rodzaj: WYROK
data dokumentu: 2023-11-27
rok: 2023

sygnatury akt.:

KIO 3383/23

Komisja w składzie:
Przewodniczący: Jolanta Markowska Protokolant: Tomasz Skowroński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2023 r. w Warszawie
odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 10 listopada 2023 r. przez
wykonawcę: Berm Sp. z o.o. Sp. k., ul. Postępu 17a, 02-676 Warszawa, w postępowaniu
prowadzonym przez zamawiającego: Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych
działające jako Pełnomocnik Centrum Informacyjnego Lasów Państwowych, ul.
Kolejowa 5/7, 01-217 Warszawa,

orzeka:

1.
oddala odwołanie,

2. k
osztami postępowania odwoławczego obciąża wykonawcę: Berm Sp. z o.o. Sp. k.,
ul. Postępu 17a, 02-676 Warszawa, i:
2.1
zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę:
wykonawcę: Berm Sp. z o.o. Sp. k., ul. Postępu 17a, 02-676 Warszawa tytułem
wpisu od odwołania,
2.2
zasądza kwotę 4 102 zł 50 gr (słownie: cztery tysiące sto dwa złote pięćdziesiąt
groszy) od wykonawcy: Berm
Sp. z o.o. Sp. k., ul. Postępu 17a, 02-676
Warszawa na rzecz
zamawiającego: Centrum Koordynacji Projektów
Środowiskowych działające jako Pełnomocnik Centrum Informacyjnego
Lasów Państwowych, ul. Kolejowa 5/7, 01-217 Warszawa, stanowiącą koszty
poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika, noclegu.

Stosownie do art. 579 ust. 1 i art. 580 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019r. - Prawo
Zamówień Publicznych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1605), na niniejszy wyrok - w terminie 14 dni
od dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przewodniczący:

…………………………



Sygn. akt: KIO 3383/23

U z a s a d n i e n i e
Zamawiający, Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych (CKPŚ) działające
jako Pełnomocnik Centrum Informacyjnego Lasów Państwowych (CILP), prowadzi
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego w
przedmiocie: „Zaprojektowanie, wykonanie i obsługa logistyczna mobilnej ekspozycji
edukacyjno-
promocyjnej w formie roadshow”. Ogłoszenie o zamówieniu zostało
opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 11 kwietnia 2023 r. pod
numerem 2023/S 071-216595.

Wykonawca BERM Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą w Warszawie, na podstawie art. 505
ust. 1, art. 513 pkt 1 i 2 w zw. z art. 515 ust. I pkt I lit. a) ustawy z dnia 11 września 2019 r. -
Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1605 ze zm.), dalej zwanej „Pzp"
wniósł odwołanie wobec:
1.
czynności wykluczenia Odwołującego z postępowania z powodu „nienależycie
wykonanego, z przyczyn leżących po stronie Odwołującego, w znacznym stopniu i zakresie,
istotnego zobowiązania wynikającego z umów w sprawie zamówienia publicznego zawartych
z Ministrem Sprawiedliwości, tj. umowy z dnia 29 maja 2020 r. nr 7/W/ 220 oraz immanentnie
związanej z nią umowy oznaczonej jako Zamówienie z dnia 12.11.2020 r. (DIRS-
Xl.2420.45.2020), co doprowadziło do odstąpienia od umowy z dnia 29 maja 2020 r. nr
7/W/220 oraz naliczenia wykonawcy BERM kar umownych” ewentualnie zaniechania
wezwania Odwołującego do złożenia wyjaśnień w zakresie oświadczenia o niepodleganiu
wykluczenia z postępowania na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, jak i zaniechania
zwrócenia się do Ministerstwa Sprawiedliwości o przedstawienie informacji i dokumentów
istotnych dla oceny braku podstaw wykluczenia,
2.
czynności odrzucenia oferty Odwołującego i unieważnienia postępowania,
3.
zaniechania wyboru oferty złożonej przez Odwołującego jako najkorzystniejszej w
postępowaniu.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie:
1)
art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp oraz art. 109 ust. 3
Pzp oraz art. 253 ust. 1 (w tym pkt 1 i pkt 2) Pzp w zw. z art. 16 Pzp, art. 111 pkt 4 Pzp, a
także art. 255 pkt 2 Pzp oraz art. 8 ust. 1 Pzp w zw. z art. 6 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
Kodeks cywilny, przez błędne uznanie, że Odwołujący podlega wykluczeniu z postępowania
(a oferta Odwołującego odrzuceniu), pomimo niespełnienia przesłanki wykluczenia
Odwołującego z postępowania z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp (i przesłanki odrzucenia oferty z
art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp), na skutek przeprowadzenia przez Zamawiającego

nieprawidłowej, niepełnej analizy, pozbawionej samodzielnej weryfikacji istotnych
okoliczności i bezstronnej ich oceny, zwieńczonej błędnymi wnioskami oraz mimo
niewykazania przez Zamawiającego (pomimo spoczywającego na nim ciężaru dowodu), że
Odwołujący - z przyczyn leżących po jego stronie - w znacznym stopniu lub zakresie nie
wykonał lub nienależycie wykonał albo długotrwale nienależycie wykonywał istotne
zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia publicznego, co
doprowadziło do odstąpienia od umowy oraz odszkodowania (nałożenia kar umownych), a
także poprzez zaniechanie, po raz kolejny, poddania analizie czy ewentualne wykluczenie
Odwołującego byłoby zgodne z zasadą proporcjonalności (tzn. czy wykluczenie byłoby
oczywiście niewspółmierne/nieproporcjonalne), co skutkowało błędnym wykluczeniem
Odwołującego i w konsekwencji odrzuceniem jego oferty oraz unieważnieniem
postępowania, jak i przez nieprawidłowe, niepełne uzasadnienie informacji o czynności
odrzucenia oferty Odwołującego (w tym uzasadnienie wykluczenia z postępowania),
ewentualnie

2) z ostrożności - na wypadek nieuwzględnienia zarzutów dotyczących braku podstaw do
wykluczenia Odwołującego z postępowania - art. 128 ust. 4 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7
Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp oraz art. 128 ust. 5 Pzp w zw. z art. 109
ust. 1 pkt 7 Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp, przez zaniechanie wezwania
Odwołującego do złożenia wyjaśnień w zakresie oświadczenia o niepodleganiu wykluczeniu
z postępowania na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp i zaniechanie umożliwienia
Odwołującemu przedstawienia argumentacji w postępowaniu, wyłączającej możliwość
wykluczenia Odwołującego z postępowania, w sytuacji dysponowania przez Zamawiającego
wybranymi przez Ministerstwo Sprawiedliwości dokumentami i informacjami pochodzącymi
od Ministerstwa Sprawiedliwości, które nie pozwalały na dokonanie rzetelnej i bezstronnej
oceny zaistnienia przesłanek wykluczenia Odwołującego z postępowania, w tym z
uwzględnieniem zasady proporcjonalności i które wymagałyby komentarza Odwołującego w
postaci argumentacji i dokumentów, jak i poprzez zaniechanie zwrócenia się do Ministerstwa
Sprawiedliwości o przedstawienie informacji i dokumentów istotnych dla oceny braku
podstaw wykluczenia (materiał, jakim dysponował Zamawiający, mógł być zakwalifikowany
jako wywołujący wątpliwości w kontekście możliwości zastosowania przesłanki wykluczenia z
postępowania, chociażby w kontekście podkreślanego przez Odwołującego braku pełnej
dokumentacji, w tym nieotrzymania przez Zamawiającego od Ministerstwa Sprawiedliwości
właściwego protokołu dotyczącego umowy, od której odstąpiło Ministerstwo Sprawiedliwości
czy też podkreślanych przez Odwołującego przyczyn problemów dotyczących konferencji z
dnia 13 listopada 2020 r.).
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania w całości i nakazanie Zamawiającemu:
a)
unieważnienia czynności unieważnienia postępowania,

b)
unieważnienia czynności odrzucenia oferty Odwołującego i wykluczenia
Odwołującego z postępowania,
c)
powtórzenia czynności badania i oceny ofert oraz ewentualnie wezwania
Odwołującego do złożenia wyjaśnień w zakresie oświadczenia o niepodleganiu wykluczeniu
z postępowania na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp i zwrócenia się do Ministerstwa
Sprawiedliwości o przedstawienie informacji i dokumentów istotnych dla oceny braku
podstaw wykluczenia,
d)
wyboru oferty złożonej przez Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej w
postępowaniu;
-
dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach
postępowania, dowodów z dokumentów dołączonych do odwołania, a także ewentualnych
dodatkowych dowodów, w tym dowodów z dokumentów, przedłożonych na rozprawie, w celu
wykazania okoliczności wskazanych lub wynikających z treści odwołania;
-
obciążenie Zamawiającego kosztami postępowania według norm prawem przewidzianych,
w tym kosztami zastępstwa przed Krajową Izbą Odwoławczą.
Odwołujący wyjaśnił, że jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie
objętym przedmiotem zamówienia i złożył ofertę, która stanowiła ofertę najkorzystniejszą w
postępowaniu. Odwołujący wskazał, że w następstwie ww. czynności i zaniechań czynności
przez Zamawiającego wymaganych przepisami ustawy Pzp, Odwołujący może ponieść
szkodę majątkową, polegającą na braku możliwości wyboru złożonej przez niego oferty jako
najkorzystniejszej w postępowaniu, a w konsekwencji polegającą na nieuzyskaniu
zamówienia, pomimo, że złożona przez niego oferta jest w pełni zgodna z SWZ, a także -
najkorzystniejsza w ramach ukształtowanych przez Zamawiającego kryteriów oceny ofert.
Jedynie wadliwa decyzja Zamawiającego polegająca na wykluczeniu Odwołującego i
odrzuceniu jego oferty (oraz unieważnieniu postępowania), uniemożliwia tenże wybór.
Dodatkowo, Odwołujący wskazał, że poniósł już znaczne koszty związane z przygotowaniem
przedmiotu zamówienia, o których informował Zamawiającego pismem z dnia 1 września
2023 r., z
atem, tylko i wyłącznie wniesienie odwołania od wskazanych powyżej czynności i
zaniechań może doprowadzić do odzyskania równowartości poniesionych kosztów w
wynagrodzeniu z realizacji zamówienia objętego postępowaniem.
Odwołujący podniósł, że w informacji o wyniku postępowania z dnia 23 czerwca 2023
r. Zamawiający poinformował o wyborze oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej w
postępowaniu. Oferta drugiego z wykonawców podlegała odrzuceniu z uwagi na
niezgodność z SWZ. Z uwagi na krótki termin realizacji przedmiotu zamówienia Odwołujący
niezwłocznie podjął działania przygotowawcze w celu zapewnienia terminowej i prawidłowej
realizacji zamówienia. Odwołujący zawarł umowy z podwykonawcami wskazanymi w swojej

ofercie w przedmiocie najmu, transportu i obsługi naczepy oraz projektowania i
wykonania/produkcji poszczególnych elementów wystawy i przystąpił do przygotowania
realizacji przyszłej umowy z Zamawiającym. Do chwili obecnej Odwołujący poniósł koszty
związane z realizacją przyszłej umowy w wysokości ponad 1 000 000,00 złotych brutto, o
czym informował Zamawiającego.
Pomimo jednak
informacji ze strony Zamawiającego o zamiarze zawarcia z
Odwołującym umowy, niespodziewanie w dniu 4 sierpnia 2023 r. Zamawiający poinformował
o unieważnieniu czynności wyboru oferty najkorzystniejszej w celu ponownego dokonania
czynności badania i oceny ofert, w związku z powzięciem informacji mogących mieć istotny
wpływ na czynność wyboru wykonawcy. Następnie Zamawiający, nie wyjaśniając powziętych
informacji z Odwołującym, w szczególności nie wzywając go do złożenia wyjaśnień w
zakresie przesłanki wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, w dniu 28 września 2023 r.
poinformował Odwołującego o unieważnieniu postępowania, z powodu konieczności
odrzucenia wszystkich ofert. Zamawiający wskazał w piśmie doręczonym Odwołującemu, że
odrzuca ofertę Odwołującego oraz wyklucza go z postępowania, gdyż w szczególności:
1.
Ministerstwo Sprawiedliwości w wyniku przeprowadzonego postępowania o
udzielenie zamówienia pn. „Świadczenie obsługi technicznej nagłośnienia konferencji
organizowanych przez Zamawiającego we wskazanych miejscach na terenie Warszawy”
zawarło w dniu 29 maja 2020 r. z Odwołującym umowę, której przedmiotem była realizacja
ww. przedmiotu zamówienia;
2.
z dokumentów przekazanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości wynika, że
Ministerstwo odstąpiło od zawartej z Odwołującym umowy z winy wykonawcy ze skutkiem
natychmiastowym oraz naliczyło kary umowne;
3.
ponadto, w dniu 28 maja 2021 r., Ministerstwo Sprawiedliwości wniosło do Sądu
Okręgowego w Warszawie pozew o zapłatę przez Odwołującego kwoty jakoby należnej z
tytułu naliczonych kar umownych;
4.
Odwołujący do chwili obecnej nie zapłacił naliczonych kar umownych oraz nie
zapadło orzeczenie kończące sprawę wszczętą pozwem z dnia 28 maja 2021 r. przed
Sądem Okręgowym w Warszawie;
5.
Odwołujący mając wiedzę o odstąpieniu przez Ministerstwo Sprawiedliwości od
umowy z winy Wykonawcy, wraz z naliczeniem kar umownych, winien ujawnić ten fakt, w
celu dokonania procedury samooczyszczenia.
Z uwagi na powyższe, Odwołujący złożył odwołanie do KIO od czynności i zaniechań
Zamawiającego z dnia 28 września 2023 r., w tym od czynności wykluczenia Odwołującego z
postępowania, odrzucenia jego oferty w związku z odstąpieniem przez Ministerstwo
Sprawiedliwości od umowy z dnia 29 maja 2020 r. oraz nałożeniem kar umownych, jak i

