rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2014-10-14
rok: 2014
data dokumentu: 2014-10-14
rok: 2014
sygnatury akt.:
KIO 1998/14
KIO 1998/14
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2014 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 26 września 2014 r.
przez wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach (86-130), ul. Parkowa 56
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego:
Skarb Państwa – Ministerstwo
Finansów w Warszawie (00-916), ul. Świętokrzyska 12
przy udziale wykonawcy: „
Samindruk” sp. z o.o. w Brodnicy (87-300), ul. Sikorskiego 37
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 26 września 2014 r.
przez wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach (86-130), ul. Parkowa 56
w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego:
Skarb Państwa – Ministerstwo
Finansów w Warszawie (00-916), ul. Świętokrzyska 12
przy udziale wykonawcy: „
Samindruk” sp. z o.o. w Brodnicy (87-300), ul. Sikorskiego 37
zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie
zamawiającego
orzeka:
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawcy:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach na rzecz
zamawiającego:
Skarbu Państwa – Ministerstwa Finansów w Warszawie kwotę
3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) obejmującą
koszty wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 1998/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „
Wykonanie i dystrybucję formularzy i broszur informacyjnych,
związanych z rozliczeniem podatników podatku dochodowego za 2014 r.
” zostało wszczęte
przez Skarb Państwa – Ministerstwo Finansów w Warszawie, zwany dalej Zamawiającym.
Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą
Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2014/S 153-274423) w dniu 12 sierpnia 2014 r.
W dniu 26 września 2014 r. odwołanie wniósł wykonawca: Stralfors sp. z o.o.
w Laskowicach, zwany dalej Odwołującym. Odwołanie zostało wniesione wobec zaniechania
przez Zamawiającego czynności wezwania wykonawcy: „Samindruk” sp. z o.o. w Brodnicy
do złożenia wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, co naruszać miało powołany
przepis, a także wobec zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty złożonej
przez tego wykonawcę, co stanowić miało naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 4) i art. 90
ust. 3 ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
dokonania:
1) „ponownej oceny ofert;
2) wezwanie wykonawcy Samindruk Sp. z o.o. w Brodnicy do złożenia wyjaśnień w celu
ustalenia, czy oferta tego wykonawcy zawiera rażąco niską cenę;
3) odrzucenie oferty Samindruk Sp. z o.o. w Brodnicy, jako oferty zawierającej rażąco niską
cenę,
4) ponownego dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej i wybór oferty odwołującego.”
W dniu 29 września 2014 r. zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego
po stronie Zamawiającego doręczył Prezesowi Izby wykonawca: „Samindruk” sp. z o.o.
w Brodnicy, zwany dalej Przystępującym lub uczestnikiem postępowania.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania,
na podstawie zebranego materiału dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk
stron oraz uczestnika postępowania odwoławczego, Izba ustaliła i zważyła, co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumenty przedstawione
przez Zamawiającego w odpowiedzi na wezwanie Prezesa Izby, a także te które zostały
złożone wraz z odpowiedzią na odwołanie, jak również kopię umowy z 18.06.2014 r. Izba
uwzględniła również treść odwołania wniesionego w sprawie 2328/13, o co wnosił
Odwołujący.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt I.1 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) przedmiot
zamówienia obejmował wykonanie formularzy i broszur informacyjnych oraz ich dystrybucja
do wskazanych jednostek skarbowych wraz z ich rozładunkiem i przemieszczeniem
do
wskazanego
magazynu.
Szczegółowy
Opis
Przedmiotu
Zamówienia,
zgodnie z pkt I.2 SIWZ, zawarty został w załączniku C do umowy (Wzorze Umowy).
W § 1 ust. 1 Wzoru Umowy wskazano, że przedmiot zamówienia obejmuje wykonanie
formularzy i broszur informacyjnych zgodnie z opisem zawartym w załączniku nr 1 do umowy
– kalkulacji cenowej (w tej znalazło się rozbicie na poszczególne rodzaje formularzy i
broszur, ze wskazaniem na ilości każdego z nich oraz pozostawionym miejscem
na określenie cen jednostkowych odnoszących się do każdej z pozycji tejże kalkulacji).
