rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2014-01-08
rok: 2013
data dokumentu: 2014-01-08
rok: 2013
sygnatury akt.:
KIO 2963/13
KIO 2963/13
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2014 r., w Warszawie, odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 23 grudnia 2013 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia
Infovide-Matrix S.A. ul. G. Daimlera 2, 02-460 Warszawa oraz
KBJ S.A. ul. Stalowa 18, 91-859 Łódź
w postępowaniu prowadzonym przez
Centralne Biuro Antykorupcyjne Al. Ujazdowskie 9, 00-583 Warszawa
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 23 grudnia 2013 r. przez
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia
Infovide-Matrix S.A. ul. G. Daimlera 2, 02-460 Warszawa oraz
KBJ S.A. ul. Stalowa 18, 91-859 Łódź
w postępowaniu prowadzonym przez
Centralne Biuro Antykorupcyjne Al. Ujazdowskie 9, 00-583 Warszawa
orzeka:
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia Infovide-Matrix S.A. i KBJ S.A. i zalicza w poczet kosztów
postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy
złotych zero groszy) uiszczoną przez tych wykonawców tytułem wpisu od
odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 907 z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………..…
Sygn. akt: KIO 2963/13
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Centralne Biuro Antykorupcyjne prowadzi postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego na „usługę serwisu i aktualizacji systemu wraz ze wsparciem
konsultantów dla wdrożonego u zamawiającego systemu klasy ERP w okresie 24 miesięcy”
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), w trybie przetargu nieograniczonego.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane 15 października 2013 r. w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2013/S 200-346306.
Wartość zamówienia jest większa niż kwoty określone na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy
Prawo zamówień publicznych.
Odwołujący – wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia lnfovide-Matrix
S.A. i KBJ S.A. wniósł odwołanie zarzucając zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 w zw.
z art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych poprzez dokonanie czynności
unieważnienia przedmiotowego postępowania z uwagi na to, iż cena najkorzystniejszej oferty
przekracza kwotę, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia,
pomimo iż nie zaistniały przesłanki do podjęcia takiej decyzji.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu unieważnienia
czynności unieważnienia postępowania oraz dokonanie czynności badania i oceny ofert oraz
wyboru oferty najkorzystniejszej spośród ofert niepodlegających odrzuceniu.
W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że podstawą faktyczną decyzji o unieważnieniu
postępowania było to, iż oferta z najniższą ceną wynoszącą 2.521.930,50 zł (cena oferty
odwołującego) przewyższa kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia, tj. kwotę 1.820.368,26 zł.
Zdaniem odwołującego decyzja zamawiającego jest nieprawidłowa, gdyż przed otwarciem
ofert zamawiający wskazał kwotę, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia:
2.730.552,40 zł (brutto) z zamówieniami uzupełniającymi oraz 1.820.368,26 zł bez zamówień
uzupełniających.
Kwota wskazana w decyzji o unieważnieniu postępowania jest kwotą odnoszącą się do
wartości zamówienia podstawowego, lecz zamawiający wskazał również, iż przeznaczył na
realizację zamówienia środki wyższe, z których miałby finansować zamówienia
uzupełniające. Oznacza to, iż zamawiający przeznaczył na sfinansowanie prac związanych
z przedmiotem prowadzonego postępowania kwotę 2.730.552,40 zł i budżetem tym
dysponuje, bez konieczności dokonania przesunięć w swoich planach budżetowych. Jako że
wartość oferty odwołującego jest niższa niż kwota wskazana przez zamawiającego przed
otwarciem
ofert,
obowiązkiem
zamawiającego
było
dokonanie
wyboru
oferty
najkorzystniejszej i zawarcie umowy w sprawie zamówienia, a nie jego unieważnienie.
W odpowiedzi zamawiający wniósł o oddalenie odwołania. Wskazał, iż twierdzenia
odwołującego nie mają podstaw w istniejącym stanie prawnym. Kwota przewidziana na
zamówienia uzupełniające nie wywołuje takich samych skutków prawnych, jak podanieśrodków przeznaczonych na realizację zamówienia, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy
Prawo zamówień publicznych. Biorąc pod uwagę definicję zamówienia zawartą w art. 2
punkt 13 ustawy Prawo zamówień publicznych, zamówienie należy rozumieć jako umowę.