czynności unieważnienia postępowania. Odwołanie zostało zarejestrowane pod sygn. akt:
KIO 2993/23.
Zamawiający w dniu 13 października 2023 r. poinformował Odwołującego o
unieważnieniu czynności unieważnienia postępowania i czynności odrzucenia oferty
Odwołującego, powołując się na to, że Zamawiający z naruszeniem przepisów ustawy Pzp
poinformował wykonawców o odrzuceniu oferty Odwołującego i unieważnieniu
postępowania. W dniu 19 października 2023 r. w odpowiedzi na pytanie Odwołującego
Zamawiający wskazał, że unieważnienie obejmuje również wykluczenie Odwołującego z
postępowania. Potwierdził to w piśmie z dnia 20 października 2023 r. Wobec unieważnienia
przez Zamawiającego ww. czynności Krajowa Izba Odwoławcza, postanowieniem z dnia 24
października 2023 r., umorzyła postępowanie odwoławcze na podstawie art. 568 pkt 2 Pzp.
Zamawiający, po unieważnieniu swoich czynności, do dnia 31 października 2023 r.
nie podjął w stosunku do Odwołującego jakichkolwiek czynności, w tym nie wezwał
Odwołującego do złożenia wyjaśnień.
W dniu 31 października 2023 r. Zamawiający poinformował o wyniku postępowania,
tj. o „unieważnieniu przedmiotowego postępowania na podstawie art. 255 pkt 2 ustawy Pzp,
gdyż wszystkie złożone w postępowaniu oferty podlegają odrzuceniu”. Zamawiający
przekazał jednocześnie Odwołującemu „zawiadomienie o unieważnieniu postępowania”,
zawierające „informację o odrzuconych ofertach oraz uzasadnienie faktyczne i prawne
odrzucenia ofert”.
W odniesieniu do oferty Odwołującego Zamawiający wskazał w szczególności, że:
a)
w Rozdziale VII pkt 3 ppkt 3 SWZ przewidział fakultatywną przesłankę wykluczenia z
postępowania z art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp;
b)
wykonawcy zobligowani byli złożyć wraz z ofertą oświadczenie JEDZ o niepodleganiu
wykluczeniu oraz spełnieniu warunków w postępowaniu;
c)
Odwołujący w części lit. C wiersz siódmy oświadczenia JEDZ wskazał, że nie
zachodzi wobec niego przesłanka wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 albowiem udzielił
odpowiedzi przeczącej na pytanie dotyczące wcześniejszego rozwiązania umowy/nałożenia
odszkodowania lub innych porównywalnych sankcji w związku z tą umową;
d)
w świetle informacji uzyskanych od Ministra Sprawiedliwości unieważnił czynność
wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej w Postępowaniu, odrzucił ofertę
Odwołującego i unieważnił Postępowanie, niemniej wobec zakwestionowania czynności
przez Odwołującego podjął decyzję o unieważnieniu czynności odrzucenia oferty
Odwołującego i unieważnienia Postępowania, jak i ponownie przystąpił do badania oferty
Odwołującego, po to, aby ponownie uznać za zasadne odrzucenie oferty Odwołującego na

podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy Pzp, z uwagi na spełnienie przesłanki z art. 109
ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp;
e)
ziszczenie się przesłanki wykluczenia Odwołującego z Postępowania „związane jest z
nienależy5,'m wykonaniem przez wykonawcę BERM umów w sprawie zamówienia
publicznego zawartych z Ministrem Sprawiedliwości”;
f)
w odpowiedzi na zapytanie Zamawiającego Dyrektor Biura Finansów Ministerstwa
Sprawiedliwości wskazał, że „Ministerstwo Sprawiedliwości w wyniku przeprowadzonego
postępowania o udzielenie zamówienia pn. „Świadczenie obsługi technicznej nagłośnienia
konferencji organizowanych przez Zamawiającego we wskazanych miejscach na terenie
Warszawy” zawarło w dniu 29 maja 2020 r. ze spółką Berm Sp. z o.o. Sp.k. umowę na kwotę
369 000,00 złotych brutto, której przedmiotem była realizacja ww. przedmiotu zamówienia. W
dniu 30 listopada 2020 r. Ministerstwo Sprawiedliwości odstąpiło od ww. umowy a
wykonawcy została naliczona kara umowna w wysokości 110 700,00 zł.";
g)
Ministerstwo Sprawiedliwości zawiadomiło o ww. fakcie Prezesów Sądów
Apelacyjnych, jak i wniosło pozew o zapłatę kwoty 90.870,19 zł do Sądu Okręgowego w
Warszawie;
h)
z treści oświadczenia Dyrektora Biura Finansów Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia
30 listopada 2020 r. wynika, że wykonawca BERM w istotny sposób naruszył swoje
obowiązki umowne określone w umowie z dnia 29 maja 2020 r. nr 7/W/220, dotyczącej
świadczenia obsługi technicznej nagłośnienia spotkań, narad, odpraw, konferencji itp.
organizowanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości poprzez nienależyte "konanie
zamówienia w dniu 13 listopada 2020 r., opisanego w załączniku nr 1 do tej umowy w
zakresie „Nagrywania przebiegu konferencji, spotkań na nośniki danych (np. płyta CD, DVD,
karta pamięci, pendrive, dysk zewnętrzny...”, a przejawy owego nienależytego wykonania
zobowiązania zostały szczegółowo opisane w protokole odbioru, datowanym na 19 listopada
2020 r.;
i)
Zamawiający zwrócił się pismem z dnia 11 sierpnia 2023 r. do Ministra
Sprawiedliwości z prośbą m.in. o wskazanie okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem,
że nienależyte wykonanie umowy wynikało z przyczyn leżących po stronie Odwołującego,
jak i o udostępnienie protokołu z dnia 19 listopada 2020 r.;
j)
Ministerstwo Sprawiedliwości, pismem z dnia 8 września 2019 r., przesłało m.in.
„kopię protokołu odbioru z dnia 19.11.2020 r. potwierdzającego, że BERM nienależycie
wykonał usługę obsługi technicznej wideokonferencji zorganizowanej przez Ministerstwo
Sprawiedliwości, realizowaną na podstawie Zamówienia z dnia 12.11.2020 r.
(DIRSxi.2420.45.2020),” co przejawiało się we wskazanych w tym protokole
nieprawidłowościach;

k)
Pełnomocnik Zamawiającego ustalił, że Odwołujący - wbrew złożonemu
oświadczeniu w JEDZ - znalazł się w sytuacji, w której „wcześniejsza umowa w sprawie
zamówienia publicznego została rozwiązana przed czasem, a nadto, w której w związku z
umową nałożono odszkodowanie umowne. Zdarzenia te były następstwem licznych,
istotnych
uchybień wykonawcy BERM w trakcie obsługi wideokonferencji dotyczącej
konfiskaty
rozszerzonej, organizowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości";
l)
„wiedzę o ww. okolicznościach Pełnomocnik Zamawiającego za pośrednictwem
Zamawiającego uzyskał od Ministra Sprawiedliwości, a nie od wykonawcy BERM, który
zgodnie z zawartym w oświadczeniu JEDZ pouczeniem, powinien był wskazać w
oświadczeniu JEDZ, że doszło do odstąpienia przez Ministra Sprawiedliwości od umowy w
sprawie zamówienia publicznego oraz naliczenia kar umownych i przedstawić własną optykę
zaistniałego stanu faktycznego. Wykonawca BERM jednakże poprzestał na złożeniu
niezgodnego z rzeczywistością oświadczenia, czym podważył swoją wiarygodność
powodując, że Zamawiający zdecydował się skorzystać z regulacji art. 128 ust, 5 ustawy
PZP i zwrócił się o udzielenie wyjaśnień niezbędnych dla dokonania oceny istnienia podstaw
wkluczenia wykonawcy BERM, bezpośrednio do Ministra Sprawiedliwości”;
m)
doszło do kumulatywnego ziszczenia się przesłanek z art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy
Pzp; n)
„uchybienia w zakresie realizacji przez wykonawcę BERM zobowiązania
realizowanego
na rzecz Ministra Sprawiedliwości było następstwem okoliczności leżących po
stronie wykonawcy BERM, związanych z niewłaściwą obsługą wybranej przez tego
wykonawcę aplikacji do przeprowadzenia wideokonferencji i niepoinformowania prelegentów
o
zasadach korzystania z aplikacji, pomimo wcześniejszej wiążącej deklaracji w zakresie
przekazania poradnika technicznego";
o)
„liczba oraz rodzaj wadliwości zaistniałych w trakcie obsługi przez wykonawcę BERM
konferencji w dniu 13.11.2020 r. przemawiają za uznaniem, że niewykonanie zobowiązania
umownego nastąpiło w znacznym stopniu - stwierdzono bowiem istotne wady w rejestracji
wystąpień, które uniemożliwiły wykonanie pełnej transkrypcji wszystkich wystąpień
wygłoszonych w trakcie konferencji, a w konsekwencji opracowanie publikacji
pokonferencyjnej rzetelnie oddającej jej przebieg i zawierającej pełną treść
zaprezentowanych wystąpień. Nie sposób pominąć również uszczerbku wizerunkowego, jaki
wystąpił w związku z blisko sześciominutowym transmitowaniem jedynie obrazu, a nie
obrazu i dźwięku w czasie wystąpienia otwierającego konferencję, wygłaszanego przez
Ministra Sprawiedliwości”;
p)
Odwołujący „z przyczyn leżących po jego stronie w znacznym stopniu i zakresie
nienależycie wykonał istotne zobowiązanie wynikające z umów w sprawie zamówienia
publicznego zawartych z Ministrem Sprawiedliwości, tj. umowy z dnia 29 maja 2020 r. nr

7/W/220 oraz immanentnie związanej z nią umowy oznaczanej jako Zamówienie z dnia
12.11.2020 r. (DIRS-
XI.2420.45.2020), co doprowadziło do odstąpienia od umowy z dnia 29
maja 2020 r. nr 7/W/220 oraz naliczenia wykonawcy BERM kar umownych
”.
1. Zarzut naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp oraz art.
109 ust. 3 Pzp oraz art. 253 ust. 1 (w tym pkt 1 i pkt 2) Pzp w zw. z art. 16 Pzp, art. 111 pkt 4
Pzp, a także art. 255 pkt 2 Pzp oraz art. 8 ust. 1 Pzp w zw. z art. 6 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. Kodeks cywilny.
Odwołujący potwierdził, że w Specyfikacji Warunków Zamówienia Zamawiający
przewidział w Rozdz. VII ust. 3 pkt 3, że wykluczy z postępowania o udzielenie zamówienia
wykonawcę, na podstawie okoliczności wskazanych w art. 109 ust. 1 pkt 4, 5 i 7 Pzp.
Zamawiający nie miał jednak podstaw do wykluczenia Odwołującego z postępowania, jako
że nie została spełniona wobec Odwołującego przesłanka z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
Odwołujący wskazał, że przesłanki wykluczenia z postępowania, uregulowane w art.
108 i 109 Pzp muszą być ściśle interpretowane, co implikuje zakaz dokonywania ich
rozszerzającej wykładni. Nadto, przesłanka wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp wymaga
dla jej zastosowania kumulatywnego zaistnienia kilku elementów - brak jednego z nich
wyłącza możliwość uznania, że przesłanka wykluczenia została spełniona. Dodatkowo,
wobec skutków wykluczenia to na zamawiającym leży ciężar dowodu - ciężar wykazania
spełnienia wszystkich elementów przesłanki wykluczenia. (wyrok z dnia 28 marca 2022 r.,
sygn. akt KIO 665/22).
Przesłanka z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp stanowi transpozycję do
polskiego porządku prawnego art. 57 ust. 4 lit. g) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i
Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej
dyrektywę 2004/18/WE, zgodnie z którym: „instytucje zamawiające mogą wykluczyć lub
zostać zobowiązane przez państwa członkowskie do wykluczenia z udziału w postępowaniu
o ud
zielenie zamówienia każdego wykonawcy znajdującego się w którejkolwiek z poniższych
sytuacji: g) jeżeli wykonawca wykazywał znaczące lub uporczywe niedociągnięcia w
spełnieniu istotnego wymogu w ramach wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia
publicznego, wcześniejszej umowy z podmiotem zamawiającym lub wcześniejszą umową w
sprawie koncesji, które doprowadziły do wcześniejszego rozwiązania tej wcześniejszej
umowy, odszkodowań lub innych porównywalnych sankcji”. Oznacza to, że przy wykładni art.
109 ust. 1 p
kt 7 Pzp nie sposób abstrahować od konieczności dokonywania prounijnej
wykładni art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp. Ustawodawca unijny operuje pojęciami „znaczącego lub
uporczywego niedociągnięcia” dotyczącego „istotnego wymogu”. Z tego też powodu
każdorazowo należy ocenić, czy zarzucane zachowanie może być uznane choćby za
znaczące lub uporczywe niedociągnięcie dotyczące istotnego wymogu. Nie sposób przy tym
pomijać, że w motywie 101 dyrektywy wskazano, że „stosując fakultatywne podstawy
wykluczenia, instytucje zam
awiające powinny zwracać szczególną uwagę na zasadę

proporcjonalności. Drobne nieprawidłowości powinny jedynie w wyjątkowych okolicznościach
prowadzić do wykluczenia wykonawcy. Powtarzające się przypadki drobnych
nieprawidłowości mogą jednak wzbudzić wątpliwości co do wiarygodności wykonawcy, co
może uzasadniać jego wkluczenie.”
Odwołujący wskazał, że w wyroku z dnia 19 czerwca 2019 r., w sprawie C-41/18
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, że uprawnienie, jakim dysponuje
każda instytucja zamawiająca w zakresie wykluczenia oferenta z postępowania o udzielenie
zamówienia, ma w szczególności na celu umożliwienie jej oceny uczciwości i rzetelności
każdego z oferentów, o czym świadczy art. 57 ust. 4 lit. c) i g), a także motyw 101 dyrektywy
2014/24.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 3 października 2019 r.,
C-
267/18, wskazał, że: „instytucja zamawiająca nie jest automatycznie związana oceną
dokonaną w ramach wcześniejszego zamówienia publicznego przez inną instytucję
zamawiającą, w szczególności w celu umożliwienia jej zwrócenia szczególnej uwagi na
zasadę proporcjonalności w chwili stosowania fakultatywnych podstaw wykluczenia (zob.
podobnie wyrok z dnia 19 czerwca 2019 r., Meca, C41/18, EU:C:2019:507, pkt 30, 32).
Zasada ta wymaga bowiem, aby instytucja zamawiająca sama zbadała i oceniła stan
faktyczny. (...) Do instytucji zamawiającej należy bowiem dokonanie własnej oceny
zachowania wykonawcy, którego dotyczy rozwiązanie umowy w sprawie wcześniejszego
zamówienia publicznego. W tym względzie instytucja ta musi zbadać z należytą starannością
i bezstronnością na podstawie wszystkich istotnych elementów, w szczególności decyzji o
rozwiązaniu umowy, z uwzględnieniem zasady proporcjonalności, czy ów wykonawca jest jej
zdaniem
odpowiedzialny za znaczące lub uporczywe niedociągnięcia popełnione przy
wykonywaniu
zobowiązania ciążącego na nim w ramach wspomnianego zamówienia,
ponieważ rzeczone uchybienia mogą spowodować utratę zaufania do danego wykonawcy.”
KIO w wyroku z dnia 20 grudnia 2021 r. sygn. akt KIO 3298/21, KIO 3307 / 21
podkreśliła z kolei, że omawiana przesłanka „dotyczy w ocenie Izby sytuacji podlegających
każdorazowej ocenie. Innymi słowy nie ma jednej słusznej miary według której należy
stosować omawiany przepis, należy dokonywać oceny okoliczności danego przypadku. W
takich sytuacjach zasadnym jest wcześniejsze wszechstronne zbadanie sprawy przez
Zamawiającego w celu ustalenia czy możemy mówić o wystąpieniu "przyczyn leżących po
jego (tj. wykonawcy - przyp. Izby) stronie".
Odwołujący podniósł, że ze sporządzonego przez Zamawiającego uzasadnienia
wykluczenia Odwołującego i odrzucenia jego oferty oraz unieważnienia postępowania z dnia
31 października 2023 r. wynika, że Zamawiający, mimo wcześniejszego unieważnienia
swoich czynności, podejmując kolejny raz decyzję o wykluczeniu Odwołującego, oparł się
ponownie wyłącznie na informacjach i dokumentach otrzymanych od Ministerstwa
Sprawiedliwości, nie poddając ich jakiejkolwiek analizie. w tym, nie uwzględniając w żadnej