Zgodnie z wyjaśnieniami Zamawiającego złożonymi w toku rozprawy przed Izbą, powołany
załącznik nr 1 do umowy zobowiązany był uzupełnić przed podpisaniem umowy wykonawca,
którego oferta została uznana za najkorzystniejszą.
W pkt XI.2 SIWZ Zamawiający zalecał, aby oferta została sporządzona zgonie z wzorem
formularza ofertowego stanowiącego załącznik A do SIWZ. W załączniku tym, w przypisie
odnoszącym się do pojęcia „cena oferty” wskazano: „cena oferty wyliczona zgodnie
z zapisem Rozdziału VI ust. 1” W pkt VI.1 SIWZ Zamawiający wymagał, aby cena oferty
obejmowała wszelkie koszty związane z realizacją przedmiotu zamówienia.
Zgodnie z pkt XVI.1 SIWZ cena była jedynym kryterium wyboru oferty najkorzystniejszej.
Termin składania ofert, zgodnie z pisemnym protokołem postępowania, upłynął
w dniu 8 września 2014 r. Przed jego upływem dwóch wykonawców złożyło Zamawiającemu
swoje oferty, tj. Odwołujący i Przystępujący. Zaoferowali oni realizację przedmiotu
zamówienia za cenę odpowiednio 2 931 858,70 zł oraz 2 653 708,70 zł.
Zamawiający uznał złożoną przez Przystępującego ofertę za najkorzystniejszą (pismo
z dnia 16 września 2014 r.).
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie. Twierdził on, iż cena zaoferowana
przez Przystępującego jest niższa od kosztów wykonania zamówienia, jakie ten wykonawca
zobowiązany będzie ponieść w celu wykonania przedmiotu zamówienia. Tak postawioną
tezę miało potwierdzać, zdaniem Odwołującego, odwołanie się przez niego do kalkulacji
kosztów przedstawionej przez Przystępującego we wniesionym przez niego odwołaniu
w sprawie KIO 2328/13. Uważał on, że skoro wówczas Przystępujący twierdził,że przedstawiona przez niego kalkulacja jest zbudowana o minimalne koszty,
poniżej których nie jest możliwe zrealizowanie zamówienia, to także w tym roku, w obecnie
prowadzonym przez
Zamawiającego postępowaniu, nie jest możliwe przyjęcie
przez Przystępującego kosztów na mniejszym niż deklarowany w sprawie KIO 2328/14
poziomie. Odwołujący podnosił przy tym, że w obecnie prowadzonym postępowaniu
w porównaniu z rokiem ubiegłym zmniejszyła się liczba formularzy do wydrukowania,
przez co zamówienie stało się bardziej skomplikowane, ze względu na mniejsze nakłady
jednostkowe i konieczność częstszych zmian ustawień maszyny. Uważał on również,że w ostatnim roku nie dokonał się na tyle istotny postęp technologiczny, który pozwoliłby
poczynić oszczędności pozwalające zaoferować cenę na poziomie oferty Przystępującego.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak ustaliła Izba na podstawie dowodów jej przestawionych, a także w oparciu o stanowisko
reprezentowane przez Odwołującego, Zamawiający w toku prowadzonego przez niego
postępowania o udzielenie zamówienia nie występował do Przystępującego z wezwaniem
do złożenia wyjaśnień w trybie art. 90 ustawy Pzp. O nakazanie Zamawiającemu takiego
skierowania
takiego
wezwania
do
Przystępującego
wnosił
wszak
Odwołujący.
W takiej sytuacji stawianie Zamawiającemu zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 4) oraz
art. 90 ust. 3 ustawy Pzp było przedwczesne, a tym samym zarzut tak sformułowany
nie zasługiwał na uznanie.
Jak słusznie zauważyła Izba w powoływanym przez Odwołującego wyroku wydanym
w sprawie KIO 2328/13: „Oceniając zarzut zaniechania przez zamawiającego zastosowania
procedury wyjaśniającej zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy pzp i w konsekwencji tego
zaniechania, dokonanie wyboru oferty zawierającej cenę rażąco niską, skład orzekający
zauważa, że przesłanką wystąpienia do wykonawcy o udzielenie wyjaśnień dotyczących
elementów
oferty
mających
wpływ
na
wysokość
ceny
jest
przypuszczenie,
bądź domniemanie, że cena jest zaniżona w stosunku do przedmiotu zamówienia w takim
stopniu, że może być uznana za rażąco niską. Przyjmuje się, że ceną rażąco niską jest cena
niewiarygodna, nierealistyczna, cena, za którą nie jest możliwe wykonanie zamówienia
w należyty sposób i wskazująca na zamiar realizacji zamówienia poniżej kosztów własnych.