Zamówienia uzupełniające ze swojej istoty są odrębne i wiążą się z zawarciem dodatkowych
umów, a ani zamawiający, ani wykonawca nie ma roszczenia o ich zawarcie.
Art. 46 ustawy o finansach publicznych pozwala na zaciągania zobowiązań do wysokościśrodków przewidzianych w planie wydatków i kosztów. Zamówienia uzupełniające
zabezpiecza się dopiero w przyszłych budżetach. W budżecie na rok 2014 i 2015, w którym
mają być finansowane zamówienia będące przedmiotem niniejszego zamówienia,
przewidziano na każdy rok 910.184,13 zł na zamówienie podstawowe, co potwierdzają
dokumenty finansowe. Zamawiający wykorzystuje swój budżet, a budżet na rok 2014 r.
został ograniczony o ponad milion złotych w stosunku do roku poprzedniego. Zatem nie
przewiduje możliwości wyasygnowania wyższej kwoty na realizację zamówienia.
W oparciu o stan faktyczny ustalony na podstawie dokumentacji postępowania oraz
złożonych oświadczeń i dokumentów Izba ustaliła i zważyła, co następuje: odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania opisanych w art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, a odwołujący
ma interes we wniesieniu odwołania.
Izba ustaliła, iż stan faktyczny postępowania nie jest sporny między stronami.
Izba nie stwierdziła naruszenia przez zamawiającego art. 7 ust. 1 czy też art. 93 ust. 1 pkt 4
ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający unieważnia
postępowanie, jeśli cena najkorzystniejszej oferty lub oferta z najniższą ceną przewyższa
kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, chyba że
zamawiający może zwiększyć tę kwotę do ceny najkorzystniejszej oferty.
Przepis ten jest bezpośrednio powiązany z art. 86 ust. 3 ustawy Prawo zamówień
publicznych, który nakłada na zamawiającego obowiązek podania przed otwarciem ofert
kwoty, którą zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia i który jest gwarancją tego,że zamawiający nie unieważni samowolnie postępowania wskazując na brak środków na
jego sfinansowanie.
Oba te przepisy wskazując na „zamówienie” odnoszą się do danego zamówienia, które jest
przedmiotem danego postępowania, czyli – w tym przypadku – zamówienia podstawowego.
Zamawiający ma więc obowiązek wskazać kwotę, którą zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia podstawowego, bo ta kwota jest istotna w postępowaniu.
To, że zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający w wartości
szacunkowej zamówienia powinien ująć wartość zamówień uzupełniających, jest tylko
zabiegiem ustawodawcy i odnosi się do „progów”, od których stosuje się procedurę pełną
(„unijną”), czy też uproszczoną. Nie odnosi się natomiast do wysokości posiadanych środków
finansowych (zresztą jak i sama szacunkowa wartość zamówienia).
Przed otwarciem ofert zamawiający wskazał kwotę, którą zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia podstawowego: 1.820.368,26 zł brutto oraz kwotę 2.730.552,40
zł brutto jako kwotę wraz z zamówieniami uzupełniającymi.
Tylko podanie pierwszej z tych kwot było obowiązkowe w świetle art. 86 ust. 3 ustawy Prawo
zamówień publicznych, druga informacja była jedynie informacją dodatkową, a w zasadzie to
nawet zbędną.
Należy bowiem zwrócić uwagę na różnicę w finansowaniu obu rodzajów zamówień.
Zamówienie podstawowe jest zamówieniem właśnie udzielanym przez zamawiającego
i stanowi jego zobowiązanie. Tym samym, jako że jednostki sektora finansów publicznych
nie mogą zaciągać zobowiązań nie mając środków na ich pokrycie (czy to w budżecie
bieżącym, czy, w przypadku zamówień trwających dłużej niż rok budżetowy – zapewnionych
na przyszłość), zamawiający musi mieć zapewnione środki na realizację zamówienia
udzielanego, tj. podstawowego. Jak wskazał zamawiający, na rok 2014 r. zarezerwował na
ten cel kwotę 910.184,13 zł i przewidział taką samą kwotę na rok 2015 (910.184,13 zł).