mierze informacji i dokumentów, jakie uzyskał w związku ze złożeniem przez Odwołującego
odwołania z dnia 9 października 2023 r. Zamawiający nie wskazał na żadnym etapie
postępowania ani w toku postępowania przed Krajową izbą Odwoławczą w sprawie o sygn.
akt KIO 2993/23 dlaczego „po zapoznaniu się z treścią odwołania wniesionego przez
wykonawcę BERM podjął decyzję o unieważnieniu czynności odrzucenia oferty BERM oraz
unieważnienia Postępowania i przystąpił do ponownego badania oferty BERM.” Skoro
zarzuty odwołania z dnia 9 października 2023 r. wniesionego przez Odwołującego dotyczyły
braku podstaw wykluczenia ewentualnie zaniechania wezwania Odwołującego do złożenia
wyjaśnień, a Zamawiający ponownie wykluczył Odwołującego, można było domniemywać,
że powodem faktycznego uznania odwołania, był brak wezwania Odwołującego do
wyjaśnień, w związku z informacjami przekazanymi przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Z
zawiadomienia o unieważnieniu postępowania z dnia 31 października 2023 r. wynika
jednoznacznie, że Zamawiający przy podejmowaniu decyzji o wykluczeniu Odwołującego
ponownie oparł się wyłącznie na dokumentach i informacjach przekazanych przez
Ministerstwo
Sprawiedliwości.
Zdaniem Odwołującego, oczywistym jest, że przekazane Zamawiającemu informacje i
dokumenty zawierają jednostronne argumenty Ministerstwa Sprawiedliwości i nie opisują
wszystkich istotnych okoliczności, które poprzedziły odstąpienie od umowy z Odwołującym i
naliczenie kar umownych, a które to okoliczności Zamawiający zobligowany był poznać, aby
samodzielnie ocenić, czy wobec Odwołującego zachodzi przesłanka wykluczenia, o której
mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, jak i ewentualnie, czy mimo zaistnienia tej przesłanki
wykluczenia istnieje podstawa do zastosowania art. 109 ust. 3 Pzp. Odwołujący przedstawił
twierdzenia i dowody podważające twierdzenia Ministerstwa Sprawiedliwości, w związku z
czym,
zgodna z prawem analiza sprawy wymagała odniesienia się do tych argumentów i
wytłumaczenia, z jakiego powodu twierdzenia Odwołującego jakoby nie są trafne.
W doktrynie wskazuje się, że każda instytucja zamawiająca w stanie faktycznym
konkretnej sprawy ma swobodę oceny okoliczności, które mogą stanowić podstawę do
wykluczenia wykonawcy z postępowania, a co za tym idzie - może samodzielnie decydować,
czy w jej ocenie wykonawca jest rzetelny i wiarygodny. Uprawnienie to stanowi realizację
zasady proporcjonalności, którą należy bezwzględnie stosować w chwili podejmowania
decyzji o zastosowaniu fakultatywnej podstawy wykluczenia wykonawcy. Instytucje
zamawiające w przypadku przesłanek fakultatywnego wykluczenia powinny bezwzględnie
mieć na uwadze zasadę proporcjonalności, która oznacza w szczególności, że przed
podjęciem decyzji o wykluczeniu wykonawcy instytucja taka uwzględnia charakter
popełnionych nieprawidłowości lub powtarzanie nieprawidłowości. Dopiero po szczegółowym
rozpoznaniu wszystkich okoliczności podejmuje decyzję o wykluczeniu z postępowania (tak
Gawrońska-Baran Andrzela w: Gawrońska-Baran Andrzela i in., Prawo zamówień

publicznych. Komentarz aktualizowany, LEX 2023). Decyzja o wykluczeniu opierać się
powinna na własnej ocenie zamawiającego m.in. ze względu na konieczność zastosowania
zasady proporcjonalności i wzięcia pod uwagę ewentualnego drobnego charakteru
popełnionych nieprawidłowości lub powtarzania drobnych nieprawidłowości. Zasadne wydaje
się w tej sytuacji przyjęcie za wzorcowe zwrócenie się do wykonawcy o przedstawienie
wyjaśnień co do stanu faktycznego sprawy (Małgorzata Stachowiak w: W. Dzierżanowski, Ł.
Jaźwiński, J. Jerzykowski, M. Kittel, M. Stachowiak, Prawo zamówień publicznych.
Komentarz, Wolters Kluwer 2021).
Z informacji o wyniku postępowania oraz zawiadomienia o unieważnieniu
postępowania wynika, że Zamawiający w dalszym ciągu, mimo samodzielnego uprzedniego
unieważnienia czynności z dnia 28 września 2023 r., nie przeprowadził prawidłowej, pełnej i
samodzielnej analizy. Wskazał wprawdzie - odmiennie od uzasadnienia wykluczenia
Odwołującego z postępowania z dnia 28 września 2023 r. jakie to nieprawidłowości
doprowadziły w ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości do odstąpienia od umowy zawartej
przez Odwołującego w celu realizacji zamówienia publicznego, niemniej nie poddał ich
ocenie przez pryzmat art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp (nie zweryfikował ich nawet pod kątem
przekazanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości dokumentów, tj. czy informacje te mają w
nich pokrycie -
dla przykładu, Zamawiający powołał się na pozew - nie będąc w jego
posiadaniu, czy też powołał się na protokół z dnia 19 listopada 2020 r., który przecież nie
dotyczył umowy w sprawie zamówienia publicznego, od której odstąpiono, a dodatkowego
zamówienia). Zamawiający nie przedstawił argumentów, z powodu których uznał informacje
uzyskane od Ministerstwa Sprawiedliwości za wypełniające przesłankę wykluczenia z art.
109 ust. 1 pkt 7 Pzp, jak i z jakiego powodu nie miał do nich zastosowania art. 109 ust. 3
Pzp. Nie przedstawił argumentacji, dla której uznał elementy stanu faktycznego za
spełniające kumulatywnie elementy składające się na przesłankę wykluczenia z art. 109 ust.
l pkt 7 Pzp.
W analizowanej sprawie Odwołujący, po uprzednim unieważnieniu czynności z dnia
28 września 2023 r. oraz powtórzeniu przez Zamawiającego tych czynności w dniu 31
października 2023 r., w dalszym ciągu nie ma możliwości wdania się w polemikę z oceną
Zamawiającego co do wystąpienia przesłanek wykluczenia na podstawie art. 109 ust 1 pkt 7
Pzp, bowiem w piśmie informującym o wyniku postępowania oraz w piśmie o unieważnieniu
postępowania taka ocena, poza zacytowaniem fragmentów pism Ministerstwa
Sprawiedliwości, nie została zaprezentowana. Zamawiający wprawdzie wskazał jakie
konkretnie dokumenty były przedmiotem jego analizy, niemniej całkowicie pominął przy
analizie informacje i dokumenty przedstawione przez Odwołującego w odwołaniu z dnia 9
października 2023 r. Zamawiający zacytował, wbrew obowiązkowi samodzielnej oceny stanu
faktycznego przez pryzmat art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, ustalenia, jakie poczyniło Ministerstwo

Sprawiedliwości i wnioski, jakie Ministerstwo Sprawiedliwości wywiodło w opisywanym
przezeń stanie faktycznym. Zamawiający, poza ogólnym odwołaniem się do przesłanki
wykluczenia, nie przedstawił argumentów świadczących o prawidłowej analizie okoliczności
z punktu widzenia art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, mając szczególnie na uwadze zasadę
proporcjonalności, do której stosowania Zamawiającego obliguje art. 109 ust. 3 Pzp. Co
zdumiewające, w uzasadnieniu czynności wykluczenia Odwołującego, odrzucenia jego oferty
i unieważnienia postępowania Zamawiający powołał się w pkt. 12 na okoliczność
poinformowania Prezesów Sądów Apelacyjnych przez Ministerstwo Sprawiedliwości o fakcie
odstąpienia od umowy, jakby miało to jakiekolwiek znaczenie dla możliwości zastosowania
przesłanki wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp (a przecież nie miało żadnego).
Powyżej opisany sposób uzasadnienia informacji o czynności odrzucenia oferty
Odwołującego i wykluczenia z postępowania czyni zasadnym zarzut naruszenia m.in. art.
253 ust. 1 (w tym pkt 1 i pkt 2) Pzp. Informacja o czynności odrzucenia winna zawierać
uzasadnienie prawne i faktyczne. Zamawiający wprawdzie wskazał - odmiennie od
uzasadnienia czynności z 28 września 2023 r. argumenty prezentowane przez Ministerstwo
Sprawiedliwości, niemniej nie odniósł się do argumentacji, twierdzeń i dowodów, jakie
otrzymał od Odwołującego wraz z odwołaniem, w tym w zakresie nieprzedstawienia przez
Ministerstwo Sprawiedliwości właściwego protokołu odbioru (co dowodzi nieprzeprowadzenia
prawidłowej, pełnej analizy). Zamawiający nie wskazał z jakiego powodu uznał informacje
otrzymane od Ministerstwa Sprawiedliwości jako uzasadniające zastosowanie przesłanki
wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp. Zamawiający nie wskazał w sposób pełny z jakiego
powodu uznał, że wszystkie przesłanki z art 109 ust. 1 pkt 7 ziściły się w niniejszym
przypadku (w szczególności nie wskazał dlaczego podnoszone przez Ministerstwo
Sprawiedliwości naruszenie obowiązków nastąpiło jakoby z przyczyn leżących po stronie
Odwołującego). Zamawiający w uzasadnieniu czynności z dnia 31 października 2023 r.
powołał się na naruszenie obowiązków z „umów” w sprawie zamówienia publicznego (mimo
uzyskania od Odwołującego informacji, że tylko jedna z umów była umową w sprawie
zamówienia publicznego). Zamawiający ponownie nie wskazał z jakiego powodu
wykluczenie i odrzucenie oferty Odwołującego jest jakoby zgodne z zasadą
proporcjonalności.
Pomimo ponowienia czynności badania i oceny ofert, Zamawiający nie wezwał
Odwołującego do jakichkolwiek wyjaśnień. Tymczasem art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp określa
przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie, aby wykluczenie na podstawie tego przepisu było
możliwe.
Odwołujący odwołał się do wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 20 maja
2022 r., sygn. akt XXIII Zs 22/22, w którym wskazano, że „(...) nie każde też uchybienie w
realizacji umowy stanowi przesłankę wykluczenia, ale takie, które ma charakter

kwalifikowany (podkr. wł). Muszą być to takie uchybienia, które zasadniczo zmieniają jakość
przedmiotu zamówienia lub w ogóle uniemożliwiają osiągnięcie celu, w jakim została zawarta
umowa. W konsekwencji wymagana
jest ich ocena, a także odniesienie się do stwierdzonych
nieprawidłowości do konkretnego przedmiotu zamówienia, jego zakresu i specyfiki. (...) Tym
samym, w ocenie Sądu Okręgowego nie zasługuje na aprobatę argumentacja skarżącego
zmierzająca do uznania, iż sam fakt mających miejsce nieprawidłowości oraz odstąpienia od
umowy i naliczenia kar umownych przesądza o dopuszczalności zakwalifikowania tychże
nieprawidłowości, jako poważnego naruszenia obowiązków zawodowych oraz niewykonania
lub nienależytego wykonania istotnego zobowiązania w znacznym stopniu.” Nadto, w świetle
opinii UZP pt. „Kara umowna w kontekście przesłanki wykluczenia wykonawcy z powodu
nieprawidłowości w realizacji wcześniejszych umów a sposób wypełnienia JEDZ” wskazano,
że z uwagi na sankcyjny charakter art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, którego skutkiem jest
pozbawienie wykonawcy możliwości ubiegania się o zamówienie, wszystkie określone w
przepisie przesłanki muszą wystąpić łącznie i muszą być interpretowane ściśle.
J
eżeli Zamawiający, po przeanalizowaniu wszystkich okoliczności sprawy, uznałby
błędnie, że w analizowanym przypadku wystąpiły wszystkie przesłanki, o których mowa w
art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, powinien był rozważyć, czy mimo tego wykluczenie w konkretnym
postępowaniu nie byłoby w sposób oczywisty nieproporcjonalne (art. 109 ust. 3 Pzp).
Odwołujący wskazał na okoliczności, w jakich doszło do odstąpienia przez
Ministerstwo Sprawiedliwości od umowy zawartej z Odwołującym. Wyjaśnił, że w dniu 9
sierpnia 2021 r. wniósł do Sądu Okręgowego w Warszawie odpowiedź na pozew, wnosząc o
oddalenie powództwa Ministerstwa Sprawiedliwości, nie zgadzając się z zasadnością
odstąpienia, jak i zasadnością naliczenia kar umownych.
Odwołujący wyjaśnił, że po przeprowadzeniu postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego w dniu 29 maja 2020 r. zawarł z Ministerstwem Sprawiedliwości umowę nr
7/WL/2020, której przedmiotem było świadczenie obsługi technicznej nagłośnienia spotkań,
narad, odpraw, konferencji itp., organizowanych przez zamawiającego we wskazanych
miejscach i godzinach na terenie miasta stołecznego Warszawy. Zgodnie z jej treścią usługi
miały być realizowane przez Odwołującego na podstawie jednostkowych zleceń,
określających w szczególności zakres usługi objętej zleceniem, godzinę rozpoczęcia oraz
planowaną godzinę zakończenia konferencji, miejsce świadczenia usługi, jak i inne
informacje niezbędne do prawidłowego wykonania zlecenia. Odwołujący załączył kopię
Umowy nr 7/WL/2020 wraz z załącznikami.
Jednym z ww. jednostkowych zleceń Ministerstwa Sprawiedliwości w ramach
realizacji ww. Umowy było przygotowanie obsługi technicznej nagłośnienia konferencji pt.
„Konfiskata rozszerzona”, jaka miała odbyć się w dniu 13 listopada 2020 r.