Zaoferowanie takiej ceny może być wynikiem świadomego działania wykonawcy
lub nierzetelność kalkulacji, w tym np. pominięcie niezbędnych elementów cenotwórczych”.
Jak to już ustalono, w prowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu o udzielenie
zamówienia złożone zostały dwie oferty – obie poniżej wartości szacunkowej zamówienia
ustalonej przez Zamawiającego na kwotę 3 100 000 zł – wartość oferty tańszej stanowiła
ok. 90,5 % wartości oferty droższej. Co istotne ceny ofertowe, zgodnie z oświadczeniem
Zamawiającego (znajdującym potwierdzenie w zapisie § 5 Wzoru Umowy) miały charakter
ceny ryczałtowej – wykonawcy nie określali w ofercie cen jednostkowych wykonania
poszczególnych formularzy lub broszur. Stąd też do czasu uzupełnienia przez wybranego
wykonawcę załącznika nr 1 do Umowy, już po wyborze przez Zamawiającego oferty
najkorzystniejszej, brak wiarygodnych podstaw do określenia jakie koszty przypisał ten
wykonawca do realizacji poszczególnych formularzy i broszur. Ważnym jest to,że z perspektywy SIWZ, na etapie oceny ofert istotną jest cena całkowita odnosząca się
do całego przedmiotu zamówienia. W tym kontekście zauważyć należy, że Odwołujący
twierdzenia swe oparł z jednej strony na własnych wyliczeniach, których nie poparł żadnymi
dowodami, z drugiej zaś na wyliczeniach zaprezentowanych w odwołaniu wniesionym
przez Przystępującego w sprawie KIO 2328/13 i te właśnie uznawał za rozstrzygające
o zasadności stawianych przez niego zarzutów (wyliczenia te zostały uznane w tej sprawie
przez
Izbę
za
nieuzasadnione
i
nie
poparte
adekwatnymi
dowodami).
Przy tym nie przedstawił żadnych dowodów na formułowane przez siebie twierdzenia
o
braku
porównywalności
przedmiotów
zamówienia
w
obecnie
prowadzonym
przez Zamawiającego oraz przywoływanymi przez Zamawiającego w odpowiedzi
na odwołanie postępowaniami z 2014 r. obejmującymi druk formularzy dla podatku VAT i
PCC. Nie wskazał on w szczególności dowodów potwierdzających istotny wpływ na cenę
ofertową kosztu wykonania broszur informacyjnych. Co istotne, nawet w sporządzonym
przez siebie wyliczeniu kosztów, Odwołujący nie rozróżnił kosztów wykonania powołanych
broszur od kosztów wykonania samych formularzy, choć jak sam twierdził rozróżnienie to
było na tyle istotne, że wyłączało możliwość powoływania się przez Zamawiającego na ceny
realizacji druku formularzy dla podatku VAT i PCC. Uwzględniając tę okoliczność, Izba
nie znalazła powodów, dla których należałoby uznać, iż nie jest właściwym czynione
przez Zamawiającego odwołanie do cen zaoferowanych mu w postępowaniach na druk
formularzy dla podatku VAT i PCC. W takim zaś przypadku, właściwym wydawało się
uznanie za zasadne stanowiska Zamawiającego, zgodnie z którym cenę oferowaną
przez Przystępującego należało oceniać w kontekście dwóch powoływanych postępowań
na druk formularzy przeprowadzonych w roku 2014 i cen w tych postępowaniach
osiągniętych. To z kolei zestawienie cen, a także dotychczasowe doświadczenie
Zamawiającego, de facto kreującego rynek druku formularzy podatkowych, jak to zauważył
słusznie skład orzekający w sprawie powoływanej przez Odwołującego (KIO 2328/13),
jest niezaprzeczalne. Kierując się tym przekonaniem, Izba uznała za wiarygodne,
wobec braku dowodów przeciwnych przedstawionych przez Odwołującego, twierdzenia
Zamawiającego o tym, iż nie znalazł on podstaw w tak zakreślonym stanie faktycznym,
do powzięcia wątpliwości co do tego, iż zaoferowana mu przez Przystępującego cena
nie jest ceną rażąco niską, nierealną, niezabezpieczającą należytego wykonania przedmiotu
umowy.
