwołanie podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności Izba ustaliła, że wnoszący odwołanie wykonawca miał
legitymację do wniesienia tego środka ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust.1 ustawy
Pzp. W przypadku wykonawcy będzie on legitymowany do wniesienia, tak jak w niniejszej
sprawie odwołania, jeżeli wykaże interes w uzyskaniu danego zamówienia] oraz naruszenie
przez zamawiającego przepisów ustawy Pzp, uniemożliwiające mu możliwość jego
uzyskania i tym samym skutkiem takich działań jest poniesienie szkody lub możliwość jej
poniesienia przez tego wykonawcę. Tak jak ustaliła Izba, w niniejszej sprawie jeden z
zarzutów dotyczy opisu przedmiotu zamówienia, a mianowicie kolorystyki pojemników,
wymaganej w załączniku nr 10 do specyfikacji i oparty został na naruszeniu art. 7 ust. 1, art.
25 ust. 1, art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w związku z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i
Pracy w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami opakowaniowymi i tym
samym wykonawca ten niewątpliwie, chociażby z tego powodu, legitymowany był do
wniesienia odwołania. Odwołującemu zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze środka
ochrony prawnej, wypełniona bowiem została materialno-prawna przesłanka określona w art.
179 ust. 1 ustawy Pzp kwalifikowana łącznie jako interes we wniesieniu odwołania oraz
możliwość poniesienia szkody przez wykonawcę będącej konsekwencją zaskarżonej w
odwołaniu czynności.

Rozpoznając zarzuty z odwołania, Izba przede wszystkim miała na uwadze
dyrektywę z art. 190 ust.1 ustawy Pzp, zgodnie, z którą strony i uczestnicy postępowania są
obowiązani wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.
Izba uwzględniała także dyrektywę wynikającą z art. 192 ust.7 ustawy Pzp zgodnie z którą,
Izba orzeka wyłącznie w granicach zarzutów podniesionych w odwołaniu i tym samym
podnoszone przez przystępującego wykonawcę dodatkowe zarzuty zarówno faktyczne jak i
prawne nie mogły być przedmiotem rozstrzygnięcia Izby. Izba zwraca także uwagę, że
odwołanie [art. 180 ust.3 ustawy Pzp] powinno wskazywać czynność lub zaniechanie
czynności, której zarzuca się niezgodność z ustawą i m.in. należy obok okoliczności
fatycznych wskazać na okoliczności prawne uzasadniające wniesienie odwołania.

Izba stwierdziła, że zarzuty z odwołania – w zakresie podtrzymanym na rozprawie -
dotyczą załącznika nr 10 do specyfikacji istotnych warunków zamówienia [siwz] oraz wzoru
umowy, stanowiącego załącznik nr 13 do tej specyfikacji. Odnośnie załącznika nr 10 do
specyfikacji – jak już podano - wnoszący odwołanie wskazał na naruszenie art. 7 ust. 1, art.
25 ust. 1 oraz art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w zw. z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i

Pracy z dnia 25 października 2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z
opadami opakowaniowymi. W przypadku kwestionowanych postanowień wzoru umowy
odnośnie jej pkt 3.5.3., pkt 1.1., pkt 3.5.5, pkt 3.6.1, pkt 3.6.2., pkt 3.6.3, pkt 4.2.1., pkt 4.4.,
pkt 6.1.4, pkt 6.2.1. zdanie drugie i zdanie trzecie, pkt 8.2.1., pkt 8.3.1., pkt 9.1.5., pkt 8.2.1.,
pkt 11.1.2., pkt 11.2. oraz pkt 14.1.3. (ix)], wykonawca wskazał na naruszenie art. 5, art. 353
(1) oraz art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego (dalej jako K.c) w zw. z art. 14 ustawy Pzp, a w
odniesieniu do pkt 3.5.2 (vi) – na § 9 ust. 2 uchwały Zgromadzenia Związku Międzygminnego
„Gospodarka Odpadami Aglomeracji Poznańskiej" z 12 marca 2013 r. nr VI/34/2013 w
sprawie „szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania
odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w
zamian za uiszczaną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami
komunalnymi" [dalej jako „Uchwała" (zarzut nr 3)] w zw. z art. 5, art. 353 (1) Kodeksu
cywilnego w zw. z art. 14 ustawy Pzp i na art. 1 ust. 2 oraz art. 31 ust. 1 ustawy o ochronie
danych osobowych, dalej jako „Ustawa o ochronie danych osobowych" w zw. art. 353 (1)
Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ustawy Pzp w odniesieniu do pkt 4.2.5. oraz 7.1.