W związku z zamiarem przeprowadzenia Konferencji, Ministerstwo Sprawiedliwości
złożyło Odwołującemu w dniu 12 listopada 2020 r. dodatkowe zamówienie nr
DIRS.XI.2420.45.2020, którego przedmiotem było przygotowanie i zapewnienie zaplecza
technicznego wraz z niezbędnym oprogramowaniem dot. organizacji Konferencji w dniu 13
listopada 2020 r. Zamówienie to nie było zamówieniem publicznym, umowa ta nie była
„umową w sprawie zamówienia publicznego”, o której mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
Zamawiający pominął tę okoliczność, co dowodzi nie tylko tego, że nie przeprowadził
prawidłowej analizy przed zastosowaniem art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, ale także tego, że
uzasadnienie czynności z dnia 31 października 2023 r. jest wadliwe. Zamówienie nie zostało
złożone w oparciu o Umowę – lecz niezależnie od niej. Umowa nie regulowała zasad jego
realizacji. Niemniej zarówno zlecenie, jak i zamówienie były ze sobą niewątpliwie powiązane
-
realizacja dodatkowego zamówienia wpływała na realizację Zlecenia. Bezspornie dotyczyły
one tej samej Konferencji, organizowanej w dniu 13 listopada 2020 r.
Na etapie przygotowywania się Odwołującego do realizacji Konferencji, w tym w
czasie trwania prób dotyczących realizacji Konferencji, ale również w dniu Konferencji,
Ministerstwo Sprawiedliwości przekazywało przez swoich pracowników informację
Odwołującemu, że wszyscy prelegenci biorący udział w Konferencji winni i będą posługiwać
się językiem angielskim lub włoskim (w przypadku jednej osoby - tylko j. włoski). Takie też
było ustalenie stron.
Informacja o prelegentach mających uczestniczyć i wygłosić przemówienia została
przekazana Odwołującemu w drodze korespondencji e-mail w dniu 9 listopada 2020 r. (Pan
Minister Sprawiedliwości nie został wskazany przez Ministerstwo Sprawiedliwości jako osoba
wygłaszająca przemówienie). Na etapie przygotowań do Konferencji brak było również
informacji potwierdzającej, że czynny udział w Konferencji będzie brał Pan Minister
Sprawiedliwości. Odwołujący załączył wydruk wiadomości email Pana M. B. z dnia 5
listopada 2020 r. oraz z dnia 12 listopada 2020 r. (załącznik do Odwołania); wydruk
wiadomości email do Pana M. B. z dnia 9 listopada 2020 r.
W dniu poprzedzającym Konferencję Ministerstwo Sprawiedliwości przekazało
Odwołującemu informację, że będzie brał w niej udział i zabierał głos Pan Minister
Sprawiedliwości, sygnalizując jedynie, że „potrzebuje pomocy. w języku angielskim, który ma
być głównym językiem konferencji”. Dowodzi to, po pierwsze, faktu, że język angielski miał
być językiem wiodącym Konferencji, jak i tego, że w dniu poprzedzającym Konferencję nie
przekazano Odwołującemu informacji o tym, że Pan Minister Sprawiedliwości będzie
prz
emawiał w języku polskim. Informacja o tym, że wystąpienie Pana Ministra
Sprawiedliwości wygłoszone zostanie nie w języku angielskim, a w języku polskim (a zatem
wbrew wcześniejszym ustaleniom stron) została przekazana Odwołującemu przez
Ministerstwo Sprawiedliwości na godzinę przed rozpoczęciem Konferencji, a zatem niemalże

przed samym wejściem „na żywo”, czyli w momencie, w którym cały sprzęt i oprogramowanie
zostało skonfigurowane na język angielski, a w przypadku jednej osoby - na język włoski.
Odwołujący poinformował Ministerstwo Sprawiedliwości i zastrzegł, że wprowadzenie
zmiany na tak późnym etapie może wywołać komplikacje i nieprawidłowości - albowiem
sprzęt został inaczej ustawiony i w tak krótkim czasie nie będzie możliwe poprawne jego
przekonfigurowanie. Ministerstwo Sprawiedliwości otrzymało zatem wyraźną informację od
Odwołującego, że zmiana treści świadczenia w zakresie języka, w jakim będzie wygłaszane
przemówienie Pana Ministra Sprawiedliwości, może negatywnie wpłynąć na należytą
realizację przez Odwołującego swoich obowiązków związanych z organizacją Konferencji.
Mimo otrzymania tych informacji Ministerstwo Sprawiedliwości nie wycofało się ze swojego
żądania. W konsekwencji, wobec stanowczego stanowiska ze strony Ministerstwa
Sprawiedliwości, mimo uprzedniego poinformowania o potencjalnych negatywnych skutkach
zmian, Odwołujący podjął próbę rekonfiguracji sprzętu, co ostatecznie doprowadziło do
wystąpienia nieprawidłowości na gruncie realizacji zlecenia z Umowy (dotyczącego
Konferencji), jak i samego Zamówienia.
Odwołujący wskazał, że konfiguracja sprzętu nie jest czynnością, którą można, nawet
mimo dołożenia profesjonalnej należytej staranności, wykonać w tak krótkim czasie. To
wymagało bowiem wprowadzenia szeregu zmian technicznych w sposobie realizacji
z
amówienia w stosunku do działań planowanych na etapie montażu. W szczególności,
problematyczne było wykonanie w tak krótkim czasie przepięcia sygnału wychodzącego z
sali, w której odbywała się Konferencja, bezpośrednio do komputera streamingowego, z
pominięciem kabiny tłumaczy. Odwołujący natychmiast przystąpił do wprowadzania
wszelkich niezbędnych modyfikacji w działaniu systemu, nie miał jednak czasu na wykonanie
jakiejkolwiek próby w tym zakresie. Dodatkową przeszkodą była okoliczność, że system był
konfigurowany przez osobę, która w przeddzień Konferencji zmuszona była poddać się
kwarantannie związanej z COVID-19 i nie mogła tym samym uczestniczyć zarówno w
próbach, jak i w samej Konferencji. Niewątpliwie stanowiło to okoliczność niezależną od
Odwołującego (przezeń niezawinioną), która nie ułatwiła realizacji przez niego obowiązków
umownych.
Ostatecznie, fakt wprowadzenia zmian przez Ministerstwo Sprawiedliwości
doprowadził do wystąpienia pewnych nieprawidłowości w świadczeniu usług przez
Odwołującego.
Konferencja odbyła się w dniu 13 listopada 2020 r. w siedzibie Ministerstwa
Sprawiedliwości przy Al. Róż w Warszawie. Po wykonaniu zlecenia opartego o Umowę
zamawiający sporządził i podpisał protokół odbioru usługi z dnia 13 listopada 2020 r.,
stwierdzający nienależyte wykonanie usługi objętej przedmiotem Umowy, przedstawiający
pewne rzekome zastrzeżenia co do należytego jej wykonania przez Odwołującego. Wedle
wiedzy Odwołującego, Zamawiający nie dysponował tym protokołem w dacie podejmowania

decyzji o wykluczeniu Odwołującego z postępowania/odrzuceniu jego oferty - zarówno w
dniu 28 września 2023 r., jak i w dniu 31 października 2023 r. (nie stanowi on załącznika do
protokołu postępowania udostępnionego Odwołującemu). Oznacza to, że Zamawiający oparł
się na niewłaściwym protokole.
Ministerstwo Sprawiedliwości złożyło oświadczenie o odstąpieniu od Umowy z dnia
30 listopada 2020 r., powołując się na okoliczności wskazane w protokole.
W związku z nienależytym - w ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości - wykonaniem
przez Odwołującego usługi dotyczącej obsługi technicznej Konferencji w części dotyczącej
nagrania z przebiegu ww. Konferencji i ujawnionych w jego ocenie braków w nagraniu ścieżki
dźwiękowej w języku angielskim i rejestracji całości lub części wystąpień niektórych osób
zabierających głos, zamawiający naliczył na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 Umowy karę umowną
w wysokości 12.204,31 złotych. Drugą karę umowną, w wysokości 110.700,00 złotych
Ministerstwo Sprawiedliwości naliczyło w oparciu o § 6 ust. 1 pkt 3 Umowy, w związku z
odstąpieniem od Umowy, pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. znak BA-111-252.13.2020.
W reakcji na otrzymane pisma Odwołujący złożył Ministerstwu Sprawiedliwości pismo
z dnia 24 grudnia 2020 r. kwestionujące zastrzeżenia Ministerstwa co do realizacji
Konferencji.
Możliwość nałożenia kary, jak i odstąpienia od Umowy była uzależniona od niezachowania
należytej staranności przez wykonawcę, co nie miało miejsca. Nieprawidłowości stwierdzone
w protokole, jak i w protokole znajdującym się w aktach postępowania, bądź nie miały
miejsca, bądź wystąpiły mimo dołożenia przez Odwołującego należytej profesjonalnej
staranności. Zamawiający nie wyjaśnił z jakiego powodu uznał, że zarzucane Odwołującemu
naruszenie obowiązków nastąpiło z przyczyn leżących po jego stronie, w tym pominął
argumentację Odwołującego wskazującą na przyczyny leżące po stronie Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Powyższe okoliczności zostały wskazane w protokole znajdującym się w aktach
p
ostępowania (na który powołał się Zamawiający w uzasadnieniu czynności z dnia 31
października 2023 r.), który dotyczy zamówienia z dnia 12 listopada 2020 r. (DIRS-
XI.2420.45.2020), nie zaś zlecenia udzielonego na podstawie Umowy. Zatem, już ta
okoliczność dowodzi, że Zamawiający nie przeprowadził właściwej, prawidłowej analizy
przed podjęciem decyzji o wykluczeniu Odwołującego i odrzuceniu jego oferty. Zamawiający
nie był uprawniony do podjęcia skarżonych czynności w postępowaniu skoro już na
podstawie udostępnionego mu dokumentu oczywiste było, że nie dotyczy Umowy, a
z
amówienia nr DIRS-XI.2420.45.2020. Zamawiający miał świadomość tej okoliczności (w
związku z lekturą odwołania z dnia 9 października 2023 r.), a mimo to ponowił czynności
wykluczenia Odwołującego i odrzucenia jego oferty w dniu 31 października 2023 r. bez

uprzedniego zwrócenia się do Odwołującego czy Ministerstwa Sprawiedliwości o
przekazanie właściwego protokołu.
Odwołujący podkreślił także, że od dnia zawarcia Umowy zrealizował na rzecz
Ministerstwa Sprawiedliwości - poza realizacją zlecenia dot. organizacji Konferencji - 31
zleceń jednostkowych złożonych w oparciu o Umowę. Każde z nich zostało wykonane przez
Odwołującego w należyty sposób, o czym świadczy przykładowa korespondencja
prowadzona pomiędzy Ministerstwem Sprawiedliwości a Odwołującym, faktury wystawione
przez Odwołującego w związku z realizacją ww. zleceń jednostkowych oraz potwierdzenia
zapłaty należności objętych tymi fakturami przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Ministerstwo
Sprawiedliwości nie miało przed dniem 13 listopada 2020 r. jakichkolwiek zastrzeżeń co do
sposobu realizacji Umowy przez Odwołującego. Ministerstwo Sprawiedliwości nie miało
również zastrzeżeń w przedmiocie sposobu realizacji przez Odwołującego zleceń
udzielonych na podstawie Umowy po 13 listopada
2020 r. (Odwołujący zrealizował po tym
dniu
5 zleceń na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości). Trudno zatem uznać, aby nienależyte
(zdaniem Ministerstwa Sprawiedliwości) wykonanie pewnych czynności w ramach jednego z
łącznie 37 realizowanych na postawie Umowy zleceń, stanowiło znaczące co do zakresu
naruszenie zobowiązań umownych. Z tego też powodu stwierdzenie przez Zamawiającego,
jakoby „liczba oraz rodzaj wadliwości” miały uzasadniać twierdzenie, że nastąpiły one „w
znacznym stopniu” jest nieuprawniona. Zamawiający nie wytłumaczył z jakiego powodu
uznał, że liczba i rodzaj wadliwości dotyczących konferencji było tożsame z „niewykonaniem
zobowiązania w znacznym stopniu", że doszło do naruszenia istotnego zobowiązania.
Zamawiający nie poddał analizie zasadności wykluczenia z punktu widzenia m.in.
następujących okoliczności:
1. wysokości kary umownej za jakoby nienależyte wykonanie Zlecenia - 12.204,31 zł
(co przy całkowitej wartości Umowy stanowiło niewielki %),
2. jednostkowego, jednorazowego charakteru zaistniałego problemu (wynikającego z
jednego zdarzenia),
3. podjęcia przez Odwołującego działań mających na celu wyeliminowanie problemu
niezwłocznie po otrzymaniu informacji w tym względzie od osoby odpowiedzialnej za
streaming. O wadliwości czynności Zamawiającego świadczy chociażby fakt braku
pozyskania informacji o ilości wszystkich zrealizowanych przez Odwołującego zleceń na
rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości na podstawie Umowy. Informacja ta miała istotne
znaczenie dla oceny zakresu naruszeń Umowy, tj. jednej z przesłanek wykluczenia z art. 109
ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp. Powyższe świadczy o braku przeprowadzenia prawidłowej analizy,
jak i o niewłaściwym uzasadnieniu czynności przez Zamawiającego.
Nadto, co do stopnia naruszenia zobowiązań umownych, które - co należy podkreślić
-
miały miejsce wyłącznie w przypadku realizacji jednego z 37 zleceń na rzecz Ministerstwa