Mając powyższe na uwadze Izba uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił
się naruszenia przepisu art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba wzięła w szczególności
pod uwagę przepis § 3 pkt 2) powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym uzasadnione
koszty strony postępowania odwoławczego ustala się na podstawie rachunków
przedłożonych do akt sprawy. Mając na uwadze fakt, iż Zamawiający przedłożył odpowiednie
rachunki, Izba uwzględniła zgodnie z § 5 ust. 3 pkt 1) powołanego rozporządzenia jego
wniosek o obciążenie Odwołującego poniesionymi przez niego kosztami wynagrodzenia
pełnomocnika.
Przewodniczący: ……………………………
1.
oddala odwołanie,
2.
kosztami postępowania obciąża wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach i:
2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę
15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach tytułem wpisu od odwołania,
2.2. zasądza od wykonawcy:
Stralfors sp. z o.o. w Laskowicach na rzecz
zamawiającego:
Skarbu Państwa – Ministerstwa Finansów w Warszawie kwotę
3 600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) obejmującą
koszty wynagrodzenia pełnomocnika.
Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego
w Warszawie.
Przewodniczący: ……………………………
Sygn. akt:
KIO 1998/14
U z a s a d n i e n i e
Postępowanie o udzielenie zamówienia prowadzone w trybie przetargu nieograniczonego
na realizację zadania: „
Wykonanie i dystrybucję formularzy i broszur informacyjnych,
związanych z rozliczeniem podatników podatku dochodowego za 2014 r.
” zostało wszczęte
przez Skarb Państwa – Ministerstwo Finansów w Warszawie, zwany dalej Zamawiającym.
Ustalona przez Zamawiającego wartość zamówienia przekraczała kwoty określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą
Pzp. Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej (2014/S 153-274423) w dniu 12 sierpnia 2014 r.
W dniu 26 września 2014 r. odwołanie wniósł wykonawca: Stralfors sp. z o.o.
w Laskowicach, zwany dalej Odwołującym. Odwołanie zostało wniesione wobec zaniechania
przez Zamawiającego czynności wezwania wykonawcy: „Samindruk” sp. z o.o. w Brodnicy
do złożenia wyjaśnień w trybie art. 90 ust. 1 ustawy Pzp, co naruszać miało powołany
przepis, a także wobec zaniechania przez Zamawiającego odrzucenia oferty złożonej
przez tego wykonawcę, co stanowić miało naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 4) i art. 90
ust. 3 ustawy Pzp.
Uwzględniając podniesione zarzuty, Odwołujący wnosił o nakazanie Zamawiającemu
dokonania:
1) „ponownej oceny ofert;
2) wezwanie wykonawcy Samindruk Sp. z o.o. w Brodnicy do złożenia wyjaśnień w celu
ustalenia, czy oferta tego wykonawcy zawiera rażąco niską cenę;
3) odrzucenie oferty Samindruk Sp. z o.o. w Brodnicy, jako oferty zawierającej rażąco niską
cenę,
4) ponownego dokonania wyboru oferty najkorzystniejszej i wybór oferty odwołującego.”
W dniu 29 września 2014 r. zgłoszenie przystąpienia do postępowania odwoławczego
po stronie Zamawiającego doręczył Prezesowi Izby wykonawca: „Samindruk” sp. z o.o.
w Brodnicy, zwany dalej Przystępującym lub uczestnikiem postępowania.
Skład orzekający Izby wykluczył to, aby spełniona została którakolwiek z przesłanek
odrzucenia odwołania ustanowionych w art. 189 ust. 2 ustawy Pzp.
Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem stron oraz uczestnika postępowania,
na podstawie zebranego materiału dowodowego w sprawie, z uwzględnieniem stanowisk
stron oraz uczestnika postępowania odwoławczego, Izba ustaliła i zważyła, co następuje.