Rozpatrując, zarzut skierowany do załącznika nr 10 do specyfikacji Izba stwierdziła,że wnoszący odwołanie nie wykazał, że postanowienie dotyczące kolorystyki pojemników
narusza zasadę równego traktowania i uczciwej konkurencji wyrażoną w art. 7 ust. 1, czy w
art. 29 ust. 2 ustawy Pzp w zw. z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie
szczegółowego sposobu postępowania z odpadami opakowaniowymi, nie zezwalającą na
opisywanie przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję.
Przede wszystkim Izba nie podzieliła poglądu Odwołującego, że wskazane przepisy
rozporządzenia, czy też powołanej w toku rozprawy uchwały Zgromadzenia Związku
Międzygminnego nr VI/30/2013 nie wymagały zastosowania jednolitej kolorystyki dla całego
pojemnika. Tak jak wskazano w każdym z tych dokumentów, oznaczenia dotyczą jednolitej
kolorystyki pojemnika, a nie jednego z jego elementów. Domagając się zatem kolorystyki
wyróżniającej tylko, co do klapy, wykonawca de facto domaga się dostosowania tego
wymagania do jego własnej sytuacji, wskazując na stosowane od kilkunastu lat przez niego
pojemniki do zbiórki selektywnej na rynku poznańskim. Izba ponadto zwraca uwagę, że
podnoszony w odwołaniu zarzut naruszenia art. 25 ust. 1 ustawy Pzp, reguluje kwestie
dokumentów żądanych od wykonawców przez zamawiającego na potwierdzenie spełniania
warunków udziału w postępowaniu, a w kontekście kwestionowanej kolorystyki pojemników
wymaganej w załączniku nr 10 specyfikacji, wykonawca nie podał, który z dokumentów jest
wymagany z naruszeniem powołanego przepisu.

W odniesieniu do zarzutów skierowanych do wzoru umowy Izba przede wszystkim
stwierdza, że w przypadku odwołania, dotyczącego postanowień specyfikacji istotnych
warunków zamówienia w zakresie postanowień umowy, podmiotem posiadającym interes we
wniesieniu środka ochrony prawnej jest każdy wykonawca zainteresowany ubieganiem się o
udzielenie danego zamówienia publicznego, który wykaże [co najmniej uprawdopodobni], że
postanowienia te obiektywnie uniemożliwiają temu wykonawcy udział w postępowaniu lub
naruszają uczciwą konkurencję. Taki pogląd wynika z reprezentowanego w doktrynie i
orzecznictwa szeroko rozumianej legitymacji materialno-prawnej do wniesienia m.in.
odwołania, określanej również, jako „ interes w uzyskaniu zamówienia publicznego”.

Zdaniem Izby, z argumentacji Odwołującego, wynika w szczególności, że żądania z
odwołania zmierzają do dogodnego ukształtowania umownych obowiązków wykonawcy i
obniżenie poziomu umownych zobowiązań oraz odpowiedzialności z tytułu niewykonania,
czy też nienależytego wykonania umowy, a także zapewnienie płatności wynagrodzenia na
rzecz wykonawcy bez względu na ocenę przez Zamawiającego wykonanych czynności i bez
możliwości weryfikacji prawidłowości wykonania usługi oraz zwolnienie wykonawcy z
odpowiedzialności odszkodowawczej, na rzecz podmiotu trzeciego, w przypadku
wyrządzenia mu szkody przez tego wykonawcę w związku z realizacją umowy oraz
zwolnienie wykonawcy z obowiązku świadczenia usługi w dni wolne od pracy i zawarcie z
wykonawcą umowy odrębnej umowy o powierzeniu przetwarzania danych osobowych.