Sprawiedliwości, należy zauważyć, że nieprawidłowości w nagraniu ścieżki dźwiękowej w
języku angielskim zostały odnotowane przez Ministerstwo Sprawiedliwości w przypadku
wystąpień 4 z 15 prelegentów. Co jednak istotne, z treści wiadomości e-mail z dnia 18
listopada 2020 r. załączonej do niniejszego Odwołania wynika, że Ministerstwo
Sprawiedliwości dysponuje całym nagraniem inauguracji Konferencji, co podważa tezę o
poniesieniu szkody przez Ministerstwo Sprawiedliwości i braku możliwości skorzystania z
materiałów powstałych w ramach Konferencji. Ministerstwo Sprawiedliwości mogło i może w
rzeczywistości wykorzystać materiały powstałe w ramach Konferencji. W tym kontekście
nieuprawniona jest teza Zamawiającego zawarta w uzasadnieniu czynności z dnia 31
października 2023 r., jakoby Ministerstwo Sprawiedliwości nie mogło wykonać pełnej
transkrypcji wystąpień wygłoszonych w trakcie konferencji. Odwołujący załączył jako dowód
wydruk
wiadomości e-mail Pani S. K.-P., Zastępcy Dyrektora Biura Komunikacji i Promocji
Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 18 listopada 2020 r.
W okolicznościach opisanej sprawy Ministerstwo Sprawiedliwości nie było
uprawnione zarówno do nałożenia kary umownej za nienależyte wykonanie Zlecenia, jak i w
związku z odstąpieniem od Umowy. Ministerstwo Sprawiedliwości nie było uprawnione
również do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od Umowy. Z kolei nawet gdyby błędnie
uznać, że takie uprawnienie się zaktualizowało, to Ministerstwo Sprawiedliwości złożyło
oświadczenie nieskutecznie, albowiem z uchybieniem zastrzeżonego w Umowie 14-
dniowego terminu do jego złożenia (oświadczenie o odstąpieniu datowane jest na 30
listopada 2020 r. i zostało złożone Odwołującemu - doręczone przesyłką poleconą dopiero w
dniu 7 grudnia 2020 r., podczas gdy nieprawidłowości stanowiące w ocenie Ministerstwa
Sprawiedliwości podstawę do odstąpienia od umowy zostały stwierdzone protokołem z dnia
13 listopada 2020 r.).
Zamawiający w ogóle nie odniósł się w uzasadnieniu czynności z dnia 31
października 2023 r. do tych okoliczności, nie wspominając już o obowiązku wykazania tych
okoliczności ciążącym na Zamawiającym. Zamawiający nie przeanalizował, czy na gruncie
Umowy możliwe było nałożenie kar umownych, jak i odstąpienie od Umowy, w szczególności
nie przeanalizował, czy Odwołujący w sposób istotny naruszał postanowienia Umowy. Z
niewiadomych względów w uzasadnieniu czynności z dnia 31 października 2023 r. podniósł
zagadnienie kary umownej z tytułu odstąpienia od Umowy, w sytuacji gdy na gruncie art. 109
ust.
1
pkt
7
Pzp
relewantna jest
jedynie kara
umowna
związana
z
niewykonaniem/nienależytym wykonaniem obowiązku, a nie kara umowna z tytułu
odstąpienia od umowy. Oznacza to, że Zamawiający nie zdołał wykazać zatem kolejnego już
elementu przesłanki wykluczenia z postępowania z art. 109 ust 1 pkt 7 Pzp.
Zamawiający pominął, że przesłanka z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp ma zastosowanie
jedynie do umów w sprawie zamówienia publicznego. O braku przeprowadzenia analizy w tej

mierze świadczy choćby to, że w uzasadnieniu czynności z dnia 31 października 2023 r.
Zamawiający przyjął, że Odwołujący nienależycie wykonał istotne zobowiązanie z „umów w
sprawie zamówienia publicznego” - nie dostrzegł on zatem, że była tylko jedna taka umowa.
W świetle opisanych powyżej okoliczności, należy uznać, że mimo dołożenia
należytej staranności przez Odwołującego nie udało się zapobiec nieprawidłowościom
wskazanym w protokole. Nie sposób jest zatem uznać, aby nieprawidłowości wyniknęły z
okoliczności, za które Odwołujący ponosi odpowiedzialność.
Mając na uwadze powyższą argumentację, należy uznać, że okoliczności, w jakich
doszło do odstąpienia przez Ministerstwo Sprawiedliwości od Umowy zawartej z
Odwołującym, nie pozwalają na przyjęcie, że w związku z analizowaną sytuacją ziściły się
wobec Odwołującego przesłanki wykluczenia, o których mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
Wykluczenie O
dwołującego z postępowania, skutkujące odrzuceniem jego oferty i
unieważnieniem postępowania, stanowiło także o naruszeniu zasady proporcjonalności, do
której stosowania Zamawiającego obliguje art. 109 ust. 3 Pzp.
Odwołujący wskazał, że przez cały okres realizacji Umowy należycie wykonywał
wszystkie swoje obowiązki, a pewne nieprawidłowości, które były skutkiem decyzji
Ministerstwa Sprawiedliwości, zaistniały jedynie w odniesieniu do jednej realizacji -
Konferencji w dniu 13 listopada 2020 r. Zatem,
nawet gdyby całkowicie błędnie przyjąć
zaistnienie co do zasady przesłanki wykluczenia z postępowania z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp
czyniłoby to koniecznym odstąpienie od wykluczenia z postępowania, biorąc pod uwagę
obowiązującą Zamawiającego zasadę proporcjonalności, w tym wagę zaistniałych
nieprawidłowości. Problem miał charakter jednorazowy, zaś Odwołujący podjął działania
mające na celu jego usunięcie niezwłocznie po otrzymaniu informacji o jego powstaniu.
Waga zaistniałych nieprawidłowości, zwłaszcza w kontekście braku poniesienia przez
Ministerstwo Sprawiedliwości realnej szkody, stanowi powód do stawiania przez
Odwołującego w sporze przed sądem cywilnym z Ministerstwem Sprawiedliwości
ewentualnego zarzutu braku miarkowania kary umownej (zarzut postawiony z ostrożności
procesowej -
Odwołujący kwestionuje z całości prawo Ministerstwa Sprawiedliwości do
naliczenia jakiejkolwiek kary umownej).
Okoliczności realizacji wszystkich zleceń świadczonych na postawie Umowy,
oceniane łącznie, a nie jedynie przez pryzmat nieprawidłowości zaistniałych w czasie
Konferencji (niezawinionych przez Odwołującego), świadczą o wysokiej jakości usług,
rzetelności i profesjonalizmie Odwołującego. Odwołujący w pełni zaspokajał interes
Ministerstwa Sprawiedliwości mimo niezwykle krótkich terminów wyznaczanych na realizację
poszczególnych zleceń (zgodnie z § 3 Umowy, pilne konferencje winny być realizowane do
1,5 godzin
y od chwili przekazania Odwołującemu zlecenia). Odwołujący niejednokrotnie
działał pod presją czasu, kiedy na prośbę Ministerstwa Sprawiedliwości przygotowywał

konferencję w czasie krótszym niż ww. wskazane 1,5 godziny, zdając sobie sprawę z pilności
spraw ogłaszanych na konferencjach. To z kolei było możliwe dzięki odpowiedniemu
doświadczeniu i kadrze Odwołującego, ale wynikało również z chęci zaspokojenia interesu
Ministerstwa Sprawiedliwości w sposób wykraczający nawet poza pierwotnie przyjęty
obowiązek.
Niewątpliwie okolicznością istotną w analizowanym zakresie jest fakt, że przedmiot
zamówienia w postępowaniu ma zgoła inny charakter, niż zlecenia realizowane na rzecz
Ministerstwa Sprawiedliwości, zatem oczywistym jest, że ewentualne nieprawidłowości, które
pojawiły się w toku Konferencji, z pewnością nie zaistnieją w toku świadczenia usług na
rzecz Zamawiającego. Co więcej, jak była mowa na wstępie, Odwołujący przedsięwziął już
szereg czynności zmierzających bezpośrednio do realizacji zamówienia na rzecz
Zamawiającego, ponosząc istotne koszty, co świadczy o jego rzetelności i daje gwarancję
należytego wykonania zamówienia.
Finalnie, należy wskazać za ww. opinią UZP, że kierując się wymogami przejrzystości
postępowania, w oświadczeniu składanym na formularzu JEDZ wykonawca powinien
poinformować zamawiającego o uprzednich nieprawidłowościach w realizacji umów, przy
czym
informacja ta powinna być skorelowana z przesłanką wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt
7 ustawy Pzp
(tj. wykluczenie z przyczyn leżących po stronie wykonawcy, który w znacznym
stopniu lub zakresie nie wykonał lub nienależycie wykonał albo długotrwale nienależycie
wykonywał istotne zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia
publicznego lub umowy koncesji). Skoro oświadczenie składane jest w związku z przesłanką
wykluczenia określoną w ww. przepisie, to uwzględniając treść przepisu, w przywołanej
wyżej części formularza JEDZ nie wskazuje się umów, przy których realizacji wystąpiły inne
niż określone w art. 109 ust. 1 pkt 7 ustawy Pzp okoliczności.
Skoro Odwołujący kwestionuje w całości, jakoby przy realizacji zamówienia
publicznego na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w znacznym stopniu lub zakresie
nienależycie wykonał istotne zobowiązanie wynikające z łączącej Odwołującego z tym
zamawiającym umowy, z przyczyn leżących po stronie Odwołującego, zatem nie miał
powodu do zaznaczania odpowiedzi twierdzącej w formularzu JEDZ w zakresie odpowiedzi
na pytanie,
czy znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie
zamówienia publicznego, wcześniejsza umowa z podmiotem zamawiającym lub
wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana przed czasem, lub w której
nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje w związku z tą
wcześniejszą umową. Tym samym, oświadczenie Odwołującego nie było - jak sugeruje
Zamawiający w zawiadomieniu o unieważnieniu postępowania - niezgodne z rzeczywistością
i nie podważyło jego wiarygodności.

W uzasadnieniu czynności z dnia 31 października 2023 r. Zamawiający nie odniósł
się do obowiązującej go zasady proporcjonalności i nie wyjaśnił, z jakiego powodu
wykluczenie nie byłoby niewspółmierne/nieproporcjonalne w niniejszym przypadku.

2. Zarzut naruszenia art. 128 ust. 4 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp w zw. z art. 109 ust.
3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp oraz art. 128 ust. 5 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp w zw. z
art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp.
Bezspornym jest, że Zamawiający, podejmując decyzję o wykluczeniu Odwołującego
z p
ostępowania, oparł się na dokumentach i informacjach pozyskanych z Ministerstwa
Sprawiedliwości, mimo że Odwołujący wskazał argumenty i dowody przeczące twierdzeniom
Ministerstwa Sprawiedliwości.
W
ocenie Odwołującego, przedstawione w niniejszym odwołaniu okoliczności,
twierdzenia i dowody stanowią podstawę do uznania, że wobec Odwołującego nie
zachodziła przesłanka wykluczenia, o której mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, co stanowi
wystarczającą podstawę do nakazania Zamawiającemu unieważnienia czynności
unieważnienia postępowania, odrzucenia oferty Odwołującego i wykluczenia Odwołującego z
p
ostępowania oraz dokonania wyboru przez Zamawiającego oferty Odwołującego jako
najkorzystniejszej.
Z
ostrożności procesowej, na wypadek nieuwzględnienia powyższych zarzutów
dotyczących braku podstaw do wykluczenia Odwołującego z postępowania, w ocenie
Odwołującego, Zamawiający naruszył art. 128 ust. 4 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp w
zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp oraz art. 128 ust. 5 Pzp zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7
Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp.
Odwołujący potwierdził, że w złożonym podmiotowym środku dowodowym w postaci
Jednolitego Dokumentu Zamówienia (JEDZ) nie wykazał, jakoby zachodziły wobec niego
jakiekolwiek przesłanki wykluczenia.
Skoro w toku p
ostępowania Zamawiający powziął informacje o potencjalnym
zaistnieniu wobec Odwołującego przesłanki wykluczenia, o której mowa w art. 109 ust. 1 pkt
7 Pzp, to powinien był - celem zgromadzenia kompletnego materiału dowodowego oraz
przeprowadzenia prawidłowej, pełnej, bezstronnej i rzetelnej analizy - wezwać Odwołującego
do wyjaśnień w tym zakresie, dając mu jednocześnie możliwość wytłumaczenia pozornej, w
ocenie
Odwołującego,
rozbieżności
między
przekazanymi
przez
Ministerstwo
Sprawiedliwości informacjami, a oświadczeniem JEDZ złożonym przez Odwołującego.
Odwołujący podkreślił, że możliwość przedstawienia przez Odwołującego „własnej
optyki zaistniałego stanu faktycznego” nie wyczerpuje się wraz z momentem złożenia przez
Odwołującego oświadczenia JEDZ i nie musi nastąpić wyłącznie z jego inicjatywy, zwłaszcza

w sytuacji, w której, według Odwołującego, nie zachodzą w stosunku do niego przesłanki
wykluczenia.
Mając na uwadze, że ciężar wykazania spełnienia wobec wykonawcy przesłanki
wy
kluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp spoczywa na Zamawiającym, powinien on wezwać
Odwołującego do wyjaśnienia ewentualnych rozbieżności między oświadczeniem JEDZ, a
pozyskanymi przez Zamawiającego informacjami. Nieuzyskanie wyjaśnień od Odwołującego,
czyni ustalenia Zamawiającego niepełnymi, wybiórczymi i nieobiektywnymi. Wątpliwości
Zamawiającego co do zasadności odstąpienia od Umowy przez Ministerstwo
Sprawiedliwości powinna wzbudzić nawet informacja o pozostawaniu z Odwołującym w
sporze co do prawidłowości odstąpienia od umowy i wymierzenia kar umownych.
Zamawiający winien był zwrócić się do Odwołującego z wnioskiem o wyjaśnienie w
oparciu o art. 128 ust. 4 Pzp. Wniosek taki wypływa również z zasad prowadzenia
postępowania, określonych w art. 16 Pzp, zgodnie z którym zamawiający przygotowuje i
przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób: 1) zapewniający
zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców; 2) przejrzysty; 3)
proporcjonalny. Zamawiający winien umożliwić Odwołującemu zajęcie stanowiska w
p
ostępowaniu przed podjęciem decyzji co do wykluczenia. Co więcej, Zamawiający miał
obowiązek zwrócenia się do Odwołującego z wyjaśnieniem w szczególności zagadnienia
protokołu odbioru (skoro nie uzyskał od Ministerstwa Sprawiedliwości właściwego protokołu).
Dodatkowo, Zamawiający naruszył art. 128 ust. 5 Pzp w zw. z art. 109 ust. 1 pkt 7
Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp,
albowiem winien był zwrócić się do
Ministerstwa Sprawiedliwości o przedstawienie informacji i dokumentów istotnych dla oceny
braku podstaw wykluczenia w kontekście podnoszonych przez Odwołującego twierdzeń, w
tym dotyczących protokołu, czy też przyczyn leżących po stronie Ministerstwa
Sprawiedliwości.
Materiał, jakim dysponował Zamawiający, mógł być potencjalnie zakwalifikowany jako
wywołujący wątpliwości w kontekście możliwości zastosowania przesłanki wykluczenia z
p
ostępowania, chociażby w kontekście podkreślanego przez Odwołującego braku pełnej
dokumentacji, w tym nieotrzymania przez Zamawiającego od Ministerstwa Sprawiedliwości
właściwego protokołu dotyczącego umowy, od której odstąpiło Ministerstwo Sprawiedliwości
czy też podkreślanych przez Odwołującego przyczyn problemów dotyczących konferencji w
dniu 13 listopada 2023 r.
Gdyby Zamawiający wezwał Odwołującego do złożenia wyjaśnień w ww. zakresie (a
Ministerstwo Sprawiedliwości w trybie art. 128 ust. 5 Pzp) uzyskałby pełne informacje
wskazujące na brak podstaw do wykluczenia Odwołującego z postępowania i odrzucenia
jego oferty, jak i unieważnienia postępowania.
Odwołujący załączył do odwołania m.in.:

1.
kopi
ę odpowiedzi na pozew z dnia 9 sierpnia 2021 r. wraz z załączonymi dowodami,
2.
pismo Odwołującego z dnia 1 września 2023 r. wraz z załącznikami,
3.
umow
ę nr 7 /WL/2020 wraz z załącznikami,
4.
wydruk wiadomości e-mail Pana M. B. z dnia 5 listopada 2020 r. oraz z dnia 12
listopada 2020 r.,
5.
pismo Odwołującego z dnia 24 grudnia 2020 r. do Ministerstwa Sprawiedliwości,
6.
wydruk z wiadomości e-mail Pani S. K.-P., Zastępcy Dyrektora Biura Komunikacji i
Promocji Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 18 listopada 2020 r.,
7.
odwołanie z dnia 9 października 2023 r.,
8.
postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 24 października 2023 r.