W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że Odwołującemu, w świetle przepisu art. 179
ust. 1 ustawy Pzp, przysługiwało prawo wniesienia odwołania w postępowaniu o udzielenie
zamówienia prowadzonym przez Zamawiającego.
Izba postanowiła zaliczyć w poczet materiału dowodowego dokumenty przedstawione
przez Zamawiającego w odpowiedzi na wezwanie Prezesa Izby, a także te które zostały
złożone wraz z odpowiedzią na odwołanie, jak również kopię umowy z 18.06.2014 r. Izba
uwzględniła również treść odwołania wniesionego w sprawie 2328/13, o co wnosił
Odwołujący.
Mając na celu ocenę zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu, Izba ustaliła,że zgodnie z pkt I.1 Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) przedmiot
zamówienia obejmował wykonanie formularzy i broszur informacyjnych oraz ich dystrybucja
do wskazanych jednostek skarbowych wraz z ich rozładunkiem i przemieszczeniem
do
wskazanego
magazynu.
Szczegółowy
Opis
Przedmiotu
Zamówienia,
zgodnie z pkt I.2 SIWZ, zawarty został w załączniku C do umowy (Wzorze Umowy).
W § 1 ust. 1 Wzoru Umowy wskazano, że przedmiot zamówienia obejmuje wykonanie
formularzy i broszur informacyjnych zgodnie z opisem zawartym w załączniku nr 1 do umowy
– kalkulacji cenowej (w tej znalazło się rozbicie na poszczególne rodzaje formularzy i
broszur, ze wskazaniem na ilości każdego z nich oraz pozostawionym miejscem
na określenie cen jednostkowych odnoszących się do każdej z pozycji tejże kalkulacji).
Zgodnie z wyjaśnieniami Zamawiającego złożonymi w toku rozprawy przed Izbą, powołany
załącznik nr 1 do umowy zobowiązany był uzupełnić przed podpisaniem umowy wykonawca,
którego oferta została uznana za najkorzystniejszą.
W pkt XI.2 SIWZ Zamawiający zalecał, aby oferta została sporządzona zgonie z wzorem
formularza ofertowego stanowiącego załącznik A do SIWZ. W załączniku tym, w przypisie
odnoszącym się do pojęcia „cena oferty” wskazano: „cena oferty wyliczona zgodnie
z zapisem Rozdziału VI ust. 1” W pkt VI.1 SIWZ Zamawiający wymagał, aby cena oferty
obejmowała wszelkie koszty związane z realizacją przedmiotu zamówienia.
Zgodnie z pkt XVI.1 SIWZ cena była jedynym kryterium wyboru oferty najkorzystniejszej.
Termin składania ofert, zgodnie z pisemnym protokołem postępowania, upłynął
w dniu 8 września 2014 r. Przed jego upływem dwóch wykonawców złożyło Zamawiającemu
swoje oferty, tj. Odwołujący i Przystępujący. Zaoferowali oni realizację przedmiotu
zamówienia za cenę odpowiednio 2 931 858,70 zł oraz 2 653 708,70 zł.
Zamawiający uznał złożoną przez Przystępującego ofertę za najkorzystniejszą (pismo
z dnia 16 września 2014 r.).
Wobec powyższego Odwołujący wniósł odwołanie. Twierdził on, iż cena zaoferowana
przez Przystępującego jest niższa od kosztów wykonania zamówienia, jakie ten wykonawca
zobowiązany będzie ponieść w celu wykonania przedmiotu zamówienia. Tak postawioną
tezę miało potwierdzać, zdaniem Odwołującego, odwołanie się przez niego do kalkulacji
kosztów przedstawionej przez Przystępującego we wniesionym przez niego odwołaniu
w sprawie KIO 2328/13. Uważał on, że skoro wówczas Przystępujący twierdził,że przedstawiona przez niego kalkulacja jest zbudowana o minimalne koszty,
poniżej których nie jest możliwe zrealizowanie zamówienia, to także w tym roku, w obecnie
prowadzonym przez
Zamawiającego postępowaniu, nie jest możliwe przyjęcie
przez Przystępującego kosztów na mniejszym niż deklarowany w sprawie KIO 2328/14
poziomie. Odwołujący podnosił przy tym, że w obecnie prowadzonym postępowaniu
w porównaniu z rokiem ubiegłym zmniejszyła się liczba formularzy do wydrukowania,
przez co zamówienie stało się bardziej skomplikowane, ze względu na mniejsze nakłady
jednostkowe i konieczność częstszych zmian ustawień maszyny. Uważał on również,że w ostatnim roku nie dokonał się na tyle istotny postęp technologiczny, który pozwoliłby
poczynić oszczędności pozwalające zaoferować cenę na poziomie oferty Przystępującego.