Natomiast deklaracja, że zamawiający zamierza w przyszłości udzielić zamówień
uzupełniających, nie jest z jego strony żadnym zobowiązaniem, tym samym nie musi mieć
pokrycia w posiadanych środkach finansowych. Zamawiający dopiero w przyszłości, a ma na
to trzy lata, zdecyduje, czy takich zamówień w ogóle potrzebuje i czy stać go na ich
sfinansowanie. Zatem wskazanie, że wraz z zamówieniami uzupełniającymi zamawiający
mógłby wydać nawet kwotę 2.730.552,40 zł brutto, nie oznacza, że zamawiający taką kwotą
dysponuje czy będzie dysponował.
Poza tym należy zwrócić uwagę, że zamówienia uzupełniające ze swojej istoty wskazują na
to, że za wydaną na nie kwotę zamawiający zamierza uzyskać więcej dostaw czy usług niż
tylko te, które są przedmiotem zamówienia podstawowego – i dlatego jest gotów
wydatkować dodatkową kwotę.
Art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych w obecnym brzmieniu odnosi się do
kwoty, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, wskazując,że zamawiający może zwiększyć tę kwotę do potrzebnej na sfinansowanie zamówienia za
cenę najkorzystniejszej oferty.
Oczywiście zamawiający ogólnie posiada znacznie wyższy budżet niż sumy wskazane przed
otwarciem ofert, lecz jest on przeznaczony na sfinansowanie wszystkich jego wydatków
w tym roku i to zamawiający ustala, w jaki sposób może ten budżet rozdysponować.
Zamawiający wskazał, iż w budżecie ma przewidziane jedynie 1.820.368,26 zł, w tym
910.184,13 zł na rok bieżący i oświadczył, iż tej kwoty zwiększyć nie może. Zatem taką
deklarację zamawiającego należy uznać za wiążącą.
W związku z powyższym Izba orzekła jak w sentencji oddalając odwołanie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt
2, § 3 i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ………………..……
1. oddala odwołanie,
2. kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia Infovide-Matrix S.A. i KBJ S.A. i zalicza w poczet kosztów
postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: piętnaście tysięcy
złotych zero groszy) uiszczoną przez tych wykonawców tytułem wpisu od
odwołania.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 907 z późn. zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………..…
Sygn. akt: KIO 2963/13
U z a s a d n i e n i e
Zamawiający – Centralne Biuro Antykorupcyjne prowadzi postępowanie o udzielenie
zamówienia publicznego na „usługę serwisu i aktualizacji systemu wraz ze wsparciem
konsultantów dla wdrożonego u zamawiającego systemu klasy ERP w okresie 24 miesięcy”
na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U.
z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), w trybie przetargu nieograniczonego.
Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane 15 października 2013 r. w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2013/S 200-346306.
Wartość zamówienia jest większa niż kwoty określone na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy
Prawo zamówień publicznych.
Odwołujący – wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia lnfovide-Matrix
S.A. i KBJ S.A. wniósł odwołanie zarzucając zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 w zw.
z art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych poprzez dokonanie czynności
unieważnienia przedmiotowego postępowania z uwagi na to, iż cena najkorzystniejszej oferty
przekracza kwotę, jaką zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia,
pomimo iż nie zaistniały przesłanki do podjęcia takiej decyzji.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu unieważnienia
czynności unieważnienia postępowania oraz dokonanie czynności badania i oceny ofert oraz
wyboru oferty najkorzystniejszej spośród ofert niepodlegających odrzuceniu.
W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że podstawą faktyczną decyzji o unieważnieniu
postępowania było to, iż oferta z najniższą ceną wynoszącą 2.521.930,50 zł (cena oferty
odwołującego) przewyższa kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia, tj. kwotę 1.820.368,26 zł.