W niniejszej sprawie, Izba zwraca uwagę, że wykonawca wskazując na podstawę
prawną zarzutu nawiązuje do art. 14 ustawy Pzp. Zgodnie z tym przepisem do czynności
podejmowanych przez zamawiającego i wykonawców w postępowaniu o udzielenie
zamówienia stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli przepisy tej ustawy nie stanowią
inaczej. Zatem czynnością, o której stanowi ten przepis, będzie taka czynność prawna, jak
oświadczenie woli oraz inne pozostałe czynności takie jak m.in. oświadczenia wiedzy, z
którymi normy prawne wiążą określone konsekwencje prawne [np. zawiadomienia, czy
poświadczenia]. Stosowanymi najczęściej przepisami kodeksu cywilnego są przykładowo
przepisy dotyczące zdolności do czynności prawnych, czy też czynności prawnych i ich
formy czy też zasad obliczania terminów - w zakresie oczywiście nie uregulowanym w
ustawie Pzp. Tym samym, zdaniem Izby, w odniesieniu do wzoru umowy, z uwagi na
podnoszony zarzut naruszenia art. 5, art. 353 (1) oraz art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego nie
ma zastosowania wskazywany art. 14 ustawy Pzp. Odnośnie tak sformułowanych zarzutów
do wzoru umowy mogłoby mieć zastosowanie, co najwyżej nawiązanie do art. 139 ust.1
ustawy Pzp, zgodnie z którym do umów w sprawach zamówień publicznych stosuje się
przepisy ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Jednocześnie

Izba dalej zauważa, że odwołanie [art. 180 ust.3 ustawy Pzp] powinno wskazywać czynność
lub zaniechanie czynności, której zarzuca się niezgodność z ustawą i m.in. należy obok
okoliczności fatycznych wskazać na okoliczności prawne uzasadniające wniesienie
odwołania, analogicznie jak wymaga tego omówiony wcześniej przepis art. 179 ust.1 ustawy
Pzp. Tym samym podnosząc zarzut w odwołaniu należy wskazać przepis ustawy Pzp,
którego naruszenie jest podnoszone przez wykonawcę i które prowadzi do naruszenia
zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji, bądź utrudnia uczciwą konkurencję, w
szczególności uniemożliwiając wykonawcy złożenie oferty. Dalej Izba stwierdza, że na tym
etapie postępowania o udzielenie zamówienia można również rozważać ewentualny wpływ
postanowień wzoru umowy na możliwość uzyskania zamówienia, a w związku z tym
zastosowanie normy z art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, który to przepis stanowi o ewentualnym
wpływie na wynik postępowania. Zdaniem Izby bowiem, obiektywna niemożność ubiegania
się danego wykonawcy o zamówienie może być zrównana z wpływem na jego wynik,
materializujący się zawężeniem kręgu uczestników postępowania. Zdaniem Izby
zwiększone ryzyka ekonomiczne, nie muszą pozbawiać wykonawcy możliwości
sporządzenia ważnej oferty.

Izba stwierdza także, że wykonawca kwestionując postanowienia wzoru umowy nie
wykazał, że zawarcie umowy na warunkach określonych we wzorze umowy i wskazywanych
w tym wzorze ryzykach spowoduje zawarcie nieważnej umowy, bądź też obiektywną
niemożność należytego spełnienia świadczenia. Odwołujący nie wykazując naruszenia
przepisów ustawy Pzp, również nie wykazał przyczyn z powodu których kwestionowane
postanowienia wzoru umowy miałby stanowić nadużycie prawa i miałyby pozostawać w
sprzeczności z zasadami współżycia społecznego, czy też wykraczać poza ramy swobody
umów, a zatem naruszać wskazany art. 5 kc oraz art. 353 (1) i 353 § 2 kc.
Izba wskazuje również, że w przypadku gdyby doszło do naruszenia któregokolwiek z
przepisów ustawy Kodeks cywilny nie wszystkie uwzględnione zarzuty, odnoszące się do
postanowień przyszłej umowy mogą skutkować, ze względu na odpowiednie zastosowanie
art. 192 ust. 2 ustawy Pzp, uwzględnieniem odwołania. Tylko bowiem ustalenie wpływu na
wynik postępowania stwierdzonych naruszeń może powodować jego uwzględnienie.
W odniesieniu do kwestionowanych postanowień wzoru umowy w części dotyczącej
braku określenia terminów dla dokonania czynności przez Zamawiającego, Izba zauważa, że
zgodnie z art. 455 K.c., w przypadku nie oznaczenia w umowie terminu świadczenia
dłużnika, dłużnik ten powinien swe świadczenie spełnić niezwłocznie po wezwaniu przez
drugą stronę. Analogicznie należy zatem uznać, że w razie przedstawienia przez wykonawcę