Pismem z dnia 24 listopada 2023r. Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie.
Wniósł o oddalenie odwołania w całości.

Zamawiający wyjaśnił, że w dniu 31 października 2023 r. poinformował wykonawców
biorących udział w postępowaniu o czynności unieważnienia postępowania na podstawie art.
255 pkt 2 Pzp. W przedmiotowym postępowaniu oferty złożyło bowiem dwóch wykonawców,
w stosunku do których zaistniały przesłanki uzasadniające odrzucenie oferty. W piśmie z dnia
31 października 2023 r. Zamawiający poinformował Odwołującego o odrzuceniu złożonej
przez niego oferty, podając uzasadnienie faktyczne i prawne przedmiotowej decyzji.
Zdaniem Zamawiającego, odwołanie wniesione przez Odwołującego winno podlegać
oddaleniu w całości.
ZARZUT NR 1
Zamawiający wskazał, że zgodnie z treścią pkt 3 ppkt 3 zawartego w Rozdziale VII
Specyfikacji Warunków Zamówienia zastosowanie w postępowaniu ma fakultatywna
przesłanka wykluczenia określona w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
W ocenie Zamawiającego, ze zgromadzonych w toku postępowania przez
Zamawiającego informacji, w szczególności w świetle informacji przekazanych przez
Ministerstwo Sprawiedliwości, wobec Odwołującego ziściła się fakultatywna przesłanka
wykluczenia określona w art. 109 ust. 1pkt 7 Pzp. Podstawą faktyczną wykluczenia
Odwołującego jest nienależyte wykonanie przez Odwołującego umów w sprawie zamówienia
publicznego zawartych z Ministerstwem Sprawiedliwości.
Zamawiający wyjaśnił, że pismem z dnia 21.07.2023 r. zwrócił się do Ministerstwa
Sprawiedliwości o udzielenie informacji o współpracy z Odwołującym, w szczególności
prosząc o „informacje nt. ewentualnych nieprawidłowości, które mogły się pojawić podczas

realizacji zadań powierzonych ww. firmie oraz ewentualnego naliczenia kar umownych w
związku z zawartą umową”.
W odpowiedzi na przedmiotową korespondencję Dyrektor Biura Finansów
Ministerstwa Sprawiedliwości wskazał, że „Ministerstwo Sprawiedliwości w wyniku
przeprowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia pn. „Świadczenie obsługi
technicznej nagłośnienia konferencji organizowanych przez Zamawiającego we wskazanych
miejscach na terenie Warszawy” zawarło w dniu 29 maja 2020 r. ze spółką Berm Sp. z o.o.
Sp.k. umowę na kwotę 369 000,00 złotych brutto, której przedmiotem była realizacja ww.
przedmiotu zamówienia. W dniu 30 listopada 2020 r. Ministerstwo Sprawiedliwości odstąpiło
od ww. umowy a wykonawcy została naliczona kara umowna w wysokości 110 700,00 zł.”
Jednocześnie, z informacji pozyskanej z Ministerstwa Sprawiedliwości wynika, że przed
Sądem Okręgowym w Warszawie zawisła sprawa, w której Ministerstwo Sprawiedliwości
dochodzi od Odwołującego zapłaty kwoty 90 870,19 zł należnej z tytułu naliczonych kar
umownych. Z
treści oświadczenia o odstąpieniu od umowy złożonego Odwołującemu przez
Dyrektora Biura Finansów Ministerstwa Sprawiedliwości z dnia 30.11.2020 r. wynika, że
Odwołujący w istotny sposób naruszył swoje obowiązki umowne określone w umowie z dnia
29 maja 2020 r. nr 7/W/220, dotyczącej świadczenia obsługi technicznej nagłośnienia
spotkań, narad, odpraw, konferencji itp. organizowanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości
poprzez nienależyte wykonanie zamówienia w dniu 13.11.2020 r., opisanego w załączniku nr
1 do tej umowy w zakresie „Nagrywania przebiegu konferencji, spotkań na nośniki danych
(np. płyta CD, DVD, karta pamięci, pendrive, dysk zewnętrzny…”, a przejawy owego
nienależytego wykonania zobowiązania zostały szczegółowo opisane w protokole odbioru,
datowanym na 19.11.2020 r.
Mając na uwadze treść pisma Dyrektora Biura Finansów Ministerstwa Sprawiedliwości z
dnia 28.07.2023 r., Zamawiający, pismem z dnia 11.08.2023 r. zwrócił się do Ministerstwa
Sprawiedliwości z prośbą m.in. o wskazanie, jakie okoliczności przemawiały za uznaniem, że
nienależyte wykonanie umowy w sprawie zamówienia publicznego wynikło z przyczyn
leżących po stronie Odwołującego, udostępnienie protokołu odbioru z dnia 19.11.2020 r.,
udzielenie informacji czy Odwołujący ostatecznie zapłacił naliczone kary umowne.
Ministerstwo Sprawiedliwości udzieliło informacji, że Odwołujący nie uiścił
naliczonych mu kar umownych. Do ww. pisma załączono kopię protokołu odbioru z dnia
19.11.2020 r. potwierdzającego, że Odwołujący nienależycie wykonał usługę obsługi
technicznej wideokonferencji zorganizowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości,
realizowaną na podstawie zamówienia z dnia 12.11.2020 r. (DIRSXI.2420.45.2020), co
przejawiało się w:

-
braku dźwięku kierowanego do streamingu przez ponad 6 minut od momentu
rozpoczęcia wideokonferencji (transmitowany był jedynie obraz) w czasie wystąpienia
Ministra Sprawiedliwości,
-
nieprzekazaniu prelegentom przez BERM instrukcji obsługi aplikacji, używanej w
czasie wideokonferencji, która godnie z ustaleniami poczynionymi przez Ministerstwo
Sprawiedliwości i BERM miała zostać przekazana 9.11.2020 r. i nie poinformowaniu
prelegentów o niemożności korzystania z tłumaczeń poprzez przeglądarkę internetową i
konieczności zainstalowania w tym celu aplikacji na komputerze,
-
wadliwości nagrań wystąpień prelegentów w języku angielskim, które miały stanowić
podstawę do transkrypcji, niezbędnej dla opracowania materiałów pokonferencyjnych
(wydania publikacji w formie książki) polegających na:
-
braku rejestracji wystąpienia p. L. R. S., co całkowicie uniemożliwia wykonanie
transkrypcji i ujęcie wystąpienia w publikacji pokonferencyjnej,
-
jedynie częściowej rejestracji wystąpienia p. W. d. Z. (brak pierwszej części
wystąpienia), co uniemożliwia wykonanie pełnej transkrypcji i ujęcie zasadniczej części
wystąpienia w publikacji pokonferencyjnej,
-
niezachowaniu ciągłości rejestracji wystąpienia p. S. K., co skutkuje niekompletnością
zarejestrowanego wystąpienia, uniemożliwiając wykonanie transkrypcji pełnej treści
wystąpienia i ujęcia jej w publikacji pokonferencyjnej,
-
jedynie częściowej rejestracji wystąpienia p. R. A. wygłoszonego w języku włoskim i
częściowego nałożenia na nie tłumaczenia symultanicznego na język angielski, co
uniemożliwia wykonanie pełnej transkrypcji i ujęcie zasadniczej części wystąpienia w
publikacji pokonferencyjnej.
W oparciu o całokształt korespondencji prowadzonej z Ministerstwem
Sprawiedliwości Zamawiający ustalił, że wbrew treści oświadczenia złożonego w Części III
lit. C wiersz siódmy oświadczenia JEDZ, Odwołujący znalazł się w sytuacji, w której
wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego została rozwiązana przed czasem
a nadto, w której w związku z umową nałożono odszkodowanie umowne (w postaci
naliczonych przez Ministerstwo Sprawiedliwości kar umownych). Zdarzenia te były
następstwem licznych, istotnych uchybień Odwołującego w trakcie obsługi wideokonferencji
dotyczącej konfiskaty rozszerzonej, organizowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości (które
to wadliwości przywołano powyżej, w oparciu o treść protokołu odbioru uzyskanego przez
Zamawiającego z Ministerstwa Sprawiedliwości).
Zamawiający podkreślił, że wiedzę o ww. okolicznościach uzyskał od Ministerstwa
Sprawiedliwości, a nie od Odwołującego, który zgodnie z zawartym w oświadczeniu JEDZ
pouczeniem, powinien był wskazać w oświadczeniu JEDZ, że Ministerstwo Sprawiedliwości
odstąpiło od umowy w sprawie zamówienia publicznego oraz naliczyło Odwołującemu kary

umowne. Zasadność takiego stanowiska Zamawiającego znajduje potwierdzenie w
uzasadnieniu wyroku KIO z dnia 14 marca 2022 r., KIO 449/22. Podobnie wyrok SO w
Warszawie z dnia 23 sierpnia 2019 r. sygn. akt XXIII Ga 469/19).
Odwołujący poprzestał zatem na złożeniu niezgodnego z rzeczywistością
oświadczenia, czym nie tylko podważył swoją wiarygodność, powodując, że Zamawiający
zdecydował się skorzystać z regulacji art. 128 ust. 5 Pzp i zwrócił się o udzielenie wyjaśnień
niezbędnych dla dokonania oceny istnienia podstaw wykluczenia Odwołującego,
bezpośrednio do Ministerstwa Sprawiedliwości, ale również uniemożliwił sobie złożenie
ewentualnego skutecznego samooczyszczenia.
Stan faktyczny ustalony przez Zamawiającego jednoznacznie potwierdza, że w
postępowaniu spełniły się przesłanki uzasadniające odrzucenie oferty Odwołującego z
powodu kumulatywnego spełnienia się okoliczności powodujących wykluczenie z
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego opisanych przez ustawodawcę w art.
109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
Zamawiający podniósł, że norma wywiedziona z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp nakazuje
wykluczenie wykonawcy, który, z przyczyn leżących po jego stronie, w znacznym stopniu lub
zakresie nie wykonał lub nienależycie wykonał albo długotrwale nienależycie wykonywał
istotne zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia publicznego
lub umowy koncesji, co doprowadziło do wypowiedzenia lub odstąpienia od umowy,
odszkodowania, wykonania zastępczego lub realizacji uprawnień z tytułu rękojmi za wady.
Zamawiający przywołał orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej, w którym wskazuje
się, że: „
Ocena stopnia nienależytego wykonania umowy w sprawie zamówienia publicznego
nie może być dokonywana wyłącznie przez pryzmat wartości, czy też zakresu przedmiotu
zamówienia, który został niewykonany albo nienależycie wykonany. Przy ocenie należy
wziąć pod uwagę także okoliczności, wskazane w dyrektywie 2014/24/UE uchylającej
dyrektywę 2004/18/WE, w tym wystąpienie poważnych braków w odniesieniu do spełnienia
istotnych wymogów określonych w umowie, które mogą wystąpić w postaci niedostarczenia
produktu, znaczących wad dostarczonego produktu, powodujących ich niezdatność do
użytku zgodnie z przeznaczeniem.” (wyrok KIO z 30.03.2023 r., KIO 746/23,. Odnotować
także należy, że w przytoczonym wyroku Izba wskazał, iż: „Stopień nienależytego wykonania
zobowiązania jest niewątpliwie znaczący, jeżeli zachowanie wykonawcy wykazuje na
poważne niedbalstwo, polegające na znacznym odchyleniu się od wzorca należytej
staranności.”

W rozpatrywanym stanie faktycznym uchybienia w zakresie realizacji przez
Odwołującego zobowiązania realizowanego na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości było
następstwem okoliczności leżących wyłącznie po stronie Odwołującego, związanych z
niewłaściwą obsługą wybranej przez tego wykonawcę aplikacji do przeprowadzenia

wideokonferencji i niepoinformowania prelegentów o zasadach korzystania z aplikacji,
pomimo wcześniejszej wiążącej deklaracji w zakresie przekazania poradnika technicznego.
Opisane okoliczności faktyczne jednoznacznie potwierdzają także, że działania
Odwołującego w toku realizacji umowy z Ministerstwem Sprawiedliwości wskazywały na
poważne niedbalstwo, polegające na realizacji Konferencji z dnia 13.11.2020 r. w sposób
odbiegający od wzorca należytej staranności. Liczba oraz rodzaj wadliwości zaistniałych w
trakcie obsługi przez Odwołującego ww. Konferencji przemawiają za uznaniem, że
niewykonanie zobowiązania umownego nastąpiło w znacznym stopniu – stwierdzono
bowiem istotne wady w rejestracji wystąpień, które uniemożliwiły wykonanie pełnej
transkrypcji wszystkich wystąpień wygłoszonych w trakcie konferencji, a w konsekwencji
brak możliwości opracowania publikacji pokonferencyjnej rzetelnie oddającej jej przebieg i
zawierającej pełną treść zaprezentowanych wystąpień. Nie sposób pominąć również
uszczerbku wizerunkowego, jaki wystąpił w związku z blisko sześciominutowym
transmitowaniem jedynie obrazu, a nie obrazu i dźwięku w czasie wystąpienia otwierającego
konferencję, wygłaszanego przez Ministra Sprawiedliwości. Powyższe zaś skutkowało
nienależytym wykonaniem przez Odwołującego istotnego zobowiązania wynikającego z
uprzednio zawartej umowy z Ministerstwem Sprawiedliwości.
Sposób realizacji przez Odwołującego umowy w sprawie zamówienia publicznego
zawartej z Ministerstwem Sprawiedliwości doprowadził w konsekwencji do odstąpienia od tej
umowy przez Ministerstwo Sprawiedliwości oraz naliczenia kar umownych.
Podjęcie przez Zamawiającego decyzji o odrzuceniu oferty Odwołującego z uwagi na
zaistnienie w stosunku do niego przesłanki wykluczenia opisanej w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp
jest zatem zasadne w świetle literalnej treści tego przepisu. Jednocześnie decyzja
Zamawiającego znajduje potwierdzenie w poglądach prezentowanych w orzecznictwie KIO
(wyrok KIO z 31.03.2023 r., KIO 719/23, LEX nr 3529833.). W przedmiotowym
postępowaniu, doszło bowiem do kumulatywnego spełnienia wszystkich przesłanek
warunkujących wykluczenie Odwołującego z postępowania na podstawie art. 109 ust. 1 pkt
7 Pzp.
Zamawiający zauważył, że w prowadzonym postępowaniu w stosunku do
Odwołującego nie znajdował zastosowania przepis art. 109 ust. 3 Pzp pozwalający na
niewykluczanie
wykonawcy,
jeżeli
wykluczenie
byłoby
w
sposób
oczywisty
nieproporcjonalne. W
ocenie Zamawiającego, nie zaistniała okoliczność polegająca na
oczywistej nieproporcjonalności wykluczenia Odwołującego z postępowania. Okoliczności
faktyczne związane z nienależytą realizacją przez Odwołującego zawartej umowy w sprawie
zamówienia publicznego z Ministerstwem Sprawiedliwości dowodzą, że zastosowanie w
stosunku do Odwołującego sankcji wykluczenia było zasadne.