Zdaniem odwołującego decyzja zamawiającego jest nieprawidłowa, gdyż przed otwarciem
ofert zamawiający wskazał kwotę, jaką zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia:
2.730.552,40 zł (brutto) z zamówieniami uzupełniającymi oraz 1.820.368,26 zł bez zamówień
uzupełniających.
Kwota wskazana w decyzji o unieważnieniu postępowania jest kwotą odnoszącą się do
wartości zamówienia podstawowego, lecz zamawiający wskazał również, iż przeznaczył na
realizację zamówienia środki wyższe, z których miałby finansować zamówienia
uzupełniające. Oznacza to, iż zamawiający przeznaczył na sfinansowanie prac związanych
z przedmiotem prowadzonego postępowania kwotę 2.730.552,40 zł i budżetem tym
dysponuje, bez konieczności dokonania przesunięć w swoich planach budżetowych. Jako że
wartość oferty odwołującego jest niższa niż kwota wskazana przez zamawiającego przed
otwarciem
ofert,
obowiązkiem
zamawiającego
było
dokonanie
wyboru
oferty
najkorzystniejszej i zawarcie umowy w sprawie zamówienia, a nie jego unieważnienie.
W odpowiedzi zamawiający wniósł o oddalenie odwołania. Wskazał, iż twierdzenia
odwołującego nie mają podstaw w istniejącym stanie prawnym. Kwota przewidziana na
zamówienia uzupełniające nie wywołuje takich samych skutków prawnych, jak podanieśrodków przeznaczonych na realizację zamówienia, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy
Prawo zamówień publicznych. Biorąc pod uwagę definicję zamówienia zawartą w art. 2
punkt 13 ustawy Prawo zamówień publicznych, zamówienie należy rozumieć jako umowę.
Zamówienia uzupełniające ze swojej istoty są odrębne i wiążą się z zawarciem dodatkowych
umów, a ani zamawiający, ani wykonawca nie ma roszczenia o ich zawarcie.
Art. 46 ustawy o finansach publicznych pozwala na zaciągania zobowiązań do wysokościśrodków przewidzianych w planie wydatków i kosztów. Zamówienia uzupełniające
zabezpiecza się dopiero w przyszłych budżetach. W budżecie na rok 2014 i 2015, w którym
mają być finansowane zamówienia będące przedmiotem niniejszego zamówienia,
przewidziano na każdy rok 910.184,13 zł na zamówienie podstawowe, co potwierdzają
dokumenty finansowe. Zamawiający wykorzystuje swój budżet, a budżet na rok 2014 r.
został ograniczony o ponad milion złotych w stosunku do roku poprzedniego. Zatem nie
przewiduje możliwości wyasygnowania wyższej kwoty na realizację zamówienia.
W oparciu o stan faktyczny ustalony na podstawie dokumentacji postępowania oraz
złożonych oświadczeń i dokumentów Izba ustaliła i zważyła, co następuje: odwołanie
nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie Izba stwierdziła, że nie zachodzi żadna z przesłanek skutkujących odrzuceniem
odwołania opisanych w art. 189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych, a odwołujący
ma interes we wniesieniu odwołania.
Izba ustaliła, iż stan faktyczny postępowania nie jest sporny między stronami.
Izba nie stwierdziła naruszenia przez zamawiającego art. 7 ust. 1 czy też art. 93 ust. 1 pkt 4
ustawy Prawo zamówień publicznych.
Zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający unieważnia
postępowanie, jeśli cena najkorzystniejszej oferty lub oferta z najniższą ceną przewyższa
kwotę, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, chyba że
zamawiający może zwiększyć tę kwotę do ceny najkorzystniejszej oferty.
Przepis ten jest bezpośrednio powiązany z art. 86 ust. 3 ustawy Prawo zamówień
publicznych, który nakłada na zamawiającego obowiązek podania przed otwarciem ofert
kwoty, którą zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia i który jest gwarancją tego,że zamawiający nie unieważni samowolnie postępowania wskazując na brak środków na
jego sfinansowanie.
Oba te przepisy wskazując na „zamówienie” odnoszą się do danego zamówienia, które jest
przedmiotem danego postępowania, czyli – w tym przypadku – zamówienia podstawowego.