projektu m.in. Harmonogramu odbioru odpadów, z żądaniem jego zaakceptowania zgodnie z
umową, to Zamawiający – wobec braku terminu na dokonanie tej czynności - zobowiązany
będzie niezwłocznie zgłosić ewentualne uwagi do tego Harmonogramu. Analogiczna zasada
dotyczy także wykonawcy, który zgodnie ze wzorem umowy jest również zobowiązany
niezwłocznie [na bieżąco] po zaistnieniu okoliczności dokonywać zmian w Harmonogramie
oraz niezwłocznie dokonywać wymiany [naprawy] uszkodzonego pojemnika w przypadku
zaistnienia okoliczności uniemożliwiających zbiórkę, a także zagrożenie życia lub zdrowia
człowieka lub środowiska.

Odnośnie procedury wprowadzania zmian do Harmonogramu, Izba w tym miejscy
stwierdza, że Harmonogram jest jednym z kluczowych dokumentów przekazywanych
mieszkańcom i musi zawierać określone elementy wskazane w umowie. Ponadto, to
Zamawiający jest odpowiedzialny za zapewnienie świadczenia usługi odbioru oraz
zagospodarowania odpadów i zatwierdzając taki Harmonogram, powinien mieć zapewnioną
kontrolę nad wprowadzanymi do niego zmianami przez wykonawcę, nawet jeżeli te zmiany
zostały ograniczone do „nieprzewidzianych okoliczności”. Trudno upatrywać w tym
uwarunkowaniu naruszenia swobody umów określonej w przepisach kodeksu cywilnego,
albowiem obowiązek uzyskania takiej zgody nie utrudnia wykonawcy możliwości wypełniania
obowiązków umownych, za którą ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych
wynikających z przepisów K.c. Również nie można uznać, z uwagi na specyfikę przedmiotu
zamówienia, za nadużycie prawa, zastrzeżenie na rzecz Zamawiającego możliwości żądania
od wykonawcy wprowadzenia zmian do Harmonogramu, dla zrealizowana tak istotnych
celów jak zapewnienie realizacji przez wykonawcę wymogów określonych w Regulaminie
Związku oraz zagwarantowania sprawności, częstotliwości i terminowości świadczonych
usług, w toku wykonywania umowy, Zdaniem Izby uregulowanie tej kwestii w taki sposób
mieści się w granicach swobody kontraktowania stron i jest uzasadnione specyfiką zlecanej
usługi, a
przesłanki do zmiany Haromonogramu są dostatecznie precyzyjne, a zmiana
Harmonogramu żądana przez Zamawiającego może dotyczyć wyłącznie doprowadzenia
Harmonogramu do zgodności z Regulaminem Związku (który Wykonawcy jest znany) oraz
ma na zapewniać prawidłowe wykonanie umowy zgodnie z jej treścią (która Wykonawcy
również jest znana).

Izba zwraca uwagę, że wzór umowy nie wprowadza innych zasad odpowiedzialności
za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, aniżeli te, które wynikają z zasad
ogólnych określonych w art. 471 K.c oraz art. 472 K.c. Wykonawca jest zatem w każdym
przypadku odpowiedzialny za zachowanie należytej staranności i w przypadku nałożenia na
niego kary umownej przez Zamawiającego może się bronić przed jej zapłatą wykazując, że

niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy jest następstwem okoliczności, za które nie
ponosi on odpowiedzialności. Tak jak słusznie wskazał Zamawiający, powołując się na
orzecznictwa Sądu Najwyższego, przy karze umownej, w razie braku rozszerzenia
odpowiedzialności na podstawie art. 471 K.c, wina w niewykonaniu zobowiązania jest
podstawową przesłanką roszczenia na podstawie art. 483 K.c. W konsekwencji
niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania musi być następstwem okoliczności,
za które dłużnik ponosi odpowiedzialność i tym samym wynikać musi, co najmniej z nie
dołożenia przez dłużnika należytej staranności (art. 472 K.c.), czyli jego winy w postaci,
chociażby niedbalstwa. Kwestia ta wymaga szczególnego podkreślenia w niniejszej sprawie,
gdyż w odwołaniu Odwołujący wielokrotnie próbuje wykazać, iż może zostać obciążony
karami umownymi nawet w sytuacjach przez Odwołującego niezawinionych, co w jego
chybionym przekonaniu miałoby potwierdzać zasadność podnoszonych przez niego
zarzutów. Także opóźnianie się Zamawiającego z przekazaniem uwag do Harmonogramu,
powodujące niedotrzymanie przez wykonawcę terminu opublikowania i dostarczenia
Harmonogramu mieszkańcom oraz samemu Zamawiającemu, nie powodować naliczenie
wykonawcy kary umownej niezależnie od kwestii zawinienia w niedotrzymaniu terminu.
Jednocześnie Izba zwraca uwagę, że wykonawcy nie został narzucony minimalny okres w
którym należy opracować taki Harmonogram, jednakże nadmierne wydłużenie terminu
opracowania może prowadzić także, do braku możliwości wywiązania się przez
Zamawiającego z obowiązków umownych. Co do kwestionowanych postanowień
dotyczących kar umownych Izba stwierdza, że odnośne postanowienia wzoru umowy nie
modyfikują ogólnych zasad odpowiedzialności kontraktowej wykonawcy, o których stanowi
wskazany art. 471 K.c. i art. 472 K.c. oraz zasady odpowiedzialności deliktowej za
wyrządzoną szkodę regulowane art. 415 K.c. Z kolei żądanie wprowadzenia do wzoru
umowy klauzuli zwalniającej wykonawcę z odpowiedzialności za szkodę, która byłaby przez
niego wyrządzona w wyniku wykonywania obowiązków nałożonych na niego przez umowę,
zdaniem Izby, nie zasługuje na aprobatę. Wykonując wynikający z umowy obowiązek
odbioru i transportu odpadów i dokonując w ramach tego obowiązku określonych czynności,
czy to w miejscu gromadzenia odpadów na nieruchomości, czy to w trakcie transportu i
wyrządzając szkodę podmiotom trzecim (w tym w szczególności właścicielom
nieruchomości), np. poprzez uszkodzenie lub zniszczenie urządzeń czy też budynków
znajdujących się na nieruchomości, wykonawca będzie niewątpliwie ponosił za taką szkodę
odpowiedzialność odszkodowawczą.

Odnośnie podstaw rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym, gdy nałożone
kary przekroczą łącznie 20 % wynagrodzenia za cały okres trwania umowy, Izba stwierdza,że podstawą do obliczenia wskaźnika 20% jest całkowite wynagrodzenie wykonawcy

określone w pkt. 8.1.1. zdanie ostatnie wzoru umowy, a funkcja kompensacyjna kary
umownej, nie ma związku z przesłankami do rozwiązania umowy.
Odnośnie zasad rozliczania wynagrodzenia i sporządzania faktur, Izba w
szczególności stwierdza, że warunkowanie płatności od akceptacji określonych protokołów
zdawczo-odbiorczych, raportów, sprawozdań etc, jest powszechnie przyjętą praktyką w
obrocie gospodarczym i trudno dopatrywać się w takim postanowieniu naruszenia art. 5 K.c.
oraz art. 353 (1) K.c. Zdaniem Izby, wykonawca, aby udowodnić zasadność zarzutu musiałby
wykazać, że treść powołanego punktu 8.3.1 umowy (czyli zasadniczo możliwość
wstrzymania przez Zamawiającego wypłaty wynagrodzenia, w przypadku wystawienia
faktury niezgodnie z obowiązującymi przepisami lub umową), sprzeciwia się naturze
stosunku prawnego, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Powoływany pkt 8.3.1
umowy nie jest sprzeczny z ustawą, gdyż przepisy prawa nie zawierają zakazu
zamieszczania tego rodzaju postanowień w umowach cywilnoprawnych. Izba podkreśla, że
podstawą wystawienia faktury może być zatwierdzony przez Zamawiającego Raport
Miesięczny, W konsekwencji, nie zaakceptowanie takiego Raportu przez Zamawiającego w
całości lub w części może spowodować, że faktura VAT wystawiona przez wykonawcę
będzie
zawierała
nieprawidłową
kwotę
wynagrodzenia
(ceny
za
wykonaną
usługę)podatkowych), a to będzie uprawniało Zamawiającego do wstrzymania płatności do
czasu prawidłowo wystawionej faktury. Izba zwraca również uwagę, że zgodnie z pkt 9.1.5
umowy obowiązek zapłaty w terminie 21 dni dotyczy części niespornej wynagrodzenia i
zgodnie z pkt 9.1.5 umowy, jeżeli mimo wyjaśnień Wykonawcy nadal istnieje spór odnośnie
do Raportu Miesięcznego lub załączników do niego, zostanie on rozstrzygnięty na zasadach
określonych w art. 16 wzoru umowy i Zamawiający - do czasu rozstrzygnięcia sporu - będzie
zobowiązany do zapłaty części bezspornej.

Izba stwierdza, że we wzorze umowy nie zostały nałożone na wykonawcę obowiązki
administratora w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych. Tym administratorem
danych zgodnie z pkt 4.2.5. wzoru umowy jest Zamawiający. Z kolei wykonawca zgodnie z
pkt. 4.2.4. wzoru umowy jest zobowiązany do zachowania poufności informacji pozyskanych
w związku z realizacją umowy, w szczególności do przestrzegania przepisów dotyczących
ochrony danych osobowych oraz zakazuje wykorzystywania przez wykonawcę pozyskanych
danych w żaden inny sposób lub w żadnym innym celu niż dla wykonywania umowy, a pkt
4.2.5. wzoru umowy przewiduje odpowiedzialność wykonawcy za skutki działania
niezgodnego z przepisami ustawy o ochronie danych osobowych. Zamawiający zatem nie
przewidział we wzorze umowy powierzenia mu obowiązków administratora przetwarzania
danych osobowych i tym samym wykonawca w żaden sposób nie wykazał w jaki sposób

przywołane przez niego w odwołaniu postanowienia umowne naruszają art. 1 ust. 2 czy też
art. 31 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Także zarzut, dotyczący wymagania nieuprawnionego świadczenia w dni wolne od
pracy nie znajduje potwierdzenia we wzorze umowy. Izba przede wszystkim zwraca uwagę,że zgodnie z pkt. 3.B) ppkt. 2.2. siwz - odbiór odpadów komunalnych stanowiący przedmiot
zamówienia odbywać się będzie zgodnie z obowiązującym prawem powszechnym oraz
miejscowym." Z kolei zgodnie z § 9 ust. 2 uchwały „w przypadku, gdy wyznaczony dla danej
nieruchomości dzień tygodnia, w którym następuje odbiór odpadów, przypada w dzień
ustawowo wolny od pracy, odbiór odpadów następuje w pierwszym dniu roboczym
następującym po dniu ustawowo wolnym od pracy". Reguła wyrażona w Uchwale, co do
odbioru odpadów w dni ustawowo wolne od pracy nie została we wzorze umowy
zmodyfikowana, a co za tym idzie jest bezwzględnie wiążąca. Izba dodatkowo zwraca
uwagę, że to Harmonogram opracowywany przez wykonawcę określa terminy odbioru
odpadów, a taki odbiór ma następować cyklicznie i w sposób przewidywalny oraz zgodny z
przepisami, w przypadku tzw. odpadów problemowych. Izba podzieliła także pogląd
Zamawiającego, że przepis prawa nie wymaga, aby stosowanie w umowach definicji
określonych pojęć było uzależnione od tego, czy dane pojęcie został już zdefiniowane w
ustawie. Zamawiający miał zatem prawo wprowadzić do umowy - zwłaszcza dla ułatwienia
lektury jej postanowień - własne zbiorcze pojęcia. Izba zwraca również uwagę, że „odpady
problemowe” zostały zdefiniowane w umowie za pomocą pojęć znanych już w przepisach
prawa powszechnie obowiązującego (w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w
gminach czy rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie katalogu odpadów), takich jak
zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, odpady wielkogabarytowe, zużyte opony Tym
samym nie można zgodzić się z poglądem wykonawcy, że przyjęcie w umowie określonej
definicji zbiorczej dla odpadów problemowych miałoby stanowić nadużycie prawa
Zamawiającego do swobodnego ułożenia stosunku prawnego z wykonawcą.