Z uwagi na powyższe argumenty przesądzające za zasadnością odrzucenia oferty
złożonej przez Odwołującego, a także mając na względzie fakt skutecznego odrzucenia
przez Zamawiającego oferty drugiego z wykonawców biorących udział w postępowaniu,
zasadne jest
unieważnienie przez Zamawiającego postępowania na podstawie art. 255 pkt 2
Pzp. ZARZUT NR 2
Zamawiający nie zgodził się z zarzutem istnienia po stronie Zamawiającego
obowiązku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczącego nienależytego
wykonania przez Odwołującego świadczeń realizowanych na rzecz Ministra Sprawiedliwości.
Zarzut ten stanowi próbę przeniesienia na Zamawiającego odpowiedzialności za
okoliczności, za które wyłączną odpowiedzialność ponosi sam Odwołujący, tj. za zatajenie
(jak się wydaje celowe) faktu odstąpienia od umowy w sprawie zamówienia publicznego
przez Ministra Sprawiedliwości.
Zamawiający podkreślił, że to Odwołujący podjął decyzję co do sposobu
ukształtowania treści oświadczenia JEDZ i nieujawniania w nim, że w przeszłości doszło do
rozwiązania z Odwołującym umowy w sprawie zamówienia publicznego. To Odwołujący
zdecydował o niekorzystaniu z instytucji samooczyszczenia, nie pozostawiając
Zamawiającemu możliwości podjęcia innej decyzji, aniżeli wykluczenia Odwołującego i
odrzucenia złożonej przez niego oferty. Artykułowane w treści odwołania zastrzeżenia co do
zaniechania przez Zamawiającego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w
sytuacji uprzedniego nieskorzystania z możliwości samodzielnej notyfikacji o odstąpieniu od
umowy przez Ministra Sprawiedliwości jawią się, zdaniem Zamawiającego, jako nadużycie.

Krajowa Izba Odwoławcza, uwzględniając dokumentację postępowania, dokumenty
zgromadzone w aktach sprawy i wyjaśnienia złożone przez strony postępowania
odwoławczego, ustaliła i zważyła, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Izba stwierdziła, że Odwołujący wykazał posiadanie legitymacji uprawniającej do
wniesienia odwołania, stosownie do przesłanek określonych w art. 505 ust. 1 Pzp.

Izba
stwierdziła niezasadność zarzutu naruszenia art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp w zw.
z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp oraz art. 109 ust. 3 Pzp oraz art. 253 ust. 1 pkt 1 i 2 Pzp w zw. z
art. 16 Pzp, art. 111 pkt 4 Pzp
, a także art. 255 pkt 2 Pzp oraz art. 8 ust. 1 Pzp w zw. z art. 6
ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, po
przez uznanie, że Odwołujący podlega

wykluczeniu z p
ostępowania (a oferta Odwołującego odrzuceniu, pomimo niespełnienia
przesłanki wykluczenia Odwołującego z postępowania z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp i w
konsekwencji
przesłanki odrzucenia oferty na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp, na
skutek przeprowadzenia przez Zamawiającego nieprawidłowej, niepełnej analizy,
pozbawionej samodzielnej weryfikacji istotnych okoliczności i bezstronnej ich oceny,
zwieńczonej błędnymi wnioskami oraz mimo niewykazania przez Zamawiającego, że
Odwołujący - z przyczyn leżących po jego stronie - w znacznym stopniu lub zakresie nie
wykonał lub nienależycie wykonał albo długotrwale nienależycie wykonywał istotne
zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie zamówienia publicznego, co
doprowadziło do odstąpienia od umowy oraz odszkodowania (nałożenia kar umownych), a
także poprzez zaniechanie poddania analizie, czy ewentualne wykluczenie Odwołującego
byłoby zgodne z zasadą proporcjonalności, co skutkowało błędnym wykluczeniem
Odwołującego i w konsekwencji odrzuceniem jego oferty oraz unieważnieniem
p
ostępowania, jak i przez nieprawidłowe, niepełne uzasadnienie informacji o czynności
odrzucenia oferty Odwołującego.
W danym stanie faktycznym
Izba nie stwierdziła naruszenia przez Zamawiającego
przepisów ustawy Pzp wskazanych powyżej.
W
pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiotem odwołania są czynności (i
zaniechania dokonania czynności) Zamawiającego z dnia 31 października 2023 r. W dniu 31
października 2023 r. Zamawiający poinformował na platformie zakupowej o wyniku
prowadzonego
postępowania, tj. o „unieważnieniu przedmiotowego postępowania na
podstawie art. 255 pkt 2 ustawy Pzp, gdyż wszystkie złożone w postępowaniu oferty
podlegają odrzuceniu”. Zamawiający przekazał Odwołującemu „zawiadomienie o
unieważnieniu postępowania”, zawierające „informację o odrzuconych ofertach oraz
uzasadnienie faktyczne i prawne odrzucenia ofert”. W odniesieniu do oferty Odwołującego
Zamawiający wskazał podstawę prawną odrzucenia oferty - art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a Pzp, z
uwagi na spełnienie przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp oraz szczegółowe uzasadnienie
faktyczne.
Zgodnie z art. 253 ust. 1 pkt 1 i 2 Pzp, n
iezwłocznie po wyborze najkorzystniejszej
oferty zamawiający informuje równocześnie wykonawców, którzy złożyli oferty, o
wykonawcach, których oferty zostały odrzucone – podając uzasadnienie faktyczne i prawne.
W świetle art. 253 ust.1 i 2 Pzp, przekazane przez Zamawiającego Odwołującemu
informacje
w dniu 31 października 2023 r. spełniają wymogi ww. przepisów. Zarówno
uzasadnienie prawne, jak i faktyczne ww.
decyzji Zamawiającego zostały sformułowane w
sposób jasny i czytelny, pozwalający na odniesienie się przez wykonawcę w treści środka
ochrony prawnej, tj. wniesionego odwołania do argumentów wskazanych przez
Zamawiającego w uzasadnieniu prawnym, jak i faktycznym. Odwołujący prawidłowo

skorzystał ze środka ochrony prawnej. Sam fakt, że Odwołujący nie zgadza się z
argumentacją przedstawioną przez Zamawiającego nie stanowi o nieprawidłowości
uzasadnienia decyzji Zamawiającego. Zamawiający w uzasadnieniu swojej decyzji nie
odniósł się do argumentacji, twierdzeń i dowodów, które przedstawił Odwołujący wraz z
wcześniej wniesionym odwołaniem, jednak należy zauważyć, że informacje te zostały
przekazane Zamawiającemu w ramach postępowania odwoławczego, które zakończyło się
postanowieniem o umorzeniu tego
postępowania. Podkreślić należy, że Odwołujący
przedstawił dowody w niniejszej sprawie nie w postępowaniu o udzielenie zamówienia
prowadzonym przez Zamawiającego, lecz dopiero po wykluczeniu z postępowania, w
zainicjowanym
przez wykonawcę postępowaniu odwoławczym, jako załączniki do odwołania.
Odwołujący nie przedstawił tych informacji w dokumencie JEDZ, w którym wykonawca miał
obowiązek je przedstawić.
W
skazać należy, że w niniejszej sprawie bezsporne jest, że w Specyfikacji Warunków
Zamówienia Zamawiający przewidział w Rozdziale VII ust. 3 pkt 3 fakultatywne przesłanki
wykluczenia wykonawcy,
informując wykonawców, że wykluczy z postępowania o udzielenie
zamówienia wykonawcę na podstawie okoliczności wskazanych w art. 109 ust. 1 pkt 4, 5 i 7
Pzp
, tj. tzw. fakultatywnych przesłanek wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego.
Zgodnie z art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp, z
postępowania o udzielenie zamówienia
zamawiający może wykluczyć wykonawcę który, z przyczyn leżących po jego stronie, w
znacznym stopniu lub zakresie nie wykonał lub nienależycie wykonał albo długotrwale
nienależycie wykonywał istotne zobowiązanie wynikające z wcześniejszej umowy w sprawie
zamówienia publicznego lub umowy koncesji, co doprowadziło do wypowiedzenia lub
odstąpienia od umowy, odszkodowania, wykonania zastępczego lub realizacji uprawnień z
tytułu rękojmi za wady.
Zgodnie natomiast z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. a) Pzp. z
amawiający odrzuca ofertę,
jeżeli została złożona przez wykonawcę podlegającego wykluczeniu z postępowania.
Odwołujący w części lit. C wiersz siódmy oświadczenia JEDZ złożonego wraz z ofertą
oświadczył, że nie wystąpiły w stosunku do niego okoliczności określone w treści pytania
dotyczącego wcześniejszego rozwiązania umowy/nałożenia odszkodowania lub innych
porównywalnych sankcji w związku z tą umową.
Jak samodzielnie
ustalił w toku postępowania Zamawiający, wbrew treści ww.
oświadczenia złożonego w Części III lit. C wiersz siódmy JEDZ, Odwołujący znalazł się w
sytuacji, w której zawarta przez niego wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia
publicznego została rozwiązana przed czasem, a nadto, w której w związku z umową
nałożono odszkodowanie umowne (w postaci naliczonych przez Ministerstwo

Sprawiedliwości kar umownych). Zdarzenia te były następstwem nienależytego wykonania
usługi obsługi wideokonferencji, organizowanej przez Ministerstwo Sprawiedliwości.
Wiedzę o powyższych okolicznościach Zamawiający uzyskał bezpośrednio od
zamawiającego - Ministerstwa Sprawiedliwości, co wynikało z faktu, że Odwołujący, który
zgodnie z zawartym w oświadczeniu JEDZ pouczeniem, powinien był wskazać w
oświadczeniu JEDZ, że Ministerstwo Sprawiedliwości odstąpiło od umowy zawartej z nim w
sprawie zamówienia publicznego oraz naliczyło z tego tytułu kary umowne, oświadczył w
sposób nieodpowiadający rzeczywistości, że okoliczności o takim charakterze nie miały
miejsca w jego przypadku.
Odwołujący złożył zatem niezgodne z rzeczywistością
oświadczenie, czym istotnie podważył swoją wiarygodność w prowadzonym przez
Zamawiającego postępowaniu. Z dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń wynika bowiem,
że Odwołujący zawarł w dniu 29 maja 2020 r. z Ministerstwem Sprawiedliwości Umowę nr
7/WL/2020
opiewającą na kwotę 369 000,00 złotych brutto, której przedmiotem była
realizacja
zamówienia pn. „Świadczenie obsługi technicznej nagłośnienia konferencji
organizowanych przez Zamawiającego we wskazanych miejscach na terenie Warszawy”. W
dniu 30 listopada 2020 r. Ministerstwo Sprawiedliwości odstąpiło od ww. Umowy, a
Odwołującemu została naliczona kara umowna w wysokości 110 700,00 zł.
W związku z zamiarem przeprowadzenia Konferencji pt. „Konfiskata rozszerzona”,
jaka miała odbyć się w dniu 13 listopada 2020 r., Ministerstwo Sprawiedliwości złożyło
Odwołującemu w dniu 12 listopada 2020 r. dodatkowe zamówienie nr DIRS.XI.2420.45.2020,
którego przedmiotem było przygotowanie i zapewnienie zaplecza technicznego wraz z
niezbędnym oprogramowaniem dot. organizacji Konferencji w dniu 13 listopada 2020 r. Po
wykonaniu zlecenia zamawiający sporządził i podpisał protokół odbioru usługi z dnia 13
listopada 2020 r., stwierdzający nienależyte wykonanie usługi, przedstawiający zastrzeżenia
co do należytego jej wykonania przez Odwołującego. Ministerstwo Sprawiedliwości złożyło
Odwołującemu oświadczenie o odstąpieniu od ww. Umowy z dnia 30 listopada 2020 r.
W związku z nienależytym - w ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości - wykonaniem przez
Odwołującego usługi dotyczącej obsługi technicznej Konferencji w części dotyczącej
nagrania z przebiegu ww. Konferencji i ujawnionych w jego ocenie braków w nagraniu ścieżki
dźwiękowej w języku angielskim i rejestracji całości lub części wystąpień niektórych osób
zabierających głos, zamawiający naliczył wykonawcy na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 Umowy
karę umowną w wysokości 12.204,31 złotych. Drugą karę umowną, w wysokości 110.700,00
złotych Ministerstwo Sprawiedliwości naliczyło w oparciu o § 6 ust. 1 pkt 3 Umowy, w
związku z odstąpieniem od Umowy, pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. znak BA-111-
252.13.2020.
Odwołujący złożył Ministerstwu Sprawiedliwości pismo z dnia 24 grudnia 2020
r. kwestionujące zastrzeżenia Ministerstwa co do realizacji Umowy.