Zamawiający ma więc obowiązek wskazać kwotę, którą zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia podstawowego, bo ta kwota jest istotna w postępowaniu.
To, że zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych zamawiający w wartości
szacunkowej zamówienia powinien ująć wartość zamówień uzupełniających, jest tylko
zabiegiem ustawodawcy i odnosi się do „progów”, od których stosuje się procedurę pełną
(„unijną”), czy też uproszczoną. Nie odnosi się natomiast do wysokości posiadanych środków
finansowych (zresztą jak i sama szacunkowa wartość zamówienia).
Przed otwarciem ofert zamawiający wskazał kwotę, którą zamierza przeznaczyć na
sfinansowanie zamówienia podstawowego: 1.820.368,26 zł brutto oraz kwotę 2.730.552,40
zł brutto jako kwotę wraz z zamówieniami uzupełniającymi.
Tylko podanie pierwszej z tych kwot było obowiązkowe w świetle art. 86 ust. 3 ustawy Prawo
zamówień publicznych, druga informacja była jedynie informacją dodatkową, a w zasadzie to
nawet zbędną.
Należy bowiem zwrócić uwagę na różnicę w finansowaniu obu rodzajów zamówień.
Zamówienie podstawowe jest zamówieniem właśnie udzielanym przez zamawiającego
i stanowi jego zobowiązanie. Tym samym, jako że jednostki sektora finansów publicznych
nie mogą zaciągać zobowiązań nie mając środków na ich pokrycie (czy to w budżecie
bieżącym, czy, w przypadku zamówień trwających dłużej niż rok budżetowy – zapewnionych
na przyszłość), zamawiający musi mieć zapewnione środki na realizację zamówienia
udzielanego, tj. podstawowego. Jak wskazał zamawiający, na rok 2014 r. zarezerwował na
ten cel kwotę 910.184,13 zł i przewidział taką samą kwotę na rok 2015 (910.184,13 zł).
Natomiast deklaracja, że zamawiający zamierza w przyszłości udzielić zamówień
uzupełniających, nie jest z jego strony żadnym zobowiązaniem, tym samym nie musi mieć
pokrycia w posiadanych środkach finansowych. Zamawiający dopiero w przyszłości, a ma na
to trzy lata, zdecyduje, czy takich zamówień w ogóle potrzebuje i czy stać go na ich
sfinansowanie. Zatem wskazanie, że wraz z zamówieniami uzupełniającymi zamawiający
mógłby wydać nawet kwotę 2.730.552,40 zł brutto, nie oznacza, że zamawiający taką kwotą
dysponuje czy będzie dysponował.
Poza tym należy zwrócić uwagę, że zamówienia uzupełniające ze swojej istoty wskazują na
to, że za wydaną na nie kwotę zamawiający zamierza uzyskać więcej dostaw czy usług niż
tylko te, które są przedmiotem zamówienia podstawowego – i dlatego jest gotów
wydatkować dodatkową kwotę.
Art. 93 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych w obecnym brzmieniu odnosi się do
kwoty, którą zamawiający zamierza przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia, wskazując,że zamawiający może zwiększyć tę kwotę do potrzebnej na sfinansowanie zamówienia za
cenę najkorzystniejszej oferty.
Oczywiście zamawiający ogólnie posiada znacznie wyższy budżet niż sumy wskazane przed
otwarciem ofert, lecz jest on przeznaczony na sfinansowanie wszystkich jego wydatków
w tym roku i to zamawiający ustala, w jaki sposób może ten budżet rozdysponować.
Zamawiający wskazał, iż w budżecie ma przewidziane jedynie 1.820.368,26 zł, w tym
910.184,13 zł na rok bieżący i oświadczył, iż tej kwoty zwiększyć nie może. Zatem taką
deklarację zamawiającego należy uznać za wiążącą.
W związku z powyższym Izba orzekła jak w sentencji oddalając odwołanie.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy
Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt
2, § 3 i § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów
w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).
Przewodniczący: ………………..……
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