Izba, kierując się przepisem art. 192 ust. 7 ustawy Pzp, odwołanie wniesione
przez Odwołującego rozpoznała w granicach zarzutów w nim zawartych i popieranych w toku
postępowania odwoławczego
Skład orzekający Izby, uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz
zakres zarzutów podniesionych w odwołaniu i podlegających kognicji Izby, doszedł
do przekonania, iż sformułowane przez Odwołującego zarzuty nie znajdują oparcia
w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, a tym samym rozpoznawane odwołanie,
jako takie, nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak ustaliła Izba na podstawie dowodów jej przestawionych, a także w oparciu o stanowisko
reprezentowane przez Odwołującego, Zamawiający w toku prowadzonego przez niego
postępowania o udzielenie zamówienia nie występował do Przystępującego z wezwaniem
do złożenia wyjaśnień w trybie art. 90 ustawy Pzp. O nakazanie Zamawiającemu takiego
skierowania
takiego
wezwania
do
Przystępującego
wnosił
wszak
Odwołujący.
W takiej sytuacji stawianie Zamawiającemu zarzutu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 4) oraz
art. 90 ust. 3 ustawy Pzp było przedwczesne, a tym samym zarzut tak sformułowany
nie zasługiwał na uznanie.
Jak słusznie zauważyła Izba w powoływanym przez Odwołującego wyroku wydanym
w sprawie KIO 2328/13: „Oceniając zarzut zaniechania przez zamawiającego zastosowania
procedury wyjaśniającej zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy pzp i w konsekwencji tego
zaniechania, dokonanie wyboru oferty zawierającej cenę rażąco niską, skład orzekający
zauważa, że przesłanką wystąpienia do wykonawcy o udzielenie wyjaśnień dotyczących
elementów
oferty
mających
wpływ
na
wysokość
ceny
jest
przypuszczenie,
bądź domniemanie, że cena jest zaniżona w stosunku do przedmiotu zamówienia w takim
stopniu, że może być uznana za rażąco niską. Przyjmuje się, że ceną rażąco niską jest cena
niewiarygodna, nierealistyczna, cena, za którą nie jest możliwe wykonanie zamówienia
w należyty sposób i wskazująca na zamiar realizacji zamówienia poniżej kosztów własnych.
Zaoferowanie takiej ceny może być wynikiem świadomego działania wykonawcy
lub nierzetelność kalkulacji, w tym np. pominięcie niezbędnych elementów cenotwórczych”.
Jak to już ustalono, w prowadzonym przez Zamawiającego postępowaniu o udzielenie
zamówienia złożone zostały dwie oferty – obie poniżej wartości szacunkowej zamówienia
ustalonej przez Zamawiającego na kwotę 3 100 000 zł – wartość oferty tańszej stanowiła
ok. 90,5 % wartości oferty droższej. Co istotne ceny ofertowe, zgodnie z oświadczeniem
Zamawiającego (znajdującym potwierdzenie w zapisie § 5 Wzoru Umowy) miały charakter
ceny ryczałtowej – wykonawcy nie określali w ofercie cen jednostkowych wykonania
poszczególnych formularzy lub broszur. Stąd też do czasu uzupełnienia przez wybranego
wykonawcę załącznika nr 1 do Umowy, już po wyborze przez Zamawiającego oferty
najkorzystniejszej, brak wiarygodnych podstaw do określenia jakie koszty przypisał ten
wykonawca do realizacji poszczególnych formularzy i broszur. Ważnym jest to,że z perspektywy SIWZ, na etapie oceny ofert istotną jest cena całkowita odnosząca się
do całego przedmiotu zamówienia. W tym kontekście zauważyć należy, że Odwołujący
twierdzenia swe oparł z jednej strony na własnych wyliczeniach, których nie poparł żadnymi
dowodami, z drugiej zaś na wyliczeniach zaprezentowanych w odwołaniu wniesionym
przez Przystępującego w sprawie KIO 2328/13 i te właśnie uznawał za rozstrzygające
o zasadności stawianych przez niego zarzutów (wyliczenia te zostały uznane w tej sprawie
przez
Izbę
za
nieuzasadnione
i
nie
poparte
adekwatnymi
dowodami).