Na wstępie należy zauważyć, że nieuprawnione jest twierdzenie Odwołującego, że
s
koro Odwołujący kwestionuje w całości, jakoby przy realizacji zamówienia publicznego na
rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w znacznym stopniu lub zakresie nienależycie wykonał
istotne zobowiązanie wynikające z łączącej Odwołującego z tym zamawiającym umowy, z
przyczyn leżących po stronie Odwołującego, to nie był on zobowiązany do zaznaczania
odpowiedzi twierdzącej w formularzu JEDZ w zakresie odpowiedzi na pytanie, czy znajdował
się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego,
wcześniejsza umowa z podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie
koncesji została rozwiązana przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie
bądź inne porównywalne sankcje w związku z tą wcześniejszą umową.
Podkreślić należy, że pytanie zawarte w formularzu JEDZ, na które wykonawca musi
udzielić rzetelnej odpowiedzi, dotyczy potwierdzenia lub zaprzeczenia zaistnieniu w stosunku
do tego wykonawcy obiektywnych
faktów, zdarzeń mających miejsce w przeszłości w toku
realizacji przez tego wykonawcę innych zamówień.
Odpowiedź udzielona przez wykonawcę na to pytanie powinna być uczciwa i
rzetelna. Opis zdarzeń dokonany przez wykonawcę w JEDZ powinien umożliwiać
zamawiającemu dokonanie oceny, czy okoliczności, które wystąpiły w toku realizacji innych
zamówień przez tego wykonawcę były na tyle istotne oraz wpływają na wiarygodność
wykonawcy, że uzasadniają wykluczenie go z danego postępowania w oparciu o art. 109 ust.
1 pkt 7 Pzp. Ocena taka
z pewnością nie jest możliwa w przypadku, gdy wykonawca nie
informuje zamawiającego w oświadczeniu JEDZ o zaistnieniu okoliczności, przytoczonych w
treści pytania zawartego w JEDZ, a wręcz zaprzecza wystąpieniu rzeczonych okoliczności.
Podkreślić też należy, że udzielenie przez wykonawcę pozytywnej odpowiedzi na omawiane
pytanie zawarte w JEDZ nie powoduje automatycznego wykluczenia wykonawcy z
postępowania, ponieważ wykluczenie następuje dopiero w wyniku oceny przez
Zamawiającego całokształtu danej sytuacji faktycznej w kontekście przesłanek określonych
w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp.
W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że nawet jeśli dany wykonawca sam
nie uznaje się za spełniającego przesłanki wykluczenia, to spoczywa na nim bezwzględny
o
bowiązek powiadomienia zamawiającego w JEDZ, że w stosunku do tego wykonawcy
wystąpiły okoliczności, o których mowa w treści pytania. Jest to obwiązek notyfikowania
zamawiającemu obiektywnych faktów, które miały miejsce w toku realizacji innego
zamówienia przez wykonawcę, czyli wystąpienia określonych obiektywnych zdarzeń, które
następnie podlegają ocenie zamawiającego. Pytanie nie dotyczy bowiem oceny takich
zdarzeń przez wykonawcę w kontekście zaistnienia przesłanek wykluczenia z postępowania,
ale notyfikacji obiektywnych faktów.

Potwierdzenie tego stanowisk
a zostało jednoznacznie wyrażone w wyroku Sądu
Okręgowego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2019 r. sygn. akt XXIII Ga 469/19, w którym
Sąd wskazał m.in., że to wykonawca „musiał być transparentny w tym zakresie i
„zaoferować" Zamawiającemu pełną informację o dotychczasowych doświadczeniach w
zakresie realizowanych umów, jeśli umowy te zakończyły się przed czasem, nałożeniem na
wykonawcę odszkodowania lub inną podobną sankcją" (tak wyrok z dnia 23 sierpnia 2019 r.
sygn. akt XXIII Ga 469/19). Transparentne i rzetelne udzielenie pozytywnej odpowiedzi na
pytanie JEDZ
, jeśli dane okoliczności miały miejsce, otwiera zamawiającemu drogę do
rzetelnego zbadania
zdolności podmiotowych wykonawcy co do okoliczności, które mogą
mieć znaczenie w kontekście podstawy wykluczenia, natomiast wykonawcy umożliwia
uwiarygodnienie swojej postawy jako profesjonalnego wykonawcy, który pomimo zaistnienia
pewnych trudności z realizacją zamówienia w przeszłości, działa w sposób odpowiedzialny i
wiarygodny, aby tym samym przekonać zamawiającego, że gwarantuje pełne zdolności do
prawidłowej realizacji zamówienia.
Wbrew oświadczeniu złożonemu przez Odwołującego w JEDZ, obiektywne fakty są
zatem inne, bowiem Umowa
realizowana przez Odwołującego na rzecz Ministerstwa
Sprawiedliwości została rozwiązana z przyczyn leżących po stronie wykonawcy i została
naliczona znacznej wysokości kara umowna z tytułu nienależytego wykonania umowy w
sprawie zamówienia publicznego.
O
koliczności, w jakich doszło do odstąpienia przez Ministerstwo Sprawiedliwości od
Umowy zawartej z Odwołującym, pozwoliły na przyjęcie przez Zamawiającego, że w związku
z analizowaną sytuacją ziściły się wobec Odwołującego przesłanki wykluczenia, o których
mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp. Z informacji uzyskanych z
Ministerstwa Sprawiedliwości z
dnia 30 listopada 2020 r. wynika, że Odwołujący w istotny sposób naruszył swoje obowiązki
umowne określone w Umowie z dnia 29 maja 2020 r. nr 7/W/220, dotyczącej świadczenia
obsługi technicznej nagłośnienia spotkań, narad, odpraw, konferencji itp. organizowanych
przez Ministerstwo Sprawiedliwości, poprzez nienależyte wykonanie zamówienia w dniu 13
listopada 2020 r., opisanego w załączniku nr 1 do tej umowy, a przejawy nienależytego
wykonania zobowiązania zostały szczegółowo opisane w protokole odbioru z dnia 19
listopada 2020 r. W oparciu o informacje uz
yskane od Ministerstwa Sprawiedliwości
Zamawiający ustalił w sposób niewątpliwy, że Odwołujący - wbrew złożonemu oświadczeniu
w JEDZ -
znalazł się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia
publicznego została rozwiązana przed czasem, a ponadto, w której w związku z zawartą
umową nałożono kary umowne. Odwołujący, zgodnie z prawdą i stosownie do zawartego w
oświadczeniu JEDZ pouczenia, powinien był wskazać w oświadczeniu JEDZ, że doszło do
odstąpienia przez Ministra Sprawiedliwości od Umowy w sprawie zamówienia publicznego i
naliczenia kar umownych oraz
przedstawić Zamawiającemu zaistniały stan faktyczny.

Odwołujący złożył jednak w JEDZ niezgodne z rzeczywistością oświadczenie, czym istotnie
podważył swoją wiarygodność wobec Zamawiającego w prowadzonym postępowaniu,
bowiem Umowa
w sprawie zamówienia publicznego zawarta z Ministrem Sprawiedliwości, tj.
umowa z dnia 29 maja 2020 r. nr 7/W/220
z związku z realizowanym przez wykonawcę
Zamówieniem z dnia 12.11.2020 r. DIRS- XI.2420.45.2020), została przedwcześnie
rozwiązana, co doprowadziło do naliczenia wykonawcy kar umownych.
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Izby, Zamawiający prawidłowo w tej sytuacji
skorzystał z możliwości uregulowanej w art. 128 ust. 5 Pzp, i zwrócił się bezpośrednio do
Ministerstwa Sprawiedliwości o udzielenie wyjaśnień niezbędnych dla dokonania oceny
okoliczności, mogących stanowić podstawę wykluczenia Odwołującego z prowadzonego
postępowania.
Wskazać należy również, że zamawiający ma swobodę oceny okoliczności, które
mogą stanowić podstawę do wykluczenia wykonawcy z postępowania, może samodzielnie
decydować, czy wykonawca jest rzetelny i wiarygodny. Przed podjęciem decyzji o
wykluczeniu wykonawcy
zamawiający uwzględnia charakter popełnionych nieprawidłowości.
Uzasadnione jest w tej sytuacji
zwrócenie się do wykonawcy o przedstawienie wyjaśnień,
jednak z
amawiający może nie skorzystać z tego uprawnienia w przypadku, gdy wykonawca
nie działa w pełni transparentnie i nie informuje zamawiającego o ważnych, wręcz
kluczowych okol
icznościach z punktu widzenia wymogów postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, co do weryfikacji podmiotowej wykonawcy. W przedmiotowym
postępowaniu Zamawiający przy podejmowaniu decyzji o wykluczeniu Odwołującego mógł
zatem op
rzeć się na dokumentach i informacjach przekazanych przez Ministerstwo
Sprawiedliwości, ponieważ Odwołujący żadnych informacji na temat tej sprawy nie podał w
JEDZ, wręcz zaprzeczył aby okoliczności te miały miejsce. Odwołujący, którego należy
traktować jako profesjonalistę, samodzielnie podjął decyzję nieujawniania w JEDZ, że w
przeszłości doszło do rozwiązania z Odwołującym umowy w sprawie zamówienia
publicznego
, rezygnując tym samym z możliwości skorzystania z instytucji
samooczyszczenia oraz w konsekwencji
nie pozostawiając Zamawiającemu możliwości
podjęcia innej decyzji, aniżeli decyzji o w wykluczeniu Odwołującego z postępowania i
odrzuceniu złożonej przez niego oferty. W tych okolicznościach, w ocenie Izby, Zamawiający
nie naruszył art. 109 ust. 3 Pzp, zgodnie z którym, w przypadkach, o których mowa w ust. 1
pkt 1
–5 lub 7, zamawiający może nie wykluczać wykonawcy, jeżeli wykluczenie byłoby w
sposób oczywisty nieproporcjonalne, w szczególności gdy kwota zaległych podatków lub
składek na ubezpieczenie społeczne jest niewielka albo sytuacja ekonomiczna lub finansowa
wykonawcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest wystarczająca do wykonania zamówienia. W
danym
stanie faktycznym nie zaistniała okoliczność polegająca na oczywistej
nieproporcjonalności wykluczenia Odwołującego z postępowania (art. 109 ust. 3 Pzp).

Zarzut naruszenia art. 111 pkt 4 Pzp,
zgodnie z którym wykluczenie wykonawcy
następuje w przypadkach, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 5, art. 109 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i
9, na okres 3 lat od zaistnienia zdarzenia
będącego podstawą wykluczenia nie został przez
Odwołującego uzasadniony, co potwierdza treść odwołania. Izba uznała, że zarzut ten jest
niezasadny, jako że został podniesiony jedynie blankietowo, bez należytego uzasadnienia
faktycznego.

Za niezasadny Izba uznała zarzut naruszenia art. 128 ust. 4 Pzp w zw. z art. 109 ust.
1 pkt 7 Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp oraz art. 128 ust. 5 Pzp w zw. z
art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp w zw. z art. 109 ust. 3 Pzp w zw. z art. 16 Pzp.
Izba stwierdziła, że Zamawiający nie ma obowiązku wezwania wykonawcy do
złożenia wyjaśnień w zakresie oświadczenia o niepodleganiu wykluczeniu z postępowania
na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 Pzp w sytuacji
, gdy wykonawca składa oświadczenie o
jednoznacznej treści, które dodatkowo nie odpowiada obiektywnej sytuacji faktycznej,
mającej istotne znaczenie dla weryfikacji podmiotowej tego wykonawcy przez
zamawiającego.
Zamawiający, podejmując decyzję o wykluczeniu Odwołującego z postępowania oparł
się na dokumentach i informacjach pozyskanych z Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z
uprawnieniem, które wynika wprost z przepisów ustawy Pzp. Nie sposób uznać, że
Zamawiający powinien był wezwać Odwołującego do złożenia wyjaśnień, pomimo tego że
wykonawca nie dopełnia swoich obowiązków, przede wszystkim w zakresie rzetelności i
profesjonalizmu przy składaniu oświadczeń w toku postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego. Tymczasem Odwołujący pomija w uzasadnieniu zarzutów odwołania własne
działanie wprowadzające w błąd Zamawiającego, a jednocześnie zauważa jedynie obowiązki
Zamawiającego.
Z
e zgromadzonych w toku postępowania przez Zamawiającego informacji, w
szczególności w świetle informacji przekazanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości, wobec
Odwołującego ziściła się fakultatywna przesłanka wykluczenia określona w art. 109 ust. 1
pkt 7 Pzp
. W oparciu o całokształt korespondencji prowadzonej z Ministerstwem
Sprawiedliwości Zamawiający ustalił, że wbrew treści oświadczenia złożonego w Części III
lit. C wiersz siódmy oświadczenia JEDZ, Odwołujący znalazł się w sytuacji, w której
wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego została rozwiązana przed czasem
a nadto, w której w związku z umową nałożono odszkodowanie umowne (w postaci
naliczonych przez Ministerstwo Sprawiedliwości kar umownych). Sposób realizacji przez
Odwołującego umowy w sprawie zamówienia publicznego zawartej z Ministerstwem
Sprawiedliwości doprowadził w konsekwencji do odstąpienia od tej umowy przez
Ministerstwo Sprawiedliwości oraz naliczenia kar umownych.

Reasumując, Izba stwierdziła, że Zamawiający, po przeanalizowaniu okoliczności
sprawy,
prawidłowo uznał, że wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 109 ust. 1 pkt 7
Pzp.
W konsekwencji, brak jest podstaw do stwierdzenia naruszenia
przez Zamawiającego art.
226 ust. 1 pkt2 lit. a) Pzp,
przez odrzucenie oferty Odwołującego oraz ostatecznie
unieważnienie postępowania na podstawie art. 255 pkt 2 Pzp z uwagi na odrzucenie oferty
złożonej przez Odwołującego, a także mając na względzie fakt skutecznego odrzucenia
przez Zamawiającego oferty drugiego z wykonawców biorących udział w postępowaniu.
Stosownie bowiem do dyspozycji art. 255 ust. 1 pkt 2 Pzp, z
amawiający unieważnia
postępowanie o udzielenie zamówienia, jeżeli wszystkie złożone wnioski o dopuszczenie do
udziału w postępowaniu albo oferty podlegały odrzuceniu.
Na marginesie i jedynie dodatkowo Izba wskazuje, że fakt, iż Odwołujący poniósł
znaczne
koszty związane z przygotowaniem przedmiotu zamówienia przed podpisaniem
umowy w sprawie zamówienia publicznego, nie może mieć znaczenia prawnego dla wyniku
sprawy gdyż jest następstwem wyłącznie samodzielnej decyzji wykonawcy. Żaden przepis
ustawy Pzp nie nakłada na wykonawcę przed zawarciem umowy w sprawie zamówienia
publicznego jakichkolwiek obowiązków związanych z przygotowaniem realizacji przedmiotu
zamówienia. Jeśli wykonawca podejmuje takie działania, to wyłącznie na własne ryzyko.

Uwzględniając powyższy stan rzeczy, ustalony w toku postępowania, Izba orzekła,
jak w sentencji, na podstawie art. 553 Pzp.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 557 i art. 575 ustawy
z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1605 ze
zm.) oraz § 5 pkt 1 i 2 oraz § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30
grudnia 2020 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz
rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. z 2020 r.
2437).

Przewodniczący:

…………………………

Wcześniejsze orzeczenia:

• Sygn. akt KIO 86/24 z dnia 2024-02-01
• Sygn. akt KIO 47/24 z dnia 2024-01-31
• Sygn. akt KIO 99/24 z dnia 2024-01-29
• Sygn. akt KIO 90/24 z dnia 2024-01-26
• Sygn. akt KIO 4/24 z dnia 2024-01-25