Odnosząc się z kolei do zarzutu, dotyczącego użytych w umowie terminów
„powstania" i „likwidacji' miejsca gromadzenia odpadów, Zamawiający, zdaniem Izby,
wyjaśnił, że samo pojęcie miejsca gromadzenia odpadów (MGO) zostało zdefiniowane w
załączniku nr 11 do SIWZ. Natomiast odnosząc się do kwestii „powstania" i „likwidacji"'
takich miejsc Zamawiający podał, że (…) może występować jedno lub więcej punktów
(miejsc) gromadzenia odpadów. Przypadki takie mogą np. wynikać z sytuacji, w której na
terenie danej wspólnoty mieszkaniowej, obok lokali mieszkalnych (obsługiwanych za pomocą
jednego miejsca gromadzenia odpadów), znajdują się lokale usługowe, z których każdy
odrębnie generuje odpady, składa deklarację oraz wymaga dostarczenia stosownego

pojemnika lub pojemników. Co więcej, w toku realizacji umowy liczba miejsc gromadzenia
odpadów w ramach danej nieruchomości może ulegać zmianie (na skutek np. powstawania
czy likwidacji lokali usługowych etc). Zatem Zamawiający nie ma możliwości zlecenia usługi
odbioru odpadów komunalnych z precyzyjnie określonej liczby punktów (miejsc gromadzenia
odpadów), która to liczba podlegać będzie w praktyce ciągłym zmianom. Izba podzieliła
pogląd Zamawiającego, że pojęcie „powstania" i „likwidacji' miejsc gromadzenia odpadów
należy rozumieć zgodnie z literalnym brzmieniem tych pojęć i z uwzględnieniem praktyki
gospodarczej świadczenia usług danego rodzaju m.in. przez podmiot mający stosowną
wiedzę i doświadczenie.

W odniesieniu do zarzutu związanego z obowiązkiem osiągnięcia przez wykonawcę
okresowego poziomu recyklingu, Izba przede wszystkim stwierdza, że ten obowiązek,
dotyczy odpadów komunalnych odbieranych przez wykonawcę, a nie zbieranych selektywnie
na terenie całego ZM GOAP. Obowiązek osiągnięcia określonych poziomów recyklingu
ciąży oczywiście na Zamawiającym, jednakże Zamawiający nie jest zobowiązany do
prowadzenia działalności w zakresie odbioru odpadów samodzielnie, z tego też względu dla
realizacji zadania wybiera wykonawców, którym powierza jego realizację i takie działanie jest
dopuszczalne przepisami prawa.

Zarzut dotyczący obowiązku informacyjnego o zdarzeniach mogących mieć wpływ na
wizerunek Zamawiającego ma drugorzędne znaczenie i nie ma wpływu na zasadnicze
obowiązki wykonawcy. Nie powoduje także – wbrew twierdzeniom wykonawcy - zapłaty kary
umownej.

W konkluzji Izba stwierdza, że wykonawca w odniesieniu do kwestionowanych
postanowień wzoru umowy nie wskazał w odwołaniu, ani w trakcie rozprawy, zarzucanych
zamawiającemu przepisów ustawy Pzp. Izba stwierdza również, że podnoszone zarzuty
wynikają w dużej mierze z błędnej interpretacji postanowień wzoru umowy. Izba stwierdza
także, że zarzuty podnoszone do wzoru umowy związane są z realizacją przedmiotu
zamówienia w przyszłości, a nie z naruszeniem przepisów ustawy Pzp w związku z
procedurą ubiegania się o zamówienie przez wykonawców i wnoszący odwołanie
wykonawca, nie wykazał również, kwestionowane przez niego postanowienia wzoru umowy
stanowią nadużycie prawa oraz pozostają w sprzeczności z zasadami współżycia
społecznego, o których stanowi art. 5 kc i wykraczają poza ramy swobody umów, czym
naruszają wskazany art. 353 (1) i 353 § 2 kc.

W tym stanie rzeczy, Izba orzekła jak w sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do wyniku sprawy na
podstawie przepisu art. 192 ust. 9 i 10 ustawy Pzp, uwzględniając przepisy rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania
wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich
rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).

……………………………………………………

……………………………………………………

……………………………………………………

Wcześniejsze orzeczenia:

Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27

Baza orzeczeń KIO - wyszukiwarka

Najnowsze orzeczenia

Najnowsze przetargi

Najnowsze wyniki przetargów

Kodeksy

Pokaż wszystkie