Przy tym nie przedstawił żadnych dowodów na formułowane przez siebie twierdzenia
o
braku
porównywalności
przedmiotów
zamówienia
w
obecnie
prowadzonym
przez Zamawiającego oraz przywoływanymi przez Zamawiającego w odpowiedzi
na odwołanie postępowaniami z 2014 r. obejmującymi druk formularzy dla podatku VAT i
PCC. Nie wskazał on w szczególności dowodów potwierdzających istotny wpływ na cenę
ofertową kosztu wykonania broszur informacyjnych. Co istotne, nawet w sporządzonym
przez siebie wyliczeniu kosztów, Odwołujący nie rozróżnił kosztów wykonania powołanych
broszur od kosztów wykonania samych formularzy, choć jak sam twierdził rozróżnienie to
było na tyle istotne, że wyłączało możliwość powoływania się przez Zamawiającego na ceny
realizacji druku formularzy dla podatku VAT i PCC. Uwzględniając tę okoliczność, Izba
nie znalazła powodów, dla których należałoby uznać, iż nie jest właściwym czynione
przez Zamawiającego odwołanie do cen zaoferowanych mu w postępowaniach na druk
formularzy dla podatku VAT i PCC. W takim zaś przypadku, właściwym wydawało się
uznanie za zasadne stanowiska Zamawiającego, zgodnie z którym cenę oferowaną
przez Przystępującego należało oceniać w kontekście dwóch powoływanych postępowań
na druk formularzy przeprowadzonych w roku 2014 i cen w tych postępowaniach
osiągniętych. To z kolei zestawienie cen, a także dotychczasowe doświadczenie
Zamawiającego, de facto kreującego rynek druku formularzy podatkowych, jak to zauważył
słusznie skład orzekający w sprawie powoływanej przez Odwołującego (KIO 2328/13),
jest niezaprzeczalne. Kierując się tym przekonaniem, Izba uznała za wiarygodne,
wobec braku dowodów przeciwnych przedstawionych przez Odwołującego, twierdzenia
Zamawiającego o tym, iż nie znalazł on podstaw w tak zakreślonym stanie faktycznym,
do powzięcia wątpliwości co do tego, iż zaoferowana mu przez Przystępującego cena
nie jest ceną rażąco niską, nierealną, niezabezpieczającą należytego wykonania przedmiotu
umowy.
Mając powyższe na uwadze Izba uznała, iż nie zostało wykazane, aby Zamawiający dopuścił
się naruszenia przepisu art. 90 ust. 1 ustawy Pzp.
Biorąc powyższe pod uwagę, Izba, działając na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp,
orzekła jak w sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9
i 10 ustawy Pzp, stosownie do wyniku postępowania, oraz w oparciu o przepisy
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238). Izba wzięła w szczególności
pod uwagę przepis § 3 pkt 2) powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym uzasadnione
koszty strony postępowania odwoławczego ustala się na podstawie rachunków
przedłożonych do akt sprawy. Mając na uwadze fakt, iż Zamawiający przedłożył odpowiednie
rachunki, Izba uwzględniła zgodnie z § 5 ust. 3 pkt 1) powołanego rozporządzenia jego
wniosek o obciążenie Odwołującego poniesionymi przez niego kosztami wynagrodzenia
pełnomocnika.
Przewodniczący: ……………………………
Wcześniejsze orzeczenia:
- Sygn. akt KIO 263/15 z dnia 2015-12-23
- Sygn. akt KIO 245/15, KIO 305/15 z dnia 2015-03-04
- Sygn. akt KIO 270/15 z dnia 2015-03-03
- Sygn. akt KIO 273/15 z dnia 2015-02-27
- Sygn. akt KIO 267/15 z dnia 2015-02-